RECORD, TITEL
EN OLYMPISCHE
KANDIDATUUR
1
W
Wraakactie Revijn
van Nederlandse
ondergang
marathontop
Revanche Schutter
Aparte klasse van
Oostduitse atletes
onderstreept met
drie wereldrecord
„VERSCHRIKKELIJK
TELEURGESTELD"
WINNAAR LISMONT ONDER DOKTERSBEHANDELING
Bram Leeuwenhoek;
Atlete Stalm
uitzondering
zwakke ploej
LEIDSE COURANT, rx
PAGINA' 18
PAPENDAL Eltjo Schutter heeft dit weekeinde op de kunststof-
baan van het nationale sportcentrum Papendal revanche genomen.
De 22-jarige Nijmegenaar, die vorig jaar op 20 en 21 september
in Amsterdam het tienkamprecord van Eef Kamerbeek met
negentien punten verbeterde en op 7651 punten bracht maar
enkele weken later moest ervaren dat de prestatie niet als record
erkend kon worden, prolongeerde niet alleen zijn tienkamptitel
maar bracht tevens het nationale record op 7700 punten.
„Dit was mijn revanche", vertel
de Schutter gistermiddag op Pa
pendal. „Ik had natuurlijk wel
kunnen gaan mokken dat de
KNAU mijn record van vorig
jaar niet erkende, maar formeel
had men gelijk. De baan van
Ookmeer was afgekeurd. Van
een ding ben ik echter zeker:
Papendal voldoet aan alle ei
sen". Eltjo Schutter heeft het
Nederlandse record eerder in
bezit gekregen dan hij verwacht
had. „Ik wist dat ik het record
van Kamerbeek dit seizoen zou
verbeteren. Het Nederlands
kampioenschap vond ik echter
te vroeg vallen in mijn voorbe
reiding. De weersomstandighe
den hebben een belangrijke rol
gespeeld. Die waren eenvoudig
ideaal", aldus de vierdejaars
student medicijnen, die in ja
nuari ,zijn doctoraal hoopt te
doen.
Druk
Eltjo Schutter was na de eerste
dag uiterst tevreden. Hij kon
met 4040 punten terugzien op
een totaal, dat hij nog nooit
tevoren had behaald. Vorig jaar
september sloot hij de eerste
dag af met 3879 punten. „Toch
schrok ik van dat totaal", was
het commentaar van Schutter,
„men verwacht dan gelijk weer
zoveel van je en dat geeft toch
een bepaalde druk.
Van uitstekend niveau op de
eerste dag waren vooral de 100
meter, waarop de Nederlandse
recordhouder met 10.7 seconden
een persoonlijk record lieü. het
verspringen (7,37m) en de 400
meter (48,7). Zelf achtte Eltjo
Schutter zijn 12,20 meter bij het
kogelstoten en het hoogspringen
(1,92 m) voor verbetering vat
baar. De werpnummers bleven
zwak van de Nijmegenaar al
zijn de prestaties de laatste twee
jaar wel aanmerkelijk verbe
terd.
Met zijn record is Eltjo Schutter
een ernstige kandidaat voor
Montreal geworden temeer daar
de Nijmegenaar de traditie dat
elke tienkamp die hij doet een
hoger puntentotaal oplevert dan
de vorige, voortzette.
Uitslag:
(resp. 100 m, ver, kogel, hoog, 400
m, 110 m horden, discus, polshoog,
speer en 1500 m):
1. Eltjo Schutter (Quick) 7700 punten
(Ned. record) (10,7 - 7,37 - 12,20
1,92 - 48,7 - 15,1 36,34 4,60
- 49,84 - 4.25.0).
2. Frans v.d. Ham (Avantri) 6964
punten (11,1 6,64 12,11 1,70
- 49,8 - 16,2 38,16 4,20 - 42,84
- 4.34.3)
3. Henk Kort (GVAV) 6763 punten
(11,5 6,72 - 10,30 1,98 50.9
- 15,3 34,10 - 3,20 44,80 -
4.15,0).
