IMASSALE SLIPPARTIJ
DER LAGE LANDEN
DP HET MJOSA-
Het grote succes van een
jubilerende turntrainer
r irk
Eerste drie plaatsen voor Klimop"
s
Noorse titel
voor Steden
MAANDAG 4 MAART 1974 A3
au van d<
ïelnemersl
Sporttoto
JLLEHAMMER Wat is
in een Elfstedentocht het
verschil tussen de winnaar
en de grote verliezer? In
tijd gemeten bedraagt het
emie elk! ruim zes afschuwelijke
uren, in afstand komt dat
neer op 110 kilometers: een
kil, gapend wit gat, dat in
volstrekte eenzaamehid ge
dicht moet worden. Als za
terdagmiddag om half drie
de 37-jarige architect Jan
Roelof Kruithof uit Havel-
te op het stijfbevroren
J Mjosa-meer in Noorwegen
zijn rug kromt en zich met
zijn laatste reserves los-
k wrikt uit de kopgroep van
zes man vecht een naam
loos leger zestig kilometer
zuidelijker in een witte
diepvries-woestijn tegen
zichzelf. Voor hen wachten
er bij de finish geen be-
maanden kerS) geen gratis reizen,
Daarvari sell eerapparaten en sport-
en Haar- schoenen. Als de laatsten
ïmerken. over de eindstreep wanke-
minuten Jen het is dan tien over
e hoogte half negen 's avonds
draagt Lilleham er al uren
het donkere rouwkleed van
deBCer t (le na<dl** De spandoeken
n Kraay weggehaald en de
•de Van b°ys van radio en televisie
■lem had zitten op dat moment al
™iet over hoog en breed bij open
Van <?er haardvuren met een koele
tegen'de pils van vier ^uIden het
glas. De enigen, die de
martelaren ontvangen, zijn
)el lu!'t* commentator Jacques
naker te Meyerink, een snedig con
verserende marktkoopman
uit Apeldoorn, en Necker-
o-i. s5.imann's PR-kanon Peter
ier: Wee-|Knegjens, die onder zijn
zojuist verworven beren-
?K?mper>; muts verdrietig consta-
i£K,teert, dat het er nauwelijks
meer gezond uitziet.
bode.ebFe-,aarenteSen ëetuigt het wel van
en Berg;.grote klasse, wat ruim honderd
achtergebleven tobberds hebben
gepresteerd in hun afgang van
.ruim 190 kilometers. Zij wisten
tevoren, dat hun bebloede kop
pen nooit gesierd zouden wor
den met lauwerkransen: zij wa-
ren er ook heilig van overtuigd,
dat deze zaterdag voor hen de
dag der lange messen zcau wor
den. Hun benen waren tenslotte
opgevuld met kauwgum van in
ferieure kwaliteit en hun botte
schaatsen zochten feilloos elke
scheur in het vijftig centimeter
B dikke ijs op. Als ze in groeps
verband reden zag je ze op de
horizon als kegels omvallen.
Alle negen. Maar het volgend
moment stonden ze alweer over
eind en wankelden ze als berijp
te sneeuwpoppen verder in die
mistige godverlatenheid, waar
slechts een handvol oejebroe-
ters de massale slippartij der
lage landen verbijsterd gade
sloegen.
Dit oergeweld van beulen, die het
vonnis genadeloos aan zichzelf
voltrokken was in de betraande
ogen der Noren een ongehoord,
bijna onmenselijk spektakel. Zij
zagen bij de finish mannen van
middelbare leeftijd en kleumende
Drees-trekkers voorbij schuiven,
die na de eerste ronde al met
bloederige striemen in alle
gangbare maten getatoueerd
waren. Het leek een carnavals
optocht, waarbij de enige op
dracht was om zo natuurge
trouw mogelijk een immitatie te
geven van het grote opperhoofd
Winnetou. Ugh. Deelnemers, die
over snor en baardwerk be
schikten, droegen deze aanhang
sels als stijve vaandels, waarop
dikke regentranen van verdriet
lagen. En onderweg, in die on-
dergekoelde hel scheurden EH-
BO-ers tenslotte de pleisters per
meter af om winkelhaken en be
bloede benen en armen te mum
mificeren.
