Opnieuw stormloop op
bouwplannen AZL
De Don is dood,
leve de Don
Maatregelen om
postbodes makkelijk te
maken blijven uit
Musketiers dollen verder
Deze week
in de
Leidse
bioscopen
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN „De huidige bouwplannen
voor een nieuw AZL zijn, gezien vanuit
het standpunt van de gemeente Leiden,
welhaast de slechtst denkbare. Volgens
die plannen wordt het nieuwe AZL een
kolossaal gebouw, nodeloos ver van het
station en op zodanige wijze in de Leeu
wenhoek gesitueerd, dat daar voor wo
ningbouw niet veel ruimte overblijft".
Met deze kritiekheeft de werkgroep Mi
lieubeheer aan de Leidse universiteit
zijn instemming betuigd met de opvat
tingen van ir. Vos van de Leidse dienst
gemeentewerken die in een onlangs in
de openbaarheid gekomen rapport,
voor een Oostelijker situering van het
nieuwe AZL pleit. De kritiek van de
werkgroep is neergelegd in een bij b.
en w. ingediend bezwaarschrift tegen
hun voornemen om voor de bouw van
een nieuw universitair medisch centrum
een bouwvergunning af te geven met
gebruikmaking van artikel 19 van de
wet op de ruimtelijke ordening. Dat
artikel maakt het mogelijk een dergelij
ke vergunning af te geven in situaties
waarin nog geen nieuw bestemmings
plan is vastgesteld. De gemeenteraad
heeft in april van dit jaar goed gevon
den dat van dit artikel gebruik wordt
gemaakt, maar daaraan wel de voor
waarde verbonden dat een bouwver
gunning pas mag worden afgegeven
nadat overeenstemming is bereikt over
de indeling van de Leeuwenhoek.
Volgens de werkgroep Milieubeheer
eerder is die opvatting al naar voren
gebracht door het PPR/PSP/D *66 ge
meenteraadslid L. Beijen is aan de
genoemde voorwaarde op dit moment
nog niet voldaan. Omdat men aan de
wenselijkheid van de bouwpannen van
de universiteit/het AZL überhaupt sterk
twijfelt, grijpt men nu dit wapen aan
om te trachten naar men oordeelt kwa
lijke ontwikkelingen tegen te houden.
Of dit wapen succesvol zal blijken is
nog de vraag. Want de voorwaarde die
de gemeenteraad eerder dit jaar aan
afgifte van een bouwvergunning stelde,
is onduidelijk geformuleerd. Daarbij in
het midden gelaten is namelijk de vraag
tussen welke partijen precies overeen
stemming moet zijn bereikt. Onduide
lijk is of in deze b. en w. namens de
gemeente mogen optreden dan wel dat
de hele gemeenteraad zijn fiat moet
geven. Onduidelijk is ook wat precies
onder „indeling" wordt verstaan.
Volgens wethouder Waal (ruimtelijke
ordening) is aan de voorwaarde voldaan
nu b. en w. met de wederpartij tot
overeenstemming zijn gekomen over de
plek waar de eerste paal de grond in
moet. Volgens de werkgToep Milieube
heer en het raadslid Beijen moet de
hele raad zijn fiat geven en behelst
„overeenstemming over de indeling"
méér dan alleen plaats van de eerste
paal.
Als Waals opponenten het op dit stuk
van hem verhezen wil dat natuurlijk
nog niet zeggen dat de huidige bouw
plannen van het AZL ook inderdaad
worden gerealiseerd.
Zoals bekend leeft bij de regering mo
menteel twijfel of nieuwbouw über
haupt noodzakelijk is. Onderzocht
wordt momenteel of met een forse op
knapbeurt van het bestaande AZL niet
kan worden volstaan. Dat kan finan
cieel aantrekkelijker blijken (een nieuw
AZL kost een half miljard gulden) en
bovendien, aldus wordt geaccentueerd
van de zijde van Milieubeheer, is ook
nog lang niet zeker of puur uit het
oogpunt van gezondheidszorg een heel
nieuw gebouw wel wenselijk is. Bezwa
ren hiertegen om redenen van gezond
heidszorg hebben onder meer betrek
king op het ontstaan van een overmati
ge centralisatie van medische voorzie
ning en op het ontstaan van een over
schot aan ziekenhuisbedden in de
Leidse regio.
