Politie in nood kan altijd
rekenen op Johan Zonneveld
Inventaris hotel Hoek trok veel nieuwsgierigen
JAZZ-ROCK IN DE
TWEE SPIEGHELS
rnrnmi
Programma
„OP
STAP"
STAPT OP
„Agnes"
knjgt
ecologische
tuin
zaalvoetbal
jïgüsg
DINSDAG 4 NOVEMBER 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Het is niet zo verwon
derlijk dat de politie uit
de Bollenstreek erg goe
de maatjes is met
Noordwijker Johan Zon
neveld. Want waar de
Sterke Arm faalt is deze
58-jarige ex-hotelhouder
rap ter plaatse om te
hulp te schieten. En dat
gebeurt dan steeds als
er dieren in het geding
zijn. Een paar voorbeel
den.
Een herdershond, opge
schrikt door een ontplof
fend rotje, rent in
Noordwijk aan Zee het
postkantoor binnen,
springt zonder iets te
vragen door een van de
loketten en jaagt met
zijn gegrom het perso
neel zo de stuipen op het
lijf dat hij even later alle
ruimte voor zich alleen
heeft
De politie komt met drie man
sterk om de „overvaller" in te
rekenen. Maar het dier ziet er
zo gevaarlijk uit dat de bezet
ting niet kan worden opgehe
ven. Johan Zonneveld wordt
gealarmeerd. Snel is hij ter
plaatse. „Koest maar Bello",
zegt Zonneveld, „terwijl hij de
herder rustig in de kraag
grijpt en vervolgens het post
kantoor uit dirigeert. De poli
tie haalt opgelucht adem.
Een andere keer. Een paar
bouviers zijn losgebroken en
happen in rap tempo een aan
tal schapen dood. Politie-agen-
ten arriveren ter plekke, maar
krijgen geen schijn van kans
tegen de veel wendbaarder
viervoeters. Eén agent wordt
in de hand gebeten. Het is de
hoogste tijd om de hulp van
Johan Zonneveld in te roepen.
En daar komt ie. Zonneveld,
zelf in het bezit van twee goed
getrainde Duitse herders fluit
op de vingers en roept de dol
gedraaide bouviers toe: „Te
rug komme jongens". De bou
viers begrijpen de hint. Als
makke lammetjes komen ze
aangelopen. En zo zijn er meer
voorbeelden.
„Ik weet niet hoe het ko
zegt Zonneveld, „maar ik
overwicht op dieren. Dat k
waarschijnlijk omdat ik r
bang ben voor ze en ook
dat ik ze door en door
Vroeger ging ik uit nieuwsgie
righeid nog wel eens naar zo'n
avond waarop een zogenaam
de deskundige een lezing over
dieren hield. Dan zat ik mij op
mijn stoel te verbijten, omdat
die man zoveel onzin stond te
vertellen. En een andere keer
weer viel ik van verveling bij
na in slaap, omdat ik alles wat
daar werd verteld al lang wist
Noordwijker Johan Zonneveld
is vanaf zijn kinderjaren ge
boeid geweest door het dier en
hij heeft er ook altijd veel om
zich heen gehad. In de tijd
bijvoorbeeld dat hij samen
met zijn vrouw een hotel run
de aan de boulevard had hij,
om de toeristen aangenaam te
Johan Zonneveld „Van dieren hoeft niemand mij meer iets te vertellen".
verpozen, achter zijn hotel een
enorme volière gebouwd met
de prachtigste vogelsoorten.
Dat was toen een bezienswaar
digheid in Noordwijk.
Nadat hij het horecaleven de
rug had toegedraaid kreeg hij
pas goed de kans zijn liefde
voor het dier bot te vieren.
Aan de Hogeweg in Noordwijk
schiep hij rond zijn alleen
staand huisje een waar dieren-
paradijsje, met talloze tropi
sche gevleugelde diersoorten,
die de beschikking kregen
over een prachtig vogelhuis en
een mooie vijver waarin het
erg ruim en prettig vertoeven
is.
