Ibipei honkbalteam
ergste vrezen
duels met Italië
Cor Vriend: Kampioen met
minimum aan inspanning
«lories ook bij sprinters van 9.9 see
VERTE-
SPRONG
VAN
8.45 M.
Geheel volgens de verwachtingen
Nederland zich gekwalificeerd voor de eind-
I van het 14e toernooi om het Europees honkbal-
in Barcelona. Zaterdagavond werd
de eerste hindernis op weg naar
prolongatie van de titel met 9-3 verslagen, gistermor
gen verloren de Zweden met 12-1 in een zeven-in-
nings-wedstrijd. Op papier dus erg gemakkelijk, in
werkelijkheid erg moeilijk. Er ligt over het spel van
Nederlandse ploeg een loomheid, die het ergste
doet vrezen voor de wedstrijden tegen Italië
Nervositeit speelt een bijzonder
belangrijke rol. De ploeg leeft
en speelt onder grote spanning
en heeft zich zeer moeizaam
kunnen concentreren op de
twee poulewedstrijden, ontmoe
tingen die als het ware spelen
derwijs afgewerkt moeten wor
den. Ontmoetingen die een aan
gename warming-up hadden
moeten worden, werden nu
'wedstrijden waarin verkrampt,
angstig en zonder enige overtui
ging werd gespeeld. De druk
van de komende wedstrijden te
gen de squadra van Bill Arce
kon niet weggedrukt worden.
Emie Myers, die een zeer sfin
xachtige indruk maakt, geeft
geen of een weinigzeggende ver
klaring. „We hebben gewonnen
en daarvoor zijn we gekomen.
Tegen Italië gaat het wel an
ders. Dan moeten we spelen en
dan zullen we ook spelen".
Dat de twee overwinningen
Oranje het zo broodnodige zelf
vertrouwen hebben verschaft
blijft echter aan twijfel onder
hevig. Hamilton Richardson:
„Het is erg moeilijk de jongens
voor dergelijke wedstrijden op
te peppen. Heb ik zelf ook altijd
moeilijkheden mee gehad. Ik
geef toe, er worden teveel fou
ten gemaakt en het werpen van
Vakkers viel me tegen Zweden
beslist niet mee. We zullen nu
wat gaan relaxen en dan lang
zaam gaan toeleven naar de eer
ste ontmoeting tegen Italië.
Daar zal veel van afhangen".
De Italiaanse coach Bill Arce
was allerminst onder de indruk
van de verrichtingen van de Ne
derlanders. „Er wordt nu wel
gezegd dat mijn ploeg tegen
Spanje zo weinig heeft geslagen.
Maar wat interesseert het me nu
wat voor cijfers de werpers van
Oranje gaan maken. Wij kunnen
zes man rustig op 3-slag zien
verdwijnen, de zevende man
slaat de bal dan wel het stadion
uit. Dat gebeurde tegen Spanje
al. Ik heb erg veel power in
mijn ploeg gebracht. De aanval
heb ik bewust laten prevaleren
boven de verdediging. Als ik
dan het Nederlandse binnenveld
en ook wel het buitenveld zie
grabbelen dan zie ik bijzonder
veel prespectief". Het terrein
speelt daarbij in zijn voordeel.
Een klein stadion, waar home
runs vrij gemakkelijk tot stand
komen.
Nederland startte tegen West-
Duitsland bijzonder veelbelo
vend, reeds in de eerste slag
beurt werden twee runs ges
coord. Frank Lewis ontrukte de
- overigens knap werpende -
Kurt Menzel een vrije loop, stal
daarna het tweede honk en
kwam vervolgens thuis op
honkslagen van Harry van de
Berg en King Zsuschen
Bij de sliding over de thuisplaat
werd Lewis daarbij vrij ernstig
geblesseerd. Een spike van de
Duitse achtervanger verdween-
even boven de knie in zijn dij
been en teamarts Erik Jager
naaide nog in de dug-out de
diepe wond. Lewis leek uitge
schakeld, maar achteraf viel al
les erg mee, zodat hij ook tegen
Zweden weer in de basisopstel
ling verscheen. Harry van de
Berg was de tweede man die de
thuisplaat toucheerde door goed
gebruik te maken van een mis
verstand tussen de Duitse wer
per en zijn eerste honkman, de
onverwoestbare Claus Heimig.
