RENAISSANCE VAN RECNTS IN ITALIë NIEUWE FASCISTISCHE TERREUR jl Politiemannen zoeken bij elkaar bescherming tegen projectielen die Van onze correspondente Caroline Tisdall BOLOGNA - Als de Rome München Express, waarin twee weken geleden twaalf mensen werden gedood, op tijd was ver trokken, dan zou de erin ge plaatste bom ontploft zijn op het station van Bologna. Steeds opnieuw werd daarop gewezen hij de stakingen en protestde monstraties die op de aanslag volgdenhet was een nieuwe poging om een chaotische situa tie tot een crisis te brengen. De golf van terreur in Italië begon met de bomexplosie op de Piazza Fontana in Milaan in december 1969. In de daarop volgende vijf jaar breidden de acties zich uit tot vrijwel alle grote steden van Italië, behalve Bologna, het bolwerk an de grootste communistische partij van Euro pa. De slachtoffers van de aanslag op de trein zouden een volledige staatsbegrafe nis krijgen, zoals ook het geval was geweest met de slachtoffers van de aan slag in Brescia, twee maanden geleden. Maar president Leone en de politie had den een angstig voorgevoel. De stemming in Italië is nog te gevoelig om een derge lijke openlijke confrontatie te riskeren. Een paar dagen na de aanslag vond de politie 18 kilo tritol onder een van de belangrijkste straten van Bologna. Speculaties over de herkomst van deze bommen zijn de oorzaak van de nu heer sende verwarring. Waren ze geplaatst door extreem rechts of door extreem links? Of was het een rechtstreekse aan val van rechts, in haar pogingen tot omverwerping van de democratie? Eer der al werden enkele sleutelfiguren van de neo-fascisten gearresteerd wegens de bomaanslag in Brescia en de ontdekking van paramilitaire vliegvelden in Rieti. Daags na de aanslag bij Bologna werd in een telefooncel in de stad een commu niqué gevonden waarin de Ordine Nero (Zwarte Orde) de verantwoordelijkheid voor de bomaanslag voor zich opeiste. De stemmen van links werden steeds luider, want de Zwarte Orde is het nieuwe ge zicht van de Ordine Nuovo (Nieuwe Or de), een van de extreem-rechtse organisa ties die door de afkondiging van de wet van Scelba in 1953 werden ontbonden. Deze wet was immers bedoeld om de jieo-fascistische organisaties buiten de wet te stellen. De Zwarte Orde is een van de meest gevreesde groeperingen, waar van men beweert dat de leden worden getraind door de OAS en over onfeilbare bomtechnieken beschikken. Op het poli tieke vlak hebben groeperingen als deze, of ze nu neo-faseistisch zijn of neo-nazis- tisch net zulke dubbelzinnige relaties met de officiële politieke partij van extreem rechts, de MSI (Movimente Sociale Italia- no), als de buitenparlementaire linkse groeperingen hebben met de officiële PCI, de communistische partij van Italië. Voor de MSI is de zaak wat meer gecom pliceerd. Om een legale partij te kunnen blijven, mag ze zichzelf niet als fascis tisch beschouwen. Tijdens de stakingen en demonstraties van vorige week werd de stem van de MSI niet genoemd. Ex treem-rechtse afgevaardigden waren niet voor de bijeenkomsten uitgenodigd. De redevoeringen door vertegenwoordigers' van de vakhond van spoorwegpersoneel en van de Italiaanse socialistische partij waren emotioneel, maar de roep om ge weldloosheid was eenstemmig. De vijan den van het volk werden omschreven als 'bandieten, bedwelmd door geweld, de lafaards die afwachten tot ze de demo cratie omver kunnen gooien; zij maken gebruik van een tijd van economische crisis om een complot uit te voeren'. De regionale communistische woordvoerder Mauro Olivi herinnerde Bologna aan de waarschuwing van partijleider Togliatti van 25 jaar geledon: "Zorg ervoor dat er niets gebeurt dat het fascisme een nieuwe kans kan geven. Zwicht niet voor de provocaties van de tegenstander". Traditie van rechts De regionale zetel van de "Movimento Sociale Italiano di Destra Nazionale" in Bologna bestaat uit een groot gebouw in één van de oudste, donkerste en schilder De Express 'Italicus' op het traject Rome-München, na de bomaanslag bij Bologna die aan twaalf mensen het leven kostte. neo-fascistische betogers naar hen gooien. Een beeld