s
casino
ook
HMafia
helpen
werklozen
aan
werk
werklozen
Vegas, moeten we bij het gok-impe-
rium van de Amsterdamse Chinezen
terecht waar het pistool inderdaad los
in de broekriem pleegt te zitten - niet
bij drs. J. A. Ritmeester van de Kamp.
Natuurlijk veroverde de Mafia de al
leenheerschappij in Las Vegas, on
danks de pogingen van de onlangs
overleden zonderling en miljardair
Howard Hughes om er vanuit zijn
Mormoonse overtuiging een eind aan
te maken door de hele zaak op te
kopen. En natuurlijk probeert de Ma
fia zijn gore vinger in de pap te
krijgen, overal ter wereld waar een
nieuw gokcentrum ontstaat. Zo is het
een publiek geheim dat Mafiosi veel
belangstelling hebben gehad en nog
hebben voor Curacao en de andere
Antillen waar de roulette de tanende
toeristenmdustrie draaiende moet
houden. En ingewijden weten dat casi
no-organisaties uit Las Vegas - lees:
de Mafia - bij de Nationale Stichting
tot Exploitatie van Casinospelen in
Nederland hebben aangeklopt met het
o zo vriendelijke aanbod de zaak mee
op poten te helpen zetten. Deze wol
ven in schaapsvacht dropen echter
met hangende pootjes af toen hun
diets werd gemaakt dat er voor hen
niets te halen viel aangezien de win
sten van de Nederlandse speelhuizen
volledig in 's Rijks schatkist vloeien.
Uiteindelijk werd het de Oestenreichi-
sche Spielbanken Aktiengesellschaft
die adviezen en technische know-how
mocht komen leveren. De Mafia in
Dirndï-jurk - ook al een onwaarschijn
lijk beeld.
Enquêtes hebben uitgewezen dat
slechts een derde van de Nederlandse
bevolking speelzalen wil toelaten bin
nen onze grenzen en dat niet meer
dan negen percent zich ooit aan een
gokje zou wagen. Een aanwijzing dat
de goklust niet in onze volksziel ge
bakken zit en dat de gokduivel van
Het gokparadijs Las Vegas, waar misdaad en zelfmoord vaker voorkomen
dan de slotmachine de jackpot uitkeert.
Las Vegas er onverstandig aan zou
doen de brandende Mojave-woestijn
te verwisselen voor het bronsgroene
eikehout of de blanke top der duinen.
Waarom dan toch casino's? Het ant
woord komt van de kamerleden
Geurtsen (WD) en Van Schaik (KVP)
die in 1972 een initiatief-wetsontwerp
indienden tot wijziging van de wet op
de kansspelen waardoor het mogelijk
moest worden dat ook op eigen bo
dem de roulette ging draaien. De he
ren vonden het verkeerd dat Neder
landers - relatief gering in aantal,
maar toch bij bus- en vliegtuigladin
gen tegelijk - naar de Belgische speel
huizen trokken, aldus de nationale
toeristenindustrie van een bron van
inkomsten berovend.
Maar om wat voor mensen gaat het
precies? Het blijken niet de gehaaide
beroepsgokkers te zijn met systemen
en trucs die een bedreiging vormen
voor de grote solo-tegenspeler, de
Bank. Noch gaat het om dure jongens
met zo'n lange financiële adem dat ze
de Bank kunnen doen springen - de
alles overheersende angst van casino
bazen. Het zijn voornamelijk dagjes
mensen die werken met briefjes van
tien of vijfentwintig. Daarmee zitten
de bussen en vliegtuigen naar Knokke
en Oostende, naar Namen en Chaud-
fontaine vol. Ze laten zich verleiden
door het aanbod van een gratis reis
en maaltijd. Ze vergokken wat, maar
In Nederland niet de statige palmen en het ingehouden verguldsel van
een sjieke begrafenis die veel buitenlandse casino's kenmerkt.
toch zelden meer dan een paar hon
derd gulden, want zuinigheid bouwt
huizen als kastelen en voorzichtigheid
is de moeder van de porseleinkast.
Meer het sfeertje, kortom, van Madu-
rodam dan van Las Vegas.
Bijkomstigheid: de Nederlandse speel
huizen gaan waarschijnlijk een klap
betekenen voor de Belgische. Men ver
wacht n.l. dat de Belgische gok
lustigen in het vervolg naar hier
zullen komen omdat ze in tegenstel
ling tot hun eigen land bij ons geen
belasting over hun speelwinsten hoe
ven te betalen. In België wordt die
belasting onmiddellijk ingehouden. Zo
zal men in Nederland bij een „plein"
36 maal de inzet uitgekeerd krijgen
tegen in België slechts 35 keer. Be
langstelling zal er dus wel zijn voor
de Nederlandse casino's, maar er zal
een serene rust heersen in vergelij
king met de 50.000 gokautomaten van
Las Vegas, die dagelijks een half mil
joen dollar winst opleveren. Nóch ligt
het voor de hand dat Nederland
straks met Las Vegas het hoogste
misdaadcijfer en het grootste zelf
moordpercentage ter wereld zal gaan
delen.
