UGELOOFTNl
(ETEN
1001 SINTERKLAZEN...
Uiteindelijke resultaat bij assemblee
Wereldraad nog altijd onvoorspelbaar
De Witte Pri jzenhal speelt met u mee! De grootste sortering in speelgoed
huishoudelijkeart.enz. beestenmarkt6leidenitegenoverudobios.
v CM is:
voordeliger!
CM is:
voordeliger!
Veel feestgangers99 wachten
in Suriname op nieuw paspoort
telefoontjes
071-122244
6
LEIDSE COURANT
DINSDAG 2 DECEMBER 1975
UITLATEN
GARAGE VAN BERGE HENEGOUWEN
UITLAATSPECIAUSTEN
Kwaliteitsuitlaten zeer voordelig, gemonteerd reeds
vanaf 70.- incl. BTW.
Bovendien verrichten wij snel. vakkundig en stukken
voordeliger uw autoreparaties en onderhoudsbeur
ten.
1 Gestreepte boothals pullover
in mooie overlopende kleuren.
O.a. bordeaux,
groen en bruin.
2. Lange gestreepte pullover
met ruime kraag en mouw.
100% Acryl. In o.a. grijs,
aubergine,
raf en bruin. W/t
BOVAGGARAGE
VAN BERGE HENEGOUWEN
HOGEWOERD 169 LEIDEN - TEL. 122447
3. Sportieve col pullover in
brede streep. In zwart/wit,
marine/wit, rood/wit «f
en rat/wit.
Alle 3 modellen in de maten
S. M.Len XL
Het is weer tijd
voor een warme,
i behaaglijke
nachtpon van
I superzaehte
I brushed nylon,
1 subtiel
1 gegarneerd
fl met fijn kant
en lint. Zachte
pasteltinten.
42-52
Leiden: Haarlemmerstraat 163a.
Leidsenhage: Jasmijnhof 8.
dinsdag - woensdag en donderdag
koopavond.
Alkmaar. Amersfoort. Amsterdam. Apeldoorn, Arnhem Breda. Doehnchem Dordrecht Eindhoven. Groningen. Den Haag. Haarlem. Helmond. Leeuwarden. Leiden. Maastricht. Rotterdam. Tilburg. Venlo. Zwolle
Winkelcentra Amslerdam-Boven t IJ. Emdhoven-Woensel. Haarlem-Schalkwek. Hilversum-Hiiverlshot. Leidsenhage. Rollerdam-Zuidplem. Utrechi-Hoog Calharijne
Versterldng band met lokale kerken groot probleem
waarvan ook weer wordt betwijfeld of deze rich
tinggevend zal worden.
(Van onze specialle correspondent in Nairobi, Kees
Waagmeester)
NAIROBI De assemblee van de Wereldraad
van Kerken, die er als dit wordt geschreven
ongeveer een derde van de vergadertijd heeft
opzitten, begint langzamerhand wat karakter ^e
krijgen. Maar wat er uiteindelijk uit zal komen
is nog onvoorspelbaar. Was de vorige assemblee
van 1968 in het Zweedse Uppsala de assemblee
van de maatschappelijke en politieke actie als
consequentie van het evangelie, déze assemblee
zou wel eens die van de stabilisatie en consolida
tie kunnen worden.
Verscheidene gebeurtenissen wijzen er op, dat de
voorhoede de pas een beetje moet inhouden om
de brede achterhoede van vijfhonderd miljoen
christenenen in de hele wereld de tijd te geven
mee te komen. Dr. Philip Potter, de Caraibische
secretaris-generaal van de wereldraad, zei in zijn
rede tot de assemblee dat een van de grootste
problemen waar de wereldraad zich voor geplaatst
ziet, het behouden en versterken is van de band
tussen de raad en lokale kerken.
Maken de nationale kerken wel voldoende gebruik
van de grootse ervaring die het is met christenen
uit alle delen van de wereld samen over het
evangelie te denken?
Wie zoals ik meedoet in een van de zestig tot
tachtig werkgroepen waarin de assemblee voor
een paar dagdelen wordt opgedeeld en waarin een
soort doorsnee zit van wat de assemblee bezoekt,
kan meemaken hoe een man uit Lesotho een
bijbelgedeelte uitlegt, of iemand uit India, Finland
of van Haiti. Dan zie je hoe cultureel bepaald de
bril is waarmee je de bijbel leest. Vooral voor
mensen uit de derde wereld is er geen verschil
tussen het redden van de ziel en het redden van
het lichaam voor wie het evangelie aanvaardt.
