JK HEB ER M'N VIOOLTJE
WEL IN GESPEELD'
SYLVIA VERMEULEN
GOOCHELT ZICH
NAAR WERELDTOP
Makelaar Philip van de Drift:
linnet jus
zette»
nepen:
Goochel
t«aar
DONDERDAG 5 JUNI 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
'i.',:iv.i,'ii' j,:.i-:v,:vlv.,mliuiïi'li',v,,,','.:.vv. .rvry v ..-/.i',',!:ii::';,i:,i:,li!:!!,i;i]I|:;iiii;[!,'1!)i!;[];i;]|||;iiiii,1iii
Leiden - Philip vóór en Flip na (collega
Zitman zal op de receptie zeker weer Flip
zeggen); het wordt op vrijdag de 13e van
de maand juni in De Beukenhorst een
brandpunt van belangstelling, waarin
Philippus van der Drift een beetje zal
staan te gloeien van trots en voldoening,
als zeer velen hem komen feliciteren met
het feit, dat hij een halve eeuw schattend
en bemiddelend door het makelaardijle
ven is gegaan. Philip van der Drift schat
onder meer, dat hij de eerste (beëdigde)
makelaar te Leiden was.
Vijftig jaar geleden was dat beroep nog
in ontwikkeling en tijdens autoritjes
maakte Philippus zich aan de hand van
wetboekjes de kennis van onroerende
goederen en het taxeren ervan eigen. Hij
was toen 28; te jong, vond men op de
Kamer van Koophandel. „Maar ik kwam
beëdigd van de arrondissementsrecht
bank in Den Haag thuis".
Tweeëneenhalf jaar geleden trok make
laar Van der Drift zich terug. Hij wordt
over een paar dagen 78. Zoon Kees heeft
het kantoor met alleserop en eraan
overgenomen, aan de Oude Vest In de
verzorgingsflat De Statenhof kijkt de ma
kelaar taxateur vanaf de vijfde verdie
ping over een zee van huizen.
Een zee met heel wat eilandjes die hij
van eigenaar tot eigenaar heeft gevoerd;
onroerende goederen tot een omzet van
miljoenen. Een prachtig uitzicht: aan de
voorzijde Leiden en westelijk de open
heid naar de duinen. Aan deze kant
moeten de ramen vaker gesponst worden,
want de wind is er vuil. De glazenwasser
van De Statenhof heeft er een levensver
vulling aan.
Naast de flatkamer heeft Philip van der
Drift een werkkamertje. Daar tikt hij nog
dagelijks rapporten uit voor zijn zoon.
Tijdrovende arbeid, die de gouden make
laar niet graag zou missen - als hij niet
zit te puzzelen: „het lijkt wel een rappor
tenfabriekje, maar het is geen lopende-
band-werk. U moet er geen verkeerde
indruk van krijgen".
Van der Drift woont er eenzaam, sinds
zijn vrouw om gezondheidsredenen een
plaats met meer verzorging moest krij
gen. Maar zijn kinderen lopen er in en
uit: „Samen gaan we mijn feest herden
ken. Daar kon ik niet omheen".
„Die vijftig jaar zijn wel verduveld snel
omgegaan, maar ik kijk er met veel
genoegen op terug. Ik begon het leven
als zoon van een Leidse aannemer, bij
wie ik mijn praktische ervaring opdeed
Ik wilde leraar middelbare bouwkunde
worden, maar daar zag ik uiteindelijk
toch geen brood in. Wel heb ik les gege
ven in NieuwVennep en 18 jaar - van
1928 tot 1946 - aan de Bisschoppelijke
Nijverheidsschool te Voorhout. Ik had
toen al een aannemingsbedrijf. Als mijn
personeel naar huis ging, reed ik naar
school; avonden, dat mijn gezin me moest
misken"
Philip van der Drift werd toen al als
bouwkundige gewaardeerd. Zijn functies
stapelden zich op: 30 jaar zat hij in de
Testcommissie Makelaardij van de Ka
mer van Koophandel (tot zijn zeventig
ste), in de examencommissie van' de Ned.
