Wethouders blijven
demonstratief weg bij
opening bejaardencentrum
Leids confectie-atelier bedreigd met sluiting
Zoetemelk belangeloos
op de Leidato-roller
Stichting wil
atletiek-
accommodatie
Leidse Hout
aanpakken
ONDANKS GOEDE BEDRIJFSRESULTATEN
lllllllllllllllllll
Morgenavond
loop-in
concert in de
Waag
OOSTERMAN ZAG ER GEEN „GAT" IN
„New
look99 op
de Leidato
WOENSDAG 10 SEPTEMBER 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 3
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN „Het Leidse confectie-ate
lier C. van Es wordt met sluiting
bedreigd wanneer de gemeente Leiden
niet spoedig uitbreiding van de be
drijfsruimte van het atelier mogelijk
maakt." Dit werd gisteravond door de
fractievoorzitter van de PPR/PSP/D
'66-fractie in de Leidse gemeenteraad,
Cees du Gardijn, naar voren gebracht
tijdens een vergadering van de ge
meenteraadscommissie voor economi
sche aangelegenheden.
Het gaat hier om een bedrijf waarin
in totaal ongeveer 60 werkneemsters
werkzaam zijn. Het bedrijf is thans
gevestigd aan de Lange Gracht en
kampt daar met een ernstig ruimtete
kort. Het heeft voldoende orders in
portefeuille, maar kan wegens dit
ruimtegebrek haar capaciteit niet ver
groten. Pogingen om elders in de ge
meente Leiden een grotere ruimte ter
beschikking te krijgen bleven tot dus
ver vruchteloos.
Volgens PPR-leider Du Gardijn heeft
de directeur-eigenaar van het bedrijf,
de heer Van Es, inmiddels een beroep
gedaan op het saneringsfonds voor de
textielindustrie, om uit deze moeilijk
heden te geraken. Via het ministerie
van economische zaken is het bedrijf
llllllllilllll
inmiddels in contact getreden met een
zusteronderneming in Beverwijk, dat
wel over voldoende ruimte en machi
nes, maar niet over voldoende orders
beschikt om draaiende te blijven. Het
zou de bedoeling zijn beide bedrijven
samen te voegen.
„Probleem hierbij is", aldus Du Gar
dijn, „dat in dergelijke gevallen de
bedrijven altijd worden overgeplaatst
naar de plaats waar de machines
staan. Als er dus geen oplossing in
Leiden wordt gevonden, dan zal het
Leidse bedrijf moeten sluiten en in
Beverwijk haar werk moeten voortzet
ten, hetgeen het ontslag betekent voor
de zestig vrouwen en meisjes die bij
het atelier in dienst zijn."
Volgens Du Gardijn was er echter nog
een mogelijkheid dit stuk werkgele
genheid voor Leiden te behouden. De
PPR-fractievoorzitter stelde, dat de
heer Van Es bereid zou zijn af te zien
van overheidssteun wanneer de ge
meente Leiden zich bereid zou tonen
in het Witte Poort-complex (de vroege
re kazerne) te investeren, zodat zijn
bedrijf daarin haar intrek zou kunnen
nemen. In ruil voor deze investering
zou volgens Du Gardijn de heer Van
Es dan een hogere huur voor het Witte
Poort-complex willen betalen aan de
gemeente en zou er van samenvoeging
met het bedrijf in Beverwijk geen
sprake hoeven te zijn.
De heer Du Gardijn drong er bij
wethouder Van Aken (economische
zaken) op aan te bezien in hoeverre
deze zijn invloed zou kunnen aanwen
den om de werknemers van het Leidse
bedrijf de hoogste prioriteit te geven
en niet de machines van een slecht
draaiend bedrijf in Beverwijk, zodat
deze werkgelegenheid in Leiden be
houden zou kunnen blijven. Op zijn
beurt antwoordde Van Aken dat hij
bijzonder blij was met de informatie
van de PPR-leider en dat hij de zaak
snel zou onderzoeken.
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN Het "Gewestelijk
Orkest" geeft morgenavond in
het Waaggebouw aan de Aal
markt 21 een loop-in concert.
