SASSENHEIMSE
TIMMERT IN
BRAZILR AAN
DE
WEG
Eindelijk een warme
kerst voor Pleuntje
Zoeterwouds gezin
krijgt om de
haverklap doorgaand»>g
verkeer in huis
Reclame voor bollenvak blijft onder de maat
Zolang er nog geen
slachtoffers zijn gevallen
doet de gemeente niets"
74.
WOENSDAG 11 DECEMBER 1974
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Sassenheim - In het moeilijk
begaanbare Braziliaanse
Amazonegebied levert de 24-
jarlge Sassenheimse Ada
Buys een bijdrage in de strijd
tegen de wereldnoden. Als
verpleegster is ze sedert 15
december vorig Jaar werk
zaam in de kommuniteit Ta-
tuoca. Haar werk daar be
staat hoofdzakelijk uit het
geven van voorlichting op
medisch terrein en wel in de
meest uitgebreide zin van het
woord.
Zo wordt bij de cursussen die
ze geeft, veel aandacht ge
schonken aan hygiëne, voe
dingsleer, moederschapszorg
en uiteraard aan veel voorko
mende tropische ziekten. En
om een indruk te geven onder
welke omstandigheden de
Sassenheimse werkt in Brazi
lië: de dichtsbij zijnde medi
sche post is per kano zes uur
varen en per motorboot (niet
altijd aanwezig) twee tot drie
uur. De kano's kunnen niet
altijd varen door te woelig
water en te sterke tegenwind,
wat soms ook geldt voor de
motorboten.
De stichting "Brasil op weg",
die behalve de kommuniteit
Tatuoca nog vele andere ont
wikkelingsprojecten in Ama
zonia (130 maal Nederland)
ondersteunt, wil in Tatuoca
een gezondheidspost gaan in
richten. Behalve de onmisba
re watervoorziening, moet er
ook nog een onmisbare mo
torboot bijkomen. Ter onder
steuning van dit streven zal
ook in Sassenheim een finan
ciële actie hiervoor op touw
worden gezet
Zo komt het laatste weekend
van dit jaar de bekende pater
Ben Strik met het Beverwijk-
se koor "Die Aaghten Canto-
rij" naar Sassenheim, Peter
Strik was 22 jaar werkzaam
in het Amazone-gebied. Be
halve een grote parochie had
hij daar ook de zorg over een
landbouwcoöperatie, een zie
kenhuis en verschillende
scholen.
Helaas moest hij vanwege zijn
gezondheidstoestand, dit alles
opgeven. Hij bleef echter met
hart en ziel aan z'n missiear-
beid daar verbonden, en ver
leent nu met woord en daad
steun aan dit werk. Zo trok
hij de afgelopen drie jaar met
"Die Aaghten Cantorij" langs
meer dan 200 parochies om
geld te verzamelen. Daarnaast
werden van het koor, dat
hoofdzakelijk Braziliaanse
muziek brengt, zo'n 25.000
LP's verkocht.
Begin van deze maand kwam
een vierde LP uit. De op
brengst komt geheel ten goe-
Wassen in de
rivier. Het komt
in Brazilië nog
veelvuldig voor.
Ada Buys (met
gebloemde
jurk) schenkt
tijdens de cur
sussen die ze
geeft veel aan
dacht aan de
hygiëne.
de aan de Amazonia-projcc-
ten. Het koor staat bijzonder
hoog aangeslagen. Toon Her
mans is een groot bewonder
aar van "Die Aaghten Conto-
rij".
Zaterdag 28 december komt het
koor naar Sassenheim.
Avonds is er een optreden om
19.00 uur en een dag later om
9.30 en 11.00 uur. Na afloop
van de diensten zullen er bij
de uitgang van de kerk pla
ten te koop worden aangebo
den.
DE ZILK Pleuntje van Poelgeest, het
Zitker vrouwtje dat met tientallen
honden en katten jarenlang afgezon
derd leefde in een tochtig en vervallen
huisje langs de Zilkerduinweg, lijkt
eindelijk weer een warme kerstnacht
tegemoet te gaan. De gemeente Noord-
wijkerhout heeft haar een nieuw huis
je aangeboden nadat kortgeleden op
het verlaten stuk bollenland het „die-
renpaleisje" van Pleuntje in vlammen
opging.
Het kerstcadeau van de gemeente Noord-
wijkerhout komt te staan aan het
Steengrachtkanaal en is voorzien van
alle gemakken. Vorig jaar nog zat
Pleuntje in de koude decembermaand
temidden van haar dieren te blauwbek
ken van de kou orridat de temperatuur
in haar huisje daalde tot enkele graden
boven het vriespunt. Met Kerstmis 1974
wordt anders.