Alles wees erop dat de ploeg in
een uitstekende vorm stak en
korte metten zou maken met de
tegenstander. De goede start
werd echter niet voortgezet, ook
al omdat Menzel zeer geva
rieerd, hoewel niet hard gooide
en daarmee het zelfvertrouwen
danig aantastte. Dat zelfvertrou
wen, toch al als een erg dun
laagje over de ploeg gestreken,
kreeg een enorme dreun toen de
Westduitsers via een homerun
van Hans König in de derde
slagbeurt met een man voor zi
ch, de stand gelijk maakte. De
nervositeit greep snel om zich
heen, temeer daar er een gesta
ge regen uit de loodzware hemel
neerdruppelde en dreigde de
wedstrijd een voortijdig einde te
laten ondergaan. Dan zou bij
een eventuele gelijke stand na
vijf innings, de ontmoeting als
gespeeld zijn beschouwd en zou
Oranje de volgende dag met
groter verschil dan de Duitsers
van de Zweden moeten winnen
om de finale te kunnen berei-
Zover is het niet gekomen. De
regen hield wel aan maar niet
in die mate dat er gestaakt zou
moeten worden.
Menzel hield nog drie innings
stand. In de vijfde innings be
gon zich echter de vermoeidheid
af te tekenen, hetgeen onder
streept werd door een homerun
van Harry van de Berg, waar
mee de stand op 3-2 werd ge
bracht. In de volgende slagbeurt
kwamen de Duitsers weer onder
druk te staan, hetgeen geaccen
tueerd werd door Louis Jacobs
die met Paul Smit op de kus
sens de tweede Nederlandse ho
mer registreerde. Het ijs was
gebroken, hoewel de verwachte
hoge score uit bleef. King Zsu
schen, voortreffelijk op dreef
met vier honkslagen uit even
veel beurten, hamerde in de ze
vende slagbeurt de bal over de
schutting, waarna Ben Richard
son in de laatste slagbeurt de
zege iets meer relief gaf.
Ver onder maat
De veronderstelling dat Oranje
in de wedstrijd tegen Zweden
de nervositeit kwijt zou zijn,
werd niet waar gemaakt. Het
Vlak voordat hij het tweede honk zou bereiken, werd de Westduitser uitgetikt door
Louise Jacobs.
werd weliswaar een zeven-in-
nings-duel, maar het spel was
ver onder de maat. Het zwak
ke werpen van Kjell Leander
en Soera Lindberg in de der
de innings resulteerde in vier
runs, waarmee de stand op
7-0 werd gebracht.
Maar dat was geen verdienste
van de Myers' dicipelen, die.
wederom erg stonden te stun
telen. Maar wanneer in een
slagbeurt twee werpers tot de
cijfers komen van 1-5-0 en het
veld nog twee fouten maakt
ook dan kan natuurlijk de
kleinste jongen runs maken,
aan de andere kant geldt ook
dat een dergelijke tegenstand
niet inspirerend werkt. Het
was een zeer slechte vertoning
waarbij het werpen van Vak
kers een geweldige tegenval
ler was. Hij moest toch nog
vier honkslagen van deze kin
derlijk spelende Zweden ac
cepteren, en had daarnaast
vele malen de steun van zijn
velders nodig om de zaak te
klaren. Na vijf innings achtte
Myers de tijd gekomen om
Ade Fyth naar de heuvel te
sturen, maar ook de Bussum-
mer kon niet imponeren.
Wél aan slag, want in de zesde
Nederlandse slagbeurt sloeg
hij met een man aan boord de
bal onbereikbaar voor de vel
ders over het hek en was
daarmee de man die de wed
strijd een voortijdig einde ver
schafte. Het was de zevende
Nederlandse homerun. In de
ze wedstrijd waren Jim Sieval
en King Szuschen, die nu
reeds twee homeruns achter
zijn naam heeft staan en een
slaggemiddelde heeft opge
bouwd van 0.714, hem reeds
vooraf gegaan.
