BREURS OPPERMACHTIG
IN AVONDZESDAAGSE
BERNARDUS NIPTE
AAN GOUD MAAR
KREEG HET BRONS
Hattrick van
Bergers niet
eens genoeg
AFDELINGSTITEI
DEN HAAG Of het nu de
vele doelpuntschaarse duels
bij de wereldkampioenschap
pen waren, of dat het te wij
ten moet zijn aan de aanwe
zigheid van renbaan Duin-
digt, zal wel altijd een onop
gelost mysterie blijven. In
ieder geval bleken ESDO en
ASC, die elkaar tin het kader
van de strijd om een degra
datieplaats naar de vierde
klasse aan de Waalsdorper-
laan bekampten, door een
van de twee bovengenoemde
oorzaken zoveel inspiratie en
daaruit voortvloeiende schot-
vaardigheid opgedaan te
hebben, dat het scorebord na
afloop een onwerkelijk aan
doende 41 eindstand aan
wees.
Twee spelers, te weten ESDO-
er Rob de Zeeuw en ASC-
voorwaarts Woutje Bergers
den ieder drie maai het net
Meervoort en Herman Roe-
achter de resp. goalies John
sprongen helemaal uit de
doe, die ongetwijfeld wel
prettiger wedstrijden gekeept
moeten hebben. ASC kwam
via Wout Bergers het eerst
los, toen deze actieve afma
ker na voorbereidingen van
Willem Kramer doelman
Meervoort versloeg: 0—1.
Toch duurde het niet lang of
de Hagenaars kwamen
langszij, toen Kuiper in het
strafschopgebied werd neer
gelegd. De strafschop werd
door David van Vierssen be
nut.
Hoewel ASC technisch veruit
de meerdere was van een
hardwerkend ESDOM, kwam
de laatste ploeg toch aan een
voorsprong. Rob de Zeeuw
reageerde goed op een voor
zet van Willem Kuiper en
dat betekende 21. Toen ES-
DO-doelman Meervoort een
inzet van Wout Bergers fou
tief beoordeelde, was het
weer gelijk: 22.
Ook na pauze bleek al spoedig,
dat ESDO en ASC van plan
waren om uit een schotvaar
dig vaatje te tappen. Wout
Bergers was de man, die
ASC opnieuw aan een voor
sprong zette. Hoewel Rob de
Zeeuw ESDO tot 33 liet te
rugkomen, leek het erop, als
of ASC met de goal van Rik
Hins (34) met de overwin
ning zou gaan strijken. Bij
zonder sneu was het daarom
ook, dat Rob de Zeeuw de
roodzwarten even voor het
eindsignaal met en duidelijk
buitenspeldoelpunt de hele
winst ontnam: 44.
Het antwoord van winnaar
Breurs benaderde de waar
heid veel meer. „Kijk, ik
heb in Delft en Den Haag
gewonnen en stond zoveel
punten voor, dat ik slechts
twee man, Reehorst en Per-
fors in de gaten behoefde te
houden. Welnu, zij deden
niets, dus was het slechts
een kwestie van controleren.
Met de vluchters had ik niets
te maken, omdat zij toch
niet in aanmerking kwamen
voor de eindoverwinning".
Een simpele verklaring, ge
bonden aan het woord „tak-
tiek". Eerder hadden Avond-
zesdaagse-voorzitter In 't
Veld en prijsuitreiker burge
meester Vis deze woorden
gebruikt en winnaar Breurs
was het daar roerend mee
eens. „Inderdaad, het was
een kwestie van afkijken. Ik
geef toe, dat het publiek het
niet leuk gevonden heeft,
maar ik mocht niet aanval
len. Zelf had ik dat best ge
wild, want ik ben niet zo'n
liefhebber van verdedigen.
Maar ja, taktiek is ook be
langrijk", aldus de toch wel
verheugde Jan Breurs.
