Drie jonge heldinnen
kregen hun beloning
in
Basisonderwijs
rekent af met het
Oud Ade
verleden
Gerard Kompeer maakt furore met
wiegje
Watertrapkampioenschap
Met
Herman
op stap
Hallo
ALLEEN DE ZOLDER STAAT NOG VOL
I OUDE HERINNERINGEN
Liesbeth
aart de i
lijn
DONDERDAG 23 OKTOBER 1975
T.EIDSE COURANT
"W
lllllllllllllllllllllllllllllllll
X 'Kr'. V
KKY
Elke morgen tussen ne-
gen en tien uur zit ik
aan de telefoon. Dan
kunt u mij vertellen wat
see u graag in deze rubriek
zou willen zien staan.
fH Bel gerust op. Mijn tele-
foonnummer is 071- n 4
122244 -Vraagt u maar Burgemeester Vis overhandigt Lia de Roo een zilveren armband. Haar broertjes
m naar toestel 19. en zus'es kiiken toe-
Het basisonderwijs in
Oud Ade rekent momen-
teel definitief af met het
verleden nu binnen de
Üj muren van de ruim hon-
derd jaar oude BAVO-
basisschool een rigóreu-
ze verbouwing de laatste
herinneringen aan de
schoolsfeer van "toen"
heeft weggenomen.
<t a
Nadat in het recente verleden
al een ander deel van de
school dankzij een ingrijpende
verbouwing „van gezicht was
veranderd", heeft de sloper nu
de beuk gezet in een tot voor
kort gaaf gebleven stukje toneel van het dorpshuis.
schoolverleden waar talloze,
inmidels bejaarde bewoners
van dit dorpje, ooit schuchter grote vakantie les in het naast
hun eerste rekensommetjes de school gelegen dorpshuis,
ES maakten. Verdwenen is ook de waar hij het toneel als leslo-
oude leraarswoning van het kaal heeft ingericht
EE vroegere schoolhoofd Pon-
sioen. Het huis, tegen de
school aangebouwd werd niet
EEE gebruikt door het huidige
schoolhoofd v.d. Poel, die nog
EE vrijgezel is en in Rijpwetering
woont
een creativiteitsgroepje willen
starten. Die hebben hier op
zolder dan een unieke ruimte
met bovendien oersterk meu
bilair vlak bij de hand".
Drie kleine, maar dap
pere heldinnen zijn gis
teren beloond voor hun
stoutmoedig optreden in
februari van dit jaar
toen zij in Noordwijker-
hout met gevaar voor ei
gen leven een bravour-
stukje uithaalden dat zo
goed als zeker het leven
redde van vier kinderen
uit het Leidse gezin De
Roo. De vier waren op
die bewuste dag, samen
met hun zusje Lia, schel
pen gaan zoeken op een
drooggevallen zandbank
aan de stille maar di
kwijls verraderlijke
Duindamer Slag. De vijf
stadskinderen waren
toen zo in hun „zoekac
tie" verdiept geraakt dat
ze te laat bemerkten dat
de opkomende vloed
hen insloot.
Terwijl het steenkoude zeewa
ter de angstige kinderen ver
der isoleerde van het veilige
strand nam 11-jarige Lia het
moedige besluit om zwem
mend hulp te gaan halen voor
haar verkleumde broertjes en
zusjes. Dat lukte. Op het bijna
verlaten strand klampte ze de
twee MAVO scholieren Katin-
ka Grimbergen (14) uit Lisse
en Joane Hulsbos (14) uit
Noordwijkerhout aan, die zon
der te aarzelen de zee indoken.
Zodoende konden nog tijdig
Gerard (14), Sandra (13), Jo-
han (11) en Barry (6) de Roo
uit zee worden gered.
Katinka Grimbergen kreeg
gisteren waarderende woor
den van de Lissese wethouder
mevr. Meulemans, die haar na
mens het Carnegie Helden
fonds een handradio overhan
digde.
Burgemeester Berends had dit
keer verstek laten gaan omdat
hij enkele maanden geleden
Katinka voor dezelfde redding
ook al had toegesproken.
Burgemeester Bosma van Noordwijkerhout overhan
digt een radiootje aan Joane Hulsbos.
Katinka Grimbergen met de handradio die ze net van
de Lissese wethouder mevr. Meulemans heeft gekregen.
