te veel
in Innsbruck
dat is het doel waarnaar wij streven
LEVENDE ADVERTENTIES
SUIZEN DE HELLING AF
W
Van onze verslaggever in Innsbruck
ROB VAN DEURSEN
Avery Brundage de vroegere
IOC-president, inmiddels overle
den, gaf aeen cent meer voor de
Olympische winterspelen. Fabri
kanten daarentegen wel.
edelman, die de commerciële
soep te heet achtte om opgediend
te worden. Ook de Ier vond dat
het de financiële spuigaten uit-
bolderde maar ingrijpen wenste
hij te vermijden. Killanin zat in
zijn maag met de affaire Karl
Schranz, die in 1972 door
hoogstpersoonlijk advies van
Brundage als prof -naar huis
werd gestuurd. „Het amateuris
me mag dan in de vlag opgebor
gen liggen, moeilijk er over
doen wil ik niet", luidt het pa
rool van Killanin, overigens een
erg goedlachse dikke baas die
het hier in Innsbruck bij al die
recepties die hij moet aflopen
uitstekend naar zijn zin schijnt
te hebben. Killanin ontpopte
zich eind 1973 toen hij zijn IOC-
makkers voldoende onder con
trole had tot de president van
de verruimde amateurregels.
Loonderving
Hij werkte een regeling uit,
waarin beperkte vergoeding van
gemiste arbeid werd toegestaan.
Op zich geen vervelende zaak,
maar als je in Innsbruck merkt
wat bijvoorbeeld de Zwiterse
skiërs er via hun bond voor
krijgen is de schrik groot. Een
Zwitser die aardig uit de voeten
kan op de lange latten mag
rekenen op een loonderving van
veertigduizend gulden per win
terseizoen.
Toch een beetje vreemd als men
weet dat de Nederlandse kern
ploegen de naam van een fris
drank mijden tijdens het Olym
pisch gedoe, terwijl op alle an
dere internationale gebeurtenis
sen die naam haast hinderlijk in
diverse beelden wordt gescho
ven. Maar de skiërs zijn net
aangeklede kerstbomen. De Ne
derlandse schaatsers zijn dus
erg bevreesd dat zij met de nor
men van het IOC in botsing
komen door die blauwe strook
met die naam, terwijl er op de
uitrusting van de mannen op de
latten haast geen touw aan vast
te knopen valt. Stel eens voor:
Rood pak met de naam van de
fabrikant daarvan obstinaat in
de zijkant gedrukt, helm met de
naam, bril met de naam, hand
schoenen met de naam, schoe
nen met de naam, ski's met de
naam. Zelfs de beugels waar
mee het wat onhandige schoei
sel aan de van kunststof ge
maakte latten wordt bevestigd
dragen een opschrift Een leven
de advertentie dus, maar denk
maar niet dat er ingegrepen
wordt.
Jonkheer van Kamebcek. een
van de hoge heren van het IOC,
sprak zijn bezorgdheid uit Lord
Killanin doet dat bij voortdu
ring, maar^de ogen blijven ge
sloten. Niet kijken, dan weet je
ook niet waar het vuur smeult.
Nee, er mag hier in Innsbruck
niet te moeilijk gedaan worden.
De oogkleppen worden te pas
en te onpas aan de hoogwaar
digheidsbekleders uitgedeeld en
het lijkt er op dat bepaalde
directe televisie-reportages voor
hen onder de censuur vallen. In
een poging indruk te maken,
riep Lord Killanin eind 1974 uit,
dat het gedoe met de skiërs
maar eens afgelopen moest zijn.
In Innsbruck liet hij weten dat
het IOC met zorg de strijd tus
sen de fabrikanten van verschil
lende bij wintersport benodigde
materialen volgde. Niet dat de
mededeling enig effect sorteer
de. De heren met de commercië
le belangen gingen gewoon door
met hun strijd. Onbeschaamd
was het haast om te zien hoe
ski-vedetten in interviews zich
in allerlei bochten wrongen om
toch maar duidelijk te maken
dat het succes eveneens te dan
ken was aan het materiaal.
