Triest einde aan
zonnige vakantie
Snufje
Londen
in
Rijnsburg
VEERBAAS BEN WIL Z'N
PONTJE KNUS HOUDEN
JAN DE GROOT GEWIPT IN HET
BADGASTENTOERNOOI KATWIJK
Eerste woningen Vernèdepark ontruimd
DONDERDAG 31 JULI 1975
I F.IDSE COURANT
In de Schaapherderhoek
in'Rijnsburg zag ik gis
teren tot mijn verbazing
een echte Londense taxi
geparkeerd staan. Ik
ging op onderzoek uit
naar de eigenaar en dat
bleek Rijnsburger Wim
Kurpershoek te zijn. De
ze vertelde mij dat hij er
na veel moeite in was
geslaagd de zwart-geel
geverfde taxi, waarvan
de originele naam Aus
tin taxi-cab is, op de kop
te tikken.
Oorspronkelijk was de
taxi eigendom van Lei-
denaar Joop v.d. Walle,
de zwager van Wim, die
een filiaal van de Brill-
mij in Londen heeft en
daar ook woonde. Joop
reed met die taxi dage
lijks door London en
toen hij weer terugging
naar Nederland nam hij
de taxi mee en verkocht
deze aan Wim Kurpers
hoek. Die heeft er wel
eerst het een en ander
aan moeten sleutelen en
is er toen mee de weg
op gegaan.
Wim, die vertegenwoordiger is
in bloemisterij-artikelen bij
groothandel De Leeuw aan de
Oegstgeesterweg, vertelde mij:
„Dit is nog eens wat anders
dan al die bekende modellen.
Een auto mag best apart we
zen, vind ik".
Apart is 'ie. In de taxi, het
bekendste model in Europa, is
plaats voor acht persoenen.
Een paar op de achterbank,
een paar op de uitklapzitjes
halverwege de taxi en dan nog
twee voorin. De chauffeur is
van zijn medepassagiers ge
scheiden door een glazen tus
senwand De topsnelheid be
draagt honderd kilometer. Het
benzineverbruik is een liter op
tien kilometer. En het stuur zit
uiteraard rechts. Aan onderde
len is vrij gemakkelijk te ko
men. De Nederlandse Austin-
dealer kan bijna alles leveren.
De uitvoering van het dash
board is zeer sober. Er zitten
alleen de hoogst noodzakelijke
tellers en meters op
Wim Kurpershoek trekt steeds
veel bekijks met zijn taxi. Op
straat wordt hij aangehouden
of men wil de auto van hem
huren voor het rijden van
bruidsparen. „Daar begin ik
niet aan", zei hij. Deze taxi is
louter voor mijn eigen plezier
en dat van mijn familie en
kennissen". Hij is wel van plan
de auto te laten meerijden in
de grote optocht ter gelegen
heid van het 1000-jarige be
staan Vein RijnSburg.
Wim Kurpershoek voor zijn Londense taxi. Op de motorkap Carla de Mooy.
De familie
Schmidt: gedu-
Zonder hun paspoort, autopapie
ren, dure filmcamera en met een
nog te betalen pensionrekening
is gisteravond het Duitse echt
paar Werner en Isolde Schmidt
teleurgesteld naar hun woon
plaats Dortmund afgereisd. Een
paar dagen geleden kwam er een
abrupt einde aan huri tot dan toe
zonnige vakantie toen uit hun
aan de Koningin Astridboule-
vard geparkeerde auto twee tas
jes werden gestolen met daarin
al hun waardepapieren, een geld
bedrag van ruim duizend mark
en een aantal andere dierbare
dingen.
Werner vertelde mij: „Die dag gingen wij
's morgens al vrij vroeg naar het strand.
Omdat ik bang was dat ik ze op het
strand zou verliezen verstopte ik de twee
tasjes onder de voorbank van mijn auto.
Toen we van het strand terugkwamen
ontdekte ik dat het tochtraampje van de
auto was opengebroken en dat de tasjes
verdwenen waren. Onze vakantie is nu
naar de knoppen. We gaan maar weer
naar huis."
