„Uittocht van
spelers naar
het buitenland
is tot staan
gebracht
„Geen spijt
van
beslissing"
„Ik zou er geld voor over hebben
gehad om erbij er bij te kunnen zijn"
OPZIENBARENDE
CONCLUSIE VAN
COR COSTER:
6EBBIE BÜHBEN:
WILLY VAN DER KUYLEN:
I
AMSTERDAM Grote gebeur
tenissen werpen hun schadu
wen vooruit. Terwijl Nederland
üch bijkans ademloos vergaapt
lari de verrichtingen van Oran-
e, vraagt het chauvinistische
egioen zich af of de internatio
naal al ongewaardeerde presta-
;ies geen boemerangeffect zul-
en hebben. Sinds de precedent-
icheppende affaire-Neeskens,
;nige weken geleden haar be
slag kreeg, lijkt iedere werkne-
ner, die zich tijdens deze Welt-
meisterschaft 1974 in de kieren
speelt, op voorhand vogelvrij.
De ironie van het lot wil, dat
juist in het Nederlandse kamp
een paar spelers dusdanig Van
:ich hebben laten spreken, dat
?en abrupte overgang naar een
juitenlandse vereniging lang
geen utopie lijkt.
Schijn bedriegt echter in dit ge
val. Volgens Cor Coster, bekend
schoonvader en vrije tijds-voet-
balmakelaar, is met het vertrek
van Cruyff en in tweede instan
tie van Neeskens de uittocht van
Nederlandse spelers naar het
buitenland tot staan gebracht.
Het valt volgens hem niet te
verwachten, dat de toch al smal
le top van het Nederlands voet
bal, verder wordt uitgedund,
ook in de nabije toekomst niet
Ondanks het feit, dat het vonnis
van de arbitragecommissie
ruimte laat tot ontbinding van
een contract, bij verregaande
maatschappelijke verbetering,
lijkt de vrees van jacht op Oran
je-talent ongewettigd. Coster:
„spitsspelers in Europa zijn dun'
gezaaid. Dat is een gegeven.
•Lex Schoenmaker aan een pas
sende werkkring te helpen of
het Piet Schrijvers naar de zin
te maken. Zo beleef je als hob
byist ook je kwade dagen, al
worden ze minder breed uitge
meten".
„Als ik er voor Piet Schrijvers
twee ton probeer uit te praten,
komt meneer Marsman van de
FC Twente met een transfersom
van 2 miljoen op de proppen.
Dat maakt mij weieens moede
loos, dat hobbyisme van clubbe
stuurderen. Er wordt veel te
snel gezegd: wat verbeeldt zo'n
jochie zich, maar men gaat ge
makshalve voorbij aan het feit.
dat de carrière van zo'n knul
aan een erg krappe tijd gebon
den is. Daar heb ik wel oog
voor. Ik wil ook niets hebben
van inkomstennivellering, geef
loon naar werken, naar presta
tie, punt uit!
Incompetent
Wanneer een vereniging met
veel geld haar zinnen op zo'n
waardevolle aankoop zet, is het
geld wel besteed. Volgens mij is
de vraag naar getalenteerde,
midden- en achterspelers veel
minder. Een clubbestuurder kan
bijvoorbeeld gecharmeerd ra
ken van het spel van een Wim
Suurbier, van een Ruud Krol of
van de ontdekking van dit toer
nooi, Wim Rijsbergen, feit is dat
de vraagprijs zo'n man zal af
schrikken omdat het rendement
er niet naar zal zijn (zie Netzer).
Talent
Coster verwijst in dit verband
naar dfe vanïjn gabber^.Over C°r Coster betitelt clubbestuurders als amateurs, die het liefst met een pyjama in
Cruyff kunnen we kort zijn. En hun clubkleuren in bed liggen.
Maar volgens Costers vaste
overtuiging kunnen de overige,
op het grote geld azende vedet
ten, hun marktwaarde ten aan-
•an het buitenland nauwe
lijks meer opschroeven, eenvou
digweg omdat het aanbod de
vraag overtreft.
Hiermee trekt Coster welbewust
een scheidslijn tussen wereld
klasse (Cruyff, Neeskens) en een
aantal Nederlandse spelers
zoals Suurbier, Schrijvers, Krol,
Van Hanegem, Rijsbergen, Rep,
die tegen dat niveau aanleunen,
maar voor wie niet ten koste
van alles een blanco cheque zal
worden uitgeschreven.
