Van Agt laat geen
waardering blijken
voor ir. Manusama
Amsterdamse bezetters reageren
nauwelijks op ontknoping in Beilen
Toos Faber:
MINISTER VAN AGT:
Niet alle Molukkers
verantwoordelijk
POLITIE LUISTERT VERBROEDERINGSFEEST AF
BOEKEN
JE SLOOPT JEZELF
ZONDER DAT JE HET
MERKT
MAANDAG 15 DECEMBER 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 7
BEILEN Minister Van Agt van justitie heeft gisteren
na de ontknoping van het gijzelingsdrama bij Beilen een
oproep gedaan om niet alle in Nederland wonende Zuidmo-
1 ukkers na de gruwelijke gebeurtenissen over één kam te
scheren.
„Niet alle Zuidmolukkers zijn voor het gebeuren in Wijster
verantwoordelijk", aldus de minister, die eraan toevoegde te
hopen dat het Nederlandse volk zo verstandig is om niet
de niet-blanke mensen in Nederland het gebeuren te verwij
ten.
Hij zei dat hij in de laatste dagen gevoelens van wraak, haat
en weerstand had opgemerkt bij de Nederlanders jegens de
Zuidmolukse gemeenschap, en ook jegens andere kleurlin-
gea
Van onze verslaggevers
BEILEN Met grote omzichtig
heid heeft minister Van Agt van
justitie gisteren vermeden om
waardering uit te spreken voor
de rol die ir. Manusama en de
andere Zuidmolukse leiders heb
ben gespeeld bij de beëindiging
van het gijzelingsdrama in Bei
len. Het achterwege laten van
lovende woorden in deze rich
ting vormde gisteren het meest
opmerkelijke element in de vele
commentaren en reacties, na de
overgave van de terroristen in
Beilen. Veel aandacht trok ook
de bevestiging van ir. Manusa
ma gisteravond voor de televi
sie, dat „nieuwe gijzelingsacties
door Zuidmolukkers niet zijn
uitgesloten als de Nederlandse
regering haar beleid niet veran
dert." Desgevraagd onderstreep
te hij die woorden tot twee keer
toe.
Tijdens de persconferentie die zondag
middag in Beilen werd gehouden ging
minister Van Agt aanvankelijk volkomen
voorbij aan de bemiddelingspogingen
van ir. Manusama. Toen hem uitdrukke
lijk werd gevraagd naar zijn oordeel
hierover, gaf hij een nietszeggend ant
woord. Voor het NOS-journaal verklaar
de hij later wel dat ir. Manusama en de
zijnen „een rol" hebben vervuld. „Maar
ik geloof niet dat het uitsluitend hun
werk is geweest", aldus de bewindsman.
Hij bracht de overgave van de treinka
pers daarop in verband met de kou en
de omstandigheid dat de kapers steeds
sterker de hopeloosheid van hun avon
tuur gingen inzien. Verder ook met het
in toenemende mate ontstaan van nor
maal-menselijke relaties tussen kapers en
gegijzelden.
De heer Aponno, leider van de Vrije
Zuidmolukse Jongeren, toonde zich over
het ontbreken van waarderende woorden
zeer gegriefd. „Niet Van Agt, maar Ma
nusama heeft de beëindiging van de
treinkaping bewerkstelligd", aldus de
heer Aponno.
De minister van justitie keerde zich later
tegen de uitlatingen van ir. Manusama
waarbij deze op eventuele nieuwe gijze
lingsacties duidde, als een stok achter de
deur om de regering tot een andere
houding tegenover het RMS-ideaal te
brengen. „Ik geloof trouwens niet dat de
heer Manusama bedoeld heeft een recht
streeks dreigement aan de Nederlandse
regering te uiten", zo voegde mr. Van Agt
daaraan toe.
De heer Aponno herhaalde dat „op korte
termijn" geen nieuwe acties zijn te ver
wachten van de Zuidmolukse jongeren.