Werner vroeg mij of ik een oproep in
mijn rubriek wilde plaatsen, bestemd
voor de tasjesdief. Dit is de tekst die de
gedupeerde Duitser mij opgaf: „Geef al
stublieft ons de tasjes terug met de voor
U waardeloze papieren en de camera.
Het geld mag U houden. Ik heb wel een
jaar gespaard voor deze vakantie. Maar
die klap kom ik ook wel weer te boven.
Alstublieft brengt U mijn spullen terug
naar de Zandvoortsestraat 20 of laat
weten waar mijn spullen zijn."
Ik informeerde bij de Noordwijkse politie
of dit soort diefstallen in Noordwijk veel
voorkomt. Rechercheur Van Duivenvoor
de: „Dit seizoen zijn er maar weinig
aangiften van diefstal uit auto's bij ons
binnen gekomen. Althans wat betreft het
We hebben nog wel eens het geluk dat
de dief de paperassen waar hij toch niets
aan heeft in de duinen achterlaat. Maar
in de meeste gevallen wist hij alle sporen
uit en zie je niets meer terug. Tegen
dergelijk soort diefstallen is nauwelijks
iets te doen. Het is zelfs al niet meer
voldoende om je auto goed op slot te -
hebben. Want men weet toch wel hoe de
auto binnen te komen."
Wel veel diefstallen, zo hoorde ik, werden
de eerste maanden van het badseizoen
gepleegd in het Noordwijkse Langeveld.
Daar werden weer, evenals vorig jaar het
geval was, in talloze kampeertenten inge
broken. En steeds op dezelfde wijze. Met
een mes werd het zeildoek stukgesneden
waarna de „tentenritser" zijn gang kon
gaan. Het werd zelfs zo erg dat er op
een aantal campings een soort burger
wacht werd ingesteld, die regelmatig pa
trouille liep.
Maar dat is nu voorbij want de Noord
wijkse politie heeft een jonge Duitser
aangehouden die op het kampeerterrein
van Henk de Wit werd betrapt bij een
tentdiefstal. Dé uit Solingen afkomstige
tentenkraker heeft ook bekend ingebro
ken te hebben in een groot aantal gepar
keerde auto's.
Omdat het aan zee en op
de plas gisteren zo
enorm druk was maar
ik toch wel van het wa
ter wilde genieten
bracht ik voor de veran
dering eens een bezoek
je aan Valkenburg. Daar
zocht ik afkoeling bij de
Oude Rijn. En ik ont
moette daar Johan Sie-
bert, in dit 3000 inwo
ners tellende dorpje be
ter bekend onder de
naam Ben. Hij is de ei
genaar van het pontje,
de kortste verbinding
tussen Valkenburg en de
plaatsen Rijnsburg en
Oegstgeest.
Ik vroeg hem of het waar is
dat zijn kleine overzetvaartuig,
waar hij zo verknocht aan is
geraakt, plaats moet gaan ma
ken voor een veel groter pont.
En dat zou dan nodig zijn
omdat binnenkort in Rijns
burg het nieuwe zwembad
wordt geopend en het dan ook
zo goed als zeker is dat veel
meer Valkenburgers, die ook
gebruik gaan maken van
Rijnsburgs nieuwe aanwinst,
overgevaren moeten worden.
Pontbaas Ben zei daarop: „Dit
pontje blijft varen. Er komt
geen ander in de Oude Rijn.
Een grotere wil ik niet. Dit is
net een knus bootje. Daarop
kan ik nog gezellig met mijn
passagiers omgaan. Als de
nood aan de man komt vaar
ik wel een paar keer meer."
En hij vertelde ook niet van
plan te zijn zijn pontje in de
toekomst langer te laten varen
dan tot nu toe het geval is
geweest. Momenteel maakt hij
dagen van 's morgens zeven
tot 's avonds zeven. Maar nu
willen burgemeester en wet
houders van Valkenburg dat
het pontje ook na die tijd nog
Johan Siebert
alias „Ben de
Veerbaas"
een paar uur heen en weer
blijft varen om de bezoekers
van het zwembad over te bren
gen. Ben Siebert past daar
voor. „Twaalf uur werken is
me lang zat", zei hij. „Mij krij
gen ze na zevenen niet meer
op de pont Ze zoeken maar
een andere oplossing." Valken
burg wacht gespannen af.