Inhakend op de recentelijk naar buiten
getredn twijfel in het kabinet over de
noodzaak van nieuwbouw heeft Milieu
beheer naast het indienen van het be
zwaarschrift bij b. en w. nog een. tweede
en veel fundamenteler aanval op de
nieuwbouwplannen ondernomen. Zoals
gisteren gemeld heeft men er bij Gede
puteerde Staten van Zuid Holland op
aangedrongen het contract volgens
welk Leiden de Leeuwenhoekgronden
aan de universiteit/het AZL verkoopt,
niet goed te keuren. Reden waarom het
contract zou moeten worden afgekeurd
is volgens de werkgroep tweeledig. Op
de eerste plaats stelt men dat nu op het
hoogste niveau twijfel over de wense
lijkheid van nieuwbouw bestaat, de in
het contract opgenomen haast-procedu-
re volgens artikel 19 niet op zijn plaats
Onder de huidige omstandigheden, zo
vindt Milieubeheer, is de door haar
altijd al voorgestane volledige bestem
mingsplan - procedure meer dan ooit
gewenst. Op de tweede plaats vindt zij
het contract uit oogpunt van goed be
stuur onaanvaardbaar omdat het voor
Leiden erg onvoordelig zou zijn. Aan de
ene kant namelijk heeft de universiteit/-
het AZL wel het recht om, in het geval
het nieuwe ziekenhuis er niet komt.
Leiden tot terugkoop van de grond te
dwingen. Maar aan de andere kant
heeft in die situatie Leiden niet het
recht de universiteit/het AZL daartoe te
dwingen.
LEIDSE COURANT
PAGIN A 3
Duizenden brievenbussen in Leiden voldoen niet aan de PTT-eisen
VRIJDAG 18 JULI 1975
Burgerlijke stand
LeidenOndertrouwd:
J. A O. M. van Aerde en E. van
Leeuwen; A. R. van der Burg en G.
F van der Zwan, J. Cohen en C.
Zeriker. W. Diepenveen en V. C. Huijs-
man. A. H. Graafmens en E. A. Nijp,
J. W van Haersma Buma en M. Y.
Kerk, P. A. Hans en F. J. Ingelse. L.
P Hemerik en L. M. van Amsterdam.
H ten Hengel en M A. I. Dieben. L
D. Kraak en C C. Gerritsen. J C. J.
Kraan en A. F Schippers. R. J. P
Lancel en A V. C van den Berg. D.
W. Petit en H. C. Zandvliet, J. S. Poll
en C. P. E. Tjepkema. M. J. L. M. Rens
en A. M. Weurman, R. J. C. I. Sassen
en H. M. M. Reepmaker, J. J. J.
Teunissen en E. de Bruijn, E J. L.
van Zanten en C. van den Nieuwen-
dijk; P. A. Zweekhorst en C. J. M.
Faas.
Geboren:
Gideon Tian z v M. K. Ririassa en W.
C. Simmerrnan. Ramon Pascal z.v. W.
F. H. Huisman en A. A. M. van der
Klauw; Theodorus Johannes Wilhel
mus Hendrikus z. v G. J. A. Duiven
voorde en M. C. M. vn der Hoeven.
Maria d. v. A. van Delft en C. van
Ees, A.mal d. v. A. Harfaoui en K.
Hichami, Barend z. v. B. Luiting en
J. L. Bakker, Ger z. v. G van Eijgen
en B. Schelllngerhout, Surya z. v. B.
J. Kiewik en R. Bipat. Cynthia Helena
d v. W. Paap en W. Clements; Hilda
Wilhelmina Margaretha d.v. E. J. Wig-
chert en A. J. van Noort; Brigitte
Monique d. v. R. Groothuis en A. van
Beek. Jacqueline Johanna d v. C.
Faas en J. F. M. Driessen. Natalie d.
v. G. Giorgl Alberti en L. R. Cookson;
Marljn Jansje Nicolette d. v. J. A.
