en de Magiër
Koning Tsjoe
BOEKENTIPS BOEKENTIPS BOEKENTIPS BOEKEN
Juniornoek ==-.
DE AVONTUREN VAN PIET POTLOOD
Lucky Luke - „Met Escorte" Dargaud S.A. -1975
Suske en Wiske
Kinderboeken
Paulus de Boskabouter
De vinnige Viking
ZATERDAG 18 OKTOBER 18/5
LEiDSE CGuRnix i
k'AOriNA lt>
I
Nstk Si
Zij stegen de lucht in tot boven de bergen. Zij stegen nog hoger
en zweefden naar het verre westen tot aan een schitterend slot
van goud en zilver, met parels versierd: hier woonde de Magiër.
Het slot lag hoog boven regen en wolken, het rustte op helemaal
niets. De koning keek naar beneden in de duizelingwekkende
diepte. Daar zag hij speldeknoppen en naaldpunten en druppels
water. Het waren paleizen torenspitsen en meren. In het slot van
de Magiër was alles anders dan beneden op aarde en in het rijk
van Tsjoe. Al het zichtbare werd overstraald door beweeglijk en
veelkleurig licht, elk geluid trilde verrukkelijk hoog en gleed
liefelijk omlaag... Er kwam een groot geluksgevoel over de koning
en hij dacht: dit lijkt wel een hemel. En hij zei: „Ik verlang niets
anders dan hier te blijven. Tien jaar lang." En hij bleef er tien
jaar lang. Daama pas vroeg hij de Magiër terug te keren. De
tovenaar bracht hem terug en het leek de koning of hij in een
bodemloos gat viel...
Toen koning Tsjoe weer tot zichzelf kwam en de ogen opende,
zat hij aan zijn eigen tafel, in zijn eigen paleis op dezelfde plaats
als tevoren. De wachtende dienaren waren nog dezelfde als die
hem tevoren hadden bediend. De koning keek over de tafel: de
bekers waren nog half vol, de gerechten op de schalen waren nog
warm. De hand van de koning rustte nog op de arm van de Magiër.
„Wat is er gebeurd?" vroeg de koning.
Zijn dienaar antwoordde: „De Magiër heeft u naar de open deur
geleid, is met u enkele stappen de tuin ingelopen, heeft u het
kleinste paviljoentje binnen laten gaan en leidde u na een paar
tellen alweer terug. U hebt stil voor u uitgekeken. Het heeft maar
enkele ogenblikken geduurd."
Toen voegde de Magiër eraan toe: „Ik heb een reis gemaakt met
u, maar alleen in de geest. Ik heb uw gedachten niet verder gevoerd
dan naar het eenvoudigste paviljoentje. Maai1 u gelooft in mijn
kunst Daarom hoefde het lichaam niet te reizen om de heerlijkheid
van een soort hemel te zien."
De koning stamelde: „Heb ik dan niet tien jaar lang gewoond in
uw paleis?" De Magiër glimlachte, boog en trok zich terug in zijn
eigen nieuwe paleis. En de koning trok zich terug in zijn vertrekken
om na te denken over dit raadsel.
Na drie maanden wist hij de oplossing. Hij begreep nu dat hij
allang gedacht had: „De Magiër vindt mijn paleis niet goed genoeg,
dus hij is het veel beter gewend. Ik liet een nieuw paleis voor
hem bouwen en de pracht heeft mij bijna de hele schatkist gekost
Maar nóg was hij niet verbaasd. Toen geloofde ik nog sterker,
dat zijn slot in het verre westen, waar hij vandaan komt, de hemel
gelijk moet zijn. En toen hij op het meest onverwachte ogenblik,
dat meest onverwachte voorstel deed een reis te maken, tóen
verdoofde hij mijn oren en verblindde mijn ogen en nam mijn
gevoel voor tijd weg. Zó alleen is het mogelijk in enkele ogenblik
ken een geluk te beleven dat tien jaar lijkt te duren." Er bleef
hem één vraag over die hij niet kon oplossen: Was de Magiër een
werkelijke tovenaar? Of was hij, de koning Tsjoe, iemand die
gemakkelijk bij de neus te nemen is?
