ÉHH
Een vrouw,
tweede man van
de staat
99
Liberty", duur maar exclusief
Ons hart vraagt om hard lopen en zweten
VAKANTIE IN
BLIK
MEDISCHE RUBRIEK
VOOR DE VROUW
BONN De Europese
sleutelpositie: president
van de Duitse Bundestag
wordt sedert 1972 ingeno
men door een vrouw.
Naast het staatshoofd, is
Frau Annemarie Renger
volgens het protocol de
tweede in rangorde na de
Bondspresident. Ze heeft
een functie, die tot vóór
haar benoeming alleen
door mannen werd ver
vuld. Op de zowel voor
de Bondsrepubliek als
voor de omringende lan
den hoogst belangrijke
plaats zetelt nu een slan
ke, knappe blondine,
goed gekleed en gekapt.
Annemarie Renger heeft
onverwoestbare overtui
gingen, die zij goed uit
draagt. Eén daarvan is
dat alleen een intensief
en levend contakt van
het Parlement met de
kiezer een natie goed be
stuurbaar maakt
„Ik heb van meet af aan gepro
beerd in alle delen van het land
een band te leggen tussen bur
gers en hun volksvertegenwoor
diging: het Parlement", was
haar uitspraak in één der talloze
redevoeringen, die zij bijna da
gelijks voor ministers en kamer
leden houdt „Er moet goed sa
menspel worden geleverd. Ook
de informatie over het rege
ringsbeleid dient optimaal te
zijn".
Frau Renger is niet alleen de
eerste Duitse, maar ook de eer
ste vrouwelijke Kamervoorzitter
van de hele wereld. Men zegt
dat ze geen stokpaardjes heeft
en geen vooroordelen kent Ze
krijgt dan ook dagelijks honder
den brieven op haar bureau van
mensen, die vertrouwen in haar
stellen.
Annemarie Renger is geen
vreemde in de politiek. Na van
1945 tot 1952 secretaresse te zijn
geweest van de sociaal demo
craat Kurt Schumacher, die des
tijds Bondskanselier wilde wor
den in plaats van Konrad Ade
nauer, heeft ze een reeks van
bestuurlijke functies gehad,
voordat ze tot Bundestagprasi-
dent gekozen werd. Zo leidde zij
bijv. in 1964 het bureau van de
SPD-fraktie in Berlijn, was
plaatsvervangend president van
de Internationale Raad van So
ciaal Democratische vrouwen
en bekleedde tal van hoge func
ties in de internationale politiek.
Als ervaren parlementariër ha
mert zij nu op groter toeganke
lijkheid voor vrouwen in de
Bundestag. Van de 518 leden
behoren er maar 31 tot het vrou
welijk geslacht, dat is dus maar
6 procent...
Ook het Jaar van de Vrouw is
haar aan het hart gebakken.
„Men mag de proclamatie van
het jaar 1975 tot het Internatio
nale Jaar van de Vrouw zinvol
vinden of niet", gaf zij onlangs
te kennen, „maar men spreekt
en denkt er tenminste over. Mis
schien zullen er geen schokken
de, nieuwe ideeën uit voortko
men, maar parlementen, rege
ringen, partijen en verbonden
zullen zich opnieuw moeten be
raden over de rechtspositie van
de vrouw en over de rol die zij
in de wereld van de toekomst
zal gaan spelen.
Het rollenpatroon in de familie,
waarbij de vrouw alleen op de
huishouding is aangewezen
maar niet als gelijkwaardige
partner van de man in het ar
beidsproces wordt beschouwd,
moet veranderen. Met deze aan
pak wordt het probleem van de
alleenstaande vrouwen meteen
opgelost. Mij gaat het erom dat
elke vrouw vrijelijk kan kiezen
op welke manier zij haar leven
inhoud kan geven. En dat zij
daarbij niet wordt gehinderd
door achterhaalde stellingen en
taboes. Ik houd niet van dubbe
le of driedubbele belasting van
moeders met kleine kinderen zo
lang er nog geen volwaardige
opvangmogelijkheden ter be
schikking staan. Maar we weten
nu zo langzamerhand wel dat de
familieverhoudingen veranderd
zijn. 40 procent van de huwende
vrouwen is onder de 21 jaar. Ca.
