3oskoopse familie kreeg er
plotseling een kindje bij
De Timdeler-
club: saaie
degelijkheid
'ïaagse politiekoor op
>ezoek bij Schmitz
HENK ROODERKERK HEEFT EEN
HOBBY DIE KLINKT ALS EEN KLOK
't Karrewiel
(fyttLiut/off
If
LEIDSE COURANT
PAGIN s
*uWhoUond»« idooSnbeura voor vrija-tijds b«ttcdir>9^B
SPORT 1DOE-HET-ZHJ CAMPING WATERSPORT TUINIEREN
[ADVERTENTIE]'
HOTEL-CAFE-RESTAURANT
STEENSTRAAT55/LEIDEN 22509
Op aanvraag zenden wij u graag
suggesties voor menu's
NIEUWVEEN In de krant
van dinsdag stond, dat aan het
einde van de Muggenlaan, hal
verwege De Amstel, in de toe
komst een park zal komen. De
juiste plaats van dit park is wel
aan het einde van de Muggen-
laan, maar tegen de Hogendijk"
op. Op de plaats, waar vroeger'
een oude watermolen heeft ge
staan. De 90 bomen en mei
doornstruiken waarvan in het
artikeltje sprake was, worden
niet in dit park geplaatst, maar
zijn een onderdeel van het her
stel van Blokland.
Over het park werd gesproken
tijdens een politieke sociëteit
van de CDA in Nieuwveen die
maandagavond in het vereni
gingsgebouw 't Anker werd ge
houden.
[ADVERTENTIÈ
JADVERTENTIE]
Touringcars
bestellen
BOVO TOURS BELLEN
Modern materieel
17-54 personen.
Concurrerende prijzen.
Bovo Tours
ORIENTAL
VOOR EEN
EXOTISCH ETENTJE
onze Turkse specialiteit
SIS KEBAB
Kalfsvlees met gemengde
salade en superfrites
SLECHTS 6,50 P. PER
SOON
Petltl Restaurant
cafe/bar Oriental
Noordclnde 6 - Lelden
Telefoon 071-46866
Geopend maandag van
18.00-01.00 uur. Dinsdag
t/m zondag van 15.00-01.00
RESTAURANT
HOERHAAVE
Mariën Poelstraat 69a
Tel. 51685 - Lelden
Unieke gelegenheid
voor
recepties
en partijen
CAFETARIA
RESTAURANT
Voort man
Haarlemmerstraat 20
voor gezellig
koffiedrinken
RESTAURANfOTEL
„DE GRAVENPLAS"
Langeraareoweg 1
Tafelreservering
TEL 01722-2120
Restaurant direct
gelegen a/d plassen
Geraffineerde keuken
zolfde directie
„de Gravenmolen"
Amsterdam
Café-Chantant
„I)E SHID-
SCHE"
Iedere avond disco plezier
met de D.J.'s
GERARD HAGEMAN
EN BERT VAN ES
Zondagmiddag Jan van
Rhenen, aanvang 15 uur.
v.d. Worfatraat 02 - Lelden
Telefoon 23804
Een avondje
PALACE
verrassend plezierig!!
Iedere avond
diner-dansant
met een verrukkell|k vier
gangen menu
prlje per couvert 25,-
Uw gastheer Hans Versnel
Aanvang 20.00 uur.
Tel. 01710-19231
(reservering aanbevolen)
Kon. Wllhelmlnaboulevard 3
Noordwljk aan Zee
RAR RODEGA
TUIUENEST
Van een onzer verslaggevers
OUDE WETERING - Wie het
huis van de familie Rooderkerjc
aan de Mr. Peeklaan in Oude
Wetering binnenkomt, waant
zich in een museum. Links en
rechts treft men klokken aan.
Uurwerken van meters hoog,
maar ook „vergrote uitvoerin
gen van polshorloges". H. J.
(Henk) Rooderkerk verzamelt
klokken. Dat is wel duidelijk.
Hij doet dat echter niet op de
uurwerken zijn bij antiquairs,
op markten en veilingen. Roo
derkerk is een hobbyist van het
zuiverste water.