Andere prominente leden sloten acties op
langere termijn niet uit in het geval de
Nederlandse overheid haar huidige op
stelling tegenover de RMS-idealen conti
nueert
Overigens spraken alle partijen er in
vrijwel dezelfde bewoordingen hun
vreugde over uit dat de levens van 23
gegijzelden gespaard konden blijven. In
één adem voegden zij daaraan hun te-
neergeslagenheid toe over de drie doden
die in Beilen zijn gevallen.
Minister Van Agt herhaalde met grote
nadruk dat de regering geen enkele poli
tieke concessie heeft gedaan. „De moge
lijkheden van de Nederlandse regering
om aan de specifieke eisen van de Zuid
molukkers te voldoen zijn ten gevolge
van de beide gijzelingen niet vergroot"
De bevreemding over de omstandigheden
waaronder in de gekaapte trein de heer
Bierling (de derde dode) is geëxecuteerd,
is gisteren door uitlatingen van minister
Van Agt versterkt Hij zei, dat op het
moment dat de heer Bierling werd dood
geschoten, de politieke eisen van de ter
roristen noch in het beleidscentrum in
Beilen, noch in Den Haag bekend waren.
Feit is evenwel dat de gestencilde bood
schap aan het Nederlandse volk, waarin
de terroristen hun daad rechtvaardigden,
vóór de executie van de man aan de pers
was doorgegeven. Om opheldering ge
vraagd, verklaarde de bewindsman dat
het juiste verloop van de gebeurtenissen
op die bewuste donderdag zal worden
uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii min,min „„„immnnu!;
I f MË -mmmmmmm
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM „O, en waar blijft ons
voedsel?" Dat was de enige reactie van
de 7 terroristen die in het Indonesische
consulaat in Arasterdam nu voor de
elfde dag 25 gegijzelden gevangen hou
den, op het nieuws van de overgave in
Beilen. Het beleidscentrum stelde hen
onmiddellijk telefonisch op de hoogte
van de ontwikkeling in de hoop, dat dit
moraliserend zou werken, maar zonder
succes Ook tijdens het verdere telefoni
sche contact stelden de terroristen zich
„koel en zakelijk" op, zoals politie
woordvoerder E. Jagerman het uitdruk
te.
Uitzicht op een oplossing in de trant van Beilen
is er dan ook nog niet. Premier Den Uyl liet
gisteravond weten geen aanwijzingen te hebben
dat de Zuidmolukse leider Manusama (zaterdag
middag kort in het bezette consulaat aanwezig)
zijn succesvolle bemiddeling in Amsterdam zal
voortzetten. Ds. Metiari weigerde gisteren opnieuw
te komen bemiddelen.
Overigens laat de regering er geen twijfel over
bestaan dat in Amsterdam dezelfde gedragslijn zal
worden gevolgd als in Beilen, en dat er dezelfrip
doelstelling geldt: het vrijkomen in goede gezond
heid van de gegijzelden en het aanhouden en
strafrechtelijk vervolgen van de bezetters.
Gisteren kort na de ontknoping in Beilen werden
in het Indonesische consulaat schoten gehoord.
Zeven schoten om half drie, en dertig minuten
later nog twee. Het beleidscentrum wilde er niets
over zeggen. Een politiefunctionaris bij het bele
gerde gebouw echter gaf het wel degelijk toe. Hij
hield het erop dat de terroristen hun wapens
hadden getest Volgens hem had de uiterst gevoeli
ge geluidsapparatuur die op het consulaat gericht
staat, ook de afgelopen dagen al schoten geregi
streerd. Dat er slachtoffers gevallen zijn, acht de
politie uiterst onwaarschijnlijk. Mocht dat zo zijn,
dan zouden de terroristen het ongetwijfeld hebben
i hoe zeer het hun ernst
Overigens is men via de afluisterapparatuur tot
de stellige mening gekomen, dat binnen het ge
bouw een goede verstandhouding bestaat tussen
de zeven terroristen en de vijfentwintig gegijzel
den. Het is zelfs zo, dat in de nacht van vrijdag
.op zaterdag een verbroederingsfeest heeft plaats
gehad, waarbij de aanwezige drankvoorraad in het
consulaat is opgegaan, aldus een politieman bij
het consulaat
Het afgelopen weekeinde zijn er regelmatig op j
verzoek van de terroristen maaltijden bij de in- i
gang van het consulaat bezorgd.
