.Parochianen hoeven
geen medelijden te
Romantiek komt er
bii broodvissen
niet aan te pas
met mij
hebben"
Noordwijkse Kerstherberg
I PATER KNIBBELER WOONT NU EENZAAM IN KLOOSTER
Goede humeur houdt Arie Berg
I al een eeuw op de been
ONDERSCHEIDING
VOOR ECHTPAAR
UIT LISSE
DINSDAG 23 DECEMBER 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 5|
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllIM
In het klooster van de Haagsche Schouwparochie
in Leiden sprak ik gisteren met pater Knibbeler,
die daar nu moederziel alleen woont in een beschei
den kamertje dat bovendien nog propvol staat met
meubeltjes en boeken. Kortgeleden nog had de
pater volop de ruimte en deelde hij het klooster
met vier van zijn collega's. Maar die zijn inmiddels
naar elders verhuisd omdat het klooster in andere
handen is overgegaan en in de toekomst betrokken
gaat worden door de zusters Dominicanessen.
moet ik er wezen en dan is dit
de beste oplossing".
Van de zee van ruimte die de
pater eerst had, is nu weinig
meer over en moet hij het nu
doen met een paar kleine ver
trekjes, waarin hij ook nog
eens parochianen moet ont
vangen. Hij had daar eerst een
grote ontvangstkamer voor
maar die is nu ontruimd en er
ligt zelfs geen kleed meer op
de vloer. „Men hoeft met mij
echt geen medelijden te heb
ben", zegt pater Knibbeler",
Er staat een flinke verbouwing
van het klooster op stapel
maar de pater voelde er niet
zoveel voor om dan maar
voorlopig ergens anders te
gaan wonen in de ongeveer
zeven maanden dat de verbou
wing gaat duren. „Ik weet dat
als ik parochianen om'onder
dak zou vragen ik overal te
recht kan", vertelde hij mij,
„maar dat wil ik niet Het is
nu eenmaal noodzakelijk dat
ik dicht bij de kerk zit want
zeker zo'n tien keer per dag
het vervelende is alleen dat
het wat moeilijker is om mij
te concentreren. Kijk, de ge
wone zaken kan ik hier nor
maal afhandelen maar als ik
me echt ergens in moet verdie
pen dan ben ik genoodzaak
om naar hierachter te gaan.
Daar staat een kantoorruimte
annex fietsenstalling waar ge
lukkig ook nog een tafel en
een stoel staat zodat ik ten
minste niet helemaal om han
den zit".
„En laten de parochianen
vooral niet denken dat ik hier
zit te verpieteren of dat ik het
ongezellig vind als de bouw
vakkers binnenkort in dit
klooster aan de slag gaan. Ik
krijg misschien wat bakstenen
en cement om mijn oren maar
zolang ik in mijn kamertje nog
kan blijven wonen zal het wel
meevallen. Ik vindt dat je
zoiets moet kunnen relative
ren. Ik neem maar het voor
beeld aan die dokter Herrema.
Die heeft per slot van reke
ning ook een lange tijd in een
gedwongen positie verkeerd
en waarom zou ik dat niet
kunnen".
Pater Knibbeler, die de zorg
heeft over zo'n 750 parochia
nen verwacht van niemand
medelijden. „Ik weet dat som
migen dit niet leuk vinden en
liever zouden zien dat ik een
ruime pastorie tot mijn be
schikking zou hebben, maar
dit situatie is nu eenmaal zo
en daar verander je niets
aan".
In het klooster is het tot nu
toe wat de kou betreft nogal
meegevallen. Maar hoe zal dat
over een paar weken zijn als
de kou eventueel doorzet en
het dan toch wel erg kil wordt
omdat de verwarming niet ge
stookt kan worden voor het
hele gebouw? Pater Knibbeler:
„Ik heb nog een paar extra
straalkacheltjes op de kop ge
tikt Ik zal hier echt niet van
de kou omkomen".
Aan het eind van de verbou
wing zal pater Knibbeler, die
nu bijna negen jaar aan het
hoofd staat van de Haagsche
Schouwparochie, ook zijn
plaatsje in het klooster moeten
afstaan omdat dan ook zijn
kamer verbouwd moet worden
voor de zuster die er in komt
te wonen. De pater gaat dan
waarschijnlijk zelf wonen in
een nog te bouwen huisje in
de kerktuin. „Het hoeft geen
grote pastorie te worden", zegt
hij", maar gewoon iets met
een woonkamer, een keuken
tje en een slaapkamer, dan
ben ik al tevreden".
