JT
(v^U
ills
Moskou neemt tip aan
Het doorweekte perkament
Juniorhoek
De avonturen van Piet PoUood
ZATERDAG 1 MAART 1975
LEIDSE COURANT
a V/san
3T6
Een rijke man en een lieve
vrouw verheugden zich samen
in hun enig kind, een zoon.
Maar hoe groter de jongen
werd, des te minder konden zij
zich verheugen. Want hun kind
werd al te zeer verwend en
bracht daardoor veel verdriet in
huis.
Toen hij al een man begon te
worden, wilde hij niets anders
doen dan feest vieren. Zo ver
brast hij het geld van zijn vader
tot er geen goud- of zilverstukje
meer over was. Maar de moeder
die nóg niet laten kon haar jon
gen te verwennen, gaf hem haar
sieraden en mooie kleren, zeg
gend: "Verkoop ze maar en
maak plezier. Later zul je ons
zeker terugbetalen". De jongen
verkocht alles en vierde feest
De ouders waren arm in hun
rijke huis.
Maar dat rijke huis verleidde de
zoon tot de slechtste daad. Hij
droeg dezelfde namen als zijn
vader en zo gelukte het hem het
huis te verkopen, zonder dat de
vader het wist. De nieuwe eige
naar van het huis zette de ou
ders eruit en trok er zelf in,
terwijl de zoon van de op
brengst een schitterend paard
kocht en genoeg overhield om
nog lang feest te vieren.
De arme vader en zijn lieve
vrouw, die in hun goede dagen
omringd waren geweest door
dienaren, wisten daardoor uit
stekend wat er van goede be
dienden verwacht wordt. Zij
trokken naar een vreemde stad
en verhuurden zich bij de raads
heer van de koning om er te
werken in de huishouding. Ter
wijl de zoon zich vermaakte,
deden de ouders het werk tot
tevredenheid van hun meester.
Maar die meester merkte op dat
deze voortreffelijke dienaren
zeer bedroefd waren. Tenslotte
vroeg hij naar de oorzaak. Om
dat hij zulk een goede meester
was, vertrouwden vader en
moeder hem hun ongeluk toe.
*Tk wil die zoon wel eens zien,"
zei de raadsheer. "Schrijf hem
dat hij u komt opzoeken en laat
doorschemeren dat hij geld kan
krijgen". De ouders deden wat
hun meester aanraadde. De
OPLOSSING
VORIGE WEEK
Bomen kunnen flink
groeien maar de hoogste
zijn de Californische mam
moetbomen die wel hon
derd meter kunnen worden.
Er zijn er gevonden als
je het wilt weten, in „Red
wood Grove" die 112
meter hoog zijn en van on
deren dertien en een halve
meter als omtrek hebben.
zoon ontving hun brief, juist
toen hij weer platzak was en
daarom sprong hij op zijn paard
en reed spoorslags naar de ver
re stad.
Toen de ouders hun jongen te
rugzagen, waren zij blij, want
ouderliefde slijt niet. Maar de
raadsheer vroeg aan de zoon:
"Wil je voor één keer mijn koe
rier zijn? Breng een brief naar
mijn vriend de rechter, die in
zijn jachthuis temidden van de
bossen verblijft. Kom met het
antwoord terug".
De jongen vond het heel voor
naam koerier van een raadsheer
te zijn en stemde graag toe. Dit
schreef de raadsheer aan zijn
vriend, de rechter: "Deze bood
schapper is een oplichter. Hij is
gekleed in pracht, maar heeft
sieraden en kleren van zijn moe
der verkocht. Hij rijdt op de rug
van een prachtig paard, maar
daarvoor heeft hij het huis van
zijn vader verkwanseld. Alles
heeft hij verbrast. Oordeel en
straf hem". De raadsheer verze
gelde het perkament, sloot het
in een leren koker die met zijn
wapen was versierd, en de koe
rier reed ermee heen.
De weg door de bossen was lang
en warm. Na uren gereden te
hebben, werd de ruiter gekweld
door dorst Hij vond een beekje
in een diep ravijn. Hij steeg van
zijn paard om te drinken he
laas, de beek lag te diep, hij kon
er niet bij. Toen haalde hij de
brief uit de koker en legde het
perkament in het gras. Aan de
leren koker bond hij de leidsels
van zijn paard en zo kon hij
water scheppen en zijn dorst
lessen. De brief, die in het gras
lag, bracht hem in verleiding
Hij peuterde het zegel los en las.
