LAI
MS
OMWEGEN
Ouders helpen
school uit het slop
T BINNENHUIS: HET TOPJE VAN EEN IJSBERG?
Vastenactie
oor project
in Kayana
land bal team van Het Rijnlands
alles aan voor Israël-trip
Waarschijnlijk toch totale
opknapbeurt voor
Warmondse toren en ruine
RTSDAO 23 MAART 1976
LEIDSE COURANT
z<
m
komt maar één keer in je leven voor, dat
Is jeugdig handballer de uitnodiging krijgt
in Israël je te komen meten met andere
idballers uit de hele (vrije) wereld. Dit kan
niet over z'n kant laten gaan. Nu is het
r^Jidbalteam van het Rijnlands Lyceum te
^Jgstgeest ook niet van plan, dat buitenkansje
blïlaten schieten. Op 4 april stapt het team (7
enters, 4 reserves, een scheidsrechter en ploeg
stier Wessel, de sportleraar van het Rijnlands)
rdeJ Schiphol in het vliegtuig dat de jongelui
costjar Tel Aviv zal brengen. Op 17 april is het
weer terug, maar dan hebben ze een paar
:en achter de rug vol ervaringen en uitzon-
M^üjke herinneringen: 5 dagen spelen in een
idstreldhandbaltoernooi, waaraan jonge mensen
&ert zo'n 20 landen deelnemen, en dan nog een
of 6 toeren door Israël.
Oegstgeestse handbalteam is bijzonder suc-
ivol geweest. De leerlingen van het Rijnlands
:eum eindigden in de finale van de landelij-
scholencompetitie als één van de drie beste
is. De scholieren mochten daarom meedoen
|n de handbalwereldkampioenschappen voor
k0|iddelbare scholen die vanaf 4 april in het
>1^ ortdorp „Hadaasim", bij Tel Aviv, worden
[eefiouden. Geen wonder, dat de Rijnlanders
Jna op hun kop stonden. Ze zagen zichzelf
f^Jover de zonnige velden van Israël draven,
n- aar een belangrijke konsekwentie van de
vererende uitnodiging is dat er een aardig
sommetje op tafel gelegd moet worden, alvo
rens de stoelriemen in het vliegtuig vastgegespt
kunnen worden. Er werden, met goed resultaat,
pogingen ondernomen om aan financiële bij
dragen te komen. Giften bleven niet, een sport
zaak schonk alvast de shirtjes.
Maar er moest nog veel meer bij. De heer
Mulder, die een auto-dealer aan de Rijnsburger- v
weg in Rijnsburg is, toonde alle begrip voor
de financiële nood van het handbalteam. Op
zijn pas gekochte land achter het bedrijf wilde
hij z'n paarden laten grazen, maar dit terrein
lag vol stenen en andere ongerechtigheden die
het grazen en de paardehoeven parten zouden
kunnen spelen. De heer Mulder nodigde eind
vorige week de jongelui uit om het karweitje
te komen klaren. Dat deden ze dolgraag, al
bleek de ruimerij geen „makkie". De voeten
gingen in de laarzen, de handen ferm uit de
mouwen en met kruiwagens werd het geld
verdiend. Omdat de handballer razend enthou
siast over hun Israëltrip zijn en staan te trappe
len om nog meer klussen op te knappen, staat
teamwoordvoerder Steven Schrader met open
armen te wachten op nieuwe opdrachten: „Wij
deinzen voor niets terug", aldus een geestdrifti
ge Steven, die bereikbaar is op het adres
Cartesiuslaan 12, Oegstgeest, tel. (071) 15 43 17.
DOOR m''n omwe9en door stad en '®n8 kom ik graag mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wié
TON u graag in deze rubriek zou willen tégenkomen. Hét nümmer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
De Marnix van St. Aldegonda-
school aan de Maresingel in
Leiden is een bijzondere
school. Eigenlijk had dit ge
meentelijke instituut voor ba
sisonderwijs het loodje moeten
leggen voor de niets ontziende
noord-zuid-verbinding, maar
die drieste plannen gingen niet
door en het gebouw bleef ge
spaard met zijn typische en
niet onsierlijke voorgevel
die overigens nodig een op
knapbeurt moet ondergaan,
maar dan zal er wel een kre
diet moeten worden gevoteerd.