Ik vroeg de pater ook of hij
soms van plan was om met de
Kerst en Nieuwjaar ook in het
kille klooster te blijven. Maar
dat wuifde hij lachend van de
hand. „Dan smeer ik 'm", ver
telde hij mij, „dan ben ik op
bezoek bij familie".
JOHAN HOOGERWERF UIT NIEUWKOOP:
Van een onzer verslaggevers
Nieuwkoop Johan Hoogerwerf is pachter van 40 hectaren
Nieuwkoopse plassen en derhalve gerechtigd op die plassen het
beroep van broodvisser uit te oefenen. Een beroep, dat overigens
door de herverschijning van de „terug-naar-de-natuur-gedachte"
door buitenstaanders wordt geassocieerd met de romantiek. Ten
onrechte want broodvisser zijn betekent in de praktijd een keihard
werken voor je brood en heeft behalve het nauw met de natuur
betrokken zijn, niets met romantiek te maken
Broodvisser zijn betekent 's zo
mers om 4 uur 's morgens je
bed uit, om de fuiken te legen.
Hoogerwerf, die daarbij de laat
ste tijd geassisteerd wordt door
zijn zoon Leo, vaart in de vroe
ge ochtenduren zo'n 30 fuiken
af. Hij heeft in totaal 60 fuiken
uitstaan die om de andere dag
geleegd worden. Aangezien hij
zelf niet in de hand heeft wat
er wel en niet de fuik in zwemt,
gebeurt het in het voorjaar no
gal eens dat een flinke snoek
het verkiest de fuik van binnen
te bekijken. Door de scherpe
tanden en rugvin beschadigt de
snoek deze fuik, hetgeen een
directe reparatie vereist omdat
anders de paling binnen de
kortste keren wegzwemt. Over
het algemeen zijn de dertig fui
ken in vier uur gelicht, wat in
houdt dat Hoogerwerf en zijn
zoon om acht uur 's ochtends
weer terug zijn op de basis. De
gevangen paling wordt vanuit
de boot overgeheveld in grote in
het water hangende bakken. Al
leen de paling die gerookt moet
worden gaat in een teil met zout
water. Na twee uur is de paling
van al het slijm ontdaan en
dood door de inwerking van het
zout. Vervolgens worden de pa
lingen stuk voor stuk met de
hand van de ingewanden ont
daan. Daarna is het weer tijd
voor een pekelbad van ongeveer
vier uur. Als ook dat achter de
rug is, gaat de paling de rook-
kast in en komt een uur later
gerookt tevoorschijn, klaar voor
consumptie.
Tussen de bedrijven door moe
ten ook de sportvissers van een
boot worden voorzien. De eerste
sportvissers druppelen al rond
de klok van 4 uur binnen, zodat
ook voor mevrouw Hoogerwerf
een taak is weggelegd, daar de
heren sportvissers over het alge
meen niet het water opgaan al
vorens een warme bak koffie en
een aantal borreltjes te hebben
genuttigd. En dat zijn de mo
menten waarop het visserslatijn
wordt gebezigd.
Daar door deze beschrijving
van de werkzaamheden van
Hoogerwerf de indruk zou kun
nen worden gewekt, dat het har
de werk van een broodvisser in
ieder geval regelmatig verloopt,
dient te worden opgemerkt dat
de factoren storm, slechte
vangst en stropers in dit werk-
Pater Knibbeler: Ik zit hier heus niet te verpieteren"
Tijdens het kerstfeest van de r.k. bejaardenbond afdeling Lisse
zijn dit keer de schijnwerpers gericht op het Lissese echtpaar
Bruin-Weyers uit de Princessestraat Hoofdbestuurder Ruize
naars kwam een gouden uniebroche overhandigen omdat het
echtpaar erg veel heeft gedaan om de afdeling tot grote bloei
te brengen.
Vooral mevrouw De Bruin moest veel complimentjes in ont
vangst nemen. Zij was het die steeds de bezinningsdagen mee
hielp organiseren, het vervoer voor de gehandicapten regelde,
attenties voor de zieken verzorgde en ga zo maar door. Vanwege
al die activiteiten ontving zij de hoge onderscheiding. Zelf bleef
ze daar erg nuchter onder. Ze zei: „Deze broche is ook een
onderscheiding voor de leden, want zonder hun medewerking
was het nooit allemaal zo goed gegaan".
