Laatste Kaagconcours
oude stijl
Bouw van Wijk zeilt
uitsluitend voor z'n plezier
en Eusebio
geinig vooruitzicht"
„Spelen tegen Pele
Van Staveren:
RUUD SEUR WERKTE DRIE MAANDEN
AAN VOORBEREIDING
pvciw j
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 5 JULI 197
Van onze sportredactie
KAGERPLASSEN De 55ste
editie van de Kaagweek, het
jaarlijkse zeilevenement op de
Kagerplassen, nadert alweer het
einde. Morgen zullen de circa
driehonderd boten nog eenmaal
uitvaren en dan zit het er weer
op. Voor velen betekent de Kaag-
week een dagje of vijf heerlijk
uit zijn. Een wedstrijdje varen en
voor de rest wat rondhangen in
of om de Kaagsociëteit
Voor Bouw van Wijk, de Woubruggenaar,
ligt de zaak anders. Hij moet elke dag
tweemaal uitvaren met zijn „Rakker",
een regenboog, die dateert uit 1940. Eerst
in de vroege morgenuren als teamleider
van de Hollandse équipe in de Holland-
Friesland-race en 's middags nog eens in
de individuele regenboogwedstrijd.
„Twee wedstrijden op een dag varen is
wel vermoeiend", geeft hij toe, „maar het
varen in een regenboog is erg leuk. Ik
vaar al vanaf 1964 in de regenboog-klasse
en als het niet zo leuk zou zijn, was ik
allang overgestapt op een andere boot
Je kunt het ook lang volhouden. De
conditie is niet het belangrijkste in deze
klasse. Het bewijs wordt wel geleverd
,door mijn vader. Die is 73 en vaart nog
altijd wedstrijden mee. De groep regen
boogzeiler is ook iets aparts. We liggen
hier allemaal bij elkaar en er is een
lekker sfeertje".
Het is de „Rakker" niet aan te zien, dat
hij onlangs zijn 35ste verjaardag heeft
gevierd. „Toch", zegt Van Wijk, „als je
goed kijkt vind je wel het een en ander.
Maar het zijn wel sterke boten. Harry
Amsterdam vaart nu in mijn oude boot.
Die is van 1925 en nog steeds goed voor
een paar ereplaatsen".
Jachtbouwer Bouw van Wijk zeilt voor
zijn plezier. Voor hem zou het als vak
man een koud kunstje zijn een nieuwe
boot te bouwen, waardoor de prijzenkast
in een mum van tijd zou uitpuilen.
Van Wijk: „Dat is inderdaad niet zo
moeilijk. Ik kan een boot maken, die zeer
snel is. Het beste van het beste. Maar het
zou de regenboog-klasse niet ten goede
komen".
Het tekent overduidelijk de instelling van
plezierzeiler Bouw van Wijk. Niet het
winnen is belangrijk, maar slechts het
meedoen. De knusheid van de Kagerplas
sen en de Braassem verkiest hij boven
het grote werk. Want ook daarin zou Van
Wijk kunnen meekomen.
„Ik vaar ook in een tornado, een Olympi
sche boot, waarmee we zijn geselecteerd.
Maar ik doe niet mee aan de Olympische
Spelen. Als ik mee zou gaan naar Mont
real dan zou ik er erg veel voor moeten
laten staan. Je moet vooraf vaak naar
het buitenland en daar heb ik weinig zin
in. Wedstrijden zoals deze zijn veel leu
ker. De vrouw gaat mee en je bent in
feite gewoon op vakantie.
Het leukste van alles vind ik de Holland-
Friesland race. Die wordt steeds interes
santer. In 1964 voeren er hooguit 10
regenbogen mee, voornamelijk bestuurd
door oudere heren. Maar de klasse wordt
steeds populairder. Volgende week zijn
op de Braassem de Nederlandse kam
pioenschappen en dan varen er zo'n 35
boten mee. Dat is nog nooit vertoond.
Trouwens meer dan dertig, zoals nu op
De Kaag is ook een record. Het is wel
een beetje veel, maar splitsen in twee
groepen is ook weer niet zo leuk".
Bouw van Wijk is niet de enige man in
de „Rakker". Hij is dan wel stuurman,
maar zijn assistenten verrichten ook zeer
belangrijk werk. Leidenaar Ton Theunis-
sen bedient de fok, terwijl Frans Zitman
uit Noordwijk vooral het spinakerwerk
voor zijn rekening neemt Vooral met de
stevige bries, die de afgelopen dagen over
De Kaag suisde is dat van belang.
