,De werkelijke piraten
zitten op de FM-band'
Alphense Adventskerk
begint 'n nieuw leven
Katwijkse
zend-amateurs
willen van
discriminatie af
Over een paar
maanden moeten
er mensen uit
,hun' zomerhuisjes
,,Ik ben er trots
op, maar mijn
vijanden zijn
vrienden
geworden"
LEIDSE COURANT
pm;I\A
Drie „illega
le" Katwijkse
radio-amateurs.
v.l.n.r. D. van
Duyvenbode, G.
de Jonge en af
delingsvoorzit
ter van de VRA-
NCBHC. A. J.
Hus:... 500 milli-
watt-hoop doet
leven, maar dan
niet als piraat
graag.
Katwijk aan Zee De VRA -NCBHC Nederland (Vereniging
Radio Amateurs, Nederlandse Citizen Band Hobby Club)
haalt weer enigs zins opgelucht adem. Met name de bijna
40 leden tellende afdeling Katwijk-Rijnsburg. Na veel gehar
rewar heeft staatssectetaris Van Huiten vorige week laten
uitkomen, alsnog bereid te zijn de communicatie-amateurs
machtiging te geven voor 500 milliwatt. „En daar zijn we
nu toch blij mee', vindt afdelingsvoorzitter A. J. Hus; „er
is een mogelijkheid dat op 1 juli - als de nieuwe wet van
kracht wordt voor ons het spel niet uit is. Maar wij, de
goede 27 MC-ers, hebben wel wat te verduren gehad". Daar
zijn de nedebestuursleden secretaris G. de Jonge vicevoorzit-
ter K. Koelewijn, en penningmeester D. van Duyvenbode het
helemaal mee eens.
De 27 MC-afdeling (11 meter band ofwel Citizen (Burger) Band)
van Katwijk-Rijnsburg stamt van 1968. Hun vereniging is
tweemaal koninklijk goedgekeurd. Men wil de leden behulp
zaam zijn bij het plegen van communicatie in het zenden en
ontvangen op de 27 MHz band
Dit doel wil men bereiken langs
wettige weg door het aanvragen
van een collectieve zendmachti
ging voor de leden bij de PTT
en het verkrijgen van officiële
erkenning door de overheid.
Welnu, deze gedoodverfde „pira
ten" zijn thans „koninklijk",
maar machtiging voor de Hm
band ging tot nu toe hun neus
voorbij. De staatssecretaris ver
tikte het, eind vorig jaar nog.
„Ons wereldje stortte ergens in
elkaar", deelt de heer De Jonge
mee. „Ja", beaamt zijn voorzit
ter, „we zijn nog steeds konin
klijke illegalen. Het gaat niet
goed vandaag aan de dag. Het
gaat te veel worden. Ongeveer
5000 zend-amateurs zijn in twee
grote verenigingen georgani
seerd. Daaromheen hangen zo'n
25.000 vrijbuiters. Die c'aos
moet voorkomen worden".
De verkoop van apparatuur is
nog vrij tot 1 juli a.s. Daaria
is het in bezit hebben ervi-n
verboden, als de nieuwe wet vai
kracht wordt. „Dan mogen we
onze spullen inleveren tegen een
geringe vergoeding", zegt De
Jonge triest, „ja, ja..geloof dat
maar. Straks mogen we mis
schien met die 500 milliwatt
werken, maar dan blijft toch die
slechte naam van ons hangen".
„Ja, ze hebben gemakkelijk pra
ten, maar een feit is, dat onder
teeveetijd niemand van ons
eruit komt, dan wordt er niet
gezonden of ontvangen", verdui
delijkt de penningmeester.
„Alle strepen op de televisie: dat
zijn wij. Maar dat is niet waar.
