LANGS OMWEGEN
Beresteynse bar toon-beeld
van montfortaanse toewijding
DAMCLUB LISSE GEDEGRADEERD
REMISE VOOR VAN WINKEL
Zes miljoen tulpen
moeten Keukenhof
weer kleur geven
Voor Joshi Muradin is
het leven een ademtocht
Rector Leeuwenhorst: het
gaat de goede kant uit
Programma
zaalvoetbal
INSDAU au MAAKi iaiu LKüJöa COUHAW i'
DOOR
TON
PIETERS
Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
LISSE Burgemeester Be
rends van Lisse heeft vanmor
gen als algemeen voorzitter van
de raad van beheer van de
Stichting Keukenhof, Neder
lands grootste bloementuin of
ficieel haar 27e seizoen laten
ingaan. In het Koningin Julia-
na-paviljoen van de bloemen
tuin sprak hij een groot aantal
Henk Koster in fraaie patronen
in de Keukenhofgrond hebben
verwerkt. De resultaten ervan
waren vanmorgen nog maar op
een paar plaatsen zichtbaar. De
lente is ook schuchter van start
gegaan in de Keukenhof maar
binnen een paar weken zal die
schuchterheid ongetwijfeld
weer plaats gaan maken voor
genodigden toe, onder wie tal-' een bont kleurenspel.
loze persvertegenwoordigers
uit binnen- en buitenland, die
ook nu weer nauwelijks moeite
zullen hebben om de Keuken
hof naar buiten aan te prijzen.
Want hoewel op het eerste ge
zicht de Keukenhof dit jaar
nauwelijks lijkt te verschillen
van de Keukenhof van vorig
jaar, zal een wandeling langs de
talloze bloemperken en door al
met veel kleur gevulde show-
kassen toch voldoende nieuwe
verrassingen opleveren.
Om maar eens wat te noemen:
alleen in de kassen al zullen dit
jaar meer dan 600 tulpen varië
teiten en 100 soorten narcissen
te bewonderen zijn. Bovendien
komen uit eigen kwekerij nog
zo'n 3000 azalea's en 1000 rhodo
dendrons. En wat het burenge
beuren betreft; zo'n 90 bollen-
kwekers hebben voor een aan
voer van zes miljoen bollen ge
zorgd, die dertig tuinlieden on
der leiding van tuinarchitect
Maar niet alleen bloemen zal
men op de Keukenhof kunnen
bewonderen. Ook de bomen
staan er beter bij dan ooit, na
dat er dit jaar 350 een speciale
behandeling hebben gehad. De
vijver zal het dit jaar ongetwij
feld ook niet aan belangstelling
ontbreken. Afgelopen herfst
werd de fraaie waterpartij uit
gebaggerd en er werden 300 vis
sen in uitgezet waaronder goud
karpers, gewone karpers en
goudvissen.
En dan heeft dit jaar ook het
zgn. „Smalle Bos" een nieuw
jasje gekregen van architect E.
Richards en aannemer Kool.
Daar is nu een soort openlucht
zitje gecreëerd, waar je heerlijk
rustig een deel van het park kan
overzien. Dit „zittheater" heeft
een oppervlakte van 150 m2
waarvan 90 m2 overdekt.
In het Koningin Julianapavil-
joen zijn weer een aantal inte
ressante exposities onderee-
Vandaag wilde ik u berichten over montfortaanse
zelfwerkzaamheid. Sinds het klein-seminarie zich
uit Huize Beresteyn aan de Leidseweg in Voorscho
ten heeft teruggetrokken is men daar als internaat
voor studerende jongeren vitaal gebleven. Nog
steeds vindt men er 16 Montfortanen in huis, voor
een deel bejaard en genietend van een emeritaat.
Maar ook is er de' coordineren-
de missie-procure, waar alle
Nederlandse montfortaanse
activiteiten worden gebundeld:
vier paters en een broeder zijn
daarmee belast Buitendien
en dat verklaart mijn bezoek
aan Beresteyn houden rec
tor Chr. Corbeij en vier ande
re teamleden zich bezig met de»
leiding van het internaat, dat
58 middelbare scholieren telt.