BEKNOPTE
INFORMATIE
Leerzame
inleidingen
uitstekend
verzorgd
"Vak vol Verrassingen" noemt
Magnus Magnusson de archeo
logie. Zijn boek verscheen in de
reeks geschriften, die in samen
werking met de bekende Lon-
dense uitgeverij The Bodley
Head in het Nederlands ver
schenen bij Leopold te 's-Gra-
venhage. Deze geschriften beo
gen goede informatie te ver
schaffen speciaal voor jongere
mensen.
Vak vol Verrassingen" geeft
die informatie over de archeo
logie. Het laat de geschiedenis
er van zien, wat mensen als
Belzoni, Schliemann, Lord El
gin, Champollion en latere on-
derzoekers aan het licht brach
ten. Magnusson laat ook zien
dat er soms met bedrog werd
en wordt gewerkt en hoe de
amateuronderzoeker nog altijd
nuttig werk kan doen, al werd
de archeologie ondertussen vol
wassen. Zijn boek werd als alle
andere uit de reeks instructief
geïllustreerd en van kaarten
voorzien. Diezelfde helderheid
in tekst en illustratie kan men
weer opmerken in "De Bijbel
komt te voorschijn" va Ronald
Harker, die speciaal het werk
met de spade op bijbelse plaat
sen zien laat: Ur, Babyion, Nini-
ve, Jericho, Jeruzalem, Mas-
saads, de grotten bij Engedi en
een klooster bij de Dode Zee.
Een voorbeeld van helderheid
in knappe be knopping en illus
tratie is ook De Chinese Revo
lutie van Lois Mitchison. De
schrijfster weet in een honder
tal bladzijden een idee te geven
van de Chinese 'traditie en hoe
die in de revolutie voor een
gedeelte nog altijd door werkt
Zij vertelt over "de lange
mars" der communisten, de
mislukking van "de grote
sprong" en de "culturele revo
lutie" en slaagt er in, bepaald
niet kritiekloos, de nog altijd
raadselachtige toestanden in
China, duidelijker te onder
scheiden.
Vak Vol Verrassingen, De bij-
bel komt te voorschijn, De Chi
nese Revolutie, Uitgeverij Leo-
pold Den Haag
Het machtige
werelddeel
Als het om tv-documentaires
gaat staan de Engelsen hun
mannetje. Nederlandse kijkers
hebben dit o.a. kunnen constate
ren in de indrukwekkende tv-se-
rie „De wereld in oorlog", waar
van bij Elsevier de boek-uitgave
is verschenen. Niet minder suc
cesvol is de Engelse tv-serie
„Het machtige werelddeel" ge
weest, gepresenteerd door Peter
Ustinov. Uit het tekstboek is
opnieuw een interessant en in
drukwekkend boek samenge
steld, waarvan Elsevier thans de
Nederlandse vertaling op de
markt brengt Geen gortdroge
opsomming van feiten, maar
een zeer leesbaar stuk actuele
Europese geschiedenis, dat een
tijdvak van drie kwart eeuw
omvat, waarin het eens zo
machtige, autoritaire en zelfvol
dane Europa, dat met name
rond de eeuwwisseling de touw
tjes in de wereld stevig in han
den had, een ware gedaantever
wisseling onderging: 75 jaar 20e
eens zo allesoverheersende we-
reldeel uiteen viel in naties on
der de naties. Twee afschuwelij
ke wereldbranden hebben dit
proces helaas begeleid. Het
machtsverlies, het wegvallen
van veel heilige huisjes om de
daarmee gepaard gaande tech
nologische ontwikkelingen zijn
wel de opmerkelijkste feiten in
het Europa van deze eeuw. Zij
vormen het kader van zijn jong
ste geschiedenis, die in „Het
machtige werelddeeel" op voor
de geïnteresseerde leek verant
woorde wijze gestalte krijgt
Het machtige werelddeel. Au
teur: John Terraine. Uitg.: Else
vier, Amsterdam. Prijs: 29,50.