Vergissing
Maar geen moment dacht ook
maar één van de ruim 500 deel
nemers er over om in deze al
ternatieve 12e Elfstedentocht,
georganiseerd door Neckermann
Vliegreizen, te capituleren. Toen
tegen vijven uit de grijze brei
een 56-jarige man opdook, dte
nauwelijks meer op zijn benen
kon staan, maakte Peter Kneg-
jens de ongehoorde vergissing
om hem te adviseren van het
ijs te stappen. Het was louter
menslievendheid, die Knegjens
deze raad ingaf. Hij wilde al
leen een medemens in nood van
zekere bevriezingsdood redden.
De man zond Knegjens echter
een laser-straal volafkeer en
rfep: „Liever nog Iaat ik mijn
beide benen verdoren dan nu op
te geven."
Drie uur na deze confrontatie
schoof de man zichzelf inder
daad als monster zonder waar-
Jan Kruithof, de gelukkige winnoor omhelst zijn
de over de finish-lijn. Zijn ge
zicht leek toen op een kraak
pand, waarvan de ramen met
zestiende-gaasjes en pleisters
waren dichtgeplakt. Maar op
zijn gezucht lag op kamerbreed
te de lach van een stervende
clown. Zijn afgang had hij in
middels uit eigen middelen om
gebouwd tot een persoonlijke
triomf. Zijn superioriteit was
weer voor de komende jaren vei
lig gesteld.
Ouverture
De ouverture van dit schaatsles-
tijn vond plaats Sn de brakke
ochtend van diezelfde dag. De
509 helden in spé, die door Nec
kermann in vijf Transavia-Cara-
velles naar Lillehammer wer
den gebracht waren al vanaf
zes uur bezig met de voorberei
dingen op deze reünie der beu
len. Voorpagina's uit meegeno
men kranten werden zorgvuldig
voor de borst gespannen; die
renliefhebbers haalden konijne-
vellen uit hun valiezen en span
den deze voor de tors; kansheb
ber Kruithof nam op de rand
van zijn bed een voedzaam bord
pap tot zich, dat zijn vrouw
Jantina in de douchecel op een
primus had klaargemaakt.
In de bus controleerde de friese
strateeg Jcen van den Berg zijn
arm, die enkele dagen tevoren
als een ongebakken stokbrood
uit een gipscorset was herrezen.
Ook hij werd op dat moment
nog beschouwd als een serieuze
kandidaat voor de overwinning,
maar zelf twijfelde hij aan dit
wonder. „Te weinig getraind",
deelde hij somber mee, „en ik
ben bang, dat ik straks weer op
die arm val en hem breek".
Toen hij zes en half uur later
als 18e over de eindstreep
kwam was hij een duidelijk ont
troond fenomeen. Hij nam niet
eens meer de moeite om zijn
medaille op te spelden en
reed linea recta naar Atje Keu
len-Deelstra, die met haar Jelle
enige uren tevoren moeiteloos
had gefinished in da kleuter-ra
ce over 25 kilometer. Even later
sprak hij de historische woor
den: „Dit is voor mij het einde.
Voor mij is het spel nu wel defi
nitief uit. Te oud, een vent van
46, die zijn veters los laat ma
ken door een wereldkampioene
kan het schaatsen wel verge
ten".
Allersterksten
Enkele minuten tevoren had zfch
op diezelfde plaats het drama
der allersterksten voltrokken.
Onderweg was er voortdurend
verbeten gevochten door de 39-
jarige Egbert Vossebelt uit Er-
melo de 31-jarige Johan Warde
nier uit Markenerse, de 25-jari-
ge Frank Bouwstra uit 'Schar-
Afgrond
Dolle Dries van Wijhe ligt 2
gewond op het ijs.
sterbrug, de 29-jarige Wim Wes-
terveld uit Eemnes, de 38-jarlge
Anne Kompaan uit Drachten, de
31-jarige Ton Groot en door de
slimme doordouwer Jan Roelof
Knlthof.
Zij wisten, dat hun krachten el
kaar niet veel ontliepen en dat
op de laatste honderden meters
het moordend gevecht beslist
zou worden. Ook in deze kop
groep hadden massale valpartij
en de koppen in de menie gezet.
Maar zij waren bij elkaar ge
bleven, omdat de heilige af
spraak was, dat zij tot 1 kilome
ter voor de eindstreep op elkaar
zouden wachten. Toen, op 1500
meter voor de finish ging Kruit
hof onderuit en kuste hij onzalig
het ijs. De anderen in de kop
groep remden af, want afspraak
was afspraak en zij wilden
vooral geen spelbreker zijn.
