Eigenaar Leidse
sexbar veroordeeld
LONDEN VERRUKTE LEIDSE
OUDERS OP HERHALING
Regionaal
damesvoetbal:
Waar is het
De menigte rond Babs en Teun
deed Boer Bosma versteld staan
wachten
nog op?
Pannekoeken voor jeugd die
het Nieuweroord-bos zuiverde
DINSDAG 2 MAART 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
DOOR
TON
PIETERS
Op mijn omwegen door stad en land kom ik. graag mensen tegen. Elke
morgen tussen negen en tien uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
geduldige télefoon is 071 —12 22 44; u kunt dan naar toestel 19 vragen.
De jeugd van de Vogelwijk aan de welverdiende pannekoek
In het bos achter Nieuweroord het
„zusterhuis" aan de Rijnsburgerweg,
waar behalve grote aantallen „zus
ters" ook broeders in de sfeer van
menslievende verpleegzorg een onder
dak vinden is de zaak weer opge
knapt. Het bos is schoon, mag ik wel
zeggen. Het grootste deel van het jaar
schijnt het een beestenbende te zijn,
maar als eenmaal de kinderen van
wijk vereniging De Vogelwijk er zorg
zaam doorheen zijn getrokken, zuive
rend en sprokkelend, kun je het bos
weer door een ringetje halen.
„Dat doen we nu al voor de vijfde keer",
vertelde me gisteren mevrouw P. v.d. Steen
(„maar ik doe alles in nauwe samenwerking
met mevrouw A. G. de Vink", zei ze erbij), „en
j steeds weer trekt deze schoonmaakactie tiental-
len kinderen. Gisteren waren het er zo ongeveer
i 60 en een paar moeders erbij. En dan zijn er
I altijd een paar andere dames die pannekoeken
i komen bakken. Nou ja, en dan is het rond het
middaguur smullen geblazen hè, dat hoef ik u
niet te vertellen. Na gedane arbeid
i Het zuiveren van het Nieuweroord-„bos" trekt
i al al een paar jaar een talrijke jeugd. Er zijn
i kinderen bij uit alle delen van de stad die bij
hun vriendjes en vriendinnetjes van de Vogel-
wijk komen logeren alleen al om het bos te
i „ontruimen". Die worden vdan als ik me-
vrouw Van der Steen mag citeren de rimboe
ingejaagd. Dat is dan een vrucht van wijkver-
i eniging De Vogelwijk, die volgend jaar 5 jaar
bestaat. Inderdaad: Vogelwijk ontstond uit een
zucht tot schoonmaken. „Daar was vandalisme,
huttenbouw, bomen vernielen. Dat gebeurde
toen gewoon; er was geen toezicht", weet me
vrouw Van der Steen, wier man voorzitter van
de vereniging is en zelf maakt ze deel uit van
„Verkeer en Groen", zich nog te herinneren.
„De kinderen zijn nu opgevoed. Ze beseffen al
heel goed, dat we op dat groen zuinig moeten
zijn; zóveel hebben we er niet van. Het geeft
een psychologisch effect, door zelf de troep op
te ruimen".
Kind en natuur. Achter Nieuweroord weet men
er elk jaar van mee te praten. „Die kinderen
werken niet voor niks", vindt mevrouw V.d.
Steen; „we hebben een paar keer een storm
over het bos gehad en dan waait er weieens
een houtje uit, zal ik maar zeggen". Een en
ander betekent wel: twee hectare „cleanen", zo
heb ik me laten voorrekenen. Hulde aan de
jeugd, één pannekoeken. Over de Leidse Plant
soenendienst is onze zegsvrouw van Verkeer en
Groen (en zij niet alleen) best te spreken. Die
dienst komt vandaag het grove vuil ophalen dat
achter is gebleven, de „rest". „Dat is een beste
dienst, die altijd erg prettig met ons meewerkt".
Eigenlijk was het pannekoeken eten gisteren
wel hét hoogtepunt van de operatie-Nieuwe-
roord. Een beetje vertederd vindt mevrouw V.d.
Steen: met zoveel honger in het land.
En dan zomaar in het bos, die pannekoeken.
