Uit de keuken van befaamde mannen
THEOLOGEN ZWIJGEN
NIET. MAAR WERKEN
Mgr. Simonis: illegale eucharistievieringen
achtergrond van verklaring over kerk
VOOR DE VROUW
KERK
EN
WERELD
PAC
-4mm\
1
Martine Bijl zegt in het voor
woord van ,Man in de Pan"
het nieuwste kookboek van
Bum Verbiesen, dat hij, „ver
sierder als hij is" zijn gespreks
partners, alle bekende nationa
le- en internationale persoonlijk
heden die hun liefste kostje en
receptuur aan hem onthulden,
„kleine filosofietjes ontfutselt,
gelardeerde spekjes uit de goe
de keuken". Pim Jacobs bijvoor
beeld vertelt dat Rita Reys en
hijzelf niet van lang tafelen
houden en ook in wezen geen
wijndrinkers zijn. Verder vertelt
Pim dat „samen eten en drinken
het einde is. Een toestand van
genieten, of je nu eet of dat het
met sex te maken heeft, het is
met elkaar te vergelijken." Pim
Jacobs herinnert zich tenminste
hoe Pearl Baily uit „Hello Dol
ly" in New York op een gewel
dig sexy manier kip zat te eten.
En dat het verrukkelijke vrouw
tje uit de film „Tom Jones"
overtuigend verleidelijk zat te
schransen. „Verhoudingen", al
dus weer Pim, „verlovingen,
huwelijken zijn begonnen onder
het eten."
Recept van Pim Jacobs: „Ome-
lette soufflée aux marrons:
„Doe het geel van 4 eieren in
een kom met een half blikje
kastanjepuree, wat zout en een
vleugje nootmuskaat. Roer of
uw leven ervan afhangt. Klop
het wit van de eieren stijf, zo
danig dat de substantie er niet
uitdruppelt als de kom wordt
omgedraaid. Doe het daarna bij
de fluwelige kastanjepuree en
roer de massa luchtig. Er mag
een half glas melk bij worden
gevoegd. Vul met het mengsel
een vuurvaste schaal, die tevo
ren met wat boter is ingevet en
zet die een half uur in de niet
te warm® oven." Dan heerlijk
smullen!
Turmac-directeur Alexander Or-
low, die met zijn knappe, altijd
voortreffelijk geklede vrouw Ja-
cobine op veel modeshows mee
zit te kijken naar de mooie
kleren die er worden getoond,
vindt het ieders goed recht kri
tiek te leveren. „Die heb ik
ook", zei hij tegen Bum. „Ook op
mezelf. Maar afbrekende kri
tiek die erop gericht is een an
der naar beneden te duwen en
er zelf beter van te worden ver
werp ik." Orlow heeft een hekel
aan zakenlunches. De groot-in
dustrieel vermijdt ze zelfs zo
veel mogelijk. Ex-rugby-speler
Alexander houdt van „Jaco-
bientjes": „Klop drie eieren,
68 eetlepels water. 3 theele
pels suiker, wat zout, kaneel, en
ca. 3 eetlepels bloem tot een ta
melijk dun beslag en bak hier
van 8—10 dunne flensjes Smelt
in de flambeerpan 5 eetlepels
suiker met 50 gram boter en
doe daarbij de geraspte schil
van Vi sinaasappel en l/2 citroen,
het sap van de hele vruchten en
2 likeurglaasjes Grand Marnier
of brandewijn. Leg er als de
saus goed ingekookt is. de in
vieren gevulde flensjes in en
versier ze royaal met verse of
ontdooide gesuikerde frambozen
(de frambozetitijd komt er weer
aan). Giet er wat kirsch over
en steek dit aan. Direct serve
ren."
Muzikus Rogier van Otterloo heeft
om muzikale redenen nooit sla
peloze nachten. In goede condi
tie werkt hij snel. Zijn arrange
ment van Chopins Etude in E-
mineur op de laatste elpee van
Louis van Dyke „Telepaty")
maakte hij in twee uur („maar
ik had er net zo goed een week
over kunnen doen"). Louis vond
die Chopin-prélude het fijnste en Udo Jürgens drinkt op het toneel
meest ontroerende stuk van de alleen nog maar kamillenthee.
plaat. „Ik heb er bij zitten jan
ken" moet hij hebben gezegd.