Al met al leed de koers duide
lijk onder de voortijdige be
slissing. Maar het schortte
nog aan meer. De opkomst
was bijvoorbeeld niet bijster
best. Jammer want het unie
ke parcours over de Bree-
straat en de Marktroute had
zeker een grotere capaciteit
aangekund. Vele Leidenaars
waren echter niet tijdig op
de hoogte gesteld van het
evenement waaraan Minerva
meer luister aan zijn vie
ring wilde bijzetten. Kortom
wat tegenslagen voor de or
ganisatoren, die gelukkig
toch wel een aantal zaken op
LEIDEN Ondanks het feit, dat de initiatiefnemers van de 11e Internationale Avondzesdaagse
zich geen waardiger besluit van hun ronde hadhen kunnen voorstellen, werd de finale toch min
of meer een flop. Jammer want dat lag bepaald niet aan de Leidse organisatoren. Zij hadden
alles tot in de puntjes geregeld. In samenwerking met de lustrumcommissie van Minerva had
Swift een bijzonder fraai parcours over de Breestraat kunnen „uitleggen" en kon men zich na
afloop verheugen omdat er niets noemenswaardigs was voorgevallen. Neen, het debacle was
enkel en alleen gelegen in het feit, dat de koers al vóór Leiden beslist was. Op papier stond dat
nog niet vast, maar in de praktijk bleek dat al spoedig. De Delbana-ploeg, met kopman Breurs,
bleek namelijk zo sterk, dat geen enkele andere gegadigde „aan de bak" kwam. Zo kon het
dan ook gebeuren, dat 'Breurs vijf ronden voor het eind verzocht werd om, samen met het pelo
ton, af te stappen. Minzaam stak hij zijn hand omhoog; hij bleek reeds zeker te ziin van de
eindoverwinning. Daar konden zelfs de veertien vluchters, waaronder plaatselijk favoriet Piet v.
Leeuwen, niets meer aan doen. Jaques Schuitemaker, de winnaar van de finale, bekritiseerde
deze gang van zaken dan ook heftig. Hij vond de puntentelling maar „waardeloos".
Enerzijds had hij daar gelijk
In, want van een finale was
bepaald geen sprake. Ander
zijds was zijn verklaring niet
steekhoudend, omdat het
hier immers een etappekoers
over zes dagen betrof en de
gene die de meeste punten
daarin verzamelt gewoon
wint. Ondanks' zijn „lap"
kwam Schuitemaker simpel
weg een aantal punten te
kort, omdat hij in de voor
gaande wedstrijden niet ge
noeg voorin had gekoerst.
Piet van Leeuwen kwam tot zijn teleurstelling niet verder dan een 9e plaats. Hij had in Leiden
graag gewonnen.
hun hand hadden. Bijv.
het weer, het al geroemde
parcours, een uitstekend ver
loop van de ronde en het
goede rijden van de plaatse
lijke favoriet Piet van Leeu
wen. Hij miste helaas de be
slissende slag, maar streed
desalniettemin dapper door.
Samen met de vluchter van
het eerste uur, Martin Venix
en latere winnaar Jaques
Schuitemaker „maakte" hij
de finale tot een toch nog in
teressant en leuk gebeuren.
Nadat eerst Venix rondenlang
op zijn eentje aan kop had
gereden, nam een kopgroep
van vijf de zaak over, toen
de dappere vluchter met
pech kreeg te kampen. In
een mum van tijd had Schui
temaker met vier anderen 20
seconden gepakt, waarna de
voorsprong gestaag uitgroei
de. De Delbana's bekommer
den zich daar niet om, want
hoewel Schuitemaker als zes
de stond geklasseerd, kwam
hij niet in aanmerking voor
de eindzege. Omdat Reehorst
en Perfors zich „voorbeel
dig" gedroegen kon Breurs de
gang van zaken op zijn dooie
gemak controleren. Klomp
van Delbana mocht er zelfs
tussenuit om zijn goede klas
sering waar te maken. Piet
van Leeuwen, de ijzersterke
Zoeterwoudenaar. had zich
tot nu toe bijzonder kalm ge
houden. Eigenlijk te laat
realiseerde hij zich dat hij
voor eigen publiek wat
moest laten zien, want toen
hij in actie kwam, hadden de
vijf vluchters al zo'n veertig
seconden genomen. Piet wil
de zich toch van zijn beste
kant laten zien en binnen
twee ronden had hij zich, sa
men met acht anderen, maar
De koplopers hebben het peloton reeds ingehaald. Een paar ronden voor de finish mocht de meute,
inclusief latere winnaar Breurs, afstappen.
liefst twintig seconden losge
scheurd van het peloton.
