I Warmonders creatief in vrije tijd
Scandinavische steen leidde
tot het Leidse broodwonderDa§van
J. J. ROOVERS VERLAAT HET
FEEST OP HET HOOGTEPUNT
Huwelijks
voltrekker
stopt ermee
nu op maandag
ATERDAG 29 JUNI 1974
LEIDSE COURANT
e 73—jarige Riet van Schagen weet zijn vrije uur.
tjes bijzonder goed te besteden. Als zijn voruw ij
verig de breinaalden hanteert pakt van Schagen
zijn mesjes om uiterst nauwkeurig stukken linde
hout om te toveren in kunstige houtsnijwerken.
Heel vroeger begon Van Schagen al aan zijn hob
by maar moest er toen mee stoppen omdat zijn
werk teveel tijd vergde. Een aantal jaren gele
den kocht hij weer een proefplankje om uit te
proberen of hij er nog steeds het gevoel voor had.
Het was net of voor Piet van Schagen het verle
den weer terugkeerde want het lukte wonderwel.
Inmiddels heeft 'ie al weer zo'n dertig werkstuk-
leen geproduceerd. Op de expositie zal onder
«eer van hem te zien zijn een fraaie naaidoos,
lepel— en pijpenrekjes en een prachtige uit hout
gesneden barometer. Omdat Mies Merks vindt
dat het leven van een huisvrouw verder gaat dan
de afwas en het gezin werpt ze zich nu al weer
heel wat jaartjes energiek op het vervaardigen
van allerlei kunstwerkjes. Samen met een aantal
Warmondse vriendinnen gaan ze regelmatig rond
de tafel zitten om vrije uurtjes om te zetten ir
kunstig knoopwerk of zomaar iets waar ze zin in
'hebben. „Wat er gemaakt wordt as niet zo be
langrijk" zegt ze," het contact, daar gaat het
om". En dat contact moet dan meestal in de
huiskamers plaatsvinden want voor de War
mondse creatieve vrouwen is nog geen aangepas
te werkruimte weggelegd. „Wel zijn ze van plan
om met de gemeente te gaan praten over een ei
gen onderdak. „De creatrviteitsgroepen werker
Quirido Dobbe, 24 jaar, is helemaal in zijn element
als hij op zijn gezellige woonboot in de gemeente
haven, achter zijn tekentafel kan kruipen en zijn
gedachten in tekening op papier kan zetten. Een
„denkertje", die er vanuit gaat dat het niet abso
luut noodzakelijk is dat kunst herkenbaar moet
wezen. aVndaar waarschijnlijk ook dat zijn werk
stukken. litho's en balpentekeningen, sterk neigen
naar het surrealistische. ,.ln mijn werkstukken
verwerk ik dingen die ik ooit heb meegemaakt ol
gelezen. Het is niet belangrijk of anderen er ook
iets in zien." Quirido zou graag zien dat de men
sen i.p.v. het leveren van sportprestaties nu eens
iets meer creatiefs zouden gaan doen. Quirido is
een bewonderaar van Esher, Dali en Johfra.
Joop de Rooy, 19 jaar en werkzaam bij de kaar-
senfabriek Papot in Warmond, is zeven jaar ge
leden gestart met tekenen. Favoriet werkmate
riaal is Oostindische inkt en waterverf. Om de
twee weken levert hij een vers werkstuk af
Vooral 's avonds en ook wel in de weekeinden
trekt Joop zich dikwijls in zijn eigen kamer terug
om te gaan stoeien met het papier. Momenteel
werkt hij aan de Leidse molen „De Valk". Joop
de Rooy heeft ontzettend veel plezier in zijn hobby
en wil in de toekomst zeer zeker creatief blijven
produceren. Eigenlijk voelde hij er niet zo veel
voor om Warmond te laten zien wat hij zoal kan
maar op aandringen van galeriehoudster Clara
Sikking ging Joop toch over stag. Warmond kar
dus nu ook zijn werk bewonderen.
