Veel absenties en
slechts één record
NEDERLANDSE SPRINGTOP
BREDER DAN DE WESTDUITSE
Corrie Konings spelenderwijs
naar recordtijd in de marathon
Zware nederlagen
veer Amerikaanse
atüetiekpleegen
LEIDSE COURANT
MAANDAG 7 JULI 1975 PAGINA 13
papendal De atletiek-
kampioenschappen van
1975 zullen niet met gou
den letters in de annalen
worden opgenomen. Niet
alleen bleef het aantal
seniorenrecordverbete-
ringen beperkt tot
slechts een (Joke van
Gerven, sinds het weg
vallen van Marjan Burg
graaf en Anneke de Lan
ge ongekroonde koningin
op lange afstanden, op de
betrekkelijk incourante
3000 meter in 9.12,40),
maar tevens werd de
kwaliteit van de onder
vrijwel ideale omstan
digheden gehouden titel
strijd ernstig aangetast
door het wegvallen van
enkele prominenten. Na
dat Ciska Janssen (ver
springen) en Ina Blauw
(800 meter) reeds eerder
bericht van verhindering
hadden gestuurd, alsme
de speerwerpster Elly
van Beuzekom, Werden
ook de onderdelen 5000
meter en verspringen he
ren ontdaan van hum
meest attractieve deelne
mer.
Jos Hermens verscheen zater
dag niet aan de start van de vijf
kilometer en Roy Sedoc, die on
langs bij de Sparta Spelen im
poneerde door een sprong van
7,68 meter, trok zich voor dit
onderdeel gisteren terug nadat
hij er zaterdag niet in was ge
slaagd om ook maar een geldige
poging te laten opnemen bij zijn
vroegere specialiteit: hinkstap-
springen.
Onder de verwachtingen bleef
zeker niet het hoogspringen da
mes. Nadat Ruud Wielart zater
dag niet verder was gekomen
dan 2,12 meter („Je bent te lang
bezig. Eerst 's morgens die kwa-
PAPENDAL
5-6 JULI
NK75^
ATLE Tl
EK
iificatie en pas uren later de
eigenlijke wedstrijd. Dat duurt
veel te lang", aldus de lichtelijk
teleurgestelde Haarlemmer)
kreeg hetzelfde nummer bij de
dames een uiterst boeiend ver
loop. Niet minder dan vier atle
tes overmeesterden de hoogste
van 1,81: Mieke van Doorn, Ria
Ahlers, Annemieke Bouma en
Silvia Barlag. Mieke van Doorn
herhaalde haar recordsprong
van 1,85 meter. Silvia Barlag
(uiteindelijk derde op hoog
springen) gaf haar optreden ge
durende het weekeinde op Pa
pendal nog meer glans door
haar beste eigen prestatie op
verspringen te verbeteren tot
6,19, die meteen goed bleek voor
goud en tweede te worden op
de 100 meter horden in 14.61
achter Mieke Sterk.
Bij het ontbreken van haar eni
ge concurrente Elly van Beuze
kom, schijnt Lida Kuys niet tot
topverrichtingen te kunnen ko
men. De Beverwijkse won welis
waar met de speer, maar het
beste resultaat (51,98 meter)
bleef enige meters achter bij
haar persoonlijk record.
Een lichtpunt in de reeks mati
ge prestaties mogen Olga Com
mandeur en Bea Wiarda wor
den genoemd. Na het terugtre
den van illustere atletes op de
langere afstanden heeft het jon
ge IJmuidense meisje het in
zich degene te worden die Ne
derland internationaal weer
een gezicht geeft.
Olga Commandeur, die op de
800 meter al enige beloftevolle
tijden neerzette, prefereerde op
Papendal de 400 meter. Die keu
ze leverde haar een tweede
plaats op achter Trudy Wunde-
rink (53,77 tegen 54,97), maar
belangrijker: een verbetering
van het jeugdrecord met ander
halve seconde. Bea Wiarda trok
de stijgende lijn bij het discus
werpen door: 48,94 weer een
jeugdrecord.
Arno Körmeling presteerde op
de 800 meter eveneens ver
dienstelijk. De Twentse belofde
versloeg Rijn van de Heuvel met
fors verschil. „Ik had eigenlijk
liever het jeugdrecord gepakt",
vertelde Körmeling later. „Daar
voor was ik gestart, maar deze
titel geeft ook voldoening".
