Willem v. Rooyen
denkt over stad
van zijn dromen
Warmonder
wordt ridder
GEMEENTEWERF TONEEL
RAMPOEFENING
Afscheid in Wassenaar
van huisarts Ten Cate
MAANDAG 10 JUNI 1974
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
ge
welkf
toe
VerenU
emeenü
aat
I REIDEN Na een jaartje
van raadsactiviteit krast
Willem van Rooyen begin
september weer op. Dan
zie je hem niet meer naast
wou- D'66-fractiebaasje Bert
imhedei Oosterman zitten, maar on-
Hen» getwijfeld weer boven, op
met zijl de publieke tribune, met
op sla* een bloknoot op de knie,
het sjekkie bungelend tus-
aar out sen de lippen. Van Rooyen
stond bij de jongste raads-
verkiezingen op een te lage
plaats om weer im het rij
tje van lijst 4, de progres
sieve drie (PPR, D'66 en
PSP) te kunnen plaatsne-
cll" men. Zeg maar dag tegen
de raad. straks. We zullen
hem missen naast Zunder-
man, die ondankbaar
kiezersvolk ook na vele
jaren de laan uit moet.
Willem is niet iemand om
0°pnC£2 gemakshalve Wrm ge
noemd te worden. Hij is
geen clidhéfliguur, deze 44-
er, die je hooguit een vroe
ge dertiger scfhat. In het
sober verlichte Praethuys,
waarvan hij medebe
stuurslid is, ziit hij tegen-
geheli over 0113 °P 0611 praatstoel:
,r natti een soms wat afwezig lij
nt iddaf kend maar onderlegd theo-
:ht, dai reüicus. hoffelijk, vriende-
nCvd en bescheiden, maar
iefCn!e' °°k in de raad een v'aSthou-
te late: den)d belager van bepaalde
Kret-ideeën, zodat wet-
Koo houder Kret weieens een
„ou moedeloos gebaar maakt
lubTet "n de commissie.
elf'Willem draagt geen baardje,
perso maar hij scheert zich slecht.
Jonkei Onevenredig lange halshaartjes
ivinnaai prikken vaak een paar dagen
eeg ur lang onder de kin vandaan. Het
;emees simpele brilletje van de opsmuk-
Twee loze intellectueel. Een verre
e geza van gaaf gebit, maar wat
Bloe kan „hem dat rotten". Slobber
al vat Willem, aardige Willem, raads-
>n. Be Willem, een progressieveling die
elftal iedereen in z'n waarde wil la
he ten, maar het liefst op een stoel
vierdt! aan een tafeltje midden op de
Breestraat een paard een klon-
eijn ei tje zou willen geven, of made-
liefjes plukken tussen de bak
steentjes van het Pieterskerk
hof.
Leefbaar Leiden
In '70 kwam hij vanuit Leefbaar
Leiden bij D'66 als een bedacht
zaam ideoloog met als hobby
verkeer. Als kind al was hij en
thousiast over spoor- en tram
wegen. De „Blauwe" of de
Gooise Moordenaar vindt hij
mooier dan een glanzende Mer-
ces. Stedebouw ging hem oök
interesseren en dit is verder
geëvolueerd ot standsontwikke
ling e planologische belangstel
ling. „Dat is een proces, >een
boom; ik hou van bomen met
veel takken". Willem' studeerde
sociologie en raakte verzeild in
allerlei praktische dingen. DT
slag. Zelf is hij altijd buitenker
kelijk geweest. „Ik ben linkser
geworden, geschoven, geleide
lijk aan. Jan Boer heeft me des
tijds willen pousseren: Kies Wil
lem, voor een rustiger leven.
Maar zo wilde ik niet een nieu
we raadsperiode ingaan. Ik voel
me prettiger in het buitenparle
mentaire werk. Op die manier
ga ik wel door; ik denk trou
wens, dat ik het niet kan la
ten".
Koersaangever
Bijna een jaar heeft Van Rooyen
met het schip van de gemeente
raad gevaren. Heeft hij een be
paalde koers gevaren? „Ja, ik
heb althans geprobeerd om de
ideeën en de gedachten zoals
di bij Leefbaar Leiden maar ook
bij een deel van links leven
naar voren te laten komen. De
één is meer partijpolitiek gericht
dan de ander. Ik heb me nooit
zo partijgebonden willen opstel
len. Daarom zal ik ook nooit In
de PvdA gaan zitten. Geestver
wanten in die fractie Nou, ik
dacht Waal wel. Van Aken min
der, Kerling ook wel minder. Er
zijn verschilpunten binnen zo'n
PAK, bijvoorbeeld t.a.v. de He
rengracht-Zijlsingel. Ik vind di*
plan nog te weinig gericht oo
het behoud van het binnenstads
karakter. Dat is het kardinale
punt. Maar goed, mijn achter
grond is nu eenmaal huifenpar-
lementair, ik wil eerder een
koersaangever zijn. wegberei
der, een zekere trekkersfunctie
vervullen"..