Een van die teamleden is broe
der Antoon van Noye, uit
Loon op Zand. Maar er is
nauwelijks een inwonende
scholier te vinden die broeder
Antoon als zodanig kent. Wel
is iedereen zich bewust van de
aanwezigheid van Toon, een
26-jarige jongeman met baard
je en in jeans gestoken. Gepro
fest of niet, het is Toon die al
weer anderhalf jaar zijn han
den uit de mouwen steekt om
Beresteyn leefbaar te houden.
Toon van Noye, broeder en
Montfortaan, heeft namelijk
(en dat is maar een onderdeel
van zijn bemoeiingen met Be
resteyn) de jongens aan een
voortreffelijke bar-gelegen-
heid geholpen. Toon werkt
met zijn handen en zijn hoofd;
hij timmert en schaaft, zorgt
voor het onderhoud van het
complex en is eveneens een
van de mentors die een groep
internen onder hun hoede heb
ben. „Een jaar of vijf geleden
zat ik hier in de opleiding voor
missionaris. Daarna ben ik
naar huis gegaan omdat mijn
geestelijk klimaat verstoord
was. Ik ging in militaire dienst
en daarna kon ik de zaken
weer op een rijtje zetten: ik
kwam terug op Beresteyn, met
de bedoeling, naar de missie
te gaan. Waarschijnlijk op
Borneo. Die bedoeling is er
nog steeds, maar voorlopig
ziet het er nog niet naar uit
dat mijn ideaal verwezenlijkt
kan worden", vertelt Toon me,
terwijl hij een zwaar shagje
draait.
„Ziet u, als ik wegga, zitten ze
hier meteen met personeelsge
brek. Ik laat Beresteyn nou
nog maar niet schieten; het
volgend schooljaar draai ik,
toch weer mee. En daarna,
nou ja, dat zien we dan wel
weer. Die dwingende benoe
mingen zijn er niet meer bij.
Dat heb ik niet meer meege
maakt Met onze eigen motie
ven wordt wel degelijk reke
ning gehouden tegenwoordig.
Ik was hier voor het onder
houd van het huis, totdat ik
vorig jaar januari moest in
springen, want er waren toen
veel zieken en bedlegerigen op
Beresteyn. Daar moest ik me
wel mee bemoeien. Het gevolg
was, dat ik een jaar ben gaan
meedraaien met het internaat
Na 8 uur 's avonds ben ik
mentor van de middelste
groep, 20 jongens van 15 tot
17 jaar".
Niet elke dag ligt er een gedichtenbundel van
Surinaamsen huize op je bureau. Althans bij mij
niet. Niettemin zorgde Joshi Muradin ervoor, dat
zijn samengevatte expressies onder de titel "Leven
is een Ademtocht" mij naar een studentenhuis aan
de Leidse Rijnsburgerweg deden spoeden. Na een
lange gang, via een keuken met niet afgewerkte
etensresten, kwam ik aan de deur van Joshi's
leefruimte.
Joshi deed open en een noc
turne van Chopin walmde me
tegenmoet. Enkeke jaren gele
den had Joshi nog een verza-
melingetje pop-platen. Die
heeft hij weggedaan. "Ik ben
nooit zo in geweesst voor din
gen van voorbijgaande aard,
dingen die periodiek zijn, een
rage. Wil je een kop koffie?"
Dit is de man die schreef:
"Geef je hand, ik zal je leiden,
blinde de wereld waarin ikzelf
blind niet weet, jij wel, daar
om geef mij de hand, ik zal
je leiden". Alleen de kommaat-
jes staan er niet tussen. Voor
het overige is de poëzie au
thentiek. Joshi buitelt door de
tijd naar de eeuwigheid.
Joshi Muradin is 29 jaar,
woont 8 jaar in Nederland,
werd in Suriname geboren te
Lust en Rust. Dat zal onder de
nieuwe sterrenhemel wel an
ders gaan heten. Joshi stu
deert medicijnen, maar hij zal
geen klinisch arts worden. Hij
is met een researchspecialisme
bezig op "Medische Chemie".