Sterke mannen bedrijven een
sport die gewichtheffen heet.
Maar het komt niet alleen op
kracht aan, ook op concen
tratie. dat is je aandacht
sterk op één punt vestigen,
in dit geval de halter, de
staaf met zware „wielen" aan
de uiteinden, die omhoog
moeten worden gebracht. En
dan natuurlijk een grote
techniek, dat is de juiste ma
nier om de sport te bedrijven.
De Russen zijn erg sterk in
de zware gewichten, dat zijn
mannen die zo'n honderd en
meer kilo's wegen.
OPLOSSING
VORIGE WEEK.
De cijfers waren 16, 64, 128
en 256. Je ziet dus dat het
steeds het dubbele was.
Zelf een racebaan maken is niet zo lastig. Teken het voorbeeld na, groter natuurlijk dan aangegeven.
Pak een dobbelsteen en werp om de beurt. Wie op A komt. moet twee beurten voorbij laten gaan,
wie op B. belandt, moet opnieuw beginnen. En wie het eerst weer bij start is, heeft gewonnen. Als
je het spelletje langer wilt laten duren, kun je afspreken dat je precies op start moet komen. Wie dus
meer gooit dan de benodigde punten, moet weer terugtellen.
Twee tekeningen die gelijk lijken maar het niet zijn. In de rechtse tekening staan vijf voorwerpen
die in de linker niet zijn te bekennen. Welke vijf?
OlE «l-EINE COYOTE HEEPT EES/
MEDEPLICHTIGE OPGEDUIKELP..
TOT NOGTOE VVAS HET EEN
UITSTAPJE, MAAR NU VkORDT
HET INSEWIKKEUPER...
In de tijd van koning Tsjoe was het gewoonte dat koningen en
keizers zich omringden met sterrekijkers, toekomstvoorspellers en
tovenaars. Dat deed ook koning Tsjoe. Maar juist toen hij dacht:
„Ze weten me geen van allen meer iets nieuws te vertellen of iets
wonderbaarlijks te verrichten," kwam een vreemde Magiër aan uit
het verre westen. Men zei dat hij alles kon: door water en vuur
gaan, door muren en gesloten deuren verdwijnen, bergen verzetten,
rivieren verleggen en in de lucht stijgen zonder naar beneden te
vallen.
De koning ontving de Magiër met grote vreugde. Maar deze
geheimzinnige tovenaar kon nog niets van zijn toverkunst bewijzen.
Hij moest zich eerst helemaal ontspannen voelen en door niets
gehinderd worden, om zich met hart en ziel aan zijn kunst te
wijden. „Ik moet mij kunnen concentreren," zei hij.
Koning Tsjoe eerde hem als een heilige en liet hem bedienen als
een keizer. Tsjoe liet hem in zijn eigen vertrekken wonen, liet hem
wandelen in zijn tuinen met bloemen en kleine paviljoens. De koks
moesten het beste voor hem klaar maken en de dienaren schonken
hem de fijnste dranken. Muzikanten en danseressen werden ontbo
den om hem te vermaken. Maar de vreemde Magiër kon er niet
blij om zijn. Hij vond de vertrekken van de koning te benauwd,
de tuinen niet wijds genoeg en de paviljoens zo klein, de gerechten
uit de koninklijke keuken te gekruid, de dranken te smakeloos,
de muziek te gewoon, de danseressen te lelijk.
De koning, die begreep dat deze grote Magiër gewend was beter
te leven dan de meest verwende vorst, wilde het hem tóch naar
de zin maken. Daarom liet hij nu een eigen paleis voor hem
bouwen. De beste vaklieden uit het land gingen aan het werk. De
knapste schilders verfraaiden het bouwwerk, meestermeubelma-
kers en wevers richtten het paleis in. Toen de laatste torenspits
klaar was en het laatste tapijt op de grond lag, toen kon de
schatbewaarder van de koning de bodem van de geldkist zien-zo
veel had het paleis gekost. Maar de koning was nog niet klaar:
hij liet de mooiste dienaressen uit het land zoeken en sierde ze
op met goud, zilver, parels en edelstenen, hij liet ze kleden in zijde
en omhangen met linten. Hij liet kruiden mengen om de liefelijkste
geuren door het paleis te laten zweven. En de Magiër liet het zich
allemaal beleefd welgevallen. Hij betrok het paleis, maar zei er
niet veel van.