CHRISTINA BREHMER
49.77 OP 400 METER
tiek
Dresden - Het aparte niveau waarop de Oostduitse atletiel
beweegt, is het afgelopen weekeinde tijdens wedstrijden in
den opnieuw onderstreept. Liefst drie wereldrecords we -
verbeterd en een aantal beste wereldseizoenprestaties gei
seerd. De wereldrecords kwamen op naam van Rosemarie A
mann (1,96 m hoog), Christina Brehmer (400 m in 49,77) en Ai
Voigt (6,92 m ver).
*an!!°n^hhUttter fanatiek bez'9 aan de tienkamp, waarin zijn revanche eerder kwam
De vloed van topprestaties be
gon zaterdag in Dresden. De
24-jarige Rosemarie Acker-
mann, de Europese kampioenen
van 1974, verbeterde haar eigen
wereldrecord, dat zij bij de Eu
ropese titelstrijd in Rome op
1,95 meter bracht, met een centi
meter. De 1.75 meter lange Oost
duitse nam de 1,90 en 1,92 meter
in de eerste poging.
Formidabel was het optreden
van de pas 18-jarige Christina
Brehmer. De Oostduitse, die vo
rig jaar in Athene Europees
jeugdkampioene op de 400 me
ter werd, loste de verwachtin
gen, die men van haar heeft, al
voor een zeer groot gedeelte in.
Gisteren werd voor haar elec-
tronisch 49,77 seconden geregi
streerd, waarmee zij twee we
reldrecords verbeterde. In de
eerste plaats dat van de Finse
Kiita Salin, die bij de Euro
kampioenschappen in R
electronisch tot 50,14 secoi
was gekomen. Christina B
mer was ook sneller dan
Poolse Irena Kirszenstein, d
1974 handgestopte 49,9 secoi
liep.
Angela Voigt had geluk meLrof
wind. De Oostduitse ma
steeds haar sprongen wam
de wind binnen het toelaatl
maximum was. Zij ma
slechts drie geldige spron
De eerste was 6,77 meter da;
volgde het wereldrecord
6,92 en vervolgens 6,81 meter'
Een uitstekend nummer
ook de 1500 meter dames,1
op drie loopsters binnen c
minuten en 7 seconden ble
Gunhild Hoffmeister (4.06.'
rike Klapezynski (4.06.32),
tiane Stoll (4.06.82).
AMSTERDAM Lang nadat
Karei Lismont onder luid geju
bel en trompetgeschal het
Olympisch stadion als winnaar
van de tweede internationale
marathon was binnengesneld,
strompelde de Belg, bleek als
een doek en onder dodelijk stil
zwijgen, uit de catacomben.
Een groepje supporters, bij de
huldiging nog uitzinnig van
vreugde, had ernstig toegeke
ken, hoe de held van Vlaande
ren zich hield op de onderzoek-
tafel. „Ernstige maagklachten",
luidde de diagnose van de arts.
Lismont reageerde nauwelijks,
gleed van de tafel en liep lang
zaam weg. Niet eens in staat
om de erebokaal en de bloemen
te dragen. Het was de prijs die
ook hoorde bij de triomf in
Lismonts eerste en enige mara
thon voor Montreal. De mara
thon die onder schitterende
zonnestralen werd gelopen,
maar voor de Nederlandse atle
tiek als inktzwarte bladzijde
zal worden geboekstaafd.
Niet eens zozeer omdat het par
koers waarover de 42 kilometer
leidden alle eigenschappen van
een slagveld hadden. Na afloop
bleken slechts 137 van de 311
gestarte deelnemers de tocht te
hebben voleindigd. Een tocht
langs zonnebadende mensen. Zij
hadden geen weet van de hart
verscheurende taferelen die zich
afspeelden bij de ziekenauto's,
waarin vier uitgeputte atleten
naar het ziekenhuis moesten
worden vervoerd. De gevolgen
vielen erg mee. Niet voor de
atleten die hun zinnen hadden
gezet op Montreal. Voor hen
werd de Amsterdamse mara
thon, onder stralende zon gelo
pen, het sombere einde van
Olympische aspiraties.
