Oud slijterijtje
als nieuw terug
Grote
grul
Stompwijkse tuinders
willen hun „Lijdensweg"
voor geen goud verkopen
Eén boekje voor
Noordwijk niet voldoende
Plattelandsvrouwen
1 op timmercursus
CORSOWINNAARS
DONDERDAG 13 NOVEMBER 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
ar (links! en H. J. Romiin op hun
De Stompwijkse tuinders G. van der
eigen „Lijdensweg".
Ook al zouden ze er een smak geld
voor krijgen, zijn de tuinders aan het
Stompwijkse Oosteinde niet van plan
de smalle, 250 meter lange en doodlo
pende weg langs hun bedrijven, af te
staan ten gunste van de ruilverkave
ling van de Rijnstreek-zuid. Hun weg,
die ze zelf al spottend de naam „Lij
densweg" hebben gegeven, vormt een
laatste schakel in de ontsluiting van
het buitengebied van de Westeindepol-
der.
Zou de weg door de provincie worden aange
kocht dan zou er een directe fietsverbinding
door de polder ontstaan naar Zoeterwoude-
dorp. Nu is de situatie nog zo dat de „Lijdens
weg" dood lloopt Door de aanleg van een
eenvoudige brugverbinding zou het Oosteinde
aansluiting kunnen krijgen op de Zoeterwoudse
Westeinderweg.
En dat is nu juist wat de tuinders vrezen. Dat
de weg dan ook gebruikt gaat worden door
bromfietsers wat niet alleen een gevaar inhoudt
voor de daar spelende tuinderskinderen maar
ook het verlies van een stuk privacy tot gevolg
zal hebben. Henk Romijn, een van de tuinders,
vertelde mij: „We hebben nu al veel last van
dagjesmensen die in auto's en liefst met de hele
familie ons laantje bezetten en ons dan na een
dagje vissen of zonnen met de rommel laten
zitten. Als we dit verkopen zijn we helemaal
in de aap gelogeerd."
De tuinders, die dezer dagen hun bezwaar
schriften naar de betreffende instanties hebben
opgestuurd, vinden het ook een vreemde zaak
dat er opeens zoveel belangstelling is voor de
„Lijdensweg." Tuinder Koeling zegt: „Toen wij
hier zo'n vijftien jaar geleden kwamen, kon je
dit nauwelijks een weg noemen. We hebben de
gemeente toen talloze keren gevraagd of ze er
iets aan wilde doen. Daar hadden ze geen trek
in. Haar goed recht, want per slot van rekening
is dit privé-terrein. Maar nu wij op eigen kosten
de weg verbeterd hebben en ook voor goede
verlichting hebben gezorgd, is er opeens wél
belangstelling.
Daar komt nog eens bij dat men van de
ruilverkavelingscommissie nooit met ons is ko
men praten. Dat er plannen waren om langs
onze bedrijven een fietspad aan te leggen,
hebben we van anderen moeten horen. Ze
bekijken het maar voor de rest Mijn mede
werking krijgen ze in ieder geval niet."
De „Lijdensweg" komt ook ter sprake in het
gemeentelijke bestemmingsplan buitengebied
Stompwijk. Maar het Delftse bureau OD 205,
dat in opdracht van de gemeente een schets-
plan heeft ontworpen voor dit gebied, heeft nog
niet bepaald wat de meest gewenste bestem
ming is voor de weg. Wel wordt ook gedacht
in de richting van een fietspad.
Er wordt dus van diverse kanten aan de „Lij
densweg" getrokken. Maar misschien hoeft het
niet zo ver te komen dat via een onteigening
sprocedure de tuinders op de lange duur tpch
dor de knieën moeten. Er is nu een alternatief.
Stompwijker Welp heeft de plannenmakers van
het bureau OD 205 voorgesteld eens na te gaan
of het mogelijk is de Oude Hofweg, die loopt
vanaf de witte boerderij tegenover het tran
sportbedrijf Overdevest, dwars door de West-
einderpolder in de richting van de Zoeterwoud
se molen „Selden van Passé", weer in gebruik
te nemen. Van die oude smalle weg, die aan
het einde van de vorige eeuw werd opgeheven
en tot dan als verbindingsweg tussen Stomp
wijk en Zoeterwoude gold, is nu niets meer te
zien. Want er voor in de plaats kwam weiland.
Het idee is goed ontvangen. Men voelt er in
principe wel iets voor om dit voormalige pol
derpad in ere te herstellen. Maar er moet ónder
meer nog worden nagegaan of dit financieel
wel haalbaar is en of de her-ingebruikname van
de Oude Hofweg technisch wel is te realiseren.
