B Luchtbrug naar Raima de Majorca Overvol godeneiland heeft ook ingevette welvaarts kinderen zitten in nu nog ongerepte natuur bakblik op eikaars verbrande lip enTOURAGE-enTOURage- Prettige vakantie in Duitsland Zichtbaar wonder in Jeruzalem Eén van de knapste prestaties van de Israëlische architectuur is de reconstructie van het Joodse kwartier in Jeruzalem. Kosten noch moeiten zijn gespaard om één van de meest markante wijken van oud-Jeruzalem in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Wie de herstelwerkzaamheden gadeslaat en stukje bij beetje een kompleet brok historie tot nieuw leven ziet komen, heeft de indruk dat hij getuige is van de voltrekking van een wonder. Na de verwoesting van de tweede tempel in het jaar 70 kan men niet meer spreken van een uitgesproken joods karakter in de oude stad in het oostelijk deel van Jeruzalem. Er zijn weliswaar altijd joden ach tergebleven, maar de meesten zijn in de loop der tijden verhuisd en andere volkeren namen hun plaatsen in „liet fort" in. Op een klein gedeelte na, dat gebouwd is op de oostelijke helling van de Zions-berg en uitzicht geeft op het restant van de verwoeste tempel: de klaagmuur. Van de 15.000 joden, die in de 2e helft van de 19e eeuw in de oude stad van Jeruzalem woonden waren er meer dan 5000 in deze kleine wijk geves tigd. De kern bestond uit vier synagogen, die op unieke wijze met elkaar verbonden waren. In en rondom deze tempels waren de vele „yesjiwot", leerscholen, waar Joodse kinderen onderwezen wer den in de Heilige Leer. Dat duurde tot het rampjaar 1948. De Vrijheidsoorlog, die voor Israel het leven betekende, betekende voor de joodse bewoners van de oude stad het einde. De bewoners van het joodse' kwartier moesten vluchten en het stadsdeel zelf werd zwaar beschadigd. De synagogen deden vanaf dat mo ment dienst als stallen voor koeien en paarden. Na de zesdaagse oorlog van 1967 besloot men het Joods kwartier weer op te bouwen. Het oude Jeru zalem was weer in handen der Israëliërs, die in het oude gedeelte alleen maar krotten en puin aantrof fen. Aan de hand van oude tekeningen en door middel van archeologisch onderzoek ontstond toen een wederopbouwplan, dat anno 1974 al op vele punten werkelijkheid is geworden. De vier oude synagogen zijn weer in oorspronkelijke luister her steld. Klaar zijn ook de leerscholen rondom deze kerken. Eén van de eersten, die na de zesdaagse oorlog de herboren Joodse wijk betrok was vice-premier Al- lon, die nu in een huis aan de buitenkant woont. De bedoeling is dat mettertijd 700 gezinnen de wijk zullen bevolken. Er komen 250 winkels en in de planning zijn tevens drie hotels opgenomen. Oosterbuur Duitsland heeft in 1973 3,9 miljoen overnachtingen van Nederlanders verwerkt en dat was voor het Duits Reis-Informatiebureau, Spui 24, Amsterdam-Centrum, telefoon 020-241293 voldoen de aanleiding om het reizen naar de Bondsrepu bliek extra aantrekkelijk te maken door de uitgave van de 56 pagina's tellende kleurengids „Prettige vakantie in Duitsland 1974". Waar krijgt men 400 gram gegrild vlees voor minder dan 10 mark, hoe rijdt men over de Weinstraten in het zuiden van Duitsland en waar vinden kinde ren vlakbij de grens vertier. De prospectus geeft op ordentelijke grtindliche wijze antwoord op deze en tientallen andere vragen. Om er nog enkele te noemen: reizen met individueel vervoer, overnach ting en maaltijden, vakantietips: bedrijfsbezichtin- gen, hobby-vakanties, dierentuinen, wildparken, mi- nisteden en pret-oaes, autotochten en burcht- en slothotels. Een bijzonderheid in deze gids is voorts de vermelding van goedkope vakantieverblijven in de gewilde delen van Duitsland. Ze worden met naam en toenaam genoemd. Deze kostelijke gids is gratis bij het Duits Reis- en Informatiebureau te verkrijgen. Mammoet-aquarium aan Aalsmeerse plas Aalsmeer, dat reeds de grootste bloemenveiling van Europa binnen de gemeentegrenzen had, heeft sinds vorige week ook nog het grootste aquarium voor zoetwatervissen in Nederland. Het enorme gevaarte, dat één wand van het puike restaurant de Hooge Wilgen beslaat heeft 85.000 gulden gekost en bevat achter glazen ruiten van 4.1/2 centimeter dikte 14.000 liter water. Het gewicht van dit reuze- naquarium is 40 