Johnny Cecotto nam
wraak voor onrecht
in Daytona Beach
Briqitha kan nog meer
dan iedereen denkt
BERT VAN DER HELM WIST
HOE TAYLOR WAS TE VERSLAAN
Winnaar
NTTB-cup
Westduitser
Steinbach
doorbrak
drie keer
droombarrière
zwemmen
ZWEMKONINGIN MET DRIE RECORDS EN CHAMPAGNE
Stranmop
PAGINA 13 19
BREMEN Het duel tusen de
twee Westduitse vrije slag
sprinters, Klaus Steinbach en
Peter Nocke heeft in Bremen
alle andere prestaties in de
schaduw gesteld. Hoezeer zich
ook de Oostduitse zwemelite,
die na vijftien jaar afwezigheid
dit Bremer-zwemfestifval, weer
opluisterde en daarbij van de
vijftien wereldtijden er liefst
elf mee naar Oost-Duitsland
voerden. Desondanks richtte de
grootste belangstelling zich op
de strijd tussen Steinbach en
;4ocke, die op de 100 en de 200
meter vrije slag een droombar
rière doorbraken.
Elf damesrecords kwamen op
naam van Oostduitse zwem-
meisjes: tweemaal Barbara
Krause (400 en 800 meter vrije
slag), tweemaal Ulrike Tauber
(200 en 400 meter wisselslag),
Hannelore Anke (100 meter
schoolslag), Rosemarie Gabriel-
Kother (200 meter vlinderslag),
Ulrike Richter (100 meter rug
slag), Birgit Treiber (200 meter
rugslag) en twee estafetteploe
gen. Bij de heren nam Klaus
Steinbach twee wereldtijden
voor zijn rekening (tweemaal op
de 100 meter vrije slag), Peter
Nocke (200 meter vrije slag),
Roland Matthes (100 meter rug
slag) en Brian Brinkley (200 me
ter vlinderslag).
DAYTONA BEACH - Johnny Cecotto,
het Venezolaanse supertalent en we
reldkampioen in de 350 cc-klasse, heeft
de verzamelde Amerikaanse concurren
tie gisteren een vernietigende klap toe
gebracht. Het kleine, zeer jongensachtig
ogende mannetje, schijnbaar te nietig
om een grote 750 cc Yamaha in be
dwang ge kunnen houden, ging in de
35e editie van de 200 mijlsrace van
Daytona Beach de hoogstgenoteerde
wegwedstrijd ter wereld in sublieme
stijl als eerste door de finish, de grote
mannen van vorig jaar degraderend tot
figuranten.
In het zonovergoten Daytona nam Johnny Cecotto
daarmee wraak voor het onrecht, dat hem vorig
jaar werd aangedaan in dezelfde badplaats in
Florida. Toen, bij zijn eerste grote optreden buiten
eigen land, had hij een plaatsje veroverd op de
eerste startpartij, maar omdat hij, internationaal
onervaren als hij was, de lijn lichtelijk over
schreed werd hij naar de achterhoede gedirigeerd.
Geen nood voor hem, want na een adembenemen
de race, waarmee hij in een klap wereldfaam
verwierf, ging hij als ijzersterke derde over de
eindstreep. Gistermiddag liet Cecotto het niet zo
ver komen. Meteen na de start vestigde hij zich
samen met Kenny Roberts, de snelste in de trai
ning en de met een Amerikaanse licentie rijdende
Canadees Steve Baker aan de top van het veld.
Baker moest al na 10 ronden de strijd staken,
waarna de tienduizenden bezoekers er eens goed
voor gingen zitten, voor de te verwachten felle
tweestrijd tussen Roberts en Cecotto. Hideo Ka-
naya, de Ja
anner, en Greg Hansford, de Australiër, probeer
den zo goed mogelijk in het spoor van de twee
grote favorieten te blijven, maar zij werden al snel
op achterstand gezet. Cecotto gaf met graagte het
initiatief aan zijn directe opponent en beperkte
zich ertoe de zaken van korte afstand onder
controle te houden.
Fluweel
Roberts, die zijn Yamaha bij een pk-tovenaar tot
een supersnelle „bike" had laten omvormen, leek
halverwege de koers de strijd een beslissende
wending te kunnen geven. Cecotto, raakte niet
jn paniek en hield alles nauwgezet in het oog.
Op het moment dat het hem uitkwam in de
35e van in totaal 42 afgelegde ronden nam hij
de kop over om vervolgens in onberispelijke stijl
de concurrentie achter zich te houden.