Italië had tegen het ontstellend
zwakke Frankrijk een mak
kie: 11-0.
West-Duitsland 0-0-2-0-0-0-0-1-0= 3
Nederland 2-0-0-0-1-2-1-0-3= 9
Werpers: Nederland: Neuteboom (8
inn.) 11-0-3; Leurs (1) 2-0-0; Neder
land twee fouten. W.-Duitsland: Men
zel 4-4-12-2
Homeruns: H. v.d. Berg, Jacobs,
Zsuschen, Richardson.
Zweden 0-0-0-1-0-0-0 1
Nederland 2-l-4-l-2-2-X= 12
Werpers: Nederland: Vakkers (5 inn.)
6-3-4; Fyth (2) 1-1-0; Nederland vier
fouten.
Zweden: gezamenlijke werpers
(Leander, Pindberg, Lindberg) 3-9-6-
6.
Homeruns: Sieval, Zsuschen, Fyth.
Joegoslaaf
Stekic
MONTREAL De
sprong van 8.45 meter,
waarmee de Joegoslaaf
Nenad Stekic eergisteren
te Montreal het Europese
record verbeterde, komt
volgens de jury van de
voor—Olympische wed
strijden voor erkenning
in aanmerking.
Aanvankelijk waren de berich
ten dat Stekic een rugwind zou
hebben gehad van tier meter
per sec onde (toegestaan is twee
meter), maar in de officiële uit
slag wordt gesproken van 1.93
meter per seconde.
Stekic verbeterde het Europees
record van de Rus Igor ter Ova-
nesian (1967) en de Westduitser
Josef Schwartz (1970) met tien
centimeter. De sprong van de
Joegoslaaf is de op één na beste
uit de atletiekgeschiedenis. Het
wereldrecord staat met 8.90 me
ter sinds de Olympische spelen
van Mexicostad (1968) op
naam van de Ame'rikaan Bob
Beamon.
BOSTON De Amerikaanse
sprinter Reggie Jones heeft tijdens
wedstrijden in Boston het wereld
record op de 100 meter geëvenaard
met een tijd van 9.9 seconden. Het
record staat al op naam van Jim
Hines, Ronnie Ray Smith, Charlie
Greene, Rey Robinson, Eddie Hart
en Steve Williams (allen VS) en de
Cubaan Sylvio Leonard.
Tweede op de 100 meter te Boston was
Charlie Wells met 10.0, derde Houston Mc-
tear met 10.1. De race kende vier valse
starts, voor de lopers eindelijk werden weg
geschoten. Jones lag dadelijk een meter
voor, doch kreeg op tachtig meter McTear
naast zich. Deze kon de extra-versnelling,
het kenmerk van de ware sprinter, niet
volgen. Reggie Jones (22) schoot als een
raket door de finish, McTear, een junior,
werd nog voorbij gestreefd door Wells.
Het persoonlijk record van Jones was 10.1.
De co-wereldrecordhouder had zaterdag bij
zijn loop geen rugwind van betekenis. Het
commentaar van Jones: „Ik denk dat ik in
mijn huidige vorm nog wel harder kan".
De Engelsman Brendan Foster is er te Ga
teshead bij lange na niet in geslaagd het
wereldrecord op de 5000 meter van Emiel
Puttemans (13.13.0) te verbeteren. Foster
maakte een tijd van 13 minuten en 30
seconden. De Europese kampioen moest de
overwinning laten aan de Nieuwzeelander
Rod Dixon, die finishte in 13.27.4. De derde
plaats was voor de Engelsman David Black
in 13.35.2.
Evert Hoving (AV NOP) verbeterde in Ga
teshead zijn eigen, bijna twee weken oude,
Nederlandse record op de 1000 meter van
2.19.5 tot 2.19.3. Hoving, die dit jaar op de
800 meter een tijd noteerde van 1.47.3, ver
sloeg op de kilometer de Engelse lopers
McMeekin en Settle, die respectievelijk tot
2.19.9 en 2.20. kwamen.
