Weekeindje klimmen met consulaat Leiden
van de Nederlandse Bergsport Vereniging
Voor
de
grap
omho
steil
og
PAGINA 4
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 27 MAART
Leiden/Nideggen Op
uitnodiging van het
consulaat Leiden van de
Nederlandse Bergsport
Vereniging zetten
verslaggever Herman van
Amsterdam en fotograaf
Theo Ringers vorige week
hun beste beentjes voor
tijdens een bergklimweekeind
in het Duitse Eifelgebergte.
Niet eerder echter nadat op
veilige Leidse bodem
kliminstructeur Ruud Stam
hen de angst voor het
klauteren op grote hoogte uit
het hoofd had gepraat. „Het
is een fluitje van een cent",
had hij gezegd, ,,te
vergelijken met de
beklimming van een
keukentrap." Met die
geruststelling in het
achterhoofd en vergezeld
door nog zo'n 25
bergbeklimmers uit Leiden
en omgeving vertrokken ze
vol goede moed richting
Nideggen, van waar men via
een voettocht in de Eifel
belandde. Van Amsterdam
en Ringers, met als
persoonlijk hoogtereeord
respectievelijk twaalf en
veertien meter achter hun
naam (onder ideale
omstandigheden geseoord in
een veilige flatlift) beleefden
benauwde ogenblikken. Maar
de volgende keer gaan ze
toch weer graag mee.
Hieronder hun relaas.
Stuntwerk van Peter van Nieuwenhuyze
Agenda-
Bioscopen
Na een fikse wandeling langs smalle
bergpaden installeerden we ons in
twee groepjes van vier in de buurt
van een langgerekte bijna stijle rots
formatie in hoogte variërend van
vijftien tot dertig meter waarna stu
dent Ruud Stam, al drie jaar bezig
met een scriptie over het ontwaken
uit de winterslaap van de rode mier,
zijn instructies spuidde: „Goed oplet
ten of je handen en voeten voldoen
de houvast hebben, je niet haasten,
je krachten goed verdelen en vooral
niet in paniek raken. Dat is de hele
grap."
Nog maar nauwelijks had hij die woorden
uitgesproken of uit de richting van de naast
ons klimmende Leidse groep klonk het geluid
van vallend gesteente, gevolgd door een doffe
plof. Irene, door deelname aan heel wat klim-
weekeinds toch al gevorderd in deze sport,
was op vier meter hoogte haar evenwicht krijt
geraakt en toen achterover van de rotsen
getuimeld boven op het met lompe keien
beklede bergpad. De schade viel gelukkig
mee; een beschadigde neus, een beetje ver
driet. „Teveel risico genomen", oordeelde onze
instructeur.
We waren gewaarschuwd. Nu was het onze
beurt. Onze vuurdoop heette „Scheiszruïne".
Op het eerste gezicht een vrij tamme steen
klomp, begroeid met wat licht struikgewas en
niet hoger dan zo'n meter of vijftien. Stijging
spercentage ongeveer tachtig procent. Ruud
Stam, 21 jaar klimervaring, klom voor. Met
zijn grote zware bergschoenen behendig ba
lancerend op kleine uitsteeksels en zijn vin
gertoppen steeds weer zoekend naar voldoen
de houvast, zat hij op de top voordat we er
erg in hadden.
Daar verankerde hij een klimtouw om een
stevige boomstam en gooide de rest van het
48 meter lange en 11 mm dikke veerkrachtige
perlon-koord over de rotswand in onze rich
ting. „Vastmaken en omhoog", riep hij naar
beneden. Nog even controleerden we of de
kinband van onze valhelmen wel goed vast
zaten en daar gingen we.
Voorzichtig, voetje voor voetje, pas stijgend
als we er absoluut zeker van waren dat de,
kleine uitsteeksels waarop we stonden en
waaraan we ons vasthielden zo stevig in de
rotswand verankerd zaten dat ze onmogelijk
onverwacht zouden kunnen afbrokkelen.
Ruud zorgde er inmiddels voor dat het touw
waaraan we zaten vastgebonden steeds een
stukje werd ingehaald, zodat we bij een on
verwachte misstap maar een kleine val zou
den maken. Zonder al teveel problemen voeg
den we ons al snel bij onze instructeur die
ons breed grijnzend daar boven verwelkomde.