ton en de filters, die het leefkli Een van de fraai gerestaureerde historische gebouwen in het Joodse kwartier van Jeruzalem is het Rhothschildhuis. In de toeristische top- maanden roept het vlieg veld van Palma de Ma jorca herinneringen op aan de Berlijnse lucht brug. Het blauwe zwerk is dan vergeven van grommende vogels, die met trillende vleugels wachten op het teken, dat er geland kan wor den. De eilandbewoners nemen op zulke momen ten niet eens meer de moeite om zich af te vra gen, wat hun boven het hoofd hangt, want dat is genoegzaam bekend. Af gegraasd godeneiland Majorca wordt vanuit de lucht voortdurend aange vallen door massale heir- legers van potverteer- ders, die voornemens zijn het bruin te bakken. ft? 1 HU* J2.L -JU". IB I iiPWïif II L.. lï tra mmmm Toch is het een misvatting om te denken, dat Majorca inmiddels door ;,het toerisme verzwolgen is. Wie uit j het vliegtuigraam een blik naar het eiland zendt en de grijze, betonnen hotel-silo's ziet, die als een eindeloze Chinese muur langs de zuidkust staan, krijgt sterk die indruk. De ingevette welvaartskinderen krioelen over het petieterige strandje van El Arenal, waar men door de buiken allang de zee niet meer ziet. Maar zoals eertijds Grieken en Cart- hagers en daarvoor de PhoeniciërsB nooit verder zijn gekomen dan de akust, zo drukken ook de Angelsak- asen, Germanen en Galliërs anno 1974 s zich verbeten tegen de nauwe strook langs de Middellandse Zee aan. Toch is er voor iedereen, die wil, een mogelijkheid om aan dat volgepakte bakblik te ontsnappen. Er zijn goede busverbindingen naar de meest afge legen hoeken van het eiland en wie er het geld voor over heeft kan voor een schappelijk bedrag de Spaanse versie van de Fiat 600, di Seat hu- Daarbij is wel een waarschuwing vooraf op zijn plaats: controleer de remmen, voordat u zich in de bloeds tollende haarspeldbochten stort. Toegegeven: de begrafenissen op Majorca zijn kleurig genoeg om er een hele filmrol op te verschieten, maar als je zelf het deksel op je neus krijgt valt er toch weinig meer van te genieten. Een rit westwaarts vanuit Palma naar Andraitx en het daarbij beho rende haventje levert het romantisch bewijs, dat het binnenland nog gro tendeels maagdelijk is. Je rijdt als j een moderne Robinson Crusoë door olijf- en amandelwouden en vindt tenslotte na enig zoeken ook het privé strandje, waar je het warme rijk alleen hebt. Voor liefhebbers van dramatische vergezichten is een rit aan te bevelen langs de kustweg van Andraitx naar Estallenchs en vandaar langs steile rotswanden verder. In dit gedeelte pakt Majorca een brok ongerepte natuur uit, dat adembenemend is. Kleine stadjes als Soller, dat zich onder de ruige piek van de onge naakbare Puig Mayor heeft genes teld, Banalbufar, waar water door stenen geulen in de straten een weg omlaag zoekt en Pollensa zijn stuk voor stuk meer dan de moeite waard om in iedere Majorca-vakantie te worden bezocht. Hetzelfde geldt voor het 14e eeuwse klooster van Vallde- mosa, waar nog steeds de geesten rondwaren van wonderkind Frederic - Chopin en zijn aangebedene George «w* Sand. Mensen, die zich even uit hun strandstoel kunnen losweken, doen er ook goed aan om een snel bezoek te brengen aan de meest indrukwek-, kende stalactiet-grotten van Europa rondom Manacor. Hoewel vele zaken de hoofdstad Pal ma minder aantrekkelijk maken (op sommige momenten lijkt het angstig veel op Valkenburg, compleet met petat en papieren mutsen) verdient, deze stad toch een zorgvuldige spectie. Gastronomen mogen bij voorbeeld de verrukkelijke eetsleu- ven in de nauwe zijstraten niet mis sen. Ze vinden daar in de scheme ring een zilt luilekkerland met een onwaarschijnlijke variatie van visge rechten. De kebabs, geroosterde sar dines, groene pepers, artisjokken en de Majorca-ham zijn eveneens waard om over de tong te gaan. Het één en ander kan dan royaal worden weggespoeld met de goede en nog steeds goedkope Spaanse wijn. je een maag hebt, die tegen een stootje kan is een culinaire stroop- tocht landinwaarts sterk aan te beve len. In het hart van het eiland vindt T men herbergen, die alleen door de eilandbewoners bezocht worden en die spotgoedkope Spaanse kost op tafel brengen. Eén van die herbergen! staat aan de weg van Palma Manacor en is gemakkelijk te her-^ kennen aan een afbeelding van een^ duivelsgezicht op de buitenmuur. I Deze duivel is ontleend aan een oude legende uit de dagen, toen de pest nog rondwaarde over het eiland. De. spinnewebben boven de deur date-I ren waarschijnlijk uit diezelfde tijd.