iabobank „Alkemade" werd
jaar geleden uit nood geboren
In Woubrugge eet
men een kostelijk
„paaltje van Croiset"
igSympathiek pleidooi voor
ontspoorde jongeren
CHINEES 47
Scherpe tanden in alle standen
LKV De Spartaan
verdedigt zijn
Nederlandse titel
Pupillentoernooi
Roodenburg
EI ijtlJDAG 21 MEI 1976
LEIDSE COURANT
DOOR mi'n omwe9en door stad en land kom 'k 9raa9 mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
•ON u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
k en
ieb je geld. dan doe je won-
ren; heb je 't niet, dan is het
londeren". Een levensfiloso-
die mijn schoonvader ooit
i toen nog vrije dochter
irhield, tengevolge waarvan
■n aantal spanningen in ons
en steeds vitaal blijven. De-
klaarblrjkelijke omstandig-
;id, waaraan de mens niet
intkomt, speelde te allen tijde,
aan het begin van deze
toen een Duitse burge-
ieester Raiffeisen uit solidari-
dtsgevoelens ten aanzien van
minder bedeelden, de fi-
Orzittejiancieel zwakkeren, uit bere
gening hutje bij mutje ging
eggen. Want samen doe je
neer dan alleen. Raiffeisens
deëen vonden her en der een
rruchtbare bodem, waarin de
nonetaire ranken wortel kon-
len schieten. Ook in ons land
ipende men kasboeken en be-
;on erin te schrijven. In de
Veenstreek bleef men niet ach
ter, althans enkele pientere
nannen staken de koppen bij
een en op 21 mei 1901 dat
varen fis vandaag op de kop af 75
oordigajaar geleden werd de 'Coop-
van njeratieve Boerenleenbank te
dat zijAlkemade, de buurten Rijpwe-
ijk in jjtering, Oud Ade en Kaagdorp,
zullen jopgericht. Een feestelijk feit,
Idat gisteren door de financiële
/entarisnazaten en voortzetters va-
ïsen. Asi een lucratieve gedachte ge-
eventuavierd werd.
s van inmiddels is het, na allerlei
'ken dojvvederwaardigheden en een fu-
ligen aisie, via de Coöperatieve Raif-
3en. Hfeisenbank „Alkemade" de
efinitiejRabobank „Alkemade" gewor
emeenjden. Niemand die zich daar
iserveejaan stoort Als de penningen
shuis. [maar verzekerd zijn. En dat
3 het azijn ze inderdaad. De cijfers
imodal leren het. Ten kantore van di-
?renigij|recteur C. N. A. van der Poel
leiden (vernam ik meer van een en
:ombii)| ander. „In Rijpwetering kwam
een aaide eerste van de drie Alkema-
:n. [dese banken, die in Roelofa-
rond ejrendsveen en Oude Wetering
duw. Hl zijn van een jongere datum,
jaat va Het werd een bank, uit „nood"
kosten geboren: voor elkaar en met
_J elkaar. Dat was ook de sociale
gedachte achter de hele Raif-
feisen-organisatie. Een ge-
i dachte, die later een beetje
naar de achtergrond is ge
drongen, deels door de concur
rentie. Want het staat als een
paal boven water: als je geen
omzet hebt, kun je wel inpak
ken. 'Het is vechten, ook voor
■enigiAeen bank, om je aandeel in de
risteli markt te houden. De mensen
eeft e
G.
egeve
ireidic
en nii
De jubilerende Rabobank
zijn veel frequenter bij de
bank betrokken, ze zijn ook
meer rentebewust geworden.