Voorts is deze school naar
leerlingental gemeten nog
steeds groeiende, maar niet in
de laatste plaats beschikt „de
„Marnix" over een idealist en
voorvechter als hoofd, dat is
de heer H. Gaykema, en is er
een stel ouders wie niets te
veel is om „hun school" leef
baar voor de kinderen te hou
den. Zaterdagmorgen werd ik
met de neus op een „stuk ou
derparticipatie" gedrukt en
wat ik zag en hoorde, had ik
niet voor mogelijk gehouden.
Bij de instant-koffie vertelde
de heer Gaykema me een
boeiend en verheffend verhaal
over z'n school, die van buiten
•geen riante indruk maakt,
maar van binnen gemoderni
seerd en fris van kleur een
nieuwe jeugd is begonnen,
dank zij de drie ton die de
gemeenteraad eens voor de
opknapbeurt beschikbaar stel
de.
„Maar er is meer", aldus de
heer Gaykema: „Onder ons
dak huist ook de openbare
kleuterschool De Goudsbloem,
waar juffrouw F. G. Wedekind
hoofdleidster is. Tot voor kort
moesten de kleuters van onze
ingang gebruik maken. Dat
bracht allerlei complicaties
met zich mee. Op mijn verzoek
werd voor De Goudsbloem een
aparte ingang achterin ge
pland. Dat was praktischer.
Maar dan moest er wel het een
en ander gebeuren. Zo zou het
oude fietsenhok opzij van de
school moeten worden opge
ruimd, het te smalle pad, dat
zo wat overwoekerd werd
door overjarige bomen en
struiken moest verbreed, de
De ouders van de Marnix van St. Aldegondeschool leggen de laatste hand aan
het plein.
zandbak vernieuwd en ga zo
maar door. Binnen het finan
ciële raam van de gemeente
was dit allemaal niet mogelijk.
Wat wij wilden was onbetaal
baar".
Bij de heer Gaykema ging een
licht op: „Waarom doen wij dit
zelf met?" Hij kende van ande
re gelegenheden de solidariteit
van veel ouders met de school.
Er ging een briefje naar de
ouders. Of ze er wat voor voel
den. „We kregen er voldoende
bijeen. In september van het
vorige jaar zijn we begonnen
met een ploeg van tien vaders
en vier onderwijzers van deze
school en een leerling, Cor
Ruwaard, die vorig jaar naar
de technische school ging,
maar als-ie daar niet zit, is hij
hier bij ons te vinden. Een
reuze kracht, die Cor. De da
mes van kleuter- en basis
school verzorgden bij toer
beurt de zaterdagse koffie. Zo
is die hele ploeg van actieve
mensen al zo ruim een half
jaar hier op de zaterdagoch
tenden te vinden. Voortreffe
lijk vrijwilligerswerk, dat nu
op een haar na voltooid is. Wij
van de Marnixschool willen al
die mannen een grote pluim
geven".
De ploeg van vaders cum an-
nexis leverde inderdaad een
prestatie die deze pluim volop
waard is. Het hele achter
schoolplein werd opnieuw be
tegeld, er bleef zowat geen
struik meer overeind, behou
dens enkele veelbelovende
stronken; er kwam een nieuwe
schutting die zwaar in de, car-
boleum werd gezet. Drie
vrachtwagens vol, bijna 40 ton
puin en afval werden wegge
haald. De grootste opgave was
het construeren van de stenen
„mantel" van de nieuwe zand
bak, waarvoor een hele funde
ring moest worden gelegd. Het
speeltuig werd opgeschilderd
en er kwam een nieuw fietsen
rek. Aan dat alles hebben die
vaders, leerkrachten en ook de
heer Gaykema zelf en de juf
frouwen hun vrije zaterdagen
opgeofferd.
„We zijn nu zover, dat we aan
het afwerken kunnen begin
nen". De heer Gaykema maakt
de indruk, dat hij er best nog
een paar maanden tegenaan
zou willen gaan en trouwens
ook „de mannen" werken zich
met de nodige kwinkslagen
door de moeilijkste opgaven
heen. Schoolhoofd Gaykema:
„Het waren bijna 800 manuren
die men met dit grootse werk
verzet heeft. Het is een aardig
kapitaaltje dat onze werkers
hier verdiend hebben. Dat
wou ik maar eens kwijt Ze
zullen dit niet overal nadoen,
heb ik zo'n vermoeden". In
juni willen Gaykema en de
zijnen hun „nieuwbouw" op
een gepaste wijze buiten op
hun eigen plein gaan vieren.
