LANGS OMWEGEN
Jouck Duker verkondigt in de
Waag de glorie der wollen strengen
Riet Captein geeft alle luxe eraan
voor melaatsen en stervenden in India
Dagopvangcentram helpt
gehandicapten uit isolement
Laten we Thaise suikerboeren aan coöperatie helpen
Van Gerven Sport
en Beach Club
in finale van
de Northgo-cup
Groen SC wipt DAC uit bekerstrijd
DONDERDAG 4 MAART 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
DOOR miin omwe9en door stad en 'and kom ik graag mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
TON u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
Het is 's winters om te
vernikkelen van de kou,
in de Leidse Waag. Maar
toen ik er gistermiddag
even binnenliep, kwam
een soort warmte me te
gemoet. Aan de wanden,
tegen de pilaren alle
maal wol. Kleurige wol,
in balen, knotten en
strengen, in wandkleden
en in andere fantasti
sche en artistieke sa
menstellingen. Ook ber
gen wol op tafels, met
daartussen speelse
waarschuwingen: „Niet
plukke, pluize en... ruk-
ke"; en ook „Zit s.v.p.
niet aan de Wol...."
Als „middenstuk" zat daar een
jongeman te spinnen. Niet zo
zeer als een kater, maar trap
pend en plukkend aan een
zeer nieuw uitziend spinne
wiel. „Wat vindt u van m'n
zoon, die zit te spinnen?",
vroeg me Jouck Duker met
klem. „Joost gaat blindelings
met dat wiel om. Spinnen
moet iets rustgevends zijn. Dat
heeft Joost ook nodig, want
als student criminologie ziet
hij het niet meer zo best zitten:
de wereld wordt steeds crimi-
neler, meent hij".
Jouck Duker is een in een
paarse cape (zelf gemaakt en
gesponnen, charmant als de
draagster) gehulde vrolijke en
levensblije Leiderdorpse. Ze is
ook blij, geloof ik, omdat de
Waag ondergeschikt aan de
wol is gemaakt. Veertien
wandkledenmaaksters hebben
er voor ruim 50.000 gulden aan
wollen kunstwerken bijeenge
bracht (tot 26 maart en gratis
te zien). Maar als Jouck er niet
was geweest had er waar
schijnlijk niets van de dames
gehangen. Wolartieste Marijke
Barnhoorn trekt me aan de
mouw: „Dèt is het geheim van
Jouck: strengen samenstellen,
de kunst van het fijn combine
ren van kleuren. Wij wand
kleedmaaksters worden vaak
geïnspireerd door een mooie
draad. Kijk, ik vis er nu één
uit; ik zie het al helemaal vóór
me. Het is een dure handel en
Jouck doet zo ontzettend haar
best".
Jouck Duker gooit er voor mij
graag een volle schep boven
op: „Ik spin, ben bezeten van
spinnen, of het rammelt of
niet. Ik ben gewoon gek...: 550
kleuren, minstens, mijn kleu
ren zijn „einmalig". Tweedui
zend knotten en knotjes han
gen hier, ik heb ze allemaal
voor de verzekering moeten
tellen. Zal ik u eens wat vertel
len van mijn exposities? Vindt
u dat leuk? Ik krijg mensen
die elkaar met knotten om de
oren slaan. Of mensen (vaak
mannen) die in wenen uitbar
sten bij het zien van mijn kleu
renpracht. Die zich van emotie
geen raad meer weten. Vindt
u dat leuk, ja? Nou, dan
schrijft u het maar op. Of
mensen die mijn strengen ste
len. Joost zegt dan: is het niet
een verrukking dat ze uw wol
stelen? Wijven en vrouwen in
massa die in Amsterdam lie
pen te stelen en de knotten in
hun broek stopten. Dat ge-
beurt allemaal bij mij. Er
wordt meer gestolen dan ge
kocht, want ik ben erg duur.
Elke kleur betekent 34 be
werkingen. Een wolfabrikant
wees eens op zijn voorhoofd:
mevrouw, u heeft een gaatje
in uw hoofd. U verdient
niets..."
