Interkerkelijk
Petra
Jeugdkoor
maakt zijn
eerste
eigen elpee
,,De macht der gewoonte
vaag stuk van Stadstoneel
Aangename verrassing
in koude Hartebrug
OPNAMEN IN BONA-KANTINE TOT IEDEREEN BUITEN ADEM IS
MAANDAG 9 FEBRUARI 1976 LEIDSE COURANT
Welzijnsraad:
renovatiepremie
optrekken naar
4000 gulden
Van een onzer verslaggevers
Leiden De zgn renovatie-
premie moet worden opge
trokken van 3000 naar
4000. Tot deze conclusie is
de Welzijnsraad gekomen na
een onderzoek onder Leide-
naars wier huis verbeterd is.
Het onderzoek werd ingesteld
op verzoek van de ambtelijke
commissies Herhuisvesting.
Uit het onderzoek is o.m. ge
bleken dat in stadsvernieu
wingsgebieden de minder
draagkrachtige Leidenaars
oververtegenwoordigd zijn.
Leidenaars wier huis is gere
noveerd blijken gemiddeld
2000 3500 meer uitgege
ven te hebben aan de herin
richting van hun huis dan de
renovatiepremie bedroeg. De
Welzijnsraad hierover in
rapport over het onderzoek:
„Op zich voor deze bewoners
een enorm bedrag, maar men
dient te bedenken dat de reno
vatie voor een aantal bewo
ners financieel nog verstrek
kender gevolgen heeft gehad:
men heeft zich voorlopig moe1
ten beperken tot de meest
noodzakelijke herinrichtings
plannen. Hopenlijk zullen in
de toekomst de overige plan
nen kunnen worden gereali
seerd. De renovatie heeft deze
resterende verbeteringsplan
nen opgeroepen; de bewoners
kunnen ze echter voorlopig
niet uitvoeren wegens geldge
brek. Het lijkt de onderzoe
kers zinvol ook deze kosten
factor te betrekken iri de dis
cussie met betrekking tot het
optrekken van de renovatie
premie".
Postkantoor
in de
Merenwijk
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN Wethouder M. van
Aken (economische zaken)
opent vrijdagmiddag a.s. het
nieuwe bijpostkantoor in het
winkelcentrum De Kopermo
len in de Merenwijk. Het kan
toor is vanaf volgende week
maandag dagelijks geopend
van half negen tot half een en
van half twee tot vijf uur. Op
zaterdag is het gesloten.
Leidse
universiteit
vierde
401ste dies
Leiden De Leidse Universi
teit heeft vandaag met een
plechtige bijeenkomst in
Stadsgehoorzaal haar vierhon-
derdeerste dies natahs (ver
jaardag) gevierd. De diesoratie
werd ditmaal gehouden door
prof. dr. E. M. Uhlenbeck,
hoogleraar in de algemene
taalwetenschap en de Javaan
se taal- en letterkunde, die
sprak over taal- en taalweten
schap.
Geslaagd
Leiden In het Academisch
Ziekenhuis zijn geslaagd voor
de aantekening kinderverple
ging: N. Bakker, P. de Blois,
C. Bogert, H. G. Boskamp, K.
Kool, M. A. Starrenburg, P. F.
Roodbol
Burgerlijke stand
Leiden - Ondertrouwd A Blikman en
C. C M Copier. A J E Harrnsen -
P Koning, C Helt -BH van Haalem.
E de Hoop A C Gerrits. A H F
J Kanis - J. Ravensbergen. J H. de
Krijger -WEM Huyg, W. van
Leek - G Oudshoorn. J W M Ma
- J Sjardijn. J A O MaUhelumual -
E Y Ticoalu. G G M Pijnenberg -
T Z M van Schagen. G Rijnhout - C
A Fnedhoff. R L A M Stapert - M
N van Schouwen. C J Wassenaar M
C A van Westriencn. CLM Witteman
- T M T van der Poel. E A Yspol
U E Colin
hoogleraren Louis Lusky, Kei
lis E. Parker, Willis L M. Ree-
se, Oscar Schachter, Hans
Smit en Walter Werner. De
cursus staat onder leiding van
prof. mr. F. J. M. Feldbrugge
van de Leidse Universiteit en
prof. W. Gellhorn van de Co
lumbia University.