Willem van Rooyen gelooft niet zo
erg in de vooruitgang zoals deze
vaak wordt gepresenteerd, die
typisch eenzijdig economisch
technisch, technologisch gerich
te voortuigang, hoewel die toch
eigenlijk bij de midden- en link
se partijen de soms verzwegen
ondergrond is van waaruit men
denkt. Het „bigger and better"-
idee. Ik zie meer in schaalver
kleining. Bij de PvdA is dat
nog lang niet zo. Dat kan
ook moeilijk, omdat het een
massapartij ls, met een heel an
der uitgangspunt dan groepen
*Jn
welkij
akt er
Latei'
rtegeiv
Am]
in 1 was voor hem de plaats waar hij
als „boodscbappèr" wat meer
oog op de interne gang van za
ken bij een gemeente krijgen.
„Communicatiefiguur" noemt
hij zich. De Leidse situatie voor
j D'66 ziet hij niet somber in, om-
ClX dat er samengewerkt wordt met
j d „drie" van lijst 4. Een groep
Q die vrijwel hetzelfde denkt over
stadsproblemn en stadsbeleid.
Voor D'66 is dat in Leiden de
redding geweest, „ach, en de
]Jj naam doet er zo weinig toe. Je
zou het ook Stadspartij of zoiets
kunnen noemen, Partij voor het
Behoud van de Binnenstad"...
an vaders kant heeft Van
Rooyen een liberale achter
grond, met een Hervormde in-
e-
lrukk(
koml
oude
29 au-
en af-
:i«j ten
;r. De
iheids-
eerste
de
Straks weer buitenparlementair ten strijde tegen auto
monster groei.
en groepjes hebben die probe
ren vanuit een andere kant die
maatschappij te benaderen". In
de niet-linkse fracties zit geen
gemeenschappelijkheid met zijn
denkbeelden. Hooguit een enke
le keer In het „tegen Iets zijn"
als de grote middenmoot vóór
een zaak is. In dergelijke
gevallen „vinden" uiterst links
en rechts elkaar wel eens.
Wat betreft het openbaar ver
voer op korte termijn en het
busbanenplan ligt Willem dwars
op het beleid van Kret. „Open
baar vervoer bevorderen is
best, maar dat moet je combi
neren met het terugdringen van
de auto. Je moet niet aan één
poot wat sleutelen zonder wat
aan die andere te doen. Wat dat
betreft gaat de PvdA niet ve-
genoeg. Ik vrees namelijk - als
het uitkomt wat ik meen - dat
het plan niet zal helpen, dat he«
goed geld naar kwaad geld
gooien is. Het heeft alleen maar
zin er veel geld aan te besteden
als je weet dat het 't beoogde
effect heeft. Geldt trouwens
voor elk plan natuurlijk. Ik ben
bang, dat het in feite nog druk
ker zal worden in de stad, niet
met bussen maar - dat zie ie bil
de Valkbrug als daar een bailv-
brug komt - een verdere druk
op de binnenstad. Elke strooit
die je erbij brengt is een ver
groting van de capaciteit en
daardoor weer een vergroting
van de verkeersdrukte in die
binnenstad."
Voetganger
Het werken aan voetgangersvoor
zieningen gaat hem veel t#
langzaam. „Geef ze niet alleen
de ruimte, maar ook de veilig
heid. Dat is niet hetzelfde. D«
voetganger is niet zelden een
vogelvrij verklaarde, die door
een gemotoriseerde medemens
belaagd wordt. Dat komt op de
Haarlemmerstraat voor, maar
niet alleen daar.In feite is de
voetganger rechteloos, de un
derdog, óók in een voetgangers
gebied". Hem blijft een aufo-ar.
me binnenstad voor ogen staan.
Dat kan niet van de ene dag op
de andere, „maar er moet wel
aan gewerkt worden. Blijven
hameren op het veranderen van
de mentaliteit, maar ook steeds
de informatie verstrekken waar
in je duidelijk maakt dét het
anders kan, zoals „Lastig Am
sterdam" dit al een paar jaar
doet. De auto's van de bezoe
kers zie ik als het grote pro
bleem, niet de auto's van de be
woners. 's Nachts is er ruimte
zat voor het autobestand van de
bewoners. Maar roemrucht is het
voorbeeld van de vrachtrijders
overdag, die bij voorkeur door
de binnenstad rijden omdat zo
dan winkelende huisvrouwen
zien. Die zie je op een zomerse
dag in de binnenstad méér dan
wanneer je ergens over een
kale rotweg rijdt".
