LANGS OMWEGEN
„Linkers" van
Leiden genoten na van
dertig jaar betrekkingen
Hofje van Cornelis
H. Geest en Agnes Wallaart
vierde 50-jarige vernieuwing
Boezemvrienden
beschuldigen elkaar
Popconcert in
Stadsgehoorzaal
VOOR LEIDSE KANTONRECHTER:
19 DINSDAG 18 MEI 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
et coll
dezeV
entenf
gsbe
DOOR DP m'jn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
TON u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
Leiden—Oxford bestaat 30
jaar. Dat wil zeggen: de „link"
werd 30 jaar geleden gelegd,
toen wij nog overvloeiden van
dankbaarheid tegenover onze
Britse bevrijders en vrienden.
In 1946 dachten wij nog vaak
aan het in grote trekken groe
ne Albion, bakermat van West-
europese democratie, thuisha
ven van Lancasters en brand
bommen gooiende „pathfin
ders", groeibodem voor Tom
mies en Bobbies, droombeeld
achter een verre einder als je
aan de Noordzeekust bij Kat
wijk of Noordwijk stond te
peinzen. Particulier initiatief
begon zich te roeren, allengs
geruggesteund door de ge
meente. Leiden zocht contac
ten met de onvolprezen uni
versiteitsstad Oxford, de
„link", de verbinding, werd ge
legd. Er waren nog wat grap
jes met Cambridge, maar de
band met Oxford werd steeds
serieuzer; uitwisselingen voor
al op sportgebied volgden el
kaar op. Er kwam zelfs een
Comité Internationale Uitwis
selingen, waarbinnen de sectie
„Cultuur en sport" in het één
benl grote familie-thema hoge to
ld a non ging zingen. Pas veel ja-
|ren later begon men in Leiden
naar het oosten te kijken: leed
en herinnering werden begra
ven en Krefeld en Leiden be
gonnen bij elkaar over de
vloer te komen. Maar dat is
een hoofdstuk apart.
De uitwisseling met Oxford
werd een traditie. Vice-versa
trok men de Noordzee over, op
zeeziekte en vermoeidheid
(want een week van wederzijd
se betrekkingen laat nauwe
lijks ruimte voor rust) werd
niet gelet Er zijn lieden ver
grijsd in de „link"-jaren, waar
in zelfs Nederlands-Engelse
huwelijken tot stand kwamen.
Men ging elkaar herkennen als
„precies eendere" mensen die
hooguit wat vreemde gewoon-
erop na houden. Zeg „Ox-
ird" tegen degenen wie de
ielage dierbaar is gewor-
iale a<l den, en hun ogen krijgen een
atschx zachte glans. Laat ze een film
rijf m over hun Engelse verblijf zien,
en het heimwee maakt ze stil.
Ik heb een en ander zelf kun
nen constateren, toen ik afge
lopen vrijdagavond in de cryp
te van de Rijnlandflat een"reü
nie van Oxford-enthousiasten
mocht meemaken.- In maart
was er een jubileum-uitwisse
ling geweest. Bijna 50 Leide-
naars trokken naar Oxford,
waar ze dermate werden ver
troeteld dat de adem bijna be-
nomen werd. Soroptimisten
1(vrouwelijke tegenhangers van
x mannelijke Rotary Club-le
den), fotografen en filmers,
jonge boeren (wel jong, maar
onduidelijk van herkomst
waar het hun boer-zijn be-
diens
beo
:turei
iet V
[en pi
ster
Nagenieten van de Oxford-reis. Op de voorgrond de
vrolijke boer Kees (midden).
treft), badmintonners, tafelten
nissers, zes groepen trokken in
het gezelschap van comite-le-
den en mevrouw en burge
meester Vis naar de overkant
om het zesde lustrum uitge
breid met sport, excursies en
party's te vieren.
Ze werden er volkomen in de
watten gelegd. Hun verbazing
en dankbaarheid om zo veel
persoonlijke warmte straalden
nog onverflauwd uit op, de
reünie. De meesten van het
gezelschap waren aanwezig.
