Spelers op het veld
moeten concrete
informatie krijgen
S.J.Z. kom
gehandi
capt aan
de start
Theo van Doorneveld
ziet DOSR wel zitten
ROODENBURG—BEGELEIDER
JAN VAN WEZEL:
Wim v.d. Zwart werkt
aan opvijzelen conditie
Roodenburg
zss »n„de~rr'erdi/udnê
ROELOFARENDSVEEN - „Wij willen
kampioen worden". DOSR-trainer Theo
an Doorneveld, die zojuist aan zijn
tweede seizoen bij de Veners begonnen
is, stelt het keihard. „En denk niet dat
an zelfoverschatting leidt. Evenmin
ben ik bezig met een spelletje blufpoker.
Maar ik vind. dat je daar aan het begin
het seizoen gewoon van uit moet
gaan".
Theo van Doorneveld speelde 14 jaar
betaald voetbal bij DWS, Go Ahead en
NEC. Was vijf jaar lang trainer van de
Noordhollandse amateurelub WS en be
landde tenslotte via secretaris Wesselman
in Roelofarendsveen.
Het is een tijdje rustig geweest in de
Veen. DOSR staat bekend als voorraad
schuur voor diverse verenigingen in de
regio. John van Velsen, nu betaald voet
bal spelend en Pim v.d. Meer bijvoor
beeld. zijn rasechte Veners. Het vertrek
van deze talenten zette een fikse domper
op alle hoop, die DOSR koesterde op een
eventueel kampioenschap. Prompt dreig
de DOSR weg te zakken in het grauwe
moeras van LVB-clubs. Een bescheiden
plaatsje ergens onderin de middenmoot
was het magere resultaat, waarmee Theo
van Doorneveld na zijn eerste jaar genoe-
gen moest nemen. Maar nu gaat daar
verandering in komen".
„DOSR is al jaren lang een gezonde
vereniging", weet Jan Kerkvliet, die vorig
jaar jeugdvoorzitter was, maar inmiddels
is gepromoveerd tot tweede oefenmees-
ter. En dat alles in het kader van de
„new-look", waarmee Theo van Doorne
veld voor de dag wil komen: „We hebben
vier douches voor de selectie, een massa
gekamer en verlichting op het tweede
veld. Daar kunnen diverse KNVB-eerste-
klassers mooi niet aan tippen. Dan is het
toch logisch, dat we eens een keer aan
een heroptreden in de grote bond gaan
denken".
Theo van Doorneveld: „Sinds mijn komst
zijn er een aantal zaken professioneler
aangepakt. Wat zo fijn is bij een club als
DOSR: bij het besttuur krijg je alles
gedaan. Je hoeft maar te kikken en ze
staan voor je klaar. Je moet straks voor
de aardigheid eens komen kijken wat een
materiaal we hier hebben. Dat is gewoon
weg niet te geloven. En dan' heeft ons"
bestuur nóg een fijne eigenschap: het
bemoeit zich nooit met de coaching. En
dat heb ik elders toch wel anders meege
maakt".
Theo van Doorneveld mikt op het kam
pioenschap. Met de faciliteiten zit het
blijkbaar wel snor. Maar hoe staat het
eigenlijk met het spelersmateriaal?
„Ook dat zit volgens mij wel goed. Het
belangrijkste is, dat het eerste elftal voor
het eerst sinds lange tijd weer een een-'
heid vormt. Namen van uitblinkers noem
ik dan ook niet. Dat zou onredelijk zijn
ten opzichte van de overige jongens. Dan
krijg je alleen maar wrijvingen onder
ling. Ik geloof dat er in de gehele omtrek
geen vereniging is. waar de spelers na
afloop zo lang blijven hangen als bij
DOSR. Dat tekent toch wel even het
sfeertje. Als er een speler na de training
door de week vóór elf uur opstapt, dan-
is hij ziek, want ze zijn hier met een stok
nog niet weg te slaan. Wat ook zo mooi
is van onze jongens: ze hoeven nooit
gemaand te worden om te komen trainen.
Dat doen ze uit zich zelf. Verplicht trai
nen, is een term die in onze clubregle
menten niet voorkomt''.
Theo van Doorneveld blijkt niets teveel
gezegd te hebben: Rond een uur of elf
hangt de hele a-selectie nog rond de bar
in de sfeervolle kantine. Ook Theo's
wouw, vergezeld van twee spruiten, is
aanwezig. „Mijn vrouw gaat altijd met.
mij mee naar het voetbalveld. Als ikg
avonds om een uur of vijf thuiskom q
is 't hup. de wagen in met z'n allen i
op naar Roelofarendsveen. Al is 't ma
voor een doodgewone training of al sj
len we een oefenwedstrijdje tegen 1
Bloemkool, mijn vrouw is er altijd t
Wat dat betreft heb ik niets te klagj
Hoeveel mannen krijgen niet op h|
donder als ze naar het voetbalveld zj
geweest?"