Leiden Het Interkerkelijk Pe
tra Jeugdkoor, dat zijn officiële
domicilie heeft in Leiden Noord
maar verder overal in den lande
op vieringen en samenkomsten
klinkende sporen achterlaat,
heeft zich zaterdag buiten adem
gezongen. Als in de bovenkanti
ne van het Bonaventura-college
de rode lamp brandde, ging het
erom spannen. Dan was het
even doodstil en een meneer
met een wat tegenwoordig
„hoofdtelefoon" wordt genoemd
zat uitermate gespitst achter een
tafeltje te luisteren of hij even
tueel een speld kon horen val
len. Dan barstte het los uit 43
meisjes- en 12 jongenskelen:
.Als ooit vrede komt in ieder
land, zal zij komen door de kin
deren...", of „De vossen hebben
hun holen, heel veilig gebouwd
in de grond..." De Petrajeugd
zong ook van „Gods liefde",
„Kom, bid en zing". Het Inter
kerkelijk Petra Jeugdkoor
maakt z'n eerste bloedeigen el
pee...
Veertien nummers op losse
groeven: religieuze songs, alge
mene liederen, een trouwliedje
en een Paaslied. Het wordt een
Petra-produktie die vóór Pasen
de deur uit moet. Bij voorbaat
zijn de jongelui al trots op wat
ze hier presteren; rooms, rood,
reformatorisch of „niks" draagt
hier zingend gedachten uit die
voor 16 gulden 80 cent op de
markt komen. Dirigent pater
Raumond van Sasse van IJsselt
of schreef de suggestieve en
poëtische teksten op bestaande
melodieën óf op muziek die
door muzikaal leider en organist
André van der Tuijn werd ge
maakt. Een eigen combo - elek
trisch orgel, twee gitaren, klari
net en drums - zorgt voor de
begeleiding.
„De opname wordt verzorgd
door Stonesound uit Breda en
de plaat wordt straks geperst
bij Phonogram", vertelt Rob
Gijbeis, die behalve koorlid ook
hoofd van de tekstgroep en leg
ger van externe contacten is.
„We hopen ons liedmateriaal,
dat aanspreekbaar is en gemak
kelijk in het gehoor ligt, aan
andere koren beschikbaar te
kunnen stellen. We hebben over
al eigenlijk al goede relaties, o.a.
met koren in Ede, De Bilt en in
Limburg. De meeste groepen
hebben vrij kleine repertoires.
Daar kunnen wij echt wel iets
zeer redelijks aan bijdragen, ge
loof ik. We hebben een jaar of
wat geleden al eens op een an
dere elpee het Sjarim Hasj Sja-
lom-combo uit Voorhout bege
leid, maar dit wordt onze eerste
soloplaat en ik mag wel zeggen,
dat onze verwachtingen nogal
hoog gespannen zijn".
Rob vindt overigens wel, dat
aan het maken van een gram
mofoonplaat risico's zijn ver
bonden. „Dat hebben we met
andere koren meegemaakt. Zo
lang je met die werkzaamheden
en voorbereidingen bezig bent -
je wil nu eenmaal dat er iets
perfects uit de bus komt - gaat
het wel. Maar je moet oppassen
voor de „kater" achteraf. Nu
werk je nog hard en gemoti
veerd, maar als de drang van
die plaat weg valt wordt het
uitkijken dat je de inspiratie
vasthoudt, anders verzanden je
prestaties in een lamgelegd rit
me. Dat is andere koren na een
plaat wel eens opgebroken".
Rob Gijbeis noemt in dit ver
band The Lord's Folks van de
Herensingelkerk.
„Ons Petra Jeugdkoor is nu
ruim 5 jaar oud. We hadden ooit
zo'n dertig leden. Het laatste
half jaar zijn er zo wat dertig
nieuwe krachten bijgekomen.
Dat is groei: het koor groeit
eigenlijk te hard, vind ik. Het
verloop is soms te groot; met
een vaste kern kun je een peil
vaak beter vasthouden" meent
Rob stil voor zich heen. Terwijl
zijn collega's, met of zonder ro
de lamp, hun zang gevoelig la
ten vastleggen, zorgt hij nu even
voor het informeren van de ex
terne belangstelling.
Inmiddels kijk je je ogen uit,
want zo'n opnameactiviteit gaat
niet in je kouwe kleren zitten.
Pater Raymond staat met baard
en weerspannige haren en ge
stoken in een geel fantasiehemd
met daarop waarschijnlijk ce
ders van de Libanon, markant
en geestdriftig „Gods liefde" en
de vossen binnen de geluidsper-
ken te houden. En de vriendelij
ke meneer van Stonesound, die
nu en dan een pijpje in de mond
houdt, vindt het allemaal even
prachtig en fijn, maar laat wel
alles nog een paar keer over
doen: „Ik geloof, dat het lekker
gaat, jongens....Goed hè, fijn hè
gaat het; nu nóg maar een keer
tje. Eerst allemaal even uithoes-
ten. Okay, daar gaan we weer-
....ik hoor nog wat geharrewar
en gelispel..."