Het is eigenlijk de eerste keer
dat het Valkenburgs pontje,
dat al eeuwen in gebruik is, zo
in duscussie is. Eeuwen lang
ging het goed. Voeren de pont
bazen heen en weer. Zonder
mankeren. Of het water van
de Oude Rijn moest zo te keer
gaan dat het onverantwoord
was de oversteek te maken.
Ben Siebert heeft dat maar
één keer meegemaakt. Vorig
jaar november, met die beu
kende storm. Toen heeft het
pont een half uur stil gelegen.
Het. Valkenburgse pont heeft
veel kapteins gekend. Ik noem
een aantal bekende namen
van de laatste veertig jaar.
Kees Bos, De Oude en dan
natuurlijk de legendarische
tante Map en ome Teun, waar
niemand in Valkenburg de
achternaam van kent
Ik merkte dat de Valkenburg-
se jeugd, in de leeftijd tot 25
jaar, dikwijls bij het pont te
vinden is. Zoals men in andere
plaatsen op een hoek van een
straat samenkomt of op het
dorpsplein. En Ben Siebert,
die zijn mondje goed bij zich
heeft, is dan het middelpunt
van de groep. „Het pont heeft
hier in Valkenburg een sociale
functie," zei hij. Hier komt de
jeugd graag even een babbel
tje maken of wat gein trappen.
En de jongens helpen ook
graag bij het overzetten. Bijna
iedereen heeft wel eens het
pont heen en terug gevaren.
„En het pont is meer. Rijns-
burgse jongens ontmoeten er
Valkenburgse meisjes en om
gekeerd. Ze trouwen, de fami
lies gaan bij elkaar op visite.
En die maken allemaal ge
bruik van mijn pont Tijdens i
die korte overtocht praat men j
over problemen, blijde en i
trieste gebeurtenissen. Als i
pontbaas hoor je nog eens i
wat En soms geef je een goe- i
de raad. Valkenburg is echt i
niet gebaat bij de bakbeest i
van een pont Dat maakt de
sfeer kapot Het moet gezellig i
blijven."
Van onze tennismedewerker
Katwijk Na de als vierde
geplaatste W. Stoop moest gis
teren in het badgastentennis
toernooi te Katwijk ook de
als derde op de ranglijst
staande Jan de Groot afscheid
nemen van het herenenkelspel
in B. Een langdurende en ge-
li jkopgaande strijd bracht
tenslotte de aanzienlijk jonge
re Paul Kallenberg de over
winning. Beiden speelden een
voorzichtig en gedegen spel,
waarbij goed plaatsen en wei
nig fouten maken belangrij
ker zijn dan hard spel en risi
co's nemen. Na twee sets be
gon de conditie toch wel een
woordje mee te spreken en
trok Paul aan het langste
eind: 6—2 2—6 6—3.
Ook een andere geplaatste had
het moeilijk. Ronald Blom-
mendaal wist tegen Peter van
Eyck uit Breda de eerste set
pas in de tie-break binnen te
halen, nadat hij hierin zelfs
nog achter had gestaan. De
volgende set leverde aanzien
lijk minder problemen op:
7—6 6—3. Alfred Gelevert be
reikte in drie sets en Eckel-
man in twee de volgende ron
de.
Bij de dames in B werd de
eerste partij gespeeld. C-speel-
ster Carine Heestermans
moest het daarin opnemen te
gen favoriet Ineke van der
Meer. Carine verweerde zich
verdienstelijk, maar kwam
toch niet verder dan 2—6 3—6.