Die strepen komen 's avonds
niet van de radio-amateurs. Wie
onder de uitzendingen uitkomt,
wordt zonder meer door ons
geroyeerd als lid, die hoeft ner
gens meer aan te kloppen. Het
is ons eigen voordeel, dat wij
daar paal en perk aan hebben
gesteld. Het gebeurt in Katwijk
ook niet Maar die strepen blij
ven voor de „leek" van het zen
den komen". Secretaris De Jon
ge weet wel beter: ..Wie op een
FM-zendertje werkt (op de FM
zit de brandweer. GGD. politie,
hulpdiensten enz), leeft als God
in Frankrijk. Die dingen storen
inderdaad. Wij zitten op de AM,
die geen storingen veroorzaakt.
Zo heb je piraten en „illegale"
zend amateurs op de 27 MC"
Communicatie-amateurs zoals
Hus en de zijnen hebben geen
„papiertje". De Jonge: „We wil
len graag onze hobby ten
dienste stellen van het Rode
Kruis, corso's, zaalsporten (met
uitslagen doorgeven) enz. Die
instellingen zouden dat ook best
willen, maar we hebben geen
papiertje". Van Duyvenbode:
„Wij zijn de stommerds. Wij
hebben geen cursus gevolgd om
officieel te mogen zenden met
een hoger vermogen. Wij kun
nen de ingewikkeldheden van
de cursus radio-zendamateurs
niet ontrafelen. Je moet een be
hoorlijke schoolopleiding heb
ben gehad om dit te kunnen
volbrengen. Wij zijn gewone
mensen, niet intelligent genoeg,
we mogen niet zenden. We wil
len er best voor betalen. We
kunnen best op kanaal 9 gaan
zitten, die is schoon genoeg..'
Voorzitter Hus (ondanks de toe
zegging van de 500 milliwatt)
„We blijven boos, dat we ver-
eenzeligd worden met FM-pira-
terij die plaatjes draait. Als er
in de straat storing is op de
teevee is het oh, Hus is weer
bezig. Terwijl Hus helemaal niet
thuis is en iemand anders elek
trisch koffie staat te malen, of
een doe-het-zelver is met de
boormachine aan de gang.." De
Jonge: „In Nederland kan weer
niet, wat in de meeste andere
landen wel kan met vrij zenden.
Maar ja, we zijn de niet-intellec-
tuelen, nietwaar? Als ik een kor
te broek aantrek en bij de com
municatiegroep van de padvin
derij wil, mag ik opeens zenden,
zonder enige opleiding. De VER-
ON geeft machtigingen uit voor
modelbesturing van 5 watt (zelf
de wat wij doen); ik koop een
vliegtuigje, word lid en krijg
machtiging. Weer (het is een rot
woord) discriminatie".
Voorzitter Hus:. „We willen al
leen maar, dat verkeerde ge
volgtrekkingen verdwijnen. Dat
is alles. We verdedigen onze fas
cinerende hobby met hand en
tand en daarbij willen we onze
buren en omwonenden heel ge
woon ontzien. In ons geval mo
gen de goeden niet onder de
kwaden lijden"
Ton Pieters
Noordwijk „Vaak krijg ik hier jonge mensen op bezoek,
aanstaande bruidsparen, die niet weten wat ze zien als ze
door de pastorie lopen: in hun ogen ontelbare kamers en
gangen die ruimer lijken dan de Noordwijkse zomerhuisjes.
Maar deze „pastorale" omstandigheden zijn verleden tijd aan
het worden." Kapelaan G. J. Warmerdam, zeven jaar werk
zaam in de St. Jeroenparochie, heeft veel te maken met
mensen die willen gaan trouwen. De ruime omstandigheden
van een pastorie steken hem wel een beetje, want als weinig
anderen kent hij de nood onder deze generatie, een grote
groep van de ruim 700 officieel geregistreerde woningzoeken
den in deze gemeente. Vooral het lot van degenen die
noodgedwongen in zomerhuisjes moeten wonen gaat hem ter
harte.