Opvallend
liefst alle drie hordennummers
op zijn naam bracht. De Am
sterdammer, die zich na het
opgeven van zijn aspiraties als
tienkamper heeft geworpen op
de hordenspecialisatie en als
zodanig op de 400 meter al on
der de 50 seconden dook, ver
diende hiermee de prijs voor de
beste atleet, welke kwalificatie
bij de dames Mieke van Doorn
ten deel viel.
Nusse liet op de 100, 200 en 400
meter respectievelijk 14,55, 23,63
(evenaring van het uit 1963
stammende record op dit tame
lijk incourante nummer van Ma-
rius Bos) en 51,07.
Eltjo Schutter demonstreerde
zijn onvolwassenheid. De beste
vaderlandse tienkamper van dit
moment liep gisteren van hot
naar haar en kwam handen en
voeten te kort om aan al zijn
verplichtingen te voldoen. Ter
wijl hij tegelijkertijd bij het ver
en polsstokhoog^pringen actief
was moest hij tussendoor ook
nog even op de 200 meter hor
den meelopen en hiervoor de
huldiging ondergaan. Alles bij
elkaar vergaarde schutter wel
een fraai aantal medailles (zil
ver op de 110 meter horden en
idem bij verspringen), maar ont
beerde de vereiste concentratie
om op zijn specialiteit de
polsstok tot een opmerkelijk
prestatie te komen. Nadat hij
4,60 in zijn eerste beurt had
overbrugd faalde hij driemaal
op 4,75, de volgende hoogte. „In
plaats dat hij zich nu tijdens
deze kampioenschappen werpt
op de technische nummers,
waar hij in zijn tienkamp nogal
op tekort komt, gaat hij hier alle
onderdelen doen waarop hij al
goed uit de voeten kan", kriti
seerde bondscoach Jaap Noord-
JOKE VAN GERVEN
een record
enbos. „Hij wil zich zo veel mo
gelijk laten zien, maar dupeert
zichzelf daar eigenlijk mee. Dat
is jammer".
Gerard Tebroke, enige jaren ge
leden als opzienbarend talent
naar voren gekomen op de lan
ge afstanden, manifesteerde
FRANK NUSSE
alle hordentitels
zich ook weer sterk. Nadat de
Arnhemmer zaterdag zonder be
dreiging de vijf kilometer won
was hij gisteren de enige die m
de buurt van Hermens kon blij
ven. In tijd overigens niet zo
opvallend: 28.47.22 tegen
29.13.22. Sammy Monsels vierde
een dubbele triomf op de sprint
nummers, waarbij zijn tijden
van 10,66 en 21,23 alleszins ac
ceptabel waren. Toine van de
Goolberg bewees opnieuw de
beste loper op de 400 meter te
zijn. Zijn race eindigde in 47,09.
Frank Werkman
KIEV De sterk verzwakte atletiekploegen van Amerika hebben
in de tweedaagse wedstrijden te Kiev tegen Rusland zware
nederlagen moeten slikken. De Russische heren zegevierden met
192 tegen 89 punten en de Oosteuropese dames waren met 96 tegen
49 punten oppermachtig.
Over beide dagen tezamen genomen, wonnen de Amerikanen zeven
onderdelen en behaa'den twee dubbele overwinningen (op de 200
meter en 400 meter heren). De Russen daarentegen boekten maar
liefst negen „dubbels" en wonnen ook alle estafettenummers. De
Amerikaanse dames kwamen niet verder dan twee zeges, op het
hoogspringen door Loni Huntley (1,84 meter) en de 800 meter door
Madeleine Jackson-Manning (2.00,31).
Naast de goede verrichting van Madeleine Jackson valt te vermel
den de 23,1 seconden van Svetlana Belova op de 200 meter, de
1.46,1 van de Amerikaan Enyeart op de 800 meter, de 9.07,4 van
Rositsa Peklivanova (Buig.) op de 3000 meter dames en de 65,88
meter met do discus van Faina Melnik.
