TWEEDE HELFT VAN ORANTE
VERLENGSTUK VAN WK
Italië negeerde na rust gebod coach Bernardini
CHAOS
GELIJK
GOUDEN BAL
I
SCORE EN TEAMS
STAND
ROTTERDAM Niet ie
dereen was zo gelukkig de
gehele wedstrijd te zien.
Op alle aanvoerswegen
naar Rotterdam ontstond
een enorme verkeerschaos,
op de weg Den Haag-Rot
terdam veroorzaakt door
een serie kettingbotsingen,
op andere wegen door het
geweldige leger auto's. In
Rotterdam beperkte de
verkeerspolitie zich tot
nutteloze armgebaren
want de boel zat vast en
bleef muurvast. Door het
treinongeluk ontstond ook
na afloop een chaos. Ver
na de wedstrijd worstelden
honderden automobilisten
zich naar de Brienenoord-
brug.
ROTTERDAM Zelden of nooit heeft het Wilhelmus zo
synchroon met de muziek geklonken als vóór Nederland-Italië.
De dirigent van de harmonie draaide zich om toen bleek dat
het volkslied uit volle borst werd meegezongen. Hij dirigeerde
de massa op de tribune en zijn harmonie en het immense
zangkoor beëindigden gelijktijdig de nationale hymne, een
unicum.
Johan Cruyff is tussen twee Italianen doorgeglipt en de grootmeester
heeft zijn team óp 2-1 gebracht.
Rotterdam Het „Cruijffie, Cruijffie" schalde door het sta
dion. Johan Cruijff, uitgeroepen als beste speler van het
toernooi om de wereldtitel ontving als onderscheiding een
gouden bal die hij persé in Nederland in ontvangst wilde
nemen „als dank aan het pnbliek voor de fantastische steun
tijdens het toernooi". Dat gebeurde gisteren voor de wedstrijd.
Het enthousiaste publiek onderstreepte zijn waardering voor
Cruijff met een ovatie.
Vaste bewaker Orlandini kan er niets meer aan veranderen. Johan
Cruyffs tweede en Nederlands derde treffer is een feit.
DONDERDAG 21 NOVEMBER 1974LEIDSE COURANT/HET BINNENHOFPAGINA II 25
Boninsegna, een van de ouderen maar nog steeds de
harde en uitgeslapen spits, was er het sprekendste
voorbeeld van Hij won een duel met Rijsbergen, die
hem geen moment meer uit het oog verloor nadat
de Italiaan zo verrassend snel had toegeslagen. Bonin
segna kreeg een vrij veld voor zich maar zijn poging
faalde omdat hij geen snelheid meer kon opbrengen.
Nog eens wriemelde hij zich knap naar het doel van
Jongbloed maar weer was er geen sprint, zodat hij
werd teruggepakt, letterlijk, door Haan en Willy van
de Kerkhof. Italië claimde een strafschop, scheids
rechter Kazakov was een andere mening toegedaan.
Hij bleek een afschuwelijke hekel te hebben aan
strafschoppen want ook in het prille begin had de
sterk spelende Rijsbergen al zonder pardon Boninseg-
no naar de grasmat verwezen. Een van de twee was
toch wel rijp geweest voor de bal op de stip. Kazakov
was wellicht van mening dat de geslepen Boningseg-
na zijn beloning al had gehad met zijn vroege treffer,
na vier minuten al.
George Knobel had zonder meer gekozen voor de elf
van Duitsland, dus ook voor Arie Haan die in zijn
club na het wereldkampioenschap weer op zijn ver
trouwde middenveldplaats had gespeeld. Het was
wennen voor Arie Haan en dat heeft Nederland
geweten.
Ontgoocheling.
Terwijl de sfeer van Duitsland rondwaarde in het
stadion, het publiek hartstochtelijk de mannen aan
moedigde en hen als destijds schraagde in de wil om
te winnen, sloop Boninsegna door de defensie. Jong
bloed kwam iets te laat uit zijn doel maar kon de
bal nog bereiken. Via het lichaam van de Italiaanse
spits sprong de bal achter de lijn.