Nu kan ze zich met Kerstmis warmen
aan een kachel en kan ze zelf een
lekkere maaltijd klaarmaken in haar
eigen keukentje. En nu zal voortaan
ook de sneeuw niet zomaar naar bin
nen door de kapotte ramen waaien en
hoeft ze ook niet meer in haar kamer
met een paraplu op de regen te trotse-
Momenteel wordt Pleuntje nog verpleegd
in een Haarlems ziekenhuis, waar ze
hersteld van een gebroken enkel, opge
lopen na een val in haar vervallen
woning. Maar vermoedelijk deze week
nog zal ze uit het ziekenhuis worden
ontslagen om dan samen met een maat
schappelijk werkster te gaan praten
over haar nieuwe leven.
Aanvankelijk wilde Pleuntje helemaal
niet van een ander huisje weten. Ze
wilde perse weer terug naar haar
„landhuis" met de gebroken ramen, de
los in de scharnieren hangende deuren
en het meubilair van zeepkisten en
wrakhout
Maar dat gaat nu niet meer omdat op
onverklaarbare wijze het huisje in
vlammen opging, nadat mensen van de
ontsmettingsdienst het interieur van
Pleuntjes woning met zwavel te lijf
waren gegaan.
En dat was ook wel nodig want het
eenzame vrouwtje had haar honden en
katten in de huis- en slaapkamer altijd
vrij spel gegeven en daardoor was het
interieur er bepaald niet frisser op
geworden. Na de brand zijn een aantal
dieren overgebracht naar een asyl. Er
moesten er ook een paar worden afge
maakt. Dat wil niet zeggen dat Pleuntje
niet goed voor haar „kroost" zorgde.
Van haar schamele steunuitkering
kocht ze altijd voedsel of kon men haar
een oude kinderwagen door de Zilk
zien zeulen om oud brood in te zame
len. Maar het aantal dieren liep tenslot
te uit de hand.
Pleuntje zou eerst een bejaardenwonink-
je krijgen, maar daar wilde ze niets van
weten. „Daar krijgen jullie mij nooit
in" zei ze laatst tegen de ambtenaren
van huisvesting en die zijn toen maar
op zoek gegaan naar iets anders. Eerst
werd er gedacht aan een staan-caravan
maar uiteindelijk is de keus gevallen
op een houten woning, die binnenkort
aan het Steengrachtkanaal zal worden
opgezet Pleuntje is er erg blij mee
maar één ding zal ze erg missen: haar
honden en katten.
Want die mag ze van de gemeente Noord-
wijkerhout niet meer binnenhalen. Men
vreest dat het anders weer uit de hand
gaat lopen en dat binnen de kortst
mogelijke tijd de houten woning weer
bol staat van de dieren. Toen Pleuntje
hoorde dat ze geen dieren meer mocht
binnenlaten heeft ze wel even een
traantje moeten wegpinken. Immers,
honden en katten waren de laatste
jaren voor haar trouwere kameraden
dan mensen.
Pleuntje heeft toegezegd zich aan de
gemeenteregels te zullen houden. Uitge
zonderd echter als een zwefhond of
-kat voor haar deur gaat zitten janken,
„want dan kan ik geen nee zeggen",
zegt ze.
Herman van Amsterdam
Pleuntje, toen ze nog met haar honden en poezen in het wijdse bollenland woonde. Die tijd is nu definitief
voor haar voorbij.
„Doorgaand verkeer". Jawel, recht de woonkamer in, de slaapkamer of de gang.
Hier het ongelukshuis van de familie Olij erhoek gezien van de Nieuweweg.
ZOETERWOUDE „Er moe
ten slachtoffers vallen voor
dat de gemeente er iets aan
doet Wanneer Erik of de
tweeling hier in de kamer een
vrachtwagen over zich heen
krijgt of iemand rijdt zich zelf
half dood, ja dan zullen ze wel
maatregelen nemen, maar
eerder zie ik het nog niet ge
beuren".
Na zes jaar gezindsleven in een
huis waar om de zoveel tijd
een automobiel de vertrekken
komt binnen razen dan wel
met een doffe klap tegen de
pui belandt, is het vertrouwen
van de 29-jarige mevrouw
Olijerhoek in de Zoeterwoud-
se bestuurderen bepaald ge
schokt.