Het eerste gedeelte, dat om
streeks 8 uur begint, bestaat
uit een opera in 1 akte "Bas-
tien et Bastienne" van Wolf
gang Amadeus Mozart. Het
tweede gedeelte begint om on
geveer 21.00 uur en bestaat uit
een ongeveer een uur durend
theaterstuk van Henk Bernlef,
"Toon je eigen toon" ge
naamd. De inhoud van het
stuk is aktueel en kan gegeven
worden als schoolconcert en
.ls theaterstuk in de vorm van
een loop-in concert. De voor
bereiding van het stuk heeft
ongeveer twee jaar geduurd.
Oorspronkelijk was het de be
doeling dat Alexander Pola
een theaterstuk zou schrijven.
Hij moest echter om persoon
lijke redenen de opdracht te
ruggeven. Henk Bernlef,
schrijver en dichter, heeft de
opdracht overgenomen en raf
felde in een periode van
slechts één maand een stuk op
papier: "Toon je eigen toon".
In het stuk is vooral gelet op
de participatie van het pu
bliek. De heer D. Weers, assis
tent-directeur van het Gewes
telijk Orkest: "Vooral bij
schoolconcerten is het nog we
ieens een concurrentiestrijd
tussen kinderen en orkest van
wie nu het meeste lawaai
maakt. Dit projekt staat in
duidelijk relatie met voorgaan
de projekten, waarin we kin
deren bijvoorbeeld muziek la-,
ten herkennen of ze een indi
catie laten geven van het ge
luid". Belangrijk uitgangspunt
bij dit projekt is de herken
baarheid, het herkennen van
situaties uit het dagelijks leven
van een kind. Er wordt tevens
naar gestreefd begrippen als
theater, orkest etc.te normali
seren en in een groter kader
te plaatsen én te wijzen op
verbindingen van de verschil
lende kunstvormen met het
dagelijks leven. Het projekt
wordt volledig gesubsidieerd
door het ministerie van C.R.M.
Het stuk verhaalt over een
jongen en een meisje die pro
beren los te komen van de
verplichtingen die de "geves
tigde orde" hen oplegt. Ze
worden heen en weer geslin
gerd tussen het verlangen zich
los te maken van deze ver
plichtingen en de vrees voor
de gevolgen van dit losmaken.
De muziek is gecomponeerd
door Ruud Bos en Jurriaan
Andriesen. Coördinator en di
rigent is Frits Kox. De regie
is in handen van Adriaansen,
hij heeft tevens het decor ont
worpen.
Aan de opera "Bastien et Bas
tienne" werken onder andere
mee: Hans Hageman, tenor,
Ans Beverdam, sopraan en
Lieuwe Visser, bariton. De re
gie is in handen van Jacqueli
ne Jacobi. Het Gewestelijk Or
kest staat ook hier onder lei
ding van Frits Kox. Wie don
derdagavond het Waaggebouw
binnen gaat mag meedoen.
Het is overigens niet toevallig
dat het concert plaatsheeft op
donderdagavond en juist in
het Waaggebouw, Donderdag
avond is het koopavond en het
Waaggebouw ligt nogal cen
traal. Op deze wijze wil de
Culturele Raad de drempel om
naar een concert of toneelstuk
te stappen, verlagen. Er wordt
geen entree-geld gevraagd.
Leiden - Gistermiddag is het bejaardencentrum ,,'t Huis
op de Waard" door burgemeester dr. A. J. Vis, in het
bijzijn van vele genodigden, officieel in gebruik gesteld.
Burgemeester Vis was de enige B uit een college, dat
ook uit W's is samengesteld. De wethouders Oosterman
(van Bejaardenzorg) en Tesselaar (o.a. Cultuur) hadden
toegezegd te zullen Komen, maar ze kwamen niet. Voorzit
ter E. A. E. van Dishoeck van het centrumbestuur toonde
zich niet al te verrast. Toen de heer Oosterman nog
„gewoon" raadslid was, had hij zich tot vóór de Kroon
verzet tegen demping van de waardgracht. Nu ,,'t Huis
op de.. Waard" het vonnis over de Waardgracht heeft
bekrachtigd, is er voor de wethouder geen eer meer aan
te behalen. Daarom bleef hij (waarschijnlijk) weg. Demo
cratie is niet altijd even leuk en bevredigend. „Zelfs"
een meerderheid kan het wel eens fout doen.