Dan wordt er meteen een
nieuw bord tegen de voorgevel
getimmerd. Want nu weet geen
buitenstaander dat hier de
Marnix van St. Aldegonde
school staat En het is juist
zo'n bijzondere school met zul
ke bijzondere ouders, die aan
vele andere ten voorbeeld mo
gen worden gesteld.
Yïat moet er gebeuren met 't Binnenhuis?, op het oog veilig
L ^geborgen achter de omheining van de Alexanderstraat in
geiden, stevig gefundeerd in het „kerkelijk erf', zoals het
lerkbestuur van de parochie van Maria ten Hemelopneming en
it. Joseph (kerk aan de Herensingel) het ongeveer formuleert,
ft Binnenhuis" is gesloten voor de jeugdbeweging binnen de
larochie. Dat is al lang geen nieuws meer. Ik vermeldde het
rorige week en ook via andere kanalen klonk het ach en wee,
lat de Herensingeljeugd, het kerkbestuur en de jeugdleiding
in welke samenstelling ook) niet onberoerd laat. Vorige week
vilde kerkbestuur-secretaris Martien v.d. Klugt de opstelling van
iet kerkbestuur enigszins formuleren, maar vanaf zijn horst,
ïrgens in de Merenwijk, lag hoofdpersoon Aad de Jeu („gewoon
iestuurslid en stage-coordinator van 't Binnenhuis") op de loer
Dm op zijn beurt de waarnemers van het „tijdelijke goed" van
»en vestiging van de roomskatholieke kerkprovincie in het
^■aarwater te kunnen zitten,
twee vanen gingen omhoog. Het vaandel van het kerkbestuur,
de oudste drager, en het dundoek van de sociale bewogenheid:
foor de jeugd in de wijk, door dik en dun. Vandaar wellicht
het dundoek. Het kerkbestuur toonde zich min of meer (ik weet
ptihet niet, God weet het) als de waakhond van het erf; Aad de
:"]Teu en de zijnen stellen zich halsstarrig daartegen op. En op
rfno'n manier worden inderdaad waarheden door elkaar gehaald,
n Ik wilde nu even Aad de Jeu, die z'n voortreffelijke koffie
irrpceentueerde met een uitgelezen likeur, aan het woord laten
egin mijn rubriek.
Aad de Jeu (29 jaar en van zijn gelijk overtuigd): „Er moet
een oplossing komen, en een goede. Als dit zo doorgaat, komen
we er niet. Ik zie de huidige situatie als het topje van de ijsberg.
Niemand heeft er belang bij, dat er nog meer boven water
komt". Aad de Jeu en Nico Wolfenxbtittel, vicevoorzitter, Frank
de Haas, secretaris, en zijn vrouw Lia, penningmeester, zien
het als een van de taken van het kerkbestuur, alles zo goed
mogelijk te laten verlopen, „maar als pastor Severins de hoorn
op de haak legt (toen we om informatie vroegen), raakt dit kant
noch wal. Dit kèn gewoon niet", vindt Aad de Jeu; ik zie nog
steeds niet, dat het jeugdwerk binnen deze parochie gesplitst
is. Het draait nog gewoon door, al heeft het 7 weken stilgestaan".
Het jeugdwerk gaat volgens De Jeu om de kinderen uit de buurt.
„Een paar komen er 's zondags in de kerk. Maar het gaat om
méér. De anderen kunnen we niet bereiken met afkondigingen
vanaf de preekstoel, dat 't Binnenhuis dicht is". Aad de Jeu
maakt melding van „het ene slot na het andere op de deur
van 't Binnenhuis, door het kerkbestuur aangebracht, zodat wij
er niet meer in konden. Het is een nare zaak, als een stel grote
mensen ruzie maakt, waarvan de kinderen de dupe zijn. Nooit
zijn er aanmerkingen gemaakt op het jeugdwerk, nooit was er
kritiek, maar nu wordt het ons onmogelijk gemaakt. Gewoon
te zot om over te praten. Daarbij komt, dat 't Binnenhuis niet
eens van het kerkbestuur is. We huren het via het kerkbestuur.
Het is de relatie huisbaas-huurder wat heeft mijn huisbaas te
maken met wat ik in m'n huis uitspook? Te gek om over te
praten".