Jouck Duker is voor mij nau
welijks bij te houden in haar
getuigenissen. Dat is een
vrouw die door de wol is ge
verfd, maar ze schijnt er geen
garen bij te spinnen. „Ik ben
een draadjesmevrouw, die
voor een tientje per dag
draadjes levert aan de draad
jesdames. Ik hoop, dat u het
mooi vindt". Ik weet werkelijk
niet wat ik het mooiste moet
vinden, de muts van Jouck,
haar opgeruimdheid, haar wol,
haar kleuren. „Ik heb inder
daad mijn geheim, dat geef ik
niet prijs, na 30 jaar eraan
gewerkt te hebben". Thuis zit
Jouck (die met haar leeftijd
aan komt zetten, maar daar
trap ik niet in) van 9 urn
's ochtends tot 5 uur 's mid
dags te spinnen. Later blaast
ze uit bij de t.v., terwijl ze
met d'r wol aan het breien is.
's Zomers in badpak in de
tuin: de hele dag pluizen; ze
komt nooit in het buitenland.
„Ziet u m'n kleuren? Ik
ben een blij mens. Niet
zoals die straatarme
vrouw die die grijze wol
composities daar aan
die muur heeft gemaakt;
daar druipt de miserie
vanaf. Vindt u het wer
kelijk leuk, wat ik ver
tel? Die malle Jouck to
ch, vakvrouw bij de gra
tie van de wol. Ik vind,
dat een wolbaai haar
troon moet zijn.
Jouck Duker: bezeten van wol
Riet Captein, 26 jaar, een oprechte bu.-
tenmeid met vóór de ouderlijke boerderij
uitzicht op de Oude Rijn en achter op
de koeien in de vette wei, stapt uit haar
Leidse "praktijk" als kinderverzorgster.
Ze neemt een ticket naar Calcutta en
vindt haar bestemming tussen geestelijk
en lichamelijk gehandicapten, tussen me
laatsen en bij ondervoede kinderen, bij
oude vrouwtjes die door de een of ander
op straat zijn gezet. Dat gebeurde ruim
een half jaar geleden.
Een maand terug kwam Riet terug op de boerderij.
Ze verveelt zich, vertelde ze me gisteren in de buurt
van de hooimijt. Riet Captein gaat terug. Waar
schijnlijk over een jaar, weer in dienst bij Mother
Theresia, de Joegoslavische non die rond 1936 de
rijke Indiase kindertjes en het welvoorziene klooster
in Calcutta vaarwel zei, omdat ze om zich heen op
straat alleen maar ellende zag.
Calcutta, een fascinerende opeenstapeling van 13
miljoen mensen, bamboehuisjes, honger, ziekte, ar
moe. "Ik ontmoette Mother Theresia in '74 in Am
sterdam. Ik wilde aan ontwikkelingshulp doen en
had toen al twee kinderen in India geadopteerd:
360 gulden per jaar per kind maakte ik over." Je
bent van harte welkom", zei Theresia en Riet was
toen met haar hart al in de slumps van Calcutta.
Riet sprak met me over stervende mensen op straat,
ze vertelde het in alle eenvoud: "Je ziet ze daar
omkomen. Ik was in een melaatsendorp waar 8000
lepralijders samenwonen. Ik reed ook met een
mobiele polikliniek mee. De mensen zijn zo arm,
dat ze soms proberen de gekregen medicijnen te
verkopen. Je ziet mensen die tussen de vuilnishopen
zoeken naar plastic. Ik kan de verspilling en de luxe
hier in Nederland eigenlijk niet meer zién. Voor mij
was de schok bij m'n terugkomst groter dan bij
aankomst in India. Ik weet nü, dat ik daar van die
mensen méér heb geleerd dan zij van mij".
"Waarom ga je terug, Riet?", vroeg ik haar, terwijl
buiten gepoetste wagens over de Rijndijk raasden,
want de dag is maar kort en de economie veelei
send. "Ik kan niet zeggën, dat ik alleen m'n hart
aan India en de mensen daar heb verpand. Ik geloof
ook, dat ik op die manier het meest gelukkig ben.
