Het ging zo gemakkelijk,
dat West Ham werd onderschat
„Ik dacht waarom niet"
LEX SCHOENMAKER:
Winst
FC Den Haag
onnodig
gehalveerd
DONDERDAG 4 MAART 1976
LEIDSE COURANT
PA*,.
DEN HAAG De nogal eens verfoeide laksheid van Lex
Schoenmaker veranderde plotseling. Hij dook achter de rug van
de Oostduitse scheidsrechter Rudi Glöckner op én liet alle
verbouwereerde Britten als versteend achter zich staan. De
scheidsrechtersbal was voor West Ham United bedoeld maar er
was geen speler, die een voet uitstak. Secondenlang bleef de
bal onberoerd op het mulle plekje zand bij de middenstip liggen.
Toen schoot Lex Schoenmaker ineens als een flits naar voren
en weg was hij. Een doodeenvoudig een-tweetje met Henk van
Leeuwen en een strak schot, waar de Engelse doelman Marvin
Day over heen dook, tekende voor de ongelooflijke tussenscore
van 4—0 in de eerste speelhelft.
Ongelooflijk, zegt dat wel. Lex Schoen
maker glunderde later, na zijn stunt,
van trots. Het doelpunt was een triomf
op zichzelf. Zijn laksheid was vergeten.
„Mij was de situatie helemaal duide
lijk. De scheidsrechter had de wed
strijd moeten onderbreken om voor het
laatst te waarschuwen, dat elk op het
veld geworpen bierflesje het onherroe
pelijke einde van het treffen beteken
de. Die scheidsrechtersbal was dan ook
juist. Glöckner keerde me nog zijn rug
toe om West Ham United te bevoorde
len. Maar de Britten deden niets, onbe
grijpelijk gewoon voor profs en ik keek
een fractie van een seconde werkelijk
waar mijn ogen helemaal uit. Toen
dacht ik: Waarom niet? Het spel is toch
hervat. Ik neem de bal over, en zo
waar...."
Evenals Lex Schoenmaker toonde ook
Aad Mansveld, de verwachte uitblin
ker van de match, zich een en al uit
bundigheid. Hij was de man, die het
bomvolle Zuiderpark in extase bracht
met zijn, in een serieuze wedstrijd nog
nooit gerealiseerde hattrick. Een on
vervalste en nog wel in één speelhelft
verricht. Vooral in het tweede doel-
Aad Mansveld
niet uit
concentratie door
handdruktruc
punt, ontstaan uit een strafschop, her
kende iedereen Nederlands meest pro
ductieve centrum-verdediger van nü.
De jonge, Engelse doelman Marvin Day
paste de proftruc van de afleiding toe.
Hij stapte met de bal onder de arm
naar de Haagse aanvoerder en drukte
hem met bravoure en zeer demonstra
tief de hand. Een gerichte en doelbe
wuste poging om de concentratie van
Mansveld te breken. Vijf jaar geleden
zou hij door een dergelijk raffinement
van zijn stuk zijn gebracht, maar giste
ren niet. Mansveld ontweek de Engelse
geste, pakte de bal rustig aan, legde
hem op de elfmeterstip en schoot, koel
en zuiver. Precies in de hoek waar Day
de bal niet verwachtte. Mansveld, de
zielsblije artiest, realiseerde zich het
hoogtepunt en herhaalde de „omge
keerde" show. Hij liep nu op de gepij
nigde en van schaamte in elkaar gedo
ken doelman toe en bedankte hem. Oók
met een handdruk. „Ik had er plezier
in. Die doelman stond voor schut" De
rust en de kalmte was geen seconde
verdwenen; Mansveld had zichzelf he
lemaal in bedwang. Een staaltje inter
nationale routine, dat FC Den Haag in
het resterende Europa cupavontuur no
dig zal hebben. Trainer Boskov had
schik in zijn aanvoerder en vernederde
doelman Day. „Hij moet dit niet doen.
De jonge keeper is er nog te jong voor."
Voldoening
Vreerad genoeg was de keiharde reali
teit niet terug te vinden in de stem
ming, die FC Den Haag kenmerkte. Dé
voldoening over het gemak in de eerste
speelhelft domineerde. Tja, een Henk
van Leeuwen riep nog wel: „Stom ei
genlijk hè. Wij stonden met de rust al
in de halve finales. Nu moeten we er
in Engeland nog voor knokken." En
trainer Boskov memoreerde aan de te
leurstelling, toen de score toch nog 4—2
werd. „Dom, dom en nog eens dom.