40 procent van de eerstgebore
nen zien in het eerste huwelijks
jaar het levenslicht; maar 1/3
van de echtparen heeft drie- of
meer kinderen. Op grond van
deze sociale struktuur heeft de
vrouw tegenwoordig meer kan
sen voor zelfontwikkeling. Daar
om is het van belang dat elk
jong meisje beroepsgericht
wordt opgevoed.
Het Internationale Jaar van de
Vrouw moet niet alleen een be
roep op anderen zijn, maar is
ook een uitdaging voor onszelf".
Tiny Francis
Liberty in Londen
Aardewerk beker. Liberty stijl op
z'n best. landelijk, lief (ontwerp
William Adams, lid van de Wedg-
wood-groep, die zich liet inspire
ren door de "Singapore'-vogelj. De
kleuren zijn turquoise en groen
met vleugels geel op bleekgroen
dof glas. Ter gelegenheid van het
100-jarig bestaan van Liberty
(1875-1975) 15,95. Nu bij Metz.
Als u Londen bezoekt, vergeet dan niet
een kijkje te nemen bij "Liberty", Re-
gentstreet. In dit prachtige pand, geheel
opgetrokken in Tudorstijl (de houten
binten komen, om het zo authentiek
mogelijk te maken, uit oude schepen
zoals de "Hindustan", het antiekste hout
van heel Engeland) en binnen zijn toon
banken en muren gemaakt van teak- en
zwaar eikehout. Het pleisterwerk is naar
dat van honderden jaren oude buiten
huizen. Een ideaal decor om in te winke
len. Bovendien zie je er de machtigste
dingen: porselein, beeldig aardewerk, la
vendel sachets van Japanse zijde, Chi
nees lakwerk, placemats, glaswerk. En
de echte Liberty-stoffen in gebloemd
linnen en cashmere. Nieuwtje is dat ons
eigen Metz, onder de hoede van een uit
Metz afkomstig echtpaar (vandaar de
naam) 1740 gesticht, in de Sint Antonie-
breestraat, Amsterdam sedert een paar
weken een echte "Liberty Corner" heeft
waar de speciale Engelse stoffen (en
snuisterijen) te koop zijn. "Tana lawn"
(100% katoen) in een 100 jaar oud dessin
van duizenden bloempjes: klaproosjes,
korenbloemen, kelkjes, maar ook van
kersen en kleine framboosjes tussen he
melsblauw gebladerte voor de zomer
18,95 per meter). Hartveroverende
"country cottons", in 100% katoen en
paisley's in landelijke kleuren voor zo
merrokken, -broeken-, -blouses en-jurk
jes. Aan de herfst is gedacht met lichtge
wicht wollen stoffen in warme tinten
naar goede oude Liberty traditie be
drukt met bladeren, waartussen besjes
en rozen uitpiepen. 39,50 per meter).
Ook op Schiphol in het Shopping-centre,
zijn nu echte Liberty spulletjes te koop.
Duur maar exclusief.
T.F.
Wel, zo te zeggen is het leven er aanmerkelijk op
vooruit gegaan. We zitten in ons vakantieverblijf,
zonder ook maar één enkele verplichting tegenovei
de buitenwereld, en wat onszelf betreft maar éér
opdracht: elkaar het leven zo aangenaam mogelijk
te maken. Het kon gekker, niet?