Citykring: paskwil
Er wordt in Leiden wel wat ge
daan aan het terugdringen van
de auto, maar te weinig gecoör
dineerd. Met een bailybrug ver
groot men weer de capaciteit
van de cityring. „De cityring
vind ik een paskwil. Met name
de Langegracht is een slap be
woonde straat, maar voor de
Hooigracht is de cityring een
ramp met verkeershinder, ge
vaar, lawaai, stank. Een city
ring is hooguit het verschuiven
van de moeilijkheden, geen op
lossing. Al eerder had men
moeten zeggen: we leggen geen
nieuwe wegen aan in en naar de
binnenstad. Maar dat is ook
een agglomeratieprobleem. Hoe
minder wegen, des te voller de
routes, maar opstoppingen ver
minderen het gevaar omdat
men niet snel kan rijden. Dat
kan nooit zo'n doodklap geven.
Terwijl als een voetganger op
de cityring voor een auto komt,
hij er is geweest. Wat veiliger
lijkt, is niet altijd veiliger".
Keuze
Het beleid van Kret lijkt Van
Rooyen aan hetzelfde euvel te
lijden waar de gemeenteraad
aan lijdt, nl. de kool en de geit
willen sparen. Kernachtiger kan
ik het niet zeggen. Ook in de
huidige chaotische situatie moet
je een heel duidelijke keus
maken en die onder de bevol
king brengen. Dat moet veel ge
richter worden voorbereid. Nu
gebeurt dat allemaal nog veel
te vrijblijvend. Niet „we doen
er wel wat aan. maar we kun
nen niet zo vlug". Velen willen
ook niet zo vlug".
Ri jnsburgerweg
„En Willem", zo vragen we, „wat
sta je daar nou te doen op die
foto bij de Warmondersweg?"
„Nou daar sta ik te demonstre
ren hoe het zou moeten. De
plaats zelf zou ik eigenlijk nog
verder weg willen zien. Bij do
Rljnzichtweg. Daar moet je al
beginnen hè. Het gaat dus om
het afsluiten van de Rijnsbur-
gerweg, althans voor doorgaand
verkeer. Dat betekent, dat je al
veel vroeger moet beginnen, het
verkeer om te lelden. Het ver
keer. dat bij de Leidse buurt
naar de stad wil, zou dus bij de
Rljnzichtweg de rijksweg 44 op
moeten en om Endegeest heen
om het zo maar te noemen -
door de Leeuwenhoek daar de
Plesmanlaan opgaan. Dat ie
voor mij de kerngedachte. Dat
is de weg die het minst hinder
geeft voor andere woongebie
den. Voor het bereiken, aan de
andere kant, van de Oegstgees-
terweg via de Warmonderweg
was Kret het niet met mij een*.
Dat was een van zijn bekende
debaterstrucjes: hij zei: „bij de
Professorenwijk en Zoeterwoud-
se singel wil je het verkeer uit
de wijk hebben en bij de War
monderweg wil je het erin heb
ben". Maar hij liet buiten be
schouwing. dat de Rijnsburger-
weg ook een woonstraat ls. Het
gaat erom de Rijnsburgerweg
met inbegrip van z'n bewoners
en aangrenzende buurten een
geringere verkeersdruk te ge
ven. Een kleinere prijs daar-
voor is, dat er meer verkeer
over de Warmonderweg komt.
Maar dat verkeer moet je voor
een groot deel al kwijt zijn bij
de Leidse buurt".
De Volgelwijkers waren al een
beetje bang voor de consequen
ties. Men kwam bij Van Rooyen
om te vragen wat hij nu aan
het brouwen was. Het plaatselij
ke verkeer moet doorgang kun
nen vinden. Omleidingsroutes
hoeven niet langer te duren,
want ook op de Rijnsburgeweg
zijn verkeerslichten en er ko
men nog meer. Wel moet Je
trachten slulpverkeer te voorko
men. Dat is lets, dai loor do
Vogelwijk wordt gevreesd. Kan
worden voorkomen door b.v. be
paalde inrijverboden, door
„drempels" en „bobbels", weg-
vesmallingen e.d. Hierdoor
kunnen mogelijkheden voor het
verkeer zo aantrekkelijk worden
gemaakt, dat een normaal mens
het wel uit z'n hoofd laat om er
gebruik van te maken.