I Hij kwam helemaal op fluweel te zitten toen
achtereenvolgens Hideo Kanaya, op dat moment
i derde en Kenny Roberts voor ruim 3 minuten in
de pits verdwenen om hun slechte banden te laten
j verwisselen. Kanaya die zeker leek van zijn derde
plaats, stond zich te verbijten toen het zolang
duurde eer hij weer vertrekken kon. Hij huilde
zonder te beseffen waarschijnlijk aan welk onheil
hij was ontsnapt. Boet van Duimen vertelde zelfs:
„Ik heb het leven van Kanaya gered. Op een
gegeven moment ging hij me voorbij en de stuk
ken rubber vlogen me om de oren. Ik heb hem
een seintje gegeven en daarna is hij naar de kant
gegaan". Daar bleek, dat zijn slick helemaal ver
sleten was en dat hij op het kanvas hadgereden,
levensgevaarlijk. Roberts had een lekke achter
band gekregen en pas na 3 minuten en 27 secon
den kon hij zich weer in het strijdgewoel mengen.
De marge met Cecotto was daarmee onoverkome
lijk geworden en zonder verdere tegenstand kon
de Venezulaan de ruim 320 km voltooien. Hij had
alle rijders minimaal een ronde achterstand be
zorgd, met Gerry Nixon, Pat Hennen, Gene Rome
ro, de winnaar van vorig jaar, Patrick Pons, de
eerste Europeaan en Michel Rougerie konden de
schade beperkt houden tot één „lap". Barry Shee-
ne ging 7 ronden voor het einde onderuit en dat
kostte hem een zekere derde plaats. Kenny Ro
berts finishte tenslotte op 2 ronden als negende.
Van de Nederlandse deelnemers tekende Rob
Bron voor het beste resultaat. Hij ging als 20e
over de meet en evenaarde daarmee de prestatie,
die Marcel Ankone vorig jaar leverde. De Olden-
zaalder, nu 31e meldde lichtelijk ontgoocheld:
„De helft van de wedstrijd liep de fiets niet. Dat
ding was gewoon niet vooruit te branden". Boet
van Duimen die in de training verrast had met
een 17e plaats, werd als 23e afgevlagd nadat hij
lange tijd een zeer hoge klassering binnen zijn
bereik leek te hebben. Tamelijk nors vertelde de
coureur uit Ammerzoden: „Er had veel meer
ingezeten voor mij, maar er mankeerde wat aan
m'n remmen, en er zat een beetje lucht in de
leiding. Alles met elkaar heb ik te lang stil
gestaan maar ja, ze zijn zo'n beetje allemaal aan
het duvelen geweest in de pit, geloof ik. Toch
kan ik nooit zo laag geëindigd zijn, volgens mij
moet ik nog voor Rob Bron gefinished zijn".
Hetgeen door de Amsterdammer werd bevestigd,
waarna Van Duimen naar de jury stiefelde om
een officieel protest in te dienen.
Voor het denderende geweld van de 750 cc's
losbarstte werd zaterdagmiddag een 100 mijlsrace
gehouden voor de kwartliters. Van de Nederlan
ders hadden alleen Marcel Ankoné en Jan Kost-
winder de kwalificatie overleefd en zij mochten
plaatsnemen op de 38e resp. 58e startpositie. In
het ijzersterke internationale gezelschap was er
voor beiden uiteraard geen hoofdrol weggelegd.
Maar hun achterstand op de grote jongens bleef
beperkt tot slechts 2 ronden. Ankone werd tenslot
te als 33e afgevlagd, Kostwinder als 44e. Voor de
goedlachse Rotterdammer, die voor de vijfde maal
in Daytona present was, betekende het de eerste
keer, dat hij in de ze plaats aan de Amerikaanse
oostkunst de finish had gehaald. Nadat hij even
wat op adem was gekomen, bekende hij: „Toen
ik die vent met die vlag zag zwaaien kon ik wel
janken als een klein kind. Het klinkt misschien
wat raar, dat ik, als grote kerel, zoiets zeg, maar
het was eerlijk waar. Ik vind het een vreselijk
circuit en hoopte alleen maar dat ik de race nu
eindelijk eens een keer kon uitrijden".
KYO TEUSINK
DEN HAAG - Bert v.d. Helm is voor
de derde maal een ongeslagen winaar
geworden van de NTTB-cup, die de Am
sterdamse onderwijzer en tafeltennisser-
om-den-brode eerder veroverde in '67 en
'72. De Limburg-coupe, „pedant" voor de
dames ging naar het overweldigende
jeugdtalent Bettine Vriesekoop.
In de Maasstrichtse sporthal „De Geus-
selt", waar de enige plaatselijke tafelten
nisvereniging „Ravesteijn '67" voor een
perfecte organisatie had getekend („na
tuurlijk" waren er ook nu weer klachten
over de gebruikte balletjes), is Bert v.d.