Voeg daar nog bij dat er geen
telefoon aan boord is, dat geen
krant ons welbehagen kan ver
storen met haar doorgaans zo
opwekkende nieuws, dat onze
vaste standplaats zoals al ja
ren het geval is zich bevindt
temidden van lommerrijk
groen en dat zich iets verder
uitstrekt dan ons lappie tuin
van zes bij zeven, en waar dat
lommerige groen ophoudt,
overgaat in zachtglooiende ko
renvelden, waardoor beeldige
vergezichten zich voor ons
aanschijn ontrollen, en dat we
ons bovendien voor het eerst
van ons leven wentelen in de
zaligheden van een comforta
bele stacaravan, en het zal
menigeen duidelijk worden
dat we het hier voorlopig wel
uit zullen houden, hetgeen ook
wél onze bedoeling is. Het
wordt hier pas helemaal goed
als ons krakende verbindinkje
met de buitenwereld melding
maakt van overvolle wegen,
filevorming en vertragingen:
dan schurken wij ons eens des
te behaaglijker in ons gecapi
tonneerde blikken doosje in de
wetenschap dat dergelijke pla
gen ons als overtuigd voetgan
ger zeer beslist niet kunnen
treffen, heffen koffie kop of
glas galant en zeer tevreden
ten hemel, en wensen elkaar
nogmaals een prettige vakan
tie. Het zal dus onze eerste
vakantie in blik worden, zoals
u uit het lezen van boven
staande wel duidelijk zal zijn.
Het is bijna met schaamrood
op de kaken dat ik hier neer
schrijf: schaamrood vermengd
met de nodige dosis weemoed.
Bij het opzetten van onze dier
bare ouwe blauwe tent bleek
namelijk dat zij door de tand
des tijds bepaald niet ontzien
en zelfs op deerlijke wijze aan
gevreten was. Zo'n „laphuis"
kun je in het Nederlandse kli
maat nu eenmaal niet onge
straft zes maanden of langer
laten staan, en dat dan ook
nog de nodige jaren achtereen.
De lieverd was op, totaal en
onherroepelijk. En zo kwam
het dat wij heel voorzichtig en
in het diepste geheim eens
schoorvoetend gingen uitzien
naar een plaatsvervangend on
derkomen voor weekends en
zomervakanties. En wij, die ze
ker vijftien jaar lang de lof
trompet hebben gestoken over
het onvervalst ruig, zeer vroeg,
zeer laat kamperen, die geen
spier vertrokken als het zes
weken aan één stuk regende
en we met vier kinderen onder
de zes permanent in het lap-
huis zaten opgesloten, die tot
en met de laatste zomer alle
elektrische voorzieningen
hooghartig van de hand wezen
en tot diep in de nacht geluk
kig zaten te zijn bij een paar
petroleumlampen of een
kaars, gingen helemaal, volle
dig, totaal, compleet overstag.
Vandaar dat schaamrood. Ter
verontschuldiging van deze
onbegrijpelijke en verbijste
rende ommezwaai, die wij per
soonlijk als een vorm van de
generatie aanvoelen, zij aange
voerd dat de tand des tijds ons
óók niet helemaal heeft ont
zien, waardoor het vooruit
zicht van nog eens een periode
stoer zitten doen in een tent,
zélfs zonder luierkinderen hoe
langer hoe meer aantrekkelijk
heid begon in te boeten. En
zodoende
Hadden wij al de nodige weer
standen te overwinnen, onze
kinderen waren er helemaal
niet gelukkig mee. „Als jullie
maar niet denken dat ik daar
in wil, in dat stinkblik. Ik
slaap lekker in mijn eigen ten
tje, als jullie dat maar weten!
Deze en soortgelijke opmer
kingen werden ons overvloe
dig naar het toch al lichtelijk
schuldbewuste hoofd geslin
gerd. „En als jullie hem dan
toch met alle geweld "willen
aanschaffen, hang er dan in
vredesnaam niet van die trut-
tegordijntjes in, en géén sche
merlampen!!!" Dat laatste
klonk op een toon alsof daar
minstens de doodstraf op zou
staan Nee, ze hebben het
ons niet gemakkelijk gemaakt,
die blagen van ons. Maar zelfs
ouders van nu blijken nog wel
eens zelfstandig te kunnen
handelen en de wensen van
het kroost te laten voor wat ze
zijn: het ding staat er, en hoe!