Het is al lang niet meer het
„plattelandsbankje" van
stelle ger, maar een instelling die
er. Tij professioneel binnen het grote
houdei geheel geleid wordt"
In 1901 zag het daarna nog
niet naar uit. Een groot aantal
Alkemadenaren was in het
huis van Jan van der Hulst in
Oud'Ade aanwezig om de op
richting „eener Coöperatieve
Boerenleenbank" te bespre
ken. Door het hoofd van de
openbare school te Rijpwete
ring, C. van der Hurk, werd
gewezen op het nut van een
dergelijke bank. Zijn woorden
hadden succes: 42 aanwezigen
tekenden het ledenregister. De
overigen verwijderden zich
daarop op verzoek, waarna de
eerste Algemene Vergadering
werd gehouden. Van der Hurk
bracht het veel verder dan
aanstoker van een „geldrots"
in Alkemade, later werd hij
directeur van de Centrale
Bank in Utrecht. De eerste
kassier, dat was Van dei-
Hurk, kreeg een jaarwedde
van 50 gulden.
Voor velen werd de bank een
zegen, zeker in slechte econo
mische omstandigheden. Na
het eerste jaar draaien sloot
de winst- en verliesrekening
met een verliessaldo van 120
gulden en het balanstotaal be
droeg 15.300 gulden. De Boe
renleenbank werd een bank,
„waarin allen die er binnen
gaan, veilig zijn voor stormen
welke er op bankgebied woe
den, hun zuurverdiende spaar-
duiten veilig bewaard en een
gastvrij tehuis vinden, wan
neer zij hongeren en dorsten
naar een crediet dat hun ar
beid zal bevruchten", zoals ie
mand van de Centale Bank bij
het zilveren feest van de bank
in Alkemade zijn
uitdrukte. Dat was
toen het balanstotaal 845.000
gulden bedroeg en de reserve
21.000 gulden. Toen het
„goud" de bank omstraalde, in
1951, waren de cijfers 2.800.000
en 74.000 gulden. In de Stads
gehoorzaal in Leiden werd
toen massaal feestgevierd. Een
onvergetelijke avond rond een
„krachtige, kerngezonde
spaar- en credietinstelling".
Op 21 mei 1976 zo blijkt uit
de eerlijke cijfers worden
we geconfronteerd met mam
moetgetallen: balans totaal 33
miljoen gulden, eigen reserve
van boven de 2 miljoen, mooie
bankgebouwen en een bijna
100 procent relatie in het
werkgebied van de bank in de
drie buurten. En zo weet het
bestuur „de bank is blij
vend in beweging".
In 1959 werd het nieuwe ge
bouw in Rijpwetering betrok
ken. Toen kwam ook de heer
Van der Poel als directeur in
functie. In 1972 werd, tenge
volge van de blijvende bewe
ging, opnieuw uitgebreid, na
dat in 1970 in Kaagdorp een
volledig geoutilleerd bijkan
toor tot stand was gekomen.
Directeur Van der Poel: „Het
bijzondere facet van deze
bank is wel de gemoedelijk
heid, die zoveel mogelijk be
waard is gebleven. Inderdaad:
onze relaties hebben wij hier
zowat huis aan huis. Allen kre
gen van ons een persoonlijke
attentie: een kruikje rosé, voor
zover ze „bereikbaar" waren.
De verderop wonende relaties
b.v. in Amsterdam of in
Gouda stuurden we een
mooie doos bonbons. Alles bij
een duizenden: ons rekenin
genbestand beloopt ongeveer
4500 aan spaarrekeningen en
ca. 1100. Rekeningen COU
RANT. Onze collega-banken
in de kring Rijn en Gouwe
ontvingen eveneens een atten
tie".
/&,£,v.d. Gisteren werd het 75-
jarig bestaan van de Rabo
bank „Alkemade" gevierd met
een besloten receptie in *t
Kompas te Kaag-dorp, waarna
diner-dansant. „We hebben
nog een eigen gezicht", aldus
directeur V.d. Poel, „over de
balie wordt ook nog wel eens
over wat anders gepraat Er is
nog een persoonlijk contact bij
Gemeentesecretaris H. J. Hoogenboom van Woubrugge en mevr. Van Barneveld
bekijken de Tournedos-Creiset van 't Oude Raedthuys, die wcrdt geserveerd dcor
eigenaar A. Buchernhcrnen.
De aardstralen, de vervaarlijke en gevaarlijke
trillingen die de weggebruikers in de buurt van
de Woubrugse „Kruisweg" zo veel rillingen
hebben bezorgd, zijn voor iemand die erg goed
thuis is in „architectuur" voor lekkerbekken,
aanleiding geweest er een aangeklede salade uit
te slaan. Deze deskundige op het terrein van
het verfijnde eetgenot is de heer A. J. M.