Kruithof i|fwam overeind on
der luide aanmoedigingen van
Kees Verkerk, die in een volg
auto meereed dichtte hij met
driftige slagen het gat van 50
meter, dat zijn val geslagen
had. Op zeshonderd meter voor
de eindstreep kreeg hij weer
aansluiting bij de kopgroep en
vanaf dat moment klauwde hij
als een bezetene verder. Super
sprinter Kruithof passeerde zijn
concurrenten schijnbaar moeite
loos, nam meters voorsprong en
ijlde met een snelheid van 50 ki
lometer per uur over de hobbe
lige glijbaan. Het werd op die
laatste meters een moordend
gevecht, waarbij in slordige
volgorde gevloekt en gebeden
werd. Maar in die beslissende
fase was de meervoudig kam
pioen op belachelijk lange af
standen niet meer te houden.
Voortdurend accelerend stoof hij
op de rode lijn af, die hij even
later met een meesterlijke pi
rouette overschreed. De twaalf
de Elfsteden-tocht had daarmee
zijn verbeten overwinnaar ge
creëerd: Jan Foelof Kruithof,
die op de schouder van zijn hui
lende vrouw Jantine dikke
vreugdetranen plengde. Die
daarna onthulde: „als architect
moet ik altijd mooi wer spelen.
Altijd ja en amen roepen tegen
de klanten. Op die manier pot
je in de loop der jaren een aar
dige voorraad aggressie op.
Eindelijk heb ik die ellende
weer eens kunnen spuien. Ik
ben naar Noorwegen gekomen
om te winnen. Om niks an
ders."
Mening
De overige deelnemers waren het
roerend met hem eens. Zij wa
ren gekomen om te verlezen en
hadden de zekerheid dat ze glo
rieus gewonnen hadden. Onder
hen de legendarische 71-jarige
Henk Dubbeldam uit Limmen,
onder hen ook de oudste deelne
mer, de 77-jarlge Gcrrie Ter-
horst uit Amsterdam, die 120 ki
lometer moeiteloos uitreed.
Onder hen de 67-jarige Antonius
de Blécourt, die uiterst beheerst
op 40 jaar oude friese doorlo
pers 25 kilometer in acht uur
volmaakte. Onder hen de Jong
ste deelneemster Anneke Haver
kamp uit Hilversum en haar
clubgenote uit de zwemvereni
ging Naarden Hansje Bunscho
ten. Met de honderden naamlo
zen waren ze het er over eens,
dat deze martelgang van krom
me Lindert naar meer smaakte.
Op het vliegveld werd dan ook
de heilige gelofte gemaakt dat
ze volgend jaar weer een zelfde
retourtje naar de hel zullen ko
pen.
LEO THURING
Uitslagen van de 12e Elfsteden
tocht in het Noorse Lilleham
mer:
1. Jan Roelof Kruithof. 6.30.15.
2. Egbert Vossebelt 6.30.16.
3. Johan Wardenier, 6.30.17.
4. Frank Bouwstra, 6.30.18.
5. Wim Westerveld. 6.30.30.
6. Anne Kompaan. 6.31.05.
7. Ton Groot. 6.35.12.
8. Sint Bekkema. 6.36.35.
11. Jan Visser. 6.40.45.
12. Jan v.d. Hoorn. 6.40.50.
13. Tlnus Roozendaal. 6.47.00. p
14. Bennie v.d. Weide 6.47.01.
16. Roel Heemstra 6.47.03.
17. Co van Tongeren. 6.47.04.
18. Jeen v.d. Berg, Heerenveen.
21. Jan Slageter 6.51.
25. Jan Stavenuiter. 6.55.37.
27. Jan Roelink, 6.55.39.
29. Jacob v.d. Lelie 7.01.38.
31. Jan Uitham. 7.01.50.
39 Herman Keizers, Hillegom
40. Jaap Jonkman 7.18.00
41. Gerrit Potuit 7.19.07.
44. Henk Borst 7.23.15.
54. Lenle v.d. Hoorn Langelaan
(eerst aankomende vrouw op de
190 kilometer) 7.37.
'oor het'
Een
ide ge-
rde de
loelman
larwijk
gde Go
punten.