^. Binnen hangen de worsten aan de zoldering en smeult in een hoek een halve olijfboom in het open vuur, waar de meesterkok zijn geroosterd vlees bereidt. vurenhout Je eet er van vurenhouten tafels zonder enige versiering. Tip: begin met olijven en pepers uit het zuur en ga dan voorzichtig door met een diep bord vol verrukkelijke gebak ken worstjes. De varkens- en lams koteletten met olijfaroma zijn trou wens ook het proberen waard. En wat zou u denken van een onverval- I ste paella, die je in een aardewerk- j bord krijgt opgediend en die je met houten boerelepel soldaat Z maakt. Majorca ontleent zijn populariteit de goedkoopte, waarmee men en een zekere luxe kan verwer- Een snelle peiling bij enige tou- I roperators maakte dit opnieuw dui- delijk: ondanks het feit, dat de reis- gidsen uitpuilen van nieuwe, exoti sche bestemmingen, blijft Majorca de onverbiddelijke vakantietopper voor de meeste Nederlanders. De prijzen zijn nog steeds redelijk (of schoon men nu toch zeker 15 procent meer betaalt don vorig jaar) en de meeste hotels zijn van goed tot rede lijk. Wie een rustige stek verlangt doet er wel goed aan om zich niet in El Arenal te nestelen. Op dit gedeelte zijn de kermis-vermaken nu eenmaal favoriet en zit men voortdu rend op eikaars verbrande lip. Zoek liever onderdak aan de andere kant van de hoofdstad, waar de natuur ook nog een stuk meer te bieden heeft. Henk Bouve (links) als gastheer in het Aalsmeerse restaurant de Hooge Wilgen maat voor de vissen moeten garanderen, wegen ook nog eens 20 ton. Aalsmeer heeft deze unieke attractie te danken aan de 55-jarige levensgenieter Henk Boevé, een raszui vere Amsterdammer, die zijn visserslatijn met een gepeperde Mokumse saus heeft overgoten. Bouvé, die in de Haarlemmermeer opgroeide en jarenlang als boerenknecht op het land werkte kwam later als busohauffeur in dienst van Maarse en Kroon. Die bus ruilde hij na verloop van tijd voor een 50-tons tankwagen van een Uithoorns wegensproei- bcdrijf. „In die tijd," herinnert hij 2ich nu haar scherp, „viel me al één ding op. Als ik een wegres taurant binnenkwam zag ik altijd het geld over de toonbank in de zakken van de eigenaar vallen. Nooit andersom. Ik heb toen gedacht „Henk je moet zo gauw mogelijk aan de andere kant van dat buffet zien te komen." Met 3500 gulden spaargeld en een lening bij een goede vriend kocht hij enkele jaren geleden het bijna failliete „Wapen van Aalsmeer", dat hij binnen de kortste keren tot een florerend horeca-bedrijf ombouwde. Daarna ontfermde hij zich over het eveneens kapseizende restaurant „De Hooge Wil gen", dat fotogeniek gelegen is aan de Westeinder- plas. „Ook deze zaak loopt momenteel als een trein," meldt hij met gepaste trots. Onlangs heeft Bouvé in het Spaanse Benegarafe ook een rustiek pandje op de kop getikt, waarin hij binnenkort zijn derde restaurant La Sirena zal openen. „En allemaal Hollandse kost. Geen Spaanse flauwekul. Niet die olijftroep, maar een fijne bal gehakt en een goeie sappige biefstuk. Die ga ik daar straks serveren." Als afscheidscadeau heeft Bouvé aan de burgerij van Aalsmeer dat aquarium ge schonken: er zwemmen alleen vissen in, die ook leven in de Westeinderplas: twintig soorten, waaron der enorme snoeken en karpers en verder de meer val, de baars, snoekbaars, goudkarper en paling. „Dat aquarium," zegt Bouvé, „is altijd een harte- wens van me geweest. Ik ben zelf een verwoede visser en reken er op, dat ik straks in Spanje ook regelmatig op zee te vinden zal zijn. Het bedrijf draag ik zo zoetjesaan over aan mijn kinderen Ans en Rinus. Ik heb genoeg gedaan, zou ik zo denken. Ik heb er alleen al negen jaar over gedaan om mijn horeca-diploma's te halen. Alleen aan het diploma ijsbereiden ben ik niet toegekomen. Ik vond dat ook niet nodig. Als ik zin heb in een wafeltje wacht ik wel, totdat er een ijscoman voorbij komt" m -WW

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1974 | | pagina 19