„Dat is nu de hele grap", zei hij opgelucht.
Maar we waren er nog niet. We moesten ook
weer naar beneden.
„Abseilen" noemt men in de bergsport de
snelle manier van afdalen waarbij de bergbe
klimmer. zich steeds met de voeten afzettend
tegen de rotswand, als een stuiterende ping
pong bal omlaag „snelt". Het koord waarlangs
hij afzakt is zodanig om zijn lichaam geslagen
dat bij hoge snelheid door de wrijving vooral
de bekleding van de achterbroek en de zich
daaronder bevindende bilpartij danig op de
proef worden gesteld. Zowel fotograaf Theo
Ringers als ik hadden de suggestie van Ruud
Stam, op onze tocht in de Eifel daarom een
extra lange wollen onderbroek aan te trekken,
in de wind geslagen en dat hebben we gewe-
lijk op. Gelukkig was de tocht naar beneden
vrij kort zodat we er dit keer zonder schroei
plekken afkwamen. En wat onze techniek
betrof: die leek maar bar weinig op het
dartele dalen van onze instructeur. „Toch
goed gedaan", vond Stam die het al een hele
prestatie vond dat we het hadden aangedurfd
om bij het abseilen achteruitlopend van de
hoge rots te stappen
We hadden nauwelijks de tijd om te bekomen
van ons „abseil-avontuur". Stam leidde ons
alweer naar Uitdaging nummer Twee, de
Sadstieg, een ongeveer vijfentwintig meter
hoge knotsrots met over de hele lengte een
brede spleet alsof de wand bij een aardbeving
open was gebarsten. Onze blik ging langzaam
omhoog totdat het achterhoofd op de schou
ders rustte. Dit was pittig hoog voor twee
onzekere beginners, oordeelden we. Zouden
we het nu wel doen?
Van de top van de rots zeilde een lang touw
omlaag en daarna de stem van onze instruc
teur. „Naar boven jongens, zorg dat je overal
houvast hebt. Probeer je niet teveel aan de
rotsen op te trekken. Dan verspil je teveel
energie. Laat je benen het werk maar doen.
Dat is de hele grap." Keus hadden we niet.
Vooruit dan maar.
De ogen strak op de rotswand voor je gericht
en er vooral niet aan denken dat het aantal
loze meters onder je steeds maar groeit. Je
hebt uiteindelijk maar één doel voor ogen: zo
snel mogelijk je handen over de bovenste
rand slaan en zien dat je veilige vaste grond
onder de voeten krijgt. „Nu hoeft het voor
mij niet meer", denk je als je het touw
waaraan je vast zat hebt losgeknoopt en je
via een rondlopend bergpad weer terugkeert
naar het beginpunt van de klim. Maar we
lieten ons weer strikken. We werden voorge
steld aan de Elfenstieg, Uitdaging nummer
Drie. Een klimpartij in tweeën. „Dit is echt
de laatste die we doen", spraken we af.
De Elfenstieg hebben we onderschat. Het
eerste deel was inderdaad een fluitje van een
cent, de beklimming van een keukentrap.
Maar deel twee zullen we niet snel vergeten.
Vanaf een ruim plateau omhoog klimmend
door een lastige spelonk belandden we tot
onze schrik plotseling op een uiterst smalle
richel van waaraf we weliswaar een schitte
rend uitzicht hadden op het diep gelegen
Eifeldal, maar tevens een locatie waar mensen
met enige hoogtevrees gemakkelijk in paniek
kunnen raken. Met ons gebeurde dat bijna.
Gelukkig dat de gevaarlijke richel maar
slechts een paar meter verwijderd lag van de
top van de Elfenstieg, zodat we in een vertwij
felde schrikreactie razendsnel die laatste me-
tertjes aflegden, daarbij de techniek aan onze
De laatste metertjes naar de top.
zware bergschoenen lappend. We gebruikten
onze knieën, we grepen naar alles wat los en
vast zat met maar één gedachte; boven op
de rots zien te komen. Dat lukte. Boven
troffen we Ruud. We vertelden dat we ons
op de richel lam waren geschrokken. „Dat is
de hele grap", zei hij nuchter.