Na enkele dagen dacht koning Tsjoe: „Nu zal ik hem vanavond
bij mij aan tafel nodigen en vragen of hij eindelijk de ware rust
gevonden heeft om zich met hart en ziel aan de toverkunst te
wijden." De Magiër kwam en zette zich naast de koning aan tafel.
Nauwelijks hadden zij wat gegeten en gedronken, of de vreemde
meester begon te spreken en Tsjoe dacht: „Nu gaat hij zijn
toverkracht bewijzen, er gaat iets wonderbaarlijks gebeuren."
Maar de tovenaar zei: „Heer, ik stel voor dat wij nu samen een
reis gaan maken." De koning raakte danig van de wijs door dit
vreemde voorstel; nu had hij zijn schitterend nieuw paleis, nu zat
hij naast de koning aan tafel, en nu wilde hij op reis gaan! De
Magiër stond op en bood de koning zijn arm aan, Tsjoe legde
zijn hand op die arm.
liefde heeft kunnen bekennen
besluit Martienus broeder te
worden in een patersklooster,
zodat het begijntje wordt ge
kweld door haar onbeantwoor
de liefde. Om te zien hoe het
haar geliefde vergaat,gaat Sym-
forosa met haar „regenschuiler"
(een zeer fraai woord voor para
plu) op bedevaart naar het
klooster, waar ze tevergeefs
hoopt hem te ontmoeten. Tot
dat ze hem op de terugweg ziet
staan in de kloostertuin „met
den blinkenden gieter in de
hand, de pij hoog opgeschort, de
magere benen ver bloot in de
zon en dat licht rond zijn
hoofd". Als ze ziet dat hij geluk
kig is, valt alle zorg meteen weg:
„Symforosa doet de ogen toe. O,
Heer! dit is wel de schoonste ure
van haar leven!".
Felix Timmermans, de bard van
het idyllische Vlaanderenland,
verwerkte dit gegeven tot het
korte verhaal „De zeer schone
uren van juffrouw Symforosa,
begijntjes", waarvan in ouder
wetse vorm de zestiende druk is
verschenen. Het boekje geeft,
ofschoon een kleine vijftig jaar
na het verschijnen van de eerste
druk hopeloos verouderd, in
zeer kort bestek een aardig
beeld van Timmermans" ge-
dachtenwereld. In dat opzicht
blijft het interessant
Het boekje maakt echter vooral
duidelijk, dat een reactie van
een nieuwe generatie schrijvers
op de schildering van Vlaande
ren door Timmermans niet kon
uitblijven.
Felix Timmermans De leer
schone uren van Juffrouw Sym
forosa, begijntjes. Uitgave: P.
N. van Kampen Zoon N.Vn
Amsterdam. Prijs: 5,60.
Vogels
Bij Elsevier zijn opnieuw twee
aantrekkelijke vogelboeken ver
schenen, geschreven door be
faamde vogelkundigen, die een
waardevolle aanvulling beteke
nen op het reeds bestaande ma
teriaal op dit gebied. In de gids
van water- en wadvogels zijn
bijna 1000 soorten uit 49 fami
lies en 10 orden samengevat. Dit
is iets minder dan een-achtste
van alle 8650 op d wereld voor
komende vogelsoorten, maar
ongeveer een-derde van de 160
families. In tegenstelling tot de
gebruikelijke kernachtige tele
gramstijl van „gidsen", ver
schaft deze gids in een prettig
leesbare stijl uitvoerige infor
matie over de water-, moeras-
kust- en wadvogels. De tekst
wordt aangevuld met 248 kleu
renplaten, getekend voor Arthur
Singer, vermaard vogelteke
naar, die de dieren in levensech
te situaties en in de natuurlijke
kleuren heeft vereeuwigd.