Pal daarop ontsnapte Antognoni aan Neeskens' bewa
king omdat deze trekkebenend rondliep schop
tegen zijn linkerdijbeen en een bloeduitstorting zodat
hij na de rust met een zwaar verband speelde en
zijn voorzet werd door Boninsegna met het hoofd
omgezet in een treffer. Rijsbergen reikte niet hoog
genoeg. (0—1).
Ontgoocheling op de tribunes, waar het eensklaps
doodstil werd. Was dan alleen in naam dit Oranje
het wk.-team, waarin de geblesseerde Wim Jansen de
enige was die ontbrak en Willy van der Kuijlen de
gelegenheid kreeg zijn rentree te maken. George
Knobel had niet voor niets gewaarschuwd. Dit Ita
liaanse elftal speelde het voetbal dat de oude maestro
Bernardini voor ogen heeft: snel, aanvallend als het
even kon. En techniek hoeft men nooit vergeefs te
zoeken bij Italiaanse topvoetballers. Welk een tegen
stelling met het gezapige, bijna slome spel van het
„oude Italië". In Antognoni, Juliano en' de andere
jongeren heeft Bernardini een aantal talenten waar
mee hij in de nabije toekomst vooruit kan, gesteund
voorlopig nog door routiniers als Anastasi, Boninseg
na en Causio. En natuurlijk Dino Zoff, de topdoelman
met zijn wonderbaarlijke reactie, waarmee hij enige
malen schoten van Van der Kuijlen en Rensen-
brink een treffer voorkwam.
Het herstel van de zekerheid in de defensie groeide
'langzaam. Er moest meermalen naar hard weerwerk
worden gegrepen en Suurbier kroonde zich tot kam
pioen van de overtredingen aan Nederlandse zijde,
op korte afstand gevolgd door Willy van de Kerkhof
die na de rust werd ingezet voor de schuw en weinig
overtuigend spelende Rep. Soms dreigde de strijd te
ontsporen maar het liep allemaal goed af, hoewel
Kazakov tweemaal geel moest tonen, aan Van Hane-
gem en aan Anastasi.
Gele Kaarten
Willem van Hanegem werkte als een paard maar deed
in geraffineerdheid waar het listige schopjes en geca
moufleerde duwtjes betreft niet onder voor de in dit
opzicht uitgekookte Italianen. Tot de Kromme in duel
ging met Rocca, beiden op de grond terecht kwamen
en Van Hanegem de Italiaan vol in het gezicht raakte.
I Kazakov had het niet gezien of deed alsof. Hij hield
in elk geval de rode kaart in zijn zak en presenteerde
de gele, die Anastasi pal daarop ook kreeg.
Rotterdam Fulvio Bernardini, de kwieke
AOW'er onder de Italiaanse trainers, kreeg
één helft zijn zin. Hij is een van de oudste
onder zijn collega's maar walgt van het
systeem dat zijn voorganger, die na de
„schande van Duitsland" het veld moest
ruimen, predikte. Bernardini wenst geen
voetbql, dat gebaseerd is op verdedigen.
Daarom verwijderde hij, weliswaar altijd
nog technisch begaafde, spelers als Mazzo-
la, Rivera en Riva uit de ploeg en verving
nen door jonge talenten aan wie hij zijn
wil nog kan opleggen. Bij de ouderen zit
het systeem er rotsvast ingebakken en valt
er niet veel meer te wijzigen. En inder
daad, Italië legde gisteravond in het tot
ieders verbazing totaal uitverkochte Feye-
noordstadion wat is het voetbalpubliek
toch onberekenbaar: zaterdag zesduizend
kaartjes verkocht, de woensdag daarop
geen kaart meer over getuigenis af van
de intenties van Bernardini. Het werd dan
ook 1—1 met de Yust Toen maakten de
Italianen hun kardinale blunder. Onder het
motto „houden wat we hebben" trokken
tij zich toch weer ondanks de waarschu
wing die hun coach in de rust had gegeven
terug. Twee treffers van de enorm hard
werkende en met „fluwelen passes"
strooiende Cruyff, na de gelijkmaker van
Rob Rensenbrink, waren de straf voor de
volgelingen van Fulvio Bernardini.