En dat wilde toch wel iets
zeggen, want tijdens de trip
naar Oxford werden de groe
pen gedecimeerd door een
griepgolf. Zo erg zelfs, dat o.a.
comité-voorzitter en oud-voor
zitter van K*& O, Aad van der
Pompe en zijn vrouw ziek ach
terbleven toen de rest weer op
de boot naar Vlissingen ging.
Maar vrijdag bleek het leed
geleden. Er werd in de ont
moetingszaal van de Rijnland
flat honderduit gepraat, nage
kaart, er werden films ge
draaid (met veel gilletjes en
uitroepen als men elkaar op
het projectiescherm herkende)
en men keek met geestdrift
naar een paar honderd ten
toongestelde foto's en vertoon
de dia's. Een geestdrift die nog
werd gevoed door de aanste
kelijke nabeschouwingen van
Aad van der Pompe.
Een week Oxford passeerde
aldus de revue. Bovendien
kwam van elke groep deelne
mers iemand naar voren om
te „getuigen". Dat mocht ook
wel, want er was aardig wat
heil aanschouwd. Dat bleek al
meteen uit de mond van een
soroptimiste, die namens haar
collega-huisvrouwen-met-een-
beroep beleed, dat het „een
reusachtig leuke week" was
geweest. „We kregen veel
steun van de jonge boeren die
onze koffers droegen over de
wankele trap van het schip".
In Oxford zelf waren de so
roptimisten ondergebracht bij
geestverwanten, bij wie ze zich
direct op hun gemak voelden:
„We spraken over dezelfde
problemen die zich kunnen
voordoen bij vrouwen met een
beroep". Overigens: plezierige
mensen, die Engelsen: „Het is
een prachtig iets, dat de ge
meente voor al die groepen op
het terrein van sport en cul
tuur de contacten onderhoudt
en verstevigt. Zo komen bur
gers van verschillende landen
bijeen, zonder ruzies en narig
heden..."
Een jongeman van de badmin
tonclub was al twee keer in
Oxford geweest: „Eerst ging
het wat stug, over en weer. Je
had een paar dagen nodig om
te wennen. Maar nu is er een
enorm nauwe band ontstaan,
zeker deze tweede keer. Door
sport kom je nauwer tot el
kaar, je leert ook te verliezen."
Maar de sociale contacten
staan voorop: als Leidenaar
wen je zelfs aan bacon and
eggs op je nuchtere maag. Vol
gens de badmintonner was het
buiten kijf „dat we een parti
culiere uitwisseling gaan krij
gen; ook als het badminton
buiten de officiële link gaat
vallen".
De grote pré van OxfordLei
den: alles draait om het opge
nomen zijn in de families. De
ze verworven vrucht werd b.v.
belicht door ome Gé (Kikkert),
een fotógraaf, die vol lof was
over „de geweldige gastvrij
heid die we hebben ontvan
gen". Aanvankelijk waande
ook ome Gé zich „een kip in
een vreemde ren", „vooral dat
Coronation Street-Engels viel
niet mee" onder elkaar le
ken mijn gastvrouw en gast
heer op twee Katwijkers. Tot
dat ik zelf mijn mondje ging
roeren, tegen het einde van de
week. Ik ben bang, dat we het
niet zo terug kunnen doen, als
Oxford volgend jaar naar Lei
den komt."
Met Joop, een van de tien
snelle tafeltennissers, bespeur
de ik van hetzelfde laken een
pak: enthousiasme en begin-
moeite met het „platte" En
gels. „Een deel van ons gaat
in augustus daar weer tafel
tennissen en een stel Engelsen
komt deelnemen aan het Pink
ster-toernooi van Docos. Uit
Krefeld is men dan trouwens
ook van de tafeltennispartij.
We blijven elkaar ontmoeten:
zó fijn hebben we het samen
gehad."
Vrolijke jonge boer Kees sloot
de getuigenissen af. Hij toonde
zijn dankbaarheid over het
feit, „dat wij, niet zo serieuze
jongeren (want wij houden al
lereerst van plezier maken), zo
goed zijn opgevangen door de
andere groepen de „oud
jes", zei Kees. „En in Oxford
hebben die Engelsen alles en
alles voor ons gedaan, dingen
laten zien die ze zelf nog nooit
gezien hadden..." Daarbij die
complimenten aan het adres
van het comité, dat bijna niet
bloosde, want zelf hebben die
„linkers" ook allemachtig veel
voldoening van hun internatio
nale uitwisselingen. In augus
tus komt Leiden met honderd
mannen en vrouwen naar Ox
ford voor een „werkbezoek".