Zij woont met haar man, de
baby's Hans en Lizet en de
kleuter Erik aan de Weipoort-
seweg wat haar betreft Hel-
poortseweg nummer 43. Di
rect aan de T-splitsing met de
Nieuweweg en schuin tegen
over deze verbinding met Zoe-
terwoude-dorp. Dat kruispunt
nu is een geniepig stukje
openbare weg. Er zit door een
speling van de dimensies een
brok gezichtsbedrog in. Ko-
mend uit^e richting Zoeter-
woude-dorp namelijk en stu
rend naar het Leidse lijkt de
te nemen bocht voldoende
ruim om het gaspedaaltje er
met snelle branie sportief
doorheen te jagen. Maar tot
op enige meters van het huis
van de Olijerhoeks genaderd,
blijkt anders. Dan moet het
voetje plotsklaps bleek zwe
tend naar de ho-houder. En
dat gebeurt niet altijd kwiek
genoeg. Drie mogelijkheden
doen zich vervolgens voor: net
niet boem, net wel boem of
_pardoes door de muur heen
tegen de glimmende salonta
fel van de Olijerhoeks. In de
meerderheid van de gevallen
gaat het net goed. Dan blijft
het bij ijselijk piepen van de
remmen en pijnlijke trommel
vliezen alsmede enige hart
kloppingen in perceel 43.
Soms wordt de ho-houder net
iets te laat bewerkt en komt
de voiture met een vriendelij
ke dreun tegen de muur tot
stilstand, 'dat de auto echt
veel te laat wordt afgeremd
en royaal de woning binnen
schuift gebeurt sporadisch,
maar naar veilig mag worden
gesteld, toch wel te vaak.
De laatste keer dat~het op de
gevel van het huis breed uit
gemeten opschrift „door
gaand verkeer" op deze onple
zierige wijze werd geïnterpre
teerd, was met Pasen vorig
jaar. Vlak voor de feestmaal
tijd. Mevrouw Olijerhoek
stond juist in de keuken om
de sausjes voor de fondue
klaar te maken. Een harde
klap, glasgerinkel, stof, ge
huil, brokken muur op het
vloerkleed en in de hoek van
de kamer de gehavende neus
van een Volvo. Achter het
stuur iemand met een bloed
neus. Dat er niemand te be
treuren viel en dat die bloed
neus zelfs het enige letsel van
betekenis mocht worden ge
noemd, was een godswonder.
De herstelwerkzaamheden aan
het pand hebben toen ruim
twee maanden in beslag geno
men, gedurende welke perio
de het gezin werd genoopt
zich op te houden in het naast
de voorkamer gelegen slaap
kamertje. Een vertrek dat als
zodanig overigens niet'meer
wordt gebruikt sinds de oude
mevrouw Ammerlaan er in
haar ledikant gelegen van
achteren werd aangereden en
een fors eind richting keuken
schoof. Dat is alweer een aan
tal jaren geleden en mevrouw
Ammerlaan verblijft nu in
een rusthuis.
DIT JAAR 3 x.
Dit jaar is het pand aan de
Weipoortseweg driemaal ge
ramd. In het voorjaar, toen
een automobilist de beuk zette
in de voordeur, in de zomer
toen een vrachtwagen een
hoekstuk van de gevel weg
schoof en afgelopen vrijdag.
Vorige week gebeurde het 's
avonds rond elf uur, juist toen
de Olijerhoekjes met familie
en vrienden een toast uit
brachten op de eerste verjaar
dag van hun twee jongste
spruiten.
BRIESEND
Die klap was volgens de aante
keningen van de heer des hui
zes de twaalfde en dat hij zich
kwaad maakte valt dus te ver
ontschuldigen. Briesend, zo
vertelt zijn vrouw is hij naar
buiten gebeend, constateerde
dat zijn haardstede ditmaal
terzijde de voordeur was ge
ramd en begon de overigens
ongedeerde bestuurder in gu
re bewoordingen toe te spre-
Of deze een jongeman
soms geen ogen in zijn hoofd
had, dat de lantaarnpaal toch
een helder licht verspreidde
en dat daar toch onmisken
baar een huis stond. Toen het
melige antwoord van de in de
omgeving woonachtige auto
mobilist daarop luidde: „Ben
je nou nog niet gewend aan
die botsingen", wou Olijer
hoek hem met zijn blote han
den mores leren. Zijn lank
moedige vrouw „die jongen
heeft al zo'n hoop schade aan
zijn auto en hij is ook niet
expres tegen ons huis gere
den" en zijn verdere fami
lie konden hem nog maar net
van handgemeen weerhouden.
Later werd zelfs besloten om
ook de politie er maar buiteh
te houden. Tenslotte was de
gevel ditmaal niet beschadigd
en het huis ook overigens
recht overeind blijven staan.