Vertelt hij: „De meeste klokken
die ik heb zijn volkomen waar
deloos, omdat zij ontzettend ka-
Eot zijn. Er zit in sommige klok-
en wel 200 tot 300 uur werk
om ze in de oude staat te bren
gen. Maar alles is dan ook hand
werk. Mijn vrouw is in mijn
hobby mijn grote steun. Elk vrij
uurtje besteden we aan de klok
ken. Ik ben er een jaar of 25
geleden mee begonnen. We heb
ben al die tijd erg zuinig ge
leefd. Zijn nooit op vakantie
gegaan en hebben het uitge
spaarde geld in klokken en ma
teriaal gestoken".
Het einde van de hobby van
Rooderkerk is nog lang niet in
zicht Boven op zijn werkkamer
staan en hangen nog tal van
klokken in zeer slechte staat
Uurwerken waar niemand iets
in ziet en die dan ook voor niet
al te veel geld te koop zijn. In
de fraai ingerichte huiskamer
(glas en lood ramen en een stijl
vol Renaissance ameublement)
prijkt aan de muur ook een
Drentse stoeltjesklok, die de'
heer Rooderkerk helemaal zelf
heeft gemaakt. Het uurwerk,
maar ook de wijzerplaat en het
omlijstende houtwerk zijn eigen
fabrikaat of beter gezegd: eigen
handwerk. Er zitten maar liefst
600 manuren in deze klok.
Nieuwste aanwinst is een echte
kerktorenklok, die in de serre
staat opgesteld. Vertelt de heer
Rooderkerk: „Dit torenuurwerk
is op 27 juni. 1906 door de Ko
ninklijke Eijsbouts in Asten aan
de gemeente Aarlanderveen ge
leverd. Een paar jaar geleden
werd het uurwerk uit de toren
van de Hervormde Kerk ge
haald, omdat het gebreken ver
toonde en werd er een elek
trisch uurwerk aangebracht
Via de oud-ijzerhandelaar
kwam het bij een opkoper te
recht, waar ik het in zeer slechte
staat met ontbreken van de no
dige onderdelen kocht
Ik heb toen eerst van hardhout
een stoel gemaakt en pas daar
na kon ik met het uurwerk be
ginnen. Alle raderen zijn nage
keken en de lager waar nodig
vernieuwd. De gewichten zijn zo
opgehangen, dat van geringe
hoogte het uurwerk zo'n twaalf
uur aandrijven. De wijzerplaat
en de bel zijn niet origineel,
omdat die natuurlijk in de toren
zijn achtergebleven. Deze klok
geeft vrij exact de tijd aan. De
minutenwijzer gaat niet per se
conde mee, maar verspringt el
ke dertig seconden, zoals sta
tionsklokken dat per minuut
doen".
Het is twaalf uur in huize Roo
derkerk. Gelukkig lopen niet al
le klokken maar her en der
slaan er toch wel een stuk of
vijf hun twaalf slagen. Ook de
voormalige kerkklok.
Rooderkerk: „De hamer staat
vrij dicht bijde bel, waardoor
het geluid nog wel meevalt Ik
heb trouwens geweldige buren,
die niet klagen, want die horen
natuurlijk ook die klokken".
Klokken. Rooderkerk kan er
uren over praten. Over de aller
eerste uurwerken bijvoorbeeld,
die door middel van raderwerk
werd aangedreven. Die dateert
uit 996. Paus Silvester II was de
eerste, die een dergelijke klok
bezat De oudste klok van de
heer Rooderkerk is van 1640.
Veel uurwerken hebben slechts
één wijzer. Dat is geen manke
ment maar origineel De exacte
tijd was niet zo belangrijk.
Rooderkerk: „Vroeger had lang
niet iedereen een klok. De kerk
klok was het enige hulpmiddel
en daar hield men rekening
mee. Sommige kerkklokken
hebben nog steeds één wijzer.
Ze geven dan de tijd per kwar
tier aan. De rest moet je gok
ken".
De hobby van de heer Rooder
kerk houdt niet op bij het her
stellen van de klokken zelf. Sa
men met de heer Besemer uit
Alphen is hij van plan een in
structieboek te gaan uitgeven.
Hij: „Het 0ude ambacht ia erg
in de vergetelheid geraakt om
dat klokkenmakers hun kennis
alleen maar aan leerlingen door
gaven. Door de massale import
van Franse en Engelse antieke
klokken is de belangstelling bij
het publiek groter dan ooit Er
zal in de toekomst weer werk
zijn voor de klokkenmaker. On
derhoud en reparatie. Daarbij
in goede instructie onontbeer
lijk".