Kpelaan Warmerdam heeft het niet gelaten bij „het erg
vinden". Hij sloeg daadwerkelijk aan de slag. Hij nam het
initiatief tot de oprichting van een Werkgroep Woningbeleid
Noordwijk waarin zitting hebben vijf vertegenwoordigers van
de raadsfracties, twee namens de Stichting Maatschappelijke
Dienstverlening Duinstreek en „particulieren", meest in zomer
huizen wonend, zoals vijf echtparen en drie geïnteresseerde
„losse" mensen. Die groep ga?t nu iets ondernemen.
„In november '74 hadden we een informatief gesprek met
wethouder Van Leeuwen. Daarbij bleek duidelijk, dat de
gemeente weinig van de situatie wist. Wel zouden b. en w.
het toejuichen als de werkgroep meer gegevens zou kunnen
loskrijgen van de woningzoekenden, met name hen die op een
zomerhuisje zijn aangewezen. Men vond het zinvol, als wij
daarachter aangingen. Wat ik bij de toelatingseisen voor
inschrijving een onrechtvaardige eis acht, dat uitsluitend man
nen voor de lijst van woningzoekenden in aanmerking komen.
Natuurlijk hebben wij in Noordwijk veel vrouwelijk verple
gend personeel met al die instellingen, maar het is discrimine
rend alle vrouwen die een huis zoeken op één hoop te gooien.
Het eerste en voornaamste dat de werkgroep nu te doen staat,
is het in kaart brengen van de „achterban", de woningzoeken
den. Voordat we iets concreet kunnen ondernemen zullen we
moeten weten hoe deze woningsituatie erbij staat. Lukt dit
ons niet, dan kunnen we de groep wel ontbinden en is ons
werk voor niets geweest", aldus kapelaan Warmerdam. De
eerste vijf dagen na de oproep per advertentie leverden 20
reacties op: „op dat grote aantal van 700 valt dit niet erg mee,
maar er kan nog veel gebeuren. Ik denk, dat velen een vrees
hebben dat ze in de knel komen met hun verhuurders als
de gegevens bekend zouden worden. Maar niemand heeft iets
te vrezen; de gegevens blijven binnenskamers. We willen
gewoon in contact komen met deze mensen."
In maart lopen al weer veel contracten voor zomerhuisjes af.
Dan zullen weer veel mensen eruit moeten. De werkgroep heeft
haast. Kapelaan vertelt van het jonge echtpaar, dat - excl.
kosten - 300 gulden per maand voor een zomerhuisje betaalt
Voor het hele jaar kunnen ze het krijgen voor 450 gulden per
maand. Voor dit gezinnetje is dat niet op te brengen. Als het
eerste kind geboren is, over een paar maanden, staan ze een
paar weken later op straat.
Maar ook is er de moeder met zoon, die haar woning voor
ruil beschikbaar stelde. Zij wil kleiner gaan wonen en ruimte
maken voor een groter gezin. Alles bijeen vindt de kapelaan
het een nare zaak, want ook de verhuurders hebben vaak hun
hele toekomst op die (dure) zomerhuisjes gebouwd. „Het
probleem van de verhuurders willen wij niet omzeilen, maar.
de groep wil nu een kapstok hebben waaraan de hele woning-
problematiek kan worden opgehangen. Het is werkelijk geen
hobby van ons."
De Noordwijkse woningzoekende heeft het eigenlijk allemaal
in eigen handen, want wat hij aanbrengt via zijn gegevens
wordt weer naar hem teruggespeeld. Het eerste wat de groep
daarna wil doen, is zich met die gegevens gaan richten op
de Grashoek, waar - tussen Duinpark en Boerenburg - ca.
400 woningen moeten komen. De groep wil weten welke
woningtypes er gebouwd kunnen worden, b.v. casco, prefab
enz. „We willen gaan praten met wethouder Van Duyn en de
Noordwijkse aannemers over de mogelijkheid van deze goed
kopere systemen", aldus kapelaan Warmerdam; maar laten de
betrokken mensen zich alsjeblieft zo snel en zo veel mogelijk
met hun gegevens bij ons komen. Wie wonen er in een
zomerhuis, vie in een krotwoning, wie zijn inwonend? Men
werkt mee in eigen belang en dat van anderen."
