le schoen van Henk van Leeuwen
Weergaloze
rije trap
Mansveld,
voorzet
^erazic en
ie
punt
van
FC Den Haag behaalde triomf van de inzet
I
RIJDAG 16 MEI 1975 LEIDSE COURANT/P\CINA 13
"pTTERDAM In die tweeëntwintigste minuut na
rust zweeg de Twentse boerenkapel-abrupt. De
nnen konden geen noot meer uit hun keel krijgen,
ar aan de tegenovergestelde zijde van het Feye-
>rdstadion brak de aanhang van FC Den Haag,
dan toe overstemd door de carnavaleske stem-
g in het Twentse kamp, los in een gejuich dat
lemel bijkans deed scheuren. Die tweeentwintig-
ninuut zal ook onvergetelijk blijven voor Henk
Leeuwen, die lang nadat prins Claus aan aan-
rder Aad Mansveld de KNVB-beker had overhan-
nog over zijn toeren riep: „Ik zag die bal komen
ik dacht: die gaat erin. Met de punt van mijn
wen, of eigenlijk, ik weet het niet eens meer
icies. Maar hij ging erin". Aad Mansveld, in de
hand de beker geklemd en met de andere triom
fantelijk een ruiker in de lucht stekend, herhaalde
steeds met schorre, niet vrij van ironie zijnde stem:
„Zo, daar is de underdog". Want dat was FC Den
Haag in de bekerfinale tegen FC Twente, gelouterd
in hete Europese gevechten, gevreesd in de vader
landse competitie. Twintig minuten voerden de
Twentenaren een schrikbewind uit. Maar er viel geen
doelpunt, hoewel de kansen er waren. Toen zwakte
het overwicht van FC Twente af. FC Den Haag,
nimmer versagend, ook niet in de periode dat FC
Twente oppermachtig was, bleef zo hartveroverend
doorknokken, bleef de mindere kwaliteiten zo com
penseren met een tomeloze inzet, dat gebeurde wat
vóór de finale onwaarschijnlijk leek in veler ogen:
het doelpunt van Henk van Leeuwen, waarvoor Aad
Mansveld en Perazic de basis hadden gelegd.
Onvergetelijk moment voor Aad Mansveld, de aanvoerder. Hij laat er geen twijfel
aan bestaan hoe onvergetelijk. Achter hem KNVB-voorzitter Wim Meuleman.
Drost, de aanvoerder van
Twente, rafelde de wedstrijd
ten met de juiste conclusie:
moet zo'n wedstrijd op inzet
luien en als je die niet hebt,
lies je. Wij hadden die min-
zeker twintig procent min-
dan FC Den Haag dat alles
die ene finalewedstrijd gooi-
FC Den Haags triomf van
inzet bracht de ploeg, die
r de zevende keer de eind-
jd om de KNVB-beker be
te, in 1968 als winnaar te
rschijn trad (2—1 tegen
x) en in 1972 kon deelnemen
de strijd om de Europa Cup
na verlies tegen Ajax (2—3)
evenwel landskampioen
deze triomf bracht het zo-
begeerde optreden op inter-
onaal topniveau weer naar
Zuiderpark. FC Den Haag,
an bewust dat het winnen
deze finale het gehele sei-
n zou goedmaken, beet zich
t in die gedachte, handelde
iar en versloeg de ploeg die
el individueel als collectief
ere kwaliteiten demon-
erde. Althans, in de eerste
itig minuten.
k een glanzend voetbal voer-
FC Twente toen op. Met
keloze combinaties, met een
(iele balbehandeling, met
enorm zelfvertrouwen ook,
gde FC TWwente de oppo-
t onder de voet te lopen.
Toen en iedere Twent her
haalde het na afloop tientallen
malen had FC Twente de
finale kunnen beslissen. Hoewel,
bij een ploeg als FC Den Haag,
die een cupfighter pur sang is,
heeft men die zekerheid nooit
In elk geval scoorde FC Twente
niet. Het fantastische schot van
Zuidema die een dieptepass van
Van Ierssel meteen doorzond
naar Ton Thie's doel strandde
op de paal. Theo Pahlplatz,
gaandeweg afzakkend tot een
voor hem onacceptabel niveau,
pikte een „snijdende" pass van
Epi Drost op, zwenkte voorbij
de uitlopende Thie en deponeer
de de bal toch knullig in het
zijnet. Pahlplatz: „Ja, wist ik
maar hoe het kwam. Je ziet het
lege doel en dan ploft die bal
tegen het zijnet. Nee, natuurlijk,
dat mag niet. Wist ik maar hoe
het kwam".
Pahlplatz had er geen verkla
ring voor, zomin als men het
erover eens kon worden hoe die
terugval van de ploeg is te ver
klaren. Trainer Spitz Kohn
voerde „niet als excuus maar
het speelt wel mee" aan dat
zijn team al over de vijftig wed
strijden had gespeeld in dit sei-
Epi Drost: „Onzin. Moet je dan
nu ineens zo moe zijn. Als je een
heel seizoen zo geknokt hebt,
moet je het die laatste twee
wedstrijden, vanavond en vol
gende week de UEFA-Cupfinale
tegen Borussia ook nog kunnen
opbrengen. Zo moe zijn *e niet
We ontbeerden inzet".
