Het
leger
achter
Patricia
Hearst..
Neger in Amerika was geen
hulpeloze slaaf
oorspronkelijk een hulporganisatie
Donald Defreeze, het brein achter het Bevrij- Patricia Hearst voor haar ontvoering,
dingsleger.
Patricia Hearst, zoals zij bij de bankoverval verscheen.
Kogelgaten in de ruiten van het bankgebouw, waar het Symbionese Bevrijdingsleger in het vorige weekeind een overval pleegde.
Van o
e correspondent
SAN FRANCISCO— Amerika beleefde niet lang
geleden de eerste politieke ontvoering, die van
Patricia Hearst, dochter van de krantemagnaat
Randolph Hearst in Berkeley, Californië. Een tot
dan toe vrij onbekende groep, het Symbionese
Bevrijdingsleger (SLA), eiste de verantwoorde
lijkheid voor die ontvoering op. De vader van
Patricia kreeg als voorwaarde voor vrijlating van
zijn dochter te horen dat hij voedsel ter waarde
van 6 miljoen dollar onder de armen van Califor
nië moest verdelen.
Sinds die ontvoering op 4 februari werd van
Patricia Hearst vrijwel niets vernomen, behalve
dan een geluidsbandje waarop zij bekend maakte
zich bij het leger te hebben aangesloten. Tot
afgelopen weekend, toen het SLA een bankoverval
pleegde in San Francisco, waarbij verborgen ca-,
mera's Patricia Hearst onder de overvallers ont
dekten. Ze droeg een vuurwapen en minister van
justitie Saxbe bestempelde haar prompt als een
„misdadiger", wat protest uitlokte van haar ou
ders.
Het Symbionese Bevrijdingsleger is een groep, die
is voortgekomen uit Amerikaanse negergevange
nen, gedreven door radicale, revolutionaire ideeën.
De groep ontstond vorig jaar in de zomer, en vulde
een gat op dat ontstaan was door het afbrokkelen
van de politieke beweging van nieuw-links in de
VS. Volgens de politie bestaat het leger uit onge-
■li
veer 25 mannen en vrouwen van verschillende
rassen, allen zwaar gewapend en opgeleid voor een
guerrilla-oorlogvoering.
Onder de leden zijn blanken, afgestudeerd aan de
universiteit en geïnteresseerd in gevangenishervor-
ming.Anderen zijn negers, die elkaar als gevange
ne hebben ontmoet in de psychiatrische kliniek
van Vacairlle, Californië. De naam van het leger
is ontleend aan het woord symbiose, de term voor
een vorm van samenleving van twee organismen
met als doel wederzijds voordeel.
Het SLA kwam vorig jaar voor het eerst in het
nieuws toen in november een aanslag gepleegd
werd op een schoolinspecteur in Oakland. De man,
Marcus Foster, werd doodgeschoten door middel
van een kogel, waarvan de uitgeholde punt was
gevuld met cyaankalikristallen. Na de moord ver
klaarde het leger in een communiqué dat de man,
een neger, was gedood vanwege zijn steun aan
racistische politiek en omdat hij de politie tdeliet
op de scholen. In verband met de moord werden
twee mannen gearresteerd, de 27-jarige Joseph
Ramiro en de 24-jarige Russell Little. Het SLA
erkende beiden als soldaten van het leger.
Het brein achter de groep is een gevluchte neger
gevangene, de 30-jarige David Defreeze uit Los
Angeles. Samen friet een andere gevluchte gevan
gene, de 29-jarige Thor Wheeler, wordt hij gezocht
in verband met de ontvoering van Patricia Hearst.
Defreezfe heeft zichzelf Cinque genoemd, naar de
leider van een slavenopstand in 1839. Onder die
naam diende hij zich ook aan op de bandopnames
van het Symbionese Bevrijdingsleger.
Hulp aan gevangenen
De oorsprong van hetleger kan worden terugge
voerd tot het gevangenissysteem in de verschillen
de delen van de Verenigde Staten. In 1968 besloot
eengroep zwarte gevangenen in de inrichting van
Vacaville een organisatie op te richten voor hulp
aan zwarte gevangenen. Zo ontstond de „zwarte
culturele associatie", een wettelijk toegestane
groep waarbij ook Defreeze zich aansloot. De
organisatie trok verschillende jonge, idealistische
blanke bezoekers naar haar bijeenkomsten.