Federatie van Makelaars, 26 jaar als
examinator („daar kwam heel Nederland
kijken").
prijzen, maar ik loop een beetje achter,
ben te conservatief. Mijn zoon is een
betere taxateur dan ik ben".
Nóg een contrast: „jaren, jaren achtereen
•berekenden patroons voor onderhouds
werken aan onroerend goed een gulden
per uur. De huren zijn vier keer duurder
geworden en de lonen?, nou, voor 20
gulden krijg je geen vakman meer. Over
prijzen gesproken. Je ergert je, als je
leest ciat huurders ageren tegen huurver
hoging. De arbeidsprestatie is minder
dan ze vroeger was; ze krijgen nu veel
meer loon en hebben wat te vertellen als
de huren hoger worden. Dat noem ik
contrasten".
Geen makelaarskantoor is eender. Men
legt zich dikwijls toe op een bepaalde tak
van het makelaarsbedrijf, b.v. op de
nieuwbouw, op assurantiën en beheer,
koop en verkoop. „Eigenlijk", zo vindt
nog riiet aan rusten toe zijnde Van der
Drift; „moet je kantoor een soort super
marktje zijn, waar je voor alles op onroe
rend goed terecht kunt. Ach, en dan moet
ik zeggen, dat een mens wordt geleefd,
hè. Het is ook wel zo, dat de relatiekring
van een makelaarskantoor de richting
bepaalt
In de loop der jaren heb ik ontzettend
veel taxaties gekregen, in opdracht van
handelsbanken, hypotheekbanken, pen
sioenfondsen, levensverzekeringsmaat
schappijen, zeker 20 en méér. We zijn
gegroeid, niet omdat je dat wilde, maar
omdat men je ervoor uitkoos. Dat is
reputatie. Mijn grootste trots is, dat van
onze taxatierelaties er nooit één een on
derpand heeft moeten inkopen; nooit het
verwijt: jullie taxatie was te hoog en nu
hebben we een strop..."
„Instellingen spreken met elkaar: wie is
jouw taxateur? Zo gaat dat verder".
Zoon Kees vertelt: „Vader is voor mij
nog een enorme steun. Ik doe de taxaties
en hij zit in z'n kantoortje achter de
machine rapporten te tikken". Vader Phi
lip: „Nou ja. dat is maar een gedeelte.
Ik verveel me nog geen minuut. Dat is
erg belangrijk. Ik heb het erg druk ge
had. Ik ben een tevreden man, met wat
ik heb opgebouwd. Als het kon zou ik
het zó weer overdoen, maar dan wel weer
met die middelbare bouwkundige oplei
ding. Daar kun je eigenlijk niet van
buiten. Je merkt meer dan de leek, bij
onroerend goed; van buiten zie je al het
genre van de bouw, de gekozen materia-
len".
Gouden schatter Van der Drift vindt het
boeiende van zijn beroep („met veel
beunhazerij, maar dat wreekt zichzelf"),
dat je steeds in touw bent om je taxatie
relaties en eventuele kandidaat-kopers
het best van dienst te zijn.
„Een huis kopen is vaak voor mensen een
levensdaad, het is geen pond suiker. Kan
je tot volle tevredenheid helpen in alle
opzichten - ook adviseren bij verbouw -,
als je iemand gerust kunt stellen, dan ben
je blij mét je cliënt De dienstverlening
op zich is belangrijk. Dat klinkt vreselijk
idealistisch, maar zo heb ik het altijd
gevoeld en zo is het ook".