Al lezend greep de angst hem
bij de keel. Zijn straf? Dat kon
een vreselijke straf zijn. Daar
bij die beek besefte hij voor het
eerst wat hij had misdaan. Maar
hij wilde aan de straf ontkomen.
Vlug liet hij het perkament in
de beek vallen en reed met de
lege koker, waarop het wapen
van de raadsheer prijkte, naar
het jachthuis van de rechter.
Daar diende hij zich aan als de
koerier van de raadsheer en
sprak: "Uw vriend, de raads
heer, wil mij een proef laten
afleggen. Hij laat vragen of u
mij drie maanden in dienst wilt
nemen om mij elk soort werk
te laten doen, zelfs het laagste.
Hij verzoekt u na verloop van
die drie maanden uw oordeel te
schrijven in een brief idie ik in
deze lege brievenkoker weer te
rug moet brengen.
De rechter stemde toe en de
koerier toog aan het werk. Aan
gezien hij in de goede dagen van
weleer omringd was geweest
door dienaren, wist hij uitste
kend wat er van goede bedien
den werd verwacht en de rech
ter was tevreden: Hij vond dat
zijn vriend de raadsheer bofte
met zulk een welgemanierde,
goedgeklede en ijverige bood
schapper.
Toen de drie maanden om wa
ren, wilde hij dan ook een brief
vol lof over de koerier aan zijn
vriend schrijven. In zijn tuin
wandelend, dicht bij een beek,
dacht hij na over prijzende
woorden toen rijn aandacht viel
op iets vreemds Over de bo
dem van de heldere beek schoof
een doorweekt perkament. Hij
vist het uit de stroom: het was
een brief, en nog wel een brief
van de raadsheer, dat zag hij
aan het zegel. Maar veel woor
den waren uitgewist, enkele
woorden waren nog te lezen. Zó
luidde nu die vreemde brief:
"Deze boodschapperis ge
kleed in zijn moeder. Hij
rijdt op de rug van rijn vade-
r.straf hem".
Toen riep de schrandere rechter
de koerier en legde hem het
doorweekte perkament voor. De
jongen verbleekte en bekende
alles van begin tot einde. De
wijze rechter besefte dat ook de
ouders schuld hadden: je mag
een kind niet zo verwennen en
alles toegeven.
Hij antwoordde aan rijn vriend
de raadsheer: „Uw koerier heeft
hier voor straf drie maanden
Als je rustig wilt liggen lezen en je hebt vier lampen
daarvoor nodig kan het gebeuren dat de draden helemaal
door elkaar komen te zitten. Dat is hier ook het geval.
Welke draad loopt naar welke lamp?
Het wordt beter weer, je gaat naar buiten en je wilt
wel eens wat anders. Dat gaan we dan doen. Iets dat
wel wat herrie maakt maar je moet er dan ook niet de
hele dag mee lopen klapperen.
Neem een stevig stuk papier dat vierkant moet zijn. Als
de tekeningen nog niet duidelijk genoeg mochten zijn,
volgt hier wat je moet doen:
1. vouw het papier in de lengte en overdwars (tekening
1);
2. vouw de hoeken om (tekening 2);
3. vervolgens in het midden vouwen (tekening 3);
4. de beide vouwen scherp maken door er flink met je
nagel over te gaan en dan de hoeken A en B indrukken
(tekening 4 en 5);
5. in het midden samenvouwen (tekening 6);
6. van onder beetpakken en hard naar beneden slaan.
Dan knalt je werkstuk open. Weer in elkaar vouwen en
je kunt weer knallen.
allerlei soort werk gedaan, ook
het laagste. Ik vraag u hem in
mijn dienst te mogen houden.
Indien u dat toestaat, zal ik hem
zeven jaar loon Yponht betalen.
Hij zal daarmee het huis voor
rijn ouders terugkopen.
Beschaamd, maar blij over de
goede afloop, reed de koerier
met deze brief in de leren koker
terug naar de raadsheer. Maar
hij reed niet alleen. Want zijn
nieuwe meester, de rechter, wist
dat je niet in drie maanden
genezen bent van zulke slechte
gewoonten, en hij gaf hem een
strenge gardeofficier mee.