De mini dierentuin Van Johan
Zonneveld is een bezienswaar
digheid. In het weekeinde is
het dikwijls zo druk aan de
overkant van de vijver dat hij
op die dagen meestal het voe
deren van zijn „kroost" ach
terwege laat omdat er dan
toch al door belangstellenden
volop eten naar de dieren
wordt gegooid.
In de buurt ziet men deze jo
viale Noordwijker dikwijls als
een soort wonderdokter voor
dieren, omdat bekend is dat
Zonneveld de medische bege
leiding van zijn dieren meest
tijds in eigen handen heeft.
Het gebeurt nu vaak dat men
sen met zieke dieren eerst bij
hem aankomen voordat ze
naar de dierenarts stappen. De
ene keer komt men met een
kanariepiet met te lange tenen,
de andere keer is het weer een
parkiet met een te forse sna
vel. Zonneveld zegt dan bijna
nooit nee. „Of het moet ie
mand zijn met veel poen", zegt
hij, „die stuur ik door naar de
dierenarts".
Johan Zonneveld loopt nu met -
plannen rond om zijn prive-
dierentuin verder uit te brei
den. Voor dieren offert hij el
ke seconde van zijn vrije tijd
op. „Maar denk niet dat ik een
zielepiet ben die al zijn beest
jes troetelnaampjes heeft ge
geven en met zijn dieren op
schoot zit. Je moet ook nuch
ter blijven. Welk dier het ook
is, als ik zie dat er iets mee
aan de hand is en niet meer
op te knappen dan draai ik het
net zo gemakkelijk de nek
Honderden nieuwsgierigen zijn in de afgelopen dagen het
Noordwijkse hotel-restaurant Hoek aan de Koningin Wilhelmina
Boulevard binnengestapt om een kijkje te nemen in de omvang
rijke inventaris van dit in vroeger dagen florerende horecabe
drijf, die de komende dagen in het openbaar zal worden geveild.
Naast de Hoek-inventaris zal ook bij opbod worden verkocht
een deel van de roerende goederen van het deftige Amsterdamse
hotel Atlantique en de inboedel van het Utrechtse gebouw voor
Kunst en Wetenschappen. Alles bij elkaar een inventaris om
eens lekker een paar uur in te grasduinen, al was het alleen
maar om je even weg te laten zakken in peperdure zitbanken,
oog in oog te staan met schilderijen vein bekende meesters of
je te vergapen aan exclusief slaapkamermeubilair.
was gisteren kijkdag in hotel Hoek. De kamers stonden vol met meubilair
En het ging dit keer allemaal
ongestoord. Want hotel Hoek
hield geen deur meer op slot.
Wie zin had mocht het eens zo
statige restaurant, dat nu
plaats moet gaan maken voor
een nieuw appartementen-ho
tel, tot in de kleinste hoekjes
bekijken om te zien of er tus
sen de inventaris nog wat voor
zijn gading bijstond.
Ik zag veel oude Noordwijkers
door de met dure tapijten be
klede gangen stappen, zo maar
uit nieuwsgierigheid en omdat
het buiten toch te slecht weer
was om met leeftijdgenoten
aan de zeereep een babbel te
maken. Ik zag ook hoteliers
die kritisch de inventaris van
hun collega onder de loupe
namen, op zoek naar iets
bruikbaars. En dan natuurlijk
de talloze handelaren en opko
pers, erg tuk op de aanwezige
stukken antiek en nijver note
rend om voor de komende ver
koopdagen de strategie te kun
nen bepalen. Want een ding is
wel zeker: Openbare verkopin
gen zoals die vandaag, morgen
en overmorgen wordt gehou
den is eigenlijk geen plaats
voor de man met de beschei
den beurs. Die zal maar spora
disch het vingertje omhoog
durven steken, en dan alleen
nog als het om de kruimels
gaat
Nee, de strijd om de in vele
gevallen exclusieve inventaris
zal gestreden worden door
handelaars en opkopers die
niet op een duizendje meer of
minder hoeven kijken. En de
inboedel is er dan ook naar.
