Willem van Hanegem heeft
toch een rechtervoet: 1O
■■K
Ajax rest
nog rol van
outsider
Arie Haan
verbolgen
AMSTERDAM Van alle kanten klonk het als
een verwijt: „Ajax speelde zonder overtuiging".
Hans Kraay zei het, Willem van Hanegem beaamde
het, trainer Coerver merkte het op. Wat Feyenoord
o.a. tegen De Graafschap parten speelde, de onze
kerheid waardoor iedereen de bal zo snel mogelijk
naar een medespeler schoof om zelf niet de verant
woording te hoeven dragen, werd gisteren in het
bomvolle Olympisch Stadion waar de meeste kij
kers geen droge draad meer aan het lichaam
hadden, een van de oorzaken van de ondergang
van Ajax. Een nederlaag van 1—0 lijkt een be
nauwde zege voor de tegenstander maar het ver
schil had groter kunnen, en moeten, zijn. Welis
waar werd Ajax niet, zoals in de eerste wedstrijd
van dit seizoen in De Kuip, weggespeeld toen
werd het toch ook niet meer dan 2—0 voor Feye
noord maar het gevaar dat in de Amsterdamse
ploeg school was in feite zo miniem dat Feyenoord
de vroeg verkregen voorsprong op vrij simpele
wijze kon consolideren.
Vooral de voorste lijn kreeg er
van Hans Kraay met een
nogal verbeten gezicht van
langs. Rep. Geels en Brokamp
toonden zulk een gebrek aan
zelfvertrouwen dat „de direc
teur" hen wel alle drie had kun
nen vervangen". Hij moest zich
beperken tot de compleet falen
de Brokamp en de uiterst zwak
spelende Arie Haan, voor wie
resp. Jan Mulder en Gerrie
Mühren na de rust werden inge
zet. Het ging inderdaad beter
met Ajax maar er gloorde geen
moment de onverzettelijkheid
waarmee de gedegen defensie
van Feyenoord overhoop ge
speeld had kunnen worden. En
zo verwierven de Rotterdam
mers zich zeer reële kansen op
de titel, hoewel dat in dit sta
dium van de competitie en met
het zo grillige verloop nimmer
met zekerheid kan worden ge-
'-steld. Ajax evenwel moet, na de
opleving tegen FC Twente, wor
den gerangschikt als outsider
die alleen nog aan bod kan ko
men als PSV en Feyenoord vol
komen zouden falen en de ploeg
zelf in staat is het vertrouwen
te herwinnen dat nodig is om de
doffe glans op te poetsen en
bovendien het toch waarlijk niet
geringe potentieel in staat is de
wedstrijd weer te gaan maken,
de heerser te zijn. En daarnaar
ziet het niet uit
Het zelfvertrouwen was juist
weer een kracht van Feyenoord,
dat in deze mede tot een beslis
sing van de competitie tellende
wedstrijd was weergekeerd
door, wat Wiel Coerver altijd
noemt, de „motivatie". In tegen
stelling tot Kraay toonde de
scheidende trainer wel een ont
spannen gelaat, voor het eerst
sinds lange tijd. „Lariekoek",
riep hij verheugd uit, „dat een
scheidende trainer een ploeg
niet meer kan motiveren. Er.
werd ditmaal in de defensie niet
nonchalant gespeeld, trouwens
iedereen was geconcentreerd.
Dat hoort ook zo, in iedere wed
strijd. Spelers die een ministers
salaris verdienen, mogen de mo
tivatie niet laten afhangen van
het peil van de tegenstander".
Wiel Coerver kan wel zo praten
maar het gebeurt. De Feye-
noorders zat de ondermaatse
prestatie tegen De Graafschap
zelf ook dwars. Ze hadden zich
de hele week al vastgebeten in
Ajax. Een logisch verschijnsel
want ploegen als Ajax, PSV, FC
Twente en momenteel ook
AZ'67 „motiveren" meer dan de
andere. Daar houdt het op bij:
dat kan lastig worden. Maar er
wordt niet in die mate naar toe
geleefd als bij de grotere broe
ders.
Het zelfbewuste van Feyenoord
werd gekenmerkt door het beter
uitverdedigen, nauwkeuriger
plaatsen, geraffineerder positie
kiezen en het zelden in de bui-
tenspelval lopen die Ajax fre
quent hanteerde. Ajax speelde
Feyenoord ook nog in de kaart
door een matig tempo te onder
houden.
Het is dus duidelijk dat Feye
noord in de eerste helft bepaal
de hoe er gespeeld zou worden.