Bajonet
Drie aanvoerwegen In dit ge-
meentedeel vormen volgens Wil
lem „een bajonet op de binnen
stad", wegen die een grote hoe-
veelheid autoverkeer op Leiden
richten en die Je maar moet
zien te verwerken. De zwijgen
de meerderheid van een ge
meenteraad die achter een be
paald beleid blijft staan ls dn
kwaaie pier en niet de wethou
der in wezen, meent Van
Rooyen.
„Wat is stadsbelang?" vraagt
„dromer" Willem van Rooyen
zich af. „Is dat een belang, dat
wazig boven de wijken zweeft?
Het zou best eens een stadsbe
lang kunnen zijn om elk van die
wijken het volle pond te geven.
De Sitterlaan bijvoorbeeld. En
dan eens kijken waar Je met z'n
allen uitkomt. Als een heil voor
de stad zie Ik: hoe minder door
gaande wegen, hoe beter".
Wat wenst de straks uit de raad
vertrekkende binnenstadsaneer
der Van Rooyen Leiden voor
een beleid toe? „Nou, een beleid
dat gericht is op het behoud van
goeie ouwe dingen, frisse lucht
en schoon water en het afrem
men van monstergroei, om het
maar een beetje cru te zeggen.
Ik geloof dat we zouden moeten
streven naar een stad van, zeg
maar tachtigduizend inwoners,
terwijl nu elk gmeentebestuur
juicht als de honderdduizend ln
opwaartse richting word gepas
seerd, want dat levert weer zo
veel meer geld op. Volgens mij
levert het onevenredig veel
meer ellende op, omdat een be
perkt grondgebied op een gege
ven moment gewoon te vol
wordt en er te weinig natuurlij
ke componenten overblijven. Zo
zou je aan de Stevenshofpolder
kunnen denken, waur D'66 het
laatste jaar steeds bij een aan
koop tegen stemt. We zijn wat
dat betreft nog steeds een roe
pende in de woestijn. Maar op
een zeker ogenblik moet Je dur
ven zeggen: mensen, tot hier en
niet verder". Leiden zal, net als
Amsterdam, „zijn Almere"
moeten zoeken buiten de ge
meentegrenzen, misschien zelfs
bulten de agglomeratie.
Willem van Rooyen, die ook na
september zal blijven vechten
voor het Leiden van zijn dro
men, gelooft dat een links colle
ge het duidelijker, niet beter, zal
doen in de ogen van de mensen.
„Ik stel wel vraagtekens, of het
nu zo heel veel zal uitmaken. Ik
dacht niet, dat er een heel
ander Leiden zal komen. Zeker
niet op het stadhuis".
Ton Pleters
WARMOND Voor zijn vele verdiensten ln de afgelopen vijfentwin
tig jaar voor de Matthiasparochie in Warmond, is gisteren J.G. v.
Vliet onderscheiden met het ridderschap in de orde van Silvester.
De vrouw van de heer van Vliet speldde haar man onder het toe
ziend oog van vele familieleden, na afloop van de hoogmis, in de
pastorie deze hoge kerkelijke onderscheiding op.
Pastoor Mussert prees de 63-jarige Warmonder om het vele werk dal
hij in de kwart eeuw voor de Matthiasparochie heeft verzet. Spe
ciaal gold dat de restauratie van de kerk, de pastorie, de scholen
en het jeugdgebouw. „Heel Warmond is u dankbaar voor al die
i vrije uurtjes, die u aan het parochiewerk heeft besteed", aldus de
pastoor.
Zn een tot bloemen
zee omgetoverde
restauratie van
bloemenveiling
Flora is zater
dagmiddag af
scheid genomen
van de heer H.
den Haan, die 17
jaar secretaris is
geweest van de
velling. De schel
dende secretaris,
die honderden
handen moest
drukken, kreeg
talloze cadeaus
aangeboden.
LEIDSCHENDAM/STOMPWIJK
Zaterdagmorgen hebben de
verschillende organisaties die ln
geval van een ramp in Leid-
schendam in aktie moeten ko
men op de gemeentewerf aan
de Rietvinklaan een geslaagde
oefening gehouden, 'n Opzichter
van gemeentewerken sloeg rond
negen uur alarm omdat op het
terrein een betrekkelijk klein
vliegtuig zou zijn neergestort en
in brand gevlogen. Onmiddellijk
daarna trad het enige Jaren ge
leden door de verschillende
hoofden van dienst in samen-
we-!-'"» met het Rode kruis op-'
plan ln werking. Twintig leerlin
gen van de lagere tuinbouw
school, allen in het bezit van
het Jeugd-EHBO-diploma, had
den zich als „slachtoffer" be
schikbaar gesteld en zich met
min of meer ernstige „verwon
dingen" op het terrein uitge
strekt. Vier, zogenaamd in de
omgeving wonende EHBO-ers,
in werkelijkheid colonneleden,
waren als eersten op de plaats
van de ramp. Daaarna volgden
de Rode Kruis-colonne, brand
weer en enkele personeelsleden
van het lichtbedrijf voor herstel
van een door het vliegtuig ge
werd gecoördineerd door de
verbindingsdienst van de politie.