Planten
Een vrij beknopte maar duide
lijke gids over cactussen en vet-
planten leveren F. Noltee en A.
de Graaf. Na een inleiding over
het voorkomen, de natuurlijke
leefomstandigheden en de cul
tuur thuis (grondsamenstelling,
water, het vermeerderen, ge
reedschappen en potten) wor
den de voornaamste soorten be
sproken. Voor degenen die er
verder op in willen gaan, is er
een lijstje met aanbevolen boe
ken. Het is jammer dat de lage
re prijs mogelijk moest worden
door op de juist zo nodige illus
traties te bezuinigen.
In kort bestek vinden we veel
aanwijzingen over planten ver
meerderen in het boekje van
Peter en Adrienne Oldale (be
werking Julia Voskuil), waar
mee een fascinerende hobby
wordt aangegeven. Veel mate
riaal en kosten zijn er niet voor
nodig, wel veel zorg en aan
dacht en enige handigheid. Een
bouwschema voor een platte
bak en een aantal zaaischema's
completeren dit handige boekje.
Een voortreffelijke gids over de
groenblijvende tuin, zoals velen
van Ilse Jaehner (bewerking B.
Galjaard). Een korte inleiding
over de soorten, eisen die aan
de grond gesteld dienen te wor
den, toepassingen gelukkig
ook in de kleine tuin het abc
van wat er beschikbaar is, zowel
naar soort als naar gebruik.
Voorzien van duidelijke plant-
schema's, is het boekje een wel
kome verschijning op de van
veel te dure tuinboeken over
stroomde markt
Cactussen en vetplanten; F.
Noltee en A. de Graaf; Uitg.
Kosmos, Amsterdam 8,90).
Planten vermeerderen; P. en A.
Oldale; Uitg. Kosmos, Amster
dam 16,90).
De groenblijvende tuin; Ilse
Jaehner; Uitg. Kosmos, Amster
dam 17,90).
Nieuwe
literatuurtheo
rie
Ook T. A. van Dijk wijst er in
zijn boek Taal Tekst Teken op
dat de literatuurwetenschap nog
"in de kinderschoenen staat".
Hij geeft een overzicht van de
"pogingen" tot een nieuwe lite
ratuurtheorie bij Harris,
Chomsky en vele anderen.
Hij informeert over de transfor-
mationeel-generatieve gramma
tica, over de tekstgenerering,
over de dieptestructuur en de
oppervlaktestructuur van een
gegeven tekst. Hij past deze in
formatie toe op het gedicht Orp-
huis van Lucebert. Hij heeft
daarvoor veel vreemde termen
nodig, griekse en engelse. Het
resultaat van zijn analyse valt
niettemin nogal schraal uit Een
term kan zeer nuttig zijn, maar
de door hem gebruikte termen
lijken meer gemakkelijke ver
wijzing dan gewenste eenvoudi
ge verklaring. R. Bakker heeft
al eens op het gevaar gewezen
dat in deze structurele benade
ring mens en tekst gereduceerd
wordt in die zin "dat hij in de
structuren verdwijnt".
