Zeldzame prestatie van Hartwig Steenken
„Passie
is mijn
zwakheid"
Olympisch „plan"
van ruiterploeg
Toernooi
zege
OUD-WERELDKAMPIOEN
BRIDGE
BOB SUVENBURG:
OEN HAAG Be
Nederlands-Oosten
rijkse combinatie
Slavenburg/man/-
Hardt heeft giste
ren in Den Haag
het vierde Phiiip
Morris bridgetoer-
nooi om de Euro
pese beker gewon
nen. Zij behaalden
11619 punten uit
een maximum van
18460 punien.
Tweede werden de
Hagenaars Meeste
r/De Vrind (11474
punten) en derde
Bisht/Van Oppen
(Ned.) met 11321
punten.
Bob Slavenburg, op misverstan
den.
„Het is gewoon een dure hobby.
Alleen in Engeland, Frankrijk
en Amerika kun je er behoorlijk
mee verdienen. Voor de rest
kost het je alleen maar veel
geld. In cüt toernooi hier bij
voorbeeld heb ik met mijn part
ner Peter Mannhardt zevenhon
derd gulden verdiend door vier
de te worden. Maar ik heb wél
mijn eigen vliegreis hierheen
moeten betalen".
Passie
Passie noemt Bob Slavenburg
zijn grote zwakheid. „Ik moet
een grote controle op mezelf
uitoefenen. Met alles. Ik drink
bijvoorbeeld geen slok meer
sinds het examen van mijn
rechtenstudie. In die tijd dronk
ik ontzettend veel, maar op een
bepaald ogenblik heb ik alle
aanwezige flessen door het
raam gegooid en sindsdien geen
sterke drank meer aangeraakt".
Zijn grote kracht vindt Bob
Slavenburg zijn gezondheid en
zijn kalmte als het nodig is.
„Voor bridge heb je bovendien
veel fantasie nodig", meent Bob
Slavenburg. .Kortom, bridge is
de spieeel van het leven".
„Wat je in ieder geval in je
verhaal moet zetten", besluit
Bob Slavenburg, „is, dat iede
reen die ooit een keer in Marok
ko komt maar contact met me
moet opnemen. Want ik zal ie
dereen graag ontvangen".
FRANK WERKMAN
FOTO'S: SIMON E. SMIT
AMSTERDAM Breeduit lachend nam Hartwig
Steenken zaterdagavond tijdens Jumping Amsterdam
de felicitaties in ontvangst. De 34-jarige wereldkam
pioen uit Hannover had alle reden zeer tevreden te
zijn. De landbouwer, die twee jaar geleden maanden
lang was uitgeschakeld wegens een beenbreuk, was
als enige deelnemer erin geslaagd met zijn schimmel
Erie in de vierde barrage van het puissance spring
concours de 2.20 meter hoge muur te overmeesteren.
Een prestatie, die in de RAI nog
niet vaak te bewonderen is ge
weest. Steenken, die vrijdag
avond ook al met Erie had ge
wonnen, liet zijn paard ruiter
lijk delen in de hulde. Na elke
felicitatie gaf hij de schimmel
een vriendschappelijk klopje.
Ook Fritz Ligges, zijn 37-jarige
landgenoot, kwam Steenken nog
even de hand schudden. De oud-
militaryruiter uit Dortmund had
met ere verloren. De muur
bleek voor Genius een te groot
obstakel.
De puissance was een van de
hoogtepunten tijdens het druk
bezochte weekeinde. Een uitver
kochte Europahal (7000 toe
schouwers, van wie velen na
afloop tot de ontdekking kwa
men dat de Amsterdamse politie
hun verkeerd geparkeerde voer
tuig had afgevoerd) zag veertien
combinaties overgaan naar de
eerste barrage. Hierbij waren
maar liefst zes Nederlandse rui
ters, Ebben, Heins, Bergmans,
Horn, Eras en Meier. In de eer
ste barrage vielen zes combina
ties af. Heins maakte met Ro-
mantico S een fout op de muur
(toen nog 1.90 meter hoog) en
Meier staakte met Fresca de
strijd na een val. Jumbo Design
(Ebben) en Winnetou (Hom)
toonden teveel respect voor de
muur. De strijd, met nog vijf
combinaties, kwam in een be
slissende fase. Bergmans, die
voor stal van Opstal in Moerge
stel rijdt, had pech dat Rich
mond Hill de muur met de ach
terhand raakte. Voor de tempe
ramentvolle Iwan F (Eras) was
de opgave te zwaar. De gecon
centreerd rijdende Steenken
bleef met Erie, niet zonder wat
geluk wel foutloos, maar de En
gelsman Malcolm Pyrah gooide
tot hilariteit van het publiek met
Severn Valley vrijwel de gehele
muur om.