De Nederlandse damesjunioren ploeg heeft
zaterdag te Brussel de interlandwedstrijd
vijfkamp tegen België gewonnen met het
minime verschil van veertien punten: 11.283
tegen 11.269.
LISSE Een van de meest ver
baasden over het "onmogelijke"
verloop van het nationale kam
pioenschap 25 kilometer was de
winnaar zelf. Cor Vriend, niet de
eerste de beste op lange afstandge-
bied en normaliter grote favoriet
stond in Lisse perplex. En probeer
de zijn verbazing in woorden om
te zetten. "Kom je erachter, dat je
de laatste tijd eigenlijk teveel heb
gedaan, neem je je voor het rustig
aan te doen en dan dit." Vriend,
met Henk Kalf behorend tot het
duo dat Nederland hoop heeft ge
geven op internationale aansluitng
wat het lange werk betreft, had
kennis gemaakt met een vorm van
overtraining, f zoals hij het zelf
noemt: "Ik was mezelf tegen geko
men. Daarom was ik van plan het
hier in Lisse rustig aan te doen.
En om je eerlijk de waarheid te
zeggen heb ik er nauwelijks wat
aan gedaan." En zo werd Cor
Vriend in Lisse de kampioen die
voor zijn prestatie een minimum
aan inspanning nodig had.
In Amerika heeft men weer iets nieuws gevonden geld mochten rapen. Peggie Stevens (rechts) was daar
om publiek te trekken. Tijdens een honkbalwedstrijd goed in. In negentig seconden grabbelde zij driedui-
in Atlanta werden vijf toeschouwers uitverkoren, die zend dollar bijeen. Iets voor Nederlandse clubs?
De winnaar van het kampioenschap 25 kilometer. Cor
Vriend (op archieffoto) in gezelschap van zijn voorganger
Geert Jansen (links). Jansen was er in Lisse niet bij.
Jammer voor Vriend, die anders waarschijnlijk nog sneller
was gegaan.
Ascherman nieuwe directeur KNBSB
BARCELONA Met ingang van 1 september a.s. zal Wim
Ascherman gaan fungeren als directeur van het bondsbureau van
de KNBSB.
Hij wordt daarmee de opvolger van Henk Dorenbos, die op eigen
verzoek ontslag heeft gekregen. Wim Ascherman is penningmees
ter van het rayon Amsterdam van de KNSB en tevens chef
d'equipe van Jong Oranje.
Na Brussel, waar de atleet van
PSV het nationale marathonwe
reldje verbaasde met een tijd
van 2.18.0 had het vermoeid
heidsduiveltje toegeslagen. De
man met de hamer, zoals dat in
wieier- en atletiekkringen heet,
lag elk moment op de loer. Niet
dat hij Cor Vriend onder de
duim kon krijgen. "Maar ik
•merkte wel, dat ik te veel deed.
Een week na Brussel startte ik
voor de nationale kampioen
schappen (waar hij op vijf en
tien kilometer tot een derde
plaats reikte, red.) Het ging
steeds minder de laatste we
ken". Het was dan ook gevoel
voor realiteit dat Vriend met
geringe verwachtingen naar Lis
se was getogen. Een van de
opponenten daar immers was
Henk Kalf, toch Nederlands
nummer een op de superlange
afstand.
Aanrijding
Maar Henk Kalf deed er zater
dag hard aan mee het vreemde
verloop van het kampioenschap
nog vreemder te maken. Aller
eerst was hij de man die waar
schijnlijk voor het eerst in de
geschiedenis van de atletiek-
sport een aanrijding meemaak
te met een auto. Aanrijding is
een groot woord, maar toch
oogstte de marathonkampioen
bewondering door na het inci
dent waarbij zijn voet licht
werd geblesseerd rustig door te
gaan. Cor Vriend: "Een vreem
de situatie natuurlijk dat zoiets
bij een nationaal kampioen
schap kan gebeuren. Dat moest
niet mogen."