Men kan te allen tijde terecht bij kap. G. J. Warmerdam,
pastorie St. Jeroen, Van Limburg Stirumstraat 24.
Door het vervallen van de zij-galerijen (zoals links achteraan) is de Alphense Adventskerk ogenschijnlijk ruimer
en „kerkser" geworden.
Ingrijpende renovatie schonk visueel meer ruimte
Alphen a.d. Rijn - Op zondag
16 maart a.s. wordt de eerste
dienst gehouden in de rijzige,
innerlijk geheel herschapen Ad
ventskerk aan de Julianastraat
Er is dan een verbouwing ach
ter de rug die het interieur van
deze trotse 53-jarig voor de ge
meenteleden goeddeels onher
kenbaar heeft gemaakt. „Het
was heel hard nodig, dat dit
gebeurde", vertelde ons de heer
P. Hoggendijk, president-kerk
voogd van de hervormde ge
meente Alphen a.d. Rijn; „als
het resultaat straks zichtbaar
is, kunnen we met dankbaar
heid zeggen: dat hebben we met
de hele gemeente opgebracht".
Daarbij kwam dan wel de sub-
sidiesteun van CRM, maar de
inspanningen die de hervormde
Alphenarcn zich getroost heb
ben ten bate van ARA-Aktic
Restauratie Adventskerk (72
mille) is toch lofwaardig.
Het bouwwerk anno 1922 van
architect Kuiper begint jeugdig
aan een nieuwe periode van
kerk zijn. Alles wat een levende
kerkgemeenschap in deze tijd
op prijs stelt wordt in de Ad
ventskerk verwezenlijkt, onder
architectuur van E. H. J. van
Wijhe, te Leiden, die al eerder
met het renovatiebijltje bij ker
ken heeft gehakt. Het Leidse
aannemingsbedrijf Bik en Bree-
develd voert de werkzaamheden
uit in het kader van de aanvul
lende werkgelegenheid. Nu
wordt de ruimte nog gevuld met
klanken uit een transistorradio:
„Malle Babbe is rond...", maar
nog vóór de lente is Malle Bab
be weer vervangen door de
Heer is mijn Herder. „Ach, ja",
berust de heer Hoogendijk,
„herrie moet er tegenwoordig
„Zonder subsidie van de rijks
overheid hadden we dit werk
niet kunnen doen, hoewel het
voor het gemeenteleven wel van
belang is óm dit zo te doen",
aldus de heer D. Ketel, kerk-
voogd en lid van de bouwkundi
ge commissie; „het meest ingrij
pende is, dat de twee galerijen
opzij verdwenen zijn. Om het
„indrukken" van de muren ter
plaatse te voorkomen, zijn er
speciale zware staalconstructies
aangebracht, stalen binten die
de zijgevels moeten steunen.
Eeuwen geleden is ook een deel
van de Utrechtse Dom door de
storm ingewaaid. Dat willen we
hier niet meemakert".
De galerij tegenover preekstoel
en orgel blijft gehandhaafd. Op
de begane grond (die ca.40 cm.
wordt verhoogd om de afstand
tussen prediker en gemeente te
verkleinen) komen 508 stoelen
in een opstelling. De vorm van
het liturgisch centrum past zich
daarbij aan. De heer Ketel:
„Oorspronkelijk waren er 1200
zitplaatsen, straks is er normaal
gelegenheid om 750 mensen di
rect op te vangen; maximaal
kunnen bij bijzondere gelegen
heden 1050 ménsen een plaats
vinden door de te scheppen ont
moetingsruimte onder de blij
vende galerij -door een weg-
neembare wand van de eigenlij
ke kerkruimte gescheiden- bij
de kerk te betrekken".
De heer Hoogendijk is er erg
ever te spreken, dat door het
wegvallen van (is galerijen het
innerlijk van het gebouw in uè
vergrote ruimte veel meer
„kerkkarakter" heeft gekregen,
„het doet minder benauwd aan.