Maar de Elfenstieg was nog niet bedwongen.
Het vierde lid van onze groep, Ria, had niet
verder weten te komen dan het eerste plateau.
Vijf keer deed ze een poging zich door de
nauwe spelonk omhoog te wurmen, maar het
mocht niet baten. „Ik ga niet verder", riep
Ria vertwijfeld vanuit de diepte, „het lukt
niet, kom me maar halen." Theo en ik hadden
haar graag uit haar benarde positie gered
maar we vonden het toch wijzer dat Ruud
als reddende engel zou optreden. Dat gebeur
de ook. We waren weer compleet.
Het noodlot wilde dat ik die middag toch aan
een nieuwe beklimming begon ondanks het
feit dat ik nog steeds de schrik in mijn benen
had van Elfenstieg en me nog zo had voorge
nomen in de Eifel alleen nog maar te wande
len.
Laat in de middag, op weg naar de Alpenhut
waar we de nacht zouden doorbrengen, ont
dekte Ruud Stam een „pracht van een wand",
die hij als afsluiting van deze klimdag toch
nog even wilde bedwingen. Een echte uitda
ging, steil, met nauwelijks een uitsteeksel om
op te staan, luisterend naar de naam „Rudolf
Heinselwëndchen". Voordat Stam aan de be
klimming begon wilde hij zekerheid hebben
wie van onze groep hem na zou klimmen om
de haken en klimladdertjes die hij bij zijn
klauterpartij nodig zou hebben weer op te
halen. „Dat doe ik wel", liet ik mij ontvallen.
Ik weet niet of dat kwam door de ijle ber
glucht. Ik zat er in ieder geval aan vast.
Nadat Stam met veel acrobatische toeren de
wand had bedwongen zat er voor mij niets
anders op dat bravourstukje na te volgen.
Waar was ik aan begonnen?
Op drie meter vanaf de eindstreep begonnen
de moeilijkheden. Met mijn voeten op de
beide treden van een in de wand geankerd
klimladdertje voelde ik plotseling de kracht
uit mijn handen wegvloeien. Ik had teveel van
mijn krachten gevergd, het gemis van een
goede techniek begon zich nu te wreken.
Boven hoorde ik stemmen. Er werd gelachen.
Ruud hoorde ik weer zeggen „Dat is de hele
grap." Nog drie meter, nu moet ik doorzetten.
Ik haalde diep adem. Ik voelde weer dat het
ging. Nog een meter en ik had de Rudolf
Heinselwandchen bedwongen. Beneden riep
iemand dat ik vol moest houden. Toen graaide
mijn hand over de rand en perste ik de laatste
meter onder me vandaan. Uitgesteld zeeg ik
neer op het bovenste rotsplateau. Uit mijn
ooghoeken zag ik een aantal glimlachende
gezichten. Ik had het gered.
De tweede dag zijn we gaan bergwandelen
en hebben we ontspannen toegekeken hoe
andere leden van de Leidse bergklimgroep
hun best deden in de Eifel. Daarbij kwamen
we al snel tot de ontdekking dat we het als
beginners weliswaar lang niet slecht hadden
gedaan maar dat er voor ons nog veel te leren
viel. Op de ijskoude winderige berghelling
met een temperatuur van rond de nul graden
keken we bijvoorbeeld vol bewondering naar
de jeugdige Peter van Nieuwenhuyze uit Lei-
muiden die in samenwerking met zijn vader
stuntwerk verrichtte op een overhellende rots
formatie. Zelfs Eifelbewoners, even ver
trouwd met de rotsen als Hollanders met de
weilanden, bleven vol bewondering staan kij
ken. „Moet je nu al sterven", riep een oud
Duits vrouwtje toen ze Peter hoog boven de
grond in de touwen zag hangen. Een laconiek
antwoord volgde: „Op een voetbalveld zou ik
eerder een ongeluk krijgen dan hier."
Peter is een van de betere klimmers van het
500 leden tellende consulaat Leiden van de
Nederlandse Bergsport Vereniging. Zijn kli
mervaring heeft hij voor een groot deel opge
daan in Leiden waar de bergsporters aan hun
trekken kunnen komen op een tot „berg"
opgebouwde brandweertoren.