Maar werkelijk, het gaat fijn en
lekker. Na een paar uur komen
de vermoeidheid en gespannen
heid een woordje meespreken.
„Wie is er tegen nóg een num
mer, of eerst wat pauzeren? Al
lemaal nog één nufnmer?" De
meningen breken los. Rob kent
die geluiden: „Als ze inspraak
krijgen is het gelijk een puin
hoop ook..."
Het nummer vóór de pauze
wordt een moeilijk nummer: De
Kruisweg. Rob Gijbeis legt uit:
„Een vrij lastig lied met een
nogal langzaam ritme. Dat is
moeilijk zingen voor dit koor,
dat zich liever krachtig en vlot
laat horen". De procedure is
globaal genomen als volgt: da
mes neuriën mét fluit - dat is
een blokfluit, geblazén door een
Petra-meisje; onderwijl zegt pa
ter Raymond vanuit een bedui
meld boekje een kruis-tekst; het
koor valt dan in en legt stevig
zwellende accenten op „dood"
en „gaan". In de muziek zijn die
klemtonen niet zo functioneel,
maar „tekstueel" kan het er wel
mee door.
Stonesound - welke firma op de
cour buiten een caravan heeft
staan waarnaar leidingen vanaf
de kantine lopen: het zenuwcen
trum van de plaatopname -
komt weer roet in het zang-eten
gooien. Zoiets is om doodmoe
van te worden: „Wat hoor ik
toch voor gebrommel, er staat
iets te dreunen", zegt de me
neer, die z'n koptelefoon even
afzet. De klarinettist, die niet
van gisteren is, vermoedt de
oorzaak: „Dat zal een vliegtuig
zijn; hij gaat héél langzaam,
maar het is een vliegtuig". De
opnameleider zegt gedecideerd:
„Nee, er wordt ergens beneden
geboend. Wie gaat er nu vloeren
boenen ais er opnamen gemaakt
moeten worden". Beneden
wordt niets ontdekt; het was een
vliegtuig.
Zonder dat de Kruisweg direct
een lijdensweg wordt is Stone
sound toch niet geheel content:
„Ik hoor duidelijk bij de dames
hier en daar kruis-s-s-s. Dat
gaat. niet gelijk, niet zo veel
kruisen alsjeblieft. Het was
maar één kruis". Pater Ray
mond bast waakzaam en exege
tisch: „Het waren drié krui
sen..." Nu gaat een kruisweg
niet over rozen en daarom kon
de meneer van Stonesound nog
wel een potje breken: „Het was
prachtig, jongens, maar het
klonk vals...jullie zakken als
bakstenen. Wordt het te ver
moeiend? Let er wel op: alles
wordt feilloos vastgelegd. Daar
kom je niet meer uit".
Maar Petra wachtte met de lun
ch, ze ging dapper en stug door.
Zo'n plaat maak je niet elke dag
en de jongens en meisjes uit
Noord staan er helemaal achter.
Het wordt een resultaat dat het
Interkerkelijk Petra Jeugdkoor
alle eer zal aandoen. Half april
hopen we er meer van te horen.
Leiden Het was maar een koude bedoening,
iagmiddag in de Hartebrugkerk. Vanwege de
weersomslag en de invloed daarvan op zijn toch
o kwetsbare orgel, had Jan Schmitz namelijk
de verwarming op ee laag pitje gezet. Niet prettig
natuurlijk voor uitvoerenden, maar ook voor het
publiek, dat overigens in redelijke mate het kerk
gebouw bevolkte.
Er wachtte ons trouwens een bijzonder aangename
verrassing, die de kou bijna deed vergeten; het
optreden van de soliste van deze middag, de
18-jarige harpiste Saskia Apon. Onverwacht goed
voldeden de hoogst ongewone harpklanken in de
kerk, klanken die naar men zou denken, beter in
een intiemere ruimte tot hun recht zouden komen.
Met flair, maar vooral met een fraai toucher
speelde deze talentvolle jongedame achtereenvol
gens een bewerking van een orgelconcert van
Handel en een sonate van F. X Dussek, een hier
vrijwel onbekende tijdgenoot en vriend van Mo
zart.
Daarvoor had Jan Schmitz het concert geopend
met de Toccata in F van J.S. Bach, waarbij hij
kennelijk te kampen had met koude- en inspeel-
problemen. In Prière van C. Franck en Prelude
van G. Piemé revancheerde hij zich echter weer
behoorlijk. Ik heb al eens eerder opgemerkt, dat
de Franse Romantische orgelmuziek zowel hèm,
als zijn orgel het beste liggen. Saskia Apon bewees
daarna opnieuw haar talent door een heel genuan
ceerde vertolking van de Vijf Bagatellen van L.