Lovende woorden waren er
gisteren ook voor Joane Huls
bos, die op het gemeentehuis
in Noordwijkerhout werd ont
vangen door burgemeester
Bosma en ook al een handra
dio kreeg. De burgemeester zei
er bijzonder trots op te zijn
dat in zijn gemeente zulke
dappere meisjes als Joane wo
nen. De 14-jarige heldin bleef
zelf erg koel onder al die lofui
tingen. De volgende keer zou
ze weer te hulp schieten, zei
ze.
En ook burgemeester Vis van
Leiden kreeg een jongen hel
din op bezoek. Omringd door
haar geredde broertjes en zus
jes en haar moeder, hoorde
kleine Lia de Roo verlegen de
toespraak van de burgemees
ter aan, die nog eens die be
wuste dag in februari ter spra
ke bracht en het gezin De Roo
duidelijk maakte aan welke
ramp men was ontkomen.
Barry, zes jaar, door de burge
meester om commentaar ge
vraagd was het roerend met
de heer Vis eens. .Anders wa
ren we verzopen", zei hij in
vloeiend Leids en toen brak
het ijs een beetje.
Lia kreeg voor haar helden
daad een mooie zilveren arm
band van de burgemeester.
.....Jc
Onderwijzer Metaal in het als leslokaal ingerichte
wat jaartjes geleden aangepast
geworden. Wat dat betreft
loopt men in Oude Ade beslist
niet achter.
Er is veel veranderd in de
BAVO-basisschool. In plaats
voor de bedompte klaslokalen
met de Oudhollandse ruitjesra-
men en de eng hoge witte pla
fonds wordt nu de laatste
hand gelegd aan een paar mo
derne lesruimten met verlaag
de plafonds, waar het een stuk
prettiger lesgeven zal worden.
Van de oude leraarswoning
staan alleen nog maar de mu
ren overeind. De vrijgekomen
ruimte zal worden benUt als
lerarenkamer en voor een deel
als documentatie centrum
worden ingericht
De verbouwing, met het puin
konden in totaal twintig
vrachtwagens worden gevuld,
gaat waarschijnlijk tot decem
ber van dit jaar duren. Tot
zolang is het voor een paar
leerkrachten van de school im
proviseren geblazen. De leraar
van de gezamenlijke vierde en
vijfde klas bijvoorbeeld, de
heer Metaal, geeft al vanaf de
Het staat er vol met stoelen en
tafeltjes, bijna tot in de coulis
sen. Als er les wordt gegeven
gaat het doek van het toneel
dicht omdat in de zaal tegelij
kertijd ook dikwijls gymles
wordt gegeven. "Lesgeven op
het toneel is weer eens iets
anders", vertelde mij leraar
Metaal. "Het vergt een hoop
aanpassing van leraar en leer
lingen maar dat lukt aardig.
We slaan ons wel door deze
periode heen".
In het dorpshuis zit ook het
klasje van juffrouw Epskamp,
die ook tot december moet
wachten tot de grote verhui
zing. Als de verbouwing vol
gens de plannen verloopt kan
in december het basisonder
wijs in Oude Ade weer "nor
maal" gaan draaien.
De 99 leerlingen van BAVO-
basisschool zitten dan op ro
zen. Er zullen weinig scholen
in de omgeving zijn waar nog
geen honderd leerlingen en
vier leerkrachten de beschik
king hebben over zo'n ruim en
gemoderniseerd schoolge
bouw. Uiteraard is de metho
diek van het lesgeven al heel
Met onderwijzer Metaal snuf
felde ik gisteren nog even op
de grote ruime zolder boven
de school waar nu de herinne
ringen aan een streng en ge
disciplineerd schoolverleden
staan opgetast. Hardhouten
tweezitsbanken met die beken
de ingebouwde ijzeren inktpot
ten, (Metaal: "Het is tegen
woordig allemaal ballpoint
wat de klok slaat. Jammer,
want mooischrijven is er nau
welijks meer bij"), bejaarde
krijtborden en ook nog een
lading oud klasmateriaal zoals
blinde landkaarten en ander
visueel materiaal.