van rellen in Milaan van vorig jaar. Een slachtoffer ligt op de voorgrond. Giorgio Almirante, begaafd ontwerper van slagzinnen. achtigste straatjes van de stad. De laatste paar jaar werd het voortdurend bewaakt door politie-agenten in burger. Twee an dere MSI-gebouwen in andere steden zijn al eens aangevallen. In het linkse Bologna is de positie van de MSI enigszins vreemd. Niet alleen omdat het stadsbestuur overwegend com munistisch is, maar ook omdat de stad een traditie heeft van rechts-extremisme. De eerste agrarische fascistische organi satie bijvoorbeeld, werd in Bologna twee jaar voor de mars naar Rome opgericht, en Mussolini werd bij verkiezingen in Bologna en Milaan het eerst gekozen. De MSI is een officiële politieke partij, die werd opgericht in 1948. De leider van de partij is Giorgio Almirante. De partij kan rekpnen op 3 miljoen stemmen en heeft 52 afgevaardigden in het parlement. Sinds de afkondiging van de wet van Scelba kan de partij zichzelf niet meer fascistisch noemen. Op het ogenblik ziet het er naar uit dat de wet zal worden aangepast, ondanks de weerstand van de Christen-Democraten. Er zijn nu twee belangrijke zaken aan de orde. De ene is een poging onvde partij als een pure neo-fascistische organisatie buiten de wet te stellen. De andere is de berechting van oorlogsmisdaden om daarmee Almirante in staat van beschuldiging te kunnen stellen in de hoop dat hij zich niet zal kunnen verschuilen achter zijn parlemen taire onschendbaarheid. Giorgio Almirante is een bekwaam spre ker en een begaafd ontwerper van slag zinnen. Zijn houding tot z'n aanhangers is vaderlijk. Hij is vatbaar voor discus sies en men zegt dat hij in tegenstelling tot de meeste Italiaanse politici nauwe en directe contacten heeft met zijn partij. Zijn grote trots is de jeugdige leeftijd van het overgrote deel van z'n aanhangers en het feit dat z'n roep om orde zo'n jonge generatie aanspreekt, die het fascisme nog nooit hebben meegemaakt. Woesteling De deur van het hoofdkwartier van de MSI werd geopend door een jonge, in stevige laarzen gestoken woesteling. De MSI-afgevaardigde en regionale propa- ganda-chef Ceruli, wannnee ik een ge sprek zou hebben was niet nanwezlg. Hij was dringend naar Rome geroepen, waar Almirante verklaarde-dat hij de autoritei ten al lang had gewaarschuwd dat chemi caliën van het type dnt voor de bomnnn- slag op de trein werd gebruikt, uit de universiteiten werden gesmokkeld. In plaats daarvan zijn er de regionale organisator en het regionale hoofd van de jeugdafdeling, beiden in de twintig. Zoals hun andere „Camerati" werkten ze geheel vrijwillig voor de partij. De spraakzame man was een vertegenwoor diger in mineraalwater; de andore, die alleen maar iets zei wanneer hem iets gevraagd werd, was student in de econo mie aan de universiteit vnn Bologna. Later kwam er nog een dokter bij, die de enige was die zijn naam niet wilde geven. Buiten werden de deuren streng bewaakt Het was moeilijk hen af te houden van discussies over de Communistische Par tij. Hun afkeer vnn deze partij was blijk baar de ruggcgrnnt vnn hun politiek. De volgende die aan de beurt waren om te worden aangevallen waren de Christen- Democraten. De reden daarvoor was erg simpel: ze waren ervan overtuigd dat alle recente aanvallen die op hen waren ge daan georganiseerd waren door de Chris ten-Democraten. Ze ontkenden alle verbintenissen met extremistische groeperingen zoals de Zwarte Orde, SAM (Sqiiadiï Azioni Mus solini), MAR (Movimento d'Azione Rivo- luzionarie) of La Fenloe (De Phoenix) Dit is de nieuwe MSI-politiek, omdat het toegeven vnn contacten met neo-fascisti sche- en Nnzi-groeperingen op dit mo ment rampzalige gevolgen voor de partij zou hebben. Het antwoord dat je dan te horen krijgt is, dat deze groeperingen rechts alleen maar schade toebrengen: "Elke keer als de MSI weer op het punt staat een groot succes te boeken, ontploft er ergens een bom". Allen waren het erover eens dat de laat ste bomexplosie de MSI weer een grote stap teruggezet heeft op haar weg het Italiaanse volk te Overtuigen van de hui dige economische crisis en de