„Wat wil Van der Klugt eigenlijk? Ging het niet goed? We wilden
met stagiaires werken? Nou, dat doen we al drie jaar. En wat
is er duur? We vragen het kerkbestuur geen geld voor stagiaires.
Het kost alleen tijd en inzet. Het LOK, Leidse Opleiding
Kultureel werk, stuurt niet zomaar stageaires naar een jeugdbe
weging. Men wil deze mensen met een beroepsopleiding wel wat
goeds geven, dacht ik. Ze moeten ervaring opdoen. Het kerkbe
stuur kan moeilijk van me verwachten, dat ik wèèr een poging
waag tot overleg, als de hoorn op de haak wordt gelegd...".
„Niet katholiek, die stagiaires? Er zijn wel meer actieve mensen
binnen het parochiële werk, die niet katholiek zijn. De Kerk
moest blij zijn als mensen willen meewerken aan iets waar de
Kerk een graantje van meepikt Ik dacht, dat de tijd voorbij
was dat je eerst werd gevraagd, of je gedoopt was als je je
actief wil inzetten".
Aad de Jeu vraagt zich verder af, wat de verantwoordelijkheden
van pastores en kerkbestuur te maken hebben met een goed
draaiend jeugdwerk: „Ze mogen best weten wat we doen; we
hebben ze zelfs een plaats in ons bestuur aangeboden. Veto
recht? Okay, we zijn bereid daarover te praten. Maar nee hoor,
ze willen er alles over te zeggen hebben. Dat gaat niet, ik vindt
dit zonder meer machtswellust. Wat heeft die jeugdbeweging
met de parochie te maken? We zijn nooit benoemd door het
kerkbestuur". Aad de Jeu noemt het jeugdwerk geen kerkgebeu
ren: „Als het met de kerk te maken zou hebben, kwamen er
amper drie kinderen. De jeugdbeweging is een gebeuren dat
volkomen op zichzelf staat. En waarom moesten die bejaarden
er per se op woensdagmiddag in? Die hadden best op een andere
dag in 't Binnenhuis terecht gekund. De jeugd is alleen op
woensdagmiddag vrij; die bejaarden konden gemakkelijk over
schakelen, die zitten toch koffie te drinken als het hun uitkomt
Wat zijn de „halve waarheden" die het kerkbestuur ons toe
schrijft?"
Zo kan Aad de Jeu een tijd doorgaan. Hij geeft geen centimeter
prijs. De rust zelf omgeeft hem, want de onrust heeft hij niet
gekweekt: „We betaalden geen huur? We betaalden alleen een
vergoeding? Twee jaar lang hebben we zelf gas en licht betaald,
plus die tweehonderd gulden aan vergoeding. Dat hebben we
die 200 gulden blijkbaar nog te goed. Verder trapt Van der
Klugt het werk van het Leger des Heils in de grond, want dat
Leger doet wel iets meer dan alleen met Kerstmis...Er valt bij
ons niet .Jets te halen", want de kinderen betalen zelf een
bijdrage".
De Jeu kan er niet helemaal bij, met die begrippen van
„Kerkgebeuren": „de pastorie is verhuurd aan de gemeentelijke
Sociale Dienst. Zijn die klanten allemaal katholiek? De pedicure
komt eens per week in 't Binnenhuis: zijn haar klanten allemaal
katholiek? Hoe komt er een oplossing? Ik ben niet van plan
ongemotiveerd op te stappen, ook al ben ik degene die het
kerkbestuur blijkbaar dwars zit. Behalve van het kerkbestuur
heb ik van niemand ooit klachten ontvangen". Aad de Jeu blijft
kalm. Dat wel.
£an onze correspondent
eterwoude Voor de Vastenactie 1976 hebben de gexamen-
werkgroepen voor Missie- en Ontwikkelingshulp van
erswoude, Stomp wijk en Zoeterwoude besloten zich toe te
(gen op één project in Kayana, Rwanda in Centraal Afrika,
samenwerking met de landelijke aktie werd een projekt van
Witte Paters in het bisdom Kabgai uit gezocht Het is een
avraag van pater Wijffels die werkt aan de verbetering van
1 gemeenschapshuis en werkplaats voor vrouwen en meisjes,
en bedrag van 17.000,- is begroot voor een jaar salaris van
instructeurs en 2 werkkrachten naast de aanschaf van 3
pee rf ge touwen en een eerste aankoop van materialen voor de
Vervaardiging van huisvlijtprodukten.