Henk Kalf zou het later niet als
excuus aanwenden voor zijn te
leurstellende optreden. Het zou
de prestatie van Vriend geklei
neerd hebben. Vormverlies luid
de de simpele verklaring. De
Groningse atleet was pas terug
van vakantie, een "tijdverdrijf'
dat vreet aan conditie. Hij had
ook pas op het allerlaatste mo
ment ingeschreven. Degene die
ontbrak op het appel in Lisse,
was Geert Jansen. De titelhou
der had de wisselbeker terug
gestuurd naar het adres van de
organiserende vereniging De
Spartaan zonder enige uitleg.
Geert Jansen die zo vaak ont
breekt op belangrijke evene
menten bleek dit keer gebles
seerd. Toch wilde Cor Vriend
niet de rol van favoriet overne
men. Het wedstrijdverloop zou
hem ongelijk geven. Nadat de
Belg Paul Leleu de eerse van de
vijf ronden nog als koploper
was gepasseerd (met een voor
sprong van een meter of twin
tig), naderde Vriend uit het ach
tervolgende groepje met Johan
Kijne, Arend Guikema en Kalf.
"Het was helemaal niet de be
doeling zo snel weg te gaan.
Maar stuk voor stuk moesten ze
lossen. Het verbaase mezelf dat
het zo gemakkelijk ging."
Achtervolging
Cor Vriend ging er vandoor
zonder het zelf te willen. Om
aanvoerder te worden van het
veelkleurige lint- er zouden ten
slotte 162 deelnemers finishen
- dat zich door de buitenwijken
van Lisse slingerde. Nog veel
verrassender was de achtervol
ging die Johan Kijne inzette.
Naarmate het einde naderde
kreeg de Rotterdammer vroeger
een gevreesde tegenstander
maar de laatste tijd terug geval
len naar het tweede plan, vleu
gels. In de laatste ronde dreigde
hij zelfs een eind te maken aan
de solo van Cor Vriend. De
winnaar: "Van mijn begeleider
hoorde ik, dat Kijne die in mijn
ogen zeer verraste, nog maar
zes seconden achterstand had.
Op dat moment ben ik gaan
versnellen. Dat ging weer zo
gemakkelijk dat ik na afloop
spijt had dat ik niet eerder was
gegaan." De voorsprong bij de
finisch bedroeg weer 37 secon
den. De demarrage was tekene-
ne dovor de macht van finish
Vriend. De speelse wijze, waar
op hij Johan Kijne "verliet" was
ook aanleiding voor spijtgevoe-
lens. Zeker, toen de tijd (1.18.14,
een record voor het parkoers in
Lisse) bekend werd. Cor Vriend:
"Ik was bang dat ik een tik zou
krijgen,. Jammer, anders had er
wel meer ingezeten".
Aan de andere kant opent de
onvermoede macht van de 25-ja-
rige onderwijzer perspectieven
voor de toekomst. Een toekomst
met natuurlijk een plaatsje inge
ruimd voor de Olympische Spe
len. Alhoewel Vriend dat zelf
niet zal rondbazuinen. "In je
achterhoofd denk je aan Mont
real". Maar iedereen kan er ze
ker van zijn, dat de 250 kilome
ter aan trainingsarbeid per
weerk verricht wordt voor dat
ene doel: de marathon in Mont
real. De beulse afstand van 42
kilometer is het ideaal van Cor
Vriend. "Ik zou graag willen
bereiken dat je eens internatio
nale aansluiting krijgt'. De at
leet denkt dan aan een tijd in
de buurt van de 2.16. "Ik moet
echt wel een stuk sneller kun
nen dan ik totnogtoe ben ge
weest." Het verloop van het
kampioenschap in Lisse heeft
Cor Vriend alleen maar ge
sterkt. "Maar voorlopig ga ik
het toch even rustic aan doen."
KEES KOOMAN
Uitslag: 1. Cor Vriend (PSV) 1.18.14.
2. Johan Kijne (Metro) 1.18.51, 3.
Paul Leleu (Mechelen), buiten mede
dinging 1.21.03, 4. Henk Kalf (GVAV)
1.21.45 5. Arend Guikema (CIKO
'66) 1,22.07, 11. Herman Kromhout
(VLTC)
Henk Kalf verraste bij de
wedstrijd in Lisse in nega
tieve zin. "Vormverlies" was
de simpele reden.