Dat gebeurt achter de scher
men van het medische hande
len. Muradin is in de ban van
de cel geraakt, de cel van
waaruit eigenlijk alles opge
bouwd is. "Daar kun je alle
kanten mee uit, vanuit de cel
kun je alleen medische facet
ten benaderen, bijvoorbeeld
het probleem kanker", ver
klaart Joshi zijn richting. Het
is niet zo vreemd, dat een arts
of aankomend geneesheer de
dichtkunst beoefent. Vestdijk
gaf er zijn studie voor op en
Slauerhoff, zeer bewonderd
door Joshi, is praktiserend
arts geweest.
"Ik geloof, dat de medicus de
man of de vrouw is die de
mensen op heel bijzondere
wijze leert kennen. Kijk maar
naar die oude ets van Rem
brandt: een arts die van een
trap af komt, nog duidelijk
zichtbaar bezig met de zieke
mens die hij net verlaten
heeft. De mens is eigenlijk het
boeiendste dat er is, een ont
zettend intrigerend iets ge
woon". Zo is Joshi gaandeweg
gaan dichten. Hij schreef in
het LUB, Leids universiteits
blad en in de Leidse Universi
taire Almanak, ook in het lite
rair tijdschrift Blik. "Als ande
ren er niet achterheen hadden
gezeten, had ik deze bundel
nooit uitgegeven". Joshi gaf
"Leven is een Ademtocht" in
eigen beheer uit: 5 gulden per
exemplaar en de Ademtocht is
van u.
"De stem van een nimf die
lachte - 't is geen droom, 't is
de vreugde van de ziel". Joshi
kan nog blij verrast zijn als hij
dit leest "Als je me vraagt:
waarom schrijf je?, dan zeg ik:
dat weet ik niet; ik moét ge
woon". Het milieu bij Joshi
thuis "alles doorlopen, van ar
moede tot de betere midden
stand") heeft een grote rol ge
speeld. "Armoe heb ik niet zo
ervaren, mijn oudste broer
wel. Ik heb het wel gezien en
aangevoeld. Dat was ellendig,
zoals ik me nu ellendig kan
voelen als ik de eenzaamheid
van mensen zie. Eenzaamheid,
de verwerking ervan, heeft me
erg beziggehouden. Slauerhoff
had blijdschap met een traan
tje; dat heb ik ook wel. Zo was
ook mijn eigen jeugd. Ik ben
een vorser, een zoeker, wil het
naadje van de kous weten,
verder dringen dan de opper
vlakte".
Soms denkt Joshi bij het nale-
vleet en patat eten zo veel je
wilt, tegen kostprijs en een
kleine winst. Die winst komt
weer bij de internen terecht:
in de sportkas. „Die sportkas
is heel belangrijk voor Beres
teyn: daaruit worden sporte
venementen, films en dergelij
ke bekostigd", vertelt Toon.
„We hebben een erg goed voet
balelftal en een best volleybal
team. Ook worden er veel bin
nensporten, ook in competitie
verband, bij ons bedreven".
De Farbell-bar heeft ook een
piano, „alleen voor de goeie
pianisten", want ze mogen er
niet op zitten knoeien. Achter
de tap hangt een bel voor „de
hoogste tijd"; een kwartier
voordat het bedtijd is voor een
bepaalde groep, wordt de bel
hevig geluid. Klachten? „Al
leen over de dure patat, maar
dat komt door de hoge aard-
Van onze dammedewerker
LEIDEN De degradatie naar de
eerste klasse van de LDDB van het
eerste tiental van Lisse is na de
15-5 nederlaag van Kijk Uit tegen
het reserveteam van LDG een feit
geworden.
De boekten boekte in de noodzakelijk ge
worden serie degradatiewedstrijden (omdat
Samen Sterk uit Hazerswoude niet promo
veerde naar de provinciale damcompetitie
moest Lisse met Kijk Uit en LDG 2 wedstrij
den spelen voor degradatie uit de hoofdklas
se) geen enkele overwinning. De Lissenaren
verloren van Kijk Uit (13-7) en konden na
de wedstrijd tegen LDG 2 in feite ook
zonder winstpunten huiswaarts keren.
Die laatste wedstrijd werd bij de stand 10-8
in het voordeel van LDG gestaakt De Lisse
naren claimden in een rommelige slotfase
van dit duel de winst voor hun speler Mul
in zijn partij tegen de Leidenaar Olivier.