„Hoe vogels leven" is, in tegen
stelling tot bovengenomed boek
geen vogelboek om de verschil
lende soorten te leren kennen.
Het is wel een aardige aanvul
ling op vogelgidsen, omdat het
ons meer inzicht verschaft in de
leefwijze van vogels en hun
reacties op de moeilijkheden die
ze te overwinnen hebben om in
leven te blijven. Vele gedragin
gen van vogels blijven meestal
voor ons verborgen, omdat deze
zich meestal onder omstandig
heden afspelen waarin waarne
ming vrijwel onmogelijk is. Het
is de verdienste van Perrins vele
van deze tot nu toe verborgen
gebleven aspecten van het vo
gelleven te onthullen.
Elseviers gids van water- en
wadvogels - Auteur: Oliver
Austin - Uitg. Elsevier (prijs
19.90).
Hoe vogels leven - Auteur:
Christopher Perrins - Uitg. El
sevier (prijs 14,90).
Ontroerend
portret van
joodse vrouw
Een boeiend en bovenal leven
secht geschreven portret van
een jonge joodse vrouw, die
voor het eerst sinds ze haar man
leerde kennen weer enkele we
ken alleen is haar man is in
het buitenland, haar kind bij
haar schoonmoeder- en in die
periode van eenzaamheid gecon
fronteerd wordt met verdrongen
goede voornemens, dromen en
trauma's, hoofdzakelijk uit de
oorlogsjaren en kort daarna, de
periode waarin haar moeder
een gescheiden joodse vrouw
die verzetsmensen onderdak
bood werd gearresteerd en zij
met haar broer en zusje van het
ene pleeggezin aan het andere
werd doorgegeven, ook na de
oorlog nog, toen de moeder niet
meer terugkeerde uit het con
centratiekamp. Het is een vaak
ontroerend portret geworden,
verre van huilerig, ondanks alle
verdriet en eenzaamheid die na
bestaanden van oorlogsslachtof
fers blijven achtervolgen. Zeer
T-7 Oehoeboeroe knapte nogal
hard met zijn snavel en sprak: „Is
het min of meer mogelijk dat jul
lie.
„Niet waar," riep Paulus, nog voor
hij uitgesproken was en Pieter
schreeuwde zelfs: „Geen drup
pel!"
„Hm," deed Oehoeboeroe en hij
keek zo verschrikkelijk achter
dochtig dat de twee kabouters
kleurden tot achter hun oortjes.
„Een beetje," bekende Paulus
toen.
„Vanwege het afscheid," legde
Pieter uit.
M.'
lef
Hé!? HIJ NEEMT OP. SENEN.'
DE DESPERADO'S SETUi.
DIT SEIZOEN NIET VAN ERG V£EL
DOORZETTIMSSVERaOSEN
Begijntje
Symforosa op
herhaling
Juffrouw Symforosa is het be
gijntje, dat verliefd wordt op de
tuinknecht Martienus van het
Begijnenhof, nadat hij haar
„druivelaar" heeft gesnoeid.
Voordat Symforosa hem haar
leesbaar geschreven, zonder
taal- of stijlmodernismen. Jam
mer is alleen, dat Verrips met
enkele politieke uitspraken op
bladzijde 118 wat afbreuk heeft
gedaan aan de geloofwaardig
heid van de joodse hoofdper
soon.
Een vrouw alleen - Auteur: Ger
Verrips - Uitg. Elsevier, Am
sterdam (Prijs 12,90).
„Gaat er dan iemand weg?" infor
meerde Oehoeboeroe.
.Jawel", stamelde Pieter, „ik. Mor
gen." „Maar we gaan nu eerst
slapen," zei Paulus. „Dat zou ik
maar doen," raadde Oehoeboeroe.
„En gauw ook, anders ben je
morgen niet helder genoeg om te
reizen.
