Roemloos einde van
het buiten Stadwijk
BEJAARDE TROUBADOUR
OP ZOEK NAAR SUCCES
Jaap Haasnoot neemt
bijen in bescherming
Met 91 jaar nog achter het stuur
Na
vandalisme
in Heemtuin
AFBRAAK KINDERTEHUIS „NIEUW-VOORDORP":
Grafische bond oneens
met tv-uitzending over
Sassenheims bedrijf
97 WOENSDAG 28 JANUARI 1976
PAGINA 5
g Tinus v.d. Voort trekt zijn muzikale registers wijd open.
Met zijn kleine rood ge
kleurde accordeon altijd
paraat bij zich stroopt
de 70-jarige Noordwij-
kerhouter Tinus v.d.
Voort de laatste jaren de
badplaatsen af op zoek
naar erkenning voor zijn
muzikale capriolen. In
talloze bars, dancings en
ook in gerenommeerde
hotels speelt hij zijn
deuntjes en brengt hij
zijn zelf bedachte maar
nimmer geschreven lie
deren ten gehore. Irt
Katwijk, in Noord wijk,
in Zandvoort.
Ome Tinus, zoals hij overal
wordt genoemd, is bezig aan
zijn tweede jeugd. Een bejaar
de troubadour die op zijn
65ste besloot de kant van de
muziek op te gaan, na een
leven in de handel en in de
bloembollen. Hij zegt: „Toen
ik met pensioen ging besloot
ik niet stil te gaan zitten maar
een accordeon en een viool
aan te schaffen. Ik had nog
nooit een noot gespeeld maar
ik dacht, wat niet is kan nog
komen. Die viool was me te
duur, daar ben ik dus maar
vanaf gestapt maar de accor
deon heb ik voor een prikkie
op de kop kunnen tikken".
„En toen moest ik natuurlijk
zorgen dat er ook nog muziek
uitkwam. Dus ben ik gaan ex
perimenteren. In het begin oe
fende ik bijna elke nacht in
een bollenschuur. Dan is het
buiten heerlijk stil en klinkt de
muziek ook erg goed. Maar
toen ik de muziek een beetje
onder de knie had toen ben ik
maar op mijn kamer verder
gaan studeren. En dat heeft
resultaat gehad. Hoor maar 's
effe".
Ome Tinus trekt zijn muzikale
registers open. „Auf wieders-
ehn" („zijn de Duitsers dol
op"), „Twee ogen zo blauw",
„Parijs bij nacht", de toetsen
van zijn accordeon lopen
warm. Dan vindt hij het ge
noeg. „Muziekie hé"?, zegt hij
voldaan. „Ze zeggen wel eens
dat ik beroemd kan worden
als ik dat wil. Maar dat wim
pel ik altijd snel af. Want ik
ben bescheiden. Ik weet voor
me zelf niet eens dat ik zingen
kan".
„Maar ik merk wel dat de
mensen waarderen wat ik doe.
Ik heb nog nooit een klacht
gehoord. Overal waar ik kom
word ik vriendelijk ontvangen.
Maar pas als ze me het vragen
zing ik een liedje. Uit mezelf
begin ik nooit. Want ik denk
nog steeds dat ik geen ster ben
in het zingen. Maar dat gevoel
begint al minder te worden. Ik
begin werkelijk te denken dat
ze mijn liedjes mooi vinden.
Toch leuk als je zeventig bent
en je hebt succes. Of niet
soms?"
De 20.000 bijen die de
Nederlandse Vereniging
tot Bevordering van de
Bijenteelt afdeling Lei
den en omstreken in
bruikleen had gegeven
aan de Kon. Maatschap
pij voor Tuinbouw en
Plantkunde zijn in de af
gelopen weken al een
paar keer op geweldda
dige wijze uit hun win-
terzit gerukt nadat van
dalen de bijenkast, op
gesteld in de weelderige
heemtuin van de KMTP
in de Lissese Poelpolder,
probeerden te vernielen.
Naar schatting zo'n 4000
bijen kwamen daarbij
om het leven en in Lisse
is men nu zeer ontstemd
over dit stukje „dieren
mishandeling",
vooral Lissenaar Jaap Haas
noot, die het houden van bijen
als hobby heeft, trekt zich de
ze kwestie nog al aan. Bang
dat er opnieuw een aanslag op
de zoemende kolonie zal wor
den gepleegd heeft hij de kast
nu maar meegenomen naar
zijn huis aan de Oranjelaan,
waar die nu veilig in de ach
tertuin staat tussen een aantal
andere bijenkasten.