Good heavens, als die Oxfor-
ders eens die films en dia's
hadden kunnen zien. „Weet u
wat u doet," adviseerde voor
zitter Van der Pompe: „schrijf
ze eens in een briefje, dat we
hier in Leiden nog eens heb
ben nagenoten. Dat zullen ze
hartstikke fijn vinden."
Juffrouw Agnes Wallaart in „haar" H. Geest Hofje grond van bloeiende rhododendron en seringen. Op
(„Cornelis Sprongh betaalde ervoor, ik denk, dat de de vier hoeken van het gazon staan biote stenen
H. Geest er ook nog wat bijlegde") tegen een achter- knaapjes als de vier jaargetijden.
Gistermorgen kregen de 24 bewoonsters
van het Hof van Cornelis Sprongh
(1642—1706, vrijgondheer van Hoogmade),
genaamd Heilige Geest Hofje, allemaal een
taartje aangeboden. Een taartje betekent
doorgaans feest. Warempel, het was op 17
mei ook feest in het hofje aan de Doeza-
straat Vijftig jaar geleden werd de rij
hofjes, keurig in een doorlopende lijn in
baksteen, uitgebreid en vernieuwd. Wat
dieper weg, niet van buiten te zien als de
groene poort gesloten is, zorgde in 1921 jhr.
mr. E. B. F. F. Wittert van Hoogland,
regent, ervoor dat het eerste gedeelte van
het hofje er weer piekfijn uit kwam te zien.
Mederegent was toen mr. dr. G. F. M.
Baron van Hugenpoth tot Aerdt en mr. A.
J. Sormani zat als rentmeester op de pen
ningen. Onvermoede vreugde thans bij de
66-jarige jhr. Wittert, die niets doorhad,
maar concierge Agnes Wallaart informeer
de hem: ja, het is vandaag 17 mei, hoor.
Zoon jhr. L. E. R. G. Wittert (41) de regent
die zelf bewoner van zijn hofje is (als enig
manspersoon), had ook geen flauw ver
moeden van het feit.
Maar juffrouw Agnes Wallaart was er vol
van. Van Cornelis Sprongh weet ze niet
veel te vertellen, maar ze verwijst graag
naar de annalen die ons leren, dat Cornelis
in 1690 het eerste hofje deed verrijzen. In
1850, bij de uitbreiding van studentensocië
teit Minerva, werd het hofje afgebroken (in
1875 werd de vrijgekomen grond bij Miner
va getrokken) en op de Doezastraat op
nieuw gevestigd op een sinds de kruitschi
pramp van 1807 braakliggend terrein. Heet
het nu H. Geest Hof of Cornelis Sprongh
van Hoogmade-hofje? Agnes Wallaart: „Al
lebei alleen is er ontzettend veel gedonder
als de gemeente ermee te maken krijgt, bij
verhuizingen en zo. Sprongh zegt ze niks,
ze kennen daar alleen maar het H. Geest
Hof. Maar goed, eens zullen ze het wel
doorhebben, vermoed ik."
Toen Agnes Wallaart (met een 't of met
een 'd, het geeft niet; ik heb neven en
nichten met allebei, m'n vader zal wel
gedronken hebben toen-ie aangifte deed,
denk ik altijd maar") drie jaar geleden 65
werd, trok ze als concierge of portierster
in het hofje. „Nee we hebben hier geen
heren, van oorsprong was het al een vrou
wenhofje. Vroeger kochten mevrouwen
hun afgedankte dienstbodes in, ook de
pastoorsmeiden kwamen hier (dat heb ik
allemaal nooit meegemaakt hoor) goed on
der dak. Dat heb ik tenminste altijd ge
hoord. Het inkopen van ouden van dagen
was zeker. Nu niet meer. Vroeger stortte
je ook wel een groot bedrag ineens en dan
zat je voor je verdere leven onder de
pannen."