Zo op het eerste gezicht zou de Oude Hofweg
vooral voor de fietsers een stuk aantrekkelijker
zijn dan een rit over de door tuinbouwbedrij
ven ingesloten „Lijdensweg". Vlak bij de Oude
Hofweg namelijk is in het bestemmingsplan
buitengebied Stompwijk een vogelgebied ge
pland.
Het schijnt niet op te kunnen met dat oude Noord
wijk. Er is in ruim een halve eeuw wel het een
en ander verdwenen en bijgekomen en rond 1900
werd de verzameling huisjes, villa's en pensions
thans uitgegroeid tot Noordwijk aan Zee nog
een „gehucht" genoemd, dat „meer schoon van
aanzien" kreeg door de het landschap opvullende
bollenbedden. Noordwijk was in elk geval boeiend
genoeg om er eens een boekje over open te doen.
Via de Europese Bibliotheek te Zaltbommel ver
schenen „Noordwijk in oude ansichten" en „Kent
u ze nog.de Noordwijkers", beelden van dorp en
inwoners zoals we ze nu niet meer kennen. Me
vrouw M. A. M. van der Voort-Ruygrok had een
intensief maar erg leuk werk met het bijeenbrengen
van de foto's en gegevens en ze deed er vele
honderden een bijzonder groot plezier mee, want
het oude Noordwijk in woord en beeld ging grif
van de hand.
in dit attractieve prentenboek
je wel weer herkennen. En
natuurlijk gaat de grootste be
langstelling ook ditmaal uit
naar al die Jantjes, Betsy's,
Jansen en Doortjes die bij
tientallen tegelijk het boekje
uitpuilen, want vroeger liep de
bevolking massaal te hoop als
Er bleven nog genoeg oude
ansichten en wetenswaardig
heden liggen om er een derde
boekje mee te vullen. Dat is
thans uitgekomen, eveneens
bij de Europese Bibliotheek,
onder de titel „Noordwijk in
oude ansichten deel 2". Op
nieuw ontrolt zich daarin het
Noordwijk van weleer: strand-
foto's die in de verste verte
nog niet doen denken aan de
lichaamscultuur van vandaag,
hoekjes waar bekende families
woonden, een haringschip op
het zand, het oude stoomtram-
metje en vooral die groepsfo
to's: klassen, bollenpelsters, de
familie Verloop met vader
Verloop als een patriarch in
het midden, de gymclub Lenig
En Flink, (toen al) bejaarde
Noordwijkse huisvrouwen en
steeds weer is het advies van
de auteur: kijkt u eens naar
de mooie Noordwijkse kos
tuums, en: let u eens op de
kleding van de kinderen - stijf
gestreken jurkjes en schortjes
en lange wollen kousen. En
dan praten we nog niet eens
van de „badpakken" die in
1900 de baadsters meer het
aanzien van drenkelingen ga
ven
Noordwijk en Noordwijkers -
vooral de echte en niet meer
zo piepjonge - zullen zich ook
een fotograaf met veel omhaal
een plaatje voor een ansicht
kwam schieten. Ook dót is dan
een plezierige omstandigheid
voor de Europese Bibliotheek
en M. A. M. van der Voort-
Ruygrok, die we nog wel eens
een deel 3 zien samenstellen.
Is dit geen pracht van een foto?
Drie Noordwijkse jonge vrouwen
maken een zondagse strandwan
deling. Kijk eens naar de mooie
Noordwijkse kostuums. De da
mes zijn, van links naar rechts:
Johanna van Duin-Plug. Dirkje
Hazenoot-Plug en Jansje van
Duin. De opname dateert van
rond 1900.
De eerste Noordwijkse autogara
ge werd gebouwd in 1909 voor
Jan van Kan. Vooraan, met de
autoband, zien we Jan van Kan
met zijn vrouw. Tweede van links
in de auto is Marie van Kan.
Vooraan, leunend tegen het wiel
van de auto, Cees de Bes en
achter hem Jan van Kan jr. Deze
foto is gemaakt tijdens de mobili
satie van 1914-1918.
De familie Warmerdam brengt een toost uit op de nieuwe slijterij
Ruim zes weken geleden stond aan de Koppoellaan
18 in Rijpwetering nog het ruim honderd jaar oude
huisje met slijterij van Cees Warmerdam, waarin
vroeger Jacobus Meyer zijn fietsenzaakje had. Op
15 september van dit jaar werd het pandje gesloopt.
In record tempo is op dezelfde plaats iets nieuws
gebouwd. Nu staat er alweer een zo goed als nieuw
woonhuis. De aangebouwde slijterij is zelfs al klaar.
Die werd gistermiddag officieel geopend. Dat werd gedaan door
de 79-jarige moeder van Cees Warmerdam.
