LANGS OMWEGEN
Herman
heeft Nico
een flinke
hak gezet
Wat zou het Paddegat zijn zonder het bootje van Kinkel?
Schoenlapper Labrujère stapt
uit het fiscale drijfzand
EMMANUELLE 2,
DE ANTIMAAGD
LEIDSE BIOSCOPEN Prolongaties
Liftend door Frankrijk
Reprises
Tweede Kamer voelt weinig voor alternatief tracé Schiphollijn
VRIJDAG 5 MAART 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Niet één lijkt op de an
der, al kom ie uit het
zelfde nest. Als kinderen
van één vader (en moe
der) kun je het onder
ling soms vrij bont ma
ken, maar wat Herman
flikte bij Nico, nou dat
is me wat fraais. Ik wist
niet wat ik hoorde van
Nico, toen-ie me vertelde
wat Herman hem heeft
aangedaan. Nico Lange-
rak (43) is notabel en
bekkentrekker van de
VVD-fractie in de
Leidse gemeenteraad.
Hij zit ook in de sociale
commissie en zo. Daar
van heeft broer Herman
(57 en met Langerak-
trekken) op een snode
manier geprofiteerd. Ik
kende Nico al een bee
tje, maar hij zit nu toch
wel goed m z'n rats,
want wat „maakte" Her
man'
„Nou, heel gewoon; bij een of
andere winkelier kocht hij als
Nico Langerak-van-de-ge-
meenteraad apparaten, was
machines en van die dingen.
Sociale Zaken zou wel betalen,
zei hij. De rekening was 9000
gulden. Goeie jongen eigenlijk,
die Herman. Op eenzelfde ma
nier heeft hij via mijn identi
teit aan iedereen huizen be
loofd. Dan schakelde hij Huis
vesting in. Allemaal voor an
dere mensen, bij wie hij zich
sociaal betrokken voelt. Als je
maar jeremieert dat je het zo
moeilijk hebt, zieke vrouw,
moeilijke kinderen, dan gaat-
ie voor je kletsen bij winke
liers. Die noem ik óók gek,
hoor, want wie geeft er nou op
zo'n manier spullen mee?"
„Zo heeft hij ook een paar
mensen wat laten bezorgen,
die mij later opbelden om me
te bedanken. Ik zei: dan moet
u m'n broer bedanken. Dat
zijn die goeie kanten van Her-'
man, maar ik mag de rekening
betalen". Nico legt me uit, dat
Herman destijds een van de
oprichters van een Progressie
ve Partij („het was iets met
twee p's erin) was. „In wijkco-
mité Noord zat-ie ook. Hij lijkt
op me, maar je ziet het ver
schil als we naast elkaar
staan. Daarom heb ik zo graag
een foto in de krant Dan ziet
men dat ik Herman niet ben,
als hij zegt dat hij Nico is.
Snap je? Herman kan veel be
ter praten dan ik. Hij heeft
vroeger voor priester geleerd
en hij praat als Brugman het
Dit is Nico, beslist niet Herman.
laatste dubbeltje uit je zak.
Dat kan ik helemaal niet. Zo
heeft hij menigeen om zeep
gekletst Wethouder Dick Tes-
selaar hoorde van de affaire.
Hij zei: snotver, of zoiets, wét
een rotstreek; daar moet je
wat aan doen. Maar wat? Her
mans motief is, dat hij wat wil
zijn, laten zien dat hij toch wat
kan: bluffen. Dat-ie daarbij
mij in dé wielen rijdt, maakt
hem geen barst uit. Zoiets doet
mij geen goed, zie je. Neem
nou die jongens in de raad.
Als er straks een nieuwe wet
houder moet komen, moeten
ze mij niet hebben door dit
soort dingen. Ik moet straks
naar een ander huis, in de
Merenwijk, maar waar krijg ik
mijn inrichting? Mijn naam is
in het geding, denk daar wel
aan. Ik zou een goeie wethou
der zijn, maar niemand die me
hebben wil op deze manier".
Nico móékt het een beetje,
maar goed, hij zit nou zo wat
ie hele dag thuis op rekenin
gen te wachten. Hij heeft geen
drogisterij in Den Haag meer
en probeert nu aan de slag te
komen. Dat lukte tot nog toe
niet, ook niet via uitzendbu
reaus. Nico Langerak (die per
se Herman niet is): „Als ik nou
PvdA-er was, was ik direct
directeur van Sociale Dienst
geworden, of gemeente-secre
taris. Nico trekkebekt
weer. Herman is heel anders-
DOOR 0p mi,r' omwe9en door stad en land kom ik 9raa9 mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
'ON u graag jn deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
Ze zijn met zo uitzonder
lijk meer, de aankondi
gingsstroken op winkel
ruiten: Opheffingsuit
verkoop. Kleine en gro
tere middenstanders
voelen zich in ons Ne
derlandse fiscale kli
maat maar al te vaak in
het drijfzand wegzinken.