Rust... Dan doemt het beeld op van
de speelpaleizen waarvan het casino
in Monte Carlo het prototype vormt.
Smoking geboden als kleding, cham
pagne als drank. Enkeldikke tapijten
en polsdikke gordijnen die iedere lui
de voetstap en elk onvertogen woord
smoren. De statige palmen en het
ingehouden verguldsel van een sjieke
begrafenis. Zo zal het er in de Neder
landse casino's ook wel niet toegaan.
De aanpak wordt - zeggen insiders -
heel wat zakelijker, nuchterder en on-
gedwongener. Niet de sfeer van de
Heimelijke Grote Zonde. Ritmeester
van de Kamp schijnt de sakrale omge
ving waarin het Europese roulette
wordt gespeeld, zelfs met enige Ame
rikanismen te willen doorbreken die
hij' heeft opgedaan tijdens een werk
bezoek aan Las Vegas - black jack
(een kaartspel dat lijkt op ons een-en-
twintigen), Amerikaans dobbelen en
speelautomaten. Of dat er van komt,
is echter de vraag, want dergelijke
spelen vallen niet onder de concessie
en zijn medebestuurders zijn het met
hem oneens. „Wij willen het beeld van
Las Vegas hier niet. Niemand deelt
het enthousiasme van Van der Kamp.
Hij staat daarin alleen. Verwacht mag
worden dat het bestuur in dit opzicht
duidelijk afstand van hem zal ne
men."
Al deze gegevens overziend, lijkt het
erop alsof Nederland met de casino's
weinig meer binnen zijn grenzen haalt
dan een nieuw soort, tot dusver verbo
den gezelschapsspelletje - een vrij on
schuldige vorm van soosleven. Dat is
natuurlijk ook weer niet waar. De
Rijksrecherche heeft het toch maar
nodig gevonden een onderzoek in te
stellen naar de relatie van Ritmeester
van de Kamp met de International
Credit Bank in Genève, van welke
bijna failliete firma vermoed wordt
dat er gelden worden beheerd en ge
wassen uit speelbanken in Las Vegas
die in handen zijn van de georgani
seerde misdaad. Een voorstel van het
toen nog CHU-kamerlid Scholten
(thans lid van de Raad van State) tot
ministeriële aanwijzingen om dubieu
ze figuren uit casino's te weren, kreeg
van de Kamer niet voldoende bijval
- die kunnen er straks dus in. Het
gevolg van een dergelijke infiltratie
zou bij voorbeeld kunnen zijn dat de
georganiseerde misdaad krediet gaat
geven aan spelers die zwaar hebben
verloren, om ze op die manier via
chantage in zijn macht te krijgen. En
dat zou dan weer op Las Vegas lijken.
Het blijft zaak de leiding over de
casino's in goede handen te leggen.
Ook daarover zijn alle deskundigen
het eens.
PIET SNOEREN.
)rs. J. A. Ritmeester van de Kamp.
HSR
Wie in Las Vegas uit het vliegtuig
stapt, zit al tot over de oren in de
gokautomaten voordat hij zijn baga
ge nog maar heeft bereikt. De hele
luchthaven is ervan vergeven en de
jackpot rinkelt dat het een lieve lust
is. „Doen we expres", heeft Ralph
Demsey, de spreekbuis van het ge
meentebestuur, me eens toever
trouwd. „We laten de aankomers wat
winnen om ze lekker te maken. Ze
gaan vol vertrouwen in hun goede
gesternte naar de casino's en daar
pakken we het honderdvoudig terug."
Klopt: de staat Nevada verdient jaar
lijks 4,5 miljard dollar aan het gokpa
radijs (of de gokhel?) Las Vegas, en
hoeveel de Mafia er vetter van wordt,
weet niemand, maar dat is ongetwij
feld méér. Vraag: zal ook de aan
komsthal van Schiphol vol met
gokautomaten komen te staan als
lokkertjes voor de casino's (Valken
burg, Zandvoort, op 1 oktober en
straks Scheveningen) die legaal mo
gen gaan draaien? Krijgen we Las
Vegas binnen de deur?
Het antwoord moet volgens deskundi
gen in de gokwereld waar de hele
taalschat uit vier woorden bestaat -
„rien ne va plus" - ontkennend luiden.