Helm in feite slechts eenmaal serieus in
moeilijkheden geweest. Niet tegen de gro
te favoriet, de wispelturige Britse import
van Tempo-Team Trevor Taylor, maar
uitgerekend tegen de winnaar van vorig
jaar Hans Lingen, die - voornamelijk
door gebrek aan medewerking van zijn
militaire overheden - van slag is geraakt.
Maar in de beslissende vijfde game had
de Amsterdammer toch de sterkste zenu
wen.
Zodat hij, met zijn Britse rivaal, ongesla
gen de laatste ronde bereikte. Tussen hen
moest de beslissing vallen, want Neder
lands titelhouder Nico van Slobbe had al
lang af moeten haken. Deze international
sneuvelde op zijn eigen teamgenoten: ver
lies tegen Herman Hopman in de eerste
ronde en zondagmiddag tegen Trevor
Taylor.
Tot voor ebkele weken had v.d. Helm nog
slechts een keer van de ijzervaste Engels
man kunnen winnen, maar na zijn zege
op hem in de competitie meende hij het
recept te weten. Weinig eigen initiatief
nemen en de aanvallen van Taylor,
„diep" terugblokken, zodat deze hoog
stens gevaarlijke topspinballen kon blij
ven produceren. En daarvoor was v.d.
Helm niet bang, hij wachtte slechts op
zijn kansen.
Die hij echter in de eerste game nog niet
benutte (18-21); Daarna werd zijn vreep
op het spel zo groot dat hij verder met
„kinderlijk" gemak over Taylor heenwal-
ste: 21-15, 21-15 en 21p-13. Het moet dé
Brit tot troost gestrekt hebben dat hij in
ieder geval wel winnaar was geworden
van het zogenaamde wintercircuit, waar
voor ook deze wedstrijden nog meetel
den. Voor 't eerst had de NTTB hiervoor
aantrekkelijke geldprijzen beschikbaar
gesteld....
Jammerlijk was het uitvallen van René
Hijne zaterdagmiddag, die weer last
kreeg van een oude blessure. Het toer
nooi ging met negen man verder. Niette
min behield deze voor Middenstandsbank
uitkomende speler zijn derde plaats in
het eindklassement van het wintercircuit.
Een andere tegenvaller was de matige
kwaliteit van het vertoonde spel, waar
van Henk v.d. Zee wellicht een exponent
mocht worden genoemd, hij won name
lijk niets.
LIMBURG-COUPE
De „coupe" van Bettine Vriesekoop, de
14-jarige mavo-scholiere uit Hazerswou-
de, getraind door oud-erklasser Gerard
Bakker, is - ondanks één verliespartij
tegen Judy Williams en enkele wat mage
re 3-2-uitslagen - volkomen gelukt „Ik
had het nooit gedacht", was alles wat ze
na afloop uit kon brengen, maar na haar
verbazingwekkende prestaties tegen de
Engelse internationals Knight en Lisle,
tipten insiders haar als een huizenhoge
favoriet. En onder die druk is dit tafel
tennistalent althans dit weekeinde iiiet
bezweken.
Een gelouterde international als Son ja
Heltzel werd door haar gewoon van de
tafel geveegd en dat ze van Judy Wil
liams, de voor Deltalloyd uitkomende
Britse verdedigster, verloor, verraadt
hoogstens een zeker gebrek aan routine.
De wat spichtige Hazerswoudse kan ra
zendsnel reageren. Zij neemt dan ook
niet graag zelf het initiatief, maar wacht
ondanks alle druk, die de aanvallen van
haar tegenstandster op haar uitoefenen,
koel op haar kans. Vooral haar blokken
is bijzonder sterk en door scherp plaat
sen verovert ze veel punten zonder een
echte klap te geven. Met haar prestatie
klom Bettine Vriesekoop tevens een
plaats in het klassement van het winter
circuit, wat haar de tweede prijs oplever
de. De eerste prijs ging hier naar de
teleurgestelde Son ja Heltzel, die overi
gens een gave demonstratie gaf tegen
haar teamgenoot Judy Williams en won.
Overigens was ook bij de dames sprake
van een uitgesproken matig spelpeil. Met
daaenaast de teleurstelling dat Véronique
Van Ruiten (-v.d. Laan), de winnares van
vorig jaar, door een ernstige rugaandoe
ning niet van de partij kon zijn. Waar
schijnlijk is deze in Den Haag geboren
speelster voorgoed voor het tafeltennis
verloren. Merkwaardig mocht ook het
optreden genoemd worden van Marian
Wagemakers, die zaterdag viermaal op rij
won, maar zondag slechts één winstpunt
aan haar totaal kon toevoegen.
De NTTB-cup nieuwe stijl- is door de
spelers en speelsters positief ontvangen.
De achtkampen zijn weer - naar wat ze
vroeger waren - uitgebreid tot tienkam
pen en de wedstrijden gaan in „best of
five", waarbij duidelijk gelonkt wordt
naar het buitenland. Dat het toernooi op
twee dagen werd verwerkt had wel als
bijverschijnsel, dat spelers, die het na
zaterdag „niet meer zagen zitten", nog in
de kleine uurtjes „ergens" in Maastricht
werden gesignaleerd. Overigens was de
publieke belangstelling bijzonder gering.
Zaterdag waren er slechts acht betalende
bezoekers, zondag rond 250. De gemeente
Maastricht vergat de spelers niet en ver
eerde de winnaars middels de wethouder
voor sportzaken met een fraaie zilveren
medaille.
UITSLAG HEREN: 1. Bert v.d. Helm 8
pnt. 2. Trevor Taylor 7 pnt. 3 en 4. Nico
van Slobbe en Herman Hopman 5 pnt.
5. Reinier Jens 4 pnt. 6 en 7 Hans Lingen
en Hans van der Broek 2 pnt. 8. Klaus
Solka 1 pnt en 9. Henk van der zee 0
pnt
UITSLAG DAMES: 1. Bettine Vriese
koop 8 pnt. 2. Sonja Heltzel 8 pnt
tweede plaats wegens haar verlies tegen
Bettine Vriesekoop). 3. Judy Williams 7
pnt. 4 en 5. Marjan Wagemakers en Mie-
ke Amtz 5 pnt. 6 en 7. Marian v.d. Vliet
en Annemieke van Moorst 4 pnt. 8. Juul
Nitisusanta 3 pnt. 9. Ellen v.d. Helm
(-Kort) 2 pnt en 10. Jolanda NoordamO
pnt
Wim Bouwens
V
Ondanks het schrale
weer was de belangstel
ling voor de strandloop bij
IJmuiden weer overweldi
gend. Dit is nog maar een
deel van het deelnemers
veld, dat bij de Zuiderpier
van start gaat.
UTRECHT Realiteitsbesef won het ten slotte van optimisme.
Terwijl de grote zwemfamilie in Utrecht onder aanvoering van
de speaker (met kreten als: „De snelste zwemster op deze aardbol")
nog jubelde om de recordgolf en vooral om de wereldprestaties
van Enith Brigitha, was Bert Sitters toonbeeld van Hollandse
nuchterheid. „In een Olympisch jaar moet je wel vooruitgang
boeken. De opgaande lijn heeft zich voortgezet", sprak hij min
zaam. Met de toevoeging dat de winterkampioenschappen in
Utrecht geen indicatie vormden voor de Olympische Spelen. De
bondscoach hield het op tevredenheid, meer niet. Wilde zich
daarmee waarschijnlijk wapenen tegen een al te groot optimisme
in het voor hem zo belangrijke jaar. Hij trok een facade op die
bij het vallen van één naam meteen weer omver werd gehaald:
Enith Brigitha de koningin van de wintertitelstrijd. De koningin
wiens macht goed was voor drie records en een Hes champagne.
Het donkere hoofd was na de
fantastische recordrace op de
200 meter vrije slag (1.58.83, de
snelste tijd ooit gezwommen)
nauwelijks boven het water ver
schenen, of er klonken de woor
den: „Een kwestie van durven,
hè". Waarmee dan wat Enith
Brigitha betreft de explosie was
verklaard. Haar trainster Wil
Storm knikte ja en riep met
blosjes van opgewondenheid op
haar wangen: „Naar deze top
tijd hebben we bewust toege
werkt. Het was een uitdaging
om na de Oostduitse meisjes
ook onder de twee minuten te
duiken. Maar dat het met zulke"
sprongen ging, had ik niet ver
wacht. Je mag best weten dat
ik onder de indruk ben". Dat is
Wil Storm niet gauw. Maar wat
Enith Brigitha in de afgelopen
twee dagen allemaal kon, was
de opwinding waard. In die
sfeer paste het tafereeltje van
de trainer (Verboom van Rit
meester VZC) die glimmend van
plezier een fles champagne in
het vooruitzicht stelde. „DAT
WAS EEN WEDDENSCHAP.
Bij wedstrijden in Antibes heb
ik beloofd: „Als jij binnen drie
weken onder de twee minuten
duik, krijg jij van mij een fles
champagne".