Eigeman en H. M. P. Olivier.
OVERLEDEN: L. Oudshoorn geb. 4
nov. 1901 man; E. M. Bemelen geb.
25 «eb. 1942 echtg. van J. O Koenis.
M. H Stein geb. 9 nov. 192S man.
GEHUWD.
W Stavleu en J. Kooien; A. van Ton
geren en I. G. M. Steenbergen. M.
Strik en J. J. C. Aniba, E. M. C G.
Himmelreich en J. M. Broers. C L.
van Amsterdam en T. van der Zeeuw,
J. M. J. Cornelisse en A. M. T. Stein.
Robert de Niro, een vaardig vervanger van
Brando in „De Peetvader deel twee"
Geen succesvolle romanverfilming of er komt altijd wel een
vervolg op. Slimme scenarioschrijvers lichten gewoon de per
sonages uit het origineel en laten ze nieuwe avonturen beleven.
En dan staan ze verbaasd dat het vervolg meestal veel minder
is dan zijn voorganger. Francis Ford Coppola heeft met „De
Peetvader, deel twee" die fout niet gemaakt. Samen met Mario
Puzo, de geestelijke vader van Don Vito Corleone en diens
familie, schreef hij een scenario dat niet zozeer een vervolg
dan wel een aanvulling is „The godfather part two" geeft aan
de hand van de pogingen van zoon Michael om de familie
bij elkaar te houden een heleboel achtergrondinfornatie over
het ontstaan van de familie.
De Don is dood, leve de Don.
Terwijl Michael kampt met
een ongehoorzame zuster, een
zwakke maar jaloerse" oudere
broer, concurrerende organi
saties en een vrouw, die het
illegale bedrijf van haar man
beu is, zien we bij tussenpozen
hoe vader Vito in zijn jonge
jaren ongeveer dezelfde pro
blemen het hoofd moest bie
den toen hij eenmaal de macht
gegrepen had. Daardoor vor
men de twee losstaande verha
len het een bestrijkt de
periode tussen 1909 en 1922
het ander het tijdperk na 1958
als Don Vito al vijf jaar dood
is toch een zekere eenheid.
Wie „The Godfather" overleef
de zien we gespeeld door
dezelfde acteurs in het late
re verhaal terug.
Marlon Brando dus niet, maar
hij heeft een voortreffelijk
vervangen in de acteur Robert
de Niro, die met Brando's
schorre, lijzige manier van
spreken de jonge Vito Corleo
ne speelt, nadat deze als jonge
tje van Sicilië heeft moeten
vluchten voor een familie-vete.
Al Pacino mag nog zo'n be
heerste vertoking vertolking
van de aan alle zijden belaag
de Don Michael, we verlangen
telkens weer naar het moment
dat de Niro in beeld komt als
de bescheiden, in zichzelf ge
keerde Vito, die plotseling be
seft waar zijn kansen op suc
ces liggen in de armoedige Ita
liaanse wijk van New York en
dan meedogenloos en vader
lijk tegelijk kan zijn.
De Niro's vertolking zal ma
ken dat in „The Godfather,
part two" de episode tussen
1909 en 1922 u het langst zal
bij blijven, mede door de voor
treffelijke tot in de kleinste
details verzorgde milieuschil
dering.
Minder heftig en fel dan de
eerste „Peetvader" geeft dit
tweede deel de toeschouwer
veel informatie over de Maffia
die in de eerste aflevering al
leen maar terloops werd aan
gesneden. De film is daardoor
dan ook meer een aanvulling
dan een vervolg.
Milo
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN De Leidse Woning Stichting en de woningbouwver
enigingen in Leiden hebben geen enkel inzicht in wat er
aan geld nodig zou zijn om de brievenbussen van de
woningen die zij onder beheer hebben aan te passen aan
de eisen die de PTT daaraan drie jaar geleden heeft gesteld.
Het gaat om enkele duizenden brievenbussen. Bij de LWS
om zo'n 1000 van de in totaal 40000, bij Ons Belang om
zo'n 700 van de 1050, Bij Ons Doel om zo'n 130 van de
1800, Bij Tuinstadwijk om zo'n 450 van de 1200 en bij de
andere Leidse woningbouwverenigingen om nog enkele hon
derden brievenbussen.