Olivier zou (volgens Lisse) binnen de tijdsli-,
miet niet de vereiste 60 zetten gedaan heb
ben en daardoor op tijd verloren hebben.
LDG en Lisse werden het niet met elkaar
eens (er was namens de bond geen wed
strijdleider aanwezig) en de wedstrijd werd
gestaakt Lisse stuurde daarop de wedstrijd-
formulieren (Olivier had zijn partij tot aan
de 46ste zet genoteerd) naar de bond. De
Leidse Distrikts Dambond toonde zich ech
ter van zijn zwakste zijde door een beslis
sing over deze gang van zaken (het was
•tijdens de eerste wedstrijd uit een serie van
drie) uit te stellen en daarmee toch enigszins
het verloop van de andere wedstrijden te
beïnvloeden. Zelfs nu de degradatie van
Lisse een feit is geworden, heeft de bond
nog niet gereageerd!
Leiden In de halve finale van het dam
kampioenschap van Zuid Holland konden
de Leidse vertegenwoordigers Jan Fase en
Jan Passchier wederom niet tot winst ko
men. Passchier moest zowel in Voorspruy
als Poot zijn meerdere erkennen. Jan Fase
speelde in de zevende ronde remise tegen
Verkaik en vervolgde met een nederlaag
tegen Kain.
Van onze dammedewerker
KATWIJK In de finale van de hoofdklasse van
het open damkampioenschap van Katwijk kon
door ziekte van enkele spelers slechts één partij
afgewikkeld worden. De puntloos onderaanstaan-
de Theo Zwetsloot dwong LDG-speler Hein van
Winkel tot een puntendeling. In een ingewikkelde
partij verwierf Zwetsloot zich in het middenspel
een voordelige stand, die hij in het eindspel echter
niet kon uitbuiten. De meer geroutineerde Leide
naar bouwde in dat eindspel zelfs een winnende
stand op, die hem door onderschatting van zijn
tegenstander toch niet meer dan een remise ople
verde.
In groep A van de eerste klasse bereikte M. Visser
de eerste plaats dank zij een overwinning op T.
Bremmer en een puntendeling met Haasnoot. Te
gen Haasnoot ontkwam Visser aan een nederlaag,
omdat Haasnoot zijn betere positie in het eindspel
niet naar winst wist af te wikkelen. T. Bremmer
moest ook in Van Duivenvoorden zijn meerdere
erkennen. Bremmer verschafte zich door sterk
openingsspel goede perspectieven op de overwin
ning, maar een blunder in het eindspel werd hem
noodlottig. In groep B bleef H. Koelewijn ongesla
gen. Hoogeveen had tegen Koelewijn een remise
in handen, maar een verkeerde afwikkeling van
het eindspel bezorgde Koelewijn de volle winst
J. Haasnoot en J. R. van Slooten besloten tot een
puntendeling.
STANDEN:"Hoofdklasse: Jan Vrolijk 2-3; Wim
Heemskerk 2-3; Jan Passchier 2-2; Hein van Win
kel 2-2; Piet van Egmond 2-1; Theo Zwetsloot 2-1.
Eerste klasse, groep A: M. Visser 2-3; W. Haasnoot
2-2; T. Bremmer 3-2; C. van Duivenvoorden 1-0.
Groep B: H. Koelewijn 2-4; J. Haasnoot 2-2; L.
Hoogeveen 2-1; J. R. van Slooten 2-1.
LEIDEN Vanavond
niet in de Groenoordhal,,
maar wel in de Vijf Mei
hal twee wedstrijden in
de Leidse zaalvoetbal
hoofdklasse. Het verleden
week al kampioen gewor
den Zwaanvogels neemt
het om acht uur op tegen
oud-titelhouder LDWS
(een echt prestigeduel) er
om negen uur tredei
Swift 't Winkeltje en Tf
gelhandel tegen elkar
aan.
In de kassen van de Keukenhof bloeien dit jaar o.m.
meer dan 600 tulpenvariëteiten en 100 soorten narcissen.
bracht, waaronder die over
Douwe Egberts met een origi
neel oud winkelinterieur met in
de vitrines een collectie oude
tabakspotten en pijpen en kof
fie- en theebussen. In de galerij
exposeert mevr. Frigitta
Schaap-Holster uit Overveen
een aantal van haar batik schil
derijen.
