Weelde voorsprong kon Oranje niet aan
Net een fractie te laat steekt Ruud Krol zijn been uit. Gerd Muller heeft toch weer
toegeslagen en het schot zal resulteren in het winnende doelpunt voor WesL-Du.tsland.
WERELDKAMPIOENSCHAP '74
van Hanegem te belasten
met de bewaking van het
Duitse loopwonder Uli Hoe
ness. De actieradius van d«
Bayern-speler was duidelijk
te groot voor de niet zo
snelle Feyenoorder, die na
de pauze in het uitsluitend
op aanvallen gerichte con
cept veel beter tot zijn
recht kwam. Zoals trou
wens het hele Nederlandse
elftal. Michels zou ook kun
nen worden bekritiseerd
omdat hij de gok met de
niet fitte Rob Rensenbrink
waagde, maar dat is ge
praat achteraf. Niemand
zou er een kwaad woord
over hebben gezegd als het
wel goed was gegaan.
Teleurstelling
Een teleurstelling was ze
ker, dat Johan Cruyff de
eerder gedemonstreerde
vorm niet kon benaderen.
Dat was enerzijds de ver
dienste van de voortdurend
aan hem klevende Berti
Vogts, maar anderzijds
toch ook het gevolg van de
last opnieuw te moeten
schitteren. Cruyff was al
vóór de finale door iedereen
de beste speler van het
toernooi genoemd en van
hem werd verwacht, dat hij
die eretitel in het slotfestijn
wel even zou rechtvaardi
gen. Hoe nerveus Cruyff
was bleek het duidelijkst na
het einde van de eerste
helft. Hij ging bij het verla
ten van het veld in discus
sie met scheidsrechter John
Taylor en kreeg prompt de
gele kaart te zien. Erg ze
nuwachtig was ook Wim
van Hanegem, die al na 21
minuten het Duitse publiek
in woede deed ontsteken en
het geel moest aanschou
wen nadat hij, terwijl het
spel dood was, Gerd Müller
geheel onnodig had omver
geduwd. Arbiter Taylor was
trouwens toch erg gul met
kaarten, want ook Berti
Vogts (al na 3 minuten) en
Johan Neeskens (in de
39ste minuut) werden er na
overtredingen tegen respec
tievelijk Johan Cruyff en
Bernd Hölzenbein mee ge
confronteerd.
Toen het Nederlands elftal
in de tweede helft weer zijn
eigen spel speelde, bleek
pas goed hoe groot de kan»
op het behalen van de we
reldtitel eigenlijk wel was.
Aan het einde van een veel
van de krachten vergend
toernooi demonstreerde
Oranje fysiek sterker te
zijn dan de oppositie. Dat
was echter niet voldoende.
Het' was alsof de Duitsers
in de voor hun kritieke fase
van het gevecht werden ge
holpen door een onzichtbare
macht, want het was nau
welijks hun eigen verdien
ste dat de voorsprong in
tact bleef. Het fanatieke
Duitse publiek dat er voor
het gezorgd dat het onge
veer 8000 man sterke Oran
jelegioen voortdurend werd
overstemd, juichte de favo
rieten desondanks hart
stochtelijk toe. Begrijpelijk
natuurlijk, want in een fina
le telt nu eenmaal alleen
het resultaat. Toch verdient
het Nederlands elftal ieders
bewondering. Het kwam
verder dan zelfs de grootste
optimisten hadden durven
voorspellen, het speelde het
beste voetbal dat in de af
gelopen weken in West
Duitsland te zien was en
kwam ook in het hol van de
leeuw tot een respect af
dingende prestatie. De ge
lukkigste won en niet de bes
te. Daarom is i'e vraag of
dit Duitse elftal ook op neu
trale grond de titel zou heb
ben behaald, gerechtvaar
digd. Het is alleen jammer,
dat het antwoord nimmer
zal kunnen worden gegeven.
MüNCHEN De ge
schiedenis herhaalde
zich. Evenals in 1934,
1950, 1954, 1958, 1962 en
1966 ging de wereldtitel
niet naar de ploeg, die
in de finale de score
opende. Nederland, dat
al na 60 seconden via
een door Johan Nees
kens benutte strafschop
een voorsprong had ge
nomen, onderging het
zelfde lot, dat eerder
Tsjecho Slowakije.