Dat spreekt de kinderen wel aan. Enfin, de boel
is weer schoon. Maar doe me één plezier en
laat de mensen weten, dat als men er komt
wandelen men de bloemen laat staan en de
takken niet afrukt. Uiteindelijk hebben we er
allemaal lol van
Londen zit ze in de benen, in het hoofd, in de
bagage, maar vooral in de herinnering. Vrijdag
avond gingen 22 „Engelse" cursisten van Ouders
op Herhaling vanuit Leiden-Noord naar het trotse
Albion voor een onvergetelijk weekend, met drie
„man" doorgewinterde begeleiders erbij. Elke week
Engels leren spreken; die vaders en moeders waren
er nou eindelijk weieens aan toe. Ik hoor het die
gebaarde cursist vorige week nóg zeggen: „Op die
nachtboot zak ik de hele vroege ochtend dóór'1. Hij
heeft voet bij stuk gehouden. Sodemirakels, wat
was dat allemaal prachtig: een kalme zee op de
heenreis, een grootse stemming aan boord. En na
twee dagen Engelands hoofdstad, op huis aan, nog
geen centje pijn. Terug helemaal in de carnavals
stemming en in de scneepsbar tot aan Vlissingen
hossen en eens helemaal uit de sleur zijn.
Hanneke Lagerberg, die aan
de doorzettende ouders Engels
bijbrengt: „Het was werkelijk
een onvergetelijk weekend.
Vrijdag was het wel overal
lang wachten en we waren erg
moe, toen we in Engeland aan
kwamen. Maar die vermoeid
heid was iedereen al gauw ver
geten, toen men eenmaal op
Piccadilly Circus stond. Daar
hebben we elkaar voor enige
tijd goeiedag gezwaaid voor
dat we in kleine groepjes ver
der gingen. Maar wèl allemaal
naar de Portobello-markt, een
antiekmarkt van zo'n tweeën
half uur lang en dan was je
nog niet aan het eind. We heb
ben ons daar kapot gelopen",
vertelde Hanneke me, toen ze
gisteravond een beetje op ver
haal was gekomen. „Iedereen
kocht er ontzettend veel ca
deautjes aan antiek, sieraden,
kleren, groenten en fruit zelfs.
Portobello begint met mooie
dure dingen, maar wordt
gaandeweg armer, totdat je bij
wat groezelige Portoricanen of
zoiets komt. Wel eindeloos,
hoor..."
Hanneke vertelde me in een
„nut shell" van de losse stem
ming, van het soepele Engels
der Ouders op Herhaling („ze
diirfden tenminste en dat ging
best"), van de blaren onder de
voeten, van het enthousiasme
■lil
en van de verhalen die zich
aaneenregen. „We aten zater
dagavond in een restaurant,
met help-your-self-vlees en -sa-
lades, groenten en dat soort
dingen. Taart en kostelijke
puddingen toe. Daarna gingen
we naar een Japanse musical,
waar geen woord Japans bij
was: The Black Mikado, de
zwarte Mikado. Een fijne mu
sical met veel show van 12
negers. Onze mensen waren
dolgeestdriftig en het verhaal
tje eromheen snapten ze ook
wel. Nou ja, en toen zijn we
in ons hotel nog wat aan de
bar gaan hangen; uitgelaten
stemming. Engelsen kwamen
bij ons zitten en we hebben
leuk met elkaar zitten klet
sen."
Leidse ouders „op herhaling"
zaten zondagmorgen in de
dubbeldeks bus, op weg naar
Trafalgar Square, naar de dui
ven en naar Nelson op z'n zuil:
honderden foto's, dia's; een
film werd verschoten. Ook bij
The Horse Guards ging Lei
den-Noord op de kiek en het
was zowaar dringen bij 10,
Downingstreet, waar prime
minister Wilson officieel ge
huisvest isi daar kreeg een
„Bobby" zowat een paar
„Leidsen op schoot" en dan
de „tube" (de „ondergrondse"),
de Tower (een grote „trek
ker"), Madame Tussaud's, de
parlementsgebouwen en dan
nog een beetje „Lonon in the
rain". Want toen de tijd van
scheiden was gekomen begon
het te regenen. Zondagavond:
terug op de boot in Sheerness,
op de „lage landen" aan. Moe,
maar toch weer in de bar en
het carnaval omhelzen. Ik vind
dit een beetje te veel van het
goede, maar Ouders op Herha
ling zijn voor geen kleintje
vervaard. Drie uur slaap,
hooguit, voor de meesten. Een
uur later dan verwacht in Lei
den, maandagochtend. Om
tien uur ging net op de H.Hart-
De 22 „Engelse'
Leidse station.
school aan; men kon geen pap E
meer zeggen. In de taxi al niet
meer. Kinderen, vrouw of man
stonden de „Londense hap" op
te wachten. Koffie, even pra-
ten en dan. naar huis; om
uit te slapen, neem ik aan. j
En wat vindt de oudste cursist, j
mevrouw H. M Bakker-van j
Amsterdam, van het Engelse j
„uitje"?: Geweldig, fantasti- I
sch. Met haar 73 jaren j
heeft zij er volop van genoten.