Ligges, die in de tweede barrage
fortuinlijk was geweest, ging nu
met Genius probleemloos over
de hindemissen. Steenken en
Ligges hadden toen volgens de
reglementen recht de eerste
prijs van 3000 gulden te delen.
Maar na overleg met de jury
kondigde de als altijd oubollige
grapjes lancerende speaker Giel
Kunst pathetisch aan: „Men
gaat door". Onder ademloze stil
te liet Steenken met Erie de van
boven afgeronde muur opnieuw
heel, een kunststukje waartoe
Ligges met Genius niet in staat
bleek.
Kreten
De organisatoren hadden in het
zaterdagmiddagprogramma een
nieuw onderdeel ten doop ge
houden; een afvalspringcon-
cours. In de tweede fase van dit
nummer verschenen telkens
twee ruiters tegelijk in de ring,
die hetzelfde (gespiegeld opge
stelde) parkoers moesten afleg
gen. Het publiek mocht daarbij
naar hartelust aanmoedigings-
kreten slaken.
Bob Slavenburg houdt van bridge en zwemmen. Voor de fotograaf combineerde hij beide hobbies.
sproken lange nachtrust en een
wat nare ervaring na een ander
interview is Bob Slavenburg (58)
innemend en onderhoudend. „Ik
zwem elke dag", vertelt hij.
„Dat is nodig om je conditie op
peil te houden.".
Onplezierig
Bob Slavenburg is weer eens in
Nederland, de natie de hij zes
jaar geleden de rug toekeerde,
na onplezierige ervaringen met
de vaderlandse schatkist. Ver
meende belastingontduiking
voor een bedrag van een half
miljoen leidde tot allerlei ver
velende gebeurtenisse, die Ne
derlands beste bridger deed be
sluiten zijn heil elders te zoe
ken.
Na zijn dure Amerikaanse auto
te hebben gekocht vertrok Bob
Slavenburg met drieduizend
van een vriend geleende guldens
in zuidelijke richting. „Ik ben
toen in Marokko terecht geko
men", vertelt Slavenburg, die er
geen enkele moeite mee heeft
over die periode te praten.
„Mijn geld was op en daarom
ben ik maar daar gebleven".
Omdat ook telgen uit een voor
aanstaand bankiersgeslacht
moeten leven zocht Bob Slaven
burg in Casablanca, zijn huidige
woonplaats, een baan die hij
vond in de vorm van het verte
genwoordigersschap van Pepsi
Cola. Inmiddels oefent de oud
wereldkampioen (1966 met Hans
Kreijns) een functie uit in een
kleine scheepvaartonderneming
en heeft hij zich een positie
veroverd in de beste kringen
van het door koning Hassan be
stuurde Noordafrikaanse land.
Hoe groot zijn invloed is en hoe
goed zijn relaties zijn ervoeren
vijftig landgenoten begin dit
jaar. Op weg naar een bridge-
toernooi in Casablanca waren
zij in een Spaanse havenstad
gestrand, omdat de veerdiensten
wegens storm waren gestaakt.
Contact met Bob Slavenburg
leidde ertoe dat er een Marok
kaans vliegtuig opsteeg om de
onfortuinlijke bridgers op te
pikken, waarna zij aan het een
uur uitgestelde toernooi alsnog
konden deelnemen.
Feit
Bob Slavenburg vertelt dit ver
haal zonder het minste spoor
van zelfingenomenheid. Hij sig
naleert het slechts als feit,
zoals hij zich er ook niet op wil
laten voorstaan eens een Ma
rokkaans jongetje naar Neder
land te hebben kunnen krijgen
voor een oogoperatie.
Het zijn zaken die Bob Slaven
burg, eens de meest besproken
bankierszoon (de zaak Bob S.)
als normaal ondergaat. Drie
maal per jaar komt de „meest
Marokkaanse Nederlander"
naar ons land waar hij ondanks
de nare ervaringen toch nog
steeds graag is. „Ik blijf tenslot
te Hollander", zegt hij. „Maar
definitief terugkomen zou ik al
leen doen als ik hier een goede
baan kon krijgen. Anders heb
ik hier niets te zoeken. Het leven
in Marokko bevalt me voortref
felijk. Iedereen is er gelijk, rijk
of arm. In Marokko wonen acht
tien miljoen steenrijke mensen
die helaas geen geld hebben. In
Nederland wonen twaalf mil
joen straatarme mensen, die al
lemaal een spaarbankboekje
hebben, maar er niets mee kun
nen doen.