Klokken beheersen het leven
van het echtpaar Rooderkerk en
hun vijf kinderen, die nooit te
laat op school kunnen komen.
Voor hen gaat immers de smoes
van de wekker niet ,op...
JAN VAN DER NAT
Jolande Verstraeten in „De muren van de boom
gaard".
Van onze kunstredactie
Leiden Toneelvereniging De Timdelerclub, speelde gister
avond in het Rijnlands Lyceum „De muren van de boom
gaard" van D el derf iel d. Het werd een degelijk avondje
toneel, maar dan wel in de saaie en vervelende zin van
het woord. De grootste fout die de Timdelerclub maakte,
was de keuze van het stuk. Op het moment dat dat besluit
was gevallen, moet er nauwelijk meer redden aan geweest
zijn.
Het spel gaat over een jonge, vooruitstrevende directrice van
een vroeger nogal ouderwetse meisjesschool, die met haar
opvattingen het schoolbestuur, de adjunct-directrice en een
aantal ouders tegen zich in het harnas jaagt Met name als
zij de omgang van een zeventienjarige leerlinge met een
achttienjarige jongen blijkt goed te keuren. Op de achter
grond spelen echter haar eigen jeugdherinneringen, die zij
voor een aanzienlijk gedeelte deelt met de zojuist van een
reis teruggekeerde avonturier, Philip O'Hea. Het stel had in
zijn jeugd kennelijk dezelfde idealen, als het tweetal, dat nu
voor problemen zorgt
De gedachte dat het in dit soort stukken altijd goed moet
aflopen en dat er ook altijd weer aan het einde allerlei
huwelijken moeten plaatshebben, vergalde de spaarzame
aantrekkelijke momenten in de voorstelling. Natuurlijk zijn
we allemaal wel zo ruimdenkend, dat we direct partij kiezen
voor de directrice en het is voor een niet te onderschatten
gedeelte te danken aan het doorgaans overtuigende spel van
Jolande Verstraeten, dat die identificatie af en toe tot stand
kwam. Jolande wist de van clichés overlopende tekst van
Delderfield (wie is die man trouwens, hij komt in geen enkel
naslagwerk voor) hier en daar nog enige geloofwaardigheid
mee te geven.
Dat laatste kan beslist niet worden gezegd van Nico van
Leeuwen, die zijn avonturier in maatkostuum-out-fit op geen
enkele manier acceptabel wist te maken. Zijn denkbeelden
en handelswijze kon ik met de beste wie van de wereld (en
ik heb toch best een beetje fantasie) niet rijmen met die
van een avonturier. Maar nogmaals, dat is meer een logische
denkfout van de schrijver dan van Van Leeuwen.
Het moet duidelijk zijn dat regisseur Gerard van Kemp een
onmogelijke opdracht had. Met de gewone degelijkheid waar
mee hij misschien" een betere tekst weet te regisseren, kwam
hij er ditmaal niet De nogal stijve en weinig kréatieve
vertaling (het programma vermeldt overigens niet. van wie),
waarmee gewerkt moest worden, maakte zijn taak alleen nog
maar zwaarder.
Ton van Brussel
Rooderkerk bij het uurwerk, dat afkomstig is
de Hervormde Kerk van Aarlanderveen.
een onzer verslaggevers
j' «koop De familie Haring uit Boskoop heeft er
anderhalve week geleden „plotseling" een kindje
ii gekregen. Niets bijzonders zo op het eerste gezicht,
t verschil is echter dat dit kind uit Bangla Desh
^mt, dus niet op de gebruikelijke wijze „lid" werd
ill n de familie Haring. Het is overigens het tweede kind
Bangla Desh dat deze familie heeft geadopteerd,
september 1973 kwam het eerste, de nu twee en
ihalf jaar oude Litton Sisir.
heer Haring (34): „Via een kennis van ons, majoor
in Hertog van het Leger des Heils, zijn wij betrokken
'braakt bij de problemen van de kindéren in Bangla
ïi-ish, majoor Den Hertogs werkterrein. Eigenlijk naar
aleiding daarvan hebben wij besloten een kind aan
hemen".
te-vrouw Haring (30): „Het eerste kind, Litton Sisir,
zonder al te veel publiciteit hier gekomen, het tweede
id, of eigenlijk het derde in volgorde van „aankom-
want we hebben ook nog een eigen dochter, is
ordat hij gelijk mee kwam met majoor Den Hartog,
naar Nederland kwam om uit te rusten van haar
^ikke werkzaamheden in Bangla Desh, meer in de
d'; bliciteit gekomen. Van ons hoeft het allemaal niet,
publiciteit, maar als we zo het werk van Majoor
i Hertog meer bekendheid kunnen geven, zullen we
niet nalaten".
