Toom Italië stortte
zich uit over hoofd
van coach Bernardini
BERT VAN DER HELM DACHT TE
VEEL AAN RECORD COR DU BUYi
GEORGE
KNOBEL
VERWIERI
ZICH
EEUWIGE
DANK
De roep
om „een"
Altafini
fVan onze verslaggever)
ROME De score van 7-1 die
Napoli in de laatste competi
tiewedstrijd bereikte is in Ita
lië een even grote zeldzaam
heid als het winnen van de
hoofdprijs in de Italiaanse to
to. Na de 0-0 tegen Polen en
het missen van enige doelrij-
pe kansen in dit duel, smeekt
Italië om een doelpuntenma
ker.
Dwars tegen de verjonging
van het team van Bernardini
in, werd erop gewezen dat er
zelfs met geslepen veteranen
als Boninsegna of een goaltjes-
dief als Altafini betere winst
kansen zouden zijn geweest
Dat de Zuid-Amerikaan Alta
fini, die de laatste tijd voor
Juventus nogal eens een doel-
puntje „speelt" daartoe de Ita
liaanse nationaliteit zou moe
ten aannemen, wordt als een
bagatel beschouwd. „Dat had
bij wijze van spreken zaterdag
in de rust kunnen gebeuren",
zei een na het gelijk spel ont
nuchterde staatsfunctionaris.
Ook in dit geval gaat op: het
doel heiligt de middelen. En
Italië's voornaamste doel was
en is om tot doelpunten te
komen. De roep om een, of de,
Altafini, zal na het falen van
Pulici en vooral van Craziani
niet verstommen eer dat doel
is bereikt, want het laat Italië
koud of de doelpunten komen
van de voet van een debutant
of een veteraan. Als ze maar
ROME De toorn van
het Italiaans voetbalvolk
is over het hoofd van
coach Bernardini uitge
stort. Voor hen mag de
bondscoach op staande
voet vertrekken. Hij had
een nieuw Italiaans elf
tal beloofd en vijf maan
den geleden, ondanks de
nederlaag van 31 tegen
Nederland in Rotterdam,
riep hij nog opgewekt
dat de goede weg was
ingeslagen. Bernardini
wilde van zijn ploeg een
copie maken van Oranje,
dat hem tijdens het toer
nooi in West-Duitsland
zo had geïmponeerd. Hij
had zijn spelers gein-
strueerd de Nederlandse
speelwijze te imiteren en
het leek er in Rotterdam
warempel op dat Bernar
dini daarin zou slagen.
Italië speelde aanvallend
voetbal, althans aanval
lender dan het sinds
mensenheugenis ten toon
had gespreid.
Maar zaterdag, in het Olym
pisch stadion van Rome, kon
Bernardini al zijn aspiraties
weer opbergen. In een ten he
mel schreiend duel tegen Polen,
in een doorlopende demonstra
tie van onmacht aan beide zij
den, was Italië weer vervallen
tot het voetbal dat als enige
intentie heeft verlies te voorko
men, zeker voor eigen publiek,
maar niet geschraagd wordt
door de gedachte te willen win
nen. En aangezien de Polen van
het begin af demonstreerden
dat een punt in Rome naar hun
mening voldoende was, ontspon
zich een zouteloos duel, dat
doelpuntloos eindigde en waar
mee Nederland evenals Fin
land in deze groep 5 uitkomend
alleen maar gediend kan zijn.
Fulvio Bernardini, op zeer rijpe
bijna overrijpe leeftijd
sinds het echec van West-Duits
land geroepen de landsploeg te
heffen naar een niveau van Eu
ropees gehalte, zal alleen aan
blijven omdat geen andere, ze-
De Pool Gregor Lato, een der beste schutters tijdens
het toernooi om het wereldkampioenschap in München,
kwam er in de wedstrijd tegen Italië niet aan te pas tegen
veteraan Giacinto Facchetti.
greep hij steeds naar nieuwe
probeersels tot hij het zelf niet
meer wist. Verjonging was zijn
parool. Want jonge spelers zijn
wellicht af te brengen van het
verfoeilijke soort voetbal dat in
Italië wordt gespeeld én waar
mee men in het moderne voet
bal internationaal op een laag
pitje staat.
Maar ook die nieuwelingen ble
ken niet vooruit te branden on
der de laaiende zon in het
Olympische stadion, dat even
als alle muren, gebouwen en
monumenten in Rome wordt
ontsierd door dat er moddervet
te politieke leuzen op zijn ge
kalkt.
ker geen jonge, trainer zijn
hoofd zou willen steken in de
strop die door de publieke opi
nie strak om de hals van Ber
nardini is getrokken. De goede
man kon na afloop als enig
excuus stamelen, op de uiterst
felle aanvallen van de Italiaanse
persvertegenwoordigers, dat
Bettega geblesseerd was en een
dag voor de interland Capello in
het ziekbed was gekropen waar
door hij de „tandem" van Ju
ventus miste. Niettemin heeft
hij zich een wankelmoedige
coach getoond.
Sinds zijn aanstelling als bonds
coach versleet hij niet minder
dan 30 spelers, maar hij slaagde
er niet in zijn ploeg te voorzien
van een basis waarop verder
bouwen mogelijk is. Van zijn
formatie uit Rotterdam afge
zien van Capello handhaafde
hij via diverse oefenwedstrijden
slechts drie spelers: Zoff, Vac-
chetti en Chinaglia. Her en der
Aan de buitenkant wel te ver
staan, want toen zaterdag de
poorten van het kwistig met
marmer opgetrokken stadion
open gingen, stroomden meteen
3000 geüniformeerde staatstoe-
zichthouders naar binnen om de
steeds ongezeglijker en explosie
ver wordende bevolking bij het
minste of geringste te kunnen
intomen. Geen explosies derhal
ve in het stadion, ook niet van
de Poolse ploeg die in West-
Duitsland de naam had opge
bouwd van een wilskrachtig
team met explosieve aanvals
drift. Maar Polen was gekomen
voor een punt.
Vandaar dat coach Gorski zich
een tevreden mens toonde. Hij
gaf zelfs schoorvoetend toe, dat
hij met dat ene punt leuk was
beloond, gemeten naar de kan
sen die Italië had gekregen. Sco
ren is echter een nauwelijks ont
wikkelde bezigheid in Italië. En
daarvan legde vooral Craziani
getuigenis af. De door Bernardi
ni liefkozend „de man met de
gouden voeten" genoemde spe
ler van Torino, die met zijn
clubgenoot Pulici en de plaatse
lijke vedette Chinaglia van La-
zio de voorste linie vormde, ont
hield Italië in het eerste kwar
tier na de rust tenminste een
doelpunt. Hij faalde in totaal
vrije positie door ongecontro
leerd naast te schieten en was
even later zo gehaast met zijn
schot dat hij na een pass van
Antognioni tegen doelman To-
maszweski opknalde. Antonioni,
Cordova, Rocca en Pulici waren
de enigen die blijk gaven bleek
jes aan de verwachtingen van
Bernardini te willen voldoen.
Zij werkten tenminste. Maar
Antonioni vermorste in het pril
le begin een gouden mogelijk
heid toen Tomaszweski miste en
hij een leeg doel niet zag maar
wel een Pool tegen wie hij op
schoot.
Onbezonnen
Pulici kwam nog tot de meest
effectieve daden. Zijn jeugdige
onbezonnenheid deed hem een
maal in kansrijke positie hoog
overschieten voor de rust, en
erna redde Tomaszewski en
viel Wawrowski toevallig nog
eens in de baan van een schot
dat de Poolse doelman al ver
keerd had beoordeeld.
Zijn drang om zich te laten
gelden in een interlanddebuut
kostte Pulici wel een gele kaart
van de kleurloos leidende
Fransman Helies die de charge
tegen Kasperczak na de rust
dan OOk vpryangpn door Cmy-
kiewicz niet tolereerde- Die
(Van onze verslaggever)
ROME Bondscoach George Kno
bel, als belangstellende „spion" aan
wezig bij het duel tussen twee tegen
standers van Nederland in groep vijf
van het toernooi om de Europese titel
voor nationale teams, was van de
bitter slechte wedstrijd weinig wijzer
geworden, maar had zich wel de eeu
wige dank van de Italianen verwor
ven door te verklaren dat hun ploeg
met 40 had moeten winnen.