Hij vertelde mij gisteren:
„Men heeft er geen weet van
wat voor schade men met een
dergelijke „grap" aanricht. In
deze periode van het jaar na
melijk houden de bijen hun
„winterslaap" en is het vereist
dat ze ongestoord in de kast
blijven waar ze zich om warm
en in leven te blijven tegoed
doen aan de honing. Fataal is
het als ze bloot worden gesteld
aan vriesweer want daar kun
nen ze niet tegen. En dat is nu
al een paar keer gebeurd door
dat men de kast heeft openge
maakt en de honingraten er
uit heeft getrokken."
„Duizenden bijen zijn daar
door door de kou bevangen en
een groot aantal zijn door de
wind meegevoerd en hebben
hun „huis" niet meer terug
kunnen winden. Maar het erg
ste is dat waarschijnlijk de
koningin dood is.
Zij wordt zodra er onraad is,
door de bijen in bescherming
genomen, die zich dan in gro
ten getale rond haar verdrin-
Jaap Haasnoot: „Ik ben benieuwd of de koningin nog leeft"
gen. In de meeste gevallen is voor een nieuwe en ik .ben di8de kast toe te voegen zodat
dat funest omdat ze dan zo
goed als zeker stikt."
„Is ze nog in leven dat gaat
de bijenkolonie in zo'n geval
toch een zware periode tege
moet omdat men nu eenmaal
met minder mankracht in het
voorjaar voor het broedsel van
de koningin kan gaan zorgen.
Normaal gesproken komen er
zo'n 20.000 bijen aan te pas om
zo'n kolonie baby-bijen te ver
zorgen. Aangezien er een paar
duizend verdwenen zijn bete
kent dat voor de andere bijen
een stuk harder werken en de
vraag is maar of ze dat kun
nen opbrengen."
„Ik ben zeer benieuwd of de
koningin nog leeft Omdat de
bijen nu al een paar keer een
flinke tegenslag hebben moe
ten incasseren durf ik voorlo
pig nog niet in de kast te
kijken. Zou alles zonder moei
lijkheden zijn verlopen dan
had ik de kast half april geo
pend maar nu doe ik het een
maand eerder, om te kijken
hoe groot de schade is. Als de
koningin dood is dan zorg ik
bereid een deel van mijn eigen
bijencollectie aan deze bescha-
het noodzakelijke aantal weer
op peil is."
n Kees v.d. Wiel: „Al haal ik de honderd, dan nog blijf ik auto-rijden"
Bijna 92 jaar zijn en
toch nog dagelijks ach
ter het stuur van de auto
kruipen om in het dorp
boodschappen te doen.
De bekende Noordwij-
ker Kees v.d. Wiel, die
als aannemer bijna half
Noordwijk heeft helpen
bouwen, draait er zijn
hand niet voor om. Elke
dag kan je hem door de
badplaats zien tuffen of
kom je hem tegen op
weg naar Sassenheim
waar hij bij boer Sigaar
verse eieren haalt. Een
gevaar op de weg?
Van de Wiel lacht om zo'n
vraag, voelt zich bijna bele
digd. „Al haalde ik de hon
derd, dan nog blijf ik auto
rijden. Tenminste zolang ik
niet aan mijn verstand ga twij
felen en zolang ik er een ge
zonde leefgewoonte op na blijf
houden. Niet roken, dagelijks
hooguit twee borreltjes voor
het eten en natuurlijk secuur
rijden. Dan is er geen vuiltje
aan de lucht. Ik zie ze wel eens
naar me kijken met een blik
van „wat doet zo'n kerel nog
in een auto" maar daar trek
ik me niets van aan. Ik weet
dat ik veilig rij. Nooit kom ik
boven de zeventig, of er moet
een vrachtwagen achter me
rijden dan geef ik even plank
gas. Daar heb ik het niet zo
op".
De hoogbejaarde Noordwijker
heeft nog weinig last gehad
met de politie. Alleen vorig
jaar liep hij een bekeuring op
toen tijdens een controle bleek
dat zijn auto tot op de draad
versleten was. De 90-jarige
moest zijn auto inleveren. „Hij
zag er nog piekfijn uit", zei hij
mij, „hier en daar wat roest
plekjes maar aan de banden
en remmen mankeerde hele
maal niets".