Jennings was af te stoppen geweest
maar niemand deed het. Iedereen
sliep."
Maar ondanks deze punten van kritiek
bleef de algemene veronderstelling, dat
FC Den Haags kansen om over veertien
dagen in Londen de volgende ronde te
bereiken zeer hoog moeten worden aan
geslagen. Trainer Boskov benadrukte
dat optimisme. „Wij kunnen er tegen
West Ham United rustig doorkomen.
Wij zitten nog altijd twee goals in de
plus." Aad Mansveld volgde Boskovs
visie bijna blindelings. „Scoren was in
Den Haag simpel, tegen deze defensie.
Waarom zou dat dür anders zijn. Onze
verdediging houdt het wél, die garantie
geef ik."
Grootspraak? Henk van Leeuwen vond
van niet. Hij herineerde aan, bijvoor
beeld de uitwedstrijd tegen RC de
Lens, toen het vertrekpunt zeer scha
mel was (3—2). En ook tegen Sparta,
Telstar en FC Utrecht voor de competi
tie werd „uit" vlot gescoord. De Haag
se aanval profiteerde op een gegeven
moment van de overschatting van de
tegenpartij. Henk van Leeuwen: „Een
sterk punt dit seizoen van ons. Wij
kunnen scoren, als het moet. Mijn ver
trouwen in de return is en blijft groot.
„Als", vulde een nu voorzichtiger ge
worden Mansveld aan, „wij in Londen
de fysieke kracht van West Ham Uni
ted hier bezitten, winnen wij onherroe
pelijk. Speltechnisch en tactisch steken
we boven onze tegenstander uit."
Dat fysiek sterker zijn van de Engel
sen, tijdens die totaal andere tweede
helft, verraste de Haagse aanvoerder
toch wel. „Ik heb er de vorige week,
toen ik met Boskov in Londen was
niets van gemerkt. Volgens mij komt
dat omdat West Ham toen binnen drie
dagen twee wedstrijden achter elkaar
speelde. Prestaties leveren zo kort na
elkaar is erg zwaar."
HANS DE BRUYN
Lex Schoenmaker, Henk van Leeuwen en Aad Mansveld „complimenteren"
doelman Day na de tweede treffer.
MANSVELD 2-0
DEN HAAG Er trok een donkere schaduw over
de zonnige eerste helft. Het bijna losbandig spelend
FC Den Haag, dat op zo verbluffend eenvoudige
wijze een voorsprong van 40 op West Ham United
had genomen, dat het publiek er nauwelijks dolent
housiast om kon worden, zakte .op voor velen onver
klaarbare wijze eensklaps sterk terug na de rust.
Niet voor trainer Vujadin Boskov, die weliswaar
content was met de zege die tenslotte 4—2 bedroeg,
maar ook met enige bitterheid opmerkte: „Ze hebben
West Ham in de tweede helft onderschat. Ik had in
de rust nog zo gezegd, dat ze moesten blijven aanval
len, even geconcentreerd als in de eerste helft verder
moesten spelen. Toen viel dat eerste tegenpunt en
ontstond er paniek". Het gevolg was, dat FC Den
Haag in de kwartfinales van het toernooi om Europa
Cup II een uiterst riante voorsprong zag gehalveerd
en dat de tweede confrontatie over veertien dagen
niet geheel en al met gerustheid tegemoet kan wor
den gezien. Ron Greenwood, die met zijn volgelingen
ijlings hotelwaarts trok, zei op de valreep grimmig:
„Glöckner was een pure home referee. Die 4—2? MANSVELD 1-0
Niets aan de hand. We winnen in Londen als we
kunnen beschikken over de spelers die nu gebles
seerd waren".
Dat sloeg dan op de „onmisba
re" Trevor Brooking, die ziek in
Londen moest blijven en op Pat
Holland, die met een spierbles
sure kampte. Voorts bleef John
McDowell aan de kant maar
Greenwood kan daarom nauwe
lijks rouwig zijn, want vervan
ger Billy Jennings scoorde beide
doelpunten voor West Ham.
Zonder méér een forse streep
door de rekening van FC Den
Haag dat zo voortvarend, zo ge
makkelijk en zo boordevol
strijdlust de opponent aanpakte
dat er niets meer van overbleef.