Precies op de geliefde plek
waar eens deten stond. En de
waarheid moet gezegd wor
den: het is een verrukkelijk
bezit Alleen één ding moet
vergeten: je kampeert n
meer maar je woont. Het
gewoon een huisje in het b
Dat heeft zijn voordelen,
heeft zijn nadelen. Van de e
ste geniet je uitbundig, om
andere maar zo gauw mogel
te vergeten. Er is water dat
maar uit de kraan komt, er
licht waarvoor je alleen ma
een knopje hoeft om
draaien en waarbij je n
kunt lezen ook, er is e
haardje, een vierpits gassl
een keuken met heuse kast
en een koelkast, er is e
slaapkamer waar je zoma
alleen bent als je de deur a<
ter je dichtgetrokken hebt,
is voldoende kastruimte wa
je met een gerust hart je me
dierbare boeken in kunt st(
wen, de kinderen kunnen h
muziekinstrumenten meei
men en nog bespelen en v
antwoord opbergen ook, al
maal niet te onderschatt
voordelen. En de eekhoorns
de vogels blijven over je d
wandelen, ook al is het „ma;
van blik
Wat weg is? De geur, de ont
finieerbare geur van tentdo
en grondzeil, waar de wind,
zon, de regen, de mist, de o<
tend en de avond in woond<
en als je 's avonds door
grote panoramaruiten na
buiten kijkt zie je niet het bi
zoals vanuit de tent, maar
eigen versverworven welva;
in de spiegelende ruiten. I
lijkt allemaal net iets te v<
op thuis.
Maar daar staat tegenover c
je de mogelijkheid hebt beh<
den om zolang de vakan
duurt totaal en helemaal n
je neus op en in het bos
zitten, weg van de beslomn
ringen van het dagelijks l
staan, zonder voor-, achte
zij-, boven- of onderburen, h
lief en aardig die ook zi
Lekker helemaal op jezelf, n
geen andere contacten dan e
vriendelijke maar onverplich
groet naar de voorbijkomen
wandelaar
Zo proberen we het hier d
een paar weken vol te houd<
het liefst tot de blagen we
naar school moeten. De ecl
genoot zal na zijn vakanties
ken wel pendelen, de lievei
in de hoop nog wat moe
zomeravonden mee te kunn
pikken. Je kunt dan zo he;
lijk buiten zitten. We hebb
er speciaal die oude petr
leumlamp voor meegenom
Zo brengt iedere vera
dering of vooruitgang to
weer onherroepelijk een va
weemoed met zich mee omd
wat niet meer is of niet me
mogelijk is. Met het opruim
van de tent hebben we we
een mijlpaaltje van ons lev
gepasseerd, waarbij we ec
wel even met verlangen omj
keken hebben naar de tijd v
luierkinderen, kleuters, gu
landes, nat wasgoed bij h
primitieve kacheltje, van sl
pen in alles wat je maar h;
om aan te doen, vanwege i
kou, tot slapen met de te
wijd open omdat de nac
geen verkoeling wilde bre
gen, de tijd van improviser
en alles aankunnen, van
energie om van alles een feej
te maken
Klein geheimpje: de tent li
veilig opgeborgen in een
je van de zolder: zó erg lek
ie nou ook weer niet,
kunt toch maar nooit wet<
hoe die ouwe blauwe nog e
zijn nut kan hebben
is het maar voor één week;
om nog eens te ervaren h<
het was
Ongetwijfeld bestaat er
een verband tussen licha
melijke inspanning en het
optreden van hartziekten,
yooral door verkalking
van de kransslagaders.
Dit verband is echter niet
zo eenvoudig.
Het gunstige effect van een re
gelmatige lichamelijke inspan
ning moet verklaard worden
door een verbetering van de
hartfunctie o.a. door het bevor
deren en onderhouden van een
goede „collaterale" circulatie.
Bij gebrek aan beweging wordt
deze "collaterale" circulatie, een
soort reservesysteem van de
kransslagaders, niet gebruikt.
Verkalking en vernauwing van
de hoofdtakken van de krans
slagaders brengt de persoon in
kwestie in een onvoorbereide si
tuatie die voor hem fataal kan
aflopen.
De gunstige invloed van vol
doende beweging op ons hart
doet zich ook indirect gelden via
bepaalde risikofaktoren, die een
belangrijke rol spelen bij het
ontstaan van een hartinfarkt.