Verbeten zette hij de jacht in
op de koplopers en hoewel
hij Klomp en Koop inhaalde
zag hij geen kans de eerst©
groep dichter te naderen. Hij
weet dit aan het feit, dat hij
al het kopwerk alleen moest
doen (hetgeen zo was) en
geen enkele medewerking
kreeg.
Zes ronden voor het eind pro
beerde hij het alleen, maar
ook toen liet men hem niet
gaan. Wel mochten twee eer
der genoemden, Klomp en
Koop; er van door en Van
Leeuwen was niet bij machte
om hen nog tegen te hou
den. De koplopers waren in
middels het peloton gepas
seerd en de groep met
Breurs en Reehorst kreeg
dan ook opdracht het strijd
perk te verlaten. Zo kwam
het dat de rode trui-drager
vrolijk, maar onopvallend de
streep als totaalwinnaar kon
passeren, terwijl Schuitema
ker en Van Leeuwen nog
verwoed verder knokten.
Schuitemaker tenslotte zette
in de laatste ronde een knap
pe spurt in, waardoor hij
nog tien seconden wist weg
te lopen van zijn groepje. Hij
werd zodoende de sterke
winnaar/verliezer, terwijl
Piet van Leeuwen met een
negende plaats datzelfde pre
dikaat opgeplakt kréég. De
lachende derde was in dit
geval Breurs die zijn spullen
al lang en breed had opge
borgen. Tesamen met zijn
ploeg werd hij op het balkon
van Minerva gehuldigd.
Uitslag Leiden: 1. Schuitema-
kerp 2. Barker; 3. H. van
Leeuwen; 4. T. Venix; 5.
Van Niekerk; 6. Klomp; 7.
Koop; 8. Lovell; 9. Van
Leeuwen; 10. W. Liebregst.
Eindklassement: 1. J. Breurs;
2. Schuitemaker; 3. Ree
horst; 4. Klomp. 5. P. van
Leeuwen; 6. Perfors; 7. Van
de Spiegel.
Ploegenklassement: 1. Delba
na; 2 Caballero; 3. Campi-
tello; '4. WWV; 5. Artic; 6.
Swift I. AD VAN KAAM
ZEIST/HAZERSWOUDE - Brons was er weggelegd voor het
team van het Hazerswoudse Bernardus na afloop van het
toernooi om het kampioenschap van Nederland voor de zon-
dagafdelingclubs. Tot twéé minuten voor het eindsignaal van
de wedstrijd tegen RKSSS uit Udenhout, de winnaar naar la
ter bleek, roken de pupillen van trainer Sira nog aan het
goud, want in die ontmoeting was de ploeg van de Rijndijk
de betere en dachten de ongeveer vijfhonderd Hazerswoud
se fans aan een geweldig succes van hun formatie. Toen dat
RKSSS de stand op 1-2 bracht, was het afgelopen met de illu
sies van Bernardus omtrent die toch wel zeer begeerde titel.
Strafschoppen moesten toen zelfs nog beslissen over de bezet
ting van de tweede plaats in dit superhete toernooi op het
KNVB-sportcentrum te Zeist. En Bernardus moest toen, on
danks het feit dat vriend en vijand de ploeg afschilderde als
„het team dat het beste voetbal speelde", SVBC uit Berger
Compascum (Drente) óók nog voor laten gaan
En Bernardus startte zo goed
in dat KNVB-sportcentrum,
dat omstreeks tien uur in de
ochtend werd bezet door en
thousiaste fans, uitgerust
met toeters en vlaggen, die
met hun vijfhonderden frun
ploeg kwamen aanmoedigen.