Potter zei, dat de wereldraad de afgelopen zeven
jaar heeft geprobeerd in te gaan op wat de wereld
schokt en bezighoudt: oorlogen, bewapeningswed
loop, uitverkoop van de bronnen der aarde, het
ten, vooral de evangelicalen), je hebt christenen
die geloven dat dit vooral via de sacramenten
gebeurt (rooms-katholieken en oosters-orthodoxen)
en je hebt christenen die denken dat mensen tot
Jezus worden gebracht door sociale actie (de
mensen van de social gospel, het sociale evangelie).
Orthodoxen
Die ruwe. maar niet geheel onjuisteonderscheiding
zie je steeds in het werk van de assemblee terug
Zoals bekend zijn de orthodoxen in tegenstelling
tot de rooms-katholieken wel lid van de wereld
raad. Pijnlijk is het nog steeds, dat als orthodoxen
hun liturgie vieren, hun oecumenische broeders en
zusters niet volledig mogen deelnemen.
De orthodoxen zijn dan ook steeds een struikel
blok op weg naar een organisatorische eenheid
van de kerken. Waar ze misschien wél voor gaan
voelen en deze voorzichtige formulering wordt
veroorzaakt door het feit dat een orthodox zich
in die richting heeft uitgesproken is een conci
liaire eenheid. Daarin aanvaarden de kerken el
kaar meer als echte kerken dan bij een raad zoals
de wereldraad nu is.
Maar dit wordt niet het belangrijkste punt van
de assemblee. Ook waarschijnlijk niet de kwestie
van het seksisme (de discriminatie van de vrouw),
waaraan een gehele dag is gewijd. De indruk is
dat de wereldraad daar nu mee komt als een soort
verplicht nummer in het jaar van de vrouw, dat
we al bijna vergeten zijn eer het om is. Toch
hebben veel oecumenische leidslieden de zaak van
het seksisme al jaren ter tafel gebracht, maar de
kerken pikten het niet of onvoldoende op. Dezelfde
leidslieden krijgen nu misschien op hun brood, dat
ze er niet genoeg aan hebben gedaan, gezien de
geringe rechten van de vrouw in vele kerken, maar
dat is nu eenmaal het lot van de voorhoede.
De Amerikaanse theoloog Robert Macafee Brown
heeft voorts een rede gehouden op de assemblee
die de aandacht nogal heeft getrokken, maar
falen van de ontwikkeling in de arme wereld,
racisme, schending van mensenrechten.
Het bezig zijn met die vraagstukken leidt de
wereldraad niet af van zijn eigenlijke roeping,
zoals wél wordt gesuggereerd. Dit zijn geen ab
stracte zaken, zei Potter, het zijn vormen van
menselijke zonde en daarpver gaat het in de bijbel
en in de gemeenschap van kerken die handelen
uit de macht der liefde.
Uitersten bijeen
De voorzitter van het centrale comité en het
uitvoerend comité van de wereldraad, de Indièr
M. M. Thomas, die aftredend is, wist in een
indrukwekkende maar moeilijke toespraak, aller
lei uitersten in de christelijke wereld op een
waarlijk acceptabele wijze tot elkaar te brengen.
Twee van die uitersten zijn bijvoorbeeld tot uiting
gekomen in een zendingsconferentie in Bangkok,
waar werd gesteld dat in de strijd van de volkeren
om vrede en vrijheid iets te zien is van Gods
bevrijdende werk, en in een conferentie in Lausan
ne. waar „Evangelicalen" bijeen waren, mensen
die de neiging hebben op te roepen tot bekering
van het individu en verdervan de veronderstelling
uitgaan, dat het met de wereld dan vanzelf goed-
komt.
De Boliviaanse protestantse bisschop Anas die
zich „evangelisch-oecumenisch" noemt, heeft in
een rede uiteengezet wat voor hem evangelisatie
is. Dit kwam dicht bij wat de evangelicanen voor
ogen staat. De Boliviaan was uitgenodigd door de
wereldraad, hoewel zijn verhaal geheel voor zijn
eigen rekening kwam. Toch is dit ook een bewijs,
dat de leiding van de wereldraad haar uiterste best
doet de verschillende soorten christendom, als je
dat al zo zou mog£n noemen, bij elkaar te houden.