Nu hangen weer van die
overduidelijke pamflet
ten in de Vrouwenkerk-
koorstraat, op de ruiten
van Cor Labrujère, een
van de weinige schoen
lappers die Leiden nog
rijk is.
„Gediplomeerd schoenmaker
of duvelstoejager, je gaat er
allemaal aan", hoorde ik giste
ren uit de mond van Cor, die
nog twee dagen in z'n blauwe
werkjas wilde lopen. „Eigen
lijk had ik er vandaag mee
moeten ophouden, maar ik wil
de zaak tot zaterdag zien open
te houden want m'n laatste
laarzen moeten nog weg. Hetis
moeilijk dat voorraadje op te
ruimen." De stem van Cor La
brujère (61) klinkt niet zo vast.
„Ik heb ook nog goeie voetbal
schoenen, maar die zijn alle
maal voor jongens."
Nee, er blijven niet veel
schoenmakers over. Een
maand of wat geleden kocht
Cor nog spullen op van Kees
van Halderen, ook zo'n ouder
wetse lapper die er niet meer
is. „Cor", vroeg Kees, niet zo
lang voor zijn overlijden,
„Cor, kun je m'n rommel over
nemen?"
Daar waren zeker 200 papie
ren zakken bij voor zo'n 200
gulden. Cor houdt er nu zelf
Cor Labrujère: „De belastingen nekken je en de
schoenen zijn ook niet meer wat ze waren."
mee op, na 48 jaar schoenma
kerij. „Ik heb altijd veel ple
zier in m'n werk gehad", ver
telt hij, terwijl zijn vrouw de
etalage inklimt om nog wat
zolen te kunnen slijten; „maar
door de belastingen kan ik het
niet meer kroppen. Ik moest
4000 gulden lenen om die be
lasting te kunnen betalen en
nou is er die premieheffing
weer. M'n boekhouder vroeg
niet zolang geleden nog 750
gulden, dat is nu 1300 gewor
den, voor effe een balansie
opmaken."
Er komt een belangstellende
binnen: „Ik hoorde dat meneer
hier ging fluiten en nou wilde
ik vragen of-ie nog oud
schoenmakersgereedschap
had. Dat wil ik gaan verzame
len, als orthopedisch maat
schoenmaker van huisuit zijn
de". Cor voelt daar niet voor:
„Zolang m'n handen goed zijn
gebruik ik dat gereedschap
nog, want m'n vrouw en kin
deren hebben nog schoenen
aan hun voeten".
„Dat is de zoveelste schoenma
ker die weggaat", constateert
de orthopedische belangstel
lende. „Ja", zegt Cor, „kom
nog maar eens vrijblijvend
langs".
Niet zozeer om Cor op te vro
lijken waag ik op te merken,
dat er in elk geval nog wat
snelschoenmakerijen ter stede
zijn. „Ja, dat wel", reageert
zijn vrouw, „maar daar heb je
niets aan". Cor beaamt van
harte: „Jazeker, binnen 5 mi
nuten slaan die je schoenen
helemaal rot Schoenen? An
me hoela. Moet je hier 'ns
kijken." Cor pakt een op het
oog ordentelijke voetbal
schoen: een paar voor 95 gul
den. „Kijk eens achter die bin
nenzool: allemaal papier. De
zolen worden eronder gespo
ten. Dat lijkt toch nergens
meer op,Cor Labrujère
lijkt opgelucht nu hij z'n neus
voor de moderne schoen kan
ophalen.
„Geef mij maar een baantje in
loondienst, kranten inpakken
of zoiets. Kan me niet schelen.
We leven toch wel sober, voor
die 1350 gulden die ik per
maand ga krijgen als de boel
is opgedoekt Ik blijf niet
doormartelen. Nee, toch ze
ker? Het is jammer, maar het
kén niet meer..."
Bijna dertig jaar zetten Jacob
Kinkel en Johanna Kinkel-Van
der Lip over. Een jaar na de
bevrijding begon Jacob be
roepsmatig zich met zijn roeis
panen op de al dan niet woelige
'baren af te zetten teneinde een
vrachtje op zijn boot aan de
overkant van het Paddegat te
krijgen. Vrouw Johanna bleef
niet achter, maar dat overzetten
met een roeiboot zit bij haar in
de familie.