Met een goed sluitende defensie
Coerver: „Ik maakte me zor
gen want Ramljak bleek toch
niet te kunnen spelen" waar
in Jan Everse excelleerde en
Van Daele koel en betrouwbaar
optrad maar vooral met een.
sterk middenveld joeg Feye
noord op het doelpunt
Het grote verschil op het mid
denveld gaf de doorslag. Bij
Ajax de zwak spelende Haan
die Van Hanegem steeds moest
laten gaan, de ijverige Steffen-
hagen die echter steeds net iets
te ver doorging en de bal dan
kwijt raakte en de kennelijk
nog niet „geacclimatiseerde"
Notten tegenover Feyenoord
met het beproefde drietal Jan
sen, De Jong, Van Hanegem, die
vooral spelbepalend was. Wil
lem van Hanegem, ook niet ont
komen aan vormverlies, was er
weer helemaal.
Glunderend verhaalde hij nog
eens van zijn doelpunt, dat in
prachtige samenwerking met
Kristensen, die zich ook had
omhoog getrokken aan de te
genstander en zijn beste wed
strijd tot nu toe speelde, tot
stand was gekomen.
Van Hanegem: „Ik kreeg de bal
eerst meer op links maar zag
dat daar geen kans was. Ik kon
het leer naar Kristensen spelen
en week uit naar rechts.
Prompt kreeg ik de bal terug".
Willem van Hanegem, zo links
als maar kan, scoorde met zijn
rechtervoet... Er was nog enige
twijfel over wel of niet buiten
spel. Scheidsrechter Leo van
der Kroft uitstekend leidend
en door Kraay geprezen „want
we waren allemaal zeer trevre-
den over hem" consulteerde
voor alle zekerheid zijn grens
rechter en wees de treffer toen
onmiddellijk toe: 0—I.
GELOOF
Er was toen slechts zeventien
minuten gespeeld. In die luttele
tijd was het gebrek aan overtui
ging bij de meeste Ajacieden al
gebleken. Toen Van Daele was
uitgegleden, bleef Steffenhagen
stokstijf staan, Ruud Geels
met het hoofd een mini-Edström
kopte enige keren met alleen
de intentie de bal te raken zon
der er richting-doel aan te ge
ven. Zijn eens zo befaamde kop
stoten bleven „afzwaaiers''. Het
geloof in eigen kunnen had bij
de Feyenoorders evenwel tot ge
volg dat Theo de Jong weer
felle schoten loste, Kreuz zich
meer mengde in de combinatie
Coerver: „Hij kon er met zijn
hoofd toch niet helemaal bij zijn
want zijn moeder is overleden
en dat heeft hem erg aangegre
pen" en Kristensen eensklaps
weer de ongrijpbare was die
bovendien een opvallende werk
lust toonde.
En terwijl bij Feyenoord alleen
Ressel in mindere vorm stak.
vielen de zwakke plekken bij
Ajax steeds meer op: Haan,
Brokamp, een „geremde" Rep
die slechts eenmaal bij Jan
Everse de kans kreeg buitenom
te gaan maar wiens kracht voor
al zit in het binnendoor spurten,
een richting zoekende Geels, een
te ver zijn acties doorvoerende
Steffenhagen. Tegen elkaar
weggeschrapt, hield Feyenoord
derhalve voldoende over.
Het was aan het wedstrijdver
loop te merken. Moeitelozer dan
de Ajacieden vonden de Feye
noorders elkaar, de combinaties
waren zuiverder. Balverlies en
verkeerde passes behoorden tot
het normale patroon bij Ajax,
zoekend maar zichzelf niet vin
dend. De schaarse kansen wer
den dan ook met „terughou
dendheid" behandeld. Geels
wachtte iets te lang waardoor
Schneider zijn voet voor de bal
kon zetten en op een haarzui-
vere pass van Notten kon Geels
de controle over de bal niet
krijgen. Onzekerheid, geen over
tuiging.
NOODGREEP
Hans Kraay moést wel een
noodgreep toepassen. Jan Mul
der had vrijdags getraind met
pijn, Gerrie Mühren had een
trainingsachterstand. Beiden
hadden evenwel gezegd: „Zet
me maar op de bank en als de
nood aan de man komt. kun je
een beroep op ons doen". De
nood was aan de man gekomen.
Hans Kraay deèd een beroep op
hen. Mühren in plaats van Haan
was een verbetering, Brokamps
wisseling voor Mulder nauwe
lijks. De aanval van Ajax werd
na de rust geformeerd door
Geels, Mulder en Rep.
Er was meer vuur in de Am
sterdamse ploeg gekomen, bij
vlagen drong iets van de vroe
gere glorie door als de combi
natie feilloos werd uitgevoerd
en er geen tegenstander aan te
pas kwam. Maar ook na de rust
werd het aanvalspatroon van
Ajax niet veranderd. Van Hane
gem: „Dat mis je bij Ajax dat
vroeger op een ander concept
kon overgaan maar nu niet
meer. Het is steeds hetzelfde en
daarom hadden we er toch wei
nig moeite mee".
De meerdere strijdlust van Ajax
gaf dan ook een vertekenend
beeld en het zou niet alleen
verdiend maar ook normaal zijn
"geweest als Feyenoord met
meer dan 1—0 had gewonnen.