De belangstelling voor de bergklimsport in en
rond Leiden vertoont een stijgende lijn. Ruud
Stam: „De meeste mensen zien het bergbe
klimmen nog steeds als een elite sport, die
veel geld moet kosten. In feite kost deze sport
niets meer dan welke andere sport dan ook.
Dat is de hele grap."
Zaterdag 27 maart
Koninklijke Schouwburg 20.15
mandsland (Haagse Comedie)
HOT 14 30 BZZTOH-kinderboekte
Jan Kruis; 20.30 Nederlands
Theater (J)
Congresgebouw 20.30 Concertge
workest o.l.v. Jean Fournet; sol.
Belkin viool (J)
Oude Kerk Schevenlngen 20 0C
hannes Passion door Christelijke
toriumvereniging Scheveningen
Jos Vranken jr. m.m.v. soTister
Gewestelijk Orkest voor Zuid Ho
(J)
Dlllgentla 20.15 Cabaret revue-
house (J)
Theater Pepl|n 20.30 Cabaret H
loeloe met Leuke vent (J)
Theater In de Steeg 20.30 Cat
Tweeter (J)
Centrale Bibliotheek Rijswijk 2!
Kwiss-in-de-disk.
De Vllegermolen Voorburg 13
14 45-16.15 Kinderconcert Reside
Orkest m.m.v. Kindertheater Wiedu
LAK-theater Lelden 20.15 De phi
(Studentenvereniging Augustinus)
Kasteel Alphen a/d Rijn 20.00
Zondag 28 maart
„Dat wordt een
pittige klim", denkt
verslaggever Herman van Amsterdam.
Koninklijke Schouwburg 14.00
haar op 't hoofd. 20.15 Zomerga
(Haagse Comedie) (J)
HOT 14.00 Piccolo en de zwartm
(Kindertheater Pssst).
Dlllgentla 11.30 Gezinsconcert Wl
Brons piano; 14.30 Philipp Hirschl
viool, a.d.vl. Helmuth Barth (J)
Theater In de Steeg 14.30 Kijktijl
vue door Herman Tieman; 20.30 I
music door de Ramshackel Sl
Band (J)
Haagse Kunstkring 11.00 Koffiei
eert door Jan Erik Noske fluit, I
Wilson harp en Lenneke Willems
(J)
Gemeentemuseum 14 00 Muzieli
Indonesië, demonstratie/lezing i
Onno Mennink; 14 45 Aanwinsten
ropese Kunstnijverheid, lezing
dia's door dr Beatrice Jansen.
Poppentheater Guldo van Deth 2
Cabadrama, solotoneel Jan Veelo
Stadsgehoorzaal Lelden 10.30 Ne
landse damkampioenschappen
Poppentheater Lelden 14.30 Pop
en marionettenspel voor kinderen,
Groene Kerkje Oegstgeest 14.001
man Krebbers viool Danielle
chenne piano (J)
Jazzaocletelt Warmond 14.30
Redlers' Rhytm Club.
Dorpskerk Wassenaar 19.00 Oi
concert Nico v.d. Hooven m.m.v.
merkoor Quod Libeth.
Maandag 29 maart
Rijnlands Lyceum Oegstgeest 21
Leids muziektheater Rainbow.
■Lèiden
LUXOR: (tel. 121239) Bite the
let (14) 14.30, 20.00. CAMERA
124919) Emmanuele II (18)
me de la Liberté (18) vr.. za. 2
STUDIO: (tel. 133210) Le cl
Lapin (14) 14.30. 19, 21.15,
14.30, 16.45. 19. 21.15. LIDO: i
124310) The Killer Elite (18) ij
19, 21.15, zo. 14.30, 16.45, J
21.15. TRIANON: (tel. 12387& J
Klokkenluider van de Notre Q 'i
14.30, 19. 21.15, zo. 14.30, 1 y
19, 21.15. REX: (tel. 12514) ij
Royce Baby (18) 19, 21.15; Pi
chio (a.l.) wo.. za. 14.30; Me
van 17 leren nog van alles (18
za 23 30
APOLLO 1 (tel 460340): Smo
schip Lucky Lady (14) 2.30,
9.30. Zo. 2.00, 4.30, 7.00, I
Slaughter (18) vr. en za. 2
APOLLO 2 (tel. 460340): Ons«~
digen met vuile handen (18)
7.30. 10.00. Zo. 2.30, 5.00, i
10.00. Vereniging voor vrije i
keuze: Deep throat. Dag. 1!