„Iedereen was bezorgd voor i
me, ik heb de koffer niet zelf i
hoeven inpakken. Moe? Hele- i
móói niet... Ik ben geen kas
plantje. Ik ben een ouwe plant, i
kan best tegen een stootje.
Waarom ik aan die Engelse
cursus ben begonnen? Nou,
omdat ik in Canada drie doch
ters heb. En die komen hier
nog wel bij me en dan wil ik
graag met m'n kleinkinderen
babbelen. Die 'spreken geen
woord Nederlands, snap je? Ik
ben al twee keer in Canada
geweest, maar ook mijn
schoonzoons kon ik een tijdje
geleden amper verstaan. Ook
dóórom wil ik wat Engels kun
nen spreken".
Mevrouw Bakker had een huis
vol gasten, toen ikJiaar gister
avond even opzocht Formida
bele vrouw: geen spoor van
vermoeidheid. Londen vond ze
alles bijeen even fijn. „Die an
tiekmarkt? Geweldig gewoon.
Het was net zoals ze in dat
cursusboekje over ons week
end hebben geschreven: 1000
pet better than Waterloop-
lein..." Daar stond ik als Am
sterdammer een beetje gepi
keerd tegenover, maar me
vrouw Bakker en al die opge
togen cursisten uit Leiden-
Noord zullen best gelijk heb
ben. „Eten prima, koffie pri
ma, niets ten nadele van Lon
den. Ik was even de weg kwijt;
ik heb 'm keurig in het Engels
gevraagd en ze verstonden me
nog óók.... Ik heb geweldig
veel zin om met die cursus
door te gaan...."
Illlllllllllll
Van onze rechtbankverslaggeefster
LEIDEN Het vertonen van pornofilms in een open gelegen
heid is aan wettelijke eisen gebonden. Exploitatie van een
horecabedrijf is niet toegestaan zonder vergunning van B en
W. Ondernemers die zich van deze voorschriften niets aantrek
ken, moeten het bezuren. Hiervan kan de eigenaar van de
Leidse sexbar „Romance" getuigen. De Leidse kantonrechter
veroordeelde hem gistermorgen tot een boete van 1.500,-.
Voorts is de man een maand hechtenis in het vooruitzicht
gesteld bij recidive.
De eigenaar van de sexbar, de
heer Van K. uit Leiden, had
het op de rechtszitting af laten
weten. Kantonrechter Van Dij-
ke onthield zijn publiek de
voorgeschiedenis van het ge
val desondanks niet. Tegen
verdachte Van K. werden twee
beschuldigingen ingebracht.
Op de eerste plaats verweet
men hem in zijn etablissement
alcoholhoudende dranken te
hebben verkocht zonder beno
digde vergunning. Ten tweede
zou hij pornofilms hebben ver
toond, eveneens zonder ver
gunning. Het proces-verbaal
sprak over een inval door de
politie in de sexbar aan de
Pieterskerkgracht op 2 sep
tember vorig jaar. Bij deze
inval trof zij twee filmprojec
toren aan, 35 pornofilms en
twee tekenfilms, plus een
enorme lading drank. Het pu
bliek bestond die avond uit
vier mannen en een vrouw.
Nader onderzoek wees uit dat
de entree tot de sexbar 35
per persoon placht te bedra
gen. Er werd geen gebruik ge
maakt van lidmaatschapskaar
ten.
Officier van justitie, mr. Lub-
berink, meende dat sexbar
„Romance" geen besloten club
kon worden genoemd. Hij eis
te voor het eerste feit een boe
te van 1.000 of 40 dagen
hechtenis. De door de politie
in beslag genomen hoeveel
heid drank wilde de officier
verbeurd laten verklaren.
Voor het draaien van de por
nofilms vroeg mr. Lubberink
nog eens een boete van 500.
En natuurlijk verbeurdverkla
ring van het filmmateriaal.
Kantonrechter Van Dijke gaf
zijn officier in alles toe. Barei-
genaar Van K. moet zijn
drank en pornoplaatjes missen
en daar 1.500 op toe leggen.
Maar de rechter had meer
voor hem in petto. Bij herha
ling van dit delict wacht Van
K-, tevens eigenaar van Marie-
Belle in Katwijk, onherroepe
lijk gevangenisstraf van niet
minder dan een maand.