In C maakten Hans Oliver en
Onno Ufkus er een zeer lang
gevecht van. Ufkus, in D als
eerste geplaatst, waar hij met
moeite de volgende ronde be
reikte, trok zich op aan het
spel van de aanvankelijk ster
kere Hans Olivier. Hierdoor
wist Onno de tweede set via
de tie-break te winnen nadat
hij de eerste met ruime cijfers
had verloren. In de laatste
reeks stond hij steeds met één
game voor tot 9—8. Op dit
moment gaf hij de winst uit
handen en verloor tenslotte
eervol met 6—3 6—7 11—9.
Nieuwkoop
In Nieuwkoop zijn de eerste
B-partijen op de baan geko
men. Hierbij vielen geen ver
rassingen te constateren. Bei
de leden van de wedstrijdlei
ding, Bas Groot en Peter de
Rooy verloren in twee sets van
respectievelijk Marcel de Bak
ker en Bierman. Kees Over-
vest trof na een walk- over
tegen Pauwels de no. 1 uit C
Ben Baard, die het hem in een
leuke wedstrijd behoorlijk
moeilijk maakte en zelfs de
eerste set op zijn naam bracht.
De op safe spelende Baard
moest het daarna toch afleg
gen tegen het agressievere spel
van Overvest: 3—6 6—2 6—2.
Bij de dames in B plaatste
mevrouw Boere zich voor de
finale door een gemakkelijke
zege op mevrouw Heesen: 6—2
6-2.
Mevrouw Schik en mevrouw
Schütz konden maar moeilijk
afscheid van de baan nemen
en hoewel mevrouw Schik in
twee sets (7—5 7—5) won duur
de de partij geruime tijd. Vol
gens de wedstrijdleiding staan
de dames gemiddeld toch al te
lang op de baan. Mimi Carlier,
tweede in D, maakte daar een
uitzondering op door zeer
goed spelend haar tegenstand
ster mevrouw Dusée met 6—1
6—0 van de baan te vegen.
In dit nummer zijn drie van
de halve-finalisten uit Nieuw-
In D werd de tweede op de
lijst, Dolf de Blécourt, die deze
week al leuk spel had laten
zien, onaangenaam verrast
door Lex Bosboom en moest
met een 6—2 6—1 nederlaag de
baan afkomen.
Van onze correspondent
VOORSCHOTEN Voorschoten zet vaart ach
ter de afbraak en de herbouw van de woningen
in het Vernèdepark. Alle begin is moeilijk en
na de lange administratieve voorbereidingen,
het goed gevoerde overleg met de bewoners, de
ontvangen toestemming tot afbraak is het eerste
deel van de woningen (twintig stuks) vrijwel
geheel ontruimd. De organisatie berust in zijn
geheel bij de Christelijke Woningbouwvereni
ging Voorschoten. Deze woningbouwvereniging
kan eerst met de afbraak beginnen zodra alle
woningen verlaten zijn. Omdat er regelmatig
„vuurtjes gestookt" werden in de lege woningen
zijn deze thans hermetisch afgesloten. Deuren
en ramen zijn voorzien van planken.
De ontruiming geschiedt door de gemeente Voor
schoten. Op papier is alles rond. Er is zelfs een
oplossing gevonden voor een moeilijk geval. Een
echtpaar zonderkinderen heeft in huis enige
tientallen katten en honden. De volksmond kent
het echtpaar als „Kattemie". Dit echtpaar mag
het onofficiële asiel voortzetten in een leegstaan
de boerderij aan de Leidseweg. Hoewel deze
boerderij op papier leeg is, werd deze vorig jaar
gekraakt door enige jongeren. Diverse malen
heeft de gemeente Voorschoten getracht deze
klandestiene leefgemeenschap „Wie kan keren de
hand des Heren" (naam van de boerderij) uit de
boerderij te zetten. De leefgemeenschap heeft
enige maanden terug de mededeling gekregen
dat zij op 1 augustus zonodig met behulp van
de sterke arm buiten de boerderij gezet zal
worden. De leefgemeenschap heeft nog getracht
door het indienen van een brief bij b. en w.
waarin staat dat het echtpaar met de katten en
honden en de leefgemeenschap samen op de
boerderij kunnen wonen de fatale datum te
verzetten. Alles wijst erop dat op 1 augustus de
boerderij ontmimd kan worden. De gemeente is
begrijpelijk niet van plan om haar strategie prijs
te geven. Op 2 augustus weet Voorschoten of het
ditmaal gelukt is.