Maurik
Ie laat-
vald er
jk l-O,
an Mnr-
Pechvogel
Van Wijhe
(ILLEHAMMER Grootste
pechvogel in de 12e Elfsteden
tocht was Dries van Wijhe uit
Kerkdorp bij Staphorst amateur
wielerkampioen van Nederland
en meervoudig kampioen op
lange afstanden op de schaats.
folie Dries was één der grote
kanshebbers in dit ijsspektakel,
Imaar na 70 kilometer kwam hij
ongelukkig ten val, waarbij hij
de schaats van zijn voorganger
in de kin kreeg. Hevig bloedend
werd hij naar het ziekenhuis
van Lillehammer gebracht. Zijn
race had daarmee een voortij
dig einde gekregen. Jeen van
den Berg kwam ook ten val en
werd na de race ook met be
kwame spoed naar de operatie
tafel gebracht. Zijn rechterbeen
werd met twaalf krammen ge
dicht.
e)
Igende
twalifi-
IT-eve-
ordijk,
Fleu-
er. Zij
op 20
in het
LTA Wereldkampioen Sten
Stensen heeft dit weekeinde wei
nig moeite gehad de Noorse
I schaatstitel bij de allrounders te
j veroveren. De 26-jarige beroeps- t
militair uit Drammen dankte i
j zijn overwinning voornamelijk
aan sterke verrichtingen op de
5000 meter en de 10.000 meter.
In het eindklassement bereikte
Amund Sjoebrend de tweede
plaats en werd Asle T. Johan-
sen, die zondag de 1500 meter
won, derde.
indstand: 1. Stensen 177.465 pun
ten, 2. Sjoebrend 178.547, 3. Jo-1
harsen 178.610, 4. Storholt
179.837, 5. Aarnes 180 925, 6.
Tvedt 181.263, 7. Konsmo
181.672, 8. Stenshjemmet 182 236,
9. Andersen 182.460, 10. Wenn-
berg 183.967.
VOORBURG Vier Jaar geleden
was turntrainer Henk Dekker
bij de wereldkampioenschappen.
Toen dacht hij: als turnsters
wat willen bereiken, zullen ze
elke dag moeten trainen. Hij
bracht die gedachte over bij de
meisjes en dames van zijn ver
eniging „Klimop" uit Heiloo.
Gisteren, na het lormidabele
succes dat „Klimop" behaalde
in de halve finales voor het Ne
derlands turnkampioenschap se
nioren drie turnsters van
„Klimop" op de eerste drie
plaatsen bekende Henk Dek
ker: „Ik bén ook gaan trainen.
Na twee jaar hard werken,
kwam het er toch niet uit en
was ik van plan er maar mee
te stoppen. Tot de Olympische
Spelen kwamen, waar ik twee
meisjes in de ploeg had die al
les bereikte wat voordien nooit
was gelukt. Hé, dan zit h°t er
toch wél In, moest ik c
ren". De weerslag van tl in
spanning kwam gisteren in de
Voorburgse sporthal „De Vlie
germolen" tot uitdrukking.
De Haagse vereniging „Donar"
had in het „feestpakket" ter ge-
legenhe.d van het zeventigjarig
bestaan de organisatie van deze
halve finales opgenomen. Een
vlekkeloze organisatie, die ech
ter enigszins mank ging aan
kwaliteit van het (turn)gebode-
ne. Sinds na München 1972 de
top van de turnploeg is wegge
vallen Ans van Gerwen, Mar-
got Hilders, Nel van der Voort,
de geblesseerde Linda Toorop
is een lacune ontstaan. Er
gloorde hoop dat de „staart"
van het huidige potentieel aan
sluiting zou krijgen b;j de tegen
woordige top. Dat is niet ge
beurd.
Het verschil in de jeugdgroep, die
in de ochtenduren aontrad, is
zelfs „dramatisch groot". Daar
stak Jeanette van Ravenstein,
die al meedraait in de senioren-
ploeg. met kop en schouders bo
ven de concurrentie uit. In haar
kielzog plaatsten zich twee turn
sters van Pro Patria.
Heel eind
„Toch", zegt Henk Dekker, „moe
ten we een behoorlijke ploeg
naar de wereldkampioenschap
pen, in oktober, kunnen sturen.
Dat we erheen moeren, is voor
mij geen vraag maar zekerheid.