Pal na rust ontving Van Hane
gem de bal van Kreuz. Van
flinke afstand knalde hij op de
rechterpaal. Er had ook nog een
doelpunt in gezeten als Van der
Kroft de overtreding van Ruud
Krol voor het eerst na drie
maanden weer present, knap
spelend maar niet het psycholo
gisch knaleffect veroorzakend
bij zijn ploeg dat Kraay had
mogen verwachten tegenover
Ressel zo zwaar mogelijk had
bestraft. Ressel heeft evenwel
de naam een knappe „valler" te
zijn en de scheidsrechter zag er
dan ook geen strafschop in. Het
zou ook niet gepast hebben in
het beeld van de wedstrijd
weliswaar niet van grote allure
en evenmin het hete gevecht dat
in vroeger tijden ontbrandde
tussen de grootmachten, maar
toch alleszins acceptabel die
met de onaanvaardbare tonelen
van vorige week woensdag in
het geheugen van een verheu
gend niveau was.
Een spelbeeld waarin Ajax zich
na de rust nadrukkelijker mani
festeerde. De schoten van Ger
rie Mühren en van René Notten
benadrukten dat maar Treytel
was betrouwbaar. De vrije trap
die Ajax claimd e toen Rep
opzij werd gezet, bleef uit, een
compensatie voor de overtre
ding van Krol tegen Ressel.
Maar er was toch een vonk ont
brand in Ajax. Er kwam echter
geen laaiende brand uit te voor
schijn. De onzekerheid bleef
knagen aan vooral de voorste
lirüe. Met man en macht schiep
Ajax wel enige „moeilijke mo
menten" voor het doel van Trey
tel maar de oplossing bleek toch
steeds weer onverwacht simpÖ
door balverlies of onnauwkeu
righeid van Amsterdamse zijde.
In elk geval kreeg het publiek,
dat soms opmerkelijk stil was,
nog een klapstuk in de laatste
minuten. Geels stond in vrije
positie maar ook buitenspel
toen hij hoog over schoot. De
counter van Feyenoord was rijp
:voor een doelpunt Jan Everse,
steeds opkomend evenals Suur-
bier die zijn voorzetten echtei
regelmatig over of naast het
doel richtte, kreeg na eer
vloeiende combinatie op link:
de bal vrij.
Hij wilde Schrijvers met eer
lob passeren maar wipte de bal
niet hoog genoeg op. Pal daarop
een even knappe aanval var
Ajax die de bal bij Geel»
bracht. De laatste kans op eer
gelijkspel werd door te gehaast
en daardoor te onzuiver richten
teniet gedaan. Treytel ving de
bal op zijn vuisten.
Haalt Ajax dit seizoen helemaal
niets binnen? Het zou de neer
gang van de ploeg die drie Eu
ropa Cups op rij veroverde na
drukkelijk bevestigen. Han»
Kraay: „Het zal een kwestie, van
onvolwassenheid zijn dat we in
de aanval de bal zo gauw moge
lijk afspeelden. En dat voor
profs. Maar op zo'n manier kun
je niet winnen". Het was maar
al te duidelijk gebleken....
HERMAN VAN BERGEM
Scoreverloop: 17. Van Hanegem
0—1. Scheidsrechten Van dei
Kroft Toeschouwers: 62.000.
Ajax: Schrijvers; Suurbier, Dus-
baba, Blankenburg, Krol; Haan
(Mühren), Notten, Steffenhagen;
Rep, Geels, Brokamp (Mulder).
Feyenoord: Treytel; Schneider
Van Daele, Rijsbergen, Everse;
Jansen, De Jong, Van Hanegem
Ressel. Kreuz, Kristensen.
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM Arie Haan.
de Ajacied die in de wedstrijd
tegen Feyenoord na rust ver
vangen werd, is uiterst ver
bolgen over het beleid van
manager Hans Kraay. „Ik
wens onder Kraay niet meer
'te voetballen", merkte de te
leurgestelde speler na afloop
op.
Arie Haan is het niet eens met
zijn opstelling. „Ik heb enkele
duels als libero gespeeld en
dat ging naar mijn mening erg
goed". Kraay gaf in het duel
tegen Feyenoord echter de
voorkeur aan Blankenburg,
waardoor Haan op het mid
denveld kwam te staan. Tegen
zijn zin in werd hij in de rust
vervangen. „Ik vond dat ik het
redelijk deed", meende Aja
cied, die daaruit zijn schok
kende conclusie trok zich niet
meer voor het A-team beschik
baar te stellen.
Ruud Krol
(rechts) maakte
zijn comeback.
Hij speelde een
hele, en goede,
wedstrijd. Op
de foto duel
leert hij met de
alomtegen
woordige en
spelbepalende
Van Hanegem.
Onzekerheid,
geen overtui
ging bij de
meeste Ajacie
den, vooral in
de aanval.
Geels later
bij de bal dan
Treytel was
er een voor
beeld van. Ver
der v.l.n.r. Stef
fenhagen, Rijs
bergen, Mulder,
Schneider.