Logisch dat hij alleen tevreden was over de eerste
helft, zijn collega George Knobel daarentegen juist
over de tweede. Toen speelde Oranje weer in de
„Duitsland-sfeer" en oefende de ploeg de druk uit
die tijdens het toernooi om de wereldtitel tot de finale
had geleid. Maar dat kon omdat de vaderlandse
atleten het hoge tempo konden handhaven en de
Italianen conditioneel niet bij machte waren dit te
volgen.
Het hoofd van Boninsegna reikt hoger dan
dat van Rijsbergen. Een fractie later leidt Italië
met 1-0.
De vele overtredingen van Suurbier en de kaart voor
Van Hanegem het is vrijwel elke wedstrijd raak
in dit seizoen zijn geen toeval. Suurbier is nog
niet toe aan zijn oude peil en moet zich nogal eens
staande houden op onreglementaire wijze. Van Hane
gem verliest de laatste tijd opvallend veel duels en
gaat „ruwer" te werk. Niettemin hadden beiden hun
niet geringe verdiensten voor de ploeg. Suurbier met
enige magnifieke schoten, Van Hanegem met zijn
somwijlen onnavolgbare lakonieke bewegingen en
zijn grote inzet. Het „kaartspel van Kazakov" volgde
overigens na de gelijkmaker: een voorzet van links
van Ruud Krol die Rensenbrink tot doelpunt promo
veerde, knap werk: 11.
Een doelpunt dat zou worden gevolgd door twee van
Cruijff, ook uit passes die niet in de lucht waren
afgegeven. In de hoogte waren de Italianen meestal
de baas, de sterke Zecchini als kopspecialist voorop.
Cruijff, zwaar bewaakt door Orlandini. De jeugdige
Italiaan, ongetwijfeld een talent, kon die taak nog
niet aan. De „Barcelonees" was overal, assisteerde
de defensie, dook op in de aanval, gaf wonderschone
passes waaruit evenwel niet het volle rendement werd
gehaald. Maar dat er doelpunten zouden vallen, was
aan geen twijfel onderhevig. Oranje betrad na de rust
het veld in de wk-mood. Er moest en zou gewonnen
worden. Het gebod van Bernardini werd door zijn
spelers genegeerd. Italië trok zich terug, de druk werd
hevig. Schoten van Neeskens. een kanjer van Willy
van der Kuijlen die via een Italiaan tegen de paal
belandde, een inzet van Suurbier met weer een
flitsende reactie van Zoff. Na die explosie dreigde
het duel weg te zakken maar de steun van het publiek
was van onschatbare waarde. Cruijff speelde Orland
ini uit, bereikte Van Hanegem die de bal voor het
doel kopte maar er was niemand die deze snelle actie
had kunnen volgen.
Executie
Johan Cruijff belastte zich toen zelf met de executie.
Rensenbrink kopte de bal uit een pass van Van
Hanegem door en tussen twee Italianen dook ineens
Cruijff op, die van dichtbij zijn team de leiding gaf:
21. Een kwartier later zag Neeskens de oprukkende
Suurbier, wiens voorzet door wederom Cruijff werd
ingetikt: 3—1.
Er rees enige twijfel aan Cruijffs eerste doelpunt
maar hij was wel degelijk tussen die verdedigers
doorgeglipt, razendsnel. Kazakov wees ook resoluut
naar het midden en had geen buitenspel geconsta
teerd, noch zijn grensrechter.