Buchernhornen, eigenaar van 't Oude Raedt
huys te Woubrugge. Daar kón je al voortreffe
lijk consumeren maar sinds de inval van de
heer Buchernhornen is het aan tafel gaan er
nog aantrekkelijker op geworden.
„Enfin, u kent de geschiedenis al rond onze
burgemeester en de heer Croiset", zo friste de
kookspecialist mijn geheugen weer even op:
„Het eerste afschrikwekkende paaltje werd
door sceptici, die niet in bijgeloof geloofden,
verwijderd. Daarop kwam een nieuw paaltje,
even afschrikwekkend, naar Max Croiset hoop
te. Ditmaal in paddestoelvorm en in meerdere
kleuren uitgevoerd. Dit „paaltje van Croiset",
dat de trillingen er moet uitkrijgen, inspireerde
me ergens. Hoe het allemaal zit met die ondefi
nieerbare krachten weet ik niet, maar ik zag
in gedachten wel een nieuwe schotel verrijzen.
Ik mag wel zeggen, dat ik meende die schotel
te moeten creëren. Dat is dan geworden de
„Tournedos Pilier de Croiset", eenvoudig ver
taald: biefstuk Paaltje van Croiset".
De heer Buchernhornen liet met het sappige
paaltje omstandig zien, zoals hij ook zijn gasten
helemaal verlekkerd naar de schepping laat
kijken. En wat zien we daar allemaal? Een
zilveren plateau met daarop vakken van gekar
telde randen in geelwitte puree. In het midden
een paar bladen sla, waarop de „gecreëeerde"
biefstukjes of tournedos rusten. Rond deze
hoofdzaken bevinden zich binnen de pureevak-
jes pommes parisiennes ofwel Parijse aardap
peltjes, elders weer groene tuinboontjes en aan
de andere kant van het gespoten walletje groe
ne doperwtjes en oranje worteltjes. Allemaal
boeiende kleuren bijgevolg. Naast de schotel
worden opgesteld vier bakjes met kruidenboter,
eveneens verschillend van kleur: knoflook, pa
prika, kerrie en naturel. Een bak gemengde
salade erbij en een bakje met compóte. Voila,
fini, dat is de hele schotel die overigens gecom
pleteerd wordt met een stokbrood.
Daar was waarempel de heer Buchernhornen
bijna het pièce de résistance vergeten. „Da's
waar ook, de typerende aankleding van de
tournedos. Neemt u me niet kwalijk. Kijk, dan
ziet u boven elk biefstukje een half geel ei,
waarin een „hakelet", gewoon een hakelet (dat
is een pluim op een stokje), een rode kers
vastprikt En daarmee heeft u de hele creatie
ten voeten uit. Ik heb er behoorlijk succes mee,
er al zó veel verkocht Voorlopig hou ik 'm op
de kaart". Daarom: óp naar het Oude Raedt
huys, waar u zult genieten van de kleuren die
u ziet en van een uitgelezen tournedos. De prijs
houden we in hei midden; zo'n paaltje van
Croiset doet elk budget onmiddellijk vergeten.
TRIANON; Les Valseuses (18) met Gérard Depardieu en
eanne Moreau. Regie: Bertrand Blier.
Valseuses" verwijst niet zo
naar jonge mensen die wal-
door het leven gaan als
rel naar min of meer uit de
and gesprongen knapen die als
;n wals door het leven gaan.
en stoomwals, wel te verstaan,"
lar voor stoom afblazen is
reinig ruimte. De letterlijke
'ertaling is een schuttingequiva-
„niet zo aardige jon-
|ens". Natuurlijk is het ter ie-
';rs beoordeling om te bepalen
vat aardig is en in zijn totaal
leemt regisseur Bertrand Blier
- die ook het oorspronkelijke
loek schreef het voor zijn
ioofdfiguren op.
loe Jean-Claude en Pierrot zo
[eworden zijn, blijft in het mid-
hoe dan ook, we zien twee
weinig scrupuleuze jongens die
er op los leven. Ze provoceren
leden van de gevestigde orde,
voorzien stelend in hun onder
houd en pikken auto's aan de
lopende band. Een begrip als
liefde lijkt hen in eerste instan
tie vreemd te zijn, hun seksuele
behoeften daarentegen groot,
soms op het perverse af.