Bouw Vein Wijk: „De wind is ruim vol
doende. Veel meer heb je echt niet nodig.
Dan gaat het problemen opleveren. Maar
het is nog altijd beter dan het slechte
weer van verleden jaar. Toen regende het
vrijwel constant Niet dat ik het erg vind,
want als je eenmaal met een wedstrijd
bezig bent, dan merk je het niet meer".
Bouw van Wijk (40) beperkt zich nu tot
het zeilen van wedstrijden in Nederland.
Voor een onderdeel van de sport wil hij
nog wel eens over de grens gaan. Dat
is het ijszeilen.
Van Wijk: „Dat doe ik nog het liefst Alle
handelingen, die je met ijszeilen verricht,
leveren direkt resultaat op. Ik ben ook
tweemaal Europees kampioen geweest
In feite ben ik ook nog altijd Nederlands
kampioen, want de laatste drie jaar zijn
er geen wedstrijden meer in Nederland
geweest. Er was éénvoudig geen ijs".
Hetgeen niet wil zeggen dat Bouw van
Wijk nu 's winters op non-actief staat
Hij: „Als het even kan varen we 's win
ters wel met de tornado. Ik zeil veel te
graag om er een half jaar mee te stoppen.
Mijn moeder zei vroeger altijd, dat mijn
vader en ik aan het zeilen verslaafd
waren. Maar liever dat, dan verslaafd
aan de drank, voegde ze er dan aan toe".
Het gesprek, dat in de „Rakker" plaats
vindt loopt noodgedwongen op zijn einde.
Bouw van Wijk moet zo langzamerhand
weer uitvaren. Over een half uur wordt
hij aan de start verwacht en daar wil
Bouw van Wijk beslist niet ontbreken,
want zeilen is zijn leven.
JAN VAN DER NAT
(Van een onzer verslag
gevers)
WARMOND De Cana
dese uitnodiging voor
Arie van Staveren,
waarvan we gisteren al
melding maakten, is ge
komen zonder dat een
van de bestuursleden
van Metros Toronto de
snelle en wendbare
vleugelspeler ooit een
bal heeft zien trappen,
Toch is men er erg hap
pig op Van Staveren in
het team te krijgen.
En die belangstelling dankt
Van Staveren dan aan een
vriend van zijn vader die jaren
geleden naar Canada emi
greerde en bij Metros Toronto
belangrijke contacten heeft.
Vader Van Staveren op zijn
beurt heeft niet nagelaten
naar Canadr. over te brieven
dat zoon Arie het op de Neder
landse voetbalvelden heel niet
gek doet. En als er dan wed
strijden worden genoemd,
waarin de namen van Feye-
noord, PSV en Ajax voorko
men dan weet men ook in
Canada al genoeg, zo is wel
gebleken uit het gelegde con
tact. Arie van Staveren is ent
housiast „Zo'n kans", zegt hij,
„krijg ik geen tweede keer. Ik
ben nog jong. Wat mij betreft
gaat het door".
Terug
Van de Nederlandse voetbal
lers, die in de afgelopen jaren
op de Amerikaanse toer zijn
gegaan, zijn er maar bar wei
nig geweest die er bun tweede
Arie van Staveren: „Als ik
hoeft het van mij niet".
voetballand hebben gevonden.
De meesten waren al weer
snel terug, met weliswaar pit
tig wat dollars in de broekzak
maar daarnaast ook met een
enorme voetbalkater, omdat
het Amerikaanse voetbal niet
alleen vrij hard maar ook nog
chaotisch in elkaar zit
Weet Arie van Staveren wel
waar hij aan begint? Hij zegt:
„Een paar jaar geleden had ik
misschien niet op het aanbod
ingegaan. Maar momenteel
hoor ik niets dan gunstige be
richten. Het aantal toeschou
wers stijgt en ook de organisa-
maar een beetje meer ga
tie schijnt een stuk beter te
zijn geworden. En wat mij
vooral in het voetbal daar aan
trekt is het showelement In
Nederland is er weinig show
meer te beleven. In Canada
kan ik nog eens wat laten
zien".