Brazilië, Hongarije,
Zweden, weer Tsjecho
Slowakije en West
Duitsland trof. De nieu
we FIFA-cup kon na af
loop van een eindstrijd,
welke steeds spannend,
dramatisch en specta
culair was, in ontvangst
worden genomen door
Franz Beckenbauer, de
28-jarige aanvoerder
van het Westduits e elf
tal
De zege kwam terecht bij
de ploeg, die voor het begin
van het toernooi favoriet
nummer één was, maar na
de eerste finaleronde die
rol had moeten afstaan aan
Nederland. Aan Nederland,
TON
VAN DALEN
1 ■■■Hl11
dat met oogstrelend en
I slagvaardig voetbal de m'a-
tigheid, welke in de tiende
uitgave van de strijd om
het wereldkampioenschap
I overheerste, doorbrak.
Misschien begon Oranje
wat te zelfverzekerd aan
het laatste karwei. Mis
schien was het. ook ongun
stig, dat al in de eerste mi
nuut Rainer Bonhof op dus
danig abrupte wijze een
leinde maakte aan een solo
van Johan Cruyff. dat de
scheidsrechter John Taylor
de bal op de penalty-stip
deponeerde. Omdat Johan
i Neeskens in zulke situaties
j niet pleegt te falen, moest
Nederland meteen al tonen
de weelde van een voor
sprong aan te kunnen. En
juist dat bleek in deze fina
le, nu eenmaal heel iets an
ders dan een normale voet
balwedstrijd, een te zware
opgave.
Oranje wilde, voor het oog
van de hele wereld, zijn
vaardigheid demonstreren.
I Het vergat daarbij te stre-
j ven naar een ruimere mar
ge. Waardoor het steeds
binnen bereik van de aan
vankelijk zwaar aangesla-
I gen, maar zich later her
stellende Westduitser=
j bleef. In de 25ste minuut
moest de tol voor dat ver-
zuim worden betaald. Arie
Haan werd op links gecon-
i i
fror.teerd met zowel Paul
Breitner als Bernd Hölzen
hein, van wie laa. ..'genoem-
jde een rush in de richting
van het Nederlandse deel
ondernam. Wim Jansen
trachtte met een wanhoops
poging de bal vóór de voe
ten van Hölzenbein weg te
tikken en raakte daarbij de
kwikzilverige aanvaller van
ELntracht Frankfurt die
onderuit ging. John Taylor
gaf er terecht ook een
strafschop voor en omdat
Uli Hoeness in de weöstr/d
tegen Polen van 11 meter
had gefaald, mocht Paal
Breitner het dit keer probe
ren. Hij deed dat feilloos.
Vleugels
De gelijkmaker gaf de
Duitsers vleugels. Van de
aanvankelijke verbouwe
reerdheid, ontstaan door de
Nederlandse bliksemstart,
was niets meer te bespeu
ren. Nederalnd moest terug
of het wilde of niet.
Jan Jongbloed reageerde
schitterend op schoten van
Berti Vogts en Franz Bec
kenbauer (uit een vrij»
trap) en Wim Rijsbergen
redde voor Gerd Müller na
dat Uli Hoeness achtervol
gens Arie Haan en Jan
Jongbloed had misleid. Ook
Oranje kreeg nog een voor
treffelijke kans toen Johan
Cruyff de aarzelende Franz
Beckenbauer op het ver
keerde been zette en John
ny Rep oog in oog kwam te
staan met doelman Sepp
Maier, die met het tamme
lijn, nadat Johan Cruyff
er in was geslaagd Sepp
Maier bij een door Johnny
Rep genomen corner te
misleiden. Rainer Bonhoff
fungeerde als redder in
nood toen René van de
Kerkhof en Johnny Rep pa
niek veroorzaakten en kort
voor het einde schoot Johan
Neeskens van ver rakelings
Oranje's powerplay bleef
dus zonder resultaat. Of
schoon de Duitsers aan het
einde van de voorstelling
ook volkomen aan het einde
van hun krachten waren
de mogelijkheden om de
contra-attaque te hanteren
en aldus de voorsprong op
te voeren werden slechts
een keer echt uitgebuit,
maar toen slaagde Wim
Jansen er in Bernd Hölzen
bein van succes af te hou
den werden zij de opvol
gers van Brazilië. Terecht?