En zo kon het gebeuren dat de
vroegere feestvierder, onder toe-
richt van de gardeofficier, har
telijk afscheid nam van zijn ou
ders, die terugkeerden naar hun
huis. En dat hij zeven jaar
moest zwoegen bij een strenge
meester om van zijn slechte ge
woonten te genezen.
WASHINGTON Onberekenbaarheid,
zegt Henry Kissinger vaak, is een be
langrijk bestanddeel in de buitenlandse
politiek van elk land. Natuurlijk moet
men een constante beleidslijn volgen,
maar de opponent moet altijd met een
twijfel-element geconfronteerd worden.
Met zijn plotselinge verwerping van de
handelsovereenkomst van 1972 heeft de
Sovjet-Unie aangetoond dat het 't spelle
tje ook goed kan spelen. Dit en het feit
dat harde onderhandelingsmethoden het
Kremlin niet altijd afschrikken, zijn on
geveer de twee hoofdbestanddelen van
de boodschap. Het zou
verleidelijk zijn het recente Sovjet-be
sluit als eerste stap van een scheiding
tussen Moskou en Washington te be
schouwen. Na vier topbesprekingen in
drie jaar tijd tussen de grootmachten en
een aantal andere tekenen van toenade
ring tussen de landen, komt deze boze
bui als een schok aan. Zijn er in het
Kremlin stugge mensen in opstand geko
men tegen de ontspanning?
Hoewel voor de leiders dergelijke specu
laties in het westen welkom rijn, is het
beeld op dit feitenmateriaal gebaseerd, te
simpel. Zoals alle besluiten van het
Kremlin in de laatste jaren, is deze ma
noeuvre een zorgvuldig uitgebalanceerde
berekening van Sovjet-interesses om op
rijn verdienste beoordeeld te worden,
meer dan een ommekeer op hoog politiek
•De Kremlin-politici vonden de voordelen
van het handelsakkoord te licht en de
prijs ervan te hoog. Voor zover het de
interesse van de Sovjet-Unie betrof was
voor haar de toegang tot de onuitputtelij
ke kredieten van de Amerikaanse in- en
export bank en de tarief-vrije export van
haar produkten op de Amerikaanse
markt de inhoud van de oorspronkelijke
afspraak.
Als ruwe tegenprestatie zouden rij de
oorlogsschuld van 11 miljard dollar te
rugbetalen. Dit bedrag was Rusland in
dertijd verstrekt in het kader van de na
oorlogse hulp. Daarnaast zouden de Rus
sische grenzen voor de Amerikaanse be
drijven moeten opengaan, die zich in de
Sovjet-Unie wilden vestigen.
De overeenkomst kwam bij Rusland in
het gedrang toen senator Jackson een
amendement indiende dat de Sovjet-Unie
verplichtte joodse emigranten te laten
gaan. Dit waren concessies waarvan
maar enkelen verwachtten dat de Russen
ze zouden accepteren. „Beledigend" was
de uitdrukking die een Oosteuropese di
plomaat in Londen bezigde. Men heeft
daarmee ongetwijfeld inbreuk gepleegd
op de tradities van een land dat altijd
zeer op zijn souvereiniteit gesteld is ge
weest.
Eventjes leek het erop alsof de Russen
hun trots ondanks alles in zouden slik
ken. Er gingen twee dingen fout Ten
eerste de enorme publiciteit die er in het
Westen aan het handelsakkoord werd
geschonken, natuurlijk geleid door sena
tor Jackson die rijn verkiezingskansen
voor 1976 schoon zag. Toen Kissinger
Moskou in oktober bezocht direct nadat
de Jackaon-overeenkomst tot stand was
gekomen, trof hij louter boze Russen aan.
Het tweede meningsverschil deed zich in
december voor toen het Congres kredie
ten voor een bedrag van 300 miljoen
dollar voor vier jaar bevroor. Het Krem
lin vond dat de handelsovereenkomst
toen belachelijk werd.