„Spitsspelers zijn bijzondere
mensen", aldus Coster, „eenvou
digweg omdat ze dun zijn ge
zaaid". Voor Neeskens mag, ge
zien zijn renderende werk als
aanvallende middenvelder, een
uitzondering worden gemaakt,
de resterende leden van de
Oranjeselectie ziet Coster, hun
daverende prestaties ten spijt,
keurig in het gelid blijven mar
cheren. Voor zich onderschei
dende keepers ziet hij zelfs geen
extra stuiver weg gelegd.
„Mijn bemoeienissen in dit voet
balwereldje, in het werknemers
kamp dus, leveren ook teleur
stellingen op. Iedereen praat er
over, dat Coster zijn schoonzoon
die andere Johan, zo maar even
bij een rijke club binnenpraat,
maar niemand weet hoeveel
moeite ik momenteel heb om
Om die reden ondersteunt Cos-
ter het streven van de in zaken
vaak incompetente broodvoet
ballers in korte spanne tijds er
uit te puren wat er uit te puren
valt.
In het verleden werden pogin
gen van de vaak verbaal onbe
gaafde werknemers een opslag
„te versieren" door een mondige
penningmeester in de kiem ge
smoord. „Amateurs zijn het, ze
liggen het liefst in een pyama
in hun clubkleuren in bed".
Kraay heeft ook onbewust een
brug geslagen tussen Coster en
het Ajaxbestuur dat zich eerder
op het standpunt heeft gesteld
dat de schoonvader van 's we
relds meest getalenteerde voet
baller het best gemeden kan
worden. Uit prestige- overwe
gingen? Uit rancune? Coster be
weert het niet te weten, maar nu
het Oranje in West-Duitsland
naar den vleze gaat, durft hij
met aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid te voorspel
len, dat de Spaanse verlosser
die in Hiltrup weer goede maat
jes met een aantal afgunstige
Ajacieden is geworden over
twee jaar weer in „De Meer" zal
acteren.
Dezer dagen is gebleken, dat het
Ajax-bestuur er verstandig aan
doet de offerte met beide han
den te accepteren en het gekis-
;n bedrag, dat vol
gens Coster op de rekening van
14 moet worden ge
boekt. straks te staken. Truus
van Hanegem heeft inmiddels
een smeekbede tot Cruyff ge
richt om te gelegenertijd voor
Feyenoord uit te komen.
LOEK DAMES.
VOLENDAM Gerrie Mühren blijft
akelig nuchter ónder de resultaten van
Oranje. Anders dan het gros van het
Nederlandse voetbalpubliek was hij
lang voor het begin van het wereld
kampioenschap overtuigd van een goed
resultaat. Gerrie Mühren, één van de
grote afwezigen in Duitsland, behoorde
tot dat kleine groepje grenzeloze opti
misten, dat Nederland zonder noemens
waardige problemen München zag be-
De middenvelder van Ajax: „Het moest
gewoon wel goed gaan. Nederland heeft
vijf jaar lang door de resultaten van
Ajax en Feyenoord aan de top van
Europa gestaan. Dat bewijst gewoon
dat de kwaliteit aanwezig is en was. Het
probleem was alleen, dat de onderlinge
verstandhouding tussen Ajax en Feye
noord dusdanig was, dat er geen een
heid ontstond. Er is nooit een trainer
geweest die dat heeft kunnen oplossen.
Totdat Rinus Michels kwam."
Woorden uit de mond van een man die
normaal gesproken nu zelf in Duitsland
had moeten zitten en zelfs een deel had
kunnen uitmaken van de super-elf.
Maar Gerrie is er niet bij. Hij volgt het
spektakel in de Bondsrepubliek vanuit
een gemakkelijke stoel, een slordige
achthonderd kilometer van München
verwijderd. Anders dan bij Jan van
Beveren, Aad Mansveld, Epi Drost en-
clubgenoot Barry Hulshoff, waren het
bij Gerrie Mühren geen krachten van
buitenaf die de Volendammer dwongen
om thuis de blijven. De strafschoppen-
specialist was niet geblesseerd, niet ho
peloos uit vorm, maar gewoon moe.