Speciaal voor de openbare
verkoping was het gebouw
nog één keer aangekleed ge
worden. In de kortgeleden nog
verlaten slaapkamers stond nu
weer het meubilair opgesteld,
de bar was weer bemand, de
flonkerende kroonluchters
hingen er weer alsof ze nooit
waren weggeweest en ook in
de keuken stond alle bestek en
de machines weer gereed
klaar om welk gezelschap dan
ook vorstelijk te kunnen be
dienen.
Maar wie iets verder keek dan
zijn neus lang was kon duide
lijk zien dat hotel Hoek een
dergelijke aankleding eigenlijk
niet meer waard was. Op veel
plekken drong het vocht al
door de muren, bladderde de
verf van het plafond, zagen de
vloeren er onverzorgd uit Een
gebouw dat schreeuwt om de
slopershamer.
Maar terug naar de veiling.
Daar zal het druk genoeg wor-
den. De wijnliefhebber bij
voorbeeld hebben op de kijk
dagen hun ogen uitgekeken in
een aantal kamers waarin een
groot deel van de vroeger in
de kelder opgeslagen wijnen
stonden uitgestald. Veel fles
sen nog dik onder het stof en
zonder etiket maar door de
echte wijnkenners al snel ont
maskerd als „een superieuze
Bordeaux" of „een excellente
Bourgogne". Al viel het som
mige ook wel weer tegen dat
het wijnjaar in de meeste ge
vallen niet verder terug ging
dan eind zestig. „De besten
zullen ze er alvast wel uitge
haald hebben", hoorde ik di
verse keren zeggen.
De in hotel Hoek te veilen
wijnen zullen niet met grote
partijen tegelijk worden ver
kocht. Heel wat veilingnum
mers vermelden slechts de
verkoop van een 1-liter fles of
zelfs een halve liter.
En dan de overige inventaris
stukken. Eigenlijk teveel om
op te noemen. Slaapkamer
ameublementen, wandtapijten,
glasserviezen, prachtige hang
klokken, leren fauteuils, keu
kenattributen, schilderijen,
c.v. installaties, terraszitjes,
parasols.
Er hoeft niet aan getwij
feld te worden of de in
ventaris van hotel-res
taurant Hoek zal grif
van de hand gaan.
IJ Indrukwekkende
„Dichter kom
van je boek"
LEIDEN „Dichter kom van
je boek" luidde de titel van het
Poèzie Hardop-programma, dat
gisteravond in het LAK-theater
zijn première beleefde. Onmid
dellijk bij de opening werd dui
delijk wat daarmee bedoeld
werd. We blijven vanavond niet
te lang stilstaan bij zwaarwichti
ge uitspraken als „dichters lie
gen de waarheid" of „naar ge
dichten luisteren is achteruit
luisteren en vooruit zien", we
zullen met behulp van gedichten
iets overbrengen. Met dat soort
uitspraken op humoristisch iro
niserende wijze gebracht begon
een erg aansprekend program
ma opgebouwd uit dicht frag
menten over liefde en dood.
Dichters van hun boek gehaald
en bij de mensen gebracht.
Het geheel was doortrokken van
een weemoed. Een weemoed
van de vergankelijkheid, van
„het is voorbij", van herfst en
vallende bladeren. Vooral de
melodie van tot liedjes gemaak
te gedichten, die goed gedo-
geerd voorgedragen teksten af
wisselde, droeg sterk bij tot de
ze sfeer. Dat sommige gedichten
Van Ostayen) daardoor iets te
sterk in het gevoelsmatige ge
trokken werden, was niet erg;
het programma had nu eenheid.
Goed afgewisseld werden de
diep ernstige momenten met ge
dichten van wat opgewektere
toon. Bijvoorbeeld het magistra
le fragment uit „De deur" van
Bert Schierbeek, dat gevolgd
werd door een vrolijk „Ik heb
je liever" van Hans Andreus.
Ook in de gedichten van van
Ostayen, waarmee men eindig
de, zat zo'n wending (opmerke
lijk dat het grappige in „Berceu
se presque nègre" over de chim-
panchee, die ziek is van de hoe
veelheid water in de zee, in de
voordracht uitstekend werkte).
Daarnaast was er nog de harde
dood van concentratiekamp en
vuurpeloton.