Toen de auto van Kees van de
Wiel bij de politie op de brug
werd gezet en hij een kijkje
mocht nemen bij het onder
zoek naar de conditie van de
auto schrok hij wel even".
Toen men met een ijzeren
stang tegen de bodem klopte
vielen de brokken eraf. Ach
teraf bekeken niet zo vreemd
want ik had het ding in jaren
niet onderhouden. Per slot van
rekening is die wagen er voor
mij en niet ik voor die wagen".
Kees v.d. Wiel, die op zijn
75ste nog parmantig naar EE
Zwitserland toerde en met
veel bravour door de gevaar- EE
lijke bergen tufte, is nog niet
aan zijn laatste autojaar bezig. EE
„Zolang mijn medische keu-
ring positief verloopt blijft ik
in het verkeer. Oud zijn heeft
niets te maken met gevaarlijk
rijden. Wat dat betreft kunnen
heel wat jongeren nog wel wat EE
van mij leren".
Van onze correspondent
VOORSCHOTEN - Het Voorscho-
tense gemeentebestuur is geschokt
en voelt zich gepasseerd door de
inhoud van de brief van 7 januari
van het ministerie van CRM, waar
in mededeling wordt gedaan van
het Koninklijk Besluit van 22 de
cember 1975 tot vernietiging van de
beschikking van 23 oktober 1967
van CRM, bij welke beschikking
het pand Leidseweg 96 (Nieuw-
Voordorp) op de vastgestelde lijst
van beschermde monumenten ge
plaatst werd. Een deel van het pand
96 stamt uit de 18e eeuw en was
toen bekend onder de naam „Stad
wijk".
Voor het gemeentebestuur is het
een schok dat binnen een jaar een
tweede historisch gebouw van de
monumentenlijst geschrapt wordt.
Begin vorig jaar was dat met
„Klein-Rouwkoop" langs de Veur-
seweg, dat inmiddels heeft plaats
gemaakt voor vijf villa's en thans
het door heel Nederland bekende
„Nieuw-Voordorp". Bovendien
werd in beide pallen het gemente-
bestuur volk me., buiten de be-
raadslaginge g l,0» n, waardoor
de gemeente ^oo* n, die in
samenwerking tot de mo
numentenlijst voor Voorschoten
kwam, geen enkel inzicht heeft in
de motieven van de schrapping van
de monumetenlijst.
in de 18e eeuw ais mtenplaats gesticht en
bewoond door de Leidse regentenfamilie
Meerman. In de 19e eeuw werd Stadwijk
ingericht tot een Instituut voor .jonge da
mes" en in 1888 werd het de vestiging van
de bijzondere hogere schoolopleiding voor
„jonge heren" het zgn. „Noorthey-instituut".
In 1907 werd dat instituut opgeheven en
werd de buitenplaats omgedoopt tot „Nieuw-
Voordorp" en ingericht als weeshuis van de
vereniging „Kinderzorg" in de classes Den
Haag en Delft van de Ned. Hervormde Kerk
in Den Haag. Vorig jaar werd het kinderhuis
gesloten en hoewel eerst gedacht was aan
een totale modernisering, werd het pand
door „Kinderzorg" verkocht aan een projek-
tenontwikkelaar.
Omdat het gebouw onverkoopbaar bleek
zolang de bestemming „beschermd monu
ment" daarop rustte is de ver. „Kinderzorg"
tegen deze bestemming in beroep gegaan bij
de Kroon. De Raad van State is omtrent dit
beroep gehoord, deze heeft de belangheb
benden daarvan in kennis gesteld met uit
zondering van de gemeente Voorschoten,
omdat de gemeente geen dire kt financieel
belanghebbende is. „Ofschoon formeel niet
voorgeschreven zou men, in deze tijd van
openheid en democratisering, mogen ver
wachten zeker nu het om een zo belang
rijk gebouw als de vroegere buitenplaats
gaat dat de gemeente in deze procedure
gemengd zou worden", schrijven b. en w.
aan de Voorschotense gemeenteraad. De
uitspraak van de Kroon is onherroepelijk en
het heeft weinig zin om een gemeentelijk
protest officieel bekend te maken. De ge
meente Voorschoten heeft al leergeld be
taald bij de afbraak van het monument
„Klein-Rouwkoop".