„Dit is een van de mooiste Leidse hofjes,"
meent juffrouw Agnes. „Niet antiek. Wij
zijn al voor de tijd gerenoveerd, moet u
maar denken. Maar er zijn hier in elk geval
geen w.c.'s meer buiten, zoals op sommige
oudere hofjes. De dames - er zijn ook
weduwen onder - hebben allemaal een
kamer, keuken en een slaapkamertje. De
alleenstaande vrouwen wonen in onder- en
bovenhuisjes., kleine flatjes gewoon; je
hoeft niet naar boven om te slapen. De
leeftijden van onze bewoonsters varieren
van 58 tot ongeveer 70 jaar. Ik was tot aan
mij AOW hoofd van de huishouding op
Preventieve Geneeskunde. Ik had daar een
druk bestaan. Daarna stapte ik hier in een
paradijsje. Je hebt hier zulke pluspunten,
vind ik: vlak bij de Lodewijkerkerk, vlak
bij het centrum, winkelcentrum, de markt
in de buurt. Dat is wat waard hoor. Je
moet rusthuizen ook niet zover weg bou
wen. Soms moeten die oude mensen twee
keer een bus nemen als ze naar de stad
willen. Dat is toch verschrikkelijk. Ze moe
ten de studenten naar buiiten sturen. Vindt
u ook niet?"
„Ik zit hier niet groot, maar het is meer
dan voldoende. Mijn verjaardag - ik krijg
veel aanloop - vier ik in stukjes. Wat ik
als portierster doe? Wel, ik sta iedereen te
woord die aan de deur komt. Ik open de
poort en sluit 'm weer, sluit haar weer,
moet ik zeggen, nietwaar? 's Avonds om
9 uur gaat ze dicht. Vroeger deed ik dat
om 9 uur, maar het is zo'n troep hier, met
die bars in de omgeving. Iedereen heeft
haar eigen sleutel, ze kunnen binnenkomen
wanneer ze willen. Daar zijn ze zelfstandig
voor. Ik neem ook het gas op, houd de
zaken netjes, ook de regentenkamer met
z'n portrettengalerij en wapenschildjes.
Klemt er een deur, ik bel de timmerman,
lekt de kraan, ik haal er een loodgieter bij.
Geen zwaar werk, maar ik ben toch de
hele dag in het touwtje. Ze komen genoeg
bij me om raad of om een babbeltje te
maken. Maar ik hoef niet te zeggen: zeg,
was je ramen eens; dan zouden ze meteen
antwoorden: mens, waar bemoei je je
mee," weet juffrouw Wallaart, maar nog
niet uit ondervinding.
Verzorging is er niet bij, in het H. Geest
Hofje: „Houdt dat zelfstandige op, dan
moet ik zorgen dat een bewoonster ergens
anders terecht kan. Ja, het is een hartstik
ke gezellig hofje bij ons. Het zijn mensen
die bij elkaar passen. Ze zitten niet heel
de dag bij elkaar op visite. Dan moet je
ze maar weer uit elkaar slaan, want daar
komt toch maar ruzie van. Of niet soms?"
'elgrimstocht
naar Banneux
Het diocesaan Ban-
n euxsecretariaat organiseert dit
weer een pelgrimstocht
Maria's Genadeoord in de
,vïelgische Ardennen: Banneux
otre Dame. Op zaterdag 12
ini vertrekken er bussen van-
iünist onder meer Noordwijk en
"liden. Op de heenreis wordt
n bezoek gebracht aan Meer-
«ldhoven in Noord-Brabant,
'aar O.L. Vrouw ter Eik wordt
ereerd.