Je doet het in feite ook voorjezelf; eigenlijk een
beetje egoïstisch. Ik hou van avontuur, van emotie
ook. Ik wil nu twee auto's bij elkaar sparen om
straks mee te nemen. Daar heb ik precies een jaar
voor. Want wat ze daar bij Mother Theresia over
die zandwegen hebben rijden is maar een gammele
bende. Ik had destijds in Nederland een filmcamera
gekocht om in India het een en ander vast te leggen.
Ik heb 'm niet gebruikt. Daar schaamde ik me te
veel voor."
Riet Captain voor de ouderlijke boerderij aan de Hazerswoudse Rijndijk
Het lijkt me pas een
maand geleden, maar
het is alweer een vol
jaar terug, dat we met
elkaar in de parochies
van het dekenaat Leiden
(Leiden, Leiderdorp,
Oegstgeest, Voorschoten
en Wassenaar) ruim 90
mille bijeen kregen voor
de ontwikkeling van de
krottenwijk Tondo in de
Philippijnse hoofdstad
Manüa. Een beste beurt
was me dat.
Ook de dekenale werkgroep
was in de wolken over dat
recordbedrag. Een werkgroep
ook, die nu zo'n beetje haar
roomse pappenheimers lijkt te
kennen, want zij meent dat we
dit jaar wel een ton uit onze
mond kunnen sparen voor een
nieuw prachtig doel: een land
bouwproject in Chom Bung,
een gebied in Thailand ten
westen van Bangkok. Daar wil
men een suikerriet-coöperatie
van arme boeren opbouwen en
nog wat andere kleine projec
ten helpen.
Ach, ik hoef eigenlijk niet te
vertellen dat ook in Thailand
de zaken er niet zo florissant
voorstaan: schrijnende tegen
stelling tussen arm en rijk,
ouderwetse landbouwmetho
den, slechte seizoenen, grote
schulden tegen hoge rente.
Ons dekenale geld blijft in
Thailand als renteloze lening,
want de boeren daar willen na
een paar jaar de som terugbe
talen. Het geld komt dan op
nieuw ter beschikking van een
ander ontwikkelingsproject.
Het wordt dus een actie met
een sneeuwbaleffect. We vas
ten niet meer, laten we daar
om maar die goedwillende be
zitloze boeren een rijke hand
toesteken. Dan hebben we in
elk geval wét gedaan, niet-
MR. VROLIJK VERRICHT DINSDAG OFFICIËLE OPENING
wordt er vorming gegeven. Dit
geschiedt door middel van stu
die, begeleiding, maar evengoed
door het organiseren van ge
spreksgroepen. Een van die
groepen heeft onlangs nog een
brief aan het gemeentebestuur
gestuurd. De gehandicapten
vroegen hierin of de gemeente
rekening wilde houden met hun
gebrek bij het realiseren van
openbare gebouwen.
„Iets dergelijks willen we in de
toekomst meer bereiken", aldus
de heer Benard. „Vanuit ons
centrum moeten de gehandicap
ten uit hun isolement raken. Het
is van het grootste belang dat
ze in dit streven niet gehinderd
worden door obstakels van bui
tenaf, zoals stoepraden en trap
pen. Een ideaal van ons is bij
voorbeeld dat er in de toekomst
door de deelnemers zelf bood
schappen kunnen worden ge
daan, waardoor zij gewend ra
ken zich in de maatschappij te
bewegen".
Om dit te bereiken is er rond
het centrum een zogenaamd
„hindernissenpad" aangelegd.
Hier kunnen de gehandicapten
naar hartelust oefenen hoe ze
met hun rolstoel een stoep kun
nen nemen of hoe ze een brug
over kunnen gaan.
Het Activiteiten-Centrum is be
doeld voor lichamelijk gehandi
capten van achttien jaar en ou
der uit de Leidse regio. Het is
tot nog toe het derde dagop
vangcentrum voor lichamelijk
gehandicapten in Nederland.