De in Zeist voor de cursus
bondsscheidsrechter-hockey
aanwezige Chris Rosier uit
Hazerswoude: „Ik hoorde
het direct, dat mijn dorpsge
noten arriveerden". Goed, in
dat geweldige sfeertje startte
Bernardus tegen SVDPW, de
Schiedamse ploeg, titelhou
der van de Rotterdamse af
deling. Doelpunten wilden er
aan de Hazerswoudse kant
maar niet komen, en dat ter
wijl Pim van Wetten en Bart
de Roo toch reële scorings
kansen kregen. Weliswaar
waren de Schiedammers in
die eerste hleft ook twee
maal dicht bij een treffer,
maar ze verprutsten die co.ir
de ouderdom van hun naar
lucht happende spitsen of ze
stuitten op Bernardus-goalie
Sjaak Vriezekoop. In de
tweede speelhelft stond de
Schiedamse keeper Karei
Bras aanvankelijk succes
van de gretige, maar door
de warmte nogal loom opere
rende Rijndijkse ploeg in de
weg. Drie minuten voor tijd
evenwel maakte diezelfde
doelman een fout van jewel
ste door het leer te laten val
len na een voorzet van lin
kerspits Theo van Goozen.
En Pim van Wetten was er
als de kippen bij om zijn
ploeg naar 1-0 te tillen.
In de tweede wedstrijd stond
Bernardus, dat via aanvoer
der Bart de Roo voor de
aanvang van de ontmoeting
steeds de collega-kampioen
van bloemen voorzag, tegen
over SVBC. Ook nu weer
was de brigade van trainer
Sira de betere voetbalploeg,
maar., de doelpunten bleven
alsmaar uit. keeper Berends
stord tot twee keer toe een
tic er van schutter Pim van
Wetten in de weg. maar aan
de andere kant, voor de veste
uit. Leo van Wetten behoed
de zijn oranjewitte team een
keer voor een achterstand
door knap ingrijpen, wat
voor de Drenten aanleiding
was iets feller uit de start
blokken te komen in de
tweede helft. Enfin, ook een
aanvallend Bernardus kwam
evenmin tot de gewenste af
werking: Pim van Wetten,
Bart de Roo en Jan van de
Zon konden het gewenste gat
niet vinden in het hok van
Berends.
Topper van deze wedstrijddag
werd de match Bernardus-
RKSSS, de ploeg die zoveel
doelpunten in haar bagage
meedroeg tot dan toe (welge
teld zes Bernardus,
vóór deze ontmoeting op
drie winstpunten-tegen de
formatie uit Udenhout vier-
bleef het gevaar
sprak met genoegen over
een 0-0 ruststand. En daarom
begonnen de Bernardusfans
hun kelen nog eens uitbundig
te roeren in de tweede helft,
die startte met een knal op
de lat van spits Pim van
Wetten. Twintig minuten
voor het eindsignaal leek het
erop, alsof Bernardus de das
werd omgedaan. Immers, de
Hazerswoudse verdediging
bleef staan voor buitenspel,
maar verdediger Jan v.d.
Zon was blijven hangen en
off-side was dus een dubieu
ze zaak. Dat hield in dat
Gidi Speel heel gemakkelijk
kon worden gepasseerd: 0-1
En toch kwam de Rijndijkse
moest winnen, om alsnog de
titel te grijpen. Welnu, trai
ner Sira had zijn mannen op
dracht gegeven zeer aanval
lend te spelen. Dat gebeurde
dan ook, in alle opzichten,
...wéér was Bernardus de
technisch betere ploeg.