Ton Pieters
Hij was vele jaren bestuurslid van de
Kring 's Gravenhage, mede-oprichter van
de SOM (Stichting Opleiding Makelaar
dij), had zitting in de Centrale Raad van
Toezicht (rechtspraakorgaan omtrent ma
kelaardij). Van der Drift kende men wel:
„Vertel mij maar eens, wie dit me alle
maal zou kunnen nadoen...Ik had heel
wat touwtjes in handen: ik heb m'n
viooltje wel gespeeld in de makelaardij".
Met die rechtspraak, bijvoorbeeld, had
Philip van der Drift wel een en ander
te stellen: „Een makelaar die een huis
met winst verkoopt, gaat voor de bijl.
Makelaars mogen niet handelen, al komt
dit in de praktijk nog weieens voor. Maar
dan ben je, vind ik, een dief in de
portemonnee van je cliënt. Een makelaar
vangt alleen z'n provisie voor de bemid
deling; een koper moet met een makelaar
gerust zijn, het is een vertrouwenskwest
ie, persoonsgebonden vaak".
„Ik heb nu vijftig jaar dit wereldje van
nabij meegemaakt, /naar ik kan me er
nog steeds over verbazen. Vijftig jaar
terug was het gewoon als je een huurder
kon opzeggen met een gelijke termijn als
waarmee hij z'n huur betaalde. Moet je
je nu even indenken: je moet over 14
dagen of eèn maand je huis uit Dat
gebeurde; de kantonrechter deed uit
spraak en dan...er uit.
Fel contrast met nu. Veel Deter natuurlijk
dan het vroeger was. En dan die huren.
Vlak vóór de oorlog stonden aan de
Lammenschansweg huizen te huur voor
35 gulden per maand, ze gingen niet
allemaal weg. Huizen van toen 8000 gul
den worden nu voor 65 tot 70 mille
verkocht. Ik moet mee met die stijgende
(KATWIJK De 9-jarige Sylvia
Vermeulen uit Katwijk, die vo
rig jaar werd ontdekt als goo-
cheltalent, heeft al aan den lij
ve ondervonden dat er ook een
schaduwzijde aan succes zit.
Toen het pittig ogende leerlin-
getje van de derde klas van de
Prinses Beatrixschool een
fraaie beker in de wacht sleep
te zette dit zoveel kwaad bloed
bij enkele van haar vriendinne
tjes dat deze haar persoonlijk
onder handen namen. Ze klem
den kleine Sylvia tussen een
deur en zeiden laconiek: „Je
kan toch goochelen, Sylvia.
Goochel je dan eens los". Maar
snikkende Sylvia had uiteraard
dié truc niet op haar repertoire
staan. Een half uur heeft ze
klem gezeten, het gevolg: strie
men op het lichaam.
Maar dat hoort bij succes. De
vrede tussen haar en haar ja
loerse vriendinnen is inmiddels
weer gesloten. En Sylvia bouwt
nu rustig door aan haar zelfver
zekerde gang naar de internatio
nale goocheltop. In acht maan
den tijd sloeg ze al drie keer toe.
Gerenomeerde goochelaars zien
in haar een groot talent. Maar
voorlopig blijft de Katwijkse
erg nuchter.
Een meisje zoals velen. Met een
lieve pop, die ze Diana noemt,
met haar hamster Bolletje, die
begin deze week is bevallen van
acht gezonde kindertjes en met
een papegaai Jakob, een speel
kameraadje voor nó school.
Maar daarnaast heeft ze een
niet te stuiten passie voor goo
chelen. Minstens anderhalf uur
per dag werpt ze zich op haar
attributen, samen met haar va
der, ook al geen onbekende in
de goochelwereld.
Deze inmiddels gepensioneerde
voormalige vliegtuigbouwer van
de Marine Luchtvaartdienst is
de motor achter het succes van
Sylvia. Zelf kan hij bogen op
een jarenlange internationale
goochelcarrière met optredens
over bijna de gehele wereld.