Theo van Doorneveld ziet DOSR
zitten. Veel ambitie om nog 'ns een tq
amateurclub te trainen heeft hij vooral
nog niet: „Dat kan ik slechts opbreng!
als ik er een dagtaak van zou kunn
maken. Voorlopig kan ik daar nog ni
aan beginnen. Ik ben vertegenwoordig!
bij de Opel in Amsterdam en dat neet]
nogal wat tijd in beslag. Maar vo|
DOSR ga ik me in het komend seizof
voor de volle 100% inzetten. De sfeer
goed, in het bestuur zitten een paj
uitstekende mensen en de accommodalj
is uit de kunst. Wat wil je nog mee
Vandaar ook dat ik zeg; Dit jaar
we kampioen worden".
Ron Polai
Leiden "Kreten als: nou wij weer
Roodenburg of: kom op, voetballen jon
gens, daar baal ik van als een stier. Ik
erger me elke keer weer wild als ik
trainers of begeleiders^ dergelijke aan
moedigingen hoor slaken, 't Is allemaal
wel goed bedoeld, maar de jongens
schieten er geen barst mee op. Als ze
in het veld staan dan moet je ze concrete
informatie meegeven. Doe je dat niet,
dan lachen ze om je".
Jan van Wezel, in 't dagelijks leven een
verantwoordelijke positie bij de Adler-fa-
brieken bekledend en in zijn vrije tijd
selectiebegeleider bij Roodenburg, heeft
een puur wetenschappelijke kijk op het
voetbalspel. Voor onlogische en emotio
nele uitspraken ruimt hij dan ook nauwe
lijks plaats in. Hij kijkt naar een voetbal
wedstrijd zoals een schaker de Siciliaan-
se opening of het Konings—Indisch be
studeert. Maar het blijft niet bij theoreti
seren alleen: nog tijdens de wedstrijd
geeft hij zijn fantasievolle ideëen aan zijn
jongens prijs om ze aan de praktijk te
toetsen. Eén van die originele uitspraken
betreft de verzorging van de spelers:
"Het is geen kwestie van wat moet ik
doen al§ er iemand geblesseerd op de
grond ligt, het is een veel grotere kunst
om te weten wanneer je van 'm af moet
blijven."
Samen met Willem v.d. Zwart, Rooden-
burgs nieuwe trainer en verzorger Theo
Sanders vormt Jan van Wezel het begelei
dingsteam waarmee de Noordclub de
nieuwe competitie instapt. In oktober
wordt dit gezelschap gecompleteerd door
Peter Siere, die als opvolger van Frans
v.d. Zeeuw de jeugdtraining op zich zal
nemen. Jan van Wezel is dus selectiebege
leider, maar deze functie sluit zoveel
verschillende facetten van het vereniging
sleven in, dat men hem gerust de kwalifi
catie "manager" zou kunnen meegeven.
Met dit verschil, dat Jan van Wezel min
der te maken heeft met de financiële
kant van de zaak. Die komt feitelijk
alleen om de hoek kijken wanneer het
gaat om het verlenen van faciliteiten aan
de leden van de selectie. Maar dat zijn
er niet zoveel: „Bij ons krijgen de spelers
alleen een shirtje en af en toe een etentje.
Daar blijft het bij. Voor voetbalschoenen
mogen ze zelf zorgen."
Een belangrijk facet van die begeleider-
staak vormt de "coaching". Ook die valt
weer uiteen in verschillende onderdelen.
"Je kunt zeggen dat de trainingstaak
dicht wordt benaderd; alleen, omdat je
zowel met het bestuur, de trainer als de
jongens te maken hebt, is mijn taak
eigenlijk veel uitgebreider. De trainer
zorgt voor het technische en conditionele
peil van de spelers, terwijl ik als begelei
der zorg draag yoor de communicatie
tussen de mensen in de club. Iets wat
eigenlijk in die trainerstaak inbegrepen
zou moeten zijn. Maar daar is helaas die
trainersopleiding nog niet op afgestemd.