Iet thema van de bedevaart
ocht dit jaar „Gij zult mij tot
etuige zijn." De kosten van
vi eelneming zijn: 65,-, Er
agordt overnacht in Valkenburg
u ~.L.) In Banneux wordt de pel-
rimsmis bijgewoond. In de na-
lag gaan de bedevaartgan-
naar de bron. Rond twaalf
ur is men weer thuis. Belang-
'u tellenden kunnen zich opgeven
ij het Banneuxsecretariaat.
diMeeuwenbeemd 1 in Nootdorp
n bij Zr. Theodora, Haagweg
9 in Leiden (tel. 125164)
King ';L.
de Zwijgerlaan
jdelijk gesloten
recht
leiden Met ingang van
0 naandag 24 mei wordt de zuid-
dijke rijbaan van de Willem de
a Zwijgerlaan tussen de Haar-
:,ortP' «nmertrekvaart en de Marnix-
me"Jtnut voor alle verkeer afgeslo-
TfPten. Het verkeer zal in twee
Ü?ffichtingen over de noordelijke
ijbaan geleid worden. Deze
Maatregelen houdt verband
,®et de aanleg van een riolering
■klfntl >nder de Willem de Zwijger-
kriJÊ kan door naar de Gooimeer-
van
ten r( Zoals bekend wordt momenteel
Hl! gewerkt aan de aanleg van
ia (jeze tweede toegangsweg naar
ten. de Merenwijk. Als het werk aan
wereide zuidelijke rijbaan klaar is,
met i zal de noordelijke rijbaan tijde-
heer lijk worden afgeslotea
LJj6! J[erwacht wordt, dat het gehele
karwei begin augustus voltooid
(Van onze rechtbankverslag
geefster)
LEIDEN Twee minderjarige
inwoners van Voorschoten gaan
een angstige tijd tegemoet. Tot
21 juni moeten zij in spanning
wachten op een Salomonsoor-
deel van de Leidse kantonrech
ter. Op die dag zal mr. Van
Dijke beslissen wie van hen bei
den schuldig is aan het bescha
digen van een aantal personen
auto's en lantaarnpalen.
De hoofdverdachte F. R. ver
scheen gistermorgen ter terecht
zitting. Zijn kameraad, de Voor
schotenaar M., had het af laten
weten. De beschuldiging tegen
beide vrienden loog er niet om.
In zwaar benevelde toestand
zouden zij met een geleende au
to een plezierrit hebben ge
maakt, terwijl noch de één,
noch de ander een rijbewijs be
zat. Het gemis aan rijervaring
en nuchterheid deed zich spoe
dig op harde wijze gevoelen. De
bestuurder verloor de macht
over het voertuig, raakte een
aantal auto's en kwam tenslotte
tegen een lantaarnpaal tot stil
stand. De jongeman R. hield er
een hersenschudding en hoofd
wonden aan over, zijn vriend
een paar gekneusde ribben. In
eerste instantie had R. toegege
ven de wagen te hebben be
stuurd. Maar op de terechtzit
ting kwam hij vertellen dat niet
hij, maar vriend M. stomdron
ken gechauffeerd had. Kanton
rechter Van Dijke wilde niet
onmiddellijk een vonnis vellen.
De afwezige M. krijgt op 21 juni
de kans om de verklaring van
zijn (inmiddels ex-) vriend te
weerleggen.
INiNAAM
DER WET
Meerdere zaken werden deze
ochtend tot juni uitgesteld. Zo
liet de rechter mevrouw Van D.,
verdachte in een aanrijdings
kwestie, nog in het ongewisse
omtrent haar schuld. Mevrouw
Van D. zou rijdende op een
bromfiets geen voorrang heb
ben verleend aan een van rechts
komende bromfietser. Een bot
sing, waarbij alleen verdachte
gewond raakte, was het gevolg.
Op de strafzitting wees zij elke
aanklacht van de hand: "Het
was een veertienjarig joch dat
samen met een vriendje stoer
wilde doen. Toen ik aan kwam
rijden zag ik dat zij stilstonden.
Ik hoefde dus niet te stoppen.
Plotseling vlogen ze op me af.
Ze gingen te keer met armen en
benen en brulden; Halé, ja!" Ik
schrok hier zo van, dat ik vergat
te remmen". Rechter Van Dijke
vond het beter de zaak aan te
houden. De jongen die met zijn
veertien jaar nog geen brommer
had mogen rijden, wordt opge
roepen. Verdachte mag getuigen
meenemen.
Speelautomaat
Een definitieve beslissing nam
de rechter in de zaak van ker
misexploitant B. Verdachte B.
had op een kermis te Noord
wijk een speelautomaat ge
plaatst zonder hiervoor een ver
gunning te bezitten. De politie
ontdekte dit en nam het ding
in beslag. Volgens de officier
van justitie, mr. Lubberink,
staat het politiebureau van
Noordwijk stampvol in beslag
genomen gokautomaten.
Om dit gebouw verdere overlast
te besparen, maakte hij de eis
hoog genoeg om B. van recidive
te doen afzien. Verbeurdverkla
ring van bewuste automaat en
2000 boete, waarvan 1000
voorwaardelijk met twee jaar
proeftijd. De advocaat van ver
dachte vroeg matiging van de
boete op grond van het onberis
pelijke verleden van zijn cliënt
Bij de kantonrechter had hij
succes met dit argument. De
boete werd weliswaar verhoogd
tot 3000, maar Van Dijke
maakte van dit bedrag 2250
voorwaardelijk, zodat de boete
toch 250 gulden lager ligt dan
de officier had geëist.
Sarita de Geus
LEIDEN Volksuniver
siteit K O en de Leidse
Jeugdactie houden
woensdag 26 mei een
groot popconcert in de
Stadsgehoorzaal. De op
tredende popgroepen zijn
„Finch" en „Sail". Kaar
ten voor het popconcert
zijn a 5,- te krijgen bij
het bureau van K O,
Oude Vest 45 en de gram
mofoonplatenzaak „Plato
Primo Pretto", Breestraat
15. Het concert begint om
kwart over acht.
De uit Den Haag afkomstige
formatie „Finch", bestaande uit
gitarist Joop van Nimwegen,
bassist Peter Vink, drummer
Beer Klaasse en pianist Ad
Wammes, brengt uit sluitend in-
strumentale muziek. Deze is
voor het overgrote deel geschre
ven door Joop van Nimwegen.
De groep bracht twee elpees uit:
„Glory of the inner force" en
„Beyond Expression".
„Sail" werd in 1971 opgericht.
De kern van de groep wordt
gevormd door Jo Alice en Ka
ren. beiden uit Amerika, Kim
Hayworth uit Engeland en Wan-
do en Antonio Lamerinas. Een
of meer session-artiesten bege
leiden de groep bij haar optre
den. Jo Alice schrijft de meeste
songs voor de groep. Het reper
toire wordt aangevuld met num
mers van „Traffic", David Cros
by en Gino Valente. Binnenkort
neemt „Sail" de eerste elpee op.
Leiden treedt toe
tot
automatiserings-
centrum
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN Het is zeer waar
schijnlijk dat de gemeente Lei
den zich gaat aansluiten bij het
centrum voor automatisering
Midden West Nederland. In een
gezamenlijke vergadering van
de raadscommissies voor finan
ciële en bestuurlijke aangele
genheden bleek een grote meer
derheid achter het voorstel van
wethouder Van Dam hiertoe te
staan.
Middels dit centrum kan de stad
gebruik gaan maken van allerlei
systemen om bepaalde gegevens
in op te slaan en te verwerken.
Dit zou onder meer het geval
kunnen zijn met de gegevens
van de gemeentelijke sociale
dienst.
De kosten zouden komen op 20
cent per inwoner, rekende wet
houder Van Dam voor en het
computercentrum van de Licht
fabrieken, waarvan naast de
SLF ook de LDM, de Dienst
Gemeentewerken en de gemeen
telijke salarisadministratie ge
bruik maakt, zou door toetre
ding van de gemeente niet bena
deeld hoeven te worden.
Toetreden gaat weliswaar ge
makkelijker dan uittreden (dan
moet een soort boete worden
betaald die tamelijk hoog is),
maar Van Dam zei op lange
termijn toch wel voordelen van
gezamenlijke automatisering
(met onder meer Den Haag) te
verwachten.
De instemming van de commis
sies gaat gaat onder een voorbe
houd: nadere onderhandelingen
met Midden West Nederland,
zullen de nodige garanties moe
ten opleveren voor onder meer
de beveiliging van de gemeente
lijke gegevens, opdat deze niet
misbruikt zullen kunnen wor
den.