Het geheel was uiterst sober
gebracht Geen overbodige be
wegingen en geen overbodige
requisiten. Slechts zes krukjes,
een piano en twee microfoons.
Zodoende kon alle aandacht op
de teksten gericht blijven. En
die werden zo geconcentreerd
gebracht, dat er spanning ont
stond. Zodat de toeschouwers
konstant geboeis geboeid hoog
stens vergen twee maal vijftig
minuten poëzie beluisteren en
beleven te veel van de concen
tratie van de luisteraars zelf.
Het was echt wel een indruk
wekkende avond. Ik hoop dat
de aanwezige scholieren daar
van tenslotte ook iets geproefd
hebben. Want het overbrengen
van wat gedichten nu eigenlijk
te zeggen hebben, lijken me de
belangrijkste doelstelling van
dit Poëzie Hardop initiatief.
Paul van der Plank
Het is u wellicht opgevallen E==
dat ik sinds kort voor deze E=
rubriek een andere naam heb. EEE
„Herman op stap" is komen te
vervallen. Dat was een naam EE
voor de vakantiemaanden.
Maar de vrije dagen en het
mooie weer zijn nu voorbij.
Vandaar. Nu heet de rubriek
„Bekijk het maar". Is op de
zelfde leest geschoeid. Voor
deze rubriek blijf ik op stap
gaan. Dus bekijkt u het
Van een onzer verslaggevers
Leiden Binnen een week is
de „ecologische tuin" van het
Agnes-scholengemeenschap aan
de Eijmerspoelstraat gereed.
De plannen om deze tuin aan te
leggen dateren al van drie jaar
geleden. Leraar De Vries (aard
rijkskunde) die met leraar Van
Ruiten (biologie) de leiding
heeft, zegt over de tuin: „Mijn
collega en ik hebben indertijd
eens wat gelezen over ecologi
sche tuinen. We zagen een der
gelijke tuin bij het Agnes ook
wel zitten. Wij zijn met leerlin
gen, bestuur en schoolleiding
om de tafel gaan zitten en heb
ben toen besloten de plannen uit
te voeren." Het duurde nog tot
september 1974 alvorens inde-
raad met de werkzaamheden
werd begonnen. Door de slechte
winter van het afgelopen jaar
kon niet veel gedaan worden in
Agnes-leraren De Vries (links) en Van Ruiten in de ecologische tuin in aanleg
de tuin. Na de vakantie is een
kuil voor een vijver gegraven en
zijn wat heuvels opgeworpen.
Om deze werkzaamheden moge
lijk te maken hebben zo'n 150
leerlingen eerst een kleine 4000
tegels uit de grond moeten ha
len. Dit voorjaar hebben leraren
het initiatief genomen om grote
en dure bomen te schenken. Het
leerlingenparlement heeft klei
nere struiken geschonken. Ge
durende de vrijdagmiddagen,
vanaf de vakantie, is een vaste
groep van leerlingen bezig om
de laatste hand te leggen aan de
werkzaamheden. Als er bomen
en struiken geplant moeten wor
den is de groep van leerlingen
meestal erg groot, omdat deze
werkzaamheden erg geliefd zijn.
Maar zo gauw er bijvoorbeeld
gegraven moet worden dan
moeten de werkzaamheden door
Theo van Schaik, Jacqueline
Swertz, Tinkeke van den Berg,
Karin Huijbregts, Jan Peeters,
Ellen Bellaart en Jos Tebarts
worden verricht.
In de tuin zijn voornamelijk
struiken en bomen van Neder
landse bodem geplant. Het is
o.m. de bedoeling dat door mid
del van deze tuin de zelfwerk
zaamheid van de leerlingen
wordt bevorderd. Onder meer
door het volgen van het groei
proces in de biologieles. Het is
de bedoeling dat binnenkort ook
kruiden in de tuin gezaaid wor
den. Deze zullen waarschijnlijk
geschonken worden door de ge
meente Leiden. Verder zijn leer
lingen en leraren van plan
straks ook de ouders schenkin
gen te laten doen. Van de ont
wikkelingen in de tuin is door
leerlingen een logboek bijgehou
den. De ecologische tuin, of
heemtuin zoals de docenten het
lièver noemen vormt een mno
camouflage van hc'
gebouw van de
meenschap
Van onze sportredactie
LEIDEN Vanavond een abso
lute zaalvoetbaltopper in de
Groenoordhal. LDWS, kam
pioen van Leiden, ontmoet om
negen uur het team van Zwaan
vogels dat, ondanks het verlies
van vorige week tegen SwiftA
Winkeltje, nog altijd tot de grote
favorieten voor de Leidse titel
1976 behoort.