Zes jaar geleden kreeg ze er opeens zin in en sinds
dien is mevrouw Maksymiak (46) regelmatig op
haar zolder te vinden, bezig met weer een nieuwe
glascompositie. Gedegen stukken huisvlijt met
als werkmateriaal albastine, stukjes glas en verf.
Eenvoudiger kan het bijna niet maar d eresuta-
ten zijn opvallend. Midden in de sthoonmaak is
e aan het maken van een vis begonne wat
voor mevrouw Maksymiak heel ormaal is want
hoewel ze geen hekel aan het huishouden heeft,
vindt ze dat een opwellende creativiteit niet uit
gesteld mag worden, In de toekomst, als ze nog
wat beter in haar vrije tijd komt te zitten, gaat
mevrouw Maksymiak ook schilderen. „Het is
heerlijk om je zo te ontspannen" zegt ze. „dit
zouden meer Warmondse huisvrouwen moeten
gaan doen.
4
'h fUPPfb
HEUWVEEN Johannes Jacobus Hoovers,
oud-gemeentesecretaris en ambtenaar van
de Burgerlijke Stand van Nieuwveen, zal
niet veel bruidspaartjes meer toespreken,
op 1 augustus van dit jaar zal hij zijn
werkzaamheden beëindigen en zijn plaats
afstaan aan zijn opvolger. Het college van
w. heeft de raadsleden reeds voorge
steld deze 70-jarige huwelijksvoltrekker
«ervol ontslag te verlenen. De heer J. J.
Jtoovers sluit als ambtenaar van de Bur
gerlijke Stand een periode van 45 jaar af.
„Vijfenveertig jaar is lang genoeg", zegt
hij. „Ik wil me nu geheel bezighouden met
mijn hobbles, die ik gelukkig heb".
Vele toekomstige bruidsparen zullen dit af
scheid bijzonder betreuren, de heer Roo-
vers is in Nieuwveen en omgeving onge
kend populair om de warme menselijke
toon in zijn toespraken tijdens de voltrek
kingen. Zeer gewild is deze ambtenaar,
hetgeen overduidelijk bleek toen hij vijf
jaar geleden afscheid wilde nemen als ge
meentesecretaris zowel als ambtenaar van
Is ik er in augustus mee uit
scheid, zal er wel een groot gat
vallen, ik weet niet hoe ik het
zal ervaren. Ik zie er wel tegen
op. Maar ja, nu gaat het nog al
tijd Jeuk, je hoort altijd waarde
ring achteraf. Toch, het is net
feestje, je moet ermee op
houden als het het leukst is
nooit „op", ik wacht het gezel
schap altijd op aan de ingang
van de zaal en wijs de mensen
zelf de plaats aan om ze op hun
gemak te stellen. Daarom mag
de bode me niet helpen en blijf
ik veel achter de tafel zitten
want als je gaat staan praat je
naar mijn mening over de par
tijen heen. Ik wil er juist tegen
praten. Je moet rust brengen in
het gezelschap".
Een moeilijke beslissing, aange
zien men eerst dan weet wat
het hoogtepunt is als de daling De heer Roovers is blij dat hij het
van het peil zich manifesteert. op deze manier een keer kwijt
Het feest begon op 1 maart 1927: kan.
J. J. Roovers trad toen als 22- Een „nee" tijdens de voltrekking
jarige jongeman uit Breda bij heeft hij gelukkig nooit meege
maakt, wel families die als vij
anden tegenover elkaar zaten,
de keuze van hun kinderen ver
wensend. Dergelijke gevallen
zal de heer Roover nooit verge-
gemeente Nieuwveen
dienst als onbezoldigd ambte-
op de gemeentesecretarie.
Op 1 augustus 1929 - ,',ik was
toen een snotneus van 25 jaar" -
werd hij benoemd tot gemeente- ten.
secretaris en tot ambtenaar van Op 1 augustus wordt de band met
Burgerlijke Stand, belast
met huwelijksvoltrekkingen. Hij
voelde zich in Nieuwveen met
een als een vis in het water.