Over het algemeen hebben de
besturen van de woningbouw
verenigingen zich nog niet zo
in de materie verdiept. Ze ne
men niet aan dat de PTT zijn
eisen kracht bijzet door bin
nenkort geen post meer te be
zorgen bij de woningen waar
van de brievenbus niet groot
genoeg is of niet op de vereiste
hoogte zit
De LWS heeft wel inmiddels
offertes aangevraagd om in
zicht te krijgen wat aanpas
sing van de brievenbussen
gaat kosten. De Eendracht
overweegt de aanpassing door
haar eigen technische dienst te
laten uitvoeren. Andere wo
ningbouwverenigingen wach
ten de realisering van renova
tieplannen af. „Dan worden
die brievenbussen meteen
meegenomen".
Over het algemeen vindt men
de argumenten van de PTT
om de brievenbussen wat be
ter bereikbaar te maken res
pect verdienen, maar aan de
andere kant vindt men het ook
weer niet zo prettig veel geld
uit te geven om het de postbo
des wat gemakkelijker te ma
ken. Men meent dat het veel
meer op de weg van de PTT
of van het rijk ligt om maatre
gelen te nemen voor een ver
betering van de postbezorging
in woningbrievenbussen.
De brievenbussen zullen dan
ook op zes oktober aanstaande
de fatale datum die de PTT
drie jaar geleden stelde lang
niet allemaal aan de eisen zijn
aangepast. Daarom heeft de
PTT nu ook de eisen opge
schort.
Directeur Leenman van de
PTT maakte in oktober '72 de
eisen bekend, en stelde daarbij
dat na zes oktober van dit jaar
niet meer bezorgd zal worden
in ongepaste brievenbussen.
Een dreigement waardoor de
gemeenten en andere grote
huizenbeheerders zich kenne
lijk niet hebben laten intimide
ren, getuige het feit dat er
sindsdien nog bijna niets is
gebeurd. Alleen bij nieuw
bouw of bij renovatie heeft
men, omdat men toch bezig
was, de nieuwe brievenbussen
zo gemaakt dat ze aan de nieu
we PTT-eisen voldoen.
Drie jaar geleden maakte de
PTT ook het plan bekend om
in de provincies buitenbrie
venbussen te gaan plaatsen bij
huizen die niet langs de weg
staan. Inmiddels is heel Neder
land getooid met die door de
PTT zelf bekostigde groene
brievenbussen op palen, maar
aan het woningbrievenbussen-
plan is nog niets gedaan, om
dat daarvoor, de financiën niet
geregeld waren.
Na de aankondiging van de
nieuwe PTT-eisen gebeurde er
eerst een hele tijd niets, daar
na staken gemeenten en wo
ningbouwverenigingen in ei
gen kring de koppen bij el
kaar. De Vereniging van Ne
derlandse Gemeenten en de
Nationale Woningraad open
den als vertegenwoordigers
een gesprek met de PTT en
maakten het standpunt ken
baar dat de PTT de aanpas
sing van de woningbrieven
bussen zelf maar moest beta
len. „Het is tenslotte een medi-
sch-sociaal en rendementsbe-
lang van het PTT-bedrijf zelf',
aldus de heer Van Iersel, voor
zitter van de door de Vereni
ging Nederlandse Gemeenten
(VNG) speciaal voor het brie-
venbussenvraagstuk ingestel
de overleggroep.
Dat gesprek leverde niets op,
omdat de PTT op het stand
punt bleef staan dat aanpas
sing van de brievenbussen van
woningen een vorm van wo
ningverbetering is, en dus een
waardesteijging van het be
trokken pand betekent
Rond de afgelopen jaarwisse
ling echter nam de PTT toch
weer contact op met de ge
sprekspartners, waarop een
iets positiever verloop volgde.