Om verschillende redenen en een er
van is hierboven al aangeduid: de
Mafia. Dit misdaadsyndicaat hapte
gulzig toe nadat Nevada in 1931 het
gokken had gelegaliseerd en er in Las
Vegas enkele bescheiden casino's wa
ren verrezen om de goudzoekers die
de omringende woestijn leegschoffel-
den, vertier te bieden en zo mogelijk
tot op het hemd uit te kleden. Nie
mand minder dan de gevreesde gang
ster Bugsy Siegle werd met een buidel
vol miljoenen herwaarts gestuurd om
de zaken grootscheeps op te zetten.
Zwakke benen echter had deze aarts-
boef. Van de hem toevertrouwde weel
de liet hij door zijn vriendin, de dame
van lichte zeden Virginia Hill, vele
honderdduizenden dollars naar een
nummerrekening in Zwitserland
smokkelen. Zien wij drs.J.A. Ritmees
ter van de Kamp, voorzitter van de
Nationale Stichting tot Exploitatie van
Casinospelen in Nederland, een derge
lijk vilein voorbeeld volgen? Nee toch.
Wel: het casinohotel „Flamingo" dat
Bugsy Siegle had moeten bouwen,
wilde niet van de grond komen, de
Mafia ging eens uitzoeken hoe dat
kwam en beloonde zijn stroman door
hem middels een kogelregen van de
gok- naar de andere wereld te helpen.
Alweer: zoiets in kikkerland? Als we
hier iets willen gaan zoeken dat in de
verste verte vergelijkbaar is met Las
JTRECHT Nederland heeft nu al ruim
ierduizend werkloze academici. Boven-
an de lijst academische WW-trekkers
laan de juristen, sociologen, psychologen,
conomen. Dan komen de technici, chemi-
i. artsen en biologen. Allemaal te zamen
'aken ze vijf procent van de totale wer
ende bevolking in Nederland uit. Het ziet
maar uit dat in 1980 het getal van werk-
«e academici zal zijn opgelopen tot tien-
uizend. Wat wordt er voor hen gedaan?
ie staan ingeschreven op het arbeidsbu-
eau als werkzoekend als iedere andere
'erkloze. Terecht, ze moeten hun beurt
fwachten om weer aan de slag te kunnen
aan. Maar tot begeleiding van een werk-
oekende komt het arbeidsbureau niet.
telen wordt dat gedwongen nietsdoen te
nachtig. Ze schrijven sollicitatiebrieven
inks en rechts, vragen vrienden en beken-
en eens uit te kijken en een goed woordje
'oor hen te doen. Soms helpt het, meestal
'elpt het niet. Toch is er bij verschillende
jedrijven en instellingen nog werk en ze
[aan door met solliciteren met de moed
der wanhoop en de verbeten wil om weer
'an de slag te gaan.
"aarom duurt het zo lang voor ze weer
aan de slag kunnen? Zijn hun sollicitatie
brieven niet goed gesteld? Weten ze zich
zelf niet goed te „verkopen", misschien?
Ljken ze te oud voor een bepaalde baan?
Omdat de werkloze zelf geen antwoord
weet te geven op de vragen die iedere keer
weer bij hem oprijzen, dreigt hij eronder
door te gaan. Hij kan zijn gedwongen
mets-doen niet meer aan.
Het was de heer F. Sertons, eigenaar van
verschillende uitzendbureaus, die, de nood
van de werkzoekenden erkennend en de
onmacht om te helpen van de arbeidsbu
reaus betreurend, eind 1974 op het idee
kwam: laten de werklozen elkaar helpen,
gedeelde smart is halve smart. Zo kwam
maart 1975 de Stichting Inzet tot stand.
Startkapitaal was 25.000 gulden.
De Stichting, nu gevestigd in het pand
Boothstraat 9 in Utrecht het bolwerk
van de Unie B.L.H.P., maar er is geen
enkele binding stelt zich ten doel werk
zoekenden van middelbaar en hoger ni
veau te helpen. Niet alleen door het helpen
zoeken van een werkkring, maar ook door
het met elkaar in contact brengen van
werkzoekenden en de uitvoering van ge
meenschappelijke projecten. Een van de
eerste activiteiten van de Stichting Inzet
is contact leggen tussen de werkzoekenden
en mogelijke werkgevers. Het mes snijdt
naar twee kanten. Niet alleen werkzoeken
den geven zich bij de stichting op, maar
ook werkbiedenden. En tot nog toe met
succes.
Nadrukkelijk moet echter gesteld worden
dat de stichting niet bemiddelt tussen
werkgever en werknemer. Dat zou concur
rentie inhouden voor arbeidsbureaus en
uitzendbureaus en in strijd zijn met de wet.