Weer het woord inzet, die FC
Den Haag in zo grote mate be
zat. Met bovendien een wijze
van spelen, die de Twentenaars
steeds minder konden bestrij-
In de eerste faze botsten de
Haagse aanvallers vergefs tegen
de Twentse defensie op. Maar ze
bléven storen, bléven lastig. Hoe
moeilijk kon de Haagse defensie
zich staan de houden tegen de
geraffineerde combinaties van
de zo gemakkelijk passerende
Thijssen, de pijlsnelle Zuidema,
de bonkige Jeuring, het gooche
laartje Bos. Maar de verdedi
gers hièlden stand. Op het mid
denveld had FC "INvente de
overhand maar de Hagenaars
weigerden te capituleren. De
ontzagwekkende inzet, de verbe
ten tegenstand, kreeg gestalte in
de persoon van Perazic die mo
del stond voor de gehele ploeg.
Welk een imponerende hoeveel
heid arbeid verzette hij. Maar
het is niet juist één speler te
noemen; hij was wel de verper
soonlijking van het FC Den
Haag, dat na de onfortuinlijke
inzet van Zuidema en de blun
der van Pahlplatz door Bres het
doel van Gross voor het eerst
belaagde.
Het FC Den Haag, zoals het zich
kan manifesteren in belangrijke
duels, wrong FC Twente in een
zodanig onvoordelige positie dat
het een speltype moest gaan
hanteren dat de ploeg niet ligt:
lange passes in plaats van de
moeilijker te storen zuivere
combinaties. Het leek erop of
FC Twente halverwege de eer
ste helft opnieuw lucht wilde
happen voor het toedienen van
een vernietigende slag. Het
bleek de aanzet tot de terugval,
die getoond werd met onzuiver
der spel en met een blunder die
in de eerste twinig minuten het
gevolg had kunnen zijn van
nonchalance vanwege de over
macht maar in dit stadium het
tanen van dat surplus demon
streerde.
Onzekerder
Epi Drost, expert in listige, tref
zekere hakjes zelfs van flinke
afstand terug op doelman Gross
verspeelde de bal aan Hans
Bres die eensklaps een vrij veld
voor zich kreeg maar van de
schrik waarschijnlijk de bal
iets te ver voor zich uitspeelde,
zodat Gross kon ingrijpen. Bres,
die even later na een felle char
ge van Oranen scheidsrechter
Frans Derks leidde dit niet te
harde duel toch te coulant en
verloor zich anderzijds in piet
luttigheden zodat v.oor hem de
kwalificatie „matig" uit de kast
moet worden gehaald moest
worden gewisseld voor Barend
van Hijkoop. Bres: „Ik wilde
erin blijven maar het ging niet
meer. Spiertje gescheurd aan de
achterkant van mijn rechter dij
been".
Barend van Hijkoop, enige da
gen gelden overgedaan aan FC
Vlaardingen. Hij had zijn aan
deel in de kansen die na de rust
voor FC Den Haag werden ge
schapen, meer dan Twente voor
de rust.
Een voorzet van Van Hijkoop
passeerde de steeds onzekerder
wordende Twentse defensie
maar Jol naar rechts ver
huisd terwijl Van Hijkoop op
links speelde schoot voor
langs. Pal daarop de „wissel
werking": voorzet Jol, uiterst
knap uit moeilijke positie, en
Van Hijkoop kopte precies in de
kleine hoek waardoor Gros nog
kon redden. In dezelfde minuut
kopbal van Van Leeuwen naast.
Niet alleen de Twentse defensie
speeelde veel zwakker, ook de
aanval was minder geworden,
zeker toen Jeuring Kohn:
„Hij heeft heel wat tikken gehad
en zijn beide enkels zijn dik"
moest worden vervangen, door
Arnold Mühren na een kwartier
in de tweede helft.
Nog even aarzelde FC Den
Haag: aanvallen, de kans grij
pen tegen dit steeds meer ver
zwakkend Twente, of gokken op
de verlenging want verscheide
ne Twentenaars toonden duide
lijke tekenen van vermoeidheid.
Zuidema kon tenslotte geen
been meer verzetten. Trainer
Boskov gebaarde driftig vanaf
de zijlijn: naar voren.
Toen ontstond die weergaloos
geroutineerde vrije trap van
Aad Mansveld. Hij veinsde te
zullen schieten maar speelde de
bal naar de op links vrijstaande
Perazic, wiens voorzet door Van
Leeuwen werd gehonoreerd met
Europees bekervoetbal.
Uitgelokt
Kohn: „Ik begrijp niet dat ze
niet in de gaten hadden dat op
links iemand helemaal vrij
stond". Pahlplatz: „Wat een
fout, zo'n man vrij". Fout, onbe
grijpelijk, blunder het was ge
beurd. En die fout was door FC
Den Haag „uitgelokt". De ploeg
had met succes geknaagd aan
de naar bleek overdreven, ze
kerheid van FC TWente dat na
de eerste faze dacht geen kind
aan FC Den Haag te zullen heb
ben. FC Den Haag had met
grimmigheid het eerste offensief
verwerkt en zich ingesteld op de
periode „en nu wij".