Tandenknarsend
Lord Killanin zal waarschijnlijk
tandenknarsend vanuit zijn luxe
hotelsuite van driehonderd gul
den per dag hebben toegekeken.
Maar wat velen eigenlijk ver
wachten hier in Innsbruck, in
grijpen deed hij niet.
Ook niet toen onder druk van
de Internationale Federatie de
Kneisselski's werden afgekeurd.
Niet zo opmerkelijk natuurlijk.
maar wel als je bedenkt dat de
fabrikant van deze latten wei
gerde een donatie in de kas van
de FIS te storten. Lord Killanin
reageerde eveneens niet, toen
bij het dopinggeval van de Rus
sische skiester bij het langlau
fen onder druk van alweer de
FIS de belachelijke beslissing
werd genomen, dat zij niet van
verdere deelneming zou worden
uitgesloten. De Ierse lord vindt
het kennelijk allemaal wel best
zo. Terwijl er openlijk wordt
geschreven dat Klammer mil
joenen zal gaan verdienen nu
hij goud voor Oostenrijk vero
verde, maar dat hij de wed
strijdsport er niet aan zal geven
dus amateur blijft beperkt
Killanin zich tot het schrijven
van enkele brieven, die dreigen
de taal bevatten, maar die wei
nig om het lijf hebben. De afge
lopen tien dagen van Innsbruck
bewezen dat. Terwijl de fabri
kanten hun heetste strijd uit
vochten over de ruggen van
vooral de skiërs bedreef men
ook nog wel eens sport Maar
niet te veel.
INNSBRUCK Hoog in de ba
nieren van het Olympisch ge
beuren dat morgen in de
Tiroler hoofdstad Innsbruck
zijn „koude" helft afsluit
staat gekrast dat het amateuris
me het doel moet zijn waarnaar
gestreefd zal worden. De vuil
witte na veertien dagen dan
vlaggen met de vijf Olympi
sche ringen trachten de aan
dacht te vestigen op die regel,
waar hele volksstammen zich
wild om lachen. Zeker wat de
Olympische Winterspelen be
treft want als er ooit een groot
commercieel gedoe heeft
plaatsgevonden was het wel dit
keer in Innsbruck. Niet alleen
dat de plaatselijke horecabe
drijven hun prijzen abnormaal
opschroefden en dat de vaak
uiterst norse taxichauffeurs
Oostenrijkse schillingen uit de
zakken van de ruim zeventien
honderd aanwezige journalisten
klopten als waren zij doende
een gigantisch kleed een voor
jaarsbeurt te geven, maar voor
al het gekonkel rond het spor
tieve gedeelte droop van de da
dendrang der fabrikanten om
hun produkten zo gunstig mo
gelijk naar voren te laten ko
men. Of zelfs te pousseren op
ongegeneerde wijze.
Vier jaar geleden nog riep het
toenmalige IOC-opperhoofd
Avery Brundage in het Japanse
Sapporo uit, dat de winterspe
len een zachte dood zouden ster
ven in Innsbruck 1976. De veel
vuldig miljonair inmiddels
overleden gaf er toen al geen
cent meer voor, terwijl anderen
lees fabrikanten er giganti
sche bedragen in wilden stop
pen. Maar hij, Avery Brundage
werd in 1972 bij de zomerspelen
opgevolgd door Lord Michael
Killanin, een goedmoedig Iers
Lord Killanin werd de presi
dent van de verruimde amateur
regels. „Ik wil er niet moeilijk
over doen". In Innsbruck trok hij
de oogkleppen strak aan.
Fier torst burgemeester Lugger van Innsbruck met de
Olympische vlag. De vlag die als symbool staat voor het
amateurisme, waar in Innsbruck zo de hand mee wordt
gelicht.