De trainersopleiding is incompleet. Als je
ploeg een minuut voor rust achter komt
te staan, terwijl ze drie kwartier lang
gedomineerd hebben, dan moet je als
trainer zo flexibel zijn, dat je in die ene
minuut weet uit te kienen wat je de
jongens moet vertellen als ze de kleedka
mer binnen komen. En dat is iets, waar
het nogal eens aan schort."
Jan van Wezel weet wat hij zegt. Hij is
ambitieus en een voortreffelijk organisa
tor. Jan van Wezel is iemand die het
voetbal en alles wat er mee te maken
heeft, theoretisch benadert. Maar daarbij
niet vergeet om zich in te leven in de
mens achter de voetballer. Een man,
waarmee Roodenburg dit jaar een heel
eind kan komen.
LEïrNSN Wim v.d. Zwart houdt niel
zo van prognoses. Als men- Roodenburgs
nieuwe oefenmeester vraagt of de Noord
club volgend jaar in de hoofdklasse voet
balt, dan schudt hij meewarig het hoofd
over zoveel onbegrip. "Kijk", legt v.d.
Zwart uit. "Wat de meeste mensen verge
ten: de geluksfactor speelt een ongeloo
flijk grote rol in het voetbalspel. Denk
eens aan blessures, die onverwachts kun
nen optreden. We zitten nog steeds met
de knie van Maarten van Kooperen. Ver
leden week donderdag liep Han Tisseur
op de training een enkelblessure op. Het
laat zich weliswaar niet ernstig aanzien,
maar de eerste competitiewedstrijd moet-
hij waarschijnlijk missen. Dat betekent
speelt in het voetbal zo'n gigantische rol. theorie blijkt dus wel te kloppen. Rinus geert ook a's ""f
dat voorspellingen eigenlijk tot taboe ver- Michels had wel gelijk, toen hij verklaar- ctob M
klaard zouden moeten worden." de dat je kunt winnen, verhezen of gelijk- elkaar doorvei bindt Theo Sanders han-
Vorig jaar had Roodenburg net dat ene spelen. Zaak is nu: hoe houd je die teert_de verbandtrommel en Wim
kleine beetje geluk dat nodig
geluksfactoren zoveel mogelijk in de Zwart tenslotte klapt met de trainers-
honri? zweep. En wie zijn oor te luisteren legt
^n*het"eind van^e"\mrig°seizc»en Uet Ten"eerste-ia er bij Roodenburg een bij de sperels zeif. verneem, ai spoedig
Vrouwe Fortuna haar sympatie voor driemanschap, dat voor de begeleiding datdie zweep er op rigoureuze wijze over-
Roodenburg varen. De blauw-zwarten- van de selectie zorg draagt. Jan van heen wordt gehaald.
"Dat miste ik eigenlijk wel, toen ik Roo
denburg voor het eerst van dichtbij mee
maakte," vervolgt Wim v.d. Zwart zijn
story. "De conditie was er wel, maar twee
maal 45 minuten gaan was er niet bij.
Ik geloof wel, dat dat nu aardig is opge
lost. We hebben 'm in de afgelopen we
ken flink van katoen gegeven. Want als
je in een wedstrijd op het conditionele
vlak maar even hapert, kan dat fataai
zijn. Twee maal 45 minuten persen, dat
is mijn ideaal".
Het opvijzelen van de conditie kan men
beschouwen als de tweede maatregel om
die ongelukkige geluksfactor zoveel mo
gelijk in te dammen. Maar Wim v.d.
Zwart heeft nog meer voorzorgsmaatre
gelen achter de hand.
Rinus Smits was de man die Roodenburg
het frisse, jonge gezicht gaf. Onder zijn
bewind ontwikkelde Roodenburg zich
van een ploeg die het moest hebben van
felheid en doorzettingsvermogen tot een
team dat kon bogen op snelheid en tech
niek. Tóch werd Rinus Smits vaak verwe
ten dat er tè verdedigend gevoetbald
werd. Wim v.d. Zwart wil daar hardhan
dig een eind aan maken: "Vroeger had
ik altijd het idee dat Roodenburg een
ploeg van onbeschaafde schavers was.
Toen ik ze aan het eind van het vorig
seizoen dan ook voor het eerst zag spelen
in die oefenwedstrijd tegen EDO wist ik
niet wat me overkwam: Allemaal jonge
jongens. Alleen Sam den Os viel met zijn
31 jaren wat uit de toon. Maar dat vind
ik niet zo'n punt. Sam scoort nog steeds
goals bij de vleet en op mentaal gebied
is hij niet te vervangen. Ik heb ook de
indruk dat hij, omdat hij nu eenmaal de
- hekel aan kreten
oudste is. bang is om zijn plaatsje te
moeten afstaan. Zodoende gaat hij er met
de week feller tegen aan. Toch heb ik
wel wat kritiek op Smits beleid. Begrijp
me goed. 't .is niet zo dat ik Rinus wil
kraken. Maar iedereen heeft zo zijn eigen
inzichten en opvattingen. Een zwak punt
in het oude team vond ik, dat de spitsen
te weinig in het spel betrokken werden.