Met afschuw moeten de, voor
een groot deel onopgevoede,
fans voorzover zij nog alles
konden zien; oorzaak: drank
van West Ham hebben ervaren,
dat hun met veel vroeg gezang
en gelal gevoede optimisme to
taal misplaats was. West Ham
had een wankele defensie met
een compleet falende Mick Mc-
Given, geen vaste basiskeuze,
die dan ook na de rust eruit
werd gehaald voor Coleman.
West Ham bezat geen midden
veld zodat Aad Mansveld en
Simon van Vliet op hun gemak
naar het vijandelijke doel kon
den optrekken, en de eenzame
spits Alan Taylor kon alleen op
wat steun rekenen als zijn ploeg
zich enigszins aan de constante
Haagse druk kon ontworstelen.
Want FC Den Haag stond op
scherp. Het ontketende aanval
na aanval omdat het zo geïnspi
reerd was, dat er maar één doel
bestond: schieten, scoren, West
Ham simpelweg omverkegelen.
En dat gebeurde dan ook. Een
in die periode voor de rust
briljant en heersend spelende
Aad Mansveld, die al een vrije
trap zo scherp had genomen,
dat Mervyn Day de bal uit de
hoek moest duiken, begon aan
zijn doelpuntentrilogie. Op
rechts zette De Caluwé, ver op
gerukt, de aanval op en tenslot
te joeg Mansveld voor de eerste
keer de bal achter Day (1—0).
Zo'n prikkel gaf dat de ploeg
nog bovendien dat West Ham
helemaal nergens meer was.
Stuntelig voetballend, fout op
fout stapelend, geen kans ziend
de druk te ontmantelen, werden
de Britten opgerold.
Niet met opzienbarend briljant
spel, wel door de gedrevenheid
en de totale inzet van FC Den
Haag, dat zeker de Oostduitse
scheidsrechter Rudi Glöckner
niet tegen had. Hij bestrafte de
enigszins ongelukkige handsbal
van McGiven resoluut met een
strafschop. Aad Mansveld ach
ter de bal: 2—0.
Gemengd
Rudi Glöckner, een hoofdstuk
apart in dit duel. Hij staat te
boek als een van de beste
scheidsrechters ter wereld, floot
magnifieke wedstrijden, maar
liet gisteravond een zeer ge
mengde indruk achter. Boskov
stak de loftrompet over hem.
„Nog nooit hebben we zo'n goe
de scheidsrechter gehad. Hij
was consequent in zijn fluiten,
hij was objectief. Dit is een
schoolvoorbeeld van een UEFA-
scheidsrechter". Een totaal te
genovergestelde mening had
Neerlands ex-topscheidsrechter
Leo Hom. Met enige woorden
hij zat naast de officiële UEFA-
vertegenwoordiger, de Belg Ro
ger Petit die aandachtig naar
Hom luisterde kraakte hij
Glöckner finaal af. „Hij heeft
gefloten als een kind. Zo ziet
men maar weer, dat ook een
grote volledig kan falen". Met
neergetrokken mondhoeken
haalde Hom het feit aan, dat
Glöckner enige malen opdracht
gaf aan Engelse spelers om hun
MANSVELD 3-0
kousen op te halen. „Wat is dat
nou", aldus Hom. „Mag een spe
ler misschien zijn kousen laten
afzakken als hij dat wil? Er
staat alleen dat hij kousen moet
dragen in de reglementen maar
nergens dat hij ze tot onder de
knie moet dragen".
Hoe dan ook, Glöckner liet zich
in elk geval niet van zijn stuk
brengen. Hij floot strak, maar
correct, al deed hij enige vreem
de dingen. Niet met gele kaar
ten, want dat hij die toonde aan
Keith Robson (weggooien van
de bal), Alan Taylor (aanmer
kingen op de leiding) en Leo de
Caluwé (te harde charge) was
geheel volgens de regels. Ook
niet zijn tweede strafschop die
hij gaf omdat Simon van Vliet
door het niemandsland in het
Engelse midden kon trekken en
toen onvervaard onderuit werd
gehaald.
Mansveld weer achter de bal:
30, een onvervalste hattrick
in een Europa Cuptoernooi, wat
zelden voorkomt.
Maar wat te zeggen van de wijze
waarop FC Den Haag aan de
vierde treffer kwam. Er was
achter het doel van Day met
drinkgerei gegooid. Glöckner
liet, nadat hij vóór de wedstrijd
al had gewaarschuwd dat het
ontsteken van vuurwerk moest
worden gestaakt, weten dat hij
onmiddellijk zou affluiten als er
weer zou worden gegooid. Toen
gaf hij een scheidsrechtersbal.