Zo is het bekend dat lichamelij
ke training het lichaamsgewicht
kan verminderen, het vetgehalte
in het lichaam doet dalen, ter
wijl ook de bloeddruk neiging
vertoont tot dalen.
Pollock bestudeerde in 1971 de
invloed van een looptraining op
mannen van 49 jaar die gewoon
lijk een zittend leven hadden.
Gedurende 20 weken liet hij ze
vier maal per week 40 minuten
lopen in een tredmolen. De da
gelijks afgelegde weg was aan
vankelijk 4 km., maar werd na
dien opgevoerd tot 5 km. Een
dergelijk trainingsprogramma
mag men matig inspannend
noemen.
Het resultaat was positief: de
ademhalingsfunctie verbeterde,
de bloeddruk daalde, de pols
vertraagde, het lichaamsgewicht
verminderde met 1-3 kg en de
relatieve vetmassa in het li
chaam met 1%.
Meer en meer beginnen we allen
te lijden aan bewegingsarmoe
de. Dit is natuurlijk een relatief
begrip, omdat niemand weten
schappelijk kan bewijzen wat
nu wel de ideale hoeveelheid
dagelijkse beweging moet zijn.
Toch bevelen de fysiologen in
dit verband terecht een aantal
bezigheden aan. Zo zou een vol-
bezigheden heeft met grote ver
scheidenheid en 5 uur staande
of lopende doorbrengt in huis.
Verder moet hij gemiddeld 2
uur per dag wandelen of op een
andere manier zijn spieren in
tens gebruiken, terwijl hij ten
slotte nog 2 uur moet besteden
wassen 25-jarige man van 70 kg
gemiddeld 2800 kalorieën nodig
hebben per dag.
Daarbij wordt dan vooropge
steld dat hij gemiddeld 8 uur in
bed ligt, 7 uur per dag zittende
aan grotere lichamelijke inspan
ning of sportieve aktiviteiten.
Een vrouw van 25 jaar en 58 kg
zou aan 2000 kalorieën voldoen
de hebben. Mannen of vrouwen
die er zo'n dagindeling op na
houden behoren reeds tot het
sportieve type en moeten als
redelijk goed getraind aange
zien worden. De werkelijkheid
is meestal heel wat minder
fraai.
Zo deed De Wijn van 1968 en
1972 een oriënterend onderzoek
naar het aktiviteitspatroon van
Nederlandse mannen en vrou
wen tussen 18-60 jaar. Het on
derzoek betrof laboranten, ana
listen, studenten in de genees
kunde, huisvrouwen, academici,
sekretaressen, werkplaatsperso-
neel en telefonisten. In elke ka-
tegorie was men gemiddeld één
uur per dag "op de been" met
matig ïnspannenoe oezigheden
buitenshuis, terwijl de meer in
spannende of sportieve aktivi-
Welke inspanning?
Om een gunstige invloed te heb
ben op ons hart, vooral ter voor
koming van hartinfarkt, moet
de lichamelijke inspanning een
flinke intensiteit bereiken. Mor
ris rapporteerde in 1973 over
een onderzoek gedaan bij dui
zenden mannen die een zittend
beroep hadden.
Zij die regelmatig een vrij zwa
re lichamelijke piekbelasting
uitvoerden gedurende hun vrije
tijdsbesteding hadden driemaal
minder een hartinfarkt. Om dit
te bereiken was net nodig dat
de topbelasting 7 kalorieën per
minuut bedroeg gedurende
40 minuten. Dit was het gev
bij zwemmen, zwaar werk i
intense tuinarbeid, conditie-tr
ning, snel lopen en tennissen.
Geringe inspanningen zo;
wandelen of traag fietsen ha
den bij personen met e
tend leven geen aanwijsbare i
sultaten.
Alleen met intense training
zware lichamelijke arbeid i
ben we een gunstige invloed
ons hart. Er dient gelopen
gezweet te worden.
Weinigen brengen regelmat
deze inspanning op in ons wi
terse leefpatroon. Daarom mo
de intense lichamelijke oefenii
reeds in de jeugdjaren aanj
leerd worden.