Met mijn drie, met Jeannette
van Ravenstein, en een vijfde
die niet ver achter staat in de
rangschikking van deze halve fi
nales komen we al een heel
eind Nummer zes is er ook
Met har vrije oefening (9.20) en wel."
werfe op de balk '9,- puntenOptimistische woorden van een
verzamelde Ans Dekker de nian die bezeten is van turnen
meeste punten voor haar totaal. maar wel zo nuchter is dat hij
Met deze paardsprong bleef ze zelfs zijn eigen dochter Ans, die
echter slechts weinig achter: glorieus eerste werd, op de snij-
8.90 punt. tafel legt. Hij kwam met vier
turnsters naar Voorburg en zij
plaatsen zich allen voor de fina
le die op 17 maart in de Ener
giehal in Rotterdam wordt ver
werkt. Ikina Morsch als vierde
turnster, op de zesde plaats.
Henk Dekker: „Ikina traint wel
maar kan het niet meer opbren
gen zich voor meer dan zestig
procent in te zetten. Ze neemt
ook geen deel aan de centrale
training op „Papendal." Dat is
haar goed recht want het is een
immense opgave. En er staat
niets tegenover, geen cent, hele
maal niets. Alleen de pure lief
hebsters gaan door, kunnen het
opbrengen.' 'En die bezit Henk
Dekker in eigen dochter Ans,
Joke Kos en Astrid Ranzijn.
Grootste talent
Dan komt hij tot een merkwaardi
ge maar puur eerlijke verkla
ring. „Ik had gehoopt dat in
deze halve finale Astrid (18
jaar) een zou worden, Ans (19)
twee en Joke (18) drie. Waar
om? Omdat Astrid, en zij is het
grootste talent, altijd zegt: die
twee zijn toch beter dan ik. Als
Astrid zou willen beulen, wordt
zij de grootste. Als zij alles zou
willen geven op de training, in
tensief en voor honderd procent,
rijpt zij tot de beste".
Het werd Ans Dekker eerste,
Joke Kos tweede en Astrid Ran
zijn derde. Geruime tijd kon
Ikina Morsch nog aanspraken
doen gelden op een hogere klas
sering maar zij tuimelde van de
balk en werd zesde. Nummer
vier. Els Dijkstra, eindigde
Ans Dekker, gelukkig met haar
royale eerste plaats in de halve
finale.
slechts 0.40 punt achter Astrid
Ranzijn en Betty van Dam bleef
als vijfde niet meer dan 0.15
punt achter. Dat gaat nog een
felle strijd worden in Rotterdam
bij de finale, hoewel Henk Dek
ker zeer positief is in zijn voor
spelling: „Ik geloof niet dat er
verandering komt in de eerste
drie plaatsen." Hij maakt zich
wel enige zorg over Astrid Ran
zijn. „Ans en Joke gaan onge
twijfeld door. Zij vinden het
heerlijk. Astrid is voor mij toch
een twijfelgeval. Als ze nou
straks slaagt voor de MAVO en
ze gaat naar het CIOS, kan ik
haar nog wel drie jaar vasthou-
Unicum
Het zou te betreuren zijn als de
nummer drie van de halve fina
le de top zou uitdunnen door te
stoppen. Te betreuren ook voor
Henk Dekker die zijn fwaalfeen-
eenhalfjarig jublieum viert als
trainer van „Klimjp" terwijl
hij ook naar zijn zilveren jubi
leum bij Unitas (Uitgeest) toe
loopt.
Hoe nuchter hij ook is: „Dit Is
toch wel mooi om mee te ma
ken. Ik geloof dat het een uni
cum is: drie turnsters van één
vereniging op de hoogste plaat
sen."
HERMAN VAN BERGEM
UIUli* ]*uKdturn*t*ra (li
ster» vim wie tien neer de finale);
1 Jeannette van Ravenateln (PSV.
Eindhoven) 51.85 prvt.; 2. Wllma
Vereloot (Pro Patria, Zoetormeor)
49.70; :i Peggy de Wolf (Pro Pa
tri») (9 30: 4. Cora Hoogstrate (Del
ta Sport, Zlerlkzee) 48.00; 6. Hannle
Klompert (PSV) 4U.60; 6. H'lma
Klompera (PSV) 44 18; 7. Marja
Lammert (De Halter. Alkmaar)
45.06; 8. Mariene Hagclaar (Avantl
Helmond) 43.83: 9 An) a Lagrouw
(Delia Sport) 43 60; 10 Jol rad a v.d.
EIJnden (PSVl 53 16. Turnatera: 1.