Drie doelpunten van „van buiten" van de „eregasten
van Oranje". Zij schiepen voor Bernardini nog een
probleem, behalve het conditionele en het toch weer
teruggrijpen naar de door de coach zo verfoeide oude
stijl. Bij een onoverbrugbare achterstand en dat
was het want Jongbloed kreeg na de rust nauwelijks
werk plegen Italiaanse ploegen terug te vallen tot
een troepje dat uitermate duidelijk toont er geen gat
meer in te zien. Zo slofte Italië ook naar het einde,
gedesillusioneerd en eerst later beseffend dat angst
om een verdienstelijk resultaat te verspelen wordt
uitgebuit door een Nederlands elftal waarover de
geest van het wk. na de rust weer geheel vaardig
was geworden. „Die tweede helft was er een verleng
stuk van", glunderde George Knobel.
HERMAN VAN BERGEM
De pass van Krol Is door Rensenbrink (op
de grond) met een sprong bereikt en het is
1-1.
ROTTERDAM Het scoreverloop en de opstellingen
waren: 4. Boninsegna 0-1, 23 Rensenbrink 1-1, 67
Cruijff 2-1, 80 Cruijff 3-1.
Nederland: Jongbloed; Suurbier, Haan, Rijsbergen,
Krol; Van der Kuijlen, Neeskens, Van Hanegem; Rep
(Willy v.d. Kerkhof), Cruijff, Rensenbrink.
Italië: Zoff; Morini, Rocchi, Orlandini, Rocca; Zecchi
ni, Causio, Juliano; Antognoni, Boninsegna, AnastasL
Scheidsrechter: Kazakov (Rusland). Toeschouwers:
65.000 (uitverkocht).
ROTTERDAM De stand in groep 5 van de voorron
den voor het Europees kampioenschap landenteams'
is:
1. Polen 2 2 0 0 4 5-1;
2. Nederland 2 2 0 0 4 6-2;
3. Italië 10 0 10 1-3;
4. Finland 3 0 0 3 0 2-&
Rotterdam Hoewei de
Italiaanse coach Bernardini
over het vertoonde spel van
zijn ploeg geen reden tot
klagen had zat het hem we-
1 degelijk dwars dat zijn
opzet in het sfeervolle duel
van gisteravond in het
Feyenoordstadion geen vol
ledig succes was geworden.
Hij mopperde later: „Ik
had mijn spelers in de rust
nog zó gewaarschuwd. Ge
niet terug, blijf voetballen
zoals jullie tot nu toe ge
daan hebben. Dat is hele
maal in overeenstemming
met mijn stijl" De 69-jarige
Bernardini moet toen al
een voorgevoel van iets on
heilspellends gehad heb
ben. Want hoewel Italië in
de tweede speelhelft aan
vankelijk de score op 1—1
hield kwam toch uit wat hij
vreesde. Door de angst
voor het steeds verder op
dringende Nederlands elf
tal verviel Italië in de fout
weer een imitatie van het
catenacciovoetbal op te
voeren. „We werden toen
twintig minuten lang weg
gedrukt en dat was de red
ding van het Nederlands
elftal. Maar ik betwist de
overwinning van Oranje
geenszins, begrijp me goed.
Alhoewel de score mis
schien een doelpunt te hoog
is uitgevallen is ie zeer ze
ker verdiend".
Alom bewondering voor
het „nieuwe" voetbal van
Italië kwam ook uit de Ne
derlandse hoek. George
Knobel, die zijn eerste in
terland als bondscoach in
Nederland meemaakte
.schroomde naderhand niet
te spreken van een nieuw
tijdperk voor Italië „Tac
tisch speelde het zeer knap.