De Van der Lips overbrugden de 120
meter vice versa, van Woubrugge naar
het belendende Roelofarendsveen, al
honderd jaar totdat ook Jacob Kinkel
het boerenleven eraan gaf en zich ging
wijden aan het roeien van mensen en
fietsen naar een verte die bekroond
Jacob Kinkel en zijn vrouw in
hun vertrouwde roeiboot.
wordt door kassen en schoorsteentjes.
Ik was op theevisite bij moeder Kinkel,
die sokken zat te stoppen voor het
raam: „ik zit gewoon te genieten in die
zon achter het glas".
„U zit hier prachtig", bekende ik opge
togen. „Ja, vindt u? Ik weet niet beter,
maar dat landelijke daar genieten de
mensen van. Maar elk moment kan ik
van mijn stopwerk worden afgehaald.
Dan staat er weer iemand te wachten.
Als mijn man niet over zet doe ik het,
of een zoon van 20, maar dat gebeurt
niet zo vaak. Dertig cent per fiets,
lopend is een kwartje, maar dat houden
we meestal op drie dubbeltjes in de
tegenwoordige dure tijd; een brommer
vraagt 35 cent, een wat zwaardere even
meer". Bij de Kinkels houdt de Boddes
Honsangweg op, alleen het roeibootje
van Kinkel biedt dan nog uitkomst als
je over de „grens" wil, naar de Veen.
Jacob Kinkel begint door de week elke
ochtend met de eerste klant om kwart
over 6, een kwartier later komt de
tweede. Zomer en winter. Dat zijn de
werklui. Tegen half acht komen de
eerste schoolkinderea ,,'s Zondags hou
ik het op 8 uur. In een maand als maart
vaar ik, dacht ik, zowat 20 keer heen
en weer, in de zomer blijf je soms
roeien, al die mensen met groene boek
jes die een fijne fietstocht willen ma
ken. Het hele jaar door vaar ik tot half
elf 's avonds. Vóór elven lig ik in bed,
daar is het lekker warm en waarom zou
ik blijven zitten als ik ook liggen kan?
Eén van ons tweeën moet altij^ present
zijn. Mijn vrouw laat ik rustig in het
donker met een vreemde man over
gaan". „Och", mengt Johanna zich er
tussen, „daar geef ik niets om, hoor;
mijn man is niet zo'n uitgaanstype, die
is er meestal 's avonds en dan gaat-ie
ook wel met een vreemde vrouw naar
de overkant. Het gaat best zo".
Elke week zeven dagen van 15 uur,
gesubsidieerd door Woubrugge, Alke
made en de provincie; anders konden
de Kinkels wel inpakken. Storm maakt
ze niets, alleen bij een orkaan kan je
geen boot boven houden, dan zetten ze
niet over. „Maar voor windkracht 8 of
9 draaien we onze hand niet om. Het
ligt er ook aan hoe de windrichting is;
recht ertegen in geeft wel een natte rug,
maar je zakt niet weg, hè", vertelt
Jacob rustig, terwijl hij de Veense oever
van het Paddegat, de verbinding tussen
Wijde Aa en de Brasem, in de gaten
houdt. Zijn vrouw zegt me: „Je bent
erop getraind. Dat scheelt ook nog. Ik
vind het wel eens lastig dat je nooit weg
kunt, nooit met vakantie, je bent altijd
Als er iemand bij het bootje komt
staan, heeft een van de Kinkels maar
op te staan; of het nou regent, stormt,
of ze zitten te eten of als ze met bezoek
achter de borrel zitten. Johanna Kinkel:
„De mensen kijken niet eerst of je jarig
bent. Je kunt niet zeggen: kom over een
uurtje maar terug. Maar het geeft z'n
plezier ook wel, hoor. Het is niet alleen
heen en weer varen, je treft ook allerlei
mensen". Er passeert een jacht Van de
zomer komen er tientallen langs, heel
dure en volgens de Kinkels veel te veel:
de luxe vaartuigen van de jongens met
dikke portefeuilles. Jacob Kinkel: „Dat
zegt ons niets. We zijn er niet jaloers
op. We kijken liever naar die roerdomp,
die soms naast ons huis in het riet staat
met de snavel recht omhoog".
Luxor: Emmanuelle 2 (18) met Sylvia Kristel, Umberto
Orsini, Catherine Rivet en Caroline Laurence. Regie Fran
cis Giacobetti.
Voor producent Yves Rousset-
Rouard betekende „Emmanuel
le" een kip, die gouden eieren
legde. Voor onze Sylvia Kristel
een internationale filmcarrière.