Afgesproken werd te proberen
om de werkzaamheden aan de
brievenbussen gedaan te krij
gen met een deel van de gel
den die de regering beschik
baar stelt voor de bestrijding
van de excessieve werkloos
heid. De gemeenten en bouw
verenigingen zegden in princi
pe medewerking toe, als het
rijk de zaak maar zou bekosti
gen. Er werd zelfs al een glo
bale kostenbegroting opge
steld, waarbij men uitrekende
dat er zo'n drie miljoen bussen
„fout" zijn, waarvan een half
miljoen bij renovatie of wo
ningverbetering nu of in de
toekomst vanzelf zou worden
verbeterd. De overgebleven 2,5
Dit soort brievenbussen zijn
en blijven een doorn in het
oog van de PTT. Zolang er
geen geld is voor aanpassing
zullen de PTT-ers echter hun
dreigement om niet meer te
bezorgen niet uitvoeren.
miljoen bussen zouden gemid
deld per stuk een bedrag van
tachtig gulden vergen.
Het overleg tussen PTT, de
VNG en de Wingingraad zit nu
vast op de vraag of het geld
voor de brievenbussenverbete-
ring inderdaad uit de werk-
loosheidsbestri j dings-pot
komt. Tot die vraag beant
woord is zal de PTT in ieder
geval correct alle post blijven
bezorgen. Bij de VNG maakt
men zich nog steeds niet erg
druk over de PTT-eisen en
over de geldkwestie. De heer
Van Iersel: „Het geeft ons niet
uit wat voor een pot het geld
komt, als het maar een rijk
spot is."
Leiden Het kan niet op.
Deze week opnieuw een
filmpremière in Leiden. De
Peetvader deel twee. In het
Luxor-theater. Voorts
nieuw in Leiden: de vier
musketiers. In het Lido-
theater. Zo ook Andy War
hol's Dracula. In het Rex-
theater. Verder drie pro
longaties: de nieuwe Ne
derlandse sex-komedie
"Mens erger je niet in Tria
non, het oude kassucces
"Gejaagd door de wind" in
Camera en "The return of
the pink panther" (met Pe
ter Sellers als inspecteur
Clouseau) in Studio.
Regisseur Paul Morrissey, die
nog steeds onder de commer
ciële dekmantel van filmmaat
Andy Warhol werkt, heeft
zich met overgave op de klas
sieken van de griezelfilm ge
worpen. Eerst kwam er een
nieuwe Frankenstein uit zijn
handen, nu slaat de eens
avant-gardistische Amerikaan
de tanden in het epos van de
bloedbeluste graaf Dracula.
Morrissey's versie is een alles
zins merkwaardig stuk film.
Hij maakte zich al eerder los
van de bewust brokkelige stijl
van films als Flesh en Trash,
werkt technisch conventione
ler maar heeft nog altijd een
brok sensatie achter de hand.
Zijn Dracula houdt het mid
den tussen een melige parodie
en een dubbeldikke verhevi
ging van het origineel. Van
daar misschien ook dat de
filmkeuring moeilijkheden
met het meer dan bloederige
filmrelaas had. Morrissey's
vampiergraaf is een week, de
cadent jong uit een Roemeens
adelsnest die in eigen land
geen vlees meer heeft om in
te bijten en in Italië nieuw
bloed wil opdoen. Maagden
bloed zoals gebruikelijk, al zet
Morrissey hoofdrolspeler Udo
Kier wat dat betreft Warhol-
ster Joe Dallessandro in de
weg. Die mag de pret voor de
griezelgraaf grondig bederven
door een aantal niet bijster
appetijtelijke juffrouwen on
geschikt te maken voor con
sumptie. Elke keer als Dracula
de tanden in het aas wil slaan,
blijkt de dame geen maagd
meer en Morrissey maakt
dankbaar met groothoeklens
gebruik van het feit dat de
graaf mondenvol onsmakelijk
bloed in de richting van de
camera spuwt. De horror-deur
staat trouwens niet op een kier
bij Morrissey. Aan het slot van
de film mag Dallessandro de
graaf grondig mutileren: In
een uiterst bloedige serie beel
den verliest hij armen en be
nen om als romp de film te
beëindigen.