Pater Wijffels over de situatie aanschaf van materiaal. In-
er plaatse. „In 1972 kwamen
e Kayanza de gebouwen klaar
roor een voedingscentrum,
gemeenschapshuis en
werkplaats. Zusters hadden
üch belast met de leiding hier
van. Toen de eerste twee in
koop van stoffen die gebruikt
worden in de naai- en knipcur
sus die er gegeven worden.
Het geld dat hiervoor ge
vraagd wordt moet gezien
worden als bedrijfskapitaal.
Daar de kleren die gemaakt
1972 reeds in gebruik warenworden, en stoffen en ander
noesten de zusters door on
voorziene omstandigheden
hun post verlaten. Inlandse
zusters zijn daarvoor in de
materiaal in rekening ge
bracht worden bij degene die
voor zich of voor haar kinde
kleren maakt, blijft deze
ilaats gekomen en hebben nu som voor het huis behouden.
de leiding over de drie inrich-
ingen. De zusters worden ge-
loipen door enkele inlandse j
meisjes omdat zij alleen niet
die werk kunnen doen. Bo-
vendien ligt het in de bedoe
ling om deze drie inrichtingen
in handen te geven van afri-
kaanse leken. Voor deze leke-
krachten is nu financiële hulp
nodig. De hulp wordt ge
vraagd voor één jaar, daar het
wel zeker is dat zowel het
gemeenschapshuis als de1
werkplaats zich zelf na een1
jaar kunnen onderhouden. 1
Buiten het salarisprobleem
staat het men ook nog voor de
In het huis worden per jaar
cursussen gegeven aan onge
veer 400 cursisten die 2 of 3
maal per week komen gedu
rende 3 jaar. Zij worden ook
voorgelicht door het voedings
centrum. Het huis geeft een
naai- en knipsursus, huishou
delijke vorming, hygiëne en
zelfs basisonderwijs aan anal
fabeten. Aan de meisjes en
vrouwen wordt aldus hulp en
steun gegeven om zich aan te
passen bij de ontwikkeling
van het land. De werkplaats is
ingericht voor het bevorderen
van de huisnijverheid en de
mogelijkheid om in loondienst
Pater Wijffels bevordert in Kayanza o.m. de huisnij
verheid.
te gaan, om zo, te voorzien in
eigen onderhoud. De werk
plaats geeft werk voor het we
ven van tapijten, het borduren
van tafellakens, servetten en
andere benodigdheden in het
huishouden. Het maken en
versieren van tambours en an
der werk van huisvlijt waarbij
de Afrikaanse kunst tot uiting
komt ligt hen bijzonder. De
produkten die worden ge
maakt zijn zeer in trek bij de
toeristen en in het buitenland.
Dit blijkt uit de resultaten bij
een andere werkplaats in
Rwanda. De produktie is bij
lange na niet genoeg om aan
de steeds toenemende vraag te
kunnen beantwoorden. Hoe
veel personen hier werk zullen
vinden is niet op voorhand te
zeggen. Men gaat er echter
van uit dat de werkplaats in
Nyundo aan circa 300 meisjes
en vrouwen werk zal verschaf
fen terwijl er buiten deze nog
vele anderen door thuis te
werken er bij betrokken zijn.
Velen te Kayanza zal de moge
lijkheid geboden worden door
werk zichzelf te onderhouden
en tevens de familie te helpen.
Het sociale effect, in het bij
zonder voor de vrouwelijke
bevolking, zal dan ook niet
uitblijven en een stimulans
vormen voor de ontwikkeling
van de gehele streek".
De werkgroepen van het deke
naat Zoeterwoude hebben op
zich genomen het project te
begeleiden. Zo zal op de be
trokken basisscholen in drie
plaatsen de jeugd worden
geïnformeerd en gemotiveerd
door een Witte Pater die in
Rwanda gewerkt heeft In een
aantal liturgische vieringen
wordt speciaal aandacht ge
schonken aan het thema
„Rwanda vraagt uw aan
dacht". Overigens volgt de ak
tie het normale patroon waar
bij door midden van vasten
zakjes de bijdragen worden
opgehaald.
Van een onzer verslaggevers
Warmond B en W van Warmond willen afstap
pen van het aanvankelijk plan de oude toren
slechts gedeeltelijk te restaureren en de conser
vering van de ruine achterwege te laten. In een
voorstel aan de raad stelt men dat nu de kans
groter is dan ooit om voor een aanvaardbaar
bedrag de toren toch in zijn geheel te restaureren
en ook de conservering van de ruine te realiseren.