Gelukkig had Emmanuelle Ar-
san nog wat meer avonturen
opgetekend en dus zien we Em
manuelle alias Sylvia weer te
rug op het witte doek in „Em
manuelle 2, de antimaagd",
waarin onze gulzige heldin
Bangkok verlaat om zich in
Hongkong bij haar man te voe
gen.
Omdat Just Jaeckin Emmanuel
le ontrouw was geworden om
met het meisje O te flirten, werd
Francis Giacobetti met de regie
belast en al schiet hij niet zulke
mooie erotische plaatjes,' hij kan
er ook wat van. Alleen als sce
narioschrijver heeft hij proble
men en hij komt dan ook niet
verder dan een aantal los van
elkaar staande anecdotes zoals:
Emmanuelle en de lesbienne,
aan boord, Emmanuelle thuis,
Emmanuelle ende tekenfilmpjes
van de dansleraar, Emmanuelle
en de getatoueerde popspeler
enz. enz. Alleen de jonge piloot
Christopher komt schromelijk
te kort.
Als Giacobetti's fantasie hele
maal uitgeput is, laat hij het
gezelschap uitgebreid met
een jong meisje, dat nog veel
van Emmanuelle kan leren wisseling tussen het grote aantal
een toeristisch uitstapje naar 'bijna voorspelbare avontuurtjes
Bali maken.door.
Het schilderachtige straatbeeld
van Hongkong en de Balinese
folklore vormen 'n welkome af-
En wat Sylvia Kristel betreft, ze
mag dan nu per film steeds
grotere bedragen gaan verdie
nen, het zou geen kwaad kun
nen als zij daarvan eens acteer
lessen zou nemen. Want met dat
zwoel in de camera kijken komt
ze in haar carrière op den duur
geen steek verder.
MILO
Rex: Mooi en beregoed in bed (18) met Danie Danyel,
Nadine Perles, Alain Saury. Regie Jack Angle.
Twee liftende Franse meisjes hebben een ervaring, die doet denken
aan het begin van Pim de la Parra's „Mijn nachten met Susan,
enz. enz; vluchten in een villa, waarvan de bewoners tot het
weekend niet thuis zijn en worden verrast door de zoon des huizes,
die meteen voor de brave Julie valt, maar zich laat verleiden door
de minder brave Martine. En laat nu ook nog de stiefvader van
zoon Patrick de onbekende aanrander blijken te zijn, die helemaal
niet dood is....
Een zekere Jack Angel zette als regisseur zijn handtekening onder
dit werkje, dat de op niets slaande Nederlandse titel „Mooi en
beregoed in bed" meekreeg en dat misschien nog een aardig
thrillertje had kunnen worden als regisseur en medespelenden niet
zoveel belangstelling voor andere zaken hadden getoond.
Trianon: Dodenrit met de
duivel (18) met Peter Fonda
en Warrem Oates. Regie
Jack Starlett.
Lido: Veel liefs uit Moskou
met Sean Connery als Ja
mes Bond. Regie Terence
Young.
Studio: Scenes uit een hu
welijk (18) met Liv Ullmann,
Erland Josephson en Bibi
Anderson. Regie Ingmar
Bergman.
Camera: Lawrence of
Arabia (14) met Peter
O'Toole Reaie David Lean.
(Van een onzer verslaggevers)
DENhaag/WARMOND/LEIDEN -
Het is zo goed als zeker dat bij de
definitievevaststelling van het tracé
Schiphollijn gekozen zal worden
voor het tracé 2, de hart-op-hart
spoorwegverbinding van Amster
dam Centrum via de luchthaven
Schiphol met Den Haag Centrum
boven tracé 7, een nieuwe spoor
wegverbinding tussen Amsterram
en Rotterdam. Hoewel de Tweede
Kamer gistermiddag besloot pas
volgende week dinsdag te stemmen
over de motie van PPR-Kamerlid
Van Kuyen tracé 2 te vervangen
door tracé 7, sloeg het debat over
de Schiphollijn duidelijk uit in het
voordeel van het door minister
Westerterp voorgestelde en verde
digde tracé 2.
Tracé 7, via inspraakprocedures twee jaar
geleden aangekaart door de werkgroep Mi
lieubeheer aan de Rijksuniversiteit Leiden,
de Vereniging tot behoud van het Open
Karakter van de Meerlanden, de Koninklijke
Watersportvereniging De Kaag en het actie
comité Schipholspoorlijn Warmond, kreeg
geen been om op te staan. Minister Wester
terp wenste zelfs geen water in de wijn te
doen.