De Ripse slijter stapte gisteren glunderend door zijn nieuwe
zaak. Hij vertelde mij over zijn vader die in 1923 in Rijpwetering
met de slijterij was begonnen. Dat deed 'ie in de kelder van
de oude pastorie in de pastoor V.d. Plaatstraat „Dat was een
romantische tijd", zegt Warmerdam, „maar er moest wel erg
hard voor gewerkt worden. Gelukkig hebben we het nu allemaal
een stuk beter".
Het slijten zit de familie Warmerdam overigen wel in het bloed.
Naast opa Ko en vader Cees is ook Co, de zoon van Cees,
in de slijterij gegaan. Die heeft een filiaal in Oude Wetering.
Deze cursisterT bleken al na een avondje zagen over een aardig timmermansoog
te beschikken.
Ruim twintig vrouwen
uit Alkemade hebben
deze week vol frisse
moed de spits afgebeten
van een geheel nieuwe
cursus voor de platte
landsvrouwen; timme
ren. Maanden geleden,
toen de leden gepolst
werden voor deze tim
mercursus kwamen er
direct al zoveel enthou
siaste reacties binnen
dat van start kon wor
den gegaan met een vol
le klas.
Op vijf dinsdagavonden zullen
de huisvrouwen onder leiding
van teken- en handvaardig
heidsleraar Visser, die ook les
geeft aan de bedrijfstechni-
sche school ITO in Leiden,
aan het zagen en timmeren
gaan. Over het doel van de
cusus vertelde mij mevr. Tie-
mes Eikmans, secretaresse
van de plattelandsvrouwen af
deling Alkemade: „Nu de
vrouw vanwege het minder
aantal kinderen ook wat beter
in haar vrije tijd is komen te
zitten krijgt ze nu ook de kans
om zelf wat in huis te gaan
knutselen. Al gaat het natuur
lijk wel om de wat kleinere
timmerklusjes. Na vijf cursus
avonden hoef je niet te ver
wachten dat ze een kast in
elkaar timmeren of het dak
repareren".
Het gaat meer om het kunnen
aanbrengen van bijvoorbeeld
gordijnroeden, het plaatsen
van afwerkingslatjes, het ma
ken van een letterbox of een
klompenmat, hoe je moet
schaven of schilderijen opma
ken en nog wat van die klus
jes".
De eerste van de vijf cursus
avonden, die worden gegeven
in de technische school voor
de Veenstreek aan de Alkema-
delaan, is zonder problemen
verlopen, zo hoorde ik. De da
mes hebben uitleg gekregen
over werktekeningen en ze
zijn vertrouwd gemaakt met
wat werkmateriaal. Mevr. Tie-
mes-Eikmans: „Het leuke van
deze cursus is dat de man er
ook profijt van heeft. Hij hoeft
voortaan niet meer bij het
rfiinste of geringste timmer-
klusje zijn werk te onderbre
ken".
Noordwijkerhouter Karei
Duindam heeft aan de Lange-
velder slag in Noordwijk de
vangst van zijn leven gedaan.
De zeevisser haalde een grul
op het strand die niet minder
dan twintig pond bleek te we
gen, een voor dit soort kabel
jauw uitzonderlijk gewicht.
Voor Karei Duindam een re
cord—vangst want tot nu toe
ving hij er nooit een die
zwaarder woog dan veertien
pond.
Voor hem overigens geen re
den om het dier te ontleden en
op zijn schoorsteen te pronk
te zetten. Nadat de fotograaf
Duindam en de grul op de
gevoelige plaat had vereeu
wigd werd de vis klaarge
maakt om opgegeten te wor
den.
In de kantine van de bloemenveiling „Flora" in
Rijnsburg zijn gisteravond de prijzen uitgereikt van m
het bloemen corso 1975, dat natuurlijk dit jaar in
het teken stond van het 1000—jarig bestaan van
Rijnsburg. Traditiegetrouw werden de prijzen aan
de winnaars overhandigd door Flora—voorzitter
Piet van Delft
Dit jaar ging de mooiste prijs niet naar Rijnsburg maar naar
de veiling CCWS uit Honselersdijk vanwege een eerste prijs EEE
bij de praalwagens en bovendien een ere-prijs. Een eerste prijs
in de categorie praalwagens was weggelegd voor het comité
„1000 jaar Rijnsburg" en de Rabo—bank Rijnsburg.
Bij de personenauto's zonder reclame ging de eerste en ere
prijs naar Rijnsburger C. de Koning. Een eerste prijs was er
ook voor makelaarskantoor Den Haan uit Rijnsburg/Noordwijk,
in dezelfde categorie.
Garage Dijksman uit Rijnsburg en de firma C.Olsthoorn N.V.
uit Honselersdijk wonnen respectievelijk een eerste en ere—prijs
en een eerste prijsjs in de categorie pers.auto's met
reclame.
De prijswinnaars kregen vazen prachtig aardewerk
aangeboden. Rechts Floravoorzitter Piet van Delft.
llUlllillllllllllllllllllllllllllllllllll