„De strijkers hebben als goden
gespeeld." Misschien heeft Ro
gier na de samenstelling van dit
arrangement zijn lievelingsscho
tel van spaghettit met champig
nons, doorregen spek, salami
worst (lekker vol knoflook), ge
schilde tomaten en bouillon wel
gesmikkeld.
Charles Aznavour (steeds op pla
teauzolen en hoge hakken om
dat hij zo klein van stuk is) ont
hulde Bum dat hij niet „van be
ton is". Vaak heeft hij oprechte
genegenheden genegeerd om
snelle gemakkelijke avontuur
tjes na te jagen. „Mijn zwakke
punt is dat ik iedere keer weer
wil bewijzen dat ak op mijn leef
tijd nog een jonge vrouw kan
boeien. Dat had ik al toen ik
jong en arm was en dat heb ik
nu nog. Het komt, denk ik door
mijn postuur, maar ik vergeet Charles Aznavour, de succesrijke zanger „Wie geeft echt
De lievelingsschotel van Rogier v.
Otterloo is spaghetti met cham
pignons.
dat het me nu geen moeite
meer kost. Dat komt niet door
mijn uiterlijk, maar door wat ik
in de ogen van de meeste vrou
wen ben: de succesrijke zanger.
Dat is het moeilijke, wanneer
je de top hebt bereikt: wie
geeft echt om je? Wie zijn je
beste vrienden? Waarom? Om
het aureool, om de macht?
Waarom kies je ze zelf? Azna
vour vertrouwt de interviewer
een aangenaam recept toe van
gegratineerde aubergines en
warme, pikante rozijnenbrood
jes, waar kaas doorheen wordt
gemengd.
Vriend van Ethel Kennedy, Ro
berts weduwe, Andy Williams,
die zich „gefrustreerd" voelt
over de dingen die in de wereld
gebeuren houdt van haas, ver
fijnd klaargemaakt, en Cazpa-
cho, een Spaans geïnspireerd
recept met paprika's, zeer klei
ne Spaanse pepers, komkom
mer, knoflook, een soort rata-
toule, waar ook gebrokkeld bele
gen brood doorheen gaat. Pierre
Cardin zou geen Fransman zijn
als hij niet verzot was op knof
looksoep en hij vertelt van Hau
te Couture kuikens, waaraan na
het braden fijngesnipperde ui,
knoflook, aubergines, groene- en
rode peper, zwarte olijven, to
maten en nog wat kruiden zijn
toegevoegd. Vrouwenidool Udo
Jürgens, die van zichzelf vertelt
dat hij vroeger een dromer was
en zo slordig blijkt dat hij soms
uren radeloos loopt te zoeken
naar een kladje dat binnen
handbereik blijkt te liggen, is
voor een voorstelling erg ner
veus. Na een paar glazen wijn
knapt hij op en op het toneel
drinkt hij alleen nog maar ka
millenthee Hij eet wat hij
wil, want door zijn nervositeit
wordt hij nooit dik. Vandaar de
„Forellen, zoals mijn grootmoe
der ze klaarmaakte" een inge
wikkeld recept en rijstpudding,
die alleen voor magere mensen
is weggelegd. De dikke rijste
pap van Udo zet lekker
aanEn dan Willem Duys,
onze eigen Willem, de goedmoe
dige, die thuis graag echte
vrienden ontvangt. Mary Duys
houdt van soepen, Willem «liet.
Wel ds hij gek op gegrilleerd
vlees liefst buiten bij het zwem
bad. Ondanks de gezelligheid
thuis blijft het huis in Blaricum
voor velen een onneembare ves
ting. Willem wil alleen werke
lijk vrienden over de vloer.