Het debat in de Kamer spitste zich toe op
het toekomstige traject Schiphol—Leiden.
Het door de minister van verkeer en water
staat voor dit gedeelte voorgestelde gestelde
tracé loopt door de Haarlemmermeer langs
Hoofddorp en Nieuw Vennep, gaat langs
Sassenheim en voegt zich in Warmond bij
de spoorlijn Amsterdam—Leiden. Tracé 7
loopt ook door de Haarlemmermeer maar
is gepland langs rijksweg 4 en later afbuigen
naar rijksweg 44 om dan via Leiderdorp
richting Den Haag Centraal te gaan.
Het in Warmond woonachtige Kamerlid Van
Kuyen kreeg weinig steun bij zijn pogingen
minister Westerterp wat betreft de tface-
keuze tot andere gedachten te brengen. Zijn
motie werd wel gedeeltelijk ondersteund
door de beide WD-Kamerleden mevrouw
Groensmit-van der Kallen en Koning, die de
minister vroegen na te gaan waar het tracé
7 beter zou kunnen voldoen dan tracé 2 en
zonodig aan te passen. Al voegden ze daar
wel aan toe dat daardoor geen vertraging
zou mogen ontstaan in de afbouw van de
Schiphollijn.
En juist daar had de minister een hard
hoofd in.
„Er is al genoeg gestudeerd", zei hij, „alle
mogelijkheden zijn bekeken, zowel wat be
treft de planologische, verkeersdeskundige
als kosten-baten-aspecten. aspecten. Ik móet
mij wel aan tracé 2 vasthouden anders ben
ik genoodzaakt bepaalde werkzaamheden
nu stop te leggen. Als er in dit stadium
onzekerheid zou gaan bestaan over het toe
komstige tracé dan kan een groot deel van
de aanbesteding niet doorgaan. Komt deze
zaak opnieuw in studie dan gaat er gegaran
deerd weer een jaar of vijf overheen voordat
we weer verder kunnen".
Steun kreeg de minister van het Kamerlid
v.d. Doef (PvdA) die vond dat op eerder
genomen beslissingen niet terug gekomen
moest worden. „De meningen mogen dan
verdeeld zijn over de vraag of de inspraak
helemaal gladjes is verlopen, duidelijk is in
ieder geval dat onder meer de meerkosten
van het alternatieve traject tracé 7 onge
schikt maakt voor uitvoering. Bovendien
vraag ik me in dit geval ook af of we niet
teveel bezig zijn ons te verantwoorden ten
opzichte van actiegroepen, hoe nuttig werk
die soms ook mogen leveren, zo zei hij.
SGP'er Van Rossum had geen goed woord
over voor tracé 7. „Deze alternatieve spoor
lijn zou een veelvoudig verlies inhouden",
zei hi]. „Verlies van geld, verlies van tijd,
verlies van openheid in het hart van Holland
en verlies aan gezag. Het is onwaardig dat
de minister zo door actiegroepen wordt aan
gevallen. Tracé 2 zit goed in elkaar. Ik zet
de minister op winst".
Hoewel Van Kuyken ook in tweede instantie
de minister met zijn argumenten trachtte te
vermurwen stond de Warmonder aan het
slot van het debat toch duidelijk op punten
achter". Niemand heeft mij kunnen overtui
gen", zei de minister. Nuchtere feiten wijzen
uit dat door de actiegroepen voorgestelde
spoorlijn niet alleen een paar honderd mil
joen meer moet gaan kosten maar boven
dien ook nog heel wat minder reizigers zal
opleveren. Zoiets is moeilijk te verkopen".
Tijdens het debat heeft Kamerlid v.d. Doef
zijn vrees uitgesproken dat sommige ge
meentebesturen langs de geprojecteerde
Schiphollijn alle moeite zullen doen om via
de wettelijke mogelijkheden de aanleg van
de lijn .op te houden. Met name noemde hij
Warmond, dat nu tóch met de Schiphollijn
opgescheept komt te zitten. „Ik hoop dat ze
zich reëel opstellen", zei hij.
Gemeente-secretaris Zoetemelk van
Warmond toonde zich gisteravond
niet al te verrast over de gang van
zaken bij de Kamerdebatten. „Dit
lag min of meer in de lijn van de
verwachtingen. En wat de opmer
kingen van het Kamerlid betreft:
natuurlijk zullen we ons kritisch
opstellen maar hoofdzakelijk met
het doel consessies los te krijgen
over gedegen aanpak van mogelijke
geluidsoverlast. Dat is toch wel het
minste dat we kunnen eisen in dit
geval", aldus de gemeente-secreta
ris.