De feestvreugde was er gisteren is de afstand tussen die 18e
niet minder om in deze kringen eeuwse opvattingen en de onze
van het aloude Gereformeerde wel erg groot geworden," vond
Minne- of Oude Mannen- en de burgemeester. In 1783 kwam
Vrouwen huis, dat na de vesti- het begin. Daarna beleefde het
ging aan de Herengracht (nu Minnehuis aan de Middenweg
verkocht aan Den Holder) aan Franse inkwartiering en ook
de Nieuwe Rijn een nieuwe nog een „bezetting" na de bus-
glansrijke toekomst binnen- kruitramp onder koning Lode-
gaat De burgemeester van Sas- wijk Napoleon. In 1815 werd het
senheim, ds. A. J. Kret, destijds huis ontruimd om plaats te bie-
wethouder van stadsontwikke- den aan de gewonden van Wa
ling van Leiden, was er ook bij. terloo en jaren daarna wed het
Kret de veelverguisde, maar in Minnehuis een militair invali-
dit milieu bewierookt als een denhuis.
medestander, die na een moei- Dr. Vis haalde nog even aan,
zaam verloop van realisatie, dat de „behandeling" van de
zich volgens de heer Van Dis- „oudjes" onder onze voorvade-
hoeck, „onvergetelijke ver- ren in feite een mishandeling
diensten" verwierf omdat hij was, waarvan thans nog de in
de hele zaak „oppakte" en aan strumenten een plaats hebben
de Oranjegracht neerzette. gevonden in De Lakenhal. Het
Burgemeester Vis zei in zijn nieuwe onderkomen van het
openingswoord, dat de bejaar- Oude Mannen- en Vrouwen huis
den niet meer de „lastige men- aan de Herengracht werd in
sen" van weleer zijn, die zo snel 1887 in gebruik genomen. „Maar
mogelijk moesten worden opge- wat hier op de hoek van de
borgen. In de 18e eeuw lette Oranjegracht is gegroeid slaat
men minder op verzorging. „Nu al het voorgaande", meende de
Bij de bezichting van het nieu
we bejaardencentrum gingen
burgemeester Vis (tweede van
rechts) en zijn vrouw (links)
ook even op bezoek bij het echt
paar La Lau (midden).
burgemeester, die een doek
wegtrok, waarna een kom met
goudvissen zichtbaar werd.
De bewoners van het centrum
zaten niet in de conversatiezaal,
die bij deze opening te klein
voor alle bleek. Ze konden de
plechtigheid evenwel volgen, in
hun eigen kamer, via het om
roepsysteem. Daarover hoorden
zij de heer Van Dishoeck o.a.
vertellen over het huis aan de
Herengracht dat een hecht door
timmerd gbouw was, dat even
wel meer ruimte nodig had.
Aanvankelijk zou het gebouw
gemoderniseerd worden, maar
in 1968 werd toch begonnen met
nieuwbouwplannen aan de
Nieuwe Rijn omdat dit betere
vooruitzichten bood. De heer
Van Dishoeck: „We kregen me
teen al veel steun van het ge
meentebestuur. We wilden in de
oude binnenstad blijven, onze
mensen niet isoleren. Het werd
een moeizame procedure, waar
bij wethouder Kret resoluut in
greep. In 1971 kwam een nieuw
schetsplan. Enkele mensen, o.a.
toen raadslid Oosterman, wil
den de Waardgracht voor de
stad behouden en blokkeerden
voorlopig de verdere uitvoe
ring".
Niettemin werd in juli '73 de
eerste paal geslagen en in mei
1975 werd het project helemaal
afgewerkt en verhuisden de 38
bejaarden van de Herengracht
naar de nieuwbouw. Voorzitter
Van Dishoeck: „Het was een
voorbereiding van 5 jaar. Wie
thans een bejaardencentrum wil
bouwen, weet dus wat hem te
wachten staat". Wel wilde de
heer Van Dishoeck nog aan het
gemeentebestuur kwijt, dat het
gebouw praktisch niet bereik
baar is voor brandweer en am
bulance. Maar voor het overige
is men zeer content met dit
nieuwe Oude Minnenhuis (onder
architectuur van ir. Schutte),
passend in de gewelwand van
de Nieuwe Rijn en van binnen
een verzameling van „steegjes
en pleintjes" die de gezelligheid
van de oude binnenstad binnen
dit aantrekkelijke complex
voortzetten. Er waren warme
toespraken en welkome ge
schenken ter meerdere glorie
van ,,'t Huis op de Waard".