Ploeg voor EC Sofia
PAPENDAL De Nederlandse damesatletiekploeg die deelneemt
aan de Europa Cupstrijd komend weekeinde in Sofia is als volgt
samengesteld: 100 m.: Mieke Sterk; 200 m.: Margot Lommers; 400
m.: Trudy Wunderink; 800 m.: Ina Blauw; 1500 m.: Joke van
Gerven; hoog: Mieke van Doorn; ver: Silvia Barlag; discus: Ria
Stalman; kogel: Elna Schalk; speer: Lida Kuys; 100 m.: Mieke
Sterk, 4 x 100 m.: Sterk, Lommers, Margien Koopman, Riet
Visscher, Sylvia van Dongen; 4 x 400 m.: Wunderink, Wilma Hillen,
Olga Commandeur, Rona Keiler.
Trainer Tancic van Mieke van Doorn:
PAPENDAL. In de buurt van
de hoogspringbak deed Dra-
gan Tancic een opmerkelijke
uitspraak. "Jullie", zei hij bin
nen gehoorsafstand van Mieke
van Doorn die even eerder het
Nederlandse record met 1.85
meter had geëvenaard, "heb
ben een veel bredere hoog-
springtop dan in West Duits
land". Tancic, trainer werk
zaam in het land dat de laat
ste Olympische kampioene Ul-
rike Meyfouth afleverde deed
er voor de ongelovige toehoor
ders nog een schepje bovenop.
"Ik heb nu bij de Nederlandse
kampioenschappen eens goed
om me heen geken en gezien
dat jullie talent zat hebben.
Het enige dat ze eens moeten
leren is werken. Hard werken.
Als ik hoor dat sommigen
drie keer per week trainen,
moet ik wel lachen".
De blik van Dragan Tancic
wendde zich haast op hetzelf
de ogenblik naar zijn pupil
Mieke van Doorn en hij sprak
vol bewondering: "Ik heb toch
al zo'n twintig Olympische
deelnemers getraind, maar
nog nooit was er een sport
vrouw bij met zoveel c ncen-
tratie en ijver als zij. Als ande
re atleten uit Nederland daar
nu eens een voorbeeld aan ne
men". Mieke van Doom, ver
huist naar het Westduitse Er
langen om zich een jaar lang
te wijden aan de sport, toonde
op de Nederlandse kampioen
schappen nog eens haar voor
uitgang met een sprong van
1.85. Een prestatie, bereikt on
danks een enkelblessure. Tan
cic: "Van onze sportarts had
ze een startverbod gekregen.
"Der Mieke" wilde daar niet
naar luisteren. Zij wilde laten
zien, dat ze goed was". Dat
lukte dan temidden van haar
concurrentes, van wie Ria Ah
lers, na een lange blessuretijd
weer terug, tot 1.83 kon vol
gen. Mieke van Doom kon niet
verslagen worden, want zij
had zich voorgenomen te win
nen. "Dat is eigenlijk het ver
rassende van alles", vertelde
Dragan Tancic opgetogen,
"mentaal is zij ontzettend
vooruitgegaan. Veel sneller
dan ik verwacht had. Fysiek
is zij nog te zwak. Als dat ook
éénmaal op peil is, kan zij
Omhoog
Tancic was niet alleen in Ne
derland om zijn pupil e be
wonderen. Van de gelegen
heid heeft hij gebruik ge
maakt om met de KNAU te
praten. Ter, zoals de Joegosla
vische trainer het noemt, ver
hindering van eventuele hin
dernissen op weg naar om
hoog. "Met het oog op het
verblijf in het buitenland is
een goede coördinatie nood
zaak. Alle moeilijkheden zijn
uit de weg geruimd en de
KNAU heeft uitspraken ge
daan, die een goede begelei
ding voor de toekomst waar-
Naast bewondering, die Tan
cic over had voor de Neder
landse atletiek, wekte één top
per verwondering bij hem op.
Dat Jos Hermens afschreef
voor de vijf kilometer, zoge
naamd vanwege vervoerspro
blemen maar in werkelijk
heid zat de wedstrijd vrijdag
gelopen in Londen hem nog
dwars kon de Joegoslavi-
Mieke van Doorn passeert de lat op 1,85 waarmee zij haar eigen nationale record
evenaart.
sche trainer niet begrijpen.