In enkele uitlatingen geven ze
wel een soort verklaring van
hun levensstijl. Nog het duide
lijkst in de woorden: „Als ze ons
met rust laten, zijn we met sim
pele dingen tevreden". In de
fragmentarisch opgezette film
komen Jean-Claude en Pierrot
telkens weer terug bij het onge
compliceerde wezentje Marie-
LUXOR: The Chinese boxer (18) met Wang Yu en Lo
Leh. Regie: Wang Yu.
april 1973 werd in Den Haag de eerste Chinese vechtfilm
vertoond. Nu twintig maanden later opnieuw in het Passage
;r zijn we aan nummer 47 toe. Wéér met de zo onschuldig
uitziende Wang Fu die er echter in de tussentijd wat bij heeft
willen leren en nu ook tekent voor het scenario en de regie, die
net zo langzaam is dat je alles ook de harde klappen goed
kunt volgen.
Chinese boksers hebben niets in te brengen tegen Japanse karate-
vechters. De rebel Tiao Erh importeert er drie om zich op zijn
oude leermeester te wreken. Het resultaat is dat meester met zijn
hele klas wordt uitgemoord. Behalve dan Lei Ming, die harde
handen kweekt door ze in gloeiende stalen kogeltjes te duwen en
dan bloedig wraak neemt, Hoe hij plotseling óók een volleerd
zwaardvechter is geworden vertelt de film niet. Zoals er in „The
j ^Chinese boxer" wel meer niet wordt verklaard.
Ange, die echter bij hen sek
sueel niet aan haar trekken
komt. Langzaamaan wordt de
toeschouwer door het tweetal
ingepalmd, maar. aanvankelijk
toch niet erg betrokken. Een
mooie scène in een trein met
een jonge moeder en een baby
werkt wel vertederend, maar
dat gevoel is weer snel voorbij.
Als de wat oudere Jeanne (Jean
ne Moreau) net uit de gevange
nis komend hun pad kruist,
wordt het anders. Er groeit een
gevoel van warmte tussen het
drietal (wordt er een gebrek aan
moederliefde gesuggereerd?)
maar plotseling pleegt Jeanne
op veelbetekenende wijze zelf
moord. Dan halen de „valseu
ses" Jeanne's zoon Jacques uit
de gevangenis op, die als groen
tje Mane-Ange voor het eerst
bevredigt. Als Jacques echter
een moord begaat ontvluchten
ze hem en de politie.
Weer verder, weer nieuwe avon
turen. Via de inwijding van het
meisje van zestien in hun leven
spatroon eindigt de film als het
drietal in een auto „zomaar er
gens" naar toe rijdt. Het noodlot
wil dat de twee jongens in het
begin aan deze auto een mecha
nisch defect hebben veroor
zaakt
Het knappe van „Les Valseu
ses" is dat het publiek zich in
de toch niet alledaagse levens
wandel van de twee (of drie)
hoofdpersonen kan inleven. Ze
komen door kleine herkenbare
trekjes ondanks alles sympa
thiek over. Vooral de rol van
Gérard Depardieu als Jean-
Claude overtuigt in dezen.
Waarom de film echter twee uur
moet duren wordt niet duidelijk.
Het open einde bedoelt geen
afronding te zijn en had daarom
veel eerder kunnen komen.
Wallis de Vries.
Fragment van Les Valseuses
REX: Hete nachten van Dracula (18) met Howard Vernon
en Brit Nichols.
Toen Bram Stoker in 1897 zijn
Graaf Dracula schiep, kon hij
ondanks al zijn fantasie onmo
gelijk vermoeden dat hij inder
daad een min of meer onuitroei
baar wezen op het ondermaanse
zette. Jess Franco wilde weer
eens een film maken en voegde
met „Hete nachten van Dracu
la" zijn versie aan de schier
eindeloze reeks toe.