Op het gevaar af van chau
vinisme te wortien beticht
meende ik van niet. Neder
land verdiende het op z'n
minst deze finale niet te
verliezen. Natuurlijk maak
te Oranje voor de pauze de
fout de vroeg verworven
voorsprong te willen verde
digen. Al vaker in dit toer
nooi was gebleken, dat de
defensie niet het sterks.e
deel van de Nederlandse
ploeg is, en dat was nu ook
weer het geval. Er werden
merkwaardige fouten ge
maakt welke tot onnodige
moeilijke situaties leidden.
Het was ook niet verstandig
van Rinus Michels om Wim
jce;i Y.'ezl-Diïiiia il een cirjzchcp oplevert. Rechts k'.jk Wlmt Rijsbergen verschrikt toe.
schot echter geen moeit»
Twee minuten vóór rust, op
een psychologisch bijzonder
belangrijk moment dus, na
men de Duitsers een voor
sprong. Jilrgen Grabowski
lanceerde op rechts Rainer
Bonhof, die zich eerst van
Arie Haan ontdeed en ver
volgend t.erd Müller aan
speelde. Hoewel de Duitse
spits in eerste instan. e
langs de bal maaide, kreeg
hij, omdat W:m Rijsbergen
(met Wim Jansen ov.rige.is
de sierkste Nedeiiandse
speler) niet alert reageer
de, de kans nog een keer
aan te leggen. En toen was
het wel raak.
De achterstand van 2—1
bood Oranje nog perspectief
voor de tweede helft, tij
dens welke René van de
Kerkhof de plaats van de
niet fitte Rob Rensenbrink
innam en later Wim Rijs
bergen moest laten vervan
gen door Theo de Jong. Na
dat Rainer Bonhof drie mi
nuten na de rust de bal uit
kansrijke positie naast in
plaats van in het doel had
gekopt, ontketende Oranje
een offensief, dat tot de
laatste m.nuut aanhield.
Er ontstonden vooral door
toedoen van sterk in het
WK-toernooi debuterende
René van de Kerkhof enke
le fraaie kansen, maar de
afwerking was niet zoals in
voorgaande wedstrijden.
Johnny Rep schoot een keer
voor langs. Wim van Hane
gem strandde met een
merkwaardige kopbal op
Sepp Maier, die even later
alle geluk van de wereld
had, toen hij een ziedende
kogel van Johan Neeskens
net zoveel kon aanraken,
dat de bal naast ging. Paul
Breitner redde op de doel-
Van onze
speciale
verslaggever
opsmurjGSN
K: -Ierland: Jan Jongbloed,
Wim Suurbier, Arie Haan,
Wim Rijsbergen, (Theo de
Jong), Ruud Krol, Wim
Jansen, Wim van Hanegem,
Johan Neeskens, Johnnie
Rep, Johan Cruyff, Rob
Rensenbrink (René v.d.
Kerkhof).
West-Duitsland: Sepp Maier,
Berti Vogts, Paul Breitner,
Georg Schwarzenbeck,
Franz Beckenbauer, Rainer
Bonhof, Uli Hoeness, Jur-
gen Grabowski, Wolfgang
Overath, Gerd Müller,
Bernd Hölzenbein.
Het begin van de miseie voor Ncde. land. V.' .n Jc. r.rn
Nec hens in actie vanaf de elfmeterstip. Doelman Sepp
Me er valt naar de verkeerde hoek. Nederland leidt met
1—0. Nog.
Sche'dsrechter: Jack Tay
lor (Engeland). Grensrech
ters: Ramon Barreto Ruiz
(Uruguay), Alfonso Gonza
lez Archundia (Mexico).
Toeschouwers: 80.000.
In de rust, bij het verlaten van het veld, kon Johan Cruyff
zich rtiet langer beheersen. Naar aanleiding van zijn kritiek
kreeg hij van scheidsrechter Taylor de gele kaart te zien.