"Twee wedstrijden in twee da
gen mag geen excuus zijn. Op
Olympische Spelen moet hij
dat ook doen. Daar geldt altijd
een dubbele belasting. Dat hij
afschrijft is voor mij ongeloo
flijk. Dan is hij voor mij ook
geen grote".
Ziekte
Tot degenen die ook willen
werken behoort Evert Hoving.
Hèt talent op de middenaf
stand bewees het op het spec
taculairste nummer van het
afgelopen weekeinde, de 1500
meter, waarin hij Haico
Scharn tot een figurantde
klasseerde. "Ik heb alleen
maar op Scharn gelet. Hij was
mijn enige concurrent. Omdat
ik wist, dat hij sukkelde met
de ziekte van Pfeiffer af ik
mezelf meer kans".
Op een punt, waar niemand
het verwachtte spurtte Hoving
la Scharn" weg van zijn
tegenstanders om in een voor
een tactische race goede tijd
van 3.46.2 te finishen. Ter il
lustratie: De laatste 300 meter
gingen in 39 seconden. De ex
plosie van Evert Hoving kwam
niet onverwacht. De 22-jarige
atleet uit Emmeloord voldeed
al twee keer aan de Olympi
sche limiet. "Daar staar ik me
overigens niet blind op. Die
limieten moeten er vanzelf ko
men". Waarmee Evert Hoving
tegelijkertijd getuigt van zijn
nuchtere mentaliteit Bij een
test op de Utrechtse universi
teit is twee jaar geleden voor
speld dat zijn lichaam in staat
is tot 3.36 op de 1500 en 1.46
op de 800 meter. Hoving, die
dit jaar al tot tijden kwam van
respectievelijk 3.39 en 1.47
PAPENDAL
5 - 6 J U LI
NSC75
ATLETIEK
gaat uit van het simpele stand
punt: "Ik wil kijken wat ik
met mijn eigen lichaam kan
doen en er uithalen wat erin
zit". De kampioen op de 1500
meter wordt daarbij gesterkt
door de belangstelling van een
bevriende Engelse topatleet
die zich vorig jaar verwonderd
afvroeg waarom hij eigenlijk
niet naar de Europese kam
pioenschappen ging. Evert Ho
ving is dan meteen bij de kri
tiek, die hij graag ook vlak na
een kampioenschap spuit. "De
KNAU is veel te bang met
selecteren. Er worden steeds
mensen uitgezonden die al een
reputatie hebben. Waarom
geen ander? Als een Neder
landse atleet hier eens een
keertje doorbreekt, moet hij
wel over een enorme portie
doorzettingsvermogen be
schikken. Er is met mensen als
Körmeling en Lok om er maar
een paar te noemen talent ge
noeg? Als ze eens een kans
zouden krijgen, hoeven we he
lemaal niet onder te doen voor
het buitenland". Waarmee
Evert Hoving hetzelfde bedoel
de als Dragan Tancic: Talant
is er zat.
KEES KOOMAN
ES
WINNAAR VAN DE WEIJDE HA© GELUK
ROTTERDAM Haast schuchter stond
Corrie Konings de mensen die om haar
heen dromden te woord. De kleine frêle
atlete uit Roozendaal leek het zelf alle
maal nog niet zo goed te bevatten. Geen
spoor van vreugde tekende haar ge
zicht. Toch was het waar. De eerste
marathon die Corrie Konings liep lever
de met 2.57,12 een tijd op die goed was
voor een Nederlands record, dat tot
zaterdag op naam stond van Marijke
Moser met 3.08.
Het was met het doel dit record te verbeteren,
en dan nog binnen een tijd van drie uur, dat
Corrie Konings vijf minuten nadat honderd vijf tig
heren van start waren gegaan, begon aan haar
42 kilometer en 196 meter. De eerste ronde op de
sintelbaan van de Rotterdamse Atletiekvereniging
Metro werd nog afgelegd in gezelschap van de
enige andere dame de Zwitserse Liselotte Weiss-
berger. Daarna zette zij haar wedstrijd tegen de
klok slechts vergezeld van haar trainer en echtge
noot Kees Konings voort. Mede daartoe geïnspi
reerd door geestdriftige speaker Harm Hendriks
klaterde overal waar zij passeerde het applaus op.