Ton Pieters
Van onze verslaggever
LEIDEN De drie Leidse atletiekverenigingen AV Holland,
De Bataven en AV Leiden - hebben zich verenigd in een
stichting met als doel een algehele verbetering van de accom
modatie in de Leidse Hout, te beginnen met de kantine.
Inmiddels is een rapport van de stichting verschenen waarin
de huidige, slechte situatie wordt doorgelicht en de mogelijkhe
den worden besproken om uit de impasse te komen. Conclusie
van het rapport is, dat de drie verenigingen in samenwerking
met de gemeente moeten komen tot een geleidelijke verbete
ring van het complex.
Het rapport begint met een opsomming van gebreken betref
fende de sintelbaan, de kleedgelegenheid en de kantine van
het complex, dat dateert uit 1940 en waaraan sindsdien slechts
incidenteel 'gesleuteld' is. En daardoor en door overmatig
gebruik - ook scholen en andere clubs gebruiken de accommo
datie - is volgens de stichting het complex volkomen ongeschikt
geworden voor het bedrijven van atletiek op behoorlijk niveau.
In 1968 is er door de Grontmij, een plan ontworpen om tot
volledige vernieuwing van De Leidse Hout te komen. In dit
plan was ondermeer opgenomen een tartanbaan, een wed
strijdcommissariaat, kantine, kleedgelegenheid, tribunes en
ruime parkeergelegenheid. Geld was er evenwel niet en de
gemeente noemde een termijn van twintig jaar binnen welke
periode de plannen verwezenlijkt zouden kunnen worden,
inmiddels is de situatie echter dermate verslechterd - lapmid
delen losten niets op - dat de drie clubs de koppen bijelkaar
hebben gestoken en opnieuw naar de Sportstichting zijn
gestapt. Uit gesprekken bleek, dat het plan nog steeds geldig
geacht werd, maar dat er binnen afziendbare tijd nog niet
begonnen kan worden met de realisering daarvan.
Even heeft de stichting nog overwogen, in afwachting van
renovering van baan en tribunes, om alvast maar te starten
met de bouw van een nieuwe kantine cq kleed gebouwen. Nu
stelt het rapport, dat slechts het optrekken van een tijdelijke
kantine tot de mogelijkheden behoort, omdat men anders
straks in de knoei komt met de realisering van de eigenlijke
plannen.
Dit laatste is voor de drie clubs aanleiding geweest om een
nieuw plan te ontwerpen, afwijkend van dat van de Grontmij.
Door het lange wachten zou men wel eens kunnen afglijden
naar een bedenkelijk peil, nu gesteld is, dat atletiek op niveau
niet langer mogelijk is. De stichting wil komen tot een
geleidelijke verbetering van de accommodatie, waarin de bouw
van een kantine en kleedgelegenheid een eerste stap is. De
rest van de renovering zou kunnen geschieden in verschillende
fasen, waarmee de Leidse Hout elk jaar zou terugkeren op
de begroting. Voordeel is, dat de gemeente het grote bedrag
dat voor de verbetering nodig is kan spreiden over een aantal
jaren.
De stichting meent, wat de subsidie betreft, overigens optimis
tisch gestemd te mogen zijn, gezien het beleid van de overheid.
Nu er meer aandacht besteed wordt aan de recreatieve
sportsector en met name atletiekverenigingen in deze een
belangrijke rol spelen, hoopt de stichting dat er binnenkort
gelden vrijkomen voor een tartanbaan, zoals men ook in
Utrecht en Den Haag wil aanleggen. Juist omdat De Leidse
Hout in Leiden al jaren lang op het lijstje prijkt verwacht
het stichtingsbestuur een snellere aanpak van de plannen. In
ieder geval hoopt de stichting, dat de gemeente wat ziet in
de geleidelijke aanpak, zoals de drie clubs zich dat voorstellen.