De Britten hadden er om welke
reden ook, geen „trek" in, Lex
Schoenmaker pikte de bal wel
op, stormde naar Day en scoor
de: 4-0.
Het is niet zo onbegrijpelijk, dat
zich met zo'n ruststand een ge
voel van opperst welbehagen
meester maakt van een ploeg.
Temeer omdat het zo simpel
was gegaan en niets erop leek,
dat West Ham zich zou kunnen
herstellen. Maar dan vergist
men zich in Engelse ploegen.
Laat de omknelling wat ont
spannen en ze slaan terug. „Een
grote fout van mijn ploeg",
merkte Boskov op. „In de eerste
helft speelde FC Den Haag, in
de tweede West Ham United.
Mijn spelers hebben die Engel
sen onderschat". Feit was dat
de rollen volkomen werden om
gedraaid. De opkomende Cole
man voor McGiven ingezet
stichtte al dra verwarring. De
combinaties bij West Ham Uni
ted vlotten beter, er werd snel
ler en geraffineerder gespeeld
en FC Den Haag moest twee,
precies op dezelfde wijze ge
maakte treffers toestaan.
De bij FC Den Haag verdwenen
spirit leidde de malaise in. Leo
de Caluwé had eensklaps de
grootste moeite met Graham
Paddon, te veel zelfs. Hij werd
door de Brit uitgespeeld en
diens voorzet was een prooi
voor Billy Jennings, losgelaten
door de onzeker optredende
Joop Korevaar: 41. Nog geen
tien minuten nadien een iden
tieke situatie: Paddon niet af
gestopt door De Caluwé, een
SCHOENMAKER 4-0
voorzet en met een magnifieke
kopbal, het fraaiste doelpunt
van de zes, zorgde (weer) Jen
nings voor 4—2.
Herrijzen
Wat FC Den Haag voor de rust
in een kwartier had gepresteerd,
deed West Ham erna. Het was
bijna zelfs nog tot een derde
Britse treffer gekomen maar het
lichaam van Thie bevond zich
op de juiste plaats. Trouwens,
FC Den Haag was nog dichter
bij een doelpunt toen Korevaar
tegen het eind tot een inzet
kwam, nadat Day had misgegre-
pen. Met een razende sprint ach
terhaalde Tommy Taylor de bal
en werkte hem met een omhaal
uit het doel.
Dat vijfde doelpunt had FC Den
Haag nog best kunnen gebrui
ken. De marge is nog zeer be
hoorlijk maar West Ham thuis,
mèt Brooking en Holland, met
een waanzinnig te keer gaand
publiek, moet tot grotere daden
in staat worden geacht dan het
gisteravond in het Zuiderpark
liet zien. Toen de push bij FC
Den Haag eruit was kwestie
ook van onervarenheid om West
Ham „los te laten" toen Aad
Kila niet meer de grote heerser
op het middenveld was, die een
ijzersterke eerste helft speelde,
toen de onzekerheid na de eer
ste Britse treffer in de Haagse
gelederen was geslopen, kon
West Ham herrijzen.
FC Den Haag, spelend als in de
eerste drie kwartier, heeft ech
ter ongetwijfeld kansen. Voor
Boskov is dat zekerheid. „We
■hebben twee doelpunten voor
sprong, we halen de halve fina
le". Er was een spoortje van
onzekerheid op zijn „niet ge
heel tevreden maar toch...."
gezicht te bekennen, na de ui
terst verdienstelijke zege die
evenwel op door Boskov onmis
kenbaar duidelijke wijze ook
werd gekenschetst als „een on
nodig gehalveerde".
HERMAN VAN BERGEM
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!
Scoreverloop: 13. Mansveld 1-0;
15 Mansveld (strafschop) 2-0; 38.
Mansveld (strafschop) 3-0; 44.
Schoenmaker 4-0; 50. Jennings
4-1; 59. Jennings 4-2.
Scheidsrechter: Rudi Glöckner
(O.D.ld). Toeschouwers: 25.000.
FC DEN HAAG: Thie; De Calu
wé, Mansveld, Van Vliet, Kore
vaar; Kila, Perazic, Ouwehand;.
Schoenmaker, Van Leeuwen,
Swanenburg.
WEST HAM UNITED: Day; Mc
Given (Coleman), Lock, Tommy
Taylor, Lampard; Paddon, Cur-
bishley, Bonds: Jennings, Alan
Taylor, Robson.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