Om die eerste wens in vervulling te laten gaan
is een aanvullend krediet nodig van bijna 8000
gulden. De restauratie conservering van de ruine
moet 130.000 gaan kosten. Het rijk heeft aange
boden 78% van deze kosten voor haar rekening
te willen nemen.
Volgens B en W een unieke en eenmalige kans
om tot restauratie/conservering van de ruine te
komen. Indien dit aanbod niet met beide handen
wordt aangegrepen zal de ruine ververloren gaan",
zo stelt men." De riiine verkeert in een zeer slechte
staat en in de directe toekomst zullen er ongetwij
feld geen gelden meer vrijkomen voor de restaura
tie hiervan. De toren en ruine vormen een onver
brekelijk geheel. In dien de ruine verloren gaat.
zal de sfeer die het geheel heeft, verloren gaan.
De stelling dat het hier een „luxe-uitgaaf" zou
betreffen bestrijden we met klem", aldus B. en
W.
Met deze laatste opmerking haken Bern Win op
het rapport van de commissie financiën en econo
mische aangelegenheden waarin nog al wat bezwa
ren worden gemaakt tegen deze aanvullende kre
dieten omdat nog niet duidelijk is hoe uit die
kredieten voortvloeiende kapitaalslasten moeten
worden opgevangen.
B en W zeggen die oplossing niet te zien in het
verhogen van de plaatselijke belastingen omdat
die „reeds zeer hoog zijn". Nu wil men de extra
lasten opvangen binnen de begroting 1977. Hoe
weet men nog niet precies.
Naast de twee eerder genoemde kredieten moet
de raad ook nog haar goedkeuring verlenen aan
een aanvullend krediet van ruim 12.000 voor de
meerkosten van de restauratie van de toren. Zo De Oude Toren van War-
heeft men zich verkeken op het aantal stenen voor mond, die mogelijk binnen-
de buitenmuur en bleken de voomeningeraan kor, f(Jta| opknapbeur1
uurwek en wijzerbord ook heel wat duurder uit r
te vallen. ondergaat.
Reugebrink treedt af als wethouder van Leiderdorp
Mr. Reugebrink
VAn onze correspondent
LEIDERDORP PCG-wethouder J. Reugebrink
zal in ieder geval als wethouder aftreden. Hij
verwacht begin mei het wethouderschap te kunnen
overdragen aan zijn opvolgler. Wie dat zal zijn is
op dit moment nog niet bekend. Het aftreden van
Reugebrink is een direct gevolg van zijn benoe
ming tot raadsheer-plaatsvervanger bij het Am
sterdamse gerechtshof. Naast deze functie blijft hij
werkzaam als lector in het belastingrecht aan de
Rijksuniversiteit van Leiden.
Beide functies samen maken het Reugebrink on
mogelijk nog langer als wethouder aan te blijven:
naar zijn. mening heeft hij daar geen tijd meer
voor.
Niet bekend is, of Reugebrink raadslid zal blijven.
Desgevraagd verklaarde hij dat zijn aanblijven
afhankelijk is van de wijze waarop de PCG-fractie
in de opvolging ais wethouder kan voorzien.
.Neemt een van de beide huidge fractiegenoten
(C. Gordijn en J. W. Hekkelman) mijn plaats als
wethouder, dan blijf ik in de raad. Zo niet, dan
zal mijn mogelijke opvolger kunnen komen uit een
van de kandidaten voor een plaats in de raad. In
dat geval stel ik ook mijn raadszetel ter beschik
king", aldus Reugebrink. PCG'er C. Gordijn wilde
gisteravond geen antwoord geven op de vraag hoe
de zaak binnen de fractie lag: „we zullen binnen
kort hier wel een fractievergadeing hebben. Dan
zullen we ons standpunt pas bepalen". Hekkelman
was niet voor commentaar bereikbaar.
Het tijdstip waarop Reugebrink als wethouder zal
aftreden is onder meer afhankelijk van de wijze
waarop de fractie de raad zal voorstellen in zijn
opvolging te voorzien. Daarnaast seelt ook de
afwikkeling van de plannen voor Winkelhof een
rol. Het is bekend dat Reugebrink nog graag
tijdens zijn wethoudersschap deze plannen afge
rond en door de raad aanvaard wil zien.