Nu, 45 jaar later, na zo'n acht
negen honderd huwelijksvoltrek
kingen, voelt hij zich nog net
zo. „Er zijn, vind ik, niet veel
ambtenaren die echt iets van
een voltrekking weten te ma
ken. Het is ook geen eenvoudige
taak. Ik zie het huwelijk als dé
dag van de bruid en de bruide-
Indien het een routine
kwestie wordt, schiet de ambte
naar tekort. Hij moet er meer
van maken dan een routine
zaak. Hij moet zich kunnen inle
ven in de gevoelens van het
bruidspaar. Elk huwelijk is voor
mij weer anders; ik prepareer
me er, vaak 2-uur lang, telkens
weer voor om het zo goed mo
gelijk te doen. Ik dacht daarin
geslaagd te zi.jn".
de Burgerlijke Stand. De gemeentesecreta
ris konden de Nieuwveners nog wel laten
gaan, hetzij met zeer veel moeite en na
uitgebreide eerbetmjgjQgen, de ambtenaar
echter moest beslist blijven omdat „hij het
zo goed kon".
„Ik ben er maar op in gegaan, ook om con
tact met de bevolking te houden. Ik trouw
momenteel kinderen van ouders, die ik ook
getrouwd heb. Dat schept een enorme
band.
de gemeente niet helemaal ver- boek vol gunstige recensies zijn
broken, de heer Roovers zal daar de papieren bewijzen van.
zich bezig blijven houden met Veel goodwill onder de Nieuw-
het archief en zal tevens ver
bonden blijven aan de vrijwilli
ge Nieuwveense brandweer. De
hobbies waarmee hij zich op
gaat werpen liggen alle in de
artistieke sector: schilderen, te
kenen en het regisseren van to
neel. Zijn teken- en schilder
werk zijn al op vele tentoonstel
lingen te bewonderen geweest
onder andere in april '69 in de
bekende boerderij van mevrouw
van Dissel aan de Steekterweg
te Alphen, die regelmatig haar
woning beschikbaar stelt voor
kunstenaars. Ook in Ter Aar
i de
Met het regisseren van ama
teurtoneel heeft hij eveneens
zijn sporen verdiend: een plak-
veense bevolking kweeKtc de
scheidende ambtenaar ook met
de uitgave van twee boekwerk
jes over de gemeente, namelijk
„Oude prentbriefkaarten vertel
len over Nieuwveen", in een
oplage van 600 gedrpkt en ge
heel uitverkocht en „Vertellin
gen over Nieuwveen" waarvan
700 exemplaren in omloop zijn
gebracht. Het 3e boekje, een
vervolg op het tweede, is op
komst.
Ik ben erg tevreden over mijn
leven",' vertelt de man, die als
gemeentesecretaris 7 jaar heeft
gewerkt onder burgemeester J. De luv j. j. Roovers, zoal~s ve!e Nieuwveners h
W. Geesink, 20 jaar onder J. A.
Bakhuizen, 10 jaar onder B.
Kammenga en drie jaar onder
de huidige burgemeester H. L.
Breen, die tevens de eerste bur-
hij zich verplaatst in de gewetens
ger is van Leimuiden en Rijnsa-
terwoude. „Tijdens een televi
sieuitzending naar aanleiding
van de tentoonstelling in Alphen
heb ik gezegd dat ik, nis ik het
over mocht doen, weer secreta-
KUNST EN
KUNSTENAARS
CRM-minister Vnn Doorn heefl
een groot aantal reisbeurzen en
stipen dit toegekend aan beelden
de kunstenaars. Reisbeurzen
gaan o.m. naur de Hagenaars
werkgroep Video Meatball,
Adelbert Foppe, Victor Pomar
en Maria Bentriz Matias, Chris-
ta van Santen Stipendia gaan
o.m. naar Pat Andrea, Joost
Baljeu, Ilona Krtsu, Jan Snocck
en Kees Verschuren te Den
Haag.