Theo van Goozen draaide de
Brabantse dèfensie dol -aan
een prachtige solo hield hij
een corner over- en Adrie
van Kampen miste voor
open doel. De ploeg uit
Udenhout, zeer attent overi
gens met counters via enorm
gevaarlijke dieptepasses,
van (nu) goalie Gidi Speel,
ploeg terug. De verdediging
werd met opzet gelaten voor
wat die was en RKSSS
kwam in de knel. De 1-1
kwam dan ook op het score
bord, een kwartier voor tijd:
ausputzer Leo van Wetten
bracht zijn neef Pim van
Wetten in stelling en deze
deed, waarom de supporters
smeekten: 1-1. Toen gooiden
de Bernardusmannen er ui
teraard nog een schepje bo
venop - een hele prestatie in
die hitte! - en met een inzet
om „U„ tegen te zeggen en
met een kans voor Adri van
Kampen -naast-leek het hand
bij de hand te liggen. Maar
toen... twee minuten vooi
tijd, kwam de domper. Een
onschuldig uitziende verre
trap uit het belegerde Bra
bantse doelgebied werd vol
komen verkeerd beoordeeld
door de defensie uit Hazers
woude. Doelman Gidi Speel
zou men het kunnen aanre
kenen dat l.ij niet eerder uit
zijn goal kwam, maar goed:
RKSSS kon via haar rechter
spits heel gemakkelijk de bal
in het Bernardusdoel leggen:
1-2. En toen ging voor dit
RKSSS het zonnetje nog vro
lijker schijnen, want via
knap verdedigen bleef de
voor rong in handen.
Leo van Wetten, de ausputzer
na afloop: „Het was jam
mer, maar we moesten toch
ééns verliezen". Daarmee
doelend op het feit dat Ber
nardus in het begin van de
afdelingscompetitie verloor
van MMO en Alphense Boys.
en daarna niet meer.
Doelgemiddelde van Bernardus
na drie ronden: 2-2, dat van
SVBC. 4-4. Dat hield in: pe
naltyfestijn omtrent de be
zetting van de tweede plaats
achter kampioen RKSSS.
Van de vijf strafschoppen
aan Bernarduszijde werden
er drie benut (door Pim van
Wetten,x adrie van Kampen
en Bart de Roo). Leo van
Wetten, Adrie van Kampen
werk en Aad Hogervorst zag
zijn knal door de SVBC-goa-
lie gehouden. Het team uit
Barger Compascuum schoot
vier keer raak, doelman Gidi
Speel hield één „pingel". Dat
bracht de volgende eindstand
op de tabellen: 1. RKSSS 3-
6; 2. SVBC 3-3; 3. Bernardus
3-3; SVDPW 3-0.
Teleurgesteld was men in het
Bernarduskamp allerminst.
Het idee van: „Eindelijk is
de competitie afgelopen"
vierde van lieverlee toch wel
hoogtij. Voorzitter Jaques
Straver: „We zijn toch maar
zo ver gekomen, dat we kon
den meedoen aan het kam
pioenschap van Nederland".
En de spelers zelf droegen
die gedachten ook mee. Want,
zover de historie reikt in dit
gebeuren, is een ploeg uit
Leiden nimmer tot Zeist ge
komen. Wonderlijk deed het
dan ook aan, dat geen enkele
official uit Leiden zijn ge
zicht liet zien op het KNVB-
sportcentrum in Zeist. Dren
te, Rotterdam en Noordbra
bant waren wél vertegen
woordigd. Van de gemeente
Hazerswoude was die belang
stelling er. Wethouder P. A.
Th. v.d. Werf, met echtgeno
te en kinderen, vond het ook
fijn, dat „zijn,, Bernardus de
sprong naar Zeist had ge
haald.
Enfin, de spelers hielden aan
hun verblijf aldaar een be
ker over, evenals een lunch
plus een diner op kosten van
de KNVB. Een waardige af
sluiting van de competitie
voor de ploeg van de Rijn
dijk, die het nu, na 27 jaar,
in september in de „grote,,
KNVB gaat proberen. Er
wordt op het Bernardus-com-
plex heel hard gewerkt, om
de accommodatie pico bello
te maken. LEO BORST