Wethouder Marselis heeft toegezegd te
trachten met de nieuwe eigenaar goede be
trekkingen aan te knopen, waardoor mis
schien getracht kan worden de historische
voorgevel te behouden. Voorlopig denken b.
officiële sloopvergunning af te geven. De
gemeentelijke autonomie is echter beperkt.
Ook dat is gebleken bij „Klein Rouwkoop".
De afgang van het vroegere buiten „Stad
wijk" lijkt compleet Overblijven de nostal
gische herinneringen aan de twee instituten
voor adelijke jonge dames en jonge heren,
waarvan de nakomelingen over heel Neder
land verspreid wonen. Vooral het jonge
heren instituut „Noorthey" dat op 24 juni
1820 startte in het landgoed „Noorthey"
(Schakenbosch) en in 1882 gesloten werd
nadat een van de leerlingen zich onder de
trein geworpen had en in 1888 heropgericht
werd in het buiten „Stadwijk" heeft een
indrukwekende lijst van leerlingen, die later
hoge bestuurlijke posten bekleed hebben in
Nederland en het voormalige Nederlands
Indië. Toen het instituut in 1906 gesloten
werd telde het nog 15 leerlingen, die onder
richt kregen van 15 leraren.
Het kindertehuis kende een grote „bloei"
kort voor de laatste wereldoorlog. Het was
een normaal beeld in Voorschoten: lange
rijen kinderen die met slecht weer gekleed
in zwarte capen, keurig marcherend van
kindertehuis naar „School met den Bijbel"
in de Schoolstraat vier maal daags het dorp
passeerden. Een triest gezicht, maar helaas
in die tijd een normaal verschijnsel.
Voorschoten was bekend vanaf het begin
van de 19e eeuw tot aan de eerste helft van
de 20ste eeuw om de bijzondere onderwijsin
stituten. Naast „Noorthey" was er nog „Wul-
lings" een hbs-opleiding voor moeilijk op
voedbare jongens uit de hogere stand, ver
der was er het instituut „O.L. Vrouw van
Lourdes" beter bekend als huize Bijdorp.
Thans leunt Voorschoten op het gebied van
het voortgezet onderwijs aan tegen de rand
gemeenten. Alleen al om nostalgische over
wegingen zou men voor het voortbestaan
van „Nieuw-Voordorp" kunnen pleiten. Han
del en wandel gaan echter in de praktijk
niet altijd samen.
Joon Pe^fprc
PERSONEEL
NIET
ONTSLAGEN
SASSENHEIM De grafische bond van
het CNV heeft gisteren een verklaring
gestuurd naar de directie en de werkne
mers van het bedrijf Mecanorma Poly-
vroom, waarin hij^zich distantreert van
de uitzending van de actualiteitenrubriek
„Hier en nu" over Mecanorma.
In deze uitzending, waarin onder meer
de grafische bond aan het woord kwam,
is ten onrechte gesuggereerd alsof de 110
werknemers bij het bedrijf zouden zijn
ontslagen door de directie, aldus de ver
klaring.
Mecanorma Polyvroom is in een ingewik
kelde juridische strijd gewikkeld met een
Engels bedrijf (Letraset) over het octrooi
recht op zogenaamde „afwrijfletters". In
eerste instantie heeft het Sassenheimse
bedrijf dit gevecht verloren, waardoor dev
werkgelegenheid van de 110 werknemer^
op de tocht kwam te staan. Zowel direc
tie als vakbonden, die elkaar steunen,
zijn van mening dat dit ten onrechte is
gebeurd.
Een en ander leidde vorige week tot een
korte, bedrijfsbezetting, die werd beëind
igd toen duidelijk werd dat zo'n bezetting
geen zin zou hebben. Binnenkort zal de
rechtbank uitspraak doen in het hoger
beroep, dat Mecanorma heeft aangete
kend tegen de beslissing om het octrooi
recht te geven aan de Engelse concur
rent
Ook heeft Mecanorma een kort geding
aangespannen om beslaglegging door Le
traset waarmee al begonnen was tegen
te gaan. Binnenkort valt ook daarover
een uitspraak te verwachten.