T. van Dijk Taal Tekst Teken
Polak Van Gennep Amster
dam
Bouw een stad
Na zijn veelbekroonde werk De
Kathedraal heeft de in Enge
land geboren Amerikaan David
Macaulay zich opnieuw op het
oude Europa gericht om een
aantal architectonische hoofd
vormen te verduidelijken. Wat
hem in de bouw van een Ro
meinse stad ongetwijfeld heeft
aangetrokken is de „technische
logica" waarmee de Romeinen
een dergelijk karwei aanpakten,
planden en voltooiden. De denk
beeldige stad Verboriia groeit op
de loodrechte kruising van twee
wegen, en wordt volgebouwd
met huizen, winkels, werkplaat
sen, tempels en een amfitheater.
Het aantal inwoners is strikt
begrensd om de gemeenschaps
voorzieningen als riolering, wa
terleiding (hoge aquaducten ter
bescherming van het water te
gen roof en vergiftiging) en we
gen niet te overbelasten. Met
opengewerkte tekeningen laat
Macaulay zien hoe huizen en
huisjes (verschillen waren er
toen ook al) ontstonden en. be
woond werden, hoe een brug en
een aquaduct functioneerden,
hoe een markt, een badhuis en
een theater werden gebruikt
Zijn pennevruchten, zowel tekst
als tekeningen, munten uit door
een simpele helderheid die je
soms doet afvragen of alles wel
zo eenvoudig was. Maar inzicht
in de materie levert dit fraaie
boek zeker, ook voor kinderen.
Volgend jaar verschijnt zijn
boek over Piramiden.
De Stad, het verhaal van de
Romeinse stedebouw; David
Macaulay: Uitg. Ploegsma. Am-
Duitse kranten over
Beilen:
Succes door
taktiek van
lange adem"
BONN De Westduitse dag
bladen van vandaag zijn het er
zonder uitzondering over eens,
dat het geduld van de Neder
landse regering de enige moge
lijkheid was om het gijzelings
drama van Beilen tot een goede
oplossing te brengen.
Desondanks waarschuwt de
„Westfalische Rundschau" er
voor van een „gelukkig" einde
te spreken. Dit blad uit het
Westfaalse Munster herinnert,
ondanks de vreugde over het
onbloedige einde aan de drie
doden, die alleen al de overval
van Beilen vergde: „Drie men
sen werden er vermoord. Een
van hen werd letterlijk voor de
ogen van een onmachtig toe
schouwende wereld g'éexecu-
teerd. Dit maakt het onmogelijk
de afloop van het eerste deel
van het Nederlandse gijzelings
drama „gelukkig" te noemen,
aldus het blad. De „Westfalische
Nachrichten" schrijft: „De Ne
derlandse instanties overwon
nen snel de radeloosheid, die
altijd meteen ontstaat, wanneer
fanatieke idealisten toeslaan. Zij
kozen met succes de uitputtende
taktiek van de lange adem".
DEN HAAG De Indonesische
ambassade hééft gisteren ver
klaard veel waardering te heb
ben voor het beleid, dat de
Nederlandse regering de laatste
dagen bij de gijzelingsacties
heeft gevoerd. De ambassade
gaf deze verklaring uit na de
geweldloze afloop van de trein
kaping in Wijster.
Internationale en nationale vraagbaak Toos Faber:
„Ik heb nauwelijks iets gelezen over de treinkaping.
(Van een onzer verslaggevers)
BEILEN „Op vakantie? uitgesloten, hoe graag ik ook zou
willen. Er ligt een papierwinkel op ons te wachten van
heb-ik-jou-daar. Daaruit moeten we nu het rapport voor de
Tweede Kamer opstellen."
Toos Faber (46), samen met justitie-voorlichter Wim van
Leeuwen in Beilen vraagbaak voor de internationale en
nationale pers. zal moeten wachten tot de Kerstdagen voordat
ze de zaak van de treinkaping helemaal naar de achtergrond
kan schuiven. Al is dan nu het hoofdstuk „persvoorlichting"
voor haar afgesloten.