hennen: kalm het huwelijk voltrekkend terwijl i In het Dordrechts Museum wordt
tar. van 0 juni tot 18 augustus een
tentoonstelling gehouden van ke
ramische objecten van Johan
van Loon en Kees van Rens-
Warmond- Vijf Warmon
ders, die nou niet bepaald
staan te trappelen van
ongeduld om breeduit hun
creatieve talenten wereld
kundig (c maken, treden
binnenkort toch uit de
schaduw dank zij de me
dewerking die zij geven
aan een door Clara Sik
king georganiseerde kunst
expositie, waar eigen In
woners laten zien dat ook
zij het in de vingers heb
ben. Vanuvond zullen In
galerie ,,'t Hoekje bij do
pomp" en de nabij gele
gen gymzuul de werkstuk
ken van de vijf worden
neergezet en opgehangen
waarna vanaf volgende
week belangstellenden In
het kader van de Kaag-
week, een kijkje kunnen
komen nemen. Wie die
exposerende Warmonders
zijn wat ze op hun (kunst
zinnige) lever hebben zie
boven.
ris zou worden van Nieuw-
ARNOLD HENDRIKSEN! sen.
Paardenhandelaar anders met
houten kop in de kerk
Weinig mensen in Nieuwveen zul
len daaraan twijfelen. De heer
Roovers kan ze zo opnoemen:
vaders, die al in januari opbel
len om t»e vragen of hij in juni
thuis is en niet met vakantie, en
moeders, die aan de deur ko
men om met hem af te spreken
dat hij hun dochters trouwt. „Ik
vind dat verrekte ontroerend,
ensen zijn altijd ontzettend
aardig voor me geweest". Hoe
kan het ook anders voor een
man, die altijd aardig voor de
zondag of midden in de nacht.
Om maar duidelijk te kunnen ma
ken hoe hij tegenover zijn werk
staat, vertelt de heer Roovers.
die er destijds van afzag om
Journalist te worden omdat het
zo'n gejaagd leven was maar
evenwel jarenlang trouw corres
pondent is geweest van de Leid
se Courant: „Toen zo'n 15 jaar
geleden de toga in gebruik
kwam, zei burgemeester Bak
huizen, waaronder ik toen werk
te, dat ik er ook maar een
moest aanschaffen. Dat heb ik
zeer beslist geweigerd omdat
door een toga de afstand tussen
de partijen vergroot wordt.
Denk maar eens aan een rech
ter of een predikant. Ik wil de Aldus 1:
afstand altijd zo klein mogelijk f.e;
houden. Daarom kom ik ook het
Leiden zou geen echte Middel
eeuwse stad ziin, als er niet een
wonder zou zijn te melden uit
de tijd van ridders en heiligen.
Het mirakel van Leiden, zoals
de wonderlijke sage genoemd
wordt, is er echter geen met
een romantische trek. Integen
deel, het verhaal belicht een
van de schaduwzijden van het
Middeleeuwse leven.
In 1315 verschijnt er aan de hemel
een komeet. Voor de bijgelovige
Middeleeuwers was dat een te
ken, dat rampen aankondigde.
Prompt mislukt de oogst in het
volgende voorjaar als gevolg Het harde steen
van slagregens en hagel. Hon- brood ligt nu, ver-
gersnood en pest zijn het ge- helderend, op een
volg. Ook Leiden wordt getrof- bord in het mu-
fen. Daar vindt het volgende seum de Laitenhal
voorval plaats, dat later bekend
zal worden als „het mirakel schil,tnde kr0„leken uit de lSe
en 17e eeuw van o.a. Jan Ger-
brantsoon van Leyden en Jan
die nog één brood berot. Met ConrellSMn
!ft.Tg.°P S'"™.K^Ïa""?n Het '5 begrijpelijk, dat al die kro-
,n „jeitschrijvers een andere versie
op het wonderverhaal geven. Zo
wordt er ook gesproken van
twee zusters in plaats van buur-
vrouwen en ia er ook wel apra- Voor d<, nucMtre rw.rrtigr.te eeu
brok van het brood kreeg. De
vrouw ontkende brood te bezit-
ten. De ander bleet echler aan- kunnen wc conB|udercn
dringen. Tenslotte nette de s(enen brood |n d(, pieters_
kerk heeft gelegen: „Hel is nog
niet lang geleden, dat een dezer
brooden in den kerk van den H.