Het was onjuist gebleken dat
FC Twente zich zou sparen om
in het duel met Borussia. Het
kon die gok ook niet nemen. Het
had FC Den Haag ook niet on
derschat. Kohn: „Natuurlijk
niet. Ze waren gewaarschuwd
want het is FC Den Haag dat
voor de zevende keer in de fina
le stond. „FC Twente was voor
de eerste maal doorgedrongen
tot de beker eindstrijd. Maar het
had wel een schat aan Europese
(UEFA-Cup) ervaring. Ook
daarvan trok FC Den Haag zich
gen syllabe aan.
Het scoorde waardoor FC
Twente alles of niets wilde eaan
Niet alleen het succes In
de bekerfinale telt voor FC
Den Haag, dat daarmee de
stad en verre omgeving In
staat zal stellen voetbal op
Europees niveau te aan
schouwen. Maar ook de
basis die daarmee onget
wijfeld gelegd is voor het
geen de ploeg in de afge
lopen competitie nog wel
eens ontbeerde: niet over
tuigd zijn van zichzelf, niet
in staat zijn een verwachte
meerderheid te ontkete
nen. Het is onmogelijk dat
welk team ook week na
week een inzet levert zoals
FC Den Haag gisteravond
toonde. Maar tussen die
onmogelijkheid en het niet
kunnen opbrengen, door
welke oorzaak ook, ligt het
verschil waardoor FC Den
Haag onnodige punten ver
speelde. Dat moet voorko
men worden, mede omdat
het publiek hoge verwach
tingen van FC Den Haag
zal hebben in de aanstaan
de competitie. Het publiek,
dat van deze ploeg het
voor slechts enkele plaat
sen weggelegde Europese
topvoetbal ten geschenke
heeft gekregen. Inzet was
daartoe het grote wapen
en dit succes in de bekerfi
nale is een niet weg te
cijferen basis voor vertrou
wen in zichzelf en kan die
nen om het uitbouwen van
de ploeg een steviger on
dergrond te verschaffen.
Een bekerfinale winnen In
een land dat rijk vertegen
woordigd is in Europees
topvoetba.l, en daarin sinds
jaren een grote rol speelt,
is zonder meer een presta
tie van belang, die dient In
te houden dat men ervan
overtuigd is meer te kun
nen dan men soms denkt.
iiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinimi
spelen. Wilde, want het ging niet
meer met een aantal leegge-
speelde mannen tegen een vast
beraden FC Den Haag. Pahl
platz: „Of je nou met meer ver
liest, doet niets meer terzake. Je
moet risico nemen".
Daardoor kwam Ouwehand vrij
en hij vuurde van grote afstand
op de paal, daardoor en om
dat FC Den Haag metterdaad
de zaak in handen had genomen
kon Van Leeuwen naast kop
pen op een voorzet van Ouwe
hand, daardoor kon Van Hij-
koop na knap langs nota bene
Thijssen te zijn gezwenkt op
Gross afstevenen maar zijn
schot had richting noch vol
doende kracht
Karakter
En dat was dan de underdog.
Weer eens had FC Den Haag
bewezen hoe deksels gevaarlijk
het is de ploeg bij vooraat af
te schilderen als de vrijwel zeke
re verliezer. Dat komt, wat trai
ners zo graag opvoeren, het ka
rakter helemaal tot uiting. En
dan worden ook zowel indivi
duele als collectieve meerdere
kwaliteit overtroefd en afge
troefd.
HERMAN vAN BERGEM
DE PLOEGEN
FC DEN HAAG:
Thie; De Caluwé, Mansveld, Van Vliet Korevaar; Ouwehand,
Perazic, Kila; Bres (Van Hijkoop), Van Leeuwen, Jol.
FC TWENTE:
Gross; Van Ierssel, Drost Overweg. Oranen; Thijssen, Van
der Vall, Pahlplatz; Bos, Jeuring, Zuidema.
Scheidsrechter: Derks. Toeschouwers: 21.000.
Een gebaar van trainer Vujadin Boskov, dat alles inhoudt: geluk, opluchting, ,,dit
mijn ploeg", mensen kijk nou toch eens aan. Uit pure vreugde wordt hij omarmd
or de man die met zijn opleiding van jeugdig talent ook zijn aandeel aan het succes
Mt geleverd, Rinus Loof. Verder naar rechts clubarts Slager en reserve Martin Toet.
Tweeëntwintigste minuut van de tweede helft: voebal op
Europees niveau is door FC Den Haag bereikt. Ontsteltenis
op de gezichten van de spelers van FC Twente want Henk
van Leeuwen (op de grond vóór de juichende Mansveld) heeft
de bal in het doel geprikt. „Met de punt van mijn schoen",
dacht Van Leeuwen later. Nog harder juichend, twee armen
in de lucht, Barend van Hijkoop. ..,L
Foto's Simon en René Smit. UltuOUVv©!!