Hoogerwerf
voorspelt
kwakkelwinter
Nieuwkoop December
1975. Schaatsminnend Ne
derland vraagt zich af of nog
dit jaar de schaatsen uit het
vet gehaald kunnen worden.
Dat echter niet al te vast
gerekend moet worden op
een strenge winter, zegt de
63-jarige Johan Hoogerwerf,
één van de vijf broodvissers
aan de Nieuwkoopse plassen.
Een man, die uit hoofde van
zijn beroep zomer en winter
zeer nauw met de natuur in
aanraking komt „Volgens
mij wordt het weer een
kwakkelwinter. Je kan na
tuurlijk tegenwerpen dat het
al gevroren heeft maar je
moet niet vergeten dat als
het in deze tijd helder weer
is, het ook meteen vriest
Maar voor goed ijs moet het
toch wel een nacht of wat
een graad of tien vriezen. En
dat zit er na de volle maan
bepaald niet in".
Wanneer het sportvisseizoen
eind februari afloopt moeten de
48 visbootjes geteerd en geverfd
worden, een karwei dat ook niet
in een paar dagen geklaard is.
Tegen de tijd dat ook dat werk
er opzit, begint het nieuwe vis-
seizoen alweer en zijn de stok
ken van de fuiken weer in het
water te zien en wordt er weer
vis gevangen. „De grootste pa
ling, die ik ooit in een fuik heb
gevangen woog 6 pond en 3 ons.
Een gerookte paling die je bij
voorbeeld in de viswinkel koopt
weegt ongeveer 2 ons.
Ed Jansen
Qud-Zoeterwoudenaar Arie Berg gaat
a.s. zondag zo goed als zeker de hon
derd levensjaren volmaken. Dat ge
beurt in Woerden waar hij een aantal
jaren geleden zijn heup brak en toen
zijn intrek moest nemen in het verzor
gingstehuis Hofpoort waar hij nu in
het Weddesteijnpaviljoen door de zus
ters erg vertroeteld wordt omdat hij
de oudste inwoner is.
Maar niet alleen daardoor weet hij zich kranig
op de been te houden. Zijn hoge leeftijd heeft
hij ook te danken aan zijn zonnige humeur dat
hem nooit in de steek laat, zo hoorde ik van
hoofdverpleegster zuster Zimmerman.
Arie Berg had vroeger een boerenbedrijf in de
Wepoort, dat later door zijn zoon werd voortge
zet. Na de dood van zijn vrouw in 1954 woonde
hij eerst nog bij een paar zoons in voordat in
hij in Woerden neerstreek. De jubilaris is toch
niet helemaal zijn geboorteplaats, waar hij ook
nog een halve eeuw lid van het parochiële
zangkoor was, vergeten. A.s. zondag komt de
familie in Zoeterwoude bijeen om een H.Mis
uit dankbaarheid bij te wonen.
Wie Arie Berg nog persoonlijk de hand wil
drukken kan dat zondag doen tussen twee en
vier uur 's middags in het Hofpoortziekenhuis
aan de Meeuwenlaan in Woerden.
Het vissei-
zoen is voor
Hoogerwerf en
zijn zoon geslo
ten. Het is tijd
de kapotte fui
ken te herstel
len.
De bijna 100-jarige Arie Berg wordt in de Hofpoort aardig verwend
Voor een aantal Noord-
wijkers wordt Kerstmis
1975 waarschijnlijk toch
niet het feest waar het
lange tijd naar heeft uit
gekeken. En dan doel ik
speciaal op de groep in
woners van de bad
plaats die de kerstdagen
de laatste jaren steevast
doorbracht in de Kerst-
herberg, een gezellig
„thuis" in het dorpshuis
De Kuip waar alleen
staanden, eenzamen en
ieder die zich daartoe
geroepen voelde onge
dwongen aanwezig kon
zijn om ook een graantje
van de kerstsfeer mee te
pikken.
Maar dit jaar kan dat niet
doorgaan. Ik vroeg aan me
vrouw Boogaards, een van de
mensen achter de Kersther
berg, waarom. Zij wilde mij
dat niet vertellen ook niet toen
ik zei dat waarschijnlijk veel
Noordwijkers willen weten
wat de reden is dat de deuren
van de Kerstherberg dit jaar
niet uitnodigend open staan.
„Er is niets bijzonders aan de
hand", zei ze, „het gaat ge
woon niet door".
Maar van een ander bestuur
slid hoorde ik wat de werkelij
ke reden is. Die kreeg ik te
horen van Wilma Hoogendam.
Ze vertelde: „Het bestuur van
De Kuip zag de Kerstherberg
dit jaar niet zo zitten omdat
er zich vorig jaar dingen zou
den hebben afgespeeld die de
Kerstherberg in een kwaad
daglicht hebben gesteld.
Zo zou de kas van De Kuip
zijn opengebroken. En dat is
een zaak die nog steeds niet
is opgelost. Bovendien geloof
ik dat we ook de hand in eigen
boezem moeten steken wat be
treft de voorbereiding dit jaar
van de Kerstherberg. Daar
zijn we gewoon te laat mee
van start gegaan. Alles bij el
kaar heeft dat er toe geleid dat
we het op een bepaald mo
ment niet meer zagen zitten.
Want waar moesten we nog
anders naar toe, nu we in de
Kuip niet meer terecht kon
den?"
Over de Kerstherberg sprak ik
ook nog met de heer Pletten-
berg, beheerder van De Kuip,
die mij bevestigde dat de orga
nisatoren van de Kerstherberg
pas een paar weken geleden
bij het bestuur van De Kuip
hebben aangeklopt en dat er
zelfs toen nog geen duidelijk
programma voor de kerst op
tafel kon worden gelegd. „Bo
vendien zat het het bestuur
niet lekker dat er nog steeds
een rekening open stond van
vorig jaar. Ook zouden vorig
jaar tijden de kerstviering on
bevoegden zich toegang heb
ben verschaft tot het maga
zijn. Dat alles heeft het be
stuur er van weerhouden om
zonder meer de Kerstherberg
te prolongeren."
Ik vind het toch wel een beetje
bedenkelijke zaak dat sommi
ge organisatoren van de Kerst
herberg zich verschuilen ach
ter het argument dat ze geen
geschikte ruimte hebben kun
nen vinden terwijl de werkelij
ke oorzaak is dat men gewoon
te laat aan de organisatie is
begonnen. Daardoor loopt een
aantal Noordwijkers een gezel
lige kerst mis omdat de her
berg op slot is.
schema niet zijn ingecalculeerd.
Vooral stropers maken het
noodzakelijk van tijd tot tijd
ook 's nachts een ronde langs
de uitstaande fuiken te maken.
Hoogerwerf: „We hebben het
wel eens meegemaakt dat een
aantal van onze fuiken bij zo'n
controle-tocht al leeggestolen
was. Daar dit een tijd achtereen
aanhield, besloten we in samen
werking met de politie de wacht
te houden bij één van de fuiken.
Op een gegeven nacht zagen we
inderdaad een man in een kano
een van de fuiken legen. Op dat
moment sommeerde één van de
agenten de man aan de kant te
komen. Maar de man schrok
blijkbaar zo van het feit dat hij
gesnapt was, dat hij het water
indook en wegzwom. Toen hij
elders aan land trachtte te ko
men sommeerde de politie hem
nogmaals te blijven staan, en
loste een aantal waarschuwings
schoten. Hij liep echter gewoon
door en wist te ontkomen".
De laatste jaren ondervindt
Hoogerwerf meer en meer con
currentie van de watertoeristen,
die allemèèl een fuik lijken te
hebben aangeschaft „Als we nu
eens uitgaan van een honderdtal
door watersporters uitgezette
fuiken en we nemen aan dat ze
gemiddeld een pondje paling
per nacht vangen, dan wil dat
zeggen dat er 100 pond paling
minder door de in totaal 5
Nieuwkoopse broodvissers ge
vangen wordt En dat terwijl
stiekem een pondje paling van
gen bepaald geen misdaad lijkt
Maar je moet niet vergeten dat
100 pnd paling voor mij de op
brengst van twee dagen werk
betekent", aldus Hoogerwerf.
De vangst van paling loopt on
geveer half oktober ten einde en
dat houdt in dat tegen de winter
moet worden overgeschakeld op
andere bezigheden zo als bij
voorbeeld het repareren en ver
nieuwen van fuiken. Zowel het
herstellen als het vervaardigen
van nieuwe fuiken wordt door
Hoogerwerf eigenhandig ge
daan. Ook rust op Hoogerwerf
de verplichting om het riet op
de door hem gepachte grond te
snijden. „Een werk, waar ik wel
tot april mee bezig ben. Vroeger
trokken we er voor het rietsnij-
den op uit met een zeis, maar
tegenwoordig gebeurt dat ma
chinaal".