Doodmoe. Een vermoeidheid die werd
veroorzaakt door de ziekte van zijn
zoontje, dat bijna vier maanden lang
vierentwintig uur per dag huilde. En
dat maakte van Gerrie een menselijk
wrak. „Ik ben gewoon vroeg naar bed
te gaan. Ik heb die tijd bijna geen oog
In januari werd zoon Johan Mühren geboren. Het kind huilde enige
maanden lang als gevolg waarvan vader Gerrie besloot niet naar
Duitsland te gaan.
dicht gedaan. Ik was zo oververmoeid
dat ik het niet kon opbrengen nog eens
zes weken te voetballen. Ik heb mijn
besluit genomen en Michels gebeld. Ik
heb er lang over nagedacht, maar mijn
gezondheid gaat boven alles uit. Spijt
van mijn beslissing heb ik niet. Ik hacf
geld toe willen geven om te gaan, maar
ik kon echt niet."
JAN VAN DER NAT
HELMOND Willy van der
Kuylen zit er ontspannen
bij. Met een koel glas bier
voor zich zakt hij onderuit
op het terras van een Hel-
monds café, dicht in de
buurt van zijn kleine maar
sfeervolle sportzaak aan de
drukke Heistraat. Talrijke
mensen kennen hem en de
blijmoedige Van der Kuylen
steekt herhaaldelijk zijn
hand op om te groeten.
Willy van der Kuylen lijdt er
niet onder, dat hij in deze
dagen niet in München ver
keert. Hij blikt zonder emotie'
terug. „Eerlijk ik zou er geld
voor over hebben gehad om
toch erbij te zijn", verklaart
PSV's schutter van formaat
„Als de omstandigheden
maar beter waren geweest".
Daarmee doelt hij op twee -
weinig in de publiciteit geko
men-factoren. Zijn vrouw
had een miskraam gekregen
en leed daardoor aan zware
depressies, die een rustperio
de voor haar dringend nood
zakelijk maakten. Niet min
der belangrijk bij zijn over
wegingen was de situatie
rond het Nederlands elftal
die toch nauwelijks floris
sant genoemd kon worden.
„Ik had van een paar spelers
van PSV die bij de selectie
zaten gehoord dat het maar
een rotzooitje was. Er waren
er toen een paar bij, die
overwogen ook voor de eer
te bedanken. Maar die heb--
ben kennelijk niet de moed
kunnen opbrengen."
Willy van der Kuylen, 27
jaar, die nog kort geleden-
Blessurevrij had Willy van der Kuylen waarschijnlijk meegegaan met het
Nederlands elftal naar West-Duitsland. Maar daar lijkt het op deze archieffoto
niet op. Ondersteund door verzorger Pierre van den Acker en elftalarts Frits
Kessel verlaat hij het veld na de laatste interland, waarin hij meespeelde.
een vorstelijk aanbod kreeg
van Real Madrid, waarop
PSV direct reageerde met
het aanbieden van een beter
contract, realiseert zich ter
dege dat hij op het toernooi
om het wereldkampioen
schap hoogstwaarschijnlijk
als bankspeler zou hebben
gefungeerd. In tegenstelling
tot enkele van zijn ploegge
noten - René van der Kerk
hof en Pleun Strik - zou hij
daar geen enkele moeite mee
hebben gehad. „Ik vind het
slap van sommige reserves
om na een week, zoals ge
beurde, te gaan klagen over
het feit dat ze niet worden
opgesteld. Dat hoort er nu
eenmaal bij. Dat moet je dan
volledig accepteren. Je kunt
nu eenmaal niet verwachten
dat Michels een zo goed
draaiend elftal verandert. Ik
zou er volkomen vrede mee
kunnen hebben als ik in zo'n
geval op de bank of op de
tribune zou zitten."
Zonder spijt volgt Van der
Kuylen de wedstrijden van
Oranje op de televisie. De
gezondheid van zijn vrouw
ging hem bovenal. Dit neemt
niet weg dat hij nog niet
verloren is voor Oranje. „Ik
hoop dat Knobel (de nieuwe
bondscoach, red.) even veel
mogelijkheden krijgt. Dan
wil ik ook graag weer voor
het Nederlands elftal spelen.
Er zit voor mij nog toekomst
muziek genoeg in. Topspe-
lers hebben meestal hun be
ste periode zo rond hun ze-
Ven- of achtentwintigste
FRANK WERKMAN