Petrus van genoemde stad ver
toond werd".
de straat; Jan Banensteeg van
een bewoner, Jan Bant ge-
de straat: Jan Bannensteeg van
Jan de Vos. schout van het Ma-
rendorp voor de stadsuitleg van
1350; Kennewegsteeg van ene
Jan Kennewech; Koddesteeg
naar de hele omgeving die
vroeger Claes Coddebuurt werd
genoemd; Bouwelouwensteeg
naar Boudijn Louwenzoon; Ma
ria Gijzensteeg, voor de veran
dering nu eens naar een be-
i Leiden".
mensen was, die altijd klaar jn een straat w00nde een vrouw,
stond om iets voor een ander te
doen, of het nu zaterdag was of
formatie is hij verkocht. Na om- na ze gebruikt werden voor be-
zwervingen is hij in het bezit dijking of bestrating,
gekomen van het Amsterdamse Onze steen moet toen in Leiden
sneed zij het gerstebrood in
tweeën en bewaarde de helft.
Haar buurvrouw, die geen
brood meer had, kreeg daar
lucht van en vroeg of zij voor
haar hongerige kinderen een von m„rdpre broden
Uit het verhaal van Jean Fran
cois Ie Petit (begin 17e eeuw)
museum De Amstelkring waar
hij aan het eind van de 19e
eeuw opdook. Momenteel is het
„brood" in de Lakenhal te be
zichtigen.
zijn opgevallen door zijn bijzon-
Naar wat beter bekende personen
zijn de volgende straatnamen
genoemd: Prinsessekade herin
nert aan de geboorte von prin
ses Juliana in 1909. De kade
was ontstaan in de twee jaren
daarvoor door sloping van een
aantal gebouwen: de V.d. Werf-
straat en de Leegewcrfsteeg
zijn verbonden aan de legenda
rische en overbekende burge
van Leiden uit de tijd
het beleg.
der'. T ba" Dé Dnickerstraat én d« Gréven-
gerstebrood. Zo kan de arme
buurvrouw met de woorden
haar van egoïstische buurtgeno-
te in het achterhoofd het brood
voor de steen hebben verwis
seld. De tijd veranderde het
verhaal geleidelijk in een won-
ouw haar woorden met de
volgende bezwering kracht bij:
„Als ik nog brood in huis heb.
dan mag God het in steen ver
ander:.-)"Toen zij na een tijdje
het halve gerstebrood uit de
kosi wilde halen, was het tot Nadat het wonder geschied was,
haar sci„": inderdaad in een is de steen waarschijnlijk in de
stp?n v^.dnderd. kerk terecht gekomen om de be-
a.int.i we het verhaal van volking te laten zien wat er ge-
erder -rr.nvv.ten. zoals beurt, als je geen naastenliefde
\i* :'veven staat in ver- betracht. In de tijd van de Re-
wer blijven nog twee vragen
over: Wat is dat voor ee*1 steen
en waar komt hij vandaan? Een ucl'
geologisch onderzoek heeft uit- Naast de kronieken en de steen
gewezen, dat het „brood" een herinnert ook de Mirakelsteeg
zgn. Scandinavische rolsteen is, r.og aan het wonder van Leiden,
die zijn ronde vorm inder- ls er aan een klein steegje als de
daad sterk gelijkend op een ger- Mirakelsteeg een heel verhaal
stebrooJ heeft gekregen, toen te verbinden, er is ook een
hij door stromend water werd
meegevoerd. Hij moet ook in
het noord-oosten van ons land
gevonden zijn. Vermoedelijk is
hij per schip aangevoerd. Men
gebruikte in die tijd stenen wel
als ballast voor schepen, waar-
tol straatnamen, waarvan niet
veel meer te vertellen valt, dan
dat ze van een bepaalde per-
sn afgeleid zijn: Goegerrit-
steeè. een verbasterde naam
van de familienaam Gerritsz,
welke familie een huis bezat in
straat zijn de meest recente
straten in het gebied van de
tweede stadsuitleg. Ze ontston
den in 1937, toen de Vereniging
tot Bevordering van de bouw
van Werkmanswoningen er na
sloping nieuwe huizen liet zet
ten. De straten werden ge
noemd naar twee Leidse hoogle
raren, die samen met hun colle
ga V.d. Vlugt het Leids Volks
huis stichtten en ih het begin
van deze eeuw veel belangstel
ling hadden voor problemen op
het gebied van de Volkshuisves
ting.
Drucker doceerde Romeinr recht
in Leiden van 1889 tot 1897 cn
de econoom Greven was hier
hoogleraar van 1880 tot 1915.
Ren v. d. Geest.
Voorschoten heeft nog altijd aan Floris V een extra vrije dag te don
ken. Deze bemaidc graaf (alleen dan bij de burgerij) bekrachtigde
In 1282 de officiële marktrechten aan Voorschoten vun de jaarmarkt
die ai rond 1200 uitbundig met een wekelijks feest gevierd werd. In
die tijd werden ernst en luim gedurende een hele week afgewisseld.
Economisch is een weekmarkt houden niet meer te verdedigen. De
noodzaak van een markt in Voorschoten werd kort na de laatste
wereldoorlog ook niet meer gezien, todat in I960 een comité tot in
standhouden van de Paardenmarkt werd opgericht en dit comité
ontdekte dat hoewel de ernst van een markt er niet meer was er
wel degelijk behoefte kon bestaan aan de luim en zo startte in 1960
een showmarkt waarop 60 paarden werden aungevoerd. Het comité
ls op een juist tijdstip opgericht, want het kreeg enige jaren aan
looptijd om een echte puardenmarkt op te zetten. Ook 't paard
als trek- en lastdier is thans zeer populair als trouwe hulp bij de
recreatiemogelijkheden van de mens. Om een lang paardenverhaal
kort te maken: De laatste jaren werd de paardenmarkt bezet door
gemiddeld drie honderd en vijftig viervoeters en zij kregen bezoek
van gemiddeld twintig duizend kijkers. Er is echte handel, hoewel
de handelaren graag hun hand ophouden voor de aanvoerpremies.
Met deze handel dreigde de laatste jaren een plezier verdrongen le
worden. Daarom is d.t jaar het oude centrum helemaal afgesloten
voor autoverkeer. Komen op de Voorstraat paarden te staan, in de
Schoolstraat de standwerkers die een concours houden, op de par
keerplaats bij de Treubstraat de kermis, aan de .Molenlaan de
kunstmarkt van de Voorschotense Kunstkring en 's middags op de
Prins Bernhardlaan de kortebaandraverj. Dat allemaal op maan
dag 29 juli. Een lunge dag, want de paardenaanvoer begint al om 5
uur in de morgen en de kermis sluit pas in de kleine uurtjes 's
nachts.
„Ik had graag twee dagen feest gezien zoals vorig Jaar" vertelt de
lieer P. C. Krauyeveld, gelegenheids markt- en ceremoniemeester, in
het dagelijkse leven direklcur centrale boekhouding gemeente Voor-
schoten. „Alles op één dag, maar toch een beter dag dan vorig
Jaar toen het feest op zaterdag viel en de aanvoer maar 339 stuks
bedroeg. „Dat kwam gewoon omdat de handelaar niet gruag op za
terdag wrkt, want dan zit hij met een houten kop zondags in de
kerk. Iedere transaktie wordt altijd gedoopt in een café". Dat do
pen kan wel eens voor een „bak met spijkers zorgen in het hoofd
de volgende dag."
Maandug 29 juli /al Voorschoten weer een toeristische trekpleistei
zijn met vele folkloristische evenementen waaronder koekslaan en
schanjlblok.