De Vacaville-groep stond in feite onder bescher
ming van een grotere groep toegewijde
van de universiteit van Berkeley. Defreeze werd
•later overgebracht naar degevangenis Soledad,
waaruit hij een jaar geleden ontvluchtte. Hij ging
terug naar Berkeley waar hij onderdak kreeg van
een jonge blanke feministe. Tegelijkertijd onder
hield hij contacten met een zekere Russel Little,
een bezoeker aan de Vacaville-bijeenkomsten, die
filosofie studeerde in Florida. Defreeze kende ook
diens vriendin Robyn Steiner, Russels zusje Jean,
een blanke student Wille Wolfe, de jazzmusicus
David Gunnel en diens vrouw Jean Chan, die in
een huis in Berkeley woonden, dat zij Peking
House noemden.
Er waren nog anderen met wie Defreeze contact
onderhield: Remiro, een Vietnamveteraan en wa
penexpert, Patricia Mizmoon Soltysik, een ex-stu
dente van Berkeley, Nancy Ling Perry, die door
de politie gezocht werd wegens brandstichting,
Camilla Hall, een ex-maatschappelijk werkster uit
Minneapolis, en Bill en Emily Harris en hun
vriendin Angela Atwood, alle drie afgestuurd in
Indiana.
Al deze mensen zijn verdwenen sind:
van Remiro en Russel Little na de moord op de
schoolinspecteur.
De groep, die later zou uitgroeien tot het Symbio-*
nese Bevrijdingsleger was oorspronkelijk niet op
gezet als een terroristische organisatie, maar als
'een communicatienetwerk voor gevangenen in Ca
lifornië. Maar Defreeze en zijn feministische vrien
din schreven later een ideologie voor het leger en
voor de Sjmbionese federatie, een groep zelfstan
dige staatjes die in harmonie leven. Het leger
ontstond in een tijd dat massale protestacties
voorbij waren, de Vietnamese oorlog formeel
beëindigd was en linkse protestgroepon in wanor
de verkeerden, zonder duidelijke leiders en vaste
centra.
Het SLA stelde voor terreuracties te gaan gebrui
ken om politieke doeleinden te helpen bereiken, -
maar haar ideeën werden van de hand gewezen.,
door andere linkse groepen die van mening waren
dat terreur het publiek vijandig tegenover hen zou
maken. De leden van h<-t Symbionese Bevrijding
sleger gingen de guerrilla-oorlogvoering bestude
ren, zij namen codenamen aan en hielden geheime
bijeenkomsten. Zij verzamelden plattegronden van
uitgestrekte bos- en woestijngebieden en reisden
alle verlaten mijnen en jachthutten af.
Zij oefenden zich ook in gevechten van man tegen
man en gingen de bergen in om zich in het
schieten te bekwamen. Sinds enkele maanden
wordt door de politie jacht op hen gemaakt. De
politie heeft in Oakland lijsten gevonden met de
namen van belangrijke zakenlieden mogelijk
WASHINGTON Duizend
Amerikaanse historische ro
mans hebben in de moderne
blanke hoofden (en ook in
veel negerhoofden) een beeld
geschapen van de negerslaaf
uit het oude zuiden van de
Verenigde Staten. Over het
algemeen stelt men zich hem
voor als het „luie, oneerlij
ke, onbetrouwbare, vrolijke,
banjo-spelende „zwartje"
dat af en toe momenten be
leefde van enorme zucht-
vaardigheid en dat een groot
gevoel van verantwoorde
lijkheid kreeg. Maar dat ge
beurde altijd op een manier
die men ook bij ouwe trou
we huisdieren aantreft.
Hij had geen hersens, alleen
een simpele aardse filosofie.
Hij rolde met zijn wijdopen-
gesperde ogen, grinnikte zo
dat zijn enorme witte gebit
zichtbaar werd en zong zach
tjes als het lot hem goed
gezind was. Zijn imago was
deels een grap, deels een be
lediging en deels een zichzelf
voortplantende mythe. Maar
tot nu toe was dit beeld nooit
ontmaskerd. Historici, econo
men en sociologen hebben
het onderwerp altijd geme
den. De moderne Ameri
kaanse neger moet maar met
het oude imago leven; en dat
betekent meestal dat hij
maar moet zien dat hij dit
beeld overleeft.
Aan het eind van deze
maand zal in de Verenigde
Staten een opmerkelijk, en
onvermijdelijk ook contr
oversieel boek worden uitge
bracht, dat met toepassing
van moderne middelen
tracht alle oude mythen over
de negerslaaf te weerspre
ken.