Sluitingstijd
Veel milder was rechter Van
Dijke voor een andere hore
caondernemer, de heer Van
H., eveneens wonend te Lei
den. In zijn café aan de Werf-
straat had Van H., een uur na
sluitingstijd nog gasten gehad.
Voor deze overtreding was hij
door de gemeente Leiden al
gestraft. Drie maanden lang
om twaalf uur sluiten in plaats
van om één of twee uur had
deze caféhouder veel klandizie
gekost. Zijn klacht tegen de
kantonrechter was dan ook,
dat hij het onrechtvaardig
vond dubbel gestraft te wor
den. Maar officier van justitie
Lubberink was het niet met
hem eens. „U bent tot drie
maal toe door de politie ge
waarschuwd. Zoveel hardnek
kigheid vraagt om een forse
boete. Voor elke avond dat u
te laat dicht bent gegaan eis
ik 250. Maar omdat het er
me om gaat dat u voortaan
beter op zult passen, maak ik
van de boete 150 gulden voor
waardelijk."
Van H. ging hier boos tegen
in. „Overtredingen waar men
sen gevaar bij lopen, zoals
snelheidsovertredingen, wor
den afgedaan met 75 gulden.
En als ik mijn zaak een beetje
langer openhoudt, iets waar
mee ik de mensheid alleen
maar goed doe, dan krijg ik
250 gulden." Kantonrechter
Van Dijke bleek gevoelig voor
dit argument Van de boete
van 250 maakte hij 200 gul
den voorwaardelijk.
Van onze sportredaktie
OUDE WETERING - De door Wete-
ringse Girls georganiseerde hearing over
de opzet van een regionale damesvoet
balcompetitie heeft weinig nieuwe ge
zichtspunten opgeleverd. Wat als een
soort „brainstorming" door vertegen
woordigers van verenigingen uit de af
delingen Leiden, Gouda, Den Haag, Rot
terdam en Dordrecht was bedoeld werd
gisteravond in de kantine van Wete-
ringse Girls uiteindelijk een gezellig
„babbeltje" tussen de eerste drie.
Zij konden elkaar in deze eerste ronde
(5 maart volgt een tweede hearing, waar
bij ook vertegenwoordigers van de ver
schillende damesvoetbalcommissies aan
wezig zullen zijn) echter ook niet vinden
in pasklare voorstellen dan wel gedach-
tenbepalingen.
Tijdens een rommelige discussie werd
duidelijk dat de aanwezige clubs uit de
afdelingen Den Haag en Leiden (Celeri-
tas, KFC, Weteringse Girls en SJC) ten
koste van alles voorstanders zijn van een
regionale competitie. Dat kon van de
aanwezige Goudse clubs voorlopig nog
niet met zulk een grote stelligheid gezegd
worden. Hun representanten straalden
weinig zelfvertrouwen uit en gaan blijk
baar nog steeds gebukt onder het idee
van het achtergestelde kind tussen de
heren-voetballers. Zij maakten reeds in
dit stadium van het aanvangsuur van de
wedstrijden een heet hangijzer.
Dat er met de opzet van de damesvoet
balcompetities iets moet veranderen
werd in ieder geval wel duidelijk. Door
de grote krachtsverschillen (elke speel
dag monsterscores) neemt de animo zo
wel bij de sterke als bij de zwakke
verenigingen snel af. Vorig jaar konden
door verschillende omstandigheden een
herindeling van de Leidse competitie (in
deling in een eerste en tweede klasse),
een fusie tussen de afdelingen Gouda en
Leiden en de instelling van een regionale
bekercompetitie geen doorgang vinden.
De enige positieve ontwikkeling was toen
de instelling van een regionale meisjes
competitie. Wil men uit de ontstane im
passe bij het seniorendamesvoetbal gera
ken, dan zal de realisering van een regio
nale damesvoetbalcompetitie nu de hoog
ste prioriteit moeten hebben. Gebeurt dit
niet, dan zullen de krachtsverschillen nog
groter worden en de interesse bij speel
sters en verenigingen alsmaar verflau
wen.
De damesvoetbalcommissies van de
reeds genoemde afdelingen zijn voorlopig
akkoord gegaan met de instelling van een
dergelijke competitie en zullen voorstel
len daartoe bij de afdelings- en bondsbe-
sturen indienen. Op de hearing bleek bij
de verenigingen de schoen vooral te wrin
gen waar het betreft de verre reizen en
de daaraan verbonden kosten en het
aanvangsuur van de wedstriidpjv De
noodzakelijke promotie- en degradatiere
geling (waaraan alle verenigingen en dus
ook degenen, die niet in die eventuele
regionale competitie zullen uitkomen hun.
fiat moeten geven) eri een competitie-in
deling kwamen niet aan de orde. Wel de
suggestie van de Haagse clubs om bij een
mogelijke desinteresse van de verenigin
gen uit Rotterdam en Dordrecht (zij lie
ten gisteravond verstek gaan) contact te
zoeken met clubs uit het distrikt West 1.