Weer stond de vale oude Graaf
uit zijn doodskist op om in sa
menwerking met een beeldscho
ne dochter de overgeproportio-
neerde hoektanden zonder me
dedogen in blanke vrouwenhal-
zen te planten. Een tamelijk on
nozele politiecommissaris pro
beert nog wel naar logische ver
klaringen voor al deze "myste
rieuze moorden te zoeken, maar
al waren er enige lijnen in het
geheel te bespeuren geweest,
dan nog zouden zij door Jess
vaardig zijn weggeregisseerd.
Daarbij kregen we de indruk
dat er nogal wat geknipt was.
Wat over bleef waren eindeloze-
lesbische-vrij scènes op schone
pianoklanken en Franco's voor
liefde om de camera schuin om
hoog te richten. Het is niet
waarschijnlijk dat de traditione
le dood van Dracula dit keer
een definitieve zal zijn. Zo
machtig is Jess Franco niet
Knarsetandend zal de Graaf in
zijn kist op een betere regisseur
wachten.
P.W.d.V.
Prolongaties
LIDO: One flew over the cuckoo's
nest (18) met Jack Nicholson en
Louise Fletcher. Regie: Milos For-
man.
STUDIO: Love and death (14) met
Woody Allen en Diane Keaton. Re
gie: Woody Allen.
CAMERA: La béte (18) met Sipa
Lane en Lisbeth Hummel. Regie:
Walerian Borowczyk.
(Van onze sportredactie)
LEIDEN De finale van het Nederlands clubkampioenschap
gewichtheffen zal morgen in de speelzaal van Hercules in
Dordrecht verspeeld worden. Het Leidse LKV De Spartaan,
kampioen van de afdeling A, zal dan zijn vorig jaar behaalde
titel verdedigen.
De tegenstanders van LKV De
Spartaan zijn Helios Simpel-
veld (afdeling B) en Atlas Nij
megen (afdeling C), dat kan
sloos geacht moet worden. De
deelname van Helios Simpel-
veld is nog onzeker, omdat
deze vereniging voor de wed
strijden van morgen een start
verbod opgelegd heeft gekre
gen. De verenigingen, die aan
de finale deelnemen moeten
namelijk gezamenlijk de kos
ten van de scheidsrechters en
de zaalhuur voor hun rekening
nemen. In de afgelopen jaren
heeft Simpelveld echter niet
aan zijn financiële verplichtin
gen voldaan. Simpelveld zal
dus alleen het plankier kun
nen betreden, wanneer het
voor zaterdag die achterstalli
ge betalingen aan het bonds-
bestuur heeft voldaan.
LKV De Spartaan zal het in
deze finale zonder Arie Swa-
gers moeten stellen. De gebles
seerde Swagers zal vervangen
worden door Fred Marijt Het
team van LKV De Spartaan,
bestaat verder uit Mat Annee-
ze (middengewicht), Theo San
ders (middengewicht). Herman
Filippo (licht zwaar) en Dirk
van 't Riet (midzwaar). Her
man Filippo zal een poging
ondernemen om het trekre-
cord van Smeekens, dat mo
menteel op 123,5 kilogram
staat te verbeteren.
LKV De Spartaan gaat weg op
een schema van 850 kilogram.
Dat totaal moet reeds na twee
beurten gemaakt zijn. Bij een
overwinning in deze driekamp
behaalt LKV De Spartaan
voor de zesde maal in succes
sie de Nederlandse titel.
LEIDEN Voetbalvereniging
Roodenburg houdt donderdag
27 mei (Hemelvaartsdag) een
groot toernooi voor pupillen van
acht en negen jaar. De voetbal
lertjes strijden om de „Kooi-
cup".
Roodenburg houdt het toernooi
voor de vijfde maal. Vorig jaar
ging de cup naar Docos. Het
toernooi begint om negen uur;
rond vijf uur wordt de prijsuit
reiking gehouden.