Beh. zo. vr. en za. 00.15. A
(tel. 463500): Sherlock Holl
slimmere broer (a.l.) 2.30,
9.30. Zo. 1.30. 4,00. 7.15, I
BIJOU (tel. 461177): La femme
bottes rouges (18) 2.00, 7.30,1
Zo. 2.00, 4 15. 7.30, 9.45. CALvj
(tel. 463502): Die Zauberflöte
8.00. Sneeuwwitje en de z|
dwergen (a.l.) 1.30, 3.30. Za. el
12.00. 2.00. 4.00. CAMERA
467200): Dog day afternoon
2.15, 7.00, 9.30. Zo. 2.15, 4.30,
9.30. Repulsion (18) vr. en
00.15. CINEAC (tel. 630637):
monster leeft (18) 5.30, 7.30.
Stad op stelten (a.l.) 11.30, 1
3.30. Fellini's Roma (18) za. 24
CORSO (tel. 467200): Irma la
ce (14) 2.00, 8.00. DU MIDI
855770): Cabaret (18) 8.15, vr.;
en zo. 7.00, 9.30. Walt Disn
Pinocchio (a.l.) za., zo. en
2.00. EUROCINEMA (tel. 6670
Peetvader, deel 1 (14) 1.30. 7|
Za.. zo. en wo. 3.45, 7.45. De wr
van Ivanhoe (a.l.) za., zo. en
1.30. Le mans (18) za. 12.02. Af
poester (a.l.) za 11.00 FLORA i
465224): Meisjes op de bekei
toer (18) 2.00, 7.00, 9.15. KRI
RION (tel. 460330): Lily aime
(14) 7.00, 9.30. Za. en zo. 3,
7.00, 9.30. Tramlijn begeerte
vr. en za. 24.00. KIJKHUIS
651880): College. Dag. beh. i
8.30. The 39 steps (Hitchcock)
en za. 11.00. METROPOLE
392244): Mahogany (14) 2.00, 7.
9.30. ODEON 1 (tel. 462400): 1
Poseidon adventure (14) 2.00, 6.
9.15. Zo. 1.45. 4.15, 6.45, 9.15. H
plains drifter (18) vr en za. 24.
ODEON 2 (tel. 462400): Mon
Canibale (18) 2.00, 6.45, 9.15. j
I.45, 4.15, 6.45, 9.15. Vr. en za. 0
24.00. OLYMPIA (tel. 330814,
27/3 454460): Le vieux fusil
2.00, 8.00. PASSAGE (tel. 46097
Emmanuellï 2. de antimaagd
2.30, 7.00, 9.30. Za. en zo. 1.}
4.00, 7.00. 9.30. De non van Mon
(18) vr. en za. 0015. REX (t
636747): Heerlijk snoepgoed (j
II.30, 1.30, 3.30, 5.30, 7.30, 9.5
ROYAL 70 (tel. 462677): Big gu,
(18) do. en zo. 2.00, 7.00, 9.30 5
2.00, 4.30, 7.00, 9.30. Vr. 2.00, 7.C
Ma. 2.00, 8.00. Di. en wo. 2.00. t)
killer (18) vr. en za. 24.00. Ka
Ben Nem£i (a.l.) zo. 12.00. ROYi
OP ZOLDER (tel. 462677): Karat
kwartet in Korea (18) 2.00, 7.C
9.30. Zo. 1.45, 7.30. 9.30. Ma., i
en wo. 2.15, 8.00. Three the ha
way (18) vr. en za. 24.00. STUD
DE LUXE (tel. 461859): Dolle pi
in een Tiroler bed (18) 2.15, 7.1
9.30. Zo. 1.30, 4.00, 7 15. 9.3
STUDIO 2000 (tel. 542288): Jat
(14) 7.00, 9.30. Beh. di„ do.,
ma. en di. 2.00. Zo. 1.00. Pil
Panther parade (a.l.) za. en w
2.00. DE UITKIJK (tel. 542288).
dolce vita (18) 2.00, 8.00.