Zij heeft haar taak, daar is
iedereen het over eens, voor
treffelijk vervuld. Met enor
me toewijding, vol begrip
voor wat journalisten graag
willen weten en met een
waar engelengeduld. „Er zijn
wel eens momenten geweest
dat mijn animo begon te ta-
gedraaid, afloste. Bij de eva
luatie van dat gebeuren is
toen ook beslist, dat wij
voortaan bij soortgelijke ca
lamiteiten samen de voor
lichting zouden verzorgen."
„Wat me emotioneel het
meest getroffen heeft, was
het zien van de trein. Ik had
nen," bekent ze. „Dat je wat *1 vijf dagen over de trein
energielozer werd en de ver- gesproken met een vlotheid
moeidheid je parten ging en kennis van zaken, alsof ik 5
spelen. Maar je sloopt jezelf hem 24 uur per dag in de
natuurlijk zonder dat je het
merkt of wil merken. Dan
dacht ik: Jasses moet ik weer
naar die perstent Niet om de
mensen daar, maar omdat je
weer twintig keer kon gaan
vertellen, dat er geen nieuws
was. Maar zulke momenten
zijn spaarzaam geweest
Over het geheel genomen
heb ik mijn taak met plezier
vervuld. Een belangrijke fac
tor daarbij was natuurlijk
dat ik twintig jaar verslag
geefster ben geweest en dat
de hele sfeer me dus ver
trouwd was."
„Je houdt jezelf dan voor:
wat zou ik zelf graag willen
weten in deze situatie, en dan
lukt het je gemakkelijker om
tot een goede presentatie van
het nieuws te komen. Wat me
zo aantrekt in de voorlich
ting? Ik reageer erg primair,
geen kamergeleerde, maar
dol op aktie, op doen. En als
je dan 18 tot 20 uur per dag
permanent wordt uitgedaagd
- want dat word je - dan wil
je de handschoen graag op
nemen."
Wat dat bij Toos Faber bete
kent, ondervond bijvoor
beeld een Amerikaanse jour
nalist die haar acht dagen
lang wel tien keer per dag
met dezelfde vraag achter
volgde: „Hoe is de terrorist
in de trein gewond geraakt"
Al beloofde ik hem het ant
woord zo gauw als ik dat kon
te geven, als eerste te vertel
len, hij bleef aanhouden, Nu
na afloop, heb ik het hem
kunnen zeggen: die Zuidmo-
lukker is over zijn eigen wa
pen gestruikeld. Maar het
nieuws kon niet eerder wor
den vrijgegeven omdat er
twee lezingen van het ge
beurde waren en we eerst
zekerheid wilden hebben.
gaten hield. In werkelijk
heid was ik nog nooit in de
buurt van dat ding geweest
Na vijf dagen ben ik toen 's
avonds samen met de over
ste Bergs ma naar de post
„Anton" geweest de boerde
rij die het dichtst bij de
gekaapte trein lag. Op een
gegeven moment doemde de
trein voor me op, hel ver
licht Er heerste een doodse
stilte, terwijl ik toch wist
dat er 500 man omheen la
gen. Het flitste door me
heen: daar zijn we dan als
maar mee bezig. Met dat
spookachtige, lugubere ding
dat daar staat Doodeng, ik
kreeg het op dat moment
echt te pakken."
Om te onderzoeken in hoe
verre de functionarissen in
het beleidscentrum door de
voortdurende spanning „aan
getast" waren, werden ze
drie dagen geleden aan een
medisch en psychologisch
onderzoek onderworpen.
„Geen overbodige luxe, maar
gelukkig rolden we allemaal
positief door dat onderzoek
heen. Ik heb overigens nog
nauwelijks iets gelezen van
alles wat er over de treinka
ping gepubliceerd is. Uit een
soort zelfbehoud. Het zou te
belastend geweest zijn. Ver
onderstel dat je ontdekt dat
iets in de voorlichting niet
goed zou functioneren. Dan
zou je onzeker kunnen wor
den, en wanneer je niet meer
in je zelf gelooft, ga dan
maar naar huis. Ik dacht, dat
zowel Wim als ik alles naar
beste weten gedaan hebben.