Vooral zijn act „De man met de
drie benen", moet een enorm
succes zijn geweest voor Ver
meulen, die onder het pseudo
niem Maludi naam maakte,
maar sinds hij geconfronteerd
werd met het talent van zijn
dochter spontaan besloot de
weg voor haar vrij te maken.
„Dit meisje is uniek", zegt hij
zonder geveinsde bescheiden
heid". „Ze kan het enorm ver
gaan schoppen. Ze heeft echter
één nadeel. Als meisje is ze
eigenlijk niet geschikt voor het
grote goochelwerk. Voor een
man is dat anders. Die trekt een
i jacquet aan en kan daar al zijn
attributen in kwijt Maar Sylvia
staat er op dat ze in een eenvou
dig jurkje optreedt. Daar kan je
natuurlijk niet veel in kwijt. Dat
kan wel eens in haar nadeel
gaan werken".
Bij de familie Vermeulen in de
Prinses Beatrixstraat is het bij
na allemaal goochelen wat de
klok slaat. Vader goochelt, moe
der doet trucs, Sylvia heeft een
showtje en zelfs de papegaai
Jacob heeft een verrassing on
der het verenpak. Op comman
do laat hij een keutel op het
tapijt of desnooids tegen het
behang spatten. Jacob lust ook
graag een slokje bier. Het liefst
uit het glas van zijn baas. Welk
merk doet er niet toe. Als het
maar schuimt
Cor Vermeulen zal het overi
gens nooit in zijn hoofd halen
om Jacob samen met Sylvia te
laten optreden. Want als hij er
gens een gruwelijke hekel aan
heeft dan zijn het goochelaars
die met dieren optreden. Dieren
vriend Vermeulen heeft het
maar al té vaak meegemaakt
dat een van zijn collega's tijdens
zo'n nummer in de fout ging,
wat op het toneel veel zwevend
dons en veertjes tot gevolg had.
„Er zijn trucs", zegt hij, die ze
mij nooit zullen zien doen. Aan
het werken met doodskisten bij
voorbeeld heb ik een enorme
hekel. En dan, zoals ik laatst
iemand heb zien doen, een num
mer met ratten. Man, praat me
er niet van. Je moet er toch niet
aan denken dat een van die
krengen de zaal inschiet
Terug naar de werkelijkheid.
Sylvia's toekomst. De school
blijft voorlopig nummer één.
„Ze heeft mooie cijfers", zegt
vader Vermeulen. Leren is voor
ons belangrijker dan succes. Ik
heb jonge mensen in de goot
zien belanden. Dat zal Sylvia
niet overkomen. Als ik gewild
had, had ik al een paar vette
contracten kunnen tekenen. Na
haar laatste optreden kon ik zo
een contract tekenen voor vijf
tig avonden. Daarna zou Sylvia
drie maanden in Amerika kun
nen optreden. Maar ze denken
toch niet dat ik gek ben".
Sylvia is nog weinig aan het
woord geweest. Vader Vermeu
len heeft opening van zaken ge
geven. Nu en dan zijn verhaal
onderbrekend om Sylvia in de
huiskamer wat te laten stoeien
met balletjes en munten. Het is
al een echte show met ingestu
deerde aankondigingen in het
Engels en Duits en met een
constante glimlach op het kin
dergezichtje. Vader en moeder
zijn vertederd, zoals ze dat ook
zijn tijdens elk zaaloptreden.
Cor Vermeulen kan nog uren
over zijn dochter vertellen.
Maar Sylvja is blij dat 'ie dat
niet doet. Op de televisie is het
programma met de muis. En
daar wil ze niets van missen.
Met haar hamster Bolletje nes
telt ze zich voor de buis, Jacob
maakt nog een rondvlucht door
de kamer.
Herman van Amsterdam
Vader Cor
met Jacob
op zijn
kruin
„Niet
goochelen
met
dieren"
Sylvia
met haar
goochel-
pop Popi.
Philip van der Drift: een gouden schatter