Na ontruiming van de boerderij wordt deze
geschikt gemaakt voor normale bewoning en
daarna kan de totale afbraak van de eerste
bouwfase in het Vernèdepark beginnen. De hui
dige woningen hebben nog net niet de „AOW-
leeftijd" bereikt.
Uw mening
Verkeersborden- en
stoplichtenmanie
Als paddestoelen verrijzen de verkeersstoplichten uit de grond. Het
lijkt wel een exponent van onze rode regering. Bevordering van
het openbaar vervoer betekent het particulier autoverkeer zoveel
mogelijk dwarszitten. Ik heb me laten vertellen, dat ieder stel
stoplichten zo'n 100.000 kost Het geld kan niet op. Werd er nu
maar wat mee bereikt
Stoplicht in Oegstgeest aan de Abtspoelweg nabij het zwembad.
Als deze lichten niet in werking zijn kan men altijd dooorrrijden.
Nu is het altijd wachten. Wanneer dit licht zou branden van 16.00
uur tot 17.30 uur is dit ruim voldoende. Het de gehele dag
doorbranden is waanzin.
Stoplicht Sassenheim Parklaan-Provincialeweg. Dit is een nieuw
stoplicht. Vroeger zonder stoplichten kon men altijd doorrijden.
Niemand behoefde te wachten. Nu moet een ieder lange tijd
wachten. Brandtijd van 16.00 uur tot 17.30 uur is ruim voldoende.
Verder uitschakelen.
Stoplicht Leiden Langegracht-Pelikaanstraat. Als dit licht knippert
is er niets aan de hand. Niemand behoeft te wachten. Als het
brandt moet men altijd wachten. Opdoeken dit stoplicht.
En dan de Churchillaan in Leiden. De een of andere idioot is
er in geslaagd hier 4 stoplichten geplaatst te krijgen, die de gehele
dag in werking zijn. 3 van de 4 stoplichten kunnen zonder meer
worden verwijderd. Dan ontwikkelt het verkeer zich normaal. Nu
is het één brok waanzin. Op een stuk weg van misschien 1 km
lengte moet men 4x stoppen. Alleen het stoplicht bij de Meilaan
heeft enige zin en dan nog alleen van 16.00 uur tot 17.30 uur.
Doordat deze stoplichten er zijn, gebruikt men de sluipwegen. In
plaats van de Churchillaan berijdbaar te maken wil men nU alle
zijstraten met borden versperren. Wel ja, bij de 5.000.000 borden
die er in Nederland al staan kunnen er best nog 50 bij. De
verkeersbordenfabriek vindt dit prachtig.
De wachturen bij al deze stoplichten x een uurloon k f 25
bijvoorbeeld, zullen wel enkele miljoenen guldens verlies teweeg
brengen. Maar dat is misschien van geen belang. Bij het toenemend
aantal werklozen in Nederland is net wellicht nuttig alles af te
remmen. Laten we er nog 1.000.000 borden bijzetten en nog wat
stoplichten. Dan wordt er nog minder verdiend en brengen de
belastingen nog minder op.
De stoplichtenmaniak van de Churchilllaan geef ik een raad.
Beperk binnenkort de snelheid op deze laan (een 4 baans weg voor
doorgand verkeer) tot 30 km per uur. En wordt het dan nog niet
rustig genoeg, laat dan aan het begin en aan het eind van deze
weg een dikke muur metselen dwars over de laan. Dan is alle
verkeer onmogelijk.
Algemene remedie voor Nederland.
Er moet een kleine enigzins dictatoriale groep worden aangesteld,
die alle verkeersborden en stoplichten in Nederland kritisch be^
kijkt, met als suggestie minstens de helft op te ruimen. Dan komt
er wat lucht en ruimte. Men kan ook teveel willen regelen.
T.M. Stikvoort, Sassenheim