Bezemwagen
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM Bram Leeuwenhoek, zaterdag getuige van de
afgang van de Nederlandse marathontop, wilde ondanks het
falen nog geen standpunt bepalen. Wat hem betreft krijgen
de geselecteerden nog een kans in de marathon van Rihen
(Zwitserland) op 5 juni.
„Met die'wedstrijd hebben wij ons allang", aldus de chef de
mission van de Olympische ploeg, „akkoord verklaard. Wat de
technische commissie van de atletiekunie nu doet, moeten ze
zelf maar uitmaken". Leeuwenhoek verbloemde zijn teleurstel
ling niet. „Als je ziet dat de een na de ander faalt, kan je niet
van een geslaagde missie spreken. Het is een verschrikkelijk
teleurstellende zaak, als je Olympische kandidaten op deze wijze
ziet afgaan".
Van bondszijde ziet men nog weinig heil in uitzending naar de
Zwitserse marathon. Hes Grewer van de Technische Commissie:
„Dat heeft, denk ik geen zin meer met atlete die uitstappen.
Er wordt deze week nog wel over gesproken".
tegen druk kan, kan je beter
ophouden als topsporter". En
Aad Steijlen wist het ook. Mom
pelde even later: „Ook ik had
er meer van verwacht Als je
het nuchter bekijkt moet je
Montreal eigenlijk opgeven.
Maar het is zo ontzettend jam
mer voor dé jongens". Even ver
der stond Roelof Veld die het
van de Nederlandse favorieten
het langst had volgehouden.
Twaalf kilometer voor het einde
echter op een idyllisch plekje
langs de Amstel had de man
met de hamer ook bij hem toe
geslagen. De Deventer atleet op
dat moment in vierde positie
stond opeens stil en keek vernie
tigend naar de mensen die toe
riepen: „Verder Roelof. Dat had
je nooit mogen doen". Zij had
den gemakkelijk praten. Veld
na afloop: „Ik heb nog gegokt
op Montreal. Mijn benen gingen
niet meer. Ik moest steeds wan
delen. Voorlopig doe ik geen
marathon meer".
Bloedblaar
Nog veel verbitterder was het
commentaar van José Revijn,
het frêle Belgje dat verant
woordelijk was geweest voor
de veldslag. Hij was de gene die
ervoor zorgde dat de eerste der Weijden werd bij de gratie van het falen
twintig kilometer werden afge- van de Olympische kandidaten, bejubeld als Nederlands
legd in de voor de omstandighe- kampioen. Hij was er blij mee.
den onwaarschijnlijke tijd van
1.03. Karei Lismont daarom in
het Olympisch stadion, terwijl
hij een bloedblaar doorprikte:
„Dat was moordend. Met dit
weer had hij nooit zo snel mo
gen vertrekken. Waarom ik dan
m'n eigen tempo niet bleef vol
gen? Dan kom je haast niet
meer terug".
En Lismont was toevallig naar
Amsterdam gekomen om te
winnen. En ook om de Neder
landse top op weg naar Mont
real te helpen. José Revijn liet
dat plan in duigen vallen. Hij
had andere bedoelingen. Tegen
over meester Karei Lismont
(met Roelants zondermeer gese
lecteerd voor Montreal) laten
zien dat zijn gemiste kans op
pech gebaseerd was. Om de der
de plaats voor Montreal in te
nemen had Revijn (vorige
maand winnaar in de Haagse
Cityloop) twee weken geleden
Belgisch marathonkampioen
moeten worden. Een voetblessu
re wierp hem als koploper tien
kilometer voor het einde uit de
strijd. Het betekende volgens
Hagenaar
Kromhout
tiende „bij gratie
van de uitvallers"
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM - Opmerke
lijke prestatie in Amster
dam leverde Herman Krom
hout (Olympus '70). De Hage
naar legde de eerste mara
thon van zijn leven af in
2.36.21 en werd daarmee
tiende.