Want die verschillende soorten zijn er wel. Bis
schop Arias zei het zo: je hebt de christennen die
vooral geloven dat mensen door het lezen van de
bijbel tot het christendom komen (veel protestan
/Lief en charmant
in een polyester/
katoenen BH
nachthemd met Qm
fragiel bloemmotief
in aparte kleurtjes
op bleu, rose of
abrikooskleurig
fond. 44-54
De aanhef van zijn redebaarde wel opzien. Hij zei:
„Ik ben een blanke man in een wereld die door
blanken wordt beheerst op een onrechtvaardige
manier en ik spreek in een zwart land voor een
vergadering die-overwegend niet-blank is. Ik ben
een man in een wereld die door mannen wordt
beheerst op een manier die voor veel vrouwen,
zoal niet de meeste, frustrerend heeft gewerkt.
TOT een rijke klasse in een wereld
waarin de mensen in meerderheid arm zijn en
diedoor een kleine meerderheid wordt beheerst.
En ik ben tenslotte een burgervan Amerika, van
welks politieke, economische en militaire overheer
sing kleine en grote staten zich met alle middelen
proberen te bevrijden Ik houd van mijn land,
maar tegelijk schaam ik me voor de dingen die
het in vele van uw landen heeft gedaan".
Toen dezelfde Mcafee Brown zich in 1968 tijdens
de assemblee van de wereldraad in Uppsala dis-
tancieerde van de Vietnamoorlog, kreeg hij de
monstratieve bijval van een Rus, die nog eens
beklemtoonde dat Amerika inderdaad helemaal
fout was. Nu, in Nairobi beaamde een Rus de
schuldbekentenis van Brown door te zeggen, dat
dit voor alle aanwezigen geldt, inclusief voor zijn
eigen land. Een stukje vooruitgang.
Er was even een tendens, vooral bij mensen uit
het rijke noorden, om elkaar op te roepen tot het
doen van dergelijke schuldbelijdenissen. Maar in
de wandelgangen hoort men van bijvoorbeeld
Afrikanen, dat ze daar helemaal niet zo op gesteld
zijn. We hebben allemaal boter op ons hoofd. En,
zoals een Engelse tjaptist zei: „Op een schuldbelij
denis volgt als het goed is bekering. Ook van hele
naties.
PARAMARIBO (ANP) Honderden Surinamers
hebben de afgelopen week in de Nederlandse
ambassade aan het Oranjeplein te Paramaribo
een Nederlands paspoort aangevraagd en ten dele
ook gekregen. Op de tweede verdieping van het
ambassade-gebouw staan elke dag steeds tiental
len mensen met volgnummertjes in hun hand te
wachten voor de loketten van de consulaire afde
ling, die is belast met de uitgifte van identiteits
papieren.
Het'ambassade-personeel probeert alle aanvragen
zo snel mogelijk te behandelen, maar stuit keer
op keer op onvoorziene problemen. „Wij hebben
hier dagelijks tientallen gevallen, waarvoor de
tussen Nederland en Suriname overeengekomen
nationaliteitenregeling geen oplossing heeft", zegt
mr. E. Bender, hoofd van de consulaire afdeling.
„In die gevallen waarbij de regeling geen soelaas
biedt, bepalen wij zelf wie wel en wie niet in
aanmerking komt voor een Nederlands paspoort.
De zeer moeilijke gevallen sturen we door naar
Den Haag. Dan moeten ze het daar maar uitzoe
ken", aldus mr. Bender, die het aantal moeilijke
gevallen schat op twintig procent van de aanvra
gers.
De helft van de aanvragen voor een Nederlands
paspoort is afkomstig van de „feestgangers", zegt
de heer Bender. Onder feestgangers verstaat hij
de in Nederland wonende Surinamers, die rond
25 november tijdelijk naar hun moederland terug
keerden ter bijwoning van de onafhankelijkheids
festiviteiten.