De groene gordijnen voor de
vensters zijn weg, er is nu weer
zicht op de fraaie glas in lood
ramen". Ook memoreerde de
president-kerkvoogd de verbe
terde akoestiek in de kerk die
het mogelijk maakt zonder ge
luidsinstallatie te werken. Wel
komt er een ringleiding voor
slechthorenden. Als over enige
tijd predikant en kerkeraad de
kerkruimte bestreden vóór de
dienst, komen zij niet meer door
de twee deuren naast het orgel.
Die deuren zijn verdwenen. Veel
liturgischer wordt de intrede
vanuit de nieuwe consistorieka
mer naast de ontmoetingsruim
te, „komend vanuit de gemeen
te", zo ziet de heer Hoogendijk
het.
De drie toegangsdeuren krijgen
veel glas, dat maakt opener,
lichter en vriendelijker. Daar
door betreedt men via de ont
moetingsruimte (met een koffie-
keuken) de kerk. De ruimten
achter orgelfront en kansel wor
den vergaderruimten met apar
te ingangen. Kortom: de Ad
ventskerk wordt een nieuwe
kerk. De plaatselijke predikan
ten zijn ronduit enthousiast,
speciaal ten aanzien van
nieuwe opstelling.
De heer Hoogendijk is voldaan
met het tot nu toe bereikte,"
maar wc zijn er nog niet. Zo'n
noodzakelijke ingreep kost veel
geld. En wij zijn arm, zoals iede
re kerk. We hopen, dat de Alp
hense mensen hun steun blijven
geven, want ook hier wegen de
laatste loodjes het zwaarst Het
gironummer is, was en blijft 4
63 66, t.n.v. Kerkvoogdij Herv.
Gemeente, J. W. Frisostra at 1.
We hopen onze „nieuwe" kerk
op 16 maart (officieel wordt, hij
eerder geopend) daadwerkelijk
en opgelucht in gebruik te kun
nen nemen rond een liturgisch
centrum, waar het Woord nu
werkelijk het middelpunt kan
Verzetsspion Cornells J. Muyzert met zijn verdiende
Oudstrijders-kruis.
Comelis J. Muyzert kreeg na 30
jaar een oud-strijderskruis
LEIDEN Ik ben die bui nog lang niet vergeten, natuurlijk;
maar wat toen mijn vijanden waren, zijn in deze tijd m'n
vrienden geworden. Ik sta er anders tegenover. Over de grens
kom ik vaak en ik word er hartelijk ontvangen. Toen al had
ik niets tegen die mensen zelf, we wilden alleen de Duitse
druk weghalen en ons land vrijmaken. Dat was mijn en ons
ideaal". Dit vertelt ons de heer G. J. Muyzert.Franchimontlaan
48, bedrijfschef bij een Leidse overhemdenfabriek. Maar hij
is erg trots op wat hij na 30 jaar nu heeft gekregen; hij is
heel erg blij met dat Kruis van de Conféderation Européenne
des Anciens Combattants, een in Parijs gevestigde Europese
bond van oud-strijders, die hem het oorlogskruis verleende
omdat hij de zaak van de Europese eenheid "in broederschap,
vrede en vrijheid" heeft gediend.
De oorkonde kreeg de heer Muyzert vorige week thuisbezorgd
per post. Het kruis was verdwenen, eruit gehaald. Wie dat
gedaan heeft, weet Muyzert niet, maar hij zou erover schrijven.
„Die oorkonde vind ik het voornaamste; dat kruis komt nog
wel", zegt hij berustend. Even later zou het eremetaal weer
boven water komen. Het lijkt een soort zaligverklaringsproces.