corruptie schandalen. Maar de economische crisis en de corruptie zijn door de bommen van de voorpagina's geveegd en daardoor zal de partij in september geen munt meer kunnen slaan uit de ontevredenheid over de inflatie en de nieuwe belastingen. Groots en vaag Bij het onderwerp politiek leken ze op hun gemak. Hun taal was echter ang staanjagend. gebaseerd op slagzinnen van Almirante en uitdrukkingen van een vroegere generatie van fascistische en nazi-ideologen. Hun opvattingen over po litiek waren tegelijkertijd groots en vaag en draaiden eigenlijk rond twee. dingen; de bevrijdende werking van arbeid en de ongelijkheid van de mens. Waar de Movimento Sociale Italiano di Destra Nazionale (ze korten het nooit af) naar toewerkt Is de vestiging van een coöperatieve staat, waarin het leven min- der vervelend zou zijn. Dit zal zich voor namelijk concentreren rond "de her schepping van de grote Italiaanse staat tot de glorie van haar vrij en gecivili seerd volk." De weg waarlangs men dit wil bereiken zal lopen via socialisatie; de arbeiders zullen delen in de winsten en verliezen van de industrie. In overeenstemming met hun overtuiging dat de mensen niet gelijk zijn. zullen de lonen dat ook niet zijn, maar de arbeider zal te weten komen dnt "arbeid vrijheid schept". Hij zal z'n baas niet haten, want dat is hem maar ingeprent door de com munistische bonden en z'n leven zal meer gaan betekenen dan alleen maar "mijn dingen" (huis en gezin), zoals een Sici- liaanse uitdrukking luidt, Bij het onderwerp onderwijs stnk de regionale organisator vnn de MSI pas goed van wal. "Onderwijs zal gebaseerd zijn op selectie, omdat de mensen niet gelijk zijn. Het huidige Italiaanse systeem stelt de studenten te veel op één hoogte, in de coöperatieve staat zal de nadruk I I liggen op technische bekwaamheid en jn een hoge graad van specialisatie. Italië zal weer zoals vroeger grote geleerden en I technologen voortbrengen. Het onderwijs 'i zal de strijd om het bestaan worden, de •geschiedenis zal gebaseerd zijn op argu- menten en niet opN droge feiten, nieuwe I I technische studies zullen op onze scholen I I op de eerste plaats staan." "Hierdoor zullen we hulp zoeken bij de Katholieke Kerk, maar het zal een andere i Katholieke Kerk zijn. Het zal een kerk zijn die gevrijwaard is van alle progres- sieve ideeën. We zullen het idee van de j U progressieve priester verwerpen. Boven alles zullen we de corruptie be- strijden. Wij zijn ervan overtuigd dat er op de lange termijn maar één partij is die de corruptie in alle sectoren van onze D samenleving kan wegnemen. Het Ita- 03 liaanse volk zal de gemene propaganda die ze door de media voorgeschoteld krijgt verwerpen en het zal kiezen voor I de hogere waarden die wij voorstellen. Wij zullen de nodige offers van het Ita liaanse volk vragen, offers die hen terug zullen brengen naar een grotere macht-, spositie." 1 De MSI-man verklaarde dat zijn partij geen nauwe banden had in andere Euro pese landen. Natuurlijk prefereerden ze Giseard d'Estaing boven Mitterrand, hoe wel Giscard "geen echte man van rechts" was, maar Mitterrand werd financieel gesteund door zowel de Sovjet-Unie als de Verenigde Staten. In West-Duitsland hadden ze vrienden onder de Katholieken in de Christen-Democratische Partij. "Het is niet nodig om op dit moment bondgenoten te zoeken omdat Europa toch onvermijdelijk naar het faseisme zal afglijden". Op de vraag wat ze dachten dat de Q aantrekkingskracht was van hun partij, e die nu op 3 miljoen stemmen kan reke- v non met uitschieters van bijvoorbeeld j g 20r'c op Sicilië, hadden ze het antwoord al klaar; ze hebben in Almirante een I groot leider met een aantrekkkingskracht op het volk, een man die tot de mensen kan spreken in termen die ze begrijpen, een man die zich geheel heeft gegeven aan z'n partij en z'n land. "Het volk van Italië kiest voor de hogere waarden die hen door. onze leider en onze beweging wordt gegeven." Massale protestdemonstratie In Rome tegen de neo-fascistische terreur, in verband met de bomaanslag in Brescia.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1974 | | pagina 14