Ik had dat al in de wed
strijd van het Italiaans elf
tal tegen Bayern München
gezien. De taktiek verraste
me dan ook niet Het is in
Italië ook niet meer zo, dat
er een afstand van zestig
tot zeventig meter tussen
de verdediging en de aan
val overbrugd moet wor
den. wat vroeger altijd het
geval was. Dit elftal komt
op één lijn uit de verdedi
ging en vindt onmiddellijk
de aansluiting met de aan
val op het middenveld. Van
daar uit wisten de spelers
hun spitsen, Boninsegna en
Anastasi te bereiken. „Dat
Nederland tegen deze ploeg
van een achterstand van
1-0 terug kwam op 1-3 vond
Knobel daarom een grote
prestatie. „Ik ben dan ook
een gelukkig mens van-,
avond".
©pluchting
Zijn openhartigheid ver
raadde zijn opluchting. Na
tuurlijk kwam ook voor
hem het vroege doelpunt
van Boninsegna als een
donderslag bij heldere he
mel aan, maar hij zei later
toch geen angst gekoesterd
te hebben. „Aan de fouten,
die in de beginperiode ge
maakt werden, lag zeer dui
delijk onwennigheid ten
grondslag. Ausputzer Haan
moest er weer in komen,
dat was aan alles te mer
ken. Hij maakte het veld te
lang. Maar na de rust her
stelde hij zich voortreffe
lijk. Rijsbergen had het
aanvankelijk ook moeilijk.
Hij gaf Boninsegna een tik
keltje teveel afstand en
daardoor ontstonden wat
moeilijkheden."
'Het ergste, waarover Kno
bel in het begin inzat, was
het knietje in de dij van
Neeskens. Deze handicapte
de middenvelder van Bar
celona al vanaf de vierde
minuut en dat ontregelde
zijn ploeg behoorlijk. Wim
van Hanegem heeft daarom
vooral voor de rust bergen
werk moeten verzetten.
„Die tik van Neeskens was
een tegenslag. Ik voelde dat
ook zo aan. In die periode
heb ik dan ook bewust alles
gegeven". Het feit dat Van
der Kuylen hem te weinig
steun verleende, toen Nees
kens noodgedwongen gas
terugnam, irriteerde de an
ders licht geraakte Van Ha
negem nauwelijks. „Ik was
zó bezig om dat belangrijke
doelpunt te maken, dat ik
tijd tekort kwam om me op
te winden, te verbazen"
Ritme
Gelukkig voor Oranje vond
Willy van der Kuylen op
tijd zijn wedstrijdritme te
rug. „In de tweede helft
was ik eigenlijk pas me
zelf'. bekende de PSVer.
„Ik was toen gewend aan
het diep gaan van Nees
kens en het kostte me geen
enkele moeite meer om het
tempo van het Nederlands
elftal bij te benen. De eer
ste helft was dat anders. De
zenuwen gierden door mijn
keel en alles wat ik deed -
was te gehaast, te vlug".
Dat Van der Kuylen en an
deren zich beter aanpasten
aan het venijnige en ook
verraderlijke spel van Italië
kwam volgens aanvoerder
Johan Cruyff en bonds
coach George Knobel mede
door de grote steun van het
publiek. Johan Cruyff ver
tolkte de verbazing van de
spelers bij aankomst op het
veld. „We kwamen hier aan
met het idee van er is maar
een belangstelling van
15.000 toeschouwers. En
dan zie je ineens dit, 65.000
man. Het eerste wat ik
dacht was Dortmund her-
leeft Dat was een geweldi
ge opkikker." Ook Knobel
bedankte daarover „Deze
wedstrijd stond volledig in
het teken van de WK-sfccr.
wacht" De enige die tcn-
slotte enigszins mopperend
achterbleef was Wim van
Hanegem. De gele kaart
van de Russische scheids
rechter Kazakov verbaasde
hem nog steeds. „Die man
komt haast van de andere
kant van de wereld. Kenne
lijk hebben ze daar andere
normen voor overtredin
gen." mokte de Fcycnoord-
er, die na de rust op één
been speelde. „Ik weet niet
hoe het kwam, maar ik had
op een gegeven moment to
taal geen gevoel meer in
mijn rechterbeen".
HANS DE BRUYff