Ja, en dan waren er vanmorgen
natuurlijk ook weer de Haar
lemse bloemenmeisjes, jong,
charmant, glimlachënd. Dit is
alweer het 22e jaar dat ze de
lente nog meer opfleuren met
hun aanwezigheid. Vanmorgen
zagen ze er weer schitterend uit.
Dit keer waren ze gekleed in
een lichtgroen jersey costuum,
bestaande uit een rok, crème
blouse en vestje en natuurlijk
een groen getinte hoed. Ze heb
ben de komende dagen hun
handen vol om overal in het
land hun bloemen op gewillige
revers te spelden. Zaterdag bij
voorbeeld zijn ze vroeg in de
middag aanwezig bij de opening
van de mini-Keukenhof op de
Dam in Amsterdam, dan gaan
ze snel naar Noordwijkerhout,
waar ze in het congrescentrum
Leeuwenhorst „rondgaan" op
de jaarvergadering van de Ne
derlandse Vereniging van Reis
bureaus om tenslotte zaterdag
avond de deelnemers aan het
Eurovisie Songfestival te verras
sen.
Keukenhof is vandaag tot in de
puntjes verzorgd aan haar 27e
seizoen begonnen. Wat Lisse be
treft kan de stroom toeristen op
gang komen. Hoeveel het er dit
jaar zullen worden durfde van
morgen niemand met ook maar
enige zekerheid te zeggen. Het
miljoen bezoekers blijft, volgens
tuinarchitect Henk Koster,
waarschijnlijk voorlopig een
droom. Vorig jaar schoven er,
zo werd vanmorgen bekendge
maakt, ruim 820.000 betalende
bezoekers langs de loketten, on
danks het soms barre weer.
Herman van Amsterdam
Wat doet een mentor feitelijk?
„Ja, die ontfermt zich over de
knapen die je zo veel mogelijk
vrijheid geeft. Een soort ser
geant van de week, zou je
kunnen zeggen, ja. Verder is
er nog het surveilleren in de
studiezaal, je zorgt voor de
begeleiding als er iets ge
vraagd wordt Ook geef ik nog
handenarbeid 's avonds. We
hebben wat spulletjes daar
voor, doe-het-zelf-zaken. En in
de werkplaats van de procure
zagen we wat of timmeren
iets. Maar de jongens mogen
niet daar aan de soms wat
gevaarijke machines komen.
Pas om een uur of kwart over
elf 's avonds begint je eigen
avond. Dan is ook de oudste
groep internen onder zeil.
Meestal ben je dan ook zelf
aan nachtrust toe, maar een
enkele keer blijf je als Mont
fortanen onder elkaar nog een
paar uurtjes in de nacht bijko
men. Och, het is allemaal veel
normaler geworden. Vroeger
lagen de paters en broeders
kwart over tien in bed. Als je
die verhalen hoort, dan draai
je je wel eens om van ellende:
wat ze allemaal moesten doen
en wat ze niet mochten doen".
Toon van Noye heeft dat niet
Beresteyners. hangend aan hun bar. Broeder Toon zit er (voor deze gelegenheid) rustig achter.
Joshi Muradin
zen van zijn gedichten wel:
"wat een vondst..." "Dan ver
baast het me, dat ik dat zelf
leb gemaakt, dat ik het was
iie schreef:"...je glimlach zou
k willen als de zon de nacht
verbleekt in schone wereld".
'Ik ben wat zwaarmoedig,
naar ik praat erover, ik zit er
liet mee in. Het is - en mijn
;eloof in God - wel de motor
lie me laat schrijven, die tot
reativiteit leidt. Ik ben een
•ptimist tot in de meest diepe
iuisternis..." Bij een ballade
■an Chopin (Joshi heeft nu
:enmaal een omvangrijke cas-
;ette) dronken we een glas
Afijn en gaven af op Wagner,
loewel ik die heiden best kan
pruimen. Het was midder
nacht Leven is een ademtocht
en ik zat in tijdnood.