HOOFDKLASSE: Zwaanvogel-
s—LDWS (21 uur). EERSTE KLAS-
SER: Oegstgeest—Roodenburg (20
uur). RES. I: Zwaanvogels 2—Leiden
2 (20 uur); Swift 't Winkeltje 2-VDON
2 (21 uur). 2A: Leiden—VKP (21 uur);
VNA—Van Zeist Stars (20 uur). RES
L. 2 (20 uur);
RES. 2B: Van
(21 uur), uur).
(22 uur). 3C:
[21 uur); LA-
ir). RES. 3A:
celtje 3 (22
>ys 2 (20 uur).
-Gazelle 4 (21
(22 uur).
4 (22
RES. 3F: VDC 3 (19 uur);
Roodenburg 2- uur). JUN.
AI: LFC—SD( JUN. A2:
VTL—Digros S
LEIDEN Er zullen in
ons land weinig jazzmu
sici zijn die zoveel van
de wereld hebben gezien
als pianist Jasper van 't
Hoff en slagwerker Pier
re Courbois. Beiden zijn
regelmatige gasten in
jazzclubs in Parijs, Mun-
chen, Berlijn, Kopenha
gen, Rome, Brussel en
Antwerpen. Het mag
dan ook „een wonder"
heten dat dit tweetal
morgenavond in de
Leidse Jazzsociëteit De
Twee Spieghels op
treedt
Jasper van 't Hoff
maakte de grote klapper
een tweetal jaren gele
den. Toen namelijk
werd hij door de be
roemde Amerikaanse
avant-garde saxofonist
Archie Shepp gevraagd
mee te spelen tijdens
een Europees toernee. In
Nederland deed Jasper
toen iedereen versteld
staan door het feit, dat
hij in Amsterdams Para-
diso volstrekt de gelijke
was van bijv. slagwer
ker Mil hammed Ali en
R Garrett.
Pierre Courbois: mor
genavond in De Twee
Spieghels
dact is. Na zijn toernee
met Archie Shepp
maakte hij vooral in
West-Duitsland en Fran
krijk furore met zijn
groep PORK PIE met
onder meer ex-Mingus
saxofonist Charlie Ma
riano, de Belgische top-
gitarist Philippe Cather
ine en de Italiaans-Fran
se drummer Aldo Roma
no.
Pierre Courbois, naam
gever van de letterlijk
international- jazzrock-
form. Association
van huis uit
^dejsmid^^en^an^e^
meest opvallende ken
merken van de musicus
Courbois is, dat hij zelf
zijn instrumentarium
bouwt. Zijn trommels
voorziet hij van allerlei
vervormingspedalen en
elementen, zodat het
soms een volledig sym
fonieorkest lijkt. Een
prachtig voorbeeld hier
van is zijn soloplaat My-
ria' Poda.
Het is niet de eerste
maal dat Jasper en Pier
re samen op één podium
zitten. Jasper is enige
tijd pianist geweest van
Association P.C. Hij
maakte echter niet de
toernees naar India, Pa
kistan, Indonesië en Ja
pan van de groep mee.
Regelmatig treedt het
tweetal op met de „Ko-
jak van de Engelse
jazz", saxofonist Lol
Coxhill.
Het Spieghels in De
Twee Spiegehels begint
morgenavond om 21.00
uur. Pierre Courbois
komt al zijn vervor-
mings- en effektmachi-
nes, Jasper van 't Hoff
brengt ook zijn orgel en
diverse synthesizers
mee.
Grof vuil
SaSS