Ik volg nog steeds elke morgen
via de radiowereldomroep wat
er in Nederland gebeurt. Ik heb
tenslotte vijftig jaar hier ge
woond, dan verlies je niet op
slag alle belangstelling".
Berooid
Bob Slavenburg die zes jaar
geleden berooid ons land ver
liet heeft zich maatschappelijk
naar de hoogste regionen opge
werkt in zijn tweede vaderland.
Hoe gezien Bob Slavenburg in
Casablanca inmiddels is gewor
den bewijst zijn volgende uitla
ting. „In de hele Amerikaanse
wijk bij mij in de buurt wordt
tegenwoordig nasi en sateh ge
geten", vertelt hij met een brede
grijns op zijn nog ongeschoren
gezicht. ,Jk heb ze allemaal om
geturnd. Ze drinken nu ook
geen groene thee meer, maar
zwarte. En koffie om elf urn
's morgens".
Nooit meer
Volgens Slavenburgs zeggen
valt er nooit een saai moment
in zijn leven. De nog steeds als
topbridger geldende Nederlan
der geniet met volle teugen van
elk uur dat hij leeft. In de
afgelopen jaren ontwikkelde hij
op velerlei gebied activiteiten,
waaronder het geven van ten-
nisles aan kennissen in Casa
blanca. Hij komt uit in de Ma
rokkaanse tefeltenniscompeti-
tie en trapt nog wel eens tegen
een voetbal. Hoewel hij zich
niet wil uitlaten over andere
„liefdes" in zijn leven plaatst
Bob Slavenburg brigde op de
vierde plaats van zijn favoriete
bezigheden. Dat spel („Eigen
lijk is het een sport, je hebt er
conditie en concentratie voor
nodig"), boeit hem nog steeds in
hoge mate. „Ik heb er in de
oorlog kennis mee gemaakt",
herinnert Bob Slavenburg zich.
Je kon toen eigenlijk niets an
ders doen. Daarvóór heb ik in
verscheidene takken aan top
sport gedaan. (Slavenburg is
oud-Nederlands kampioen
zwemmen en atletiek en blonk
uit in boksen, tennis en tafel
tennis; red.) Maar na de oorlog
is daar een beetje de klad in
gekomen. Ik bleef naast bridge
nog wel wat doen, maar niet
meer op zo'n hoog niveau. Brid
ge heeft me altijd aangetrok
ken, omdat het een intellectueel
en psychologisch spel is. Boven
dien kun je er een sterke com
petitiezin in kwijt".
Geheimzinnig
Rond de figuur van een bridger
in het algemeen en die van Bob
Slavenburg in het bijzonder
hangt voor velen een waas van
geheimzinnigheid. Ten onrech
te, vindt de oud-wereldkam
pioen. Zoals het ook niet juist
is hem als avonturier af te
schilderen.
„Voor bridge zal hetzelfde gel
den als voor andere dingen
waar iemand geen verstand van
heeft Voor mij hangt er als je
zo spreekt een waas van ge
heimzinnigheid rond kleiduiven-
schieten. Ik ben ook helemaal
geen avonturier. Mijn bestaan
gaat zo veel mogelijk langs ge
plande banen. Ik hou er eigen
lijk helemaal niet van om onver
antwoorde risico's te nemen".
Ook verhalen over fantastische
bedragen die er in bridge zijn
te verdienen berusten, volgens
AMSTERDAM Tijdens Jumping Amsterdam
hebben de elf tot de a-selectie behorende Neder
landse ruiters gisterochtend in een gesprek met
chef 'd equipe Ben Arts een plan de campagne
opgesteld ten aanzien van de training en voorbe
reiding op een eventuele deelneming aan de
Olympische Spelen van 1976 in Montreal.
Men kwam overeen de daarvoor in aanmerking komende
paarden rust te geven van 15 december (na afloop van het
CSI in Zuid-Laren) tot en met 1 februari 1976.
In februari wordt een eerste trainingsweekeinde gehouden
in het Boogerdcentrum te Oosterhout (Gld.) gevolgd door een
oefenweekeinde in het Nederlands hippisch centrum te Deur-
ne. Vervolgens wordt meegedaan aan Indoor Brabant (medio
maart). In april staan gedurende twee weekeinden kwalifica
tiewedstrijden op het springterrein van de manage in het
Amsterdamse Bos op het programma.
Voorts zullen de concoursen hippique van Verden en Keulen
als kwalificatiewedstrijden gelden. Na afloop daarvan zullen
zes ruiters worden aangewezen die in Aken mogen uitkomen
om een eventuele uitzending te verdienen. Enige tijd geleden
heeft het Nederlands Olympisch Comité Ben Arts laten weten
dat men om voor uitzending in aanmerking te komen tijdens
het CHIO van Aken bij de eerste vijf in de landenwedstrijd
moet eindigen of bij de eerste tien in de Grand Prix
(individueel).