Ook vandaag gaat het leven op het college
Leeuwenhorst te Noordwijkerhout gewoon
door. Waarschijnlijk ook de lessen, ofschoon
dat niet geheel zeker is. Gisteravond namelijk
had een delegatie van leraren, ouders en leer
lingen een zeer kort onderhoud (van een kwar
tier, zo was de bedoeling van de „bazen") met
het schoolbestuur. Erg zonnig zag het er niet
uit voor de delegatie, die het bestuur onder de
aandacht bracht, dat het zeer wenselijk was dat
een deskundig adviesbureau zich nader zou
gaan buigen over het toekomstige beleid voor
Leeuwenhorst Tot nog toe heb ik begrepen, dat
het schoolbestuur op dit moment niets voor
buigen voelt, alleen voor barsten.
Dr. Jos van Boeckel, de per 1 augustus ontsla
gen rector, toonde zich gisteravond nog onver
beterlijk optimistisch: „als het onderhoud nega
tief verloopt, zal er wel wat op volgen. De
ontwikkeling gaat de goede kant uit. Uit het
hele land krijg ik adhesiebetuigingen met kre
ten uit de onderwijswereld: wij willen hetzelfde
als jij". Een leraar Nederlands schreef, dat hij
„zonder aarzelen en met overtuiging" partij had
gekozen voor het streven van Van Boeckel. Hij
wilde hem dan ook op de een of andere wijze
een hart onder de riem steken. „De traagheid
van ons onderwijs is zo langzamerhand spreek
woordelijk." De neiging van de mens om er bij
de pakken neer te zitten, niet tegen de bierkaai
te vechten, komt snel naar boven", zo meende
de Neerlandicus, die voorts van mening was,
dat het de „pioniers als Van Boeckel zijn die
de grootste voorhoedestrijd moeten leveren".
Telegram van de „onderwijscommissie" van
D'66 („jammer, dat dit zo'n kleine partij is",
verzuchtte Van Boeckel telefonisch) met de
mededeling „Staan acht u; moed en vertrou
wen". Verder brieven van werkgroepen en oud-
leerlingen. Toen viel er weer een nacht over
Leeuwenhorst, waar je deze dagen de koning
der woestijn kunt horen brullen.
appelprijs", verklaart Toon
hulpeloos.
Broeder Antoon van Noye is
weer erg happy met zijn mont
fortaanse bestaan, met het
missiewerk in het achterhoofd,
want dat moet er werkelijk
toch een keer van komen. „Be
resteyn staat goed aangeschre
ven als internaat We hebben
hier een zoon van oud-minister
Nelissen en er zijn ook jon
gens bij ons op aandringen
van oud-premier Piet de Jong.
Beresteyn is goedkoop en de
begeleiding is er goed. Geen
luxe, dat kan niet. Het is er
fatsoenlijk en degelijk. Wat de
jongens moeten hebben, is er
ook". Ik zag dat er meer is:
een uitstekend leefmilieu en
een best te dragen discipline,
waar de jongens van nu als
mannen van straks geen ogen
blik spijt van zullen hebben.
„Farbell", maar sinds novem
ber van het vorige jaar heerst
er volop gezelligheid, nadat
Toon met de hulp van twee
medebroeders uit Maastricht
(die voor het houtwerk zorg
den) en dank zij de inzet van
verschillende Beresteynjon-
gens „Farbell" heeft omget
overd in een machtig mooie
gelegenheid waar je in de
weekeinden als de jongens
niet naar huis zijn helemaal
kunt bijkomen van de inspan
ningen van een studieweek. Er
werd gebroken en opnieuw ge
bouwd en een magnifieke bar
siert het interieur. Toon deed
het meeste werk, hoorde ik,
maar hij glimlacht elk compli
ment weg.
Bij toerbeurt staan jongens
achter de bar: er wordt bier
getapt, je kunt een glas sherry
drinken, frisdranken bij de
zo meegemaakt. Hij timmert,
verft en legt plafonds aan en
stelt zich niet boven de jeugdi
ge Beresteynbewoners die zich
op het volle leven moeten
voorbereiden. Vlak naast het
hoofdgebouw staat een wit ne-
derzettinkje, dat ooit aan de
directie van verffabriek Far
bell heeft toebehoord. Het was
op de duur een vies, aftands
lokaaltje. Het heet nog steeds