Met een beetje goede wil van de bondsbe-
sturen en de verenigingen zélf (de Goud
se!) moet een regionale competitie snel
werkelijkheid kunnen worden. Dan is het
damesvoetbal in deze regio verzekerd
van een goede toekomst. Blijven deze
veranderingen achterwege, dan zal het
damesvoetbal uiteindelijk toch een kort
leven beschoren zijn.
Piet van Dam
Boer Bosma stond gis
termiddag stomver
baasd uit te zien over de
bijna bijbelse menigte
die zich vóór zijn ge
meentehuis had verza
meld. „Ik wist niet, dat
ik er zóveel had", mom
pelde hij, enigszins van
zijn stuk gebracht. Nie
mand mag dit Boer Bos
ma kwalijk nemen, want
in de paar dagen dat
burgemeester Bosma
van Noordwijkerhout
zich „Boer" laat noemen
komt, geloof ik, zowat
half Zuid-Holland naar
het bollenland omdat
Noordwijkerhout het
meest, „Brabantse" car
navalsfeest van het kou
de noorden heeft: warm
bloedig én professioneel.
Maar goed, ik zag dan Boer
Bosma en zijn vrouw (die wei
nig van een boerin wegheeft),
even versteld staan. Een ver
spieder meldde me, dat rond
de 6000 mensen zich in de
buurt van het raadhuis had
den verzameld om de „huwe
lijksvoltrekking" tussen Babs
van Henk Hogervorst en Teun
van de Berg van Stelduin bij
te wonen. Het dorp scheen
leeggelopen, het raadhuisplein
- zal ik maar zeggen - stond
mudvol, op die stralende car
navalsmaandagmiddag.
Zoiets kun je verwachten, als
de carnavalsvereniging De Ka-
ninefaaten haar hoge „toe
stemming en instemming" tot
een oud-Hollandse trouwerij
verleent: Babs en Teun op het
bordes, in een stoffig omhulsel
van omtrent een eeuw oud.
Een oud-Hollandse boeren
bruiloft, heet dat. En wie za
gen al die mensen daar? Wa
rempel, ons aller Barend Ba-
rendse, de man die alles af
weet van wielerronden en spe
len zonder grenzen. Hij fun
geerde gistermiddag als breed-
lachende ceremoniemeester
rond het feest van Babs en
Teun, wier huwelijk overigens
met veel zwier werd voltrok
ken door Prins Jan (Vrolijk)
Boerenkant. Daarbij waren
Kees van Bets en Jan van
Wieringen getuigen.
Omstuwd door een van de
grootste bruiloftsstoeten die ik
ooit heb kunnen dromen ver
trok het carnavalsbruidspaar
(ze zijn beiden stuk voor stuk
eerzaam (met een ander) ge
huwd) naar de Residentie van
de Kaninefaaten, hotel Van
der Geest. Daar werd na de
receptie een bruiloftsmaal
aangericht, dat menigeen het
water uit de mond deed lopen,
maar dat slechts voor enkele
tientallen genodigden bestemd
was: boerenkool met worst-
Ze likten hun vingers erbij af,
die Babyfaaten - een jonge tak
van de geroutineerde Kanine
faaten -, de Boerenblaaskapel
de Koetillers, de ettelijke
Dansmariekes, Boer Bosma en
vrouw uiteraard (maar waar
om niet als zodanig verkleed?),
ook wethouder Heemskerk
werd opgemerkt. Maar dan
kun je iederéén wel opmerken,
als er opgemerkt moet wor
den. Een bruiloft om nooit te
vergeten. Daar zinkt je eigen
„dag" bij in het niet. Maar
toen zeiden we ook niet
„alaaf' tegen elkaar...
Prins Jan Boerenkant
als ambtenaar van de bur
gerlijke stand bij het hu
welijk van Babs en Teun.
Een duizendkoppige
menigte kijkt met instem
ming naar het oud-Hol
landse gebeuren op het
bordes van het Noordwij-
kerhoutse gemeentehuis.
De belangstelling voor de hearing over de opzet van een regionale damesvoetbalcom
petitie in de kantine van Weteringse Girls was maar matig.