„Dan gebeurt er tenminste iets
met hen en met ons". Zijn voor
keur gaat uit naar Franse uien
soep en „voor de vuistjes", 200
(250) gram niertjes p.p., 100 h
150 gram spek, uitjes, champig
nons, 3 4 lepels olijf- of mais-
olie, peterselie en knoflook. In
grediënten aan het spit rijgen,
bestrijken met de olie en als ze
gaar zijn (710 min) bestrooien
met fijngesnipperde peterselie
of knoflook.
Louis de Funès vindt dat het le
ven zich voltrekt in een werve
lende strijd waarin het goede
tegen het kwade wordt uitge
speeld. Het is een gevecht voor
werk en een waarlijk goed en
stimulerend leven. Hij houdt
van jagen, wat hem fazantenre
cepten oplevert, krabsalade en
waardige dranken. De Funès,
ziet eten niet als hoofdbezig
heid, maar de gezélligheid en
de sfeer van het tafelen als
noodzakelijke levensfactoren.
Met Louis heeft Tom Jones een
voorliefde gemeen voor hors-
d'oevre. Jones leidt in zijn huis
in Surrey samen met zijn vrouw
Linda en zoon Mark een rustig
leven en zou nooit in een we
reldstad willen wonen. Hij is de
zoon van een mijnwerker, en hij
beleefde het sprookje een ster
te worden, "de he-man". Tom
Jones, die eigenlijk zo kflein is,
die een Rolls, een zwembad en
een barokke werkkamer heeft,
maar het liefst een Engels
rundvleesgerecht eet van het
onderste deel van een schenkel.
Voor Ryan O'Neal een aardbeien
bowl (waarvan hij een verrul-
kelijk recept geeft), voor Toon
Hermans Foe-jong-hai, en "Kou
de Bloemendaalse tuinkerssoep"
en voor Jeroen Krabbé (Boog
schutters hutspot (doodgewoon
klapstuk met varkenspoten,
wortelen, rapen en wat nog meer
des hutspot's is), maar voor
Edgar Vos: „geroosterde Gam
ba's", makkelijk te maken en
uitheems. Edgar, de verzame
laar, „niet alleen van mensen,
maar ook van zilveren doosjes,
parelzilverbestek, geboorteglazen
en oud kristal". (Uitgeverij J.
H. Gottmer-Haariem 17.95).
Je hc
jen
je a
Mijn verklaring over de kerk
moet worden gezien tegen de
achtergrond van hier en daar
levende illegale vormen van
eucharistievieringen. Deze pas
torale situatie brengt me ertoe
om te wijzen op wezenlijke
contouren van Christus' eigen
evangelische kerkbeeld. Want
er bestaat een wezenlijk ver
band tussen de kerk en Chris
tus' werkzame aanwezigheid in
de eucharistie. Daardoor wordt
de kerk als lichaam van Chris
tus opgebouwd.
Dit stelt mgr. dr. A.J. Simonis,
bisschop van Rotterdam, in
een uitvoerige brief, die hij
heeft geschreven aan honderd
twintig leerlingen van de hoog
ste klassen van de scholenge
meenschap „Bonaventura Kijc-
kenborgh" te Leiden.
In de godsdienstlessen hadden
deze leerlingen aandacht be
steed aan de „voorlopige ver
klaring over de kerk", die
mgr. Simonis op 14 januari
voor de Diocesane Pastorale
Raad had afgelegd, naar aan
leiding van de discussies over
zijn In De Tijd en via de t.v.
geuite visie over de kerk. De
leerlingen hadden hun reacties
naar de bisschop gestuurd die
daarop reageert in genoemde
brief, die ook naar de D.P.R
en de Raad van Kerken in Ne
derland is gestuurd.
Mgr. Simonis plaatst zijn ver
klaring uitdrukkelijk in de si
tuatie van vandaag, „waarin
steeds meer mensen een ver
eenzelviging lijken voor te
staan in opvatting en taalge
bruik van eucharistie en
avondmaal, van de voorgaande
priester en dominee, van al
taar en tafel".