Daar heb ik nu het een en ander aan
veranderd. Han Hannaart loopt nu in de
punt, en wat die jongen daar presteert,
grenst aan het ongelooflijke. Peter Dub-
beldeman trekt op rechts gaten, terwijl
de midden linie meer werk moet gaan
verzetten. Ger Straathof is nu verdedi
gende middenvelder. Zolang Maarten van
Kooperen nog niet terug is, heb ik Ooyen-
dijk op de voorstopperplaats gezet. Zijn
oude stekkie op de flank wordt overgeno-
men door Wim Lancel."
Wim v.d. Zwart is van plan om Rooden
burg dit seizoen puur aanvallend voetbal
te laten spelen. Bovendien moeten de
spelers meer voor elkaar over hebben:
"Als iemand de bal verliest, dan moet een
ander, direct bijspringen. Alle - spelers
voetballen voortaan in dienst van het
elftal: gaat Freddie diep, dan neemt Rèi-
nier zijn plaats over, en andersom. Con
ditie en opofferingsgezindheid, daar gaat
het om£"
De inbreng van v.d. Zwart is nu reeds
onmiskenbaar. En dat, terwijl de compe
titiewedstrijden nog moeten beginnen.
Een ander stokpaardje van de Hagenaar
is de psychologische oorlogsvoering: Dat
moet je, zeker in het amateurvoetbal, niet
te veel uitspinnen. Maar toch kan iemand
zijn tegenstander murw praten tijdens de
wedstrijd. Alleen moet hij dan het voet
ballen niet vergeten. Zelf heb ik een
prachtig staaltje meegemaakt toen ik nog
trainer was van JAC. We moesten een
oefenwedstrijdje spelen tegen Zwaluwen
uit Vlaardingen. maar toen puntje bij
paaltje kwam, bleek dat er slechts negen
man van ons aanwezig waren. Ik ben
toen gauw thuis mijn voetbalspullen gaan
ophalen en mijn buurman, die toevallig
langs de lijn stond'en ooit nog eens lid
van JAC was geweest, maakte het elftal
compleet. Ik stond in de spits. Op een
gegeven moment haalde mijn tegenstan
der die de gehele wedstrijd had lopen
schaven als een gek, me voor de zoveelste
keer onderuit. Zogenaamd ziedend van
woede liep ik op hem af. Binnen een
mum van ti^d stond het hele JAC-elftal
om mij heen. Intussen was die vrije trap
al lang genomen en onze linksbuiten kon
zo een doelpunt scoren
Ron Polane
ZOETERWOUDE - Trainer De Visser,
in het "dagelijks leven" verbonden aan
het Sportcentrum "De Fluit" in Leidsen-
dam. heeft voor het tweede seizoen het
keurkorps van S.J.Z onder zijn hoede.
Nog voordat de bal hiervoor aan het
rollen is gebracht heeft hij zorgen, ter
wijl de toekomst er zo zonnig scheen uit
te zien.
Zijn entreé vorig jaar was niet gemakke
lijk. Spielmacher Loek Helder keerde
terug naar Randstad Sport, Cor van Ton
geren ging zijn geluk beproeven bij Roo
denburg en het jonge talentAlbert Bos
man liet zijn studie aan de Haagse Aka-
demie voor L.O. prevaleren. De aanvul
ling moest uit de eigen jeugd komen, die
haar belofte echter nog niet inloste. Na
een bijzonder zwakke start werd halver
wege de rit van 22 wedstrjden het vege
lijf gered met een score van 9 punten uit
zes wedstrijden en wat kruimeltjes in de
slotfase.
Zijn tweede jaar leek veel meer perspec
tief te bieden. Tegenover het opstappen
van Jaap Olsthoorn en Louis van Veen,
beide na een lange staat van dienst,
stonden aantrekkelijke overschrijvingen
zoals die van de Stompwijkse Boys-spits
Gerard Lelieveld, Leen Kuyt van Rand
stad, de Meerburgers Wini v. Mill en Jan
Mooijman terwijl ook Koos Romijn terug
wilde naar het competitievoetbal. Cor
van Tongeren hield het na één jaar weer
voor gezien bij de club van Leiden-Noord
en bracht ook de aanvoerder van de
regionale in het vorige seizoen, Ton Stou
ten, mee.