Eén advertentie in de krant en
binnen een paar dagen zou
alles van zolder zijn gehaald,
.want oud is in. Maar de zolder
blijft voorlopig vol. Hoofdon
derwijzer v.d. Poel: "We zou
den zonder moeite dat oude
spul voor een aardige prijs
van de hand kunnen doen
maar ik laat het voorlopig op
zolder staan. Daar staat het
niemand in de weg en boven
dien weet je nooit hoe al dat
materiaal ooit nog eens van
pas kan komen voor mensen
uit Oud Ade die bijvoorbeeld
Een ploeg van de NOS-
televisie heeft kortgele
den een bezoek gebracht
aan Boskoop. De repor
tage die men daar
maakte betrof echter
niet, zoals zou worden
verwacht, de ernstige
gevolgen die de vernieti
gende boomziekte Pere-
vuur voor dit bomen-
dorp heeft gehad, maar
de activiteiten van de
bekende Boskoopse
mandenmaker Gerard
Kompeer, een van de
weinigen in Nederland
die het beroep van man
denmaker nog uitoefent.
En met plezier.
Een „vlechter" met liefde voor
het vak, die eigenlijk het liefst
alles zelf met de hand zou
willen maken maar die uit eco
nomische overwegingen ook
genoodzaakt is in zijn winkel
tje aan het Reyerskoop wat
branche-gelijke fabrieksartike-
len te koop aan te bieden.
De 49-jarige Kompeer zit het
vlechten als het ware in het
bloed. Zijn nu 91-jarige vader
Knelis kon er ook wat van en
van hem leerde hij dan ook
spelenderwijs het vak. Gerard
vindt het jammer dat het echte
handwerk nauwelijks meer lo
nend is. „Ik kan niet opvlech-
ten tegen dat fabrieksspul",
zei hij mij. „Als ik nu iets
speciaal maak moet ik er wel
een pittige prijs voor vragen
anders snij ik mezelf in mijn
vingers.
Gerard Kompeer bezig met het vlechten van zijn
specialiteit, een wiegje.
Er zijn andere tijden geweest.
Dan kon hij op zijn gemak en
voor een schappelijke prijs
zijn vakmanschap botvieren
op broedkooien voor eenden,
perenmandjes waarin de boe
ren hun waar voor de markt
deden, boter- en biggenman-
den en talloze andere manden
variëteiten.
Daar werkte hij altijd met ple
zier aan. Maar het liefst be
steedde hij zijn uurtjes aan
zijn specialiteit; het baby-wieg
je.
Dat is zijn liefhebberij waar
hij nooit genoeg van kan krij
gen, ook nu niet, nu het ar
beidsloon schrikbarend hoog
ligt in vergelijking met de kos
ten van het gebruikte mate
riaal. Gerard Kompeer heeft
ongeveer veertien uur nodig
om zo'n baby weigje uit groot-
moederstijd vervaardigd van
ongeschild wilgehout en rus
tend op een halfrond eiken
houten onderstel, kant en
klaar te hebben.
„Ik schrik wel eens van de
prijs die ik ervoor moet vra
gen", zei hij, „maar mijn ar
beid moet nu eenmaal betaald
worden, ook al is het in feite
mijn hobby". Duur of niet, de
babywiegjes gaan bij de man-
dènmaker Kompeer als warme
broodjes over de toonbank.
„Er is veel vraag naar", zegt
hij, „en zolang mijn handen
mij niet in de steek laten zal
ik baby-wiegjes blijven vlech
ten".
De NOS-ploeg heeft Kompeers
specialiteit op film vastgelegd.
Negen november, op zondag
dus, kan Nederland in „Het
programma met de muis" de
Boskoper aan het werk zien.
Flink wat jeugdige Noordwijkerhou-
ters hebben gisteren in het Kokker-
bad deelgenomen aan de kampioen
schappen watertrappelen, een nieuwe
herfstvakantie-attractie, georgani
seerd door het zwembadpersoneel on
der leiding van chef-badmeester Wil
lem Kikkert.
Verdeeld over drie leeftijdsgroepen
trachtten de deelnemers gistermorgen
zo lang mogelijk hoofd en handen
boven het twee meter diepe water te
houden. Bij de 6- tot 8-jarigen. won
BiV-r viffim'»; i iiMiiiH' ui iii li Mike Bleker. Hij hield het ruim vijfen-
Monique Kerkvliet die bij de 9- en 10-jarign de armen veertig minuten vol. Ellen Heemskerk
77 minuten boven water hield. en Korné Koster trappelden respectie
velijk een halve en een hele minuut
minder.
In de groep 9 en 10 jaar won Monique Kerkvliet
de beker omdat ze precies 77 minuten in het
water bleef. De medailles waren voor Jacqueli
ne Zonneveld en Nico v.d. Burg met resp. 76
en 75 min. watertrapminuten.