Het Croix du Combattant de l'Europe wordt niet als een
boterbriefje uitgegeven. Het hele doopceel van verzetsstrijder
Muyzert'is gelicht, alles is onderzocht. Daar kunnen wel enkele
tientallen jaren mee heen gaan. Elk jaar druppelen de Kruizen
ook in ons vaderland neer. Het vorig jaar werden er zeven
in Rotterdam uitgereikt Nu heeft Comelis Jacobus Muyzert
er zijn één in bezit
Muyzert heeft namelijk de goede zaak gediend. Als jonge vrije
vent van een jaar of 26 maakte hij sinds begin '44 deel uit
van de spionagegroep Albrecht Onderofficier Albrecht was
in'42 naar Engeland overgestoken en werd in '43 gedropt bij
Hooghalen in Drente. Rond Albrecht ontstond de groep die
ongeveer 150 man telde, waarvan de topfiguren het einde van
de oorlog niet meer hebben beleefd. Muyzert cn velen van
zijn collega's haalden het. Cornelis kwam via de Binnenlandse
Strijdkrachten bij de groep Albrecht en sloeg aan het spione
ren bij de Duitsers. Zo „bezocht hij kazernes in Leiden en
omgeving, als hulp van fotograaf Pander. Hij mocht dan het
toestel vasthouden, maar inmiddels gaf hij zijn ogen en oren
de kost Hij kende het aantal broden, bekeek de bezetting,
had contact met de keukenmeisjes en gaf slinks zijn gegevens
door.
„Ik tekende ook militaire objecten, legde ze vast in tekentjes
en vlaggetjes. Dat was me een ellende, dat vlaggetjes tekenen
en kleuren op de rug van mijn meisje waarmee ik en passant
aan het vrijen was in een portiek of zo. Het was actief, maar
langzaam en voorzichtig werken. Met slecht weer konden we
het meeste doen". Muyzert vond het prettige, emotionele,
moeilijke tijden, heel gevaarlijk ook: „Ik wist op den duur
niet meer waar ik m'n paperassen moest stoppen, in m'n
schoenen, sokken of waar dan ook. Een paar keer ben ik
achterna Rczetcn, maar ze konden me niet krijgen. Ik ben altijd
ondergedoken geweest; veiligheid was nummer één".
Muyzert spreekt er niet veel over. Heeft er gewoon geen zin
in. Het is gebeurd. Hij is alleen maar blij met die erkenning.
„We hebben vaak onder moeilijke omstandigheden gewerkt,
zoals bij het munitievervoer voor de B.S. Ik heb wel eens erg
goed in mijn knijp gezeten. Bij razzia's liep ik als een
(opgemaakte) verpleegster op straat, 's nachts in de spertijd
- ben ik een keer half in elkaar getrapt door Duitsers. Ik leef
nog. Velen kunnen dat niet meer zeggen. Tot 5 mei '45 heb
ik het volgehouden. Van Overste Somer kreeg ik een aanbeve
ling om toe te treden tot de POD (Politieke Opsporingsdienst).
Ik ben toen hulprechercheur geworden. Bijna twee jaar heb
ik toen politiek onbetrouwbare elementen opgespoord. Ik zwijg
er verder maar over".
Muyzert zit en loopt nu tussen de overhemden: „Colditz is
voor 90 pet. waar, kan ik wel zeggen". Dertig jaar later zegt
Muyzert: „Als ik er nu weer zou voorstaan, zou ik het achter
elkaar wéér doen. Daar is geen twijfel aan. Maar wel met
een bepaald doel. Ik hou van mensen, van iedereen, ook van
een NSB'er of W.A.-man. Ik heb ze zelfs geholpen. Een-
gedeserteerde Oostfrontsoldaat kwam met wapens en al bij
me; ik heb hem aan eten en onderdak geholpen. Maar wel
mondje dicht Wc namen geen risico's. Anders was het
"scherp"; dan aarzelden we niet
„Ik wil over vijandschap per sé en helemaal niet meer spreken.
Ik wil niets aanwakkeren en weer losmaken, ik wil niet
krenken; alleen helpen als dat nodig is. Dat is het meest
plezierige. De groep Albrecht bestaat niet meer
Ton Pieters