Er zijn maar twee dingen die
de Spartaan kunnen tegenhou
den. „Belangrijk voor mij is
hoe de levensstandaard daar
is en uiteraard wat de ver-
dienssten gaan worden. Als ik
maar een beetje meer ga ver
dienen dan bij Sparta dan
hoeft het voor mij niet Dan
verdienen dan bij Sparta
blijf ik net zo lief in Neder-
land.
Als Arie van Staveren toch
toehapt en een plaatsje ver
werft in Metros Toronto dan
voetbalt hij in' de volgende
competitie tegen zijn wat be-
kender voetbalcollega's Pele
en Eusebio, die voor een paar
slordige miljoenen de voetbal- J
schoenen weer voor de dag
hebben gehaald om Amerika
voetbalminded te maken.
„Spelen tegen Pele en Eusebio
is een geinig vooruitzicht Dat 1
heb ik altijd al willen doen.
Misschien is het volgend jaar
zover".
Van onze sportredactie
WARMOND Ruud
Seur kan eindelijk opge
lucht ademhalen, yoor
hem zit het meeste werk
erop. Drie maanden lang
is hij bezig geweest met
de voorbereidingen voor
het 7de Kaagconcours,
het grootste hippische
evenement, dat deze
streek kent
Vandaag, maar nog meer
morgen, staat Warmond
in het teken van de paar-
desport.
Vandaag is de jeugd aan
de beurt, maar morgen
vindt het grote werk
plaats. Tal van topruiters
zullen dan op het par
cours van Manege Peda-
gus in Warmond hun
kunnen tonen, tijdens een
jachtspringconcours, een
puissance en een wed
strijd voor paren.
Ruud Seur: „Vooral dat laatste
onderdeel is bijzonder vermake
lijk voor het publiek. Er gaan
steeds twee combinaties van
start, die samen een goed par
cours moeten rijden. Maakt de
een op een bepaalde hindernis
een fout, dan moet de ander dat
weer goed maken. Het gaat bij
zonder snel, omdat er uitslui
tend op tijd wordt gereden.
Juist die snelheid maakt het
voor het publiek aantrekkelijk.
Het gebeurt ook vaak, dat de
mensen aanwijzingen gaan ge
ven. Normaal is dat verboden.
want er mag geen hulp plaats
vinden van derden, maar in zo'n
Amerikaanse wedstrijd wordt
weieens een oogje dichtgekne
pen".
Het Kaagconcours staat niet on
der auspiciën van de Nederland
se Hippische Sportbond (NHS),
maar onder die van de Federa
tie Nederlandse Rijschoolhou
ders (FNR). Dat betekent con
creet, dat er alleen ruiters mo
gen starten, die cliënt zijn bij
een erkende rijschool.
Seur: „Dat is erg belangrijk,
want daardoor kan iedereen in
feite starten. Bij wedstrijden
van de NHS moet je aan allerlei
eisen voldoen, maar hier kan
iedereen, die lid is van een ma
nege en een eigen paard heeft
deelnemen".
En dat zijn er noral wat Maar
liefst 92 combinaties zullen mor
genochtend aan de start ver
schijnen voor het jachtspring
concours, terwijl er 60 deelne
mers zijn voor de puissance en
nog eens 45 équipes voor het
laatste onderdeel.
Ruud Seur: „We hebben tal van
mensen moeten teleurstellen. Er
waren ontstellend veel liefheb
bers, maar er is een grens. We
zouden wel vier dagen wedstrij
den kunnen houden".
Het is geen grootspraak van de
Warmondse manegehouder.
Even later gaat de telefoon.
Ruud Seur heeft minuten nodig
om een moeder uit te leggen,
waarom haar dochter niet kan
deelnemen. „Mevrouw, een dag
heeft een begin en een einde. Zo
ligt de zaak nu eenmaal". Het
antwoord lijkt de persoon aan
de andere kant van de lijn nau
welijks te bevredigen. Lachend
legt Ruud Seur de hoorn weer
op het toestel. „Zo gaat het nu
de hele dag", legt hij uit „Eigen
lijk was het streven om 60 deel
nemers te krijgen voor de jacht
92 is eigenlijk te veel, maar veel
ruiters combineren de reizen
met een vrachtwagen en als je
er dan één laat afvallen, worden
de kosten voor de anderen zo
hoog".
Naar alle waarschijnlijkheid is
dit zevende Kaagconcours het
laatste dat in deze vorm wordt
gehouden. Ruud Seur heeft voor
volgend jaar andere plannen en
voor de toekomst zelfs heel gro
te.