De vraag is wel voor hoe lang
nog. Hoe lang kunnen de
draagbalken van het gebouw
de gemotoriseerde stormloop
i nog weerstaan? Om de haver
klap een doffe dreun, dat
heeft op den duur natuurlijk
gevolgen. De vraag is ook hoe
lang de twee grote en de drie
kleine Olijerhoeks de toestand
nog kunnen verdragen. In de
slaapkamer op de begane
grond durft zoals gezegd nie
mand meer te slapen, de bo
xen van de tweeling staan he
lemaal achterin de woonka
mer tegen de keuken aan en
de ledikantjes van de drie kin
deren op de eerste verdieping
zijn eveneens ver naar achter
en geschoven. Elke keer dat
cr op het kruispunt een auto
piepend remt krimpt me
vrouw Olijerhoek van schrik
ineen. En Erik (4) is weken
lang zenuwachtig, stottert en
knippert met de ogen telkens
wanneer het huls door een
auto is geraakt. Erik vindt het
vooral zielig voor de auto's
die er immers ook niets aan
kunnen doen.
Wat heeft het gemeentebestuur
van Zoeterwoude nu In al die
jaren gedaan om in de nare
situatie verandering te bren
gen? „De bomen gesnoeid en
waarschuwingsborden aange
bracht", luidt het antwoord
van gemeentesecretarisEn
nu zijn we bezig het kruispunt
te verruimen. Maar of daar
door verdere ongelukken zul
len worden voorkomen is
punt twee".
Wel een belangrijk punt natuur
lijk. De familie Olijerhoek
heeft er recht op zich in haar
woning even veilig te voelen
als elk ander gezin.
WEG VERLEGGEN
Die veiligheid zou kunnen wor
den gegarandeerd door de
aansluiting van de 'nieuwe
weg op de Weipoortseweg zo
te verleggen dat hij achter de
in de hoek van de twee wegen
gelegen opstal omloopt en cr
een flauwe bocht ontstaat.
Daarmee zouden ook de auto
mobilisten zijn geholpen. Ge
meentesecretaris. .brengt
daar tegen in dat dit een heel
dure en waarschijnlijk te
kostbare oplossing is. Dat ar
gument snijdt mogelijk hout.
Maar waarom heeft men dan
nooit besloten een vangrail
voor het pand aan te bren
gen? Als dat wordt gedaan
kan althans het gezin Olijer
hoek weer zonder zorg adem
halen. „Ik zie het nog niet
gebeuren", zegt de moeder
van Hans, Lizet en Erik.
„Voordat er slachtoffers zijn
gevallen doen ze niets".
Willem Scheer
Van e
r medewerkers
BOLLENSTREEK/DEN HAAG
De begroting van de afde
ling Afzetbevordering van de
Bloembollenraad is toch nog
door het PVS goedgekeurd.
Aanvankelijk was het bestuur
geadviseerd die goedkeuring
van die begroting aan te hou
den, totdat er meer reële cij
fers beschikbaar zouden zijn.
Na een mededeling van PVS-
voorzitter H. J. Hylkema dat
een brief van de Raad was
ontvangen met de verzekering
dat de begroting een bedrag
van 7,2 miljoen niet zal over
schrijden, ging het bestuur gis- 1
teren overstag.
ring in feite fors wordt gekort
wiekt. In 1972 kon men over
hetzelfde bedrag beschikken en
daar kon men toen heel wat
meer mee doen dan in 1975 het
geval zal zijn.
De heer Harthoorn had enkele
kritische kanttekeningen bij de
begroting van de Bloembollen-
Dat betekent dat Afzetbevorde- raad. Met name vroeg hij zich
af of Afzetbevordering niet te
veel in hetzelfde straatje blijft
lopen
.Herhaaldelijk moet ik constate
ren", zo zei hij letterlijk", dat
de reclame voor bloembollen
niet aangepast is aan de metho-
den-van-nu". Het PVS moet de
kern van de zaak dan maar
eens aan Afzetbevordering dui
delijk maken.
De heer Harthoorn vroeg zich
verder af of ook bij de proef
tuinen en de proefstations ook
alles wel gaat zoals het moet.
„We gave per jaar negentien
miljoen voor dat doel uit. Is er
geen sprake van overlapping en
doet men daar nu uitsluitend
De laatste gegevens over de bolle-
nexport: in kilo's is er iets meer
naar het buitenland gegaan dan
in 1973, maar in guldens liep
men met 5% achteruit. Duits
land zakte in guldens van 96
miljoen naar 81 miljoen, ter
wijl er 1500 ton minder heen
ging.
Met de bloemenexport loopt het
als een trein: de uitvoer i
met niet minder dan ruim 25%
toe: van 538 miljoen r
674 miljoen. Er werd nog op
gewezen dat er ook in de bol-
Icnsector nog wijzigingen In de
cijfers kunnen komen omdat
de uitvoer van geprogram
meerde bollen steeds doorgaat.