De a-selectie -bestaat uit de volgende ruiters: Antoon Ebben,
Jan Maathuis, Johan Heins, Harry Wouters van den Ouden-
weyer, Henk Nooren, Huub Bergmans, Peter Diks, Gerd
Meier, Hans Horn, Rob Eras en Arno Neessen.
DEN HAAG - Het is
zaterdagochtend rond de
klok van negen. Decor is
het zwembad van hotel
Bel Air, waar het benau
wend warm is en de ra
men beslagen zijn. Er
zijn slechts weinig men
sen in het helder blauwe
water, de meeste gasten
prefereren op dat vroege
tijdstip het warme bed
boven het qua tempera
tuur minstens zo aange
name bassin. Eén van de
genen die de stoute
schoenen, in casu een
zwembroek, heeft aange
trokken is Bob Slaven
burg. Alsof hij niet nau
welijks zeven uur eerder
pas zijn bed zag trekt hij
energiek zijn baantjes
om af en toe aan de rand
van het bad hangend wat
uit te hijgen.
Bob Slavenburg, één van de
meest opmerkelijke verschijnin
gen in het de afgelopen dagen
in Den Haag plaats grijpende
bridgetoernooi, is in zijn ele
ment Wanneer hij soepel zijn
één meter 92 lange, ruim hon
derdtien kilo's wegende gestalte
op het droge heeft gehesen en
het water uit de haren schudt,
verschijnt een brede glimlach
op zijn doorploegde gelaat. In
dien Bob Slavenburg de enige
wereldkampioen bridge die ons
land ooit kende, niet aan de
kaarttafel zit is er slechts zelden
geen lach rond zijn lippen. Met
innemende charme babbelt hij
met een ieder de hem benadert
om zonder de minste moeite van
prietpraat over te schakelen op
serieuze discussieonderwerpen.
Gestoken in een van het hotel
geleende en enige maten te klein
zwembroekje neemt Bob Sla
venburg plaats aan een tafeltje
langs het bad. Hoewel een ui
terst vriendelijk gedaan verzoek
(„Zou u de oneindige goedheid
willen hebben...") om enige kop
pen koffie te brengen op een
wat botte weigering is gestuit
van de kant van het hotelperso
neel verliest Bob Slavenburg
geen moment zijn goede hu
meur. Ook na een niet uitge
Bob Slavenburg (rechts) en Peter Mannhardt, de Oostenrijkse partner van de
Nederlander en eveneens oud-wereldkampioen spelen een vluggertje aan de rand van
het zwembad.
De Westduitser Hendrik Snoek
was met de prachtige schimmel
Rasputin het meeste bedreven
en versloeg in de finale Malcolm
Pyrah (Engeland) met Several
Hills. Anton Ebben werd met
Orlano in de kwartfinales uitge
schakeld en plaatste zich als
vijfde ex-aequo.
Het jachtspringconcours van
gistermiddag werd een tegenval
ler. Er was geen sprake van
enige spanning. Het parkoers
leende zich daar ook niet voor.
Er waren teveel lange lijnen en
slechts tussen de negende en
tiende hindernis bestond de mo
gelijkheid met een korte wen
ding wat tijd te winnen. Slechts
vier ruiters bleven zonder fou
ten en tevens binnen de minuut.
De als eerste gestarte Engels
man Paddy McMahon liet met
Fanta 59.8 seconden afdrukken.
Hij mocht een half uur dromen
van de als ereprijs uitgeloofde
auto. Toen stelde Alwin Schoc-
kemöhle met Santa Monica de
limiet beduidend scherper: 55,9
seconden. Maar David Broome
bewees dat het nog sneller kon:
met Sportsman liet hij de klok
ken op 54,6 seconden staan. Er
moesten toen nog ongeveer
veertig combinaties verschijnen
en er leek van alles mogelijk.
Maar niemand kon aan de pres
tatie van Broome de combinatie
afhaken. Johan Hein, werd met
Windsor als elfde de beste natio
nale vertegenwoordiger.
De Engelsman Malcolm Pyrah
heeft het slotnummer van Jum
ping Amsterdam, het internatio
naal springconcours om de Gro
te Prijs van de stad Amsterdam,
gewonnen. Pyrah bleef met Se
vern Valley foutloos in een bar
rage met zes andere combina
ties en was sneller dan Broome
en Ebben, die eenzelfde presta
tie leverden.
Een bekend beeld bij een CHIO. De auto was dit keer voor David Broome, die in
de Grote Prijs van Amsterdam de snelste was.