In de garage van gemeentewer
ken werd met spoed een nood
hospitaal ingericht. De slachtof
fers werden na een eerste ver
band op de plaats van het „on
geluk" door brancardiers en
door de colonne-auto naar dit
noodziekenhuis vervoerd.
De oefening waarbij ook burge
meester E. J. M. Kolfschoten,
wethouder J. M. Kranenburg en
hoofdinspecteur van de gemeen
tepolitie E. J. Jansen aanwezig
waren, was opgezet naar aanlei
ding van het afscheid van colon-
WASSENAAR Dr. R. S. ten
Cate, die onlangs zijn 55-jarige
verjaardag vierde, heeft enige
tijd geleden op medisch advies
besloten zijn husartsenprak-
tijk neer te leggto. 29 jaar is
hij in Wassenaar werkzaam
geweest en hoeveel sympathie
en vriendschap hij in die tijd
bij zeer velen verworven heeft
bleek zaterdagmiddag in het
Gezondheidscentrum, waar hij
zijn patiënten in de gelegen
heid ste'lde afscheid te nemen
en kennds te maken met zijn
opvolger, dokter J Huls.
Voordat om 2 uur de zeer druk
bezochte afscheidsreceptie be
gon, kwam een uit de patiën
ten gevormd comité tezamen.
De heer G. J. Boven voerde
namens dit comité het woord
en vertolkte de gevoelens van
de patenten kring. Hij memo
reerde de loopbaan van dr.
Ten Cate, die, nadat hij in
1945 afgestudeerd was in Was
senaar de praktijk van Dr.
Wcerenbeck overnam en zich
aanvankelijk per fietf-met-kof-
fertje-achterop en later per
motorfiets-met de bagage in
een rugzak naar zijn pa
tiënten placht te begeven.
Naast de huisartsenpraktijk ont
plooide dokter Ten Cate ook
andere activiteiten: hij leidde
Rode Kruisleden o-p in eerste
hulp bij ongelukken, wérkte
mee aan de verkeersongeval-
lendienst van de gemeente,
richtte met dokter Jaarsma
samen het medisch sportkeu
ringsbureau op en vond intus
sen ook nog tijd om te werken
aan een proefschrift over „De
De heer en mevrouw Ten Cate. Met de rechterfiels begon dc dokter
zijn praktijk. Bij het afscheid zaterdag werd herr\ de linker fiets
en een reis naar Israël aangeboden.
waarop hij in 1956 promoveer
de tot doctor. In 1957 was dr.
Ten Cate mede-oprichter van
het Nederlandse Huisartsengo-
nootschap, dat met 13 leden
een bescheiden start maakte
en nu 5000 leden telt. In een
part-time functie Ls dr. Ten
Cate al vele jaren als weten
schappelijk hoofdambtenaar
verbonden aan de Leidse Ucri-
versitet. Tenslotte had dr.
Ten Cate ramen met dokter
Boogaart een belangrijk aan
deel in het tot stand komen
van een groepspraktijk van
vier huishartscn in het verle
den jaar geopende Gezond
heidscentrum.
Het beroep van huisarts heeft
Dr. Ten Cate. aldus de heer
Boven, 29 jaar lang met grote
liefde en toewijding vervuld.
De patiënten hebben er dan
het afscheid van hun huisarts
op stoffelijke wdjze blijk te go-
ven van hun waardering en
dankbaarheid.
In dc eerste plaats werd de
scheidende arts oen oude he
renfiets aangeboden, een her
innering tuin het bescheiden
vervoermiddel, waarvan de
dokter zich 29 jaar geleden be
diende. toen hij in Wassenaar
zijn praktijk begon. Maar na
de oude fiets boden de patiën
ten hem ook een spfcntemieuwe
can. Mevrouw Ten Cate kreeg,
behalve een bloemenhulde, een
fraai sieraad. En tenslotte
overhandigde de heer Boven
aan dr. Ten Cate een ge
schenk onder couvert een
bedrag van 4000.-- bestemd
voor een reh naar Israël met
een album met handtekenin
gen van allen, die tot dit ge-
hHo*dr«M>»