Ad van Kaam
Van een onzer verslaggevers
Leiden De 14e Leidato wordt steeds gezel
liger. Gisteravond begroette de dolijverige
kassabezetting de 30.000ste bezoeker, en van
avond hoopt men de 35.000ste in te kunnen
halen. Gisteravond was er werkelijk nauwe
lijks een doorkomen aan. De duizenden baan
den zich een weg door de show en kwamen
al gauw uit bij de Leidse Hutspotten, die
gisteravond weer het een en ander te versie
ren hadden. Rond negen uur lag het zwaarte
punt weer bij de twee hometrainers. Wie zich
een keertje wilde wagen aan het wielrennen
„op het droge" kon zijn gang gaan. Zo waren
er pa en ma die zwoegend 5 dagen Mallorca
dichterbij zagen komen. Racen tegen de klok:
1 minuut 20 sec. tegen 1 minuut 22 sec.
Hutspotten bestuurder Gerard Wisse consta
teerde een en ander zonder al te veel overtui
ging.
„Daar gaat-ie weerU doet een gooi naar
Mallorca, als je maar even meedoet voor een
gulden: helemaal verzorgd, die Spaanse da
gen..." trouwens, een beauty-case voor dames
is ook nooit weg. Daar ging-ie dan weer, de
race tegen de klok: „geweldig, let op, het gaat
om de snelle tijd..." Het record stond toen op
47,6 seconden (zondagavond). „Pangg...", deed
het pistool van Wisse en daar ging-ie weer
tegen de klok.
In het restaurant zaten Joop Zoetemelk en
zijn Franse vrouw en zoontje (2 jaar en Karei
hetend, geen Charles) te wachten tot Joops
optreden op de hometrainer tegen Theo Smit,
die twee etappes van de Tour de France won
dit jaar. Organisator Joop Riethoven zat er
bij en peinsde: Die Karei wordt vast een
voetballer, geen wielrenner, dat zie je zó...."
Even later startte Joop Zoetemelk een paar
amateurs op de hometraners: pang... en Joop
Riethoven zag die liefhebbers al „vlak bij
Parijs zitten, bij het Pare des Princes..ja, rood
gaat over de streep.."
Daarna gingen Joop (Jopie, Jopie en applaus)
en Theo het kortstondige gevecht aan. Het
Hutspottenpark was bijkans te klein voor al
die toeschouwers. Theo Smit op de witte rol:
de snelste sprinter ter wereld (volgens Joop
RieÜioven) tegen een van de grootste Tour-fa
vorieten. Premies: taarten van de Hutspotten,
leverworst en ook benzine uit een andere
Leidato-hoek. Beide coureurs reden in „groot
verzet". Meteen al intense spanning: 250 me
ter, 400, 750 meter. Rood lag voor, dat was
Joop Zoetemelk. Theo ging door. De spanning
was om te snijden...
Theo scheen het allemaal te „bekijken" en
razend snel draaiden de soepele gespierde
benen. Joop, met de mond half open, hield
vol en Theo zag het vonnis al geveld. Razend
snel waren die laatste 500 meter. Op het
nippertje ging de zege naar Joop: helemaal
belangeloos op de roller. Joop deed over de
5 kilometer 5 minuut 4 seconden, Theo maak
te 5 minuut, 5,8 seconden. Joop gaf zijn
gewonnen vette premie aan het gehandicapte
kind, wat hem een duur applaus opleverde
Ton Pieters
Leiden Tijdens de gezellige
drukte die er constant op de
14e Leidato in de Groenoord-
hal heerst, trekken ook de
ongeveer drie kwartier duren
de modeshows van Peek en
Cloppenburg dagelijks om
half vier, kwart voor acht en
kwart voor negen in de bijhal
overvolle belangstelling. De
kleuren muisgrijs, legergroen,
bordeaux-rood en blauw over
heersen er voor de komende
winter. Wollen jersey voert de
boventoon als materiaal - ook
de grote maten krijgen ruim
schoots aandacht - terwijl de
modelletjes slankmakend zijn:
strak bovenlijfje met wijd
aangerimpelde rok met steek-
zakken en jurkjes in folkloris
tische stijl.
De lange jurken van soepel val
lend meteriaal zijn vrouwelijk
en lekker draagbaar terwijl
de heren op hun beurt er heel
wat vlotter uitzien in een een
„pully" of gestreept truitje.
Maar het min of meer onmis
kenbare klassieke kostuum
met vest, goed gecombineerd
met passend overhemd, ont
breekt eveneens niet. Ook
zoon en dochter hebben bij P
C in de Breestraat een rui
me keuze.
Annet Pieters