Kromhout nuchter: „Bij de
gratie van de uitvallers. An
ders was ik verder achterin
geëindigd. In het begin lag ik
dertigste en ik heb er maar
vijf gepasseerd. De rest is j
uitgevallen".
het bikkelharde Belgische selec
tiesysteem, uitschakeling voor
Montreal. „Daaröm loop ik nu
alleen nog voor mijn plezier. Tot
veertien dagen geleden deed ik
aan topsport. Alles heb ik er
voor opgeofferd, ook m'n verlof,
twee jaar lang in belang van
Montreal. Vooral voor mijn
vrouw vind ik het zo erg. Zij
heeft zo meegeleefd". Daarom
wilde José Revijn in Amster
dam de Belgische bond onder
het oog van coach Roger Moens
de onrechtvaardigheid van de
selectieprocedure tonen.
Het eerst struikelde Geert Jan
sen die zelf ambities in de rich
ting van Montreal bestreed. Al
na twee kilometer stond hij
met de armen in de zij en keek
stom toe hoe het langgerekte
kleurrijke lint aan zijn ogen
voorbij trok. Sommigen riepen
nog: „Kom mee Geert". Jansen
zei niets, hij had een dijbeen
blessure. Op ongeveer twintig
kilometer, de bezemwagen kon
het werk al niet meer aan, volg
de Henk Kalf.
De altijd zo nuchtere Groninger
lag in de berm. Te huilen als
een kind. „Brandende voeten",
luidde de reden van opgave. Het
betekende een afscheid van
Montreal. Drie jaar trainen
een kleine tweehonderd kilome
ter per week voor niets. Weer
later gaf ook Cor Vriend op.
Coach Aad Steijlen, als een
veldheer, vanuit een open dak,
schreeuwde zich schdr. Liep
zelfs nog een stukje mee. Het
hielp niets. De coach na afloop:
„Het kwam door de druk en het
warme weer". Maar ook in
Montreal kan het warm zijn en
de belangen zijn daar nog gro
ter. Jos Her mens wel geschrok
ken van de lijdensweg waarvan
hij als toeschouwer getuige was
geweest zei het: „Als je niet
Karei Lismont dronk niet onderweg, wel na afloop. Zoveel zelfs, dat de winnaar van de tweede internationale marathon van Amsterdam
later op de dokterstafel terecht kwam.
Afgrond
In zijn wraakactie sleurde hij de
Nederlandse marathontop de af
grond in. Slechts twee man kon
den hem volgen: Göran Bengt-
sonn uit Zweden en Karei Lis-
j mont. De voorsprong groeide
met de minuut (na twintig kilo
meter al 3.20 minuten op Veld
en de Noren Olsen en Larsen)
maar José Revijn moest het
eerst tol betalen voor zijn
wraaktocht. Op het 25-kilome-
terpunt vertrokken Bengtsonn
en Lismont. Weer tien kilometer
later liep het kleine Belgje met
grote passen weg. Om in 2.18".47
te finishen. Voor de omstandig
heden een schitterende tijd. Lis
mont echter: „De tijd interes
seert me niet. Ik kwam om te
Aad Steijlen loofde de prestatie
verderop met: „Wij missen ve
detten als in België". Hij zei het,
toen de eerste Nederlander nog
maar nauwelijks binnen was.
Ko van der Weijden heet de
goede man, die zich een jaar
lang Nederlands kampioen mag
noemen. De kampioen van de
omstandigheden, dat besefte de
Amsterdammer zelf het meest.
„Noem het maar de truc van het
warme weer", riep hij glimmend
van zweet en trots, „ik was geen
favoriet en kon dus koest begin
nen. Ik ben ze een voor een
voorbij gegaan".