Stug liep Corrie Konings door. Bijna drie uur
achter elkaar. Toen had zij haar doel bereikt. „En
toch is het me verschrikkelijk meegevallen" was
het eerste wat zij uitbracht nadat zij de enkele
felicitaties in ontvangst had genomen. „Ik ben nu
ook eens niet zo verschrikkelijk moe. Ik had het
me veel zwaarder voorgesteld. Alleen tussen de
dertig en de vijfendertig kilometer had ik het even
moeilijk, maar voor de rest geen centje pijn."
Het idee om aan de marathon deel te nemen
ontstond bij het echtpaar Konings pas enkele
maanden geleden. Kees Konings: „Corrie is pas
op haar dertigste met atletiek begonnen. Op den
duur werden er steeds langere afstanden afgelegd.
En op een gegeven ogenblik, zeker nadat de
marathon vorig jaar voor dames werd openge
steld, denk je toch: Waarom niet?"
Kreeg Corrie Konings veertig kilometer lang bijval
van het publiek, het enige geluid dat de heren in
het algemeen begeleidde op hun barre tocht was
het monotone geroffel van hun voeten op de
straatstenen. Verrassende winnaar werd Ko v.d.
Weijde in een tijd van 2.27,16 voor de Brit Derek
Davis (2.48,48), Piet Kooy (2.28,49) en de grote
favoriet Johan Kyne (2.30,59), die twee seconden
voor Piet van Alphen finishte. Ko van de Weijde
was zelf de laatste die op een overwinning had
gerekend. „Iedereen had gegokt op Johan Kijne.
En laten we eerlijk zijn, hij is ook de sterkste
loper. Maar ik ging vanmiddag wei lekker".
„Ik weet ook niet hoe dat kwam. Ik geloof niet
dat ik nu zoveel sneller ging. Het leek meer alsof
de anderen stil bleven staan. Ik heb er eigenlijk
niets voor gedaan. Neem nu Johan. In het begin
heeft hij echt zijn best gedaan om weg te komen.
Zelfs met af en toe een stukje sprinten en dat
soort werk. We konden hem steeds terugpakken.
Voor mij heeft hij op die eerste twintig kilometer
teveel kracht verspeeld."
Iets waar Johan Kijne het wel mee eens kon zijn.
„Ik denk dat ik vandaag te geladen was, ik wilde
te graag winnen. Halverwege viel ik stil. Nee, ik
zal nog veel sterker moeten worden." Dat hij niet
de geschiedenis in zou gaan als de eerste Neder
lander die de Rotterdamse marathon op zijn naam
bracht besefte Kijne al in de voorlaatste ronde.
Bij het passeren van de jurywagen riep hij zijn
vriendin toe: „Niets aan te doen, een ander kam
pioen."
Winnaar Van de Weijde had echter zelf ook nog
een nodige dosis reserve ten opzichte van zijn
eigen prestatie. „Ik ben een slow-starter. Maar de
KNAU bepaalt al in het begin van het seizoen de
selecties. Omdat ik dan nog niet op mijn top zit,
ben ik er ook nooit bij. Maar als alle jongens in
het buitenland zitten valt er voor mij nog wel eens
een wedstrijdje te winnen. Want laten we eerlijk
zijn, zo sterk was deze marathon nu ook weer niet
bezet." Op Johan Kijne en de Brit Davis na kende
deze vierde editie van de overigens voortreffelijk
georganiseerde Rotterdamse marathon geen grote
namen. „Ik heb geluk gehad" benadrukte Ko v.d.
Weijde nogmaals. „Ik heb er niets aan gedaan."
Waarbij hij gemakshalve maar vergat dat het
uitlopen van de marathon al een prestatie op zich
is. En dat was zeker ook zo voor de laatste
binnenkomers. Terwijl vrijwel alle beozkers al
huiswaarts keerden, baancommissarissen hun heil
in. de kantine zochten en het verkeer weer de
voorrang kreeg boven de lopers, legden zij strom
pelend, soms als op eieren lopend, de laatste paar
honderd uiterst zware meters af. Uiteindelijk zat
ook voor hen het zwaarste nummer dat men in
de atletiek kent er op.
PAUL HOVIUS
Corrie Konings gaat over de finish. De snelste tijd ooit
door een vrouw in Nederland op de marathon gelopen
is een feit
I1 "~r~i