„Hoezeer ook", aldus mgr. Si
monis, „het avondmaal een
religieus gebeuren is, hoezeer
ook een dominee in zijn eigen
geloofsgemeenschap als bedie
naar van Christus geldt, een
vereenzelviging is in strijd met
het katholieke geloof, voor de
zuiverheid waarvan ik als bis
schop moet opkomen. Er ge
schieden helaas te vergaande
experimenten van intercommu
nie en intercelebratie, van
massale wederzijdse uitnodi
ging tot de heilige communie.
Mgr. Simonis toont zich bijzon
der ongelukkig met dergelijke
experimenten. Ook al zijn dei
bedoelingen vaak goed toch
zijn we er mee op de verkeer
de weg, zo zegt hij. De oecu
menische beweging nodigt ons
niet uit tot nivellering en des
integratie van wat Christus
ons geeft.
De katholieke kerk, aldus mgr.
Simonis, gelooft op basis van
Christus' woord, dat de aan
wijsbare voortzetting van Pe
trus en de apostelen in paus en
bisschoppen een wezenlijke
voorwaarde is om volledig
kerk van Christus te zijn; dat
iemand pas dan mag voorgaan
in de sacramenten van boete,
vergeving en eucharistie, als
hij daartoe geroepen wordt
door de bisschop die hem de
handen oplegt, wijdt en mach
tigt tot de gezagvolle verkondi
ging van Gods woord; dat «r
alleen sprake kan zijn van een
echte eucharstie en waarachti
ge aanwezigheid van Christus
onder de gedaanten van brood
en wijn, indien een gewiide
priester dit „geheim van ons
geloof" voltrekt.
Mgr. Simonis erkent, dat er
andere kerk-opbouwende ele
menten zijn en hij verheugt
zich over het toenemend lezen
van de bijbel door katholieken.
„Daardoor kan onze verbon
denheid met niet-katholieke
christen-gelovigen zich zeker
tot een meer vitale en solide
band ontwikkelen. Op dit ter
rein doen gelukkig vele theolo
gen in opdracht van en in ge
meenschap met de kerk, goed
voorbereidend werk", aldus
mgr. Simonis, die van alle
christenen een gebedshouding
vraagt: „Juist in zulk een ge
bedshouding heeft de katholie
ke kerk, in haar gelovigen van
alle eeuwen en werelddelen
zijn woord beleden, dat de
kerk wezenlijk medegestalte
krijgt in een aanwijsbare
voortzetting van Petrus en de
apostelen.
De geloofsgehoorzaamheid aan
Christus moet ook tot uitdruk
king komen in de aanvaarding
van wezenlijk door hem be
doelde structuren, zo zegt mgr.
Simonis. „Ons katholiek geloof
in de kerk kan naar buiten ze
ker pretentieus overkomen,
maar 't uitzeggen dat Ohristus
slechts één kerk heeft gesticht
op de rots die Petrus is, heeft
alles met geloofsgehoorzaam
heid te maken. Zonder twijfel
mag dit ons nooit verleiden tot
eigengereidheid en onjuiste
pretenties.
Er is geen reden tot triomfalis
me", aldus de bisschop, die
nog stelt, dat de taal, die hij
in zijn brief bezigt wellicht als
hard pijnlijk of als wereld
vreemd zal worden ervaren.
„Het is inderdaad gemakkelij
ker als je sommige dingen niet
hoeft te zeggen. Maar ik hoop
dat wij allen nog meer pijn
De Nederlandse theologen heb
ben zich niet „bij de situatie in
de kerk neergelegd". Maar ze
zien meer heil in „gewoon stu
deren en daardoor nieuwe din
gen aanbrengen". Dit zegt
prof. dr. E. Schillebeeckx in
een interview met Nico Ver
sluis van De Bazuin.
„Daarom heb ik /mij drie Jaar
beziggehouden met het voorbe
reiden van een groot boek over
Christus: „Jezus, het verhaal
van een levende". Ik denk, dat
zo'n boek tenslotte meer zoden
aan de dijk zal zetten dan al
dat geharrewar over instituties
in de kerk, of wat dan ook."