De beide ploegen beschouwend zei Knobel:
„Als je in aanmerking neemt dat de Polen
waren gekomen voor de halve winst hebben ze
het goed gedaan. In elk geval hebben ze af en
toe getoond zowel te kunnen aanvallen als
verdedigen, maar ditmaal bleven ze bewust
hangen. De Polen hebben dat punt gepakt en
ze staan dus één uit één. Italië heeft in twee
wedstrijden drie verliespunten opgelopen en
kan gevoeglijk worden afgeschreven in onze
groep. Ik neem aan dat de Polen tegen Neder
land op dezelfde wijze zullen spelen. Het Ita
liaanse voetbal is weer precies zoals het altijd
is geweest. De wedstrijd tegen Nederland in
Rotterdam is dus eên kortstondige opleving
geweest."
Knobel nam zijn Italiaanse collega Bernard i
ietwat in bescherming met de woorden: „K<
nelijk accepteert het publiek in Italië d<
speelwijze. In de competitie wordt niet and<
gespeeld. Ik heb gehoord dat men in Ita
graag zou zien dat met Juventus als kern
nationaal team zou worden geformeerd, m£
dat speelt net zulk voetbal. Ga er dan
bondscoach maar eens aan staan om een spet,
wijze te veranderen die elke week wordt gea
cepteerd en waaraan ook de spelers gewei
zijn. Bernardini kan wel andere spelers nemü
maar kennelijk niet hun manier van spelt
veranderen". j
Over de Poolse ploeg nog: „Doordat de Polt
in een afwachtende houding speelden, stondi.
hun spitsen geïsoleerd. Door gebrek aan ma'
kracht was de hoekschop ook niet, zoals in n
wereldkampioenschap, een sterk wapen van o
Polen. Over Italië: „Als Bernardini naar Rotte
dam acht andere spelers opstelt, zegt dat to{
wel iets. Voor de defensie maakt dat niet vd
uit, want verdedigers zijn er genoeg omdat dl
in Italië het sterkste wapen is. Italië was stu
ken minder dan in Rotterdam. Wellicht dat hi
toen, na de snelle voorsprong, mede daardoii
aanvallender heeft gespeeld."
Op 13 september wordt in Chorzow de we'
strijd Polen-Nederland gespeeld. Op 25 okt*
ber staat in Warschau op het programma vf
groep vijf Polen-Italië.
mini
wissel bracht de Polen eveniwin
soulaas. Het bleef spelen op het
ene punt en trok zich niets aan
van het bomvolle stadion dat
het slow motion-voetbal op den
duur ook ging vervelen. Polen
was geen schim meer van de
ploeg uit het wereldtoernooi.
Ondanks dezelfde spelers, op
Musial na, voor wie Waszrowski
aantrad. Polen kreeg alle vrij-
heid voor de opbouw, maar
maakte er geen gebruik van. En
zodra het, evenals Polen, zonder
tempo en kracht optredende Ita
lië, dreigde aan te vallen, lieten
de Polen zich terugzakken en
namen zij een afwachtende hou
ding aan, beseffend dat er te
weinig gevaar school in de Ita
liaanse stoten, mede omdat de
bangelijke Chinaglia zich het
lekkerst voelde in teruggetrok
ken positie. Van de flitsende
Poolse aanval was niets over.
De snelle Lato was "geïntimi
deerd door de fors toetastende
Rocca, Gadocha, heeft het ve-
dettedom in Frankrijk, waar hij
bij Nantes speelt, geen goed ge
daan en Szarmach was er nau
welijks bij. De sterren van de
in West-Duitsland uitblinkende
spelers als Gorgon en Deyna
mil
waren verbleekt. En
dan in groep vijf van het to<
nooi om de Europese titel vo«
landenteams een duel tot star
dat een demonstratie was vsi
onmacht op internationaal r)
HERMAN VAN BERGEM
Stand groep
1. Polen 3 2 1 0 5 5-f
2. Nederland 2 2 0 0 4 6-f
3. Italië 2 0 1111-$
4. Finland 3 0 0 3 0 2-4
Van
Straelen
opvolger
van
Tigerman?