Griezelen op z'n Engels blijft
toch subtieler en aangenamer
dan wat Morrissey je voor
schotelt in een oorspronkelijk
Duitstalig, maar in het Engels
nagesynchroniseerd werkje.
Al heeft de Amerikaan dan
ook hulp gekregen van feno
menen als Vittorio de Sica en
Roman Polanski. De eerste als
vader van de vrouwelijke
slachtoffers, de laatste als een
simpele gast in een herbere.
BERT JANSMA
Toen regisseur Richard Lester
vorig jaar met zijn uitbundi
ge, vaak naar de slapstick ge
trokken, versie van Alexander
Dumas onsterfelijke „De drie
musketiers" kwam, had hij zo
veel materiaal over, dat hij
meteen 'n vervolg aankondig
de. Een tegenvaller was, dat
de acteurs toen prompt twee
maal de contractueel vastge
stelde gage vroegen. Maar nu
is het vervolg er tóch onder
de titel „De vier musketiers".
Lester pakt de verhaaldraad
weer beet op het moment dat
d'Artagnan na zijn succesvolle
missie in Engeland tot muske
tier wordt bevorderd. Via een
ironisch commentaar rollen
we dan in de godsdienstoorlog
tegen de Hugenoten, maar dat
mag niet verhnderen dat de
intriges van Kardinaal Riche
lieu ijverig geholpen door de
eenogige Rochefort en de
wraakzuchtige Milady tegen
de koningin rustig doorgaan.
D'Artagnan en zijn maats
Athos, Portos en Aramis moe
ten dus zowel hun plichten
aan het front vervullen als op
de bres staan voor de goede
naam van hun koningin. Zij
doen dat met het enthousias
me en de vindingrijkheid, die
wij uit het eerste deel kennen.
Richard Lester werkt beurte
lings mt subtiele grapjes en
grove lacheffecten, maar onge
veer een half uur voor het
einde moet hij een wat grim
miger houding gaan aanne
men wil hij het verhaal van
Papa Dumas trouw blijven.
Immers de hertog van Buc
kingham moet worden ver
moord, de mooie Constance
moet vallen door de moorde
naarshand van Milady, die op
haar beurt weer door toedoen
van Milady's ex-echtgenoot
Athos haar ruim verdiende
loon krijgt. En de lelijkerd Ro
chefort mag natuurlijk ook
niet blijven leven, zodat de
enig levende booswicht aan
het slot nog Kardinaal Riche
lieu is.
Wordt het accent gedurende
de film verschoven van de
klucht compleet met duik
boot en flipperkasten in de
kroeg! naar het romantische
drama, er zijn ook duidelijke
verschillen aan te wijzen in
het tweede deel met „De drie
musketiers".
Athos wordt meer op de voor
grond geschoven ten koste van
d'Artagnan, Constance gere
duceerd tot een bijrolletje, ter
wijl de koning, koningin en de
hertog van Buckingham nog
niet eens 'n handvol scène
krijgen. Michael York is een
innemende simpele d'Artag
nan, minder acrobaat dan
Douglas Fairbanks en niet zo
lichtvoetig als Gene Kelly om
maar twee van de bekendste
film-D'Artagnans te noemen.
Oliver Reed als Athos is min
der nobel en meer aan de
drank dan in de gangbare ver
sie, terwijl op de achtergrond
Frank Finlay een kostelijke
Portos en Richard Chamber
lain 'n goede intellectuele Ara
mis invullen.
Raquel Welch als Constance
en Geraldine Chaplin als de
koningin hebben weinig te
doen en de vrouwelijke hoof
drol gaat dit keer naar Faye
Dunaway als Milady.
Charlton Heston en Christop
her Lee bewijzen tenslote welk
een voortreffelijke en vaak on
derschatte acteurs zij zijn door
de booswichten Richelieu en
Rochefort toch nog de vereiste
lichte toets mee te geven.
Twee uur voortreffelijk licht
amusement variërend van
speelse schelmenstreken otot
bittere gespeelde ernst.
MILO
Charlton Heston als Kardinaal Richelieu en Jean-Pierre Cassel
als de koning in Richard Lester's „De vier musketiers".