An* Dekker (Klimop. Heiloo) 53.36:
3. Joke Koa (Klimop) 62.83 3.
Astrid Ranzijn (Klimop) 50 85 4
Els DIJkntTB (DOS. Amsterdam)
50.46: 5 Betty van Dam (Fllh, Co-
then) 50.30 6 Ikina Morach (Kllm-
op) 49 50; 7 Anneke v. d Voort
(Pancratluf. Amsterdam) 49 05:
Prnnkn vd Vortt (Avantl. Hel
mond) 48 S39 An» Nobbe (Panera-
tlus) 47 K; 10. Anneke Ronaenbury
(Quick. Leeuwarden) 44 BS
Yvette Dorland (DOK. Delft) en Lln
da Toorop (De Halter. Alkmaar)
t deel
HET WORDT HOOG TIJD
om de befaamde versre
gels „waar moet dat
heen, waar komt die rot
zooi toch vandaan" van
toepassing te brengen op
het gedoe op de vader
landse voetbalvelden. Is
er eindelijk na jaren een
spannende competitie en
wordt de strijd verlaagd
door praktijken die de
sport met sneltreinvaart
in de afgrond sleuren.
Het ergste is dat de ver-
antwoordelijke heren
het wisten maar ver
zuimden tijdig scherpe
maatregelen te nemen.
De verruwing is geen
factor van de laatste
tijd. Een shirt vasthou
den, de tegenstander
treiteren door als slak
ken het „muurtje" te
formeren, de bal weg
gooien of -trappen en zo
zijn nog een handvol un
faire handelingen te noe
men, zijn langzamer
hand ingeburgerd. Van
de zijde van de schelds-
rechterscommissie wor
den aan het begin van
elk seizoen strengere con
signes aan de rechtspre
kers gegeven maar ze
worden niet of te laks
uitgevoerd. Is het ver
wonderlijk dat de spe
lers zich steeds meer
gaan permitteren? Ze
tasten de scheidsrechter
af, weten dra welk vlees
ze in de kuip hebben en
gaan hun gang. En zo
ontstaan onverkwikkelij
ke gebeurtenissen zoals
die gisteren op de velden
plaats grepen.
Sterke man
SCHEIDSRECHTEREN is
een moeilijke taak. Hoe
gemener het voetbal
wordt, des te sterker
moet de spelleider zijn.
En dat zijn ze niet alle.
De laatste tijd worden
niet zo door de wol ge
verfde rechtsprekers los
gelaten op duels waarvan
tevoren vaststaat dat ze
wel eens „heet" kunnen
zijn. Tevoren verklaren
spelers „dat ze er eens
fors tegenaan zullen
gaan". De scheidsrech
ter is dan gewaar
schuwd maar is hij ook
in staat om als een ge
waarschuwd man op te
treden? Dikwijls niet en
dan ontstaan tonelen
zoals bij Ajax—AZ, bij
FC Den Haag—FC Am
sterdam (al was daar
wèl een door de wol ge
verfde maar sinds enige
tijd minder in vorm zijn
de scheidsrechter doen
de) en MW—Feyenoord.
Dan moet er bij Go Ahead
—FC Utrecht driemaal
met het geel worden ge
wapperd. Het blijkt niet
voldoende. Helaas zal
moeten worden overge
gaan tot vérstrekkende
consignes die dan ook
onvoorwaardelijk moeten
worden uitgevoerd. De
straffen zullen zwaarder
moeten worden want een
geldboete bij een eerste
vergrijp brengt veelal
geen „bekering". Waar
is de sterke man die het
gehele scheidsrechters-
wezen hervormt. Want
bij hen moet de verbete
ring van het onvoorstel
bare gedoe op de velden
beginnen. Voetballersom
den brode blijken immers
in staat al te ver te gaan.
Professioneel
MET DE VAL die Starlift/
Blokkeer maakte na vier
duels waarin naar Euro
pese hoogte werd gereikt,
brandde ook de kritiek
los. „Zo kan het niet
verder", was de alge
mene tendens. Trainer
Johan van der Haar
eiste een keuze voor een
topsportteam. Als Star-
lift/Blokkeer meer wil
dan incidentele succes-
jes, zal moeten worden
gekozen voor een profes
sionele aanpak, o.a. met
een manager die altijd
bij de hand is en niet,
zoals nu het geval Is, al
leen in zijn vrije tijd be
schikbaar is. Met ook
behoorlijke voorberei
dingen voor belangrijke
evenementen. Star-
lift/Blokkeer was de eni
ge ploeg die naar Parijs
kwam zonder een trai
ningskamp te hebben
doorgemaakt. Er was
niets extra's gedaan.
Parijs kan hopelijk een
goede les zijn geweest.