Prof. Schillebeeckx is het niet
eens met Walter Goddijn, die
in zijn boek „De beheerste
kerk" zegt, dat „de theologen
PROF. SCHILLEBEECKX:
zijn gaan zwijgen". De theolo
gen „doen hun eigen werk als
theoloog, maar minder betrok
ken bij het landelijk kerkelijk
leven dan tijdens het concilie/
toen ze voortdurend gevraagd
werden reacties te geven en
rapporten op te stellen".
Prof. Schillebeeckx consta
teert, dat veel studenten In
Nijmegen het officiële katholie
ke geloof naast zich neer heb
ben gelegd. „Zij verwachten op
het ogenblik ook niets bijzon
ders van een nieuwe bezinning ogenblik heeft bij alle grote
op het christelijk geloof. Vol- universitaire vraagstukken het
gens hem is dit een zich voor- katholieke geen enkele <n-
lopig afzetten tegen het verle- breng. „Het christelijk geloof
den. „Ik hoop, dat die kriti- biedt ook geen methodes of
sche katholiciteit een echte in- strategie, alleen maar inspira-
breng zal krijgen". Op het tie en oriëntatie. Misschien dat
je met behulp van een marxis
tisch instrumentarium die
christelijke oriëntatie kunt
operationaliseren."
Volgens prof. Schillebeeckx
zijn de Jongerejaars-studenten
al veel minder fel, „zij het
niet minder kritisch". ,/Zij zet
ten zich minder af tegen een
belastend verleden". „Een uni
versiteit moet ook niet alleen
maar mensen afleveren, die
passen in het bestaande sy
steem, omdat het bestel zulke
mensen nu eenmaal nodig
heeft. Als men vanuit het
christelijke geloof over zulke
dingen wil gaan nadenken, *ou
ik zeggen: daar zie ik een toe
komst in voor een katholieke
universiteit".
Pater E. Baaij
bisschop in
Zuid-Afrika
De Nederlandse pater E. A. M.
Baaij wordt 23 mei gewijd tot
bisschop van het Zuidafrikaanse
bisdom Aliwal-Noord, tweehon
derd kilometer ten zuiden van
Bloemfontein.
Pater Baaij (53) van de congrega
tie van de Priesters van het
Heilig Hart, afkomstig uit Rot
terdam, is sinds 1957 werkzaam
in Zuid-Afrika. De nieuwe bis
schop, die vóór 1957 aalmoeze
nier is geweest van Nederlandse
emigranten in Canada en les
heeft gegeven op Canadese en
Amerikaanse kleinseminaries,
volgt de Duitser mgr. J. Luerk
(65) op, aan wie de paus eervol
ontslag heeft verleerd. Van de
ongeveer 240.000 inwoners van
het bisdom zijn er ruim 25.000
katholiek.
Overleg van
Wereldraad
en Vaticaan
„Djakarta 75"
De gezamenlijke werkgroep
van de Wereldraad van Ker
ken en de r.k. kerk zal eind
mei In Venetië bijeenkomen
ter bespreking van de toe
komstige wederzijdse betrek
kingen en het eventuele deel
nemen van de r.k. kerk aan de
vijfde assemblee van de We
reldraad, die in 1975 in Djakar
ta wordt gehouden.
Ter voorbereiding van deze
bijeenkomst heeft de werk
groep vorig jaar aan nationale
raden en bisschoppenconferen
ties in vijftien landen ge
vraagd een onderzoek in te
stellen naar oecumenische er
varingen in de plaatseljke ge
meenten. Ook werd gevraagd
met voorstellen te komen over
een mogelijke verbetering van
de betrekkingen tussen het
grondvlak van de kerken en
hogere bestuurscolleges, de
Wereldraad en het Vaticaan. In
Venetië zal men zich bezighou
den met de vele antwoorden en
voorstellen die binnenkwamen.
Op grond van recente ervarin
gen zal de werkgroep concrete
voorstellen doen voor een in
tensievere samenwerking tus
sen Rome en Genève, zoals
bijvoorbeeld door een sterkere
vertegenwoordiging van de r.k.
kerk in verschillende commis
sies van de Wereldraad. De
werkgroep is in 1965 gevormd
en telt twaalf leden, zes van
elk van beide gesprekspart
ners.