De teleurstelling werd enigszins verzacht
omdat de positie op de wereldmarkt er
sinds 1972 enorm op vooruit was gegaan,
voornamelijk dankzij de gestegen prijzen
van hun export van grondstoffen. Een
tekort van 800 miljoen roebel in '73 was
een jaar later weggewerkt. De balans
sloeg toen positief door: een overschot
van 1,3 miljard. Rusland kan nu produk
ten kopen in plaats van die produkten
op krediet aan te schaffen. In de Sovjet-
Unie is de hoop gevestigd op het verkrij
gen van Franse, Westduitse en Japanse
in plaats van Amerikaanse kredieten.
Eveneens wilde men in Moskou kenbaar
maken dat harde onderhandelingsmetho
den voor hen geen afschrikkend effect
hebben. In de top van de Sovjet-regering
heerst het onmiskenbare gevoel, mis
schien verpersoonlijkt door harde politi
ci, dat de Russen zich te vaak door de
Amerikanen hebben laten afpoeieren.
Is dit de prijs van de ontspanning? De
Sovjet-media hebben de presidenten Ni
xon en dr. Kissinger zeker een gemakke
lijke doorgang verleend, beginnend met
Watergate tot aan de ontwikkelingen
rond de CIA-activiteiten inzake het ont
wrichten van de regering Allende in Chi
li. De media hebben Kissingers rol als
aanstichter van de CIA-praktijken hele
maal niet genoemd.
Zijn recente interview met Business
Week over de mogelijke militaire inter
ventie van de V.S. in de Arabische olie
landen was de druppel die de bekende
emmer deed overlopen. De Arabische
gevoeligheid telt zwaarder dan de Chi
leense linkervleugel. Na de informatie
over Kissingers waarschuwing een week
lang achtergehouden te hebben, veroor
deelde radio-Moskou hem openlijk en
noemde de bedreiging „tot falen ge
doemd".
Drie weken lang is de algemene toon van
verslaggeving en becommentariëring van
en over de Verenigde Staten kritischer
en negatiever geworden. Nu nog zijn de
vijandige uitlatingen aan de adressen van
Kissinger en Ford door hun zeldzaam
heid erg opzienbarend. De doelen zijn
.reactionaire kringen", „het Pentagon"
en anders genoemden. Hieruit kan men
afleiden dat de Sovjet-Unie zich in geen
geval tot conflicten laat leiden.
Er is een verandering in het politiek
denken gaande. Het Kremlin realiseert
zich dat een beetje onzekerheid van hun
kant geen kwaad kan. Dr. Kissinger heeft
twee jaar lang het initiatief gehad (met
name in het Midden-Oosten), het midden
kiezend tussen kalme diplomatie en har
de openlijke bedreigingen. De Russen
reageren nu door weloverwogen de vraag
te laten rijzen wat hun toekomstige bewe
gingen en bedoelingen zijn.
Het noodlot van de Europese veiligheids-
conferentie, Russische stappen in het
Midden-Oosten, hun reactie op het ver
slechteren van de energie-situatie zijn nu
opener vragen dan voorheen. Er zal een
hardere beleidslijn gevolgd worden. Elk
probleem zal afzonderlijk behandeld
worden. Zeker is dat de Sovjet-toewijzing
naar formele ontspanning ten koste van
alles met de V.S. niet langer gegaran
deerd is.
Paulus de Boskabouter De Kraakvogels
BS
door
JEAN
DUUÈU
M-12 „En toch had je Salomo be
ter niet kunnen bespotten" meen
de Paulus. „De zaak is veel te
ernstig om er grapjes over te ma
ken. Want waar is Gregorius ge
bleven, dat weten we nu nóg niet!"
„Hm", bromde Oehoeboeroe, „als
je het mij vraagt is zonnebaaien
al net zo gek als bonnezaaien.
Maar je weet het inderdaad heien
dal nooit met Gregorius. We moe
ten maar goed om ons heen kij
ken". Dat deden ze toen ook. Hun
blikken gleden speurend over het
sneeuwkleed dat alles overdekte
en er overal volkomen egaal bij
lag. „Te zien is er niets", mompel
de de oude uil, „maar het komt
mij voor dat ik wel iets hoor. Kom
er eens bij, Paulus. Wat ^enk jij
hiervan?"
SUSKE EN WISKE DE POEZELIGE POES
{VtliMQiónmbullt-')
y bik zijn.... y
xj.rr*
Lucky Luke De erfenis van Rataplan