Enith Brigitha kan nog meer
dan iedereen denkt. Zei Wil
Storm nog voor de 400 meter,
nadat haar pupil natuurlijk de
kortste afstand winnend had
afgesloten (in 56.13 seconden,
ook een Nederlands record): „de
100 en 200 meter zijn de belang
rijkste nummers. De 400 doet er
dan ook niet meer zo toe", op
het „bijnummer" bleven de
chronometers weer op een on
gelooflijke tijd staan: 4.13.52.
Alweer een topprestatie in 25
Enith Brigitha zette trainster Wil Storm zelfs
raadsels. Ook op haar bijnummer de 400 meter vrij,
de wereldtop doorgestoten.
voor
naar
meterbadenintemationaal wor
den wereldrecords alleen in 50
meterbaden-erkend
Het tekent de macht van Enith
Brigitha die alles kan, maar in
tussen een doelbewuste keuze
heeft gemaakt. De 100 en 200
meter vrije slagen worden, zoals
het er nu voor staat, de Olympi
sche nummers van Nederlands
grootste zwemtroef. Vandaar
ook de grote vruegde na die
historische 200 meter waarbij de
eerste helft in 57.82(!) werd afge
legd. Het bleef, wat Wil Storm
betreft niet bij louter verbazing.
De trainster wees blij op de
grote trainingsarbeid (vier uur
per dag), de steun van de NSF
en de mentale groei van haar
pupil. „Enith heeft een enorme
evolutie doorgemaakt. Toen ze
pas uit Curacao kwam, was al
les nieuw voor haar. In vijf jaar
heeft zij zich sterk ten gunste
ontwikkeld. Is volwassen gewor
den. Daar plukt zij nu de vruch
ten van". Ook herinnerde Wil
Storm aan de blessure die Enith
Brigitha vorig jaar zes weken
parten speelde. „We hebben nu
alles kunnen doen, wat er ge
daan moest worden. Als er niets
tussen komt, zal ze zo goed blij
ven gaan". En met een blik over
de grens: „Maar dat doen de
anderen ook. Het is alleen maar
fijn dat wij ze kunnen volgen.
Enith hoort er nu echt bij".
Het positieve van Utrecht was,
dat Enith Brigitha niet de enige
Met drie records keerde Henk Elzerman terug uit
Utrecht, waar hij een van de weinige zwemmers van
kaliber was.
was van internationale allure.
Gevestigde grootheden als Pau
la van Eijk (recprdtijd van
2.19.62 op de 200 meter rugslag),
Wijda Mazereeuw (Nederlands
record op de 200 meter school
slag in 2.37.42) leverden goede
prestaties, maar het was vooral
verheugend dat jonge talenten
goed volgden. Zoals een Antoi
nette de Groot op de schoolslag,
Diane Edelijn (adspirantenre-
cord op de 200 rugslag en een
Berber Kamstra op de vrije slag
(100 meter in 59.22). Het laatste
feit is alleen al aantrekkelijk
voor de estafetteploeg.
Wat Enith Brigitha was bij de
dames, was -Henk Elzerman bij
de heren. Na de 1500 meter
zegevierde hij onverwacht op
de sprint, de 200 meter (in
1.54.44) en ook de dubbele af
stand. Vooral de 400 meter gaf
reden tot optimisme. Zijn tijd
van 4.01.99 was (natuurlijk)
goed voor een nationaal record
en ook Olympische aspiraties.
Zijn trainer Schouten die de
prestaties toeschreef aan grote
re trainingsarbeid, is zeker van
selectie voor Montreal. „De 400
meter wordt zijn nummer.
Daarop kan hij zijn eigen
krachten beter overzien".
In de recorddrift deelde ook
Fred Eefting (2.09.54) op de 200
meter wisselsag en Ronald Wou-
tering die de dubbele afstand
afraffelde in 4.34.46, ook inter
nationaal gezien een prestatie
die er zijn mag. De opleving bij
de heren was voor Bert Sitters
de aanleiding om enig enthou
siasme te laten doorschemeren.
„Met jongetjes (dat zijn het nog)
als zij komen we nu toch wel
dichter bij landen als Italië en
Spanje. Als ze een beetje door
zetten komen we nog bij de
subtop". En om te groot opti
misme meteen weer de wereld
uit te helpen, voegde de trainer
er nog wat aan toe. „Dit is geen
indicatie voor Montreal. Daar
voor zullen de selectiewedstrij
den gelden. Wie het dan haalt,
die dan gaat". Utrecht bewees,
dat er best wel wat optimisme
mag bestaan. Van Bert Sitters
zal je dat niet horen.
KEES KOOMAN