Liesbeth Vogels
dan ook de gang van het cen
trum. Het fraaiste staaltje van
gezamenlijke creatieve arbeid
hangt evenwel in de gemeen
schapsruimte. Het is een afbeel
ding van het dagverblijf voor
ouderen aan de Prins Hendri
klaan 2 in Oegstgeest (eveneens
een huis van de-stichting), waar
de eerste acht „dagverblijvers"
die het Activiteiten-Centrum be
zoeken, aanvankelijk werden
opgevangen.
„Het dagverblijf aan de Prins
Hendriklaan was eigenlijk niet
geschikt voor onze deelnemers"
aldus de heer Benard. „Het is
voor geestelijk gehandicapten
en daardoor niet aangepast. Bo
vendien groeide het verblijf uit
zijn jasje".
„Vaak zijn mensen geneigd de
twee soorten gehandicapten
over één kam te scheren. In
feite onderkent men een licha
melijke handicap nauwelijks als
bijzonder gebrek. Voor onze
deelnemers zijn er dan ook veel
moeilijkheden te overwinnen.
Zij zijn meestal opgegroeid in
een beschermd milieu, waar
door ze van de maatschappij
vervreemd zijn geraakt".
Ook hieraan wordt in het Acti
viteiten-Centrum gewerkt. Voor
minder-validen die, zoals een
van de deelneemsters, Tineke,
ons ver^lde, „leergierig zijn",
Jan van Duin schiet door de benen van een Van
Gerven-verdediger op het doel van deze club.
(Van onze sportredactie)
NOORDWIJK - Van
Gerven Sport uit Lisse
en het Noordwijkse
Beach Club hebben zich
gisteravond geplaatst
voor de op woensdag 24
maart a.s. te verspelen
finale van de Noordwijk
se Northgo-Cup. Van
Gerven deed dat door fa
voriet Zwaanvogels (Lei
den) in „de beste wed
strijd van het toernooi"
naar een 5-3 nederlaag te
spelen. Beach Club hield
het Katwijkse Cleyn
Duin - dat Oud-Feye-
noord eerder zo knap uit
schakelde - met 2-1 op
afstand.
Van Gerven port speelde zowel
technisch als tactisch een sterke
partij zaalvoetbal tegen de kop
loper in de Leidse hoofdklasse,
Zwaanvogels. De Lissenaren
namen via André van der
Klaauw en Dorus van der Voort
al spoedig een 2-0 voorsprong.
Wim Ouwehand (voor rust) en
Pim van der Meer (direct na de
hervatting) brachten weer even
de hoop terug in de Zwaanvo
gels-harten, maar twee treffers
van uitblinker Gerard van Beek
voerden Van Gerven Sport toch
weer naar een duidelijke voor
sprong: 4-2. Pim van der Meer
(4-3) en Dorus van der Voort
bepaalden vervolgens de eind
stand op 5-3.
Beach Club (leider in de Noord
wijkse derde klasse) en Cleyn
Duin wogen in hun duel goed
tegen elkaar op. Pas in de voor
laatste minuut slaagden de
Noordwijkers er op gelukkige
wijze in hun zege veilig te stel
len. Bij een 1-1 stand werkte
Katwijker Stef Groeneweg de
bal na een hoekschop in eigen
doel".
Cees van der Niet had
Beach Club in de eerste
helft aan een voorsprong
geholpen door een straf
schop te benutten. Een
tweede strafschop - kort
in de tweede helft wegens
hands van Jaap van Res
teren - bracht Cleyn Duin
weer langszij. Huig
Schaap knalde in.
(Van een onzer verslagge
vers)
LEIDERDORP De
Stichting Voorzieningen
Gehandicapten Noorde
lijk Zuid-Holland opent
aanstaande dinsdag haar
eerste dagopvangcen
trum voor lichamelijk
gehandicapten aan de
Hoogmadeseweg 70 in
Leiderdorp. De officiële
handeling wordt verricht
door de commissaris van
de koningin in Zuid-Hol
land, mr. M. Vrolijk.
Sinds mei vorig jaar bezoeken
lichamelijk gehandicapten het
„Activiteiten-Centrum". Er zijn"
er thans zestien maar er is
plaats voor tweeëndertig min-
dervaliden.