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM Vooi
de opvolger van bonds
coach Dusan Tigerman is
de NTTB al enige tijd in
contact met twee beken
den uit de nationale ta
feltenniswereld.
Peter van Straelen, vroe
ger coach van Tempo
Team en Jan Duyndam
die in het verleden de da
mes begeleidde zijn de
grootste kandidaten voor
de functie die binnenkort
vacant wordt. Van Strae
len heeft de beste papie
ren. Door de NTTB
wordt het niet bevestigd,
door Peter van Straelen
niet ontkend.
AMSTERDAM In haastige
spoed liep Bert van der Helm
weg. Weg van het "centrecourt"
van de Jaap Edenhal, waar zo
juist de huldiging had plaats
gevonden van de Nederlandse
tafeltenniskampioenschappen.
Bert van der Helm had, sportief
als hij is, zijn rol nog wel mee
gespeeld. Spontaan was hij op
de fiets geklommen, één van de
vele prijzen voor de winnaars,
en had Nico van Slobbe de
nieuwe kampioen achterop ge
ien voor een ereronde. Maar
terwijl titelhoudster Sonja
Heltzel hetzelfde ritueel her
haalde met haar naaste concur
rente Judy Williams vluchtte
Van der Helm stilletjes. Met de
bloemen en een beeldje beho
rend bij de tweede plaats achte
loos naast zich neergelegd,
kwam hij moeizaam op verhaal.
"Het is wel anders dan ik me
had voorgesteld.'Het moet nog
een beetje tot me doordringen",
stamelde hij. De teleurstelling
kon hij niet verbergen. Het hin
derde niet. "Ik heb er erg veel
aan gedacht, dat een negende
titel een record zou zijn. Ik
denk wel te veel".
Voor Bert van der Helm, op
1970 na, vanaf 1966 onafgebro
ken kampioen van Nederland
betekende de titelstrijd in Am
sterdam een hoogtepunt van
z!jn carrière die - wat het gros-
sierèn in titels betreft - alleen
nog was overtroffen door ne
genvoudig kampioen Cor du
Buy. Althans, zo had het moeten
zijn. Iedereen was ervan over
tuigd, dat de 26-jarige "telg" van
Deltalloyd zijn tafeltennisloop-
baan zou bekronen. "Dat was
het juist", verzuchtte Van der
Helm later, "iedereen was ervan
overtuigd, dat ik zou winnen en
men zei het me ook. Dat is niet
zo best. Andere jaren ging ik
door studie of andere redenen
als outsider door." De kampioen
kon zich daar nu niet achter
verschuilen. Hij was de grote
favoriet. Had veel meer getraind
De nieuwe kampioenen Nico van Slobbe en Sonja Heltzel (rechts) hadden extra veel
reden tot vreugde.
dan andere jaren en verkeerde
ook in uitstekende vorm. Nico
van Slobbe, vorige week nog
kansloos door hem verslagen,
maakte geen kans, zo was de
algemene opinie. Vooral omdat
Bert van der Helm ook nog eens
op het legendarische record van
Cor du Buy loerde. De favoriet
kon de mentale druk niet aan.
"Normaal kan ik toch goed te
gen spanning. Nu moest het en
zat ik helemaal vast. Ik was
onzekerder dan ooit".
Het was te merken. In de toch
aantrekkelijke finale maakte
Bert van der Helm ook meer
fouten dan ooit. "Dat kwam om
dat ik zo snel mogelijk, liefst bij
de eerste slag, moest afmaken.
Anders werd het moeilijk". Zijn
tactiek slaagde alleen in de der
de set, toen Van der Helm uit
kansloze positie (twee verloren
games en 7—2 achter) terug
kwam. Het was een tijdelijk her
stel. De gedoodverfde kampioen
maakte zelf de vierde game en
de partij uit met twee fouten.