Legt hij uit: „Volgend jaar wil
len we een nationaal con ours
organiseren. Dan komen wel
licht ook de grote ruiters naar
Warmond. Dat ligt natuurlijk
aan de data, want de topmensen
zijn veel in het buitenland. Maar
als ze kunnen dan zullen ze
zeker komen. Waarschijnlijk
met iets mindere paarden, maar
dat neemt niet weg, dat het toch
erg aantrekkelijk kan zijn. Nu
komen er echter ook ruiters, die
hoog staan aangeschreven. Piet
Mooy, Jan Dolf ink, Frans van
Herten en Herman Seiger zijn
mensen met naam in de paar-
des port wereld. Deze jongens rij
den ook op grote wedstrijden,
zoals Jumping Amsterdam, de
Indoor-Brabant en het CHI van
Zuid Laren.
Het Kaagconcours is natuurlijk
niet met deze evenementen te
vergelijken. De parkeergelegen
heid en het ontbreken van een
goed inspringveld vormen wel
problemen, maar die worden
geaccepteerd, omdat men het
gewoon erg leuk vind hierheen
te komen".
In zeven jaar heeft Ruud Seur
veel geleerd. Het Kaagconcours
verloopt steeds beter.
Seur: „We hebben ondermeer
geleerd, dat je alles wat je doet
met officiële mensen moet doen.
Een ringmeester, de jurering,
maar zeker ook het opbouwen
van het parcours. Voor dat laat
ste zorgt adjudant Van Leeu
wen, die ook elk jaar het par
cours maakt voor het grote
CHIO in Rotterdam. Je moet
wel met deskundigen werken,
want topjongens kennen de re-
gelementen zeer goed en alleen
officials kunnen die mensen van
repliek dienen".
Ook voor de toekomst is dat
belangrijk. Ruud Seur steekt
niet onder stoelen of banken,
dat hij voor de toekomst gokt
op een groot internationaal con
cours in de Leidse Groenoord-
hal. Seur: „De Groenoordhal is
ideaal. Alleen wil ik ermee
wachten tot die nieuwe runder
hal klaar is. Dan heb je het
helemaal voor elkaar. Voldoen
de parkeergelegenheid. Een
prachtig wedstrijdterrein en
berging voor de paarden. Als je
het nu zou doen, moet je met
losse tenten gaan werken en
En alsof het zo in het draaiboek
staat, stapt op dat moment An-
dré de Jong, de waarnemend
direkteur van de Groenoordhal,
de gezellige bar van de manege
binnen. Hij wil eens praten over
een concours hippique in Lei
den
Ruud Seur: „Het moet kunnen.
Men heeft het in Den Haag in
de Houtrusthallen geprobeerd,
maar dat liep na twee keer fout
De oorzaak was, dat er teveel
opperhoofden rondliepen en te
weinig indianen. Iedereen die je
zag had een lintje „official" op
zijn jasje".
André de Jong, inhakend op die
plannen: „We hebben op 12 ok
tober een grote pony-dag. Dat
hebben we overgehouden van
de Paas-VEBO. In augustus vol
gend jaar is die nieuwe hal
klaar en dan moet het mogelijk
zijn om in de winter van 76 een
Indoor Leiden te houden. Mis
schien nog niet direkt met inter
nationale topruiters maar dan
toch zeker met de Nederlandse
top"
Morgen dus het grote werk
voorlopig nog op de gezellige
manege achter de Oude Toren
in het hartje van Warmond. Een
concours overigens waar best
leuke prijzen zijn te verdienen.
Tenslotte is een kleuren-tv. niet
niks. En dat is dan nog maar
één van de vele prijzen, die er
zijn te verdienen, want het prij
zenpakket, dat voor het grootste
deel van sponsors afkomstig is,
heeft een totale waarde van te
gen de elfduizend gulden.
Het programma morgen ziet er
als volgt uit:
Plezierzeiler Bouw van Wijk.
VOORN en KONING
AIRCONDITIONING BV
Beneluxweg 2, Bodegraven.
Tel. 01726-3960*
9 uur: aanvang van het
jachtconcours met een
hindernishoogte van 1.20
meter.
Half twee: puissance met
barrage. Aanvangshoogte
1.40 meter.
Half vijf: concours Ame
rican.
JAN VAN DER NAT
MET.
REGEN
BOOG
„RAKKER"
IN
KAAG
WEEK