In een ritme van negentig pas
sen per minuut, en daar is niet
van afgeweken volgens zijn coa
ch, stevende de 30-jarige atleet
af op zijn onverwachte titel. Zo
onverwacht, dat Ko van der
Weijden in het Olympisch sta
dion voor het eerst in zijn leven
durfde te denken aan een Olym
pisch optreden. Pas nadat hij
hersteld was. „Dertien minuten
lag ik nu achter op Lismont die
in Montreal bij de eerste twee
zal eindigen. Dan eindig ik wel
bij de eerste dertig. Vindt het
NOC dat genoeg?" Neen, Ko,
dat vind het NOC niet genoeg.
Wen maar niet aan het idee,
anders is de teleurstelling dade
lijk groot Revijn, Kalf en Vriend
kunnen erover meepraten.
KEES KOOMAN
Grangemout Afgaande jten
resultaten in de interland
strijd tegen Groot-Brittpoli
zaterdag in Grangemoutbtra
de Nederlandse afvaardind:
naar de Olympische aten
kwedstrijden, zeker bij d
mes, minimaal zijn. Nedet
verloor in Grangemouth 1
182-95 van een zeker niet iA
nerende Britse ploeg,
onbegrijpelijk dat de
vorig jaar november een I
landwedstrijd afsloot mei
deelneemsters per numml
laatste jaren had de Atlel
nie al dikwijls de gro
moeite om een represent^
ploeg met twee deelneem
per nummer op te stellen.
Tekenend voor de armoi
wel dat slechts twee nui
in een Nederlandse overwin
eindigden. Ria Ahlers i
hoogspringen met 1,84 metd
Ria Stalman kwam het f
met de discus: 54,94 meter. I
Verspringster Ciska Jani
die voor elke belangrijke i
strijd de training moet ten
men om een pijnijk been ni
zwaar te belasten, had opril
de grootste moeite met hetl
komen op de balk en reikte!
verder dan een zesde plaats!
6,02 meter. Tegenvallend I
ook het optreden van 800 ml
loopster Ine Blauw. Zij werl
de 800 meter vierde in een r
ge 2.09.0.
Alleen Ria Stalman voldee
Grangemouth min of meer
de verwachtingen. De Del per(3
die zich dit jaar als doel ges ar
heeft de grens van zestig m
te doorbreken, was daar h
Grangemouth nog niet aan C
Zij trof het ook niet met
wind, die zeer ongunstig
haar hand stond. Desonda
wierp Ria Stalman de laa
drie pogingen ruim over d(
meter.
Ria Ahlers, die in München i
uit maakte van de Olympii
afvaardiging, maar vorig aar
niet goed genoeg werd gein te
voor de selectieploeg, heef
Schotland voor de tweede
nadrukkelijk haar kandidat
gesteld voor Montreal. De ee
maal deed de 21-jarige Emir
se dat bij de Europese indii^S
kampioenschappen eind febi
ri in München. Zij eindigde t «p
bij het gezelschap van 's wen ira
beste hoogspringsters als zffl||l
met een Nederlands record p
1,86 meter. Dat was op dat
ment nog geen reden voor ,a
KNAU om Ria Ahlers alle fa '0rc
teiten te geven die de andvo"(
voorlopig geselecteerden al
me tijd genoten. „Ik heb
München eingelijk niets m
gehoord. Toen ik daar ecl jr;
1,86 meter sprong, dacht ik EE
Montreal haalbaar zou z s"v-
Daaraan heb ik de laatste t
maanden dan ook extra h
gewerkt". Ria Ahlers sprong 1
danks een hinderlijke wind
Grangemouth voortreffel -
Om over de 1,84 meter, it 5
persoonlijk record in de 0| ooi
lucht, te komen had Ria Ah
slechts vier sprongen nodig. HWI
begon op 1,70, waarna veneer-
gens 1,75, 1,80 en 1,84 mf
werden opgelegd. v
Peter Geelen (Kimbria) hi
gisteren tijdens wedstrijden
Aken voor de beste Nederlafl
seizoenprestatie bij het hoL
springen gezorgd. De 28-jai
Limburger sprong 2.11 m.
11. C