Het optimisme kreeg echter al direct een
opdoffer bij de jobstijdingen tijdens de
eerste voorbereidingen voor het nieuwe
seizoen. Doelman Jan Fengler, die vorig
jaar zijn klasse nog eens nadrukkelijk
bevestigde toen zijn defensie veelal onder
druk stond, had tijdens een oefenpartijtje
op de camping waarschijnlijk een menis
cus opgelopen. Aanvoerder Theo van
Kling raakte tijdens het oefenduel tegen
DOSR zo ernstig aan de kniebanden van
zijn rechterbeen geblesseerd dat dit in
het gips terecht kwam terwijl ook Tom
v.d. Meer nog sukkelde met een oude
blessure. "Een zware tegenvaller voor het
elftal en voor mij", aldus De Visser die
hiermede twee spelers uit de kern ziet
wegvallen. "Theo is immers de motor van
het elftal wiens enorme ijver een voort
durende inspiratiebron is voor het gehele
elftal". Hij bestrijkt een groot gebied op
het middenveld wat De Visser bijzonder
van pas zou komen bij het 4—3—3—sys
teem dat hij wenste te gaan spelen i.p.v.
het 44—2 van vorig jaar. "De 10 andere
jongens zullen zich moeten realiseren dat
zij allen meer zullen moeten onbreneen
om het wegvallen van Theo te compense
ren. één man kan dat onmogelijk". Zek?]
de aanvallers zullen meer moeten store
Het behoeft geen betoog, dat De Viss
in deze omstandigheden dubbelblij is m fc
de nieuwkomers. Er zijn in ieder ge\
mogelijkheden om wat aan de opstellii
te sleutelen, en niet zonder succes zo
in de laatste oefenwedstrijden geblekt
Meer dan ooit zou De Visser nu dolgra
Koos Romijn inlijven in zijn keurkoq
Hij is onder de indruk gekomen v
diens geweldige ambitie en kwaliteit
sinds hij vorig jaar september weer trai
bij de groenwitten en daar tot de nli:
trouwsten mag worden gerekend. Pn
omstandigheden verhinderen hem echt
om competitie te spelen. De boerderij v
zijn a.s. schoonouders werd een pa
geleden opgekocht om plaats te mak
voor de biergigant Heineken in de Bar C
polder. De familie verhuisde naar 1
Brabantse Asten, waar een nieuw bedi
werd opgezet. Het pendelen daarheen
het weekeinde is voor Koos een onov
komelijk probleem om aan het compe
tievoetbal te kunrten deelnemen, li r
graag hij dat ook zou willen. "Alle pi
blemen zouden ineens zijn opgelost i
er een huis was", en als dat er komt d
kan men er op rekenen dat Koos hel
maal klaar is om zó zijn plaats te kunn
innemen in de topelf. Dat heeft hij trc
wens al bewezen tijdens enkele oef<
duels waarin hij in actie kwam en e
voortreffelijke vorm demonstreerde. 1
hunkert naar de bal en is steeds gemc
veerd bij de trainingen zelfs zonder
stimulans van het spelen van wedstrijd
op de zondagen. Bij deze aanvang v
de competitie-met-problemen wordt nai
stig naar oplossingen gespeurd om E
mijn toch zoveel mogelijk in te schakeli
Ook als dit niet gelukt heeft trainer 1
Visser toch wel vertrouwen in het nieu
avontuur. Aanvallend immers heeft
ploeg beslist aan kracht gewonnen. 1
jonge talent Wim Bos is meer gerijpt
weet tot goede combinaties te komen n
de geroutineerde Sjaak van Slingerla
terwijl Gerard Lelieveld in staat mi
zijn het spitsprobleem waarmede S J
al enkele jaren sukkelt op te ruimen
het middenveld is er een vaste pla
voor Cor van Tongeren en de hard w
kende Dik van Leeuwen. De derde m
zal waarschijnlijk Gerard Bos zijn
zijn technische kwaliteiten nu meer vf
te paren aan inzet dan vorig jaar.
achtste vier zijn dezelfde als vorig s
zoen; Guus v.d. Geest. Wim Mooijrr,
Ben van Kempen en Jan Lelieveld. T(
Vurens bezet de plaats onder lat.
Wat deze formatie waard is kan al dir
a.s. zondag gemeten worden in het ti
fen met het sterke Van Nispen op Ha
broek.
Jac. v.d. G*