Tot onbeschrijflijke vreugde
van Nico van Slobbe, die een
kreet slaakte en tegelijkertijd
een luchtsprong maakte. Van
tijd Slobbe, "werkzaam" bij
Deltalloyd, de grote concurrent
van Tempo Team, had zijn eer
ste nationale titel. Die ontbrak
nog op de lijst, wel pas aange
vuld met de NTTB-beker, om
dat mindere goden Nico van
Slobbe in het verleden altijd de
weg afsneden. Hij speelde bij
die gelegenheden dan ook altijd
beneden zijn kunnen.
Angst
"Dat was een soort angstsyn
droom, waarmee ik nu wel heb
afgerekend." Nico van Slobbe
trad frank en vrij aan voor de
eindstrijd. "Ik ben rijper ge
worden. Waarschijnlijk komt
dat vooral door Japan (waar hij
in een trainingskamp verbleef,
red.) waar ik enorm heb moeten
afzien. Ik pluk er nu de vruch
ten van".
De smaak was zoet. Want Nico
van Slobbe was ondanks alles
niet met te hoge verwachtingen
van start gegaan in de finale.
"Bert was beter in vorm dan ik.
Maar in de finale weet je nooit,
hoe het eraan toegaat. Je hebt
het gezien". Nico van Slobbe,
mikpunt van belanstelling, ter-
Wijl Bert van der Helm zijn
teleurstelling in stilte verbeet.
Zo gaat dat met topsport.
Stilte heerste er ook in het ver
trek,- waar Sonja Heltzel zich
ophield. Maar zij genoot na.
Languit gestrekt op een massa-
gebank hoorde zij met zichtbaar
genoegen hoe de radio-nieuws
dienst haar nieuwste succes
aankondigde. Haast onnodig
sprak ze: "Ik dolgelukkig".
Krampaanval
ben Sonja Heltzel had van de
nationale titelstrijd - ter gele
genheid van het 700-jarig be
staan in Amsterdam georgani
seerd - niet veel verwacht. "Het
hele seizoen heb ik niet zo best
gedraaid. Ik heb vaak tegen me
zelf staan spelen." Oorzaak: pri-
vé-problemen. Sonja Heltzel (21)
is iemand die zich moeilijk af
reageert. Vooral daarom had
triomf op Judy Williams in een
partij die door een krampaanval
- "dankzij" de betonnen vloer,
het enige schoonheidsfoutje in
de organisatie - van de kampioe
ne en de spelwijze ruim vijf
kwartier duurde extra veel in
houd.
"Het was een triomf op mezelf,
omdat ik me zo goed heb be
heerst". Sonja Heltzel, die sinds
het beëindigen van haar studie
nog steeds met ambitieuze plan
Bert van der Helm op weg naar de nederlaag. "Ik wai
onzekerder dan ooit".
nen rondloopt op tafeltennisge
bied ("Maar dan moet ik niet
zoveel hooi op mijn vork nemen.
Dat is altijd mijn fout geweest")
doelde op haar tactiek. Niet at
tractief, maar wel doelmatig.
Het anti-topspinbat van de En
gelse Judy Williams, kon alleen
maar worden bestreden met
traag opgezet aanvalsspel. Het
kostte haar wel ontzettend veel
inspanning, maar Sonja Heltzel
jvas de enige die antwoord had
op de verdediging van Judy Wil
liams. De Engelse, vanwege
haar werk als tolk (Russisch,
Frans, Nederlands) twee jaar
werkzaam in Nederland, was ei
genlijk de enige verrassing, voor
zover er tenminste van een ver
gassing sprake kan zijn. Zij
Naast de snelle uitschakelinjc
van Nora Bakker (door Anne*,
mieke van Moorst) en de kwalift
fieatie van de 18-jarige Jens v;
De Veluwe bij de laatste ach
zijn "alle" nieuwtjes ten opzich n
te van de prestatielijst van vorig"1
jaar wel vermeld. Of het r
natuurlijk de mislukte coup varj
Bert van der Helm zijn. Zijr^
hartekreet: „Dit was wel iet;
voor de recordlijst" werd on
middellijk gevolgd door
voornemen. „Dan maar volgent
jaar". Bert van der Helm is hel
vast van plan.
KEES KOOMAN