Natuurlijk zullen we wel
eens een foutje hebben ge
maakt, maar dat is, zeg maar
rustig, onvermijdelijk bij
zo'n gebeuren."
Toos Faber is, niet in de
laatste plaats door haar tele-
Er was namelijk ook door visieoptredens, erg in de be-
iemand beweerd, dat een an
dere kaper op zijn kameraad
geschoten had.
Dubbele bodem
„Wanneer ik iets niet wil zeg
gen, gebeurt dat ook niet
Dat slaan ze niet uit me. Ik
corrigeer ook alles wat mij
in vragen niet bevalt. Een
voorbeeldje: men wilde de
kendheid gekomen en dat be
nauwt haar een beetje. „Van
morgen nog maakte ik een
wandelingetje door Beilen en
wie ik ook tegenkwam, iede
reen groette me bij naam. Ik
hoop dat ik daar snel weer
vanaf ben, want dat hoeft
voor mij echt niet"
„Hoe het bericht over de
overgavevan de kapers in
het beleidscentrum ontvan-
identiteit van de kapers niet gen werd? Onder doodse stil- 5
vrijgeven. Toch had een ver
slaggever het over ene Elisa
Jantje, die in het Consulaat
in Amsterdam zou zitten. Ik
heb toen, voordat ik de vraag
beantwoordde, duidelijk ge
zegd dat die naam door hem
en niet door mij genoemd
was. Och, op dat soort vra
gen met een dubbele bodem
ben je natuurlijk terdege ge
spitst Ook op andere trucjes.
Zo was er een Duitser, die
aan Wim van Leeuwen ge
vraagd had, hoe het derde
slachtoffer uitgekozen was.
Iets dat we toen niet wisten
en waarover we nu overigens
ook nog geen zekerheid heb
ben. Maar die journalist be
stond het om Van Leeuwen
te confronteren met de me
dedeling dat ik gezegd zou
hebben dat het door „iene,
miene mutte" besloten was.
„Bestaat niet," had Wim af
gewimpeld. „Bovendien is
dat de terminologie van Toos
helemaal niet"
Kijk, en dat is nu het prettige
als je op dezelfde lijn zit, als
je zo reusachtig fijn samen
kunt werken,. Dat bleek al
tijdens de gijzelingsaffaire in
Scheveningen, waar ik Wim,
die een hele nacht had door-
te. Dat klinkt wat vreemd,
maar het was een drie kwar- E
tier durende procedure en er E
kon van alles misgaan. Pas E
toen om 1 uur het bericht E
kwam dat alle gijzelaars uit E
de trein waren, vlogen we E
elkaar bij wijze van spreken E
om de hals. Een vreugde, die E
overigens danig getemperd E
werd door de gedachte aan E
de drie slachtoffers van de E
kaping. 23 mensen zouden S
weer gezond en wel bij hun E
gezin hun familie komen. 3 E
gezinnen zouden niemand E
thuis krijgen, nooit meer. Bo E
vendien duurde de gijzeling E
in Amsterdam nog voort en
ook daarom was er geen al
te grote juichstemming." E
Tot de vreemde reacties die S
Toos Faber de afgelopen da- E
gen kreeg, behoorde ook het S
bericht van de organisatie S
Womens Lib in Amerika. De- E
ze bond de Amerikaanse re- §j
ports ter op het hart om niet E
meer te spreken over „spo- S
kes women", ze moest het
voortaan hebben over „spo- E
kes person".
Toos Faber: „Ik werd nog E
net geen man, maar een
vrouw mocht ik toch beslist
niet zijn. Wat een non«pnci
huiwiHiiwHwmwmimiwimwiwi'iHimwis