Twee vooraanstaande histo-
rici, professor William Fogel
(van Harvard) en professor
Stanley Engermann (van de
Universiteit van Rochester)
hebben de spieren van een
gigantische krachtige compu
ter ingezet om allerlei moei-'
zaam bijeengebrachte feiten
over het oude zuiden te be
werken (feiten o.a. over het
verbouwen van katoen, bo
nen en granen; het voedsel;,
'de families; de levensomstan
digheden; prijzen; straffen;-
en duizenden andere zaken
die betrekking hebben op het
slavenleven). Ze zijn uiteind
elijk tot een serie verbazing
wekkende conclusies geko
men.
Allereerst deze: het slavenle
ven, hoe slecht het ook ge
weest mag zijn, was zeker
niet afschuwelijk voor de sla
ven. En ten tweede: de enor
me psychologische druk op
de mannen en vrouwen die
als vee werden verhandeld,
en gevoederd was niet zo
groot dat de negerslaven tot
alleen maar vegeterende we
zens werden; de negerge
meenschap functioneerde
zeer goed en wist een onuit
wisbare waardigheid te
handhaven waarop de mo
derne neger trots kan, en.
moet zijn.
De bewering dat „slaven het
nog nooit zo goed hebben
gehad" zal volgens de au
teurs de zwaarste kritiek on
dervinden. Niettemin blijven
ze bij deze conclusie, ook al
verklaren ze daarbij met gro
te nadruk dat slavernij op
geen enkele wijze goed te
praten is en dat de mensheid
zich gelukkig heeft verlost
van dit verschijnsel. Het tijd
perk der slavernij, zeggen ze,
was Amerika's „periode aan
het kruis"; een kenschets die
ze ook als titel van hun werk
hebben gebruikt.
Hun technische vindingen
zijn, in het kort, deze: de
materiële omstandigheden
van de zuiderlijke negei*slaaf
(zijn voedsel, zijn woonruim
te, zijn medische verzorging)
zijn goed te vergelijken met
de omstandigheden van de
vrije arbeiders uit die tijd.
Economisch en sociaal ge
zien had hij het als slaaf een
stuk beter dan in de periode
die volgde op de burgeroor
log, toen hij voor het eerst
als vrij man in de meedogen
loze competitiemaatschappij
met zijn groeiende industrie-
Ie arbeidsmarkten werd ge
stort en voor het eerst de
gevolgen van rassendiscrimi
natie begon te voelen. En het
slavendieet bestond nooit uit
de weinig voedzame bonen
en varkensvlees, die later een
dagelijks maal vormden voor
de vrije arbeiders. Volgens
de auteurs was het slaven
dieet „niet alleen ruim vol
doende, het overtrof zelfs de
tegenwoordig aanbevolen do
ses van de belangrijkste voe
dingsstoffen".
Grinnikendt Sambo
De slaven kregen ook lang
niet zoveel lijfstraffen als de
romanschrijvers ons wel zou
den willen doen geloven. En
de kinderen werden e
grootgebracht om de planta
geeigenaren een plezier te,
doen. De slavenhandel ging
meestal met hele families te
gelijk, zodat in feite minder
dan 2% van de slavenfamilies
door speculatieve en on
barmhartige bedoelingen van
hun eigenaren zijn opges
plitst De gunsten die aan
slaven werden toegezegd
(vrije tijd, zakgeld, kleren)
waren veel algemener dan
ooit is vermoed. Alles bij el-,
kaar, besluiten de schrijvers,
was de slaaf
te slecht
De tweede belangrijke con
clusie van het boek zal, naar
men verwacht, door moderne
negerkringen gretig worden
aangepakt om de rest van de
wereld te bewijzen dat het
imago van die onzinnig grin
nikende „Sambo" inderdaad
een mythische schepping van
blanke, sterk bevooroordeel
de schrijvers en schrijfsters
is. Er zijn bewijzen te over
om aan te tonen dat de ne
gerslaven hard werkende,
ke concurrenten.
„Mijn hart is bijna gebro
ken", schreef een blanke
plantageeigenaar uit Louisia
na nadat een van zijn slave"
,Ik heb de
negers die
om ,..n Find te maken aan
de opvatting dat de zwarte
Amerikanen geen cultuur
hadden, niets presteerden en
zich tijdens hun eerste 250
jaar op Amerikaanse bodem
in het geheel niet ontwikkel-
SIMON WINCHESTER