Bij de leeftijdsgroep 11 en 12 jaar moest bad
meester Kikkert even ingrijpen. Daar waren de
deelnemers na vijf kwartier trappelen nog zo
fit dat men vreesde nog een paar uur op een
prijswinnaar te moeten wachten. Daarom werd
toen het sein gegeven „armen boven water",
zodat er een extra krachtsinspanning moest
worden geleverd. Toen was de strijd snel be
slist Irene Rouwerdink werd kampioen me,
een tijd net boven de 85 minuten. Hans v.d.
Klugt en Tineke Hijnen werden tweede en
derde.
De kampioenen van het watertrappelen, v.l.n.r. Irene
Rouwedink, Mike Bleeker en Monique Kerkvliet.
Allerlei organisaties zijn
de laatste jaren in touw
om dames, maar ook
heren van hun overtolli
ge pondjes af te helpen.
In Leiden is Slank Fit
Nederland gestart met
een cursus. Onze redac
trice Liesbeth Vogels,
keek voor u, en ook een
beetje voor zichzelf,
achter de schermen van
deze organisatie.
Het begint allemaal met een
foto van de vakantie die je
de keel uithangt omdat je
er zo dik op lijkt. (Je kunt
gerust aannemen dat je het
dan ook bent). Maar waar
eindigt het nou eigenlijk
mee? Volgens Els van Bu-
chem van Slank-Fit-Neder-
land kan je met lijnen door
gaan tot je bij wijze van
spreken een ons weegt. Zo
lang je dagelijks slechts
duizend calorieën tot je
neemt, blijf je afvallen. Bij
achttien honderd calorieën
per dag houd je je gewicht.
Neem je meer, dan is de
kans groot dat de foto's van
de aanstaande zomervakan
tie evenzeer tegenvallen als
die van dit jaar.
De foto's van mij in bikini
hebben mij de ogen geo
pend. Ze waren ondermeer
de aanleiding dat ik met
lijnen begon. En eigenlijk
heb ik er de pest in dat het
nu geen zomer is. Wat moet
het heerlijk zijn eens in mijn
bikini langs het strand te
wandelen, zonder dat truitje
dat ik zo gauw ik opstond,
aanschoot.
Vorige week heb ik de proef
op de som genomen. Met
de gedachten aan warmere
tijden ben ik naar boven
geslopen (mijn echtgenoot
zat rustig te lezen. Hij mag
vooral niet denken dat ik
een beetje trots op mijn lijn
ben) en heb mijn zon-zee
en strand-tenue eens stie-
kum aangepast. En jawel
hoor. Ik hoefde niet eens
mijn buik in te houden. Na
tuurlijk ging een en ander
niet ongestraft. Mijn man
kwam naar boven. (Dat heb
je als je getrouwd bent: er
wordt op je gejel). Ik werd
toen even heel hartelijk uit
gelachen).
Elke rechtgeaarde feminist
moet het van het boven
staande verhaaltje spaans
benauwd hebben gekregen.
En zo op het eerste gezicht
terecht. Als het alleen om
het uiterlijk vertoon te doen
is, hoeft het van mij ook
niet: ledereen, dik of dun,
moet maar genomen wor
den zoals hij is.
Toch lopen een heleboel
dikke mensen rond met een
minderwaardigheidscom
plex, omdat ze weten dat
die stelregel voor veel men
sen niet opgaat. Bovendien,
opvallend genoeg, blijken
meer vrouwen dan mannen
met dat complex te zitten.
Je kunt je afvragen of de
emancipatie, dan toch nog
niet zover doorgevoerd is
en of mevrouw zich nog
steeds degene voelt die
haar man „moet behagen",
terwijl meneer rustig blijft
dooreten en pondjes verza
melt.
Enige weken geleden
schreef ik over het feit dat
er bij Slank-Fit-Nederland
geen mannelijke cursisten
zijn. Ik vroeg me af of er
überhaupt wel mannen in
groepsverband lijnen of dat
ze zich daan/oor schamen.
(Gezien de nog steeds op-
gelddoende uitdrukkingen
„wijvengedoe" en „man
nenwerk", wel begrijpelijk).
Uiteindelijk heb ik er toch
een gevonden. Mij kwam ter
ore dat het Leidse KVP-ge-
meenteraadslid Van Zijp de
strijd tegen de pondjes
heeft aangeboden, bij de
„Weight Watchers".
Elisabeth Vogels