Orthel. Ze besloot haar optreden met het uiterst
charmante "Lolita la danseuse" van M. Tournier,
even charmant als vaardig uitgevoerd. Een harpis
te waarvan y/e graag meer willen, en ook wel
zullen horen, denk ik.
Met een van de meest bekende en geliefde werken
in het Romantische genre, de Suite Gotique van
L. Böllman besloot Jan Schmitz op effectvolle
wijze het concert.
Huub Buurman
Cursus Amerikaans recht aan de Leidse universiteit
LEIDEN Van 5 tot en met
30 juli wordt aan de juridi
sche faculteit van de Leidse
Universiteit de vijftiende zo
mercursus Amerikaans recht
geven.
Deze cursussen, die sinds 1963
beurtelings in Leiden en Am
sterdam worden gegeven, wor
den georganiseerd door de ju
ridische faculteit van de
Leidse Universiteit, de Univer
siteit van Amsterdam en de
Columbia University te New
York. Zij hebben ten doel een
algemene inleiding tot het
Amerikaanse recht te geven.
met name waar het terreinen
betreft, die van bijzonder be
lang zijn voor Europese juris-
Aan de deze zomer in Leiden
te geven cursus wordt medege
werkt door de Amerikaanse
LEIDEN Het Stadstoneel Rotterdam heeft in zijn laatste toneel
seizoen al enige ongelukkige producties achter de rug. „De macht
der gewoonte", van de mij onbekende Oostenrijker Thomas Bern-
hard (1973 geschreven), leek hierop eergisteravond in het Rijnlands
lyceum geen uitzondering te maken gezien de geringe publieke
belangstelling. Toch was deze voorstelling qua gegeven iets interes
santer dan de vorige (De broek De snob) die we in Leiden
mochten aanschouwen.
De handeling van dit drie-be-
drijven-stuk is gesitueerd waar
schijnlijk in de circuswagen van
een klein circus. De circusdirec
teur terroriseert zijn personeel,
dat hij als getemde dieren be
handelt, met zijn waanidee nog
ooit eens samen met dat perso-,
neel het forellenkwintet van
Schubert volmaakt uit te voe
ren. Daarvoor is oefening nodig,
want alleen oefening baart
kunst. Maar het gevolg van fa
natiek oefenen is de afsluiting
van de directeur van mensen en
wereld.
Het stuk strandt mij echter op
een teveel willen in te weinig
tijd, zodat allerlei dingen niet
Sterk genoeg uitgewerkt zijn.
Een voortdurend herhalen van
een zin „morgen Augsburg"
door de hele voorstelling heen
moet óf een enorm mysterieuze
geladenheid krijgen óf het moet
duidelijk worden wat er in
Augsburg gaat gebeuren. Daar
naast zitten er elementen in van
een baas-knecht verhouding
(twee maal), die in het circus de
parallel krijgt met de dresseur-
dier verhouding; het beest in de
mens contra de hang naar
kunst. Er zijn suggesties van
een eigen fantasié-wereld van
de directeur met zijn twee soor
ten celli en verwijzingen naar
Casals; verwijzingen naar een
gemeenschappelijk verleden
met de andere artisten. Maar
het blijft te amorf en te vaag,
zonder dat die vaagheid de be
doeling is; di. dramatisch ge
bruikt wordt en gaat werken.
Trouwens ook de programma
tekst is vaag.
En op die manier gaat het ge
brek aan werkelijke ontwikke
ling gewoon vervelend werken.
De herhabng van zinnetjes en
handelingen, in andere stukken
zeer functioneel, begint hier te
irriteren. Het conflict directeur
dierentemmer (kunst-dierlijke
grove) loopt helemaal weg.
Zo zijn er in het stuk en in de
voorstelling momenten en ge
deelten aan te wijzen, die tot
iets veel beters kunnen leiden
en ook wel al eens geleid heb
ben. Helaas is dat niet gebeurd.
Paul van der Plank
lllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllll
Een scène uit „De
macht der gewoonte.'.
V.l.n.r. Joost Prinsen
Joke Leddy, Pieter
Lutz, Rudi van Vlaen
deren en Yolli van Kas.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiii
Winnaars
lustrum
bridge
toernooi
Het paar K. van Erpe-
cum—H. v.d. Stadt
(op de voorgrond)
heeft zaterdag de
bridge interacade
miale gewonnen, die
de Leidse studen
tenvereniging Seven
Up ter gelegenheid
van het eerste lus
trum in sociëteit Mi
nerva aan de Bree-
straat organiseerde
Aan deze bridge-dri
ve deden mee 28
paren uit heel Ne
derland. Seven Up
zelf sleepte de ver-
enigingsprijs in de
wacht.