Degenen die zich hebben laten inschrijven
betalen voor de hulp. die hun geboden
wordt, dan ook niets. Slechts een eenmalig
bedrag van vijfentwintig gulden voor de
delging van portokosten enzovoorts is ver
schuldigd. Door storting van dat bedrag
mogen zij zich deelnemers in de stichting
noemen en gaan zij met de andere deelne
mers aan het werk om weer aan de slag
te kunnen.
Zo gaan zij bijvoorbeeld samen adverte
ren. De gedachte hierbij is, dat één grote
advertentie, waarin zich een aantal werk
zoekenden op een uniforme wijze aanbiedt,
méér de aandacht trekt dan een aantal
kleine advertenties van individuele werk
zoekenden. Een extra voordeel is boven
dien dat in deze collectieve advertenties
geen namen van werkzoekenden worden
genoemd, doch uitsluitend hun opleiding
en ervaringsgebieden. Deze advertenties
worden onder een gezamenlijk hoofd van
Stichting Inzet geplaatst. Een geïnteres
seerd bedrijf neemt eerst contact op met
het secretariaat, waarna de betreffende
adverteerder/werkzoekende uit de anoni
miteit treedt. Van deze advertenties wor
den aan zo'n 400 grote bedrijven in Neder
land overdrukken gestuurd.
Daarmee houdt het echter nog niet op. De
stichting organiseert cursussen. Bijvoor
beeld een cursus „Werkverovering". In
twee dagen worden de sterke en zwakke
kanten van de deelnemers belicht en wordt
hun een duwtje in de rug gegeven om het
uiterste te doen om weer aan het werk te
gaan. Het sollicitatiegedrag, waarmee dan
de sollicitatiebrief en het -gesprek bedoeld
wordt, krijgt ook een kritische beurt.
Bovendien is op het secretariaat van Stich
ting Inzet een, zij het bescheiden, begin
gemaakt met het opzetten van een infor
matiecentrum. Beoogd wordt hierdoor de
werkzoekenden zo goed mogelijk te infor
meren over de bedrijven waarbij sollicita
ties lopen en over de bedrijfstak waarin
deze bedrijven zich bewegen. Gebleken is
dat het goed geïnformeerd zijn omtrent
bedrijf en bedrijfstak het solliciteren in
gunstige zin kan beïnvloeden, zegt de stich
ting. Die. informatie bestaat bijvoorbeeld
uit jaarverslagen enzovoorts.
Een belangrijke functie van de stichting is
het organiseren van projecten met een
maatschappelijke strekking, waarbij deel
nemers gelegenheid wordt geboden hun
creativiteit en capaciteit in te zetten. Door
het met elkaar in contact brengen van de
deelnemers wordt dan tevens gepoogd iets
bij te dragen aan het doorbreken van het
isolement waarin vele werkzoekenden ver-
Voor de bedrijven, die bij de stichting
informeren of er onder de deelnemers
misschien kandidaten zijn voor een door
hen te „vergeven" baan, wordt contact
gelegd met de deelnemers. Die worden
door het secretariaat benaderd met de
STICHTING INZET
vraag of zij op de aanvraag willen ingaan.
In het bevestigende geval geeft het secreta
riaat van elk van de gegadigden aan het
betreffende bedrijf de personalia, oplei
ding en ervaring. Daarmede is het contact
tot stand gebracht en in beginsel de taak
van Stichting Inzet beëindigd. Wél wordt
contact onderhouden met de betreffende
deelnemers en de geïnteresseerde werkge
vers. Het bedrijfsleven worden geen kosten
in rekening gebracht Wel wordt een gift
op prijs gesteld.
Er mag door de Stichting Inzet niets ver
diend worden en er wordt ook niets ver
diend. Het secretariaatswerk, het opvangen
van de werkzoekenden die er niet meer
tegenop kunnen, het organiseren van de
cursussen, het wordt allemaal pro deo,
voor niets, gedaan. Werklozen helpen
werklozen. En het werkt! Zo hadden bij
voorbeeld van de twaalf deelnemers van
de eerste cursus werkveroveren, die in juli
'75 gehouden werd. er in november acht
een baan.
Het is echter wel de vraag of de stichting
nog lang zo kan doorgaan. Die vijfentwin
tig gulden per deelnemer dekken bij lange
na de kosten niet. En het antwoord op de
subsidie-aanvraag laat nog steeds op zich
wachten. Want praten over werkloosheids
bestrijding en het geven van geld voor dat
doel zijn bij het ministerie heel andere
dingen.
GERARD CRONE