Velen van hen hebben sinds die tijd geen geldig
paspoort meer omdat volgens de nationaliteitenre
geling alle vóór 25 november in Suriname uitgege
ven of verlengde Nederlandse paspoorten automa
tisch vervallen zijn. De „feestgangers" kunnen wel
terug naar Nederland, als zij op de ambassade
kunnen aantonen, dat zij reeds voor de onafhanke
lijkheid van Suriname in Nederland woonden. In
dat geval krijgen zij in Paramaribo een voorlopig
bewijs van Nederlanderschap. Daarmee kunnen
zij in Nederland uiterlijk vóór 31 december in hun
woonplaats een nieuw Nederlands paspoort afha
len op het bureau volkshuisvesting.
De „feestgangers" maken dus het grootste deel uit
van de paspoortaanvragers, maar de belangrijkste
categorie is de groep, die op grond van de gezins
hereniging bepalingen in de nationaliteitenregeling
bij de ambassade aankloppen. Mr. Bender schat
hun aantal op dertig procent.
„In veel van deze gevallen is het gezinshoofd al
in Nederland", legt hij uit. Op grond van de
nationaliteitenregeling kan de rest van het gezin
zich bij hem voegen, maar hier doen zich vaak
juridisch-technische problemen voor. Neem bij
voorbeeld het geval van de Hindoestaanse familie,
die ik gisteren op korte termijn wilde helpen, aldus
mr. Bender. „De vader is enkele dagen vóór de
onafhankelijkheid naar Nederland vertrokken. Nu
komen zijn wettige vrouw en zes kinderen bij ons
om paspoorten vragen. Ze vertrekken volgende
week, dus is er weinig tijd. Voor de kinderen is
er geen probleem. Zij krijgen automatisch de
nationaliteit van hun vader, maar de moeder was
op het moment van de onafhankelijkheid in Suri
name en is daarom Surinaamse. Wij kunnen haar
niet aan een Nederlands paspoort helpen. Zij moet
een Surinaams paspoort gaan halen bij de Suri
naamse overheid", aldus mr. Bender.
„De moeder kan pas in Nederland de Nederlandse
nationaliteit aanvragen. Op dat moment ontstaat
er een probleem. Omdat de kinderen minderjarig
zijn, moeten zij worden bijgeschreven in het pas
poort van hun moeder. Het Surinaamse paspoort
van deze vrouw leent zich er niet voor, omdat de
kinderen Nederlanders zijn. De oplossing is, deze
kinderen een eigen Nederlands paspoort te geven.
Daar kunnen we snel voor zorgen, als het moet,
maar voor het uitgeven van een paspoort aan
minderjarigen zijn de handtekeningen nodig van
beide ouders, dus ook van de vader, die ergens
in Nederland vertoeft. Waarschijnljk in een of
ander opvangcentrum", zucht mr. Bender. „Zie
dan maar eens snel de handtekening van de vadr
hier te krijgen. „Het gezin wil immers volgende
week al naar Nederland vertrekken".
Het hoofd van de consulaire afdeling zit ook
dagelijks met vijf medewerkers gebogen over het
probleem concubinaat. De nationaliteitenregeling
heeft immers ook rekening gehouden met de
omstandigheid, dat het huwelijk in Suriname niet
alleen-zaligmakend is. Veel echtparen wonen al
jaren samen zondr getrouwd te zijn. Deze echtpa
ren hebben als ieder ander duo kinderen. Volgens
de heer Bender is het vooral de groep van samen
wonende en niet getrouwde echtparen, die hem
hoofdbrekens bezorgen. „Hoe kan ik weten, of een
vrouw inderdaad jaren heeft samengewoond met
een man, die allang in Nederland zit?" vraagt hij.
Bender zegt dat in de meeste gevallen een verkla
ring wordt gevraagd van de man, waarin deze zegt
inderdaad met de bewuste vrouw te hebben sa
mengeleefd. Als er kinderen zijn moet de echtge
noot deze schriftelijk erkennen, aldus mr. Bender,
die waarschuwt: „Natuurlijk kan een man slechts
een vrouw laten overkomen". Hij heeft gevallen
meegemaakt, zegt hij, waarbij meer vrouwen clai
men te hebben samengewoond met een en dezelfde
man.
C&iiutiKA\fovicle£i^i.
TELEFOONTJE
BEL
071-122244