Dagelijks worden zij met een
speciaal aan hen aangepaste
bus naar het „Activiteiten-Cen
trum" gebracht. Om vier uur
gaan zij weer naar huis. Dit
heeft het voordeel dat de licha
melijk gehandicapte niet volle
dig. uit zijn eigen omgeving
wordt gehaald. In het centrum
leert de mindervalide zijn tijd
nuttig te besteden.
Van onze volleybalmedewerker
LEIDEN/ALPHEN AAN DEN RIJN - De
heren vanGroen SC moesten de afgelopen
week in Alphen aantreden voor de beker
wedstrijd tegen DAC. Het een klasse hoger
spelende Groen SC had weinig moeite met
zijn Alphense opponent. In een niet al te
beste wedstrijd wist de Leidse vereniging
dan ook een gemakkelijke 0-3 overwinning
te behalen (setstanden: 8-15, 11-15 en 7-15).
In de eerste klasse dames stond de topper
Groen SC-4—Orion-1 op het programma.
Orion begon sterk aanvallend en overdon
derde Groen SC twee sets lang (4-15 en 6-15).
De Leidse dames wisten toen echter het
initiatief naar zich toe te trekken en brach
ten de laatste twee sets op hun naam, (15-7
en 15-11). Door deze uitslag is de strijd aan
de kop van de ranglijst tussen Orion, LUSV
en Groen SC nog lang niet beslist.
Gemini Kangeroes-3 kon koploper LUSV
geen strobreed in de weg leggen. Via een
3-0 overwinning nam LUSV de beide winst
punten mee naar huis.
Leski W-2 heeft een knappe 0-3 overwinning
behaald op mede degradatie kandidaat
DAC-2. (setstanden: 13-15, 7-15 en 12-15).
Door een 3-1 overwinning op WVC uit Wa-
rond blijft Groen SC-2 goed meedraaien in
de race voor het kampioenschap. De eerste
set ging gemakkelijk naar de Leidenaren:
15-9. Nadat ook de tweede set naar Groen
SC was gegaan (15-13), liep WVC in de derde
set uit naar een 7-10 voorsprong. Groen SC
kwam terug tot 12-11, maar kon toch niet
verhinderen dat WVC de set met 13-15 op
zijn naam schreef. Meer stond Groen SC
echter niet toe. Het won de vierde set (15-7)
en wist zo twee belangrijke punten toe te
voegen aan zijn totaal.
Koploper Leski W moest het bezoekende
Orion een puntendeling toe staan. Leski, dat
het moest stellen zonder enkele spelers en
coach P. Kapteyn, mocht zelfs nog blij zijn
met het behaalde resultaat, (setstanden: 14-
16, 15-7, 11-15 en 15-4). Door dit puntenver
lies van Leski is Groen SC tot op een punt
genaderd van de koploper.
Hunner up Gemini Kangeroes-3 behaalde
een teleurstellend resultaat tegen DVO. Ge-
mini kwam niet verder dan een 2-2 gelijk
spel tegen het goed spelende DVC.
De reserves van LUSV behaalden een ge
makkelijke 3-0 overwinning op hekkesluiter
De Valken.
Er kan een keuze gemaakt wor
den uit verschillende activitei
ten, die worden begeleid door
een groepsleider (het centrum
heeft er thans zes). Een keer in
de week gaat een groepje van
deelnemers aan het werk in de
keuken. Dat betekent dan vaak
dat de andere deelnemers een
heerlijk maal voorgeschoteld
krijgen. In de voor hen speciaal
aangepaste keuken kennen „de
rolstoelers" al goed de weg.
Voor culinair minder geïnteres
seerden is er een hobby-ruimte,
waar naar hartelust kan worden
geschilderd, getekend en geë
mailleerd. „Tot nog toe zijn veel
activiteiten erop gericht het cen
trum te verfraaien", zo vertelt
Peter Benard, leider van het
opvangcentrum. De werkstuk
ken *van de deelnemers sieren