abeltjes", zo noemt de heer Haring de verhalen over
itenlandse kinderen, die zomaar ergens pardoes in
gezin worden geplaatst: „Van te voren wordt goed
ierzocht of je als adoptieouder in aanmerking komt
oi niet De autoriteiten van Bangla Desh worden ook
elicht over de familie waar het kind terechtkomt
het land zelf wordt het kind dat voor adoptie in
te ïmerking komt wel degelijk voorbereid op zijn
'6 uwe omgeving, voorzover dat natuurlijk mogelijk is.
het geval van kinderen uit Bangla Desh, worden
in een kindertehuis in Dacca geplaatst Daar
ze onder meer een beetje gewend aan het
iteuropese voedsel". „Mevrouw Haring „Litton bij-
oerbeeld was al direct gewend aan Olvarit babyvoe-
ig, omdat hij het ook al heeft gehad in Dacca",
t Litton Sisir zijn geen problemen, hij groeit als kool
ziet er kerngezond uit. Met het tweede kind echter,
-f el Arun, lijken de problemen zo op het eerste
er Scht groter te zijn. Chiel is namelijk al drie jaar
spreekt al een aardig mondje Bengalees. Maar die
u Iproblemen hebben „pa" en „ma" Haring opgevan-
i door huis, tuin en keuken woordjes als „warm en
D id" in het Bengalees te leren, om zodoende het kind
"jh op zijn gemak te stellen.
te voren hebben ze ook geinformeerd wat Chiel
vindt Van majoor Den Hertog kregen ze te horen
Litton Sisir, het eerste kindje uit Bangla Desh,
dat de Boskoopse familie Haring adopteerde.
dat Chiel graag in auto's zit De heer Haring gaat dan
ook vaak een eindje om met Chiel.
De heer Haring: ,Het is erg prettig dat Chiel en Litton
niet veel in leeftijd verschillen, ze trekken graag met
elkaar op, tussen de kinderen onderling zijn ook geen
problemen". „Litton is een druk en energiek joch", zegt
mevrouw Haring, „om van Chiel een karakterbeschrij-
vinkkje te geven is moeilijk, daarvoor kennen wij hem
nog te kort, maar hij vermaakt zich opperbest in zijn.
nieuwe omgeving".
'De heer Haring over de aankomst op Schiphol: „Dat
was net zo spannend als de geboorte van onze eigen
dochter. Chiel was erg moe na de lange vlucht van
zo'n zesendertig uur. Een fotograaf op Schiphol vroeg
of we hem even aan het lachen wilden maken, maar
dat lukte natuurlijk niet, het kind was doodop".
„Chiel is overigens wel erg geschrokken van die onge
wone belangstelling", zegt mevrouw Haring, „vandaar
dat we het beter vinden dat er nu geen foto's van hem
worden genomen".
De heer Haring over adoptie: „Als men kinderen wil
adopteren, dan moet men niet impulsief handelen. Van
te voren moet goed worden doorgepraat of beide
ouders het willen en wat voor problemen men kan
verwachten".
De heer Haring trekt zich weinig of niets aan van het
gekibbel over de voor- en nadelen van adoptie door
professoren en doctoren. Hij vindt het meer een zaak
van de ouders". „De kinderen zijn daar aan hun lot
overgelaten en horen eigenlijk nergens meer bij, hier
heeft het kind een betere toekomst", zo is zijn stellige
overtuiging.
Er wordt inderdaad nogal wat afgekibbeld over adop
tie van buitenlandse kinderen, zeker nu er massatran
sporten plaatshebben van Vietnamese kinderen. Vol
gens de Nederlandse kinderpsychiater professor De
Levita hebben de kinderen in hun land verschrikkelij
ke gebeurtenissen meegemaakt, die een goede opvang
erg moeilijk maken. Volgens hem zijn kinderen in de
leeftijd van twee tot vijf jaar bovendien erg gevoelig
voor alles wat in hun omgeving gebeurt Het kind ziet
maar begrijpt het nog niet Professor De Levita staat
dan ook afwijzend tegenover de „deportatie" van kin
deren.
Er is met name nogal wat kritiek op de Amerikaanse
adoptieorganisaties. Door constate druk van mensen
die graag een buitenlands kindje willen hebben, zou
er niet meer zo nauw gelet worden of de kinderen nu
wel of geen wezen zijn. Volgens dr. J. Nota, voorzitter
van de Nederlandse Stichting voor Interlandelijke
adoptie (NSIA), bestaan dergelijke toestanden bij de
Nederlandse organisaties niet
Adoptie is overigens niet de enige manier om buiten
landse kinderen te „helpen". Een aantal ouders ver
zorgt op afstand door betaling de opvoeding van een
kind. Een organisatie die hiervoor ijvert, is het Comité
van Vietnamese weeskinderen in Haarlem. Blijft echter
dat mensen die kinderen op afstand opvoeden, dat kind
nooit als „eigen" kunnen beschouwen. En vele kinder
loze echtparen zien juist uit naar een buitenlands kind
dat door hen zelf wordt opgevoed.
Bij de bepaling of buitenlandse kinderen wel of niet
in aanmerking komen voor adoptie, hanteert men in
Nederland als maatstaf dat het kind in eigen land geen
toekomst meer moet hebben. Als kinderen door hun
ouders verstoten zijn, als het ouderloze kinderen zijn
of als het een zaak is van leven en dood, dan kun
je, volgens NSIA voorzitter Nota, stellen dat het voor
zo'n kind beter is om in een westers gezin geplaatst
te worden, omdat zij dan van een betere toekomst
verzekerd zijn.
Ouderloze kinderen onder voorbehoud, want het is
mogelijk dat andere leden van de familie de verzorging
van het kind op zich nemen.
Henk v.d. Post
iden - Zondagmiddag a.s. geeft Jan Schmitz
ït een concert in de Hartebrugkerk, dit keer
t medewerking van de 's-Gravenhaagse Politie
a; nnenzangvereniging „Entre Nous". De diri-
it René Ver hoeff is inmiddels in Leiden geen
dekende meer. Het koor, dat onlangs zijn
larig bestaan vierde, telt ruim zestig zangers
IH heeft reeds verschillende buitenlandse concer-
zil izen gemaakt De vocale prestaties van de
ocagse politiemannen zijn trouwens ook op de
ui mmofoonplaat te beluisteren en hun nieuwste
t speelplaat zal na afloop van het concert voor
(,90 verkrijgbaar zijn.
z1! n hun programma noem ik een compositie van
guis Krieg (1899) die een autoriteit is op het
"iied van de Joodse muziek. Verder zullen zij
oi Ier meer een aantal Russische koorwerken ten
d ore brengen van S. Djesachar, de dirigent van
beroemde Don Kozakkenkoor.
j Schmitz houdt zijn programma dit keer
genoeg geheel in de Franse sfeer die, zoals
ierhand bekend, zowel hem als zijn orgel het
ligt Eerst de Fantasie-pastorale van J. K.
tófihar (1751—1829), een Tsjechisch organist en
Dponist Zijn muziek is verwant aan Hay dn
J Mozart, met wie hij trouwens ook bevriend
was. Dan het Scherzo uit de vijfde symfonie van
Widor (1845—1937), de opvolger van César
Franck in Parijs. Zijn orgelwerken zijn sterk
symfonisch van karakter. In feite behandelde hij
het orgel dan ook als was het een (eenmans)or-
kest
Jan Schmitz brengt ditmaal ook een première:
een Fuga van de nu bijna 79-jarige Marius
Monnikendam. Deze, weliswaar Nederlandse
componist is, vooral in zijn orgelwerken sterk
Frans georienteerd.
Het concert wordt besloten met de Finale uit de
eerste symfonie van Louis Vierne (1870—1937),
een leerling van Franck en Widor. Vierne x
onder meer hoofdorganist aan de Notre D&me I
in Parijs en behoorde tot de grootste concertor
ganisten van zijn tijd, die vrijwel overal in
Europa en Amerika beroemd was. Zijn orgel-
composities zijn briljant en spectaculair en heb
ben, evenals die van zijn leermeesters een symfo
nisch karakter.
Liefhebbers van Franse orgelmuziek en mannen
koorzang zullen zondagmiddag zeker aan hun
trekken komen. Aanvang 15 uur.
Huub Buurman Het Haagse politiekoor „Entre Nous".